Gedichten als medicijnen; ze produceren gelukshormonen in de hersenen. Dit poëzieboek is bedoeld om mensen te laten proeven van fijnestoffelijke energieën die in gedichten verweven zitten. Gedichten kunnen een meerwaarde hebben voor ons allen, inzonderheid voor zieken. In deze dichtbundel zit een verscheidenheid aan themas over stilte en rust, liefde, vergeving en verbinding, over schoonheid en kracht, over leven en dood, over pijn en vreugde, over mijn ouders en kleinkinderen. Dit alles is geïllustreerd met mijn schilderijen en beelden.
Edith Oeyen schrijft verbluffend mooie liefdespoëzie. Het wordt tijd dat zij hiervoor de hemel wordt in geprezen. Haar vergelijkingen, beelden, metraforen blijven je boeien. Omdat zij het experiment schuwt en zich niet waagt aan woordspelletjes en spitsvondige taalcreaties waarop de experimentele poëzie in de jaren50 - 55 een patent had. Zij beweegt zich nooit op de rand van helderheid en ontoegankelijkheid. Haar gevoelens en gedachten verwoordt zij in een herkenbare beeldspraak en een eigen taalkoloriet. Zij exploreert natuur en liefde, geboorte en dood in een eigen stijl, waarin gevoel de eerste viool speelt.
.
Is de dichteres een argeloze vrouw//is zij een twijfelaarster//of mogelijk iemand/die is uitgedanst/en wegvlucht uit de realiteit? Die vraag stelt Edith Oeyen terecht in het gedicht Mysterie. Omdat zij verwacht dat de lezer ook reageert, is mijn antwoord: JA. Zij is argeloos; koestert haar twijfels en vlucht graag uit de werkelijkheid. Dank zij deze drie emotionele kwaliteiten schrijft zij inhoudelijk sterke poëzie in een duurzame taalmix. Zij weet bovendien haar gevoelens een universele dimensie te geven. Ja, dit is één van haar sterke punten: geen egotripperij, maar herkenbare liefdesgedichten die overal kunnen worden gesmaakt.
Ook in woord en beeld hand in hand word ik vaak getroffen door gevatte beschrijvingen van het plastisch werk van enkele (bevriende) kunstenaars. Edith Oeyen schrijft plastisch, zij beeldt uit; het werk van de bevoorrechte kunstenaars komt gevoelbaar nabij; de dichteres is betrokken partij, nauwnemend en zo gevoelig. Toch blijft haar gevoeligheid vatbaar voor indrukken. Edith Oeyen weet op een harmonieuze wijze argumenten die een beroep doen op gevoel te verzoenen met die op redenering. Haat sterke inleving en de wijze waarop zij het woord beheerst, maken van haar een van de beste liefdesdichters in Vlaanderen en Nederland.
Thierry Deleu, over de bundel DE IJSLAAG DIE ONS DRAAGT IS DUN
Wat voor de bewust ongehuwde moeder Elvira begint als een doodgewone lentedag eindigt met een paarschokkende ontdekkingen. Tussen de regels door behandelt deze zesde roman van Jessy Maesen actuele themas zoalspolitieke correctheid, het verschil tussen het leven in de stad en op het platteland, menselijke relaties, het verschil tussen verliefdheid en liefde, het huwelijk, het loslaten van volwassen kinderen, de dood, poëzie, enz.
Een vlot geschreven verhaal dat iedereen zal aanspreken.
Fragment:
Elvira had Gust kunnen afbrengen van zijn idee om een gazontapijt aan te leggen. Ze verkoos de vele groene en blauwe schakeringen van de wilde grassoorten en de verschillende bodembedekkers die spontaan groeiden.
Minkel begon haar T-shirt te bewerken, en Elvira begreep dat de kater zich even zalig voelde als zijzelf. Maar toen het dier zich als een levende stola rond haar nek kwam nestelen en aan haar oor begon te likken, beschouwde ze haar dutje als bekeken. Voorzichtig zette ze Minkel op de grond.
Met deze nodigen wij U uit op onze tweede Algemene Vergadering op zaterdag, 16 december 2006 om 18.30 uur in de herberg De slagmolen te Genk, Slagmolenstraat. Wij maken nadien een korte wandeling in De maten onder de leiding van een natuurgids , de heer Roger Houbregts , die ons de nachtelijke sfeer van dit natuurgebied wil laten ontdekken. Er kunnen dan ook enkele griezelverhalen of sagen voorgelezen worden in dit kader. Wie zich geroepen voelt geeft een seintje aan de voorzitter edith.oeyen@telenet.be
Nadien is er nog een gezellig samenzijn in de herberg "De slagmolen
**** Op donderdag 25 januari 2007 willen wij met onze vereniging weer een avond organiseren in het kader van de internationale poëziedag 2007.
De avond zal doorgaan in de Bibliotheek van Bilzen, Eikenlaan zn te Bilzen.We willen een poëziehappening organiseren rond het thema Sneeuw en ijs. Mogen wij U vragen uw naam op te geven indien u uw eigen gedichten wilt voorlezen in verband met dit thema.(drie gedichten per deelnemde auteur)en deze teksten dan te willen mailen aan Ingrid Lenaerts(ingrid.lenaerts@pandora.be) of op te sturen naar het adres Holt 103 3740 Bilzen.
Er is ook een muzikaal intermezzo voorzien en een vrij podium. Om te besluiten hebben we nog een gezellige babbel bij een kleine receptie.
Op 16 december zal de KVLS een avond organiseren te Genk, er zullen griezelverhalen worden voorgelezen. Eveneens zal Oostland nr. 168 verschijnen met werk van Christina Guirlande, Alex Marut, Leopold Laarmans, Edith Oeyen, Luis Ruiz, Mia Bemong en andere. Het nummer kan beteld worden aan 5.00 .
Zopas verscheen nummer 167 van het tijdscharift Oostland. Naast poëzie van Ina Stabergh, Marc Naessens, Edith Oeyen, Ingrid Lenaerts,Hilde Boulanger, Ina Schuitemaker, Raymond Alberghs, en Patrick Cornillie kunnen jullie ook proza lezen van Maurice Moors, Hans Kilian, Evy Soenen en Marie Chris Williquet. Achilles M. Surinx schreef een essay over Mozart, Keltische plaatsnamen kreeg de titel van het stuk geschreven door Alex Marut. Jan Gerits daarentegen nam het werk van
Frater Nicetas Doumen (1876-1955), een onbekende Limburgse jeugdschrijver onder de loep. Een nummer vol boeiende literatuur.
