Ik kom jullie eens up to date brengen van wat er ondertussen allemaal gebeurd is...tis al zo lang geleden, hé!
Februari: dan heb nen nieuwen werkauto gekregen (weeral) want de vorigen was een nissan en was maar 2,5 jaartjes jong.
Dat merk wordt er nu vantussen gehaald en vervangen door renault twingo.
Er wordt met dienen auto serieus gewerkt met als resultaat...bijna 9500 km mee gereden...wielkappen afgesleten van 't parkeren...EN voorste zijwielkap geschonnen door een scheef muurke, ook mee 't parkeren hij's nog geen 5 maanden door mij in gebruik.
Nie dat ik nen brokkenpiloot ben, maar nu was ik toch wat onoplettend.
Wij zijn ook zoveel op de baan, hé!
Maart: Wim was jarig en ik had een verrassingske voor hem...een etentje met vrienden Robby en Ben en da was neig plezant!



Geboorte van onze chinchillababy, maar de dag nadien was het spijtig genoeg dood.
Ik zal de volgende keer het manneke appart moeten zetten, ik heb er al een kooi voor voorzien, gekregen van een patiënte van ons, stond nog op hare zolder.



April: Gio werd dan 17 jaar en die is al 1,86 meter groot...en zijn broer die 3,5 jaar jonger is, volgt hem op de voet!
Ik denk dat die zo'n 10 cm kleiner is.
Grote boys hé tegenover ikke, hun mamaKEN
Mei: Trouwfeest van een collega.
Ik moest da weekend met de vroegen op (beginnen om 6u) en tijdens den toer ging ik foto's trekken.
Ik geraakte nie naar huis (zoals gewoonlijk) en kon maar 2 uurtjes meer om te slapen...ik ben dan maar wakker gebleven en de zondag ben ik gewoon de vroegen gaan doen...ik was kapot, zenne!



Einde mei kregen we de laatste 2 exames.
Biochemie deed ik wel goed, maar voor microbiologie had ik schrik.
Juni: Make's vriend Roger belde mij op "Er is een vogelke uit een nest gevallen en da zit in mijn garage, komt ge dat eens halen?"
Ik en Marnick erom gereden, 't bleek een merelke te zijn.
Ik haalde een spuit uit mijnen auto en gaf haar brood met melk en wa kippewit in.
Daarna met katteneten en brood en met het uiteide van een lepeltje...zo smullen dat het kan.
Ik liet haar kennismaken met de chins, maar die waren er nie zot van, eerder bang, terwijl dat die kleine vogel hélemaal nie bang was en zelfs naar hen pikte met hare snavel.
We zetten haar altijd in een kattenbox (waar je een zieke kat in vervoerd) buiten op de terras en ineens was ze ribbedebie, de donderdagavond na mijne laten.
Ze werd dan bijna kattevoer voor de witte jagerskat van de buren, zeg!
Ze kwam nie terug en ik dacht da ze de nacht nie ging halen.
Ik stond sanderendaags op en vond het onderstel van een mereltje, denkend dat zij het was...er vloeiden al traantjes.
Een collega belde na de middag en ineens kwam ze afgetrippeld, samen met een hele grote duif dat een maatje van haar was.
Ik zag soms vogelpootsporen op de tafel en da zal van die duif geweest zijn.
Ze kwam alsmaar dichter, maar ik kon ze nie pakken...maar de wutte jager bijna enkele keren.
Uiteindelijk hebben we ze toch kunnen vangen en kon ik met een gerust hart aan mijne laten beginnen.
Ze is zo tam als wat...te tam feitelijk, want ik denk dat ze altijd in de buurt zal blijven, en dus ook van de katten van de buren, hé!
Ze vliegt nog nie zoals het moet, maar eens ze dat kan, gaan we haar vrij laten.

 
 
Dan heb ik eindelijk een stuif-in gegeven voor de collega's (we wonen er 3 jaar!) en het was dan ook wijkfeest.
Dat duurde tot 4u en dat eindigde bij ons thuis tot na 5u...veel fun gemaakt amai!



Ik liet een foto van Egypte vergroten op doek en die staat nu in onze inkom...op een schildersezel...knap zen!



De boys zijn allebei geslaagd, Marnick met 77% en Gio heeft een A-attest.
Einde juni mochten wij ook om ons rapport gaan...ik ben ook geslaagd zonder herexamen...JOEPIE!
Ik had voor de laatste exames 14/20 voor allebei, dus had ik voor niks bang geweest!!!!!
Ik heb ondertussen ook al enkele natuurfoto's genomen.



En in augustus gaan we voor 5 dagen naar Normandië, samen met Robby en ben.

Hallo vrienden,
het is al lang geleden dat ik nog iets van me liet horen, maar ik heb het REUZEDRUK!
Op 25 en 28 mei heb ik mijn laatste exames...da's nu maandag en donderdag...aiaiai..., daarna kom ik nog eens langs.
Mijn tweede stageopdracht moet ik ook nog verbeteren.
Ik kom jullie bedanken voor de verjaardagswensen en de vele bezoekjes!!!

Dit zijn enkele foto's van de opendeurdagen van mijn boys hun scholen.
Marnick zit in een tuin-en landbouwschool, maar wil toch veranderen en kok worden.



Giovanni gaat naar een technische school en volgt elektriciteit...hij leert nu ook huishoudtoestellen maken en doet dat héél graag.
Op de foto zie je hem en een maat aan een vaatwasser prutsen.

We werden om 7 u gewekt en ik had weer niet goed geslapen door het lawaai aan de kade.
Er staat altijd veel bewaking aan die schepen en die mannen maken lawaai, niet te doen.
Om 5u begon het gebed, dus werd dat afgeroepen door de vele moskeetorens en daar werd ik ook steevast wakker van.
Die schepen liggen soms zo dicht tegen mekaar, dat je door de andere schepen moet gaan om de kade te bereiken, en zo zagen we die eens aan de binnenkant...we vonden onze boot de mooiste.
Na het ontbijt reden we eerst met de bus naar de stuwdam van Aswan.
Je hebt daar een heel mooi uitzicht over het Nassermeer en we zagen één van de tempels die men bezoekt als men een cruise op het meer neemt.
En een raar schip...ik nam er een foto van.



We vaarden dan per motorboot naar de tempel van Filea, die op een eiland is gebouwd en de 'parel van Egypte' werd genoemd.
Deze tempel stond onder water en werd gelukkig gered door het bouwen van de nieuwe stuwdam, want het is een prachtige tempel!
Ik nam hier ook een foto van Bea tussen de bloemetjes!




 

Dan reden we per bus naar een papyrusbedrijf, waar ik een papyrus kocht met mijn naam en die van Wim in Hiërogliefen geschreven, echt mooi!
Een meisje schilderde de letters op het perkament en werkte het af met goudverf.
Op de bus kwam een verkoopstertje van kleine papyrusjes om tussen een boek te steken als bladwijzer...zo had ik er al veel, maar ik kreeg dan ook de gelegenheid om een foto te nemen van het geschminkte meisje.



Dan reden we naar de onafgewerkte obelisk.
Veel is daar niet te zien, als enkel een obelisk waar niks op staat en die op de grond ligt...maar het uitzicht is er prachtig, en het was een serieuze klim...dus wel de moeite waard.
Herlinda wilde een foto van mij nemen met mijn canon, maar ze hield die onhandig vast en keerde hem op zen zijde om de foto verticaal te nemen zonder enige ondersteuning van de lens hetgeen een groot gewicht is...en ik stond daar te trillen op mijn benen van de schrik...bang dat ze die zou laten vallen, zeg...maar 'k dierf niets zeggen of hij lag er gegarandeerd.
Er kwam juist een knappe Italiaan voorbij die mijn angstig gezicht had gezien en hij vroeg mij iets in zijn taal, hetgeen ik niet begreep, maar nu duurde het 'foto nemen' nog langer en ik wilde er zo rap mogelijk vanaf zijn...hij dacht dat ik een Italiaanse was.
Dan vroeg hij in het Engels of hij de foto mocht nemen, en omdat hij zelf ook een dergelijk toestel had zij ik nogal rap van 'JAAAAA' en dus was hij 'mijnen reddende engel'
Tis ongelooflijk, maar ze had ondertussen ook al een foto genomen, hé...en die viel ook wel mee...deze nam dienen Italiaan.
Ik liep naast Hassan doorheen de soeks (die aan elke bezienswaardigheid te vinden zijn) en nu waren die verkopers niet zo opdringerig...omdat ze dachten dat wij een koppel waren...'you lucky man' zei er ene en ik wist eerst niet hoe ik moest reageren tegenover Hassan, maar we moesten er toch hartelijk om lachen.



Terug op het schip aangekomen, nam ik mij een heerlijke douche na onze frisse citroenthee en dan vond ik dit op mijn bed...schoon hé?



