Soms lijkt het bitter koud, je hart is als bevroren. Alles waar je zo van houdt, heb je weer verloren. Ook al schijnt de zon, binnen is het duister. Al wat zo warm begon, is nu een stil gefluister. Je voelt je kil en arm, er is geen vreugde meer. Van binnen nooit meer warm, je ziel die doet zo,n zeer. Maar dan komt er een dag, je ziet het licht weer glooien. Je huilt niet meer, je lacht, je hart gaat weer ontdooien!
24-03-2007 om 00:24
geschreven door lady x 2
|