Scott McKenzie (geboren als Philip Blondheim in Jacksonville, Florida, 10 januari 1939 – Los Angeles, 18 augustus 2012) was een Amerikaanse zanger. Hij is het bekendst van zijn hit San Francisco (Be Sure to Wear Flowers in Your Hair) uit 1967.
McKenzie raakte bevriend met de zoon van een van zijn moeders vrienden, John Phillips. In 1964. begon Phillips de groep The Mamas and the Papas. McKenzie wilde liever solo optreden. Phillips verhuisde uiteindelijk naar Californië. Een korte tijd later volgde McKenzie hem vanuit New York City. Phillips schreef en produceerde San Francisco voor McKenzie en het werd uitgebracht in 1967. Het werd een top vijf-hit in Amerika, en bereikte in verschillende landen, waaronder Nederland, de nummer 1-positie.
San Francisco was over de hele wereld succesvol, en geldt tegenwoordig als een echt hippielied. McKenzie bracht twee albums uit: The Voice of Scott McKenzie en Stained Glass Morning. Aan het eind van de jaren zestig stopte hij met opnemen en hij ging voor korte tijd in een woestijn en Virginia Beach wonen.
McKenzie overleed op 18 augustus 2012 op 73-jarige leeftijd aan de gevolgen van een zenuwaandoening.
Dusty Springfield, artiestennaam van Mary Isabel Catherine Bernadette O'Brien, geboren op 16 april 1939 in Hampstead, Londen was een Britse zangeres. Ze was een van de populairste zangeressen uit de jaren zestig en kreeg de bijnaam The Queen of White Soul.
In 1966 scoorde ze in het Verenigd Koninkrijk een nr. 1 hit met You Don't Have To Say You Love Me, waarvan ze de oorspronkelijke Italiaanse versie (Io Chen No Viva (Senza Te) een jaar eerder hoorde tijdens haar deelname aan het San Remo-festival.
In 1967 nam Dusty The Look Of Love op voor de James Bondparodie Casino Royale.
Het nummer Son Of A Preacherrman van haar album Dusty in Memphis werd een hit, maar het album was in commercieel opzicht een grote teleurstelling In 1987 had ze eindelijk weer een hit; What Have I Done To Deserve This?, een duet met de Pet Shop Boys.
Een door haar gecoverd nummer "Will You Love Me Tomorrow", ook bekend als "Will You Still Love Me Tomorrow", is geschreven door Gerry Goffin en Carole King en oorspronkelijk gezongen door The Shirelles.
Begin 1994, tijdens de opnamen van haar laatste album (A Very Fine Love) in Nashville, werd Dusty ziek en vloog ze terug naar Engeland. Ze kwam in 1999 te overlijden.
Dit is een herplaatsing van een pps van vorig jaar, waarin ik alleen het jaartal heb aangepast.
Auld Lang Syne is een gedicht en lied van de Schotse dichter Robert Burns. De titel kan vertaald worden met ‘lang geleden’ of ‘vervlogen tijden’
Traditioneel wordt het lied in Schotland gezongen bij de overgang van het oude naar het nieuwe jaar. De zangers staan daarbij in een kring; tijdens het eerste couplet houden zij elkaars hand vast, bij het tweede worden de armen in elkaar gehaakt en bij het derde beweegt de kring zich achtereenvolgens naar binnen en naar buiten.
Het lied is melancholiek van aard en wordt, ook bij andere gelegenheden dan Nieuwjaar, wel gebruikt als afscheidslied. De tekst verwijst naar de herinneringen aan oude tijden, waaraan men gezamenlijk terugdenkt onder het genot van een goed glas.
Na alle pepernoten, chocoladeletters en marsepein kijken we met Roel van Velzen even terug op het einde van de zomer.Roel van Velzen is een Nederlandse zanger, pianist en gitarist en is op 20 maart 1978 geboren in Delft.
Momenteel is hij erg populair; hij heeft een aantal hits gemaakt (o.a. ‘Baby Get Higher’) en hij is 3 seizoenen coach geweest van het televisieprogramma ‘The Voice of Holland’. Een Nederlands programma, van John de Mol, waarin hij ook zijn inbreng had met het voorstel de kandidaten alleen te beoordelen op hun zangkwaliteiten, zonder ze te zien.. Hij is sinds 2005 actief en hij zit in het genre rock en pop.
