Er gaat een enorme, positieve kracht uit van het *uiten* van  dankbaarheid – en daarmee dus van het *ontvangen* van dankbaarheid. Dat is iets wat je ervaart als het je overkomt.

Bedankt voor het tafeldekken. Je hebt heerlijk gekookt, bedankt! Bedankt voor het noteren wie er gebeld heeft. Bedankt voor het geven van je visie. Bedankt voor je reactie. Bedankt voor de kritiek...

Er wordt vaak aan voorbij gegaan:  iemand bedanken voor zijn inzet, voor de tijd en energie die iemand ergens heeft ingestoken.  Die inzet wordt vaak als iets vanzelfspekends gezien. Maakt niet uit in welke situatie.  Het is moeilijk om je daar steeds van bewust te zijn, iemand te bedanken voor wat hij heeft gedaan ongeacht hoe ‘groot’ of hoe ‘klein’ dat was.

En als het gebeurt, dan valt het direct op. Bij mij wel althans. Ergens voor bedankt worden geeft mij letterlijk energie en het werkt bovendien zeer motiverend. Omdat ik dat zo ervaar, lijkt het mij niet meer dan logisch dat een ander dat met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid ook zo ervaart.

En wat is er nu mooier dan elkaar door zoiets simpels als een bedankje energie te geven en te motiveren? Hoe zou de wereld op TV en in de krant eruit zien als iedereen elkaar voor alles zou beginnen te bedanken?1

U in elk geval bedankt voor het lezen :)

© Dewaputra