Er zijn ten minste 250 verschillende soorten paardenbloemen (Taraxacum officinale) bekend. In de kruidengeneeskunde hebben deze allemaal geneeskrachtige werking en worden bladeren, maar vooral wortels, gebruikt voor de spijsvertering en bij leveraandoeningen. Taraxacum komt van het Latijnse taraxa, wat aandoening betekent en ‘officinale’ betekent dat het vroeger erkend werd als werkzaam medicijn in de apotheek. Je zou dit kunnen zien als een soort kwaliteitslabel. De naam paardenbloem heeft te maken met de voorkeur die paarden hebben voor deze plant. Ook konijnen en andere dieren zijn er dol op. Geiten, schapen en koeien gebruiken de paardenbloem als medicijn. De naam brievenbesteller heeft de paardenbloem te danken aan de vruchtpluisjes die losgetrokken worden door de wind en dan als parachutes grote afstanden kunnen overbruggen. De naam molsla heeft zij te danken aan het gebruik dat men vroeger wel jonge blaadjes van paardenbloemen die in een molshoop groeiden at. Paardenbloemen ontplooien zich in de volle zon. In de namiddag sluiten de stralende gele bloemen zich wat en als de zon niet schijnt of als het regent blijven ze vrijwel gesloten en zie je slechts een klein geel randje aan de bovenkant. Paardenbloemen bloeien tweemaal per jaar heel uitbundig, in mei en in augustus, maar kunnen in mindere mate het hele jaar wel bloemen geven, zelfs in de winter. De paardenbloem heeft een bloemhoofdje met een groot aantal kleine lintbloempjes. Het gele bloemhoofd lijkt op één grote bloem. De paardenbloem hoort bij de zogeheten composietenfamilie. Aan de stengels van de paardenbloem zitten geen bladeren en is hol. In een rozet staan de bladeren bij elkaar en ze zijn getand en diep ingesneden. Uit de plant vloeit een melkachtige vloeistof bij kneuzing. De paardenbloem heeft een lange penwortel die tientallen centimeters lang kan zijn. Bij het afbreken kan de wortel opnieuw tot een gehele paardenbloem uitgroeien. Deze eigenschap maakt dat de paardenbloem wel als onkruid wordt beschouwd. Het is moeilijk er vanaf te komen. Gebruik van de prehistorie tot nu De paardenbloem kent vele volksnamen: pissebloem, beddenpisser, molsla, leeuwentand, paardensla, paardenstek, suikerij, wilde suikerij, hondesalade, melkwied, melkblom, ganzetongen, henselbladeren, kruidkoek, oorringen, papenkruid, kaarsjes, kettingbloem, konijnengroen, pluimpje, schurftbloem, stuiver, velrijs, wilde cichorei, uitblazertjes, zevendistel, zuurdistel, canckerbloem en brievenbesteller. Naast Europa komt de paardenbloem van oorsprong voor in Afrika en Azië. De mens heeft de paardenbloem over andere continenten verspreid.
Wanneer worden paardenbloemen voor het eerst vermeld in medische geschriften?
Al in de 7e eeuw worden ze genoemd in China en in 10e en 11e eeuw in de Arabische wereld. De eerste vermeldingen in onze streken dateren van de 15e eeuw. Vanaf de 16e eeuw is paardenbloem een officieel erkend geneeskruid (zie het officinale in de Latijnse naam). In de volksgeneeskunde wordt de paardenbloem al lang gebruikt. Paardenbloem als wilde groente De malse bladeren, bloemen en wortels zijn allen eetbaar, echter de stengels zijn het minst eetbaar. Het sap uit de stengels is licht giftig. Al met al kan de paardenbloem worden gerekend tot de wilde groenten. De bladeren zijn het hele jaar te gebruiken. Van maart tot juni zijn de bladeren te plukken lekker in De paardenbloem bloeit met vele bloemen in april en mei.
De heerlijke geur van een bloeiende hyacint is onlosmakelijk verbonden met de lente. Deze bolbloem laat in het voorjaar prachtige bloemen zien.
Bloeitijd
De hyacint is een bolgewas, waarvan de bol groter is dan die van een krokus of tulp. Uit de bol groeien enkele lange, dikke bladeren met een ronde punt. Tijdens de bloei groeit uit het midden een stengel, vol met roze, paarse, witte, gele of rode bloemen. Deze bloemknoppen worden nagels genoemd en aan één stengel kunnen tot wel 50 nagels zitten. Aan de bol is moeilijk te zien welke kleur een hyacint wordt, en dat hebben kwekers vaak opgelost door het plastic bakje waar de bol in zit dezelfde kleur te geven als de bloemen.
In huis kunnen hyacinten het hele jaar door bloeien, maar van oorsprong is het een echte voorjaarsbloeier die van maart tot mei de wereld wat geuriger maakt.
Om insecten te lokken geven hyacinten namelijk een sterke geur af. Bij sommige kleurvarianten, zoals de paarse, sterker dan bij andere kleuren. Het kan zijn dat je de geur te sterk vindt, of dat je er hoofdpijn van krijgt. In dat geval is het maar goed dat ze zo veelzijdig zijn. Je kunt ze buiten planten en dan genieten van die uitbundige bloemstelen, terwijl de geur vervliegt in de wind.
Waar komt de hyacint vandaan?
De naam hyacint komt uit de Griekse mythologie. Hyacinthus was een Spartaanse prins en een halfgod en werd aanbeden door de god Apollo. Volgens de verhalen hielden Apollo en Hyacinthus een wedstrijd discuswerpen, waarbij Hyacinthus dodelijk getroffen werd door een discus. Om te voorkomen dat Hades het lichaam mee kon nemen naar de onderwereld, schiep Apollo uit het bloed van Hyacinthus een bloem; de hyacint.
Toch komt de Nederlandse hyacint van oorsprong niet uit Griekenland, maar uit het Aziatische deel van Turkije. Aan het einde van de 16e eeuw werden de voorouders van de huidige hyacint, de wilde Hyacinthus orientalis, naar Nederland gebracht.
In de 18e eeuw liet deze bloem weer van zich horen, ditmaal door een echte hyacint-mania. Madame de Pompadour, de maîtresse van de Franse koning Louis XV, hield zo van de schoonheid en geur van dit in Nederland gekweekte bolgewas, dat ze de tuinen en het paleis van Versailles ermee vol zette. De Franse elite haastte zich om dit voorbeeld te volgen, waardoor de Nederlandse hyacint een tijdlang ongekend populair was, bijna vergelijkbaar met de tulp.
Wil je creatief knutselen met de hyacint?
Omdat de hyacint zo’n gemakkelijke bol is, kun je hem heel goed gebruiken in lentetafereeltjes. Je kunt een schaal vullen met steekschuim, terwijl je ruimte vrij laat voor voorgetrokken hyacintenbollen (d.w.z. bollen die al wortels hebben en uitgelopen zijn). Omdat ze op water kunnen groeien, zijn ze hier ideaal voor. Met mos, grote bladeren en allerlei kleurig decoratiemateriaal kun je er een fris tafereeltje van maken. Door er een paar paaseitjes en kuikentjes aan toe te voegen is het helemaal klaar voor de paasdagen!
Mijn naam is Charlotte geboren in de Westhoek op een zonnige zondag in mei midden vorige eeuw nu woon ik samen met mijn echtgenoot niet ver van Gent
mijn hobby' zijn: lezen met de kinderen van het tweede leerjaar, voorlezen voor de bejaarden in "De Lichtervelde" en vooral werken aan mijn blogjes krabbeltjes en krabbeltjes2
’
