|
Hoeveel gelovigen wachten op de komst van de Messias,
die op aarde weer een goddelijke orde zal vestigen!
Zij wachten, wachten en aangezien ze zich daarmee tevredenstellen,
laten ze de Messias voorbijgaan zonder Hem te zien of te voelen.
De waarheid is, dat de Messias niet alleen al gekomen is,
maar dat hij alle dagen komt en zal komen.
Dat de mensen hem niet ontvangen,
komt omdat zij hem verwachten zoals ze een reiziger verwachten
die uit een trein op het perron van een station stapt.
De christenen verwachten de wederkomst van Christus…
Maar die is er al, hij manifesteert zich iedere dag als licht,
als stromen van zuivere energie,
waarvoor we klaar moeten zijn om ze te ontvangen.
Als we deze aanwezigheid niet voelen,
is dat omdat we nog niet zijn ingezaaid in de spirituele aarde.
Is dat eenmaal wel het geval,
dan zullen we zijn als graan dat opkomt onder invloed van het licht,
de warmte, de regen en de dauw.
Dan zullen zij ook beginnen te groeien en met bladeren,
bloemen en vruchten bedekt worden.
Ziedaar de komst van de Messias of de terugkeer van Christus.
~☼~
Omraam Mikhael Aivanhov
Steil is het pad naar de burcht van geloof.
Wendt uw denken naar scheppingsvreugde.
Verdrijft oppervlakkige gedachten
en weest bereid de door Ons gezonden trillingen te ontvangen,
opdat u de geest in verrukking moge brengen.
"En dan kies je voor jezelf, om meer te luisteren
naar je eigen stem en gevoelens, en dan wordt
de ander boos en begin ik me schuldig te voelen
dat ik kies voor mezelf.
Daardoor zet ik dat weer op de rem,
is de ander gelukkig en voel ik me diep
van binnen weer ongelukkig."
Dit is een lus waar veel mensen in zitten.
Je voelt dat je het graag anders wilt,
bent bereid om belangrijke keuzes voor jezelf te maken
en wordt dan geconfronteerd met een omgeving die
in de weerstand gaat tegen jouw verandering.
De ander reageert boos, verdrietig, of begint op
enige andere wijze je te manipuleren, doordat
jouw verandering ook een verandering voor hen inhoudt
waar zij niet bewust voor hebben gekozen.
Eigenlijk bots je tegen de angst voor verandering
aan van de ander, degene komt in de overlevingsstand
en gooit alles in de strijd zodat jij maar blijft doen
wat je altijd al deed en alles blijft zoals het altijd al was.
Het belangrijkste aan deze tijd is volgens mij leren
om op eigen benen te staan.
Wanneer je op eigen benen staat, val je niet om
wanneer iemand uit je leven verdwijnt.
Dat wil niet zeggen dat je niet wordt geraakt of
niet verdrietig mag zijn, het wil zeggen dat je in jezelf
een stevig fundament hebt waar je op kunt bouwen,
dat je energetisch niet afhankelijk bent van een ander,
dat je jezelf kunt redden wanneer er
grote veranderingen in je leven voorbij komen.
De verandering is er altijd, is er altijd al geweest en zal er
altijd zijn. Niets blijft ooit hetzelfde en grote veranderingen
kunnen zo maar op je pad komen.
Maar je kan ze ook bewust zelf in werking zetten.
Leren omgaan met de reacties van anderen is een belangrijk
onderdeel van dit proces. Het laat je zien in welke kluwen
van overtuigingen en gedachten je "vast" zit, in hoeverre je
op eigen benen staat, en hoe je omgaat met je eigen grenzen.
We zijn in zo'n situatie vaak geneigd om naar de ander te wijzen,
terwijl dit hele proces eigenlijk om jou draait.
De ander heeft zijn eigen proces en is verantwoordelijk voor zijn
of haar eigen emoties en gevoelens.
Schuldgevoelens laten je zien dat je van het gebaande pad
afwijkt, je gaat niet meer mee in het karrenspoor wat al is,
en dat is een teken voor het ego om de alarmbellen te doen
afgaan. Voor de lieve vrede kun je daarop reageren door weer
terug te stappen in je oude gedrag en alles te laten zoals het is.
Maar verwacht niet, dat wanneer het gevoel van willen veranderen
van binnenuit komt, dat je je geluk en je kracht vindt
door te blijven zitten waar je zit.
Lichtflits
|
Ik ben Karin des Rues, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Lichtpuntje.