We aten in de eetzaal en waren dan alweer weg.
Nu gingen we naar een botanische tuin op een eiland en ik keek daar echt naar uit.
Ook omdat we dan in een feloeka mochten meevaren waar ik al zoveel foto's van had genomen.
Ik vroeg aan die kerel waarom hij bovenop het roer zat en hij ging mij dat uitleggen.
Na een tijdje riep hij mij bij hem en ik mocht het roer overnemen...en dan begreep ik waarom...ge kunt dat roer niet zomaar keren zoals je zelf wilt, je moet een touw laten vieren en er kracht op zetten.
Er kwamen andere feloeka's af en ik geraakte wat in paniek...maar wij hadden voorrang...euh...op het water zijn er verkeersregels en in het verkeer niet???
Daar weten ze alleen hun toeter goed staan en voor de rest trekken ze zich niets aan...raar!
Hij bleek Nederlands te praten, zei dat hij een Nederlandse vriendin heeft die in haar land woont en soms zien ze mekaar, en hij heeft daar ook efkes gewoond.
Linda vroeg aan Adel "dragen die een broek onder dat kleed?", maar zij wist niets van het feit dat hij Nederlands verstond, hé!
"Opletten, die verstaat dat, zen!"
Hij lachtte en zei..."ik draag er twee voor de kou" en Linda kreeg ne rooien tomaat

    

De Botanische tuin viel wat tegen, omdat er vele nooit geziene bloemen werden beloofd, maar die waren niet veel te zien...gezien het seizoen...winter in Egypte.
We zagen wel mooie bomen en af en toe een aparte vogel, zoals ook een witte reiger.



We waren nogal vroeg terug aan boord en hadden nog tijd om iets te gaan doen, dus besloten enkelen, waaronder ik om naar de soeks te gaan, onder begeleiding van onze gids...die beter zou kunnen onderhandelen met de verkopers. 
Hij liep een gans eind met ons, terwijl je via de eerste zijstraat al in de soeks kwam en we begrepen het eerst niet.
Er wilden mensen naar een kruidenwinkel gaan en dus bracht hij ons bij enen.
Ik nam enkele kruiden, vroeg naar prijzen, maar dat zou die kerel mij achteraf geven.
Ik nam 4 vanillestokjes, curry, een zakje Egyptische thee en dat was het.
"25 euro" zei die kerel tegen mij en ik dacht dat ik het verkeerd begrepen had.
Dan zei hij 15 en dan 20...ik werd er wat kwaad om en haalde er Adel bij, die zei dat het een goede prijs was...euh?
Ik ging er niet mee akkoord en wilde alles weg leggen, maar dan liet ik mij toch overhalen en kocht de vanillestokjes voor 7 euro.
Ik begreep dat het vrienden waren van Adel en ik wilde niet langer met hem mee, dus besloot ik om terug naar het schip te gaan...Hassan en Sylvia, die ondertussen genezen was, gingen met mij mee.
We liepen via de binnenstraten en niet via de grote laan en we kwamen overal kruidenwinkeltjes tegen met hopen...dan begrepen we het...onze gids krijgt daar zijne percent.
Enfin, nu werd Hassan weer aangesproken met "you lucky man", omdat hij nu tussen twee vrouwen liep en hij vertelde Sylvia wat er eerder die dag was gebeurd...hij vond het plezant, natuurlijk!
We kwamen voorbij een moskee voor mannen en één voor vrouwen en ik wilde dat wel eens vanbinnen zien.
Ik moest dan wel Hassan zijn pet opzetten en ik met Sylvia mochten een kijkje nemen.
Hassan is oorspronkelijk van Irak, dus ook een Arabisch land...hij begreep de taal en de gewoonten van Egypte.
Hij gaf me enkele tips die ik kon gebruiken in het omgaan met die verkopers.
Wij Westerse mensen krijgen met onze opvoeding mee dat we tegen iedereen vriendelijk moeten zijn en moeten antwoorden wanneer ons iets gevraagd wordt...en ook in mijn job is dat een noodzaak...maar niet in Egypte.
Vrouwen die niet in bepaalde mannen zijn geïnteresseerd, negeren die mannen, hebben geen oogkontant en antwoorden niet wanneer hen iets gevraagd wordt...zij doet dat enkel wanneer ze interesse heeft in de man.
Zo zien zij ons dus...als een gemakkelijke prooi.
Goed dat ik dat nu wist...dan wilt ge vriendlijk zijn, hé!



Om 19u15 moesten we in de bar zijn, omdat Adel ons uitleg gaf over Aboe Simbel, zodat hij dat daar niet moest doen.
Omdat de gidsen niet in de tempels binnen mogen uitleg geven en omdat er dan minder volk is en we de zonsopgang ginds zouden kunnen zien.
Om 20u aten we en we gingen nu vroeg in bed...de volgende dag was het vroeg op de staan.

We werden om 7u30 gewekt en na het uigebreid ontbijt trokken we naar de tempel Kom Ombo...hetgeen betekent 'De heuvel van goud'
Het was een mooie tempel en mijn oog en lens viel op een Egyptisch vogelke...daar dan ook een foto van getrokken vaneigest!
En ook van Bea en Jean...een koppel dat dagelijks bij mij aan tafel zat.

Aan de tempel kreeg ik te horen dat ik Caïro met een Franstalige groep zou gaan bezoeken EN met een Franstalige gids...maar daar ging ik niet mee akkoord.
Die groep oké, als men traag Frans spreekt dan versta ik dat nog.
Er ging trouwens ook een man mee van Moerzeke, die nu in de Ardennen woont en Frans spreekt.
Ze zouden naar een oplossing zoeken.
Sorry, maar mij werd een Nederlandse gids beloofd en ik ga niet ergens naartoe om er dan niks van te snappen en er veel geld voor te betalen ook.
De meeste Vlaamstaligen van mijn groep waren begonnen in Caïro en dan op het schip...die hadden een ander programma.
Alsook de anderen...zoals Marry en Herlinda, die deden enkel de cruise op de Nijl...Marc de dierenarts en Lou zijn vrouw bleven langer in Luxor dan wij en dan naar Caïro...Hassan en Sylvia maakten ondertussen ook nog eens een cruise op het Nassermeer en kwamen dan naar Caïro...dus moest ik mij vervoegen bij een groep van 5 Franstaligen...so be it.
Ik nam op de boot ook wat foto's van mijn kamer, waar een knappe zwaan mij lag op te wachten.
Dit is maar een klein stukske van mijn kamer...mijn tweede bed is op deze foto niet te zien, maar je ziet dat het een ruime kamer is, hé!



We vaarden, dus hadden we voor de tweede keer BBQ op het dek...en ontspanning.
 

Als de boot stil lag deden ze dat niet, voor de rook.
De dag ervoor hadden we van onze gids het voorstel gekregen om een Nubisch dorp per motorboot te gaan bezoeken...en die kans greep ik met beide handjes.
En ik kreeg daar geen spijt van, want dat werd één van de hoogtpunten van mijn reis.
We vaarden per motorboot waar 3 broers aan boord waren.
Ik gaf een euro aan dat jongste en deed sssssst om te zwijgen tegen zijn grote broers...hij kon goe zijne mond houden, zenne en hij hield dienen euro in zijn vuistje vast
Tijdens de boottocht zagen we jongetjes op een surfplank in het water ronddobberen en achteraf wisten wij waarom.
Ze hielden zich aan de boten vast, keken naar de vlag (een Belgische bij ons) en zongen dan een liedje (een Franstalig voor ons)

 



Woestijn, palmbomen, rotsen en water begonnen we ook meer en meer te zien...we vaarden alsmaar verder naar het zuiden.

 

En witte reigers in overvloed.

 

We kwamen aan het Nubisch dorp waar we iets te drinken kregen.





Dan rookten we een waterpijp (had ik in Tunesië al eerder gedaan) en we mochten een krokodil vastpakken.
Ik deed dat direkt en werd langs 3 kanten gefilmd en gefotografeerd, dus mocht ik dat beest langer vasthouden dan anderen.
Die kerel zette dat 4-jarig beestje op mijn hoofd en rond mijne nek.
Ik had mij afgevraagd waarom die niet had gebeten, en achteraf zag ik hoe dat kwam...ik zag ijzeren haakjes aan de zijkant van zijn bek...dat beest, zeg!



Ze halen die uit het Nassarmeer, want op de Nijl heb je al meer dan 100 jaar geen krokodillen meer, puur door de vervuiling.
Ik zag een schip vol met vuilzakken en die kerels smeten die gewoon overboord...echt verschrikkelijk!
Enfin, we zagen daar kamelen en op het balkon had je een mooi uitzicht over het dorpje en de Nijl.
Hier ook weer een mooie foto van Jean, die blij waren met hun foto's...ik heb ze allemaal doorgestuurd.

  

Onze cameraman probeerde mij af te zonderen.
Zelfs op de motorboot waar hij op het dak zat om te filmen, wilde hij mij erbij hebben.
Ook Marry en de rest van de groep begonnen dat door te krijgen.
Ik zei dat ik een vriend had thuis, maar hij wilde mijn Egyptische vriend zijn.
Ik heb hem dan daarna zoveel mogelijk genegeerd en ontweken, want zelfs op de boot probeerde hij mij apart te krijgen...maar nie met mij, zenne maat!
We kregen ook een rondleiding in het huis.



