Gistermorgen maakte een merel op het dak me wakker. Hij/zij zong, noch floot, noch kwinkeleerde. Het leek of hij/zij mededelingen verstrekte aan een soortgenoot (m/v) een eind verderop. Niks bijzonders. Nou, ,,niks bijzonders" - alles in de schepping is eigenlijk een wonder. Mededelingen, goed gearticuleerd klonken ze en ze waren duidelijk, kort geformuleerd en afgebakend. Was hij/zij klaar dan volgde een korte stilte waarna de soortgenoot reageerde. Op dezelfde wijze. En nu komt het: zij uitten zich glashelder, vielen elkaar niet in de rede, lieten elkaar uitspreken en wachtten, wellicht na enige bezinning, met reageren. Je gelooft je eigen oren niet. Over normen en waarden gesproken... Zulk gedrag valt onder mensen toch nauwelijks meer waar te nemen.
Meer op de nieuwe aflevering van www.relicard.com/weblog.htm