In 2005 werd Roel van Velzen opgemerkt door de Nederlandse producers Holger Schwedt, Nando Eweg en John Ewbank. Ze besloten te gaan werken aan een album. De eerste single, het nummer Baby Get Higher werd in september 2006 meteen uitgeroepen tot nr. 1 en behaalde de zeventiende plaats in de Nederlandse Top 40. In januari 2007 bracht hij zijn album ‘Burn’ op de markt dat meteen in de top 10 van de hitlijsten belandde. In maart 2007 maakte hij weer een album: Unwind. Dit behaalde de eerste plaats in de Nederlandse Top 100. Een deel van de liederen werden door Van Velzen zelf geschreven, in samenwerking met John Ewbank en Andreas Johnson. Voor zijn liedje ‘Baby Get Higher’ ontving hij in 2007 de prijs ‘Schaal van Rigter’, voor de meeste gedraaide plaat op 3FM en de award voor ‘Beste Nieuwkomer’. Later dit jaar won hij op de TMF Awards een prijs voor ‘Beste Album’. In het najaar van 2008 was Roel van Velzen ook te horen in Duitsland. Zijn hit ‘Baby Get Higher’ werd gebruikt voor een televisiereclame. Speciaal voor Duitsland werd een nieuwe videoclip opgenomen van ‘Baby Get Higher’.
In 2009 kondigde Van Velzen zijn nieuwe single aan: When summer ends. Dit nummer, dat Roel Van Velzen samen met John Ewbank schreef, is de titelsong voor de film ‘Zomerhitte’ en werd Van Velzens grootste hit tot nu toe. Dit lied werd dan ook genomineerd voor een Edison. Roel van Velzen vertelt: ‘Deze hit is het snelst geschreven liedje dat ik ooit heb gemaakt, binnen twintig minuten was het klaar’.
In het najaar van 2009 bracht DJ Armin van Buuren (een wereldberoemde DJ) Van Velzens song 'Broken Tonight' wereldwijd uit. Van Velzen trad op bij de shows van Armin Van Buuren (o.a. in Dance Valley en Vancouver). Samen hebben ze ook een liedje gemaakt: Next To Nothing.
Het Nederlandse programma The Voice Of Holland is naar talloze landen over de hele wereld verkocht en heeft ook daar veel succes.
Dit leuke Pietenliedje kwam ik tegen op You Tube, geupload door Elleke Gerits, lerares/mediacoach bij Onderwijsstichting MOVARE in Heerlen. Elleke heeft nog veel meer filmpjes op you tube gezet – ga er eens kijken. Natuurlijk is de pps ook te vinden op John's kinderblog.
Nog een Sinterklaas pps. Ga ook eens naar het kinderblog van John waar momenteel heel veel leuke Sinterklaas pps-jes op staan van heel veel verschillende mensen. Je kan het blogje van John vinden aan de rechter zijkant van mijn blog; gewoon even klikken.
Omdat de Sint vandaag uit Spanje komt heb ik deze naar boven geplaatst Op John zijn blogje "de kindervriend" staan nog veel meer leuke Sinterklaas pps-jes dus ga eens bij hem kijken.
Patti Page, artiestennaam van Clara Ann Fowler (Claremore, (Oklahoma), 8 november 1927 Encinitas (Californië), 1 januari 2013), was een Amerikaans zangeres. Ze had grote hits met liedjes als "Tennessee Waltz", "With My Eyes Wide Open, I'm Dreaming" en "(How Much Is That) Doggie in the Window". In commercieel opzicht was ze de succesvolste zangeres van de jaren vijftig. Patti Page verkocht meer dan honderd miljoen platen en heeft 50 albums op haar naam. Zij overleed op 1 januari 2013 in een rusthuis te Encinitas in Californië.
In 1953 verscheen wellicht Pages bekendste hit (How much is that) Doggie in the window, Daarna volgden nog meer successen waaronder Changing partners en in het volgende jaar Cross over the bridge (nummer 2 positie), Steam heat en Let me go lover.