 

Toen we aan het schip terugkwamen en ik hoorde dat Anick naar huis wou bellen, ging ik met haar mee.
Ik had elke dag een sms gestuurd, maar dat was niets speciaals...ik wilde mijn boys horen.
We kochten een kaart en gingen naar telefooncels.
Een jongen boodt zijn hulp aan, zei dat de kaart niet werkte en ik werd al wat kwaad...je moest wel opletten, want voor je het wist werd je bedot.
Ik wilde terug naar die verkoper gaan, maar mijnen euro viel.
Die kon niet slecht zijn, want er zat plastiek rond...en dat kereltje wilde mij een andere kaart verkopen zonder plastiek rond.
Ik keerde op mijn stappen terug en probeerde het zelf...wat dacht je, die kaart werkte wel!
Dan was hij weg, zenne!
Ik was blij toen ik de boys hun stem hoorde, dat deed echt deugd.
Ik en Anick maakten nog een avondwandeling en dan nam ik deze prachtige foto's.



Niet alle foto's zijn van mij...ik kreeg er ook enkele doorgestuurd van Christel en Jean-Marie van Mechelen...prachtig hé?



Marry en Herlinda waren over enkele weken bij mij thuis en gaven me ook hun foto's.
Om 19u30 was het verzamelen geblazen aan het scheepswinkeltje, waar je je kon laten schminken en we waren allemaal verkleedt, want het was Egyptische avond met Egyptische kost...ook lekker...vooral die honingkoekjes met bladerdeeg...jongens toch!
In de bar trokken ze een groepsfoto van ons en die heb ik gekocht.



Na het eten kwamen dansers en een danseres in de bar optreden.
We mochten meedansen in een kring en dat was plezant.
Door één danser werd ik uit de kring gehaald en die begon met mij in de kring te dansen...dat was ook plezant.
Daarna kwam hij op met een paard.
En dan kwam er een Indiaan, die mij en nog van onze groep zoals Linda en Marie-Jeanne uit het publiek haalden.
Dat was echt komisch...dan hebben we gehuild van 't lachen.

 

Ik ben dan weer met mijn tafelgenoten blijven plakken, behalve Marc en Lou...die waren altijd vroeg naar hun kamer...maar wij hebben nog moppen zitten tappen tot bijna 23u.
En toen ik in mijn kamer kwam zag ik dit beest...een krokodil...echt toepasselijk, vindt ge nie?

Ik had de nacht ervoor nie veel geslapen.
Ik lag aan de kadezijde en het liep er vol met politie met hun walkie talkie's...da gepiep was echt nie te doen, zenne!
Ik had zelfs naar de schepen zitten kijken die nacht.
Gelukkig voor mij moesten we er niet vroeg uit...ontbijt tot 10u...wat een luxe!
Ik was de dag ervoor nogal laat op de afspraak met de groep op het schip om naar de valleien te trekken, en nu weer...ze leerden mij al kennen
Voordat we naar de tempel van Esna trokken namen we nog wat foto's aan de zijkant van het schip en van ons schip zelf...de prachtige queen Nabila.




Dan gingen we te voet naar de tempel die diep onder het zand lag.
Marry stelde voor om een sjaaltje te kopen in de soeks, omdat mijn schouders nogal bloot waren en ze de mannen geil naar me zag staren...er werd dus op mij gelet en vanaf dan noemde ik haar mijn Hollands moedertje toch in mijn eigen.
Ze hebben 150 huizen moeten afbreken die bovenop de tempel waren gebouwd.
De rest van de tempel ligt nu nog onder huizen.
We zagen daar prachtige zuilen met astrologische scènes in reliëf op het plafond.
We luisterden aandachtig naar onze Nederlandstalige gids Adel en hadden dan vrij tot 11u.




 
 ]

Om terug naar het schip te gaan moesten we doorheen de soeks.
Daar kocht Marry een Egyptisch babypakje, echt iets schattigs.



Toen we terug op het schip kwamen, kregen we frisse citroenthee en een fris handdoekje...da was welkom zenne, amai...s'morgens nog fris, maar de zon kwam er elke keer nogal rap door...en dan was dat zomerwarm weer (beter dan onze zomers)
De Egyptenaren liepen rond met een trui en een jas over...voor hen was dat winter, hé!
Eens aan boord vertrok ons schip.
We namen wat foto's aan boord, zoals ons zwembadje en de jacuzzi op de achtergrond.
Dat was zalig genieten in het zonnetje in de ligzetels...plus dat we een verrassingske kregen...BBQ op het dek...zààààààààààààliiiiiig! En Jammmmie!



Om 15u kregen we een tas koffie of thee met een cakeske.
Om 15u30 waren we alweer weg, met koetsen deze keer en ik zat nu met Herlinda, Marry en Anick (vertegenwoordigster van 7-plus)
Nu naar de mooie tempel van Edfoe, wat van Djeba is afgeleidt en dat betekent 'stad van de wraak'.
Daar stond ook een 'heilige boot'
Daar leerde ik ook een koppel van Mechelen wat beter kennen, Christel en Jean-Marie...een tof koppel.





 

 



Toen we op de boot kwamen was het al donker en we gingen ons gaan opfrissen...na ook weer frisse thee en een fris lapje te krijgen.
Ik douchte uitgebreid en nam een foto van mijn propere handdoeken, in de vorm van een bloem...echt knap!



Om 20u aten we en het was geen gewoon eten of Egyptisch, maar een galadiner met Westers eten en tomaten met een kaarsje in...kijk maar naar het bord van Linda, die aan mijn tafel zat.
We hadden onze vaste opdieners en ge moest uw gat nog maar opheffen of ze stonden daar om je stoel eronder te schuiven.
Ze plaagden ook graag...doen alsof ze je bord wegnemen terwijl je nog aan't eten bent.
Voor de ex-schooldirecteur George vouwde die ene zelfs servetten in de vorm van borsten en een baby...en hield die voor hem alsof hij borstvoeding gaf ik heb spijt dat ik daar gene foto van getrokken heb.

 

 

 We hadden ook nog disco-avond in de bar en dan hebben we ons nog eens goe uitgeleefd...ikke en de mensen van mijn tafel.
We lagen dan ook pas na 23u in ons bed.

Wat er verder nog gebeurde in ons Belgenland!

Wim was gisteren jarig...HAPPY BIRTHDAY SCHATTIE...hij werd 39 jaar.
Hij's wel spijtig genoeg zijn week lates aan't doen en is pas rond 23u thuis.
We kochten hem een kaartje en de cd van AC/DC...en ik heb zaterdag nog een verrassingske voor hem...hé Robbyke en Benneke...zij zitten ook in het complot!

Mijn hoofdverpleegster zei "Sandra, over 14 dagen krijgt ge ne nieuwen auto"
"Euh...weeral? Mijne Nissan is pas 2 jaar en een half!"
Die gaan eruit en ze zijn van merk veranderd.
Dat gaat aan de hand van de dienstjaren en 't was dus mijnen toer.
Ze belde maandag toen ik pas thuis was van mijn werk.
"Ge moogt hem dinsdag, woensdag of donderdag gaan halen naar Gent" en dan waren die 14 dagen nog niet eens om.
Dus ikke mijnen auto uitgemest en die naar hamme gebracht naar een collega van sector Dendermonde die mijnen auto kreeg.
Moest ik met hare witten ouden nissan naar Gent...gene cervo en precies ne kamion...met trillend stuur vanals ik 120 op de E17 reed.
En dan met mijnen nieuwen Renault Twingo naar huis...'t was efkes wennen, maar 'k ben hem nu al goe gewoon.

Wim heeft geverfd over 14 dagen...onze gang boven, de WC en den inkom...schoon, zenne!

En ik ben vandaag bij mijn vriendin Lisette op bezoek geweest...Roosje...was weer lang geleden.
Fijn om je weer terug te zien, zen!
Hier zijn de foto's van dag 3...de rest volgt!

Dada!

Ik had de eerste nacht verwonderlijk goed geslapen.
We waren nog altijd in Luxor en werden rond 5u30 gewekt.
Ik zat met Lou, Marc en enkele Franstaligen aan tafel en we hadden een heerlijk ontbijt...alles zelf uit te kiezen.
Toen we in een bootje staptten om naar de overkant te varen, zagen we luchtballons...echt héél mooi, en dat bij een pas opgekomen zon.



We reden per bus naar de Koningen-en koningenvallei en ginds per treintje naar de verschillende graven...eerst uitleg van onze gids Adel.
Deze foto's werden mij doorgestuurd door een koppel van Mechelen (Christel en Jean-marie) die in mijne groep zaten.



We waren niet met 6 zoals eerder was gezegd, maar met 17 en niemand die daarna naar Caïro ging.
Toen was het me allemaal nog niet duidelijk.
We zagen mannen die met een opgraving bezig en ik nam er foto's van.

 

We bezochten enkele graven waar je geen foto's mocht nemen (foto's gekocht) en ik nam foto's.

 

Een agent sprak mij aan, vroeg of hij mij mocht fotograferen en hem...hij vroeg daar geld voor, hé zeg!
Het was dan nog wat frisjes...meestal 's morgens en 's avonds en rond 17u werd het al donker.

