In Palm Beach in het Amerikaanse Florida heeft de schaakster Susan Polgar drie wereldrecords simultaanschaken verbeterd. Omdat ze toch bezig was, brak Polgar ook nog het record van het hoogste aantal na elkaar in een simultaan gespeelde partijen. Haar geheim? Hightech sportschoenen, geknipt voor een marathon als deze, en liters sinaasappelsap.



Judit Polgar (29), de sterkste schaakster die al jaren in de toptien staat bij de... mannen, is bij het brede publiek bekend. Haar zus Susan (36) veel minder. Nochtans verwierf de ex-Hongaarse, tegenwoordig Amerikaanse, in 1991 als eerste vrouw de mannelijke grootmeestertitel, werd ze verscheidene keren vrouwenwereldkampioen en staat ze, ondanks jarenlange afwezigheid op toernooien om haar twee zoontjes op te voeden, weer tweede op de vrouwen-wereldranglijst.

Om 10 uur 's ochtends schudde Susan Polgar in een winkelcentrum in Palm Beach de hand van haar eerste tegenstander, wandelde op vlotte sportschoenen vervolgens langs 325 andere tafels om de eerste zet van wit uit te voeren om weer uit te komen bij tegenstander 1 en daar vast te stellen wat diens antwoord was. Van dan af legde ze bij elke volgende zet hetzelfde parcours af. Zowat zeventien uur later werd duidelijk welk bloedbad de nochtans vriendelijk ogende Polgar had aangericht aan de 326 borden (record 1): 309 (over)moedigen waren voor de bijl gegaan (record 2), veertien geluksvogels hadden een remise uit de brand gesleept en drie vermoedelijke genieën beleefden de dag van hun leven door te winnen. Of een puntenscore van bijna 97 procent (record 3).

Na de drie gewone simultaanrecords was Polgars recordhonger niet gestild. Elke keer dat iemand verloor, mocht een ander diens plaats innemen en een nieuwe partij spelen. In totaal wist ze zo in 16,5 uur zegge en schrijve 1.131 opeenvolgende partijen te spelen tegen 551 verschillende mensen. Hoe langer ze speelde, hoe sterker ze werd. Terwijl ze regelmatig van haar beker sinaasappelsap nipte, krikte SuperSusan ten slotte haar totaalscore op tot een verbijsterende 99 procent.

Ook fysiek leverde Polgar een krachttoer af. Rond vier uur in de namiddag had ze 6.816 stappen gedaan en om middernacht stond de stappenteller op 11.421 stappen of een slordige 11 kilometer. In totaal legde ze 14,5 kilometer af waar ze 14.361 stappen voor deed. De laatste partij werd beëindigd om drie uur 's nachts. Voor de volledigheid: ze mocht in 16,5 uur wel vijf keer vijf minuten gaan zitten.

Alle leeftijden waren present: de oudste was een knar van 95, de jongste een kleuter van vier. En de tegenstand mag dan niet altijd zo sterk zijn bij dit soort stunts, toch is een record niet vanzelfsprekend. Zo had SuperSusan eigenlijk gehoopt op 350 simultaanspelers. Er waren oproepen gelanceerd op wat sites, en een interview met tv-zender ABC is ook nooit weg. Toch scheelde het maar een haartje: finaal kwamen in Palm Beach bij de start 'slechts' 326 mensen opdagen, maar enkele meer dan bij het vorige wereldrecord dat de Engelsman Andrew Martin vestigde in februari 2004: 321 simultaanspelers. De Nederlander Friso Nijboer had minder geluk met zijn recordpoging: hij diende zijn simultaan in oktober 2003 af te gelasten omdat er in plaats van de verhoopte ruim 300 slechts 170 schakers zich bleken te hebben ingeschreven. Zoiets kan gebeuren als je iedereen laattijdig verwittigt en je bekendheid zich vooral tot de Randstad uitstrekt.

Simultaandemonstraties worden dezer dagen misschien met meer publiciteit omgeven, maar het is een oude traditie. Samuel Rosenthal beperkte zich in 1867 nog tot een twintig borden, de grote Cubaan Raoul Capablanca pakte in 1922 al 103 borden tegelijk aan (102 gewonnen, 1 remise) en Frank Marshall zelfs 155, maar het serieuze werk is van recente datum: De Zweed Ulf Andersson had in '96 al 310