Ontmoet je in de ander weerstand
hoor je op ieder goed bedoelde hint
als wederwoord "maar" als weerstand
dan zal niets wat je zegt beklijven
de ander is er dan nog niet voor klaar

We kunnen onze eigen wijsheid leven,
dankbaar zijn voor inzichten die kwamen
Soms moeten we met lede ogen aanzien
als mensen die ons toch ter harte gaan
ten onder gaan aan verkeerd gericht zijn

Dan staan we met ons weten in onmacht
en kunnen we enkel daaruit concluderen
dat ieder mens zijn eigen weg heeft te gaan
en stil hopen dat ergens op die te gane weg
dwars door de weerstanden licht zal gloren

Het is niet makkelijk om aan de zijlijn te staan
maar je kunt niet je weten voor hen inpakken
en het cadeau doen met een lint eromheen
Ieder mens leert door de weg van ondervinding
en dan pas kan een mens zichzelf bijstellen

Van binnenuit kan verandering plaats vinden
en de werkzaamheid van buitenaf komt alleen
als de mens zich daarvoor open kan stellen
en zelf werkelijk zo ver is om het te verstaan
en de weerstand ertegen met zichzelf aangaat

Misschien kun je een lichtje voor hen zijn...?