 

Hij vroeg of ik panoramafoto's wou nemen en stuurde met met iemand mee, de berg op.
Ik was zo hoog, dat mijn hoogtevrees mij parten begon te spelen en ik begon ook schrik te krijgen...ik ging gewoon mee met een wildvreemde mét een dure camera in de hand en die kerel bracht me steeds hoger.
Ik had eerst gedacht dat hij mij via een trap naar een uitkijkpunt ging brengen, maar 't was echt gevaarlijk, dus hield ik het voor bekeken en ging naar beneden...maar eerst wat dacht ge...betalen, hé!
Dit zijn enkele van de foto's vanop de berg.
 

We maakten een tussenstop in een bedrijfje waar ze beelden maaktten.
 


En dan naar de begraafplaats van Hatsjepsoet.

 

We zijn ook gestopt bij de gigantische kolossen van Memnon.



We hebben dan gegeten op het schip.
Rond 14u gingen we naar de mooie tempel van Karnak.



We werden alsmaar gevolgd door deze cameraman...we werden dat al beu en begonnen hem te negeren.
Het bleek in opdracht te zijn van de gids en ik hem die film gekocht.

 

Deze mensen waren echt plezante, een schooldirecteur, 2 directrices en leerkrachten, allen gepensioneerd.
Bea, Marie-Jeanne, Georges, Jean, Pièrre en diens vrouw Linda.



Rond 16u30 maaktten we een koetsentochtje doorheen de straten en soeks van Luxor.
Ik zat met de gids en de cameraman in de koets.
Met deze gezellige Gentse dames, Marry en Herlinda, geraaktte ik goed bevriend...ze komen volgende donderdag zelfs naar mij thuis om de foto's te bekijken.

Ik heb mij gedoucht en een smsje naar Wim gestuurd (deed ik dagelijks)
Rond 19u30 cocktailavond (de alcohol was wel ver te zoeken) en om 20u kregen we avondeten.
Ik zat dan aan de tafel met Marc, Lou en die sympathieke mensen waarmee ik eerder in Karnak iets was gaan drinken.

Jullie weten dat ik op 25 januari naar Egypte ben vertrokken, hé!
Het vertrek werd een half uurtje vervroegd, ze zouden me om 12u komen afhalen.
Die kerel stond daar al om 11u45 en ik was nog helemaal niet klaar.
Ik stond al van de avond ervoor gepakt en gezakt, maar ik wilde eerst uitgebreid afscheid nemen van mijn 3 boys.
Die man was gelukkig niet gehaast en hij was feitelijk te vroeg, dus kon dat gerust.
Hij bleef zelfs met hen staan babbelen...ik dacht dat die nooit ging vertrekken, zeg!
Ik zat al in dat busje vol grote verwachtingen.
Enfin, wij naar Zaventem...nog eerst een sigaretje gerookt en een smsje naar Wim gestuurd.
Je moet daar 3 uur op voorhand zijn, dus zat ik daar te wachten...tussen allemaal Franstaligen, zeg!
Ik dacht mijn groepje medereizigers daartussen te vinden, maar ik vond niemand die Vlaams sprak.
Bij het instappen in dat vliegtuig, toch Vlaamstaligen gevonden, maar die reisden met een ander reisbureau...ik kon er niet aan uit.
Veel van die Franstaligen heb ik achteraf op het schip gezien.
Het vliegtuig vertrok dan uiteindelijk en ik zat aan het venster, aan de nooduitgang waar ook veel meer beenruimte is, vlak aan de vleugel en de motoren.



't Was 8 jaar geleden dat ik nog eens gevlogen had en dat was toens mijn eerste keer, 2u naar Tunesië...maar nu was het 5u vliegen.
Wij kwamen rond 20u45 (Egyptische tijd, liep 1u voor op onze tijd) op de vlieghaven van Luxor aan...eerst nog een zoeken naar die valies.
Een smsje naar Wim gestuurd dat ik goed was aangekomen.
We werden per bus naar het schip gebracht en ik was met een koppel aan de praat geraakt, die vrouw rookte ook, dus bleef ik wat bij hen in de buurt.
Het begint daar al rond 17u donker te worden.
We werden ingescheept in het schip 'the queen Nabila'...echt een héél mooi schip.
Eerst kregen we frisse thee en moesten we papieren invullen...Lou en Marc noemt het koppel, een dierenarts en een verpleegster A1 die haar man helpt in zijn praktijk, wonend te Hasselt.
We kregen zelfs nog gekookt eten.
We hadden aan boord van dat vliegtuig wel eten gekregen, maar dat was niet om over naar huis te schrijven...het eten dat we dan kregen was echt lekker, en we mochten nemen zoveel we wilden.
Dan kreeg ik mijn kamer te zien en ik verschoot ervan...zo knap, zeg...met 2 bedden, een salon, tv, ijskast en badkamerke met lavabo, wc en douche.
Ik lag rond 24u in één van die bedden en heb dan nog wat foto's van mijn eigen getrokken ...moe maar voldaan.

Wat mijn studies betreft...ik heb mijn eerste rapport gekregen!
Blok 1:
Examen van 3 november 2008
a) Verpleegkunde als wetenschappelijke praktijk: 14/20
b) Preventie en GVO: 10/20 (just mijnen helft)

Examen van 6 november 2008:
a) Psychische disfuncties: 16/20
b) Psychologie van de persoonlijkheid: 10/20 (ook just mijnen helft)

Blok 2:
Examen van 5 januari 2009:
a) Anatomie en fysiologie: 14/20 (goed gedaan, hé!)
Ik ben dus voor alle vakken geslaagd.

De vakken die ik nu moet leren tegen 17 maart zijn:
sociale wetenschappen:
Blok 3:
a) Recht (cursus en boek)
b) Structuur en organisatie van de gezondheidszorg (cursus)
c) Evidence based nursing (cursus en boek)
Maar ik ga het nu niet meedoen, ik ga dit uitstellen tot volgend jaar...ik ga mij er in de zomermaanden in verdiepen.
Ik had een cursus mee op reis en heb geprobeerd om die te studeren, maar dat lukte gewoonweg niet.
We moeten deze vakken leren plus 5 medisch wetenschappelijke artikelen uitwerken voor evidence based nursing...ik heb er de tijd niet meer voor.
Iedereen zit te sukkelen met al die vragen te beantwoorden, de antwoorden moet je zelf opzoeken in het boek, maar ze vinden de helft van de antwoorden niet eens...ikke nie, zenne...pfffff!
Ik ga nu eerst mijn stageverslagen afwerken en aan de volgende vakken beginnen, want die zijn ook niet niets, nl:
Blok 4:
a) Biochemie/voedingsleer
b) Microbiologie/parasitologie

En dan zien we wel...stapke per stapke!
Ik heb dan 44 studiepunten ipv 48 dit jaar...so what...ik heb toch 3 jaar de tijd, niet?
Tot de volgende!
Groetjes

Toen onze buren Peggy en Patrick op verlof waren in Parijs, ben ik hun poezen gaan eten geven...met mijne camera vaneigest, hé!
De lucht zag er dan ook schhon uit.
De onderste foto is getrokken te Gent, toen ik op zoek was naar occasielenzen.

Ik zet er vlug nog wat foto's op die getrokken zijn bij Robby en Ben in de Vlaamse Ardennen

Verdorie toch...ik weet nie meer wat ik schrijf en soms nie meer wat ik doe!
Ik moet alles goed opschrijven ivm mijn werk of ik vergeet het.
Ik had dat voor dat studeren ook wel al, zen...maar nu is dat echt verergerd!
Als mijn hoofdverpleegster een opmerking geeft over iets dat ik vergeten doorgeven ben of dergelijke...dan antwoord ik "Mijn schijf zit vol, der kan niks meer bij"
en zij dan "Da belooft als ge examen hebt"
"ja, dan zit ze zéker vol, ge gaat mij dan moeten in de gaten houden, jong!" ikke dan.
"hoe lang moete gij die school nog doen?" vroeg een andere collega
"Nog 2 jaar en een half"
zij dan "anee, doe ons da nie aan, hé!" tis soms erg...een verstrooide professor is niets vergeleken met mij nu op dees moment...en dat was vroeger in het lager onderwijs trouwens al mijnen bijnaam, dus zit dat er al van kleinsafaan in.
Maar waar ik hiermee nu feitelijk naartoe wil is...ik moet het één en het ander van de vorige tekst efkes rechtzetten...nl, dat de chins in april zijn geboren en niet in juni.
En nu gaat ge lachen...ik schreef dat ik eerst naar Caïro ga en dan naar dat schip...wel...tis omgekeerd...ik zat nog met die zomerfolder die ik eerst had in mijne kop

Ik vertrek dus over 9 dagen (joepiedepoepie) naar Egypte en ik zet er het programma es efkes op, dan kan ik zelf nie meer mis zijn!
Als het doorgaat tenminste, want ik ben nog niet weg en ik droom bijna elke nacht dat die reis niet doorgaat...zodus!