Lobo (Roland Kent LaVoie) (Tallahassee, 31 juli 1943) is een Amerikaanse singer-songwriter die vooral begin jaren zeventig van de 20e eeuw succesvol was. Lobo was populair in een groot deel van de wereld en scoorde hits als "Me and You and a Dog Named Boo", "I'd Love You to Want Me" en "Don't Expect Me To Be Your Friend."
"I'd Love You to Want Me" is de titel van een populaire song uit 1972, die op zijn album Of a Simple Man staat.
Lobos liedjes werden gekenmerkt door een zoete melodie, weelderig instrumentgebruik en gevoelige teksten. "I'd Love You To Want Me", als single uitgebracht in de herfst van 1972, werd in 1973 in Duitstalige landen erg populair, toen het op de achtergrond te horen was in een aflevering van de Krimi-serie Der Kommissar.
In 1981 stopte hij met het maken van platen en begon hij zijn eigen label Lobo Records dat later Evergreen Records werd. Onder deze namen werden verschillende singles uitgebracht. Omdat zijn populariteit in met name Azië groot bleef, bracht hij eind jaren tachtig twee Greatest Hits albums uit. In 2006 toerde hij door Zuid-Azië.
George Glenn Jones (Saratoga, Texas, 12 september 1931 Nashville, Tennessee, 26 april 2013) was een Amerikaans countryzanger. Hij heeft als solo-artiest, maar ook samen met andere artiesten, meer dan 150 hits gehad
Naast zijn muzikale carrière kende Jones een roerig leven. Hij haalde dikwijls de krantenkoppen met berichten over dronkenschap, diverse relaties (waaronder zijn huwelijk met Tammy Wynette) en geweld. Ook miste hij vele optredens, wat hem de bijnaam "No Show Jones" opleverde. Het nummer A good year for the roses staat op zijn album George Jones with Love uit 1971.
Voor 2013 had Jones zijn laatste tournee gepland, waarna hij met pensioen wilde gaan. Na een ziekenhuisopname wegens bloeddrukproblemen overleed hij op 26 april van dat jaar op 81-jarige leeftijd.
Sarah Lois Vaughan (March 27, 1924 April 3, 1990) was an American jazz singer, described by Scott Yanow as having "one of the most wondrous voices of the 20th century."
Nicknamed "Sailor" (for her salty speech),[2] "Sassy" and "The Divine One", Sarah Vaughan was a Grammy Award winner. The National Endowment for the Arts bestowed upon her its "highest honour in jazz", the NEA Jazz Masters Award, in 1989.
Her commercial success began with the 1954 hit, "Make Yourself Comfortable", recorded in the fall of 1954, and continued with a succession of hits, including: "How Important Can It Be" (with Count Basie), "Whatever Lola Wants", "The Banana Boat Song", "You Ought to Have A Wife" and "Misty".
Racoon is een Nederlandse band die zich heeft ontwikkeld van melodieuze rockgroep tot band die zich steeds meer toelegt op singer-songwriter-achtig repertoire, met een prominente rol voor de akoestische gitaar. Hun grootste hits zijn Love You More (2005), No Mercy (2011) en Oceaan (2012).
In januari 2000 kwam het debuutalbum Till Monkeys Fly uit, geproduceerd door Michel Schoots (Urban Dance Squad). Binnen een paar maanden was het nummer Feel Like Flying Megahit op 3FM en speelde Racoon op Parkpop en Lowlands. In de zomer van 2001 dook Racoon de studio in om een nieuw album op te nemen. Dertien nummers kwamen uiteindelijk op het album Here We Go, Stereo.
In 2004 produceerde Michel Schoots het derde album van Racoon, dat Another day ging heten. Dit album kwam uit in april 2005 en stond ruim anderhalf jaar in de hitlijsten In 2006 werd het bekroond met de Schaal van Rigter. Door dit album werd Racoon nóg bekender in Nederland. Ook bracht dit album een van de grootste hits van Racoon, Love you more, voort. Andere singles van dit album zijn Happy family, Laugh about it en Brother.
