Ik ben Geerts Liliane
Ik ben een vrouw en woon in Antwerpen (Belgie) en mijn beroep is Bediende, balieassistente.
Ik ben geboren op 12/01/1962 en ben nu dus 62 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: mijn poezen, digi foto's proberen bewerken, blogje sinds kort, soms kleding maken, vroeger stijldansen.
Tommeke is eind vorige week beginnen niezen. Ons venteke is dan ook vatbaarder door zijn gevoelige longskes. Toen we hem in huis hebben genomen had hij een heel erge bronchitis en moest 6 weken antibiotica nemen. Zijn pelske is ook nogal dunnekes en dat is waarschijnlijk de reden dat hij wat natter op zijn velleke is geworden en zo "iets opgeschaard" heeft. Tommeke moest dus naar de dokter en kreeg antibiotica. Niezen, niezen en nog eens niezen ocharme. De dokter had voorspeld dat het overdraagbaar is en JA HOOR, de anderen hebben ook van jan. Enkel nog Amy en Mi-Noes niezen niet. Emma, ons kleinste was de eerste en we zijn maar snel begonnen haar ook antibiotica te geven. Dan volgde Fientje maar dat is zo'n schrikkemie, kunnen we bijna nooit pakken om iets te geven dus dat wordt afwachten. Flupke, onze oudste, heeft het ook zwaar te pakken. Jommeke niest ook al maar dat valt nog mee tot nu toe. Nochtans willen ons beestjes toch nog naar buiten, veel minder merk ik op, maar toch, een frisse neus willen ze wel. Benieuwd hoe lang dit in huis gaat blijven hangen dus TIPS zijn altijd welkom. We verdampen eucalyptus en pulvirex (iets speciaal om te dampen).
Ares, onze buurman en mijn vriend, voelde zich direct thuis bij ons. Ik denk dat hij graag tussen veel katten zit. Nochtans hebben onze buren ook 3 katten dus zit hij niet alleen. Eerst kwam hij enkel even binnen om iets mee te snoepen, maar al gauw kwam die kerel elke dag mee aanschuiven. Omdat hij zo braaf wachtte op zijne pot, mocht hij blijven van ons. Spoedig kwam hij ook zijn dutje doen binnen, onze onze kattenpaal. Geen probleem, 't is een brave vent. %%%foto2%%% Na enkele weken vond ons mama hem achteraan op haar bed 's nachts en 's morgens. Ons mama vond dit op zich geen probleem, alleen, zijn ouders zullen hem wel missen. En bovendien krijgen wij nu elke dag zijn muizen die hij vangt! Mama en moeke (zij noemt haar tante irène) hebben besloten dat we hem een beetje moeten stimuleren om terug meer naar zijn thuizeke te gaan. Dus moeten wij dat bekopen! Ja ja, ons kleine deurtje (kattenluik) wordt 's avonds gesloten. Areske zat ocharme te miauwen en te miauwen! Ons hart brak natuurlijk. Maar het heeft geholpen. Wij zien hem nog wel elke dag maar niet zoveel meer, hij blijft niet meer slapen bij ons, hij gaat meer naar huis en geeft zijn muizen nu daar af. Maar ik (Emma) zie mijn vriendje nog elke dag op straat of in de tuin om mee te spelen, gelukkig. Wil je eens een foto zien van mijn vriendje? %%%foto1%%%
Hallo, ik ben Emma en ons mama zegt altijd dat ik een "schatje" ben. Ze bedoelt dat ik lief ben, zacht, slim, erg aaibaar, enzovoort. Ze heeft gelijk! Zo ziek dat ik ooit geweest ben, zo levenslustig ben ik nu wel hoor. Ik klim over omheiningen, breng zo een vriendelijk bezoekje aan het witte pluche beest in zijn hokje (ma noemt het een konijn) maar hij wil er niet uitkomen om met mij te spelen. Hoe zou dat nou komen? Daar staat ook een zwembad dat een hoog eind boven de grond steekt en ik vond het spannend om over de rand te wandelen (in 't donker, boehoe), en telkens als ik een bepaald punt passeerde ging er een licht aan! Keileuk zeg! Maar ons mama kwam mij halen ('t was al 00u30 's nachts), langs de kant van de boskes moest ze komen om te roepen anders zag ze mij niet. Ik speelde eerst nog efkens met haar voeten natuurlijk maar ben dan heel lief gekomen hoor. Nu ken ik het daar en is het leuke eraf. Op zoek naar iets nieuws dus.
Hallo, we zijn bijna een jaar geleden verhuisd van het eilandje in Antwerpen naar Willebroek. Het kwam er maar niet van de computer op te zetten en verhaaltjes te schrijven. Ondertussen weet ik al totaal niet meer hoe het moet om foto's hierbij te zetten, maar Alida van "Tuinkatjes" heeft we weer aangespoord om wat moeite te doen, eventueel via Photobucket. We zullen zien! Hmmm, wie laten we eerst aan het woord? Ikzelf misschien? Néééé, wij mama roepen onze katjes... Zullen we dan maar?
Ik ben Geerts Liliane