Dag 1: zondag 25 januari:
Volgens de voorlopige gegevens komen ze mij rond 12u30 halen en brengen ze me naar de vlieghaven, waar ik 3u op voorhand moet zijn.
Afreis met een Egyptair lijnvlucht naar Luxor en transfer naar het schip, de 'Queen Nabila'

Dag 2: Maandag
Bezoek aan Thebe met de koningen- en koninginnenvallei,
tempel van Hatsjepsoet in Deir El Bahari,
de kolossen van Memnon
Na de noen tempel van Karnak en afvaart naar Esna

Dag 3: dinsdag
Afvaart naar Edfoe en bezoek aan tempel
Verder naar Kom Ombo

Dag 4: Woensdag
Tempel van Kom Ombo
Verder naar Aswan

dag 5: Donderdag
Bezoek aan de stuwdam, papyrusinstituut, granietgroeven met de onafgewerkte obelisk en de tempel van Filae
In de namiddag feloektocht naar de botanische tuin op het Kircheneiland (waar ik mijn hartje zal kunnen ophalen met het fotograferen van prachtige bloemen en planten en watervogels)

Dag 6: Vrijdag
Mogelijkheid tot facultatieve uitstap naar de tempels van Aboe Simbel (hetgeen ik zéker wil doen)
Afvaart naar Esna

Dag 7; Zaterdag
bezoek aan de tempel van Esna
verder naar Luxor

Dag 8: Zondag
Transfer naar de luchthaven voor een vlucht naar Caïro
In de voormiddag bezoek aan het museum
In de namiddag bezoek aan het plateau van Gizeh met de piramiden en de sfinx

Dag 9: Maandag
Vrije dag in Caïro met mogelijkheid tot facultatieve bezoeken
Ik dacht dan om naar Alexandrië te gaan, maar de vrouw van een patiënt raadt het me af, is overroepen, zegt ze.
Er zijn nog andere mogelijkheden, ik zal dan wel nog zien wat de groep gaat doen (we gaan met 7 man zijn)

Dag 10: Dinsdag 3 februari
Na het ontbijt (in hotel 'Novotel 6th of october) transfer naar de luchthaven en afreis naar Brussel

Ik vrees wel dat ik genen thriller zal moeten meepakken om op mijn gemak te lezen, maar eerder 'Recht voor verpleegkundigen' en 'Inleiding wetenschappelijk onderzoek voor het gezondheidsonderwijs' voor sociale wetenschappen...de volgende blok...saaien toebak...pfff...en moeilijker dan ik had verwacht!
Hopelijk blijft het daarbij, want maandag hebben we cusussenverkoop, dus wie weet komt daar nog ne cusus bij ook.

Ik ga jullie nu moeten laten, ik zet er nog de foto's bij van de vlindertuin die we deze zomer bezochten...want ik heb straks de laten.
Ik zal proberen om in het weekend eens op blogbezoek te komen...tussen mijn stageboek door, want daar moet ik nog aan beginnen...dat komt er ook nog es bij, bespreking van een patiënt van ons...mijn werk telt voor stage.
Tot de volgende en prettig weekend!

Heykes iedereen,
eerst en vooral...amai lang geleden, hé!
En via deze weg aan iedereen een gelukkig nieuwjaar en een goede gezondheid!
Ik heb mijn blog het laatst half jaar flink verwaarloosd, maar dat heeft zijn redenen...gewoon géén klein beetje vrije tijd meer over!!!!
Ik ging jullie op de hoogte houden van mijn studeervorderingen en ik moet zeggen...tot hiertoe heb ik het nog zo slecht nie gedaan!
Ik ben er telkens al goe doorgeraakt en da's het voornaamste, mijn 50% halen en geen of zo weinig mogelijk een tweede zit hebben.
Ik ben er al 40 zenne en ik voel da goe...ik heb nu meer tijd nodig als toen ik over een jaar of 11 met mijnen A-2 begon.
Nie te vergeten, wij kregen toens les, want dat was dagonderwijs...plus een serieus niveau lager kwestie van leerstof.
Om een vb te geven...vroeger moesten we weten dat vertebra een wervel is in het latijn.
Nu moeten we weten hoe de openingen noemen 'foramen vertebrale, foramen transversarium'
Die werveluitsteeksels hebben ook ne naam 'processus spinosus, processus transversus', komt er nog bij 'arcus, lamina, corpus, pediculus, enz...'
Het hart, da's niet 'rechter voorkamer' of 'linker kamer', maar 'atrium dextrum' of 'ventriculus sinistrum' enzovoort enzoverder!
In november hadden we eerst twee examen, 2 vakken per examen:
1) Verpleegkunde als wetenschappelijke discipline
2) preventie en GVO
Dat eerste vak had ik heel goe gedaan, maar ik vreesde voor da tweede vak...da was een randgeval.
We moesten er lang op wachten, maar toen ik mijn cijfers kreeg, verschoot ik toch, zenne!
A op het eerste
B op het tweede
De vakken samen een A (11/20 of meer)...ik was dus geslaagd!

Het tweede examen was de week nadien, open boek, weer twee vakken
1) Psychische disfuncties
2) Psychologie van de persoonlijkheid
Ik heb mij op 't einde van die exames moeten afjagen om er te komen, want het was enorm veel en dat op korte tijd...ik had daardoor zelfs een vraag maar half gelezen en een verkeerd antwoord gegeven.
Toch had ik hier een goed gevoel bij.
Feit is, bij open boek verbeteren ze wel strenger.
Dat eerste vak was schitterend, ik had een A
Ik had voor dat tweede ook een A verwacht, maar ik had een B (van 8/20 tot 10/20)
Ik denk dat ik toch nog 10/20 moet gekregen hebben, wat ook daar weer
A voor de vakken samen en hier kregen we wel ons percentage : 62% en terug geslaagd

Nu de maandag heb ik 1 examen gehad
1) Anatomie en fysiologie
Het latijn hierboven komt daar uit.
Dit was echt wel HEEL VEEL en SUPERMOEILIJK...zelfs de docent zei dat het onmogelijk was om die leerstof op 7 weken te kennen en hij's voorstander om dat volgend jaar in 2 te kappen...wij waren daar nu wel vet mee!
We moesten een boek kopen van bijna 800 bladzijden en hij zette ook slides op onze campus-site met allerlei tekeningen en nog aanvullende onderwerpen (we hadden dan blijkbaar toch nog niet genoeg te blokken, zeker hé?)
Iemand van onze groep heeft die allemaal afgeprint...1000 bladzijden alstublieft!
In het boek stonden veel tekeningen met nederlandse tekst bij vermeld...er werd van ons verwacht het in latijn te kennen...dus opzoekwerk erbij, hé!
Ik had nog 2 anatomieboeken van A-2 en in de schoolbib enkele boeken gaan halen met alle latijne benamingen (een boek voor dokters denk ik, want die zijn echt tot in de puntjes van alle latijn voorzien)
We kregen wel 2 keer een uurtje monitoraat, dan mag je naar school komen en de docent enkele vragen stellen...maar voor de rest...that's it!
Nu had hij echt héle mooie, kleurrijke en duidelijke foto's en tekeningen op die site gezet...ook enkele filmpjes, wel in het engels, maar toch behulpzaam!
Wat krijgen we op het examen?
Hele kleine en erg onduidelijke zwart-wit foto's!
Enfin, ik heb het examen al bibberend en bevend afgelegd, deels ook omdat ik enkel s' morgens heel vroeg had gegeten en dat examen was om 18u
Toch denk ik dat ik over mijnen helft ga hebben, dat ik ook dit vak zal opzij mogen leggen (hopelijk)
Sommigen van de groep hebben maandag en donderdag weer examen, die hebben er nog eens pathologie bij (ziekteleer), die doen dat op 2 jaar, maar ik ga 3 jaar over die studies doen, da's een vak voor volgend jaar voor mij.
Op 19 jan mogen we om andere boeken en cursussen komen, sociale wetenschappen en biochemie!
Maar tot dan kunnen ze efkes den boom in en neem ik pauze...voila!

En op 25 januari vertrek ik hélemaal in mijn eentje naar Egypte voor 10 dagen.
We zijn met 7 man, met mij erbij en die andere 6 zullen waarschijnlijk wel 3 koppels zijn.
Eerst Caïro en misschien Alexandrië (is bij te betalen) en dan op een schip de Nijl afvaren om verschillende tempels te gaan bekijken, en Aboe Simbel (ook bij te betalen)...maar dat heb ik er voor over!

En nu ga ik onze huisdiertjes eens aan jullie voorstellen...hier zijn Remi en Mira...onze Chins (chinchilla's)


 
 

 

Ze zijn geboren in juni en zijn nu sinds oktober bij ons, dan waren ze dus 4 maandjes...ze kunnen ouder dan 15 jaar worden en hopelijk is dat ook zo.
Eerst stonden ze in de living, maar het zijn nachtdiertjes en konden niet goed slapen, dus hebben ze hun eigen plekske in onze berging, waar ze naar hartelust vrij kunnen rondlopen en jumpen (net eekhoorntjes, ook zo rap)
Ze zijn ons al goe gewoon en 't zijn echte schatjes!
't Is een koppeltje, zeiden ze in de winkel...da belooft

Ik moet nu 8 dagen na mekaar werken.
Maandag examen, dus verlof genomen.
Dinsdag de vroegen en een stuk laten van 18u t/m 20u15
Vrijdag personeelsfeest, da's enkele uren werken en dan van s'middags naar ginds, eten, wat dansen en rond 22u hebben mijn collega's met hun mannen afgesproken, maar dan ga ik mij thuis laten afzetten...ik heb dit weekend de vroegen.
Dinsdag is het dan mijn laatste en 8ste werkdag en dan moet ik een halve dag werken en een halve dag bijscholing gaan volgen.
Ik heb mijn hoofdverpleegster al verwittigd...ik ga dan in slaap vallen!
Die nasleep van dat examen...jongens toch, da voelt ge, zenne!
Tot nog eens!
Groetjes

Ik heb vandaag echt geen goesting om te studeren...ik heb dat tot hiertoe al elke dag gedaan sinds ik er op 15 september mee gestart ben.
Normaal is een vol jaar 60 studiepunten en dat dan 2 jaar, maar je kunt dat indelen zoals je zelf wilt.
Ik ga dit schooljaar 48 studiepunten meepikken en die studie op 3 jaar doen.
Een vriendin van mij gaat 30 studiepunten doen en ook op 3 jaar.

