Leven in het Nu

Er bestaat veel emotionele censuur.

Dat betekent dat op bepaalde emoties een taboe rust.

Zo'n taboe behoort vaak bij een ideaalbeeld van de mens.

Als je 'verlicht' bent zou je bijvoorbeeld geen boosheid meer ervaren.

Maar als een emotie om wat voor reden niet erkend wordt, niet respectvol ervaren,

en onderdrukt wordt, gaat die emotie onderhuids woekeren.

Zo'n verdrongen emotie wordt giftig en steekt voortdurend zijn kop op, vaak zelfs op zeer ongelegen momenten.

Als je jaloers bent en je mag van jezelf niet jaloers zijn omdat dat niet past bij het ideaalbeeld van jezelf, en je dus die jaloezie onderdrukt, zal de jaloezie op een giftige manier je relaties blijven verzieken,

zelfs de relatie waar je trouw aan wilt zijn.
Maar als je jezelf toestaat boos of jaloers te zijn, en de boosheid en de jaloezie bewust en zonder jezelf te veroordelen waarneemt, kun je in wijsheid een manier zoeken om daar mee om te gaan.

Dan erken je de boosheid en de jaloezie en alle andere bewegingen van je gemoed als raadgevers, en daar zul je geen prolemen van ondervinden, ook als je hun advies niet opvolgt.

Er kan dus een taboe op een emotie rusten.

Als je dan toch die emotie ervaart, zal dat meestal samengaan met een veroordeling van jezelf.

Je deugt niet omdat je die 'foute' emotie ervaart, denk je dan.

Omgekeerd: emotionele openheid, dus een respectvolle omgang met al je emoties,

zal samengaan met aanvaarding van jezelf.

Bram Moerland

Mijn emoties

Het zijn er velen natuurlijk

k Herinner mij nog dat mijn moeder samen met mijn jongste broertje er vaak op uit trokken

zelfs varen over de Kagerplassen en dus met de trein naar o.a. Den Haag

k Zei dan wel: nemen jullie wat kleins voor mij mee

dan wist ik dat ze wel even ook aan mij moesten denken

of ik zette mijn schoenen in de huiskamer voor hetzelfde doel

vermoedelijk was dit een verkapte vorm van jaloezie

wij kregen in die tijd amper aandacht, vandaar

Dat vond ik dus duidelijk geen goede eigenschap om de redenen die hierboven staan beschreven en dacht dan snel er achteraan...wat fijn voor mijn boertje, fijn voor mama dat ze nu eindelijk eens wat tijd heeft.

Hiervoor kookte zij altijd voor de gasten en was druk met organiseren

we zagen haar erg weinig, hooguit aan een kopje thee

meestal zat daar zelfs een kindermeisje mee te wachten

En had onze moeder eens tijd, dan wilde ze graag eens schilderen en ja hoor

alles zes stormden we dan naar haar toe en wilden ook kwasten

t werkte belemmerend voor haar

weten we achteraf natuurlijk

Zelf ouders geworden onderhand en besef je het meer ook vanuit haar denken

Het feit blijft dat we alleen onze ouders op afstand zagen

wij stilletjes moesten blijven, want de gasten van het hotel waren tevens ons brood

als we een klap kregen op die ene wang, we de ander moesten toedraaien

k weet nog goed dat er een psychiatrisch patiente als gast was en die sloeg mij letterlijk

maar...ik draaide werkelijk die andere wang toe

vertelde het nooit aan onze ouders

Mijn vader en ik zijn met de helm op geboren

ook hij wist vaak dus wat er speelde zonder dat het werd verteld

net als God, zoals hij zou weten wat we dachten, widst onze vader dat dus ook vaak

de meest onbegrijpelijke dingen wist/zag hij

later ontdekte ikzelf dat ook te kunnen/hebben

We moesten natuurlijk altijd lief - rustig en vooral gehoorzaam zijn

je zag natuurlijk wel wat er gebeurde bijd e anderen als ze dat niet waren en dus

ik bleef lief en werd die engel voor iedereen..wat ik ook maar mee maakte

altijd de lichte kant van t duister aankijken en ervaren

de rest was weg..k had zelfs nog nooit in mijn hele leven boosheid ervaren

kunstenaar in het overleven, tja

leuke eraan is nu, dat ik het nooit eerder doorzag

heerlijk dat bewusteworden haha en jullie?

herken je ergens iets?