Al maanden was ik aan het wachten omdat men mij had verwezen naar

Groot Klimmendaal, een revalidatie centrum te Arnhem.

Hier verheugde ik mij dus gek genoeg ook op.

(Omdat  mijn lichaam steeds minder nog kon.

100 meter lopen en 1 km fietsen en dat met mooi weer.

Normaliter na omleidingen om je hart knap je juist redelijk snel op )

Tot  ik voor een intake was geweest en later na het artsen overleg hoorde

dat men het niet verstandig vind te gaan revalideren bij hen

omdat ze holistich werken en bang zijn dat als ik bij hen zou gaan sporten,

mijn oud zeer van ooit boven water zou komen als een enorme golf ellende.

Juist doordat  mijn herstel zolang heeft geduurd en er

een onbewuste angst/zorg daardoor ontstaan was..

uiteindelijk 6 x onder t mes voor t hart weer  normaal tikte en niet geblokkeerd was, 

ook oververmoeid was geraakt door zoveel wakker te liggen.

ze ontdekten dat mijn zenuwuiteinden in vluchtstand  waren blijven staan.

Neuropathie-polypathie etc. 

Ooit een aantal doodsbange jaren doorstaan en veel alternatieve wegen begaan

om weer geestelijk sterk te worden en bewust.. met goed vervolg.

Laat nu t fysieke  er niet aan hebben mee gedaan en dus raad men mij nu aan

om naar Centrum45 te Oestgeest te gaan

Een proffesioneel traumaverwerkingscentrum

de verwijsbrief is de deur al uit zelfs

t wachten is dus nog steeds en in de tussentijd tracht ik  wel mijzelf bezig te houden.

Mijn kleine schat Kaya is inmiddels overleden: aneurisma

Dus met halfzusje Indy wandel ik minimaal één keer per dag een rondje.

Pak de fiets erna en rijd  naar t winkelcentrum en verder vermaak ik mij wel.

Wat ff minder is.. k lees her en der over geblokkeerde emoties

en er worden herinneringen die totaal verdrongen waren..wat nu blijkt.. wakker.

Zelfs in mijn slaap komen er wat verhalen van toen los.

Dus ook al wisten die artsen van niets..ze sloegen de spijker op zijne kop haha

Ook voel ik wat mijn lichaam doet

het laat zich dragen door mijn spieren ipv rusten op mijn skelet

allicht dat zitten zoveel pijn doet

we zijn toch wel bijzondere wezens he

Had ik toch in een gebedje gevraagd om evenwicht

geest en lichaam horen één te zijn

na die vraag was de reactie dat mijn hart verstopt zat van t ene op t andere moment

dit is nu hersteld en dus komt allicht t volgende in beeld.

We hebben een helend vermogen en alles wat we nodig hebben

komt ook spontaan in beeld en dus ook nu weer in deze.

t Lijkt mij verre van een pretje, maar na  die traumaverwerking een groot feest

weer voelen zoals t zou kunnen, blijer en minder pijn

tenminste dat schotelde Groot Klimmendaal mij voor

dankbaar ga ik  hier dus voor

Zou mijn angst/pijn voor alles openreiten wel zo  heftig zijnals ik nu denk?

Aankijken dus maar en k vermoed dat  pas half Januari  mijn beurt is.

Bijzonder hoe we ongemerkt toch geleid worden door ons leven

nooit alleen te zijn met onszelf

 dus  geloof in jezelf en vertrouw op dat wat komt en is!

Toendertijd hb ik deze pasteltekening gemaakt over hoe ik erin had gestaan

de tijd heelt alle wonden.. rechtsonder

t volgende plaatje stelt de zieke mens voor die nu al 22 jaar in TBS zit

toch koos ik er wel voor

maar totaal anders dan de doorsnee mens

Via allerlei alternatieve wegen:

Hypnose

cranio sacraal

klassieke homeopathie en vele andere kado tjes voor geest en lichaam

dus valt het wel wat tegen dat t dus niet klaar bleek te zijn

in de herfst van het leven, kom je oude barsten dus toch nog tegen