Maar eerst begin ik bij het begin...ik ging de 15de september om mijn cursussen en ik zag daar een hele hoop hoge stapels op tafels liggen...ik werd er al nie goe van, zeg!
Gelukkig voor mij waren dat twee cursussen meer dan dat ik heb...de leerstof voor het eerste half jaar.
Om de boeken mochten we de 17de achterkomen.
Ineens kregen we er twee boeken bij 'Snelle interpretatie van ECG's' en 'Neuroanatomie en neurochirurgie' (hersenen) twee ontbreken nog en die moeten we in de boekenhandel gaan halen.
Het boek van 'anatomie en fysiologie' en 'zakboek van verpleegkundige diagnosen' (mogen we gebruiken op het examen begin november)
Ik heb nu dus leerstof van twee vakken.
Ik ben nog altijd mijn eerste vak aan't doorlezen, nog niet eens echt aan't studeren...nu al mijn derde week. Ik heb dus nog maar 4 weken meer om dat vak te studeren 'Theorieën en principes' van de verpleging is de geschiedenis van de prehistorie tot heden, GVO, de verschillende verpleegmodellen, gezondheidsorganisaties, verpleegkundige interventies, de rechten van de patiënt en nog enkele wetteksten die rechtstreeks uit het Koninklijk besluit komen...dus saai, saai saai! Pffffff
Dat is dus een superdikke cursus en een héél dik boek 'Gezondheidsvoorlichting en preventie'!
Ik heb 2 vakken, ik koos er ook 'Psychologische wetenschappen' bij, maar daar ben ik nog niet eens aan toegekomen.
Da's een cursus over 'Ontwikkelingspsychologie' en de psychopathologie (ziekten) en een boek 'Psychologie van de levensloop'.
Komt er nog bij dat ik een patiënt moet kiezen waar ik een stageverslag over moet maken en dat moeten we in maart indienen.
Mijn tweede blok is enkel Anatomie (Hoe het lichaam eruit ziet en de fysiologie, hoe het lichaam werkt) en ik ben er blij om...start in november, examen begin januari.
Ik heb mijn boek nog niet, maar uit de studiewijzer maakte ik uit dat we alles letterlijk van 'kop tot teen' moeten kennen...met latijnse benamingen.
Drie meisjes uit de groep doen nu 3 vakken en twee in de volgende blok (de pathologie er nog eens bij)...ik gelukkig niet, zeg!
Twee van die meisjes zaten in mijn klas toen ik voor A2 leerde.
De vrouw van mijn (nog maar pas)-ex-collega Dimi is ook met die studie begonnen...eerst op twee jaar, maar ze is al een vak komen schrappen en gaat er ook drie jaar over doen.
Een andere collega diens vriendin is ook gestart en zij leert ook 1 vak, theoriën en principes en ze ziet het naar 't schijnt al niet meer zitten.
Ze is al 18 jaar verpleegkundige en dan moet ze nu zo'n stomme dingen gaan studeren.
Ze heeft feitelijk gelijk...we kregen vrijstelling voor een aantal dingen, maar ze konden er ons nog vééél meer gegeven hebben, en dan waren we er op twee jaar vanaf maar nee!
En er zit een vriendin in mijn groep die ik nog ken van in het middelbaar.
En een verpleegster waarmee ik nog op stage heb gestaan...veel bekenden dus.
Ik start mijn jaar met 19 studiepunten.
We zitten met 22 in de groep van 'Brugstudenten', mensen die werken en al een A2-verpleging hebben.
Wij hebben al een basis, hé!
De mensen uit andere sektoren, die ook met die studies zijn gestart...die zullen het pas moeilijk hebben, denk ik!
Maar alléé...ik weet dat ik me wat op mijne nek heb gehaald.
Ik ben ermee gestart en ik zet nu wel door, zenne!
Als ik voor mijn 45 jaar mijn diploma heb, ben ik kontent...dus heb ik 5 jaar!

Op het werk is het ook weer druk...we hebben een collega die zwanger is en er binnenkort dus ook weer vantussen valt.

Hierzie, nog wat foto's, want dat gaat ook steeds zeldzamer worden door die studies.
Trouwfoto's trek ik tegenwoordig veel met al die trouwfeesten dat we nu al gehad hebben...jaren geen één en dan ineens 4 kort na mekaar.

Ik heb de laten dit weekend en ik wens jullie allen een goed en gezellig weekend!
Tot de volgende...CIAO!

Het is al een poos geleden...13 september...maar ik heb nu pas eens de tijd om er een verslagje over te schrijven...over onze BBQ met héle goeie vrienden.
Robby en Ben waren op the party en ik ken Robby al een 8-tal jaar...ook enkele vrienden die ik via sennet leerde kennen...Lisetteke...Magda en Jean...Frieda en ventje Eddy.
Magda en Jean kwamen per trein uit Hasselt en we hadden aan het station afgesproken.
Ik wist het niet, maar ze hadden ondertussen de markt van Sint-Niklaas al gaan verkennen en ze hebben daar de toerist uitgehangen met limousine en chauffeur met alles erop en eraan (aan die limo, hé!)...



Allééja, dat hebben ze mij toch wijsgemaakt...of stond die chique auto daar toevallig...kan ook!
Robby wist dat ik eerst aan het station moest zijn en ik had ook met hen ginds afgesproken.
Robby zat op een terras en Ben was op de rommelmarkt aan't rondsnuffelen.
Enfin, we zijn dan toch bij ons thuis geraakt, nadat we al iets hadden gedronken.
Wim zat alleen thuis op ons te wachten...euh...nee, ons Lisetteke was dan ook al gearriveerd...helemaal alleen met Wim...den deugeniet
Onzen BBQ begon wel al goe...'t begon te regenen en ons volk moet eerst helpen om de tent op te zetten alvorens iets te eten of te drinken te krijgen...zo moet ge da doen, zie
Zo zaten we wel droog en uit de wind, of anders was het een indoor-BBQ geworden en da's niet zo gezellig, hé!
We dronken eerst sangria en die kom was volledig leeg...die viel in de smaak...ook bij mij...ik heb wel zeker 5 glazen uit, amai!
Frieda en Eddy waren er ondertussen ook bijgekomen en dan kon de party pas echt goe beginnen.
Lisetteke (Roosje) heeft er mooie collage gemaakt!
Merci hé meisje!

Het hondje van Robby en Ben had een t-shirtje aan, omdat ze een wondje had van een gevecht met een kat op de camping en ze kon er niet afblijven...maar ze stond er zooo schoon mee...echt schattig.
Ze week ook geen moment van onze nieuwe huisdiertjes Remy en Mira, onze chinchilla's...een koppeltje dat in april is geboren en nu zo'n 6 maandjes jong zijn.
Ze kunnen meer dan 15 jaar worden en ze zijn al echt tam nu...we hebben ze sinds 23 augustus.
Ik zet nog wel eens foto's van hen op mijn blog...een volgende keer.
Wim was de kok van dienst en ze waren er allemaal kontent van.
Vooral Ben die zijn ogen niet kon openhouden van genot...van dat vlees...allééja van dat gebraden vlees dat van den BBQ kwam...hihi!


 
 


 

 

 
 
 

 

 

 

 
 




 

We hebben veel plezier gehad...héél véél bijgebabbelt en tot s'avonds laat onder die tent gezeten...zeker voor herhaling vatbaar!
Ben is eergisteren geopereerd en ik wens hem veel beterschap en het allerbeste!

Het is weer druk geweest hier, zenne...tot zelfs in ons verlof...we hadden amper tijd om op uitstap te gaan...maakt da mee, zeg!
Op 9 en 10 augustus, just voor ons verlof, zijn ik en Wim op weekend geweest bij Robby en Ben en dat was zalig en ontspannend...hoewel!!!
Jaja, 't was echt plezant en ook leerzaam.
Zij wonen in Oostende en meestal trekken we dan ook naar daar, maar nu niet...nu zijn we op weekend geweest te Munkzwalm.
Ze hebben daar een stacaravan gekocht en een hele schone, naar hun hondje en grote bewaker Bijoux genoemd.
Kijk maar naar de foto hoe ze daar staat...een echte waakhond, hé?
We zijn er vrijdagavond 8 augustus toe gekomen en bleven er eerst al een nachtje slapen.
De volgende morgend trokken we naar Oudenaarde...mooie stad...veel terraskes gedaan...huizen gezien van meer dan 100 jaar oud met beschermde voorgevels...winkels en de mannen die dan verveeld stonden te wachten tot wij uitgekeken waren...nen inwoner die liever zijnen pot over zijne kop trok dan tegen ons Robby te spreken... 't was weer in orde, zenne!

