Intermezzo.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
In het weekende van 4,5 en 6 april was het de bedoeling met de mobiele stand naar Duitsland te trekken. Op die manier konden we misschien een paar mensen laten kennis maken met onze sport. Op vrijdagmorgen verzamelden 10 schutters van de Antwaarpse katapultclub hun koffers om de reis richting Brimingen aan te vangen. Aan een wegrestaurant in Barchon vonden we, verdoken achter een tas koffie, Gust en Hilda terug. De driekleurige petjes en de cluboutfit zorgde voor verbaasde blikken en gesprekken. We hoorden het allemaal al wel : Hoe, wordt dat nog gedaan? Doen jullie dat in een competitie? Na de nodige uitleg verschaft te hebben, worden de autosleutels terug op de wagen gestoken om de resterende kilometers af te malen.
Afgesproken was een tussenstop in Bitburg te maken om daar de honger te stillen. Een lekkere maaltijd later doken we een winkelstraat in. De eerste winkel had Gust al bingo, Hilda vond hier een paar schoenen die haar wel aanstonden. Loek draaide op het marktplein een drolleke (zie de fotos) om daarna met de ganse bende de klim naar het ander einde van de etalage-gevulde straat te maken.
De benen waren wakker, de magen vol en de eerste koopjes gepleegd, tijd om de wagens naar Brimingen te sturen.
De begroeting in hotel Am Hohnersberg, een hotel dat eenzaam langs de baan Bitburg-Vianden neergeplant is, was zeer hartelijk. Na een eerste drankje werden de kamers verdeeld en de koffers ter plaatse gedragen. De kamers waren op en top, zeer verzorgd.
Zoals het echte sporters beaamt, werd hierna de stand opgesteld en de eerste knikkers verschoten. Even later was de groep compleet als de wagen van Daniël de parking opdraaide en Marie-Christine, Lea en Ludo vakkundig afgeleverd wordt. Zodra hun koffers de juiste kamers hadden gevonden, werden ook hun rekkers opgespannen. Wanneer het lekkere avondmaal achter de kiezen was gewerkt, een kaartje getrokken en de koppen en glazen uiteindelijk leeggeraakten, zochten we onze privé-stek voor het weekeinde op.
De prut pas uit de ogen geveegd, werden de benen onder de tafel geschoven voor een uitgebreid ontbijt. Waarna Ludo, Lea, Gust, Hilda, Agnes, Kelly en Luc de stapschoenen aandeden om de buurt even te gaan verkennen. Gust, de zeer vroege vogel, begon op dat moment al aan zijn 2de wandeling die dag. Machtig mooie, zeer ver-gezichten worden vastgelegd op de gevoelige plaat, de geluiden van hun vleugels breed uitslaande buizerds opgenomen. Een meestal dalende weg naar het volgende dorpje werd afgesloten met een bakje koffie in een gezellig cafeetje waar de waardin gelijk begon met de houtkachel van vuur en hout te voorzien. We hebben niet gewacht tot de zaak opgewarmd was. Wanneer afgedaald wordt, moet er ook geklommen worden. De benenwagen trok de groep een stevige heuvel op.
De jongste benen (Kelly) waren eerst boven maar ook Hilda hield er een stevige tred op na. De overige trokken in peloton naar boven. Onderweg deed Loek nog even een schietgebed bij een eenzaam kapelleke, kwestie van bijstand te vragen bij de nakende wedstrijden.
Na de maaltijdsoep en een paar pannenkoekjes besteeg iedereen, ook de Guy die eerst nog moest wateraliseren, de huifkar, getrokken door een tractor. Tijdens deze rit werd na een duik onder de banken wat geestrijke drank gevonden. Scherpe bochten zorgden ervoor dat Lea van links naar rechts schoof en Loek van boven naar onder. Bij het zien van diepe afgronden achter haar rug zocht en vond Mia genoeg steunpunten om zich goed vast te klemmen. Matthias en Yana genoten van hun met limonade gevulde flesjes flugel. Op de terugweg, na een bezoek aan een kapel (soms kunnen we ook heilig doen) werden de tongen wat losser en de gezangen aangeheven. En niet alleen de kelen maar ook de hemelsluizen werden opengezet. Bij aankomst, in afwachting van het laatste avondmaal (allé daar toch), werd daarom een boek kaarten bovengehaald terwijl anderen zich achter een tas of glas wegstaken. Wanneer de magen daarop gevuld waren met degelijke Duitse kost, was ook de zon terug van de partij en werd besloten om de katapulten boven te halen en een wedstrijdje te doen. Van de plakken beenhesp of de puree was geen sprake meer, maar de sjoekroet deed zijn werk waardoor er, buiten het fris briesje, soms een minder fris riekend windje voorbij kwam. Tussendoor werden nog een paar geïntresseerde Nederlanders ingewijd in de katapultschieterij. Wie in deze Grote Prijs Brimingen de meeste punten schoot , is een overbodige vraag. Haha. De duister had zich ondertussen neergevleid over het Eifelgebergte en zo de schutters binnengejaagd.
Binnenin het hotel mochten we gebruik maken van de schaarbaankegelbaan. Tijdens dit spel werd alles in goede banen geleid door de kleine Matthias. Na twee spelen was het tijd geworden om onder het dekbed te kruipen.
Op zondag, allen fris en monter aan de ontbijttafel. We werden wakker en keken uit op het met sneeuw bedekt berglandschap. Doch dit kon Kelly, Sandy, Loedo, Lea, Goest en Loek niet weerhouden van een fikse wandeling. Ze konden vlot doorstappen tot ze voor hun eigen Kemmelberg stonden. Gedurende een 2 à 3 km tegen 10% omhoog, er was geen sprake van vrijwillig te zweten. Met tandengeknars en over hun toeren kloppende hartkleppen trok iedereen zich toch naar boven. Terug aan onze bivak werd de katapultkooi vakkundig op de aanhanger geladen. We schoven aan tafel om een feestmenu op ons bord te zien verschijnen. Wanneer ook het nagerecht achter de laatste kiezen verdween en Daniël zijn schnaps en genevervoorraad had aangevuld werd de terugtocht aangevat. Vergast op menige sneeuwbuien kuierden we door alweer schitterende landschappen richting Luxemburg waar we de brandstoftanken volgooiden. Een tussenstopje in Barchon was meteen het laatste wapenfeit om dit weekeinde af te sluiten.
Al bij al was dit uitje toch redelijk meegevallen. Door het mindere weer konden we niet doen waarvoor we eigenlijk gekomen waren, nl. schieten. Door de afgelegen locatie en datzelfde koude weer mochten we veel minder bezoekers verwachten dan we hoopten. We kunnen dit bezien als een kort intermezzo in afwachting van de drukke komende periode zoals Belgisch Kampioenschap, Limburg mikt en de echte buitenlandse tornooien.
Pietje Pennenwipper.
Foto's op volgende link:
http://picasaweb.google.be/Gerard.DeMeyer/Brimingen456April2008