In het voorjaar van 2008 verscheen het vierde album, getiteld Before you leave. De eerste single van dit album, getiteld Lucky all my life, kwam op 29 januari uit, maar was in de week daarvoor al uitgeroepen tot Megahit op Radio 3FM. In maart 2011 kwam de single No Mercy uit, vooruitlopend op het album Liverpool Rain dat op 6 mei werd uitgebracht. In de videoclip No Mercy speelt de Nederlandse professionele pokeraar en oud-hockeyspeelster Fatima Moreira de Melo mee. Voor de film Alles is familie uit 2012 schreef Racoon hun eerste Nederlandstalige nummer Oceaan.
James William "Bill" Anderson III (geboren op 1 november 1937) is een Amerikaanse countrymuziek zanger, songwriter en tv-persoonlijkheid. Hij heeft meer dan 40 studio-albums uitgebracht en heeft 7 keer nummer 1 bereikt op de country ranglijsten. Naast een van de meest succesvolle songwriters van country muziek geschiedenis, is Anderson ook een populaire zanger, die de bijnaam "Whispering 'Bill' (fluisterende Bill) kreeg voor zijn zachte vocale stijl en soms gesproken tekst Artiesten die zijn materiaal hebben opgenomen zijn Ray Price, Connie Smith, Lynn Anderson, Jim Reeves, Brad Paisley, Kenny Chesney, en George Strait.
Anderson heeft een aantal tv-optredens gedaan, waaronder twee uitzendingen als gastheer in een game show: The Better Sex (met co-host Sarah Purcell) in 1977 en Fandango (1983-1989) een quiz met country muziek-als thema op The Nashville Network. Hij was ook gastheer bij een interview show genaamd Opry Backstage en was producent van een talentenjacht genaamd You Can Be a Star, met collega Jim Ed Brown als gastheer. Verder had hij gastoptredens in diverse andere tv-series.
Cilla Black (geboren als Priscilla Maria Veronica White in Liverpool, 27 mei 1943) is een Britse zangeres en televisiepresentatrice. Ze is de enige vrouwelijke vertegenwoordiger van de Merseybeat die internationale bekendheid verwierf. Ze is vooral bekend van haar hits Anyone Who Had a Heart, You're my world en You've Lost That Lovin' Feelin'.
Op 6 september 1963 nam Epstein haar onder zijn hoede, nadat hij haar ergens had zien optreden. Epsteinhad uit de Verenigde Staten het nummer Anyone Who Had a Heart van Burt Bacharach gezongen door Dionne Warwick meegebracht. George Martin wilde het aanvankelijk door Shirley Bassey laten zingen, maar Epstein overtuigde hem het aan Cilla Black te geven. De single werd een groot succes en bereikte in februari 1964 de eerste plaats in de Britse hitparade.
In 1965 herhaalde Cilla Black het trucje van Anyone Who Had a Heart door een grote hit te scoren met een nummer dat zich in de Verenigde Staten al bewezen had. Deze keer deed ze het met You've Lost That Lovin' Feelin' van de Righteous Brothers.
Matt Monro, echte naam Terence Parsons (Shoreditch, Londen, 1 december 1930 - Ealing, Londen, 7 februari 1985) was een Britse zanger.
Zingen was zijn grootste passie. In 1954 trad hij voor het eerst op en twee jaar later had hij al succes. Eind jaren vijftig kreeg hij een platencontract en tot 1974 stond hij geregeld in de hitparade. Monro werd wel de zingende buschauffeur genoemd omdat hij in het begin van zijn carrière onder andere buschauffeur was. Billboard riep hem in 1961 uit tot Top International Act. Monro zong de titelsong van de Bondfilm From Russia With Love (film) (1963). Toen hij in 1965 nog voor The Beatles het nummer Yesterday uitbracht werd dat een hit. In 1966 haalde hij een hit met het door John Barry en Don Black geschreven titelnummer voor de film Born Free dat zijn lijflied werd.
Matt Monro overleed op 54-jarige leeftijd aan leverkanker.
Oncew in a While is een populaire en veel gecoverde song uit 1937 van Michael Edwards, met tekst van Bud Green.