We zijn ook naar overblijfselen van een abdij gegaan.
Ben zat efkes verkeerd...hij dacht dat dienen hoop roest en die enkele bakstenen de resten van die abdij waren. 

 

Duidelijker kon niet, met dat bord 'abtswoning', maar den Ben keek daar karrenver nevest, vaneigest!
Wim keek al raar naar den Ben 'ben, moet ik de verrekijker uit mijne koefer halen!' wilde hij nog vragen om diene mens te helpen, maar dat kon niet, want we waren niet met onze auto.
 


We zijn in de buurt van de camping nog gaan wandelen, en dan begon Wim uit den bol te gaan 'Appelkes en perekes, ik vin da lekker!' en ineens begon hij gelijk nen tarzan die boompkes te beklimmen en dat fruit te plukken.
Ben was er achteraf niet graag bij...zijn tong hing haast tot op zijn schoenen, kwaad omdat Wim voor hem geen peerke had gepiekt.
Om hem te troosten hebben we dan maar een paar flessen drank de camping binnengesmokkeld om zijn toekomstig pensioen te vieren.
Ik zeg wel 'toekomstig pensioen'...hij moet eerst nog een hééééééééle hoop verlofdagen opnemen!
Wim lag dan wel al in zijn (hun) beddeke terwijl wij een stuk in ons kraag zaten te drinken tot een uur of 4 en da was superplezant!
Neenee, genen ambras om appels en peren...we hebben een toffe dag gehad.

 

De volgende dag geraaktten we maar moeizaam wakker...ik toch.
We zijn dan naar Geraardsbergen getrokken...van de mattetaarten geproefd...manneke pis bekeken en de muur beklommen.

 

Dit is wel dat ventje zijn pieserke niet...dat zou wat overdreven zijn, niet?
Neenee...Wim staat hier aan een fontein.
Op het einde zagen we een kerkje en je had een heel mooi uitzicht daar.

 

De foto's hieronder zijn die van Wim als postman toen onze buurman 50 jaar was geworden...schoon, hé?
Hij had sjans dat hij gene rok aanhad, of Patrick had hem naar binnen getrokken
Ik moest er wat druk achter zetten...hij wilde die eerst niet opzetten, maar hij was achteraf toch blij dat hij het gedaan had.
De zaterdag was dat geen probleem...dan hadden we wijkfeest en ik ging die pruik gaan opzetten.
Wim heeft die daarna voor de rest van den avond en morgend opgezet en de show gestolen.
De foto's volgen nog.



De vrijdag zijn we naar een trouwfeest geweest van een collega van mij...druk weekend...en het zit nog altijd in mijn lijf...just op het einde van ons verlof.
Vrijdag werd het tussen 5u15 en 5u30 en ik was al eerst gaan kijken aan de kerk, samen met nog enkele collega's.
Ik nam ook knappe foto's van het koppeltje.
We zijn iets gaan eten en rond 21u30 werden we voor het dessert verwacht.
We kwamen binnen met een wasrek vol vuile onderbroeken (choco, speculoospasta en tipex) en kleingeld.
De vorige keer toen een andere collega in juni trouwde, was het een wc volgeplakt met kleingeld.
Ik zet wel geen andere foto's op mijn blog, omdat mijn collega's het niet graag hebben...en de mensen van de wijk ook niet, dus veel foto's gaan niet verschijnen.
De zaterdag lagen we pas om 5u in ons bed.
Ik heb nu 5 vroeges gehad en dan niet anders dan schoolgerief en werkgerief gaan halen voor de boys...ik ben nu doodop!
Dit weekend moet ik werken, maar ik heb de laten.
Ik kan dan toch uitslapen, da's al iets.
Ik ga nog efkes tv kijken en dan kruip ik in mijn bedje.
Nog een mooi weekend aan jullie!

Ik heb nog wat bloemenfoto's en marnick zijn oog en hand...dat was zijn ideetje.

Ik zet er nu een aantal foto's op.
Ook van onze muisjes, die kort na mekaar zijn gestorven, spijtig genoeg.
Ik had op een site gelezen dat ze hooguit 2 jaar werden...ze zijn iets ouder geworden en hebben een mooi leven gehad...geen voer voor een slang.
Maandag stierf het ene met het kapje in het oor, het magerste...vandaag het andere.



Ik heb nog heel wat te vertellen...ik weet niet waar te beginnen.
Marnick is 13 jaar geworden op 17 augustus en dat vieren we zondag met een BBQ bij mijn ma.
Wim zijn mama is ook verjaard, op dezelfde dag dan Marnick.
En Robbe, het oudste zoontje van mijn broer verjaarde op 29 juli...die BBQ is ook voor hem.
Ik heb terug aan een vrijgezellenavond meegedaan begin augustus en die was per fiets da's eens iets anders.
We waren in cowboy-outfit en zijn eerst iets gaan eten.
Dan zijn we uitgegaan en zijn we onderweg aan een café gestopt, omdat ze lekkestokken moest verkopen, hetgeen vlot verliep.
Dan zijn we gaan dansen tot in de vroege uurtjes.
Ik heb de toekomstige bruid veilig naar huis gebracht...allééja, zij woont op de weg naar mijn huis en het was gezelliger en veiliger om samen te fietsen.
Op 29 augustus trouwen ze...de dag erna hebben we ons jaarlijks wijkfeest.
Giovanni heeft in de maand juli vakantiewerk gedaan en da's supergoe meegevallen...ook qua loon, amai!
We zijn nu in verlof, maar toen ik dacht dat ik het al druk genoeg had en het niet drukker kon, stierf de vader van een collega, er stond niemand in reserve, dus moesten we vijf dagen de vroegen doen en daarna nog een stuk laten...die werd verdeeld onder degene die moesten werken.
We zijn al een weekend naar Munkzwalm geweest bij onze vrienden Robby en Ben op logé in hun caravan.
We bezochten dan Oudenaarde en Geraardsbergen...tof weekend, amai!
Maandag en dinsdag ga ik terug met de boys.
Wim blijft thuis, omdat mijn broer dan onze oprit komt leggen.
Ik ben met de boys ook al naar de vlindertuin gegaan in Knokke en gisteren naar het kasteel van Laarne.
Veel uitstappen hebben we nog niet kunnen doen, omdat ik weer om info ben gegaan naar de campus te Sint-Niklaas en een intake-gesprek heb gevraagd i.v.m die studie's die ik ga aanvangen.
Jaja, ik heb de knoop doorgehakt en heb mij gisteren laten inschrijven.
Ik start vanaf 15 september weer met studeren.
Ik ben van 1998 t/m 2001 voor 3 jaar terug naar school gegaan op 29-jarige leeftijd en volgde ziekenhuisverpleging in dagonderwijs en ik behaalde mijn A2-diploma.
Van 2001 t/m 2002 heb ik psychiatrische verpleging gevolgd, ook in dagonderwijs en behaalde ook dat diploma.
Nu wil ik op mijn 40ste in 3 jaar via afstandsonderwijs mijn A1 halen, ziekenhuisverpleging.
Ik start met 2 vakken, geen 3 zoals mijn ex-klasgenoten gaan doen die dat op 2 jaar willen halen.
Ik wil niet teveel hooi op mijn vork nemen, mijn werk en mijn huishouden en gezin zijn er ook nog, hé!
Mijn één vriendin heeft ook 2 kindjes meisjes, maar zij werkt niet full-time.
We moeten van 17u30 t/m 22u op school zijn de 15e september, we gaan dan info en een rondleiding krijgen en ik de cusussen van 'Theorieën en principes' en 'Psychologische wetenschappen' dat ik in een blok van 7 weken ga moeten leren.
Ik moet er ook een stage van 4 weken inlassen (da's gewoon op mijn werk) maar ik moet dan een stageverslag maken.
De 17e zal ik mijn boeken moeten gaan afhalen.
Ik ben echt nerveus en kan er bijna niet meer van slapen, maar dat zal wel lukken, zeker!
Pffff, ik doe mijn eigen wel wat aan, hé!
Enfin, wat is er verder nog gebeurd...aja, onze buurman is 50 jaar geworden en ik heb Wim dan in een postman verkleed...met blonde pruik op van toen ik hippie was op een personeelsfeestje, ik heb die nog liggen.
Hij belde aan en liet hem een papier ondertekenen voor ontvangst...van een ballon met '50' op en zes duvelkes.
Ik heb er foto's van en zet die later nog wel op mijn blog.
We hebben er in ieder geval nog enen op gedronken ook bij hen thuis.
En dan kwamen we juist uit de straat...jaja je leest dat goed...we hebben elk weekend speelstraat en dan is de straat afgesloten.
De ouders dronken enen samen, waarna we dan een pakske friet lieten halen dat we midden op straat aan tuintafels hebben opgegeten.
Je ziet het...er is weer vanalles gebeurd...teveel om allemaal neer te tokkelen.
Ik heb me ook een andere lens aangeschaft, omdat ik een macro-lens had en ik mijne fuji nog overal mee naartoe moest nemen om foto's van vb gebouwen of op feestjes te fotograferen.
Nu heb ik een sigma die breedhoek kan, zoomlens, macro en een klein beetje telelens...zowat een manusje vanalles en ik heb mij dus aan dat kasteel kunnen uitleven, hé!
Maar ik sta ook met mijn foto's achter, de rest zal er achteraf wel op komen.
Vooral op de foto's van de vlindertuin ben ik trots...die zijn hééééél goe gelukt. 
Ik zal me af en toe nog eens laten zien, ook op een blog hier en daar, maar dat zal heel zeldzaam worden, sorry daarvoor.
Ik hou jullie nog wel op de hoogte.

