Ik ben Karin des Rues, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Lichtpuntje.
t Was toen mijn jongens klein waren
Stormig weer en ik met ze thuis kwam,
Stormig weer en ik met ze thuis kwam,
voor op het stuur en achter een kind..
we vlogen de lucht met fiets en al in
we vlogen de lucht met fiets en al in
en t kostte mij meer kracht dan normaal.
Doordat ik angina pectoris al had
Doordat ik angina pectoris al had
kreeg ik dus zittende op de bank enorme hartkramp
en ineens zie ik mijzelf langzaam omhoog gaan
en ineens zie ik mijzelf langzaam omhoog gaan
en kijk naar beneden en zie mijzelf zitten,
daarna ging alles veel sneller
daarna ging alles veel sneller
en schoot ik regelrecht door die tunnel en
kwam bij dit bijzondere licht ...
t was zo geweldig als velen met mij ook al beschreven .
Na verloop van tijd hoorde ik zeggen
Na verloop van tijd hoorde ik zeggen
dat ik terug moest voor de jongens .
Er was toch zeker anderhalf uur tijd verstreken
Er was toch zeker anderhalf uur tijd verstreken
en nog altijd weet ik niet wat de kinderen in de tussentijd deden.
Mijn vader maakte dit ook een aantal keren mee
en met hem kon ik wel delen.
In het begin was dat verre van makkelijk,
In het begin was dat verre van makkelijk,
er kwam enorm veel in mijn leven voorbij
en dat maakt dat we als moeder en dr kids heel veel verder kwamen
en al was t hier en daar net n hel,
meer dan waardevol achteraf.
k Hoop nog even door te mogen leren en ontdekken hier
en nu en een mooi voorbeeld voor velen te worden.
Angst om over te gaan heb ik dus niet,
maar wil graag nog even blijven.
Mijn kijk op het leven is er zeer zeker door veranderd,
dankbaar
