Het ontstaan van mijn tekstenxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Vroeger schreef ik ook al eens iets op papier, voor het plezier, als troost, of als ik iets niet kon verwoorden. Een verjaardagskaartje, of voor een spoedig herstel, een moedig woordje voor iemand, of om mijn eigen verdriet te verstoppen.

Ik hield zoiets nooit bij en ik had er ook niet bij stilgestaan dat het wel eens verder kon evolueren, tot in 2002. Ik zat toen in een periode van zware eenzaamheid, gesloten lippen, en dat, tot de dag dat er iemand nieuw in mijn leven verscheen die me nieuwe energie en inspiratie gaf. Ik ontdekte weer een wereld om gevoelens te verwoorden en begon ze te doen rijmen. Zo ontstonden deze teksten en ik hield ze bij. Mijn boek werd geboren!

                  " Ik zwijg, ik schrijf "

Eerst mocht niemand ze lezen omdat ik dacht dat ze me zouden uitlachen maar dan gebeurd het als eens dat er toch iemand iets meer mag, omdat je die persoon vertrouwd of omdat je weet dat deze van teksten houdt. Het werd een leuke ervaring en meer en meer liet ik ze anderen lezen.
Wat waren de reacties toen positief, enkele lieten al is een traantje lopen, gewoon een confrontatie met hun zelf. Toen ik zag hoe de teksten de mensen in mijn omgeving raakte, dat ze er steun uit putten, iets uit leerden, besloot ik om iedereen de kans te geven ze te lezen, delen met "zij" die het kunnen gebruiken. Ik besloot te luisteren naar de raad van mijn vrienden,
ik ging proberen om een uitgever te vinden.

Ik ben zeker niet geboren als schrijver of als dichter, maar ik hoop wel dat het vele onder ons zal steunen. Het zijn heel simpele en doodgewone teksten, alledaagse gebeurtenissen, verhalen van mezelf of anderen, maar dan wel door mijn ogen en mijn gevoel bekeken.
Zeer herkenbaar voor velen onder ons en iedereen zal zich wel kunnen herkennen in minstens één of twee van de volgende teksten.

Het enige wat ik wil bereiken, zijn al die mensen die wat moed of steun kunnen gebruiken, mensen die hun hart verliezen aan eenvoudige en mooie woorden,
mensen die geraakt worden door het gevoelige, het schone van simpele dingen, een hart onder de riem toesteken.   Ze enkel laten weten dat ze niet alleen zijn.