Op 31 mei gaf ik samen met mijnen overbuur, zijn schoonzus en zijn schoonbroer een fuif, omdat wij alle vier veertig jaar werden...Luc, Mieke, Frank en ik.
Den DJ was een collega van Wim die samen met zijn zus al eens muziek gaat draaien.
Ik had mijne fuji meegepakt, maar ik heb echt hééééél weinig foto's getrokken...ik heb er gewoon niet aan gedacht.
Het volk kwam op verschillende uren binnen...dan eens hier en dan eens daar gaan babbelen en dansen tussendoor...ik had er gewoon geen erg in.
Ik vind het wel spijtig, omdat de anderen hun kodak niet bij hadden, want ze wisten toch dat ik de mijne ging meepakken.
En zij hadden er ook zelf geen erg in om hem eens te komen lenen om zelf foto's te trekken...echt spijtig!
Er waren een aantal mensen uit onze wijk, vermits we met 2 waren om ze uit te nodigen.
Ook enkele vrienden en vriendinnen en enkele collega's van mij.
En mijn broer was er ook.
We deelden drankbonnetjes uit, 4 per persoon en er stond chips op de tafels en later op de avond werden er sandwishen gegeven.
Ik had mijn vrije weekends op een lijstje gezet en de anderen hebben er die dag uitgekozen, omdat het dan ook voor hen ging, maar het was voor velen uit mijne kennissenkring geen goed weekend, spijtig genoeg.
De grootste fuifbeesten van mijn werk zijn dan wel afgekomen, maar ze moesten dat weekend werken en bleven niet heel lang...anders blijven ze altijd tot de laatsten.
Ook enkele vriendinnen van mij moesten werken.
Een vriendin kwam ook al niet omdat ze moest werken...ne maat van mij moest ook werken...een andere vriendin ging afkomen, maar lag ziek in bed...een collega kwam niet af na zijne laten en de meeste van mijn collega's kwamen niet (die gaan nergens meer naartoe tegenwoordig)...de hoofdverpleegster was op reis vertrokken...een andere collega was in ziekenverlof en kon niet komen doordat ze met haar been in de plaaster zat.
Ik had veel volk gevraagd en weinigen kwamen af en dat viel wat tegen, vond ik.
Maar niet getreurd...we hebben toch lol gehad...Ann bleef lang (een vriendin) en de buren ook...de meeste toch.
Mijn jongens waren wel al naar huis, samen met mensen uit onze wijk, die zo vriendelijk waren om dat te doen...niet simpel, wat Giovanni had te diep in't glas gekeken
Ze hadden ook de man van één van de jarigen lipstick aan zijn lippen gesmeerd, en ook enen van mijn buren.
Ik heb daar wél foto's van, maar ik ga ze hier niet op te zetten zonder het te vragen...ze kennen mijn blog.
We zijn dan nog om frieten gegaan en hebben die bij die buren thuis opgegeten, bij Tineke en Glenn.
Met hen en de overbuur zijn we trouwens dat weekend naar de Ardennen geweest.
Wim had te diep in het glas gekeken en ik heb hem eerst thuis afgezet...hij kon niet meer.
Andere buren van enkele huizen verder kwamen juist thuis van onze fuif en die gingen nog enen drinken met de buren van schuinsover hen.
Ze riepen mij 'Sandra...toffe fuif...en wanneer is de volgende?' da was dan ondertussen al rond een uur of vier.
Ik ben dan mijne friet gaan opeten bij de anderen...friet met champagne en ik denk dat ik rond een uur of vijf in mijn bed lag.
Ik heb een heleboel plezante kadootjes gekregen.
Ik kreeg een tuinkabouter met een krijtbord in zijn hand en '40 SANDRA' op geverfd...een glazen pot met snoep...twee sierpotten om theelichtjes in te zetten voor buiten...wel 7 flessen champagne en een hele hoop flessen wijn...een vier-tal kadobons van het shoppingcentrum...kousen met '40 jaar' op...préé...kaarten, enz...mijnen auto stak vol.
Hieronder staan de weinige foto's...van den DJ en zijn zus...ik die met mijn mannen dans...Johan, de man van mijn vriendin Ann...en Ann met mijn ex-klasvriendin Ilse van de verpleegsterschool.

In ons huis zelf is er nog niet veel veranderd, maar in onze tuin toch wel al.
Ik heb tussen ons en de buren (héle toffe buren) linten in de omheining gevlochten, om toch een beetje privacy te hebben.
Wim gaf ze me aan en knipte de bovenkant eraf...als hij zijnen aandacht bij het werk kon houden toch
We kunnen nog wel veel tetteren met de buren, want die omheining is zo hoog niet.
Ons terras was toens nog niet klaar, maar we konden er toch al van genieten om er te zitten.
En op den eersten dag heb ik op mijn eentje een ganse fles witte wijn uitgekeusen...en plezier dat we dan gehad hebben ik en Wim
Aan de andere kant zijn nu platen tussen ons terras en dat van de buren aan de andere kant gezet.
Daar moest ons terras nog worden afgewerkt.
Ook een deel aan de straatkant, het padje dat naast ons huis loopt, da's nu af...en het terras is opgevoegd.
We zijn ook het materiaal voor onze oprit gaan kiezen, en mijn broer gaat daar op 20 augustus mee beginnen...hopelijk!
Ik kijk daar ook al enorm naar uit, zenne!
Wim is alles al aan't voorbereiden, nog wat zand wegpakken en de grond achteraan meer gelijk gelegd, en het onkruid heeft hij afgereden met het grasmachien.
Daarna is het tuinhuis en de tuin zelf aan de beurt.
In het tuinhuis gaat mijn broer ook een vloerke leggen, da's praktischer in onderhoud.
Dus ge ziet...wij staan ier nie stil, hé!

In mei zijn we bij een vriendin sinds jaren op bezoek geweest...we kennen mekaar al 28 jaar ik en San.
Ze heeft haar vorig huis laten afbreken en heeft een nieuw huis laten bouwen...een PRACHThuis is het geworden, amai!
Ik heb dan ook foto's getrokken van haar dieren, 3 honden, 4 volwassen pony's en een veuleke...dat nu nog zwart ziet, maar zo wit gaat worden als de mama.
We zijn er tot in de vroege uurtjes blijven hangen, maar we hadden dan ook héél wat bij te praten...'t was al een poos geleden dat we mekaar zagen.
Ze heeft me ook gebeld...ze heeft op haar 39-jarige leeftijd in een zotte bui (is bij San 't hele jaar door ) een motto gekocht, zeg! Haar vriend Peter nam enkele foto's van haar op diene motto en hij stuurde ze door...ongelofelijk!
Vroeger reden we allebei met een brommer en dan gingen we samen uit...zij op hare honda en ik op mijne yamaha sting...dat waren nog eens tijden!
Ze gaat er eerst mee oefenen en dan gaat ze er eens mee afkomen...'k ben echt crieus.

We zijn in mei naar de Ardennen gegaan naar Libin, zoals ik al eerder vertelde.
We waren met 3 gezinnen die allen in dezelfde wijk wonen.
We waren dus met 6 volwassenen, 3 kleinere kindjes en 4 tieners.
Een vierde gezin kon spijtig genoeg niet meegaan doordat hun dochtertje met nierproblemen in het ziekenhuis lag.
We vertrokken 9 mei s'avonds na ons werk en kregen een rondleiding bij aankomst van de eigenaar van het huis.
Wat we zagen, hadden we totaal niet verwacht.
Je ziet de foto's wel op de site, maar daar laten ze het altijd op zijn mooist zien tot je het in realiteit beziet en er allerlei mankementen tevoorschijnt komen...behalve bij dit huis!
Dat zwembad viel ons het eerst op...dat was verlicht.
Marnick en de oudste dochter van onze overburen Ellen, zijn er diezelfde avond nog ingedoken.
We kwamen binnen via de keuken en het was niet gelogen...alle comfort was aanwezig.
We werden naar de living en salon geleidt waar de open haard direct in het oog sprong.
 De kamers waren ook prachtig en wij kregen de zolder tot onze beschikking.
We hadden een ruime kamer met inbouwkasten, tafeltje en twee stoelen.
De boys hun kamer was ook ruim en qua indeling idem en...we hadden onze eigen badkamer met ligbad...zalig gewoon!
In de kelder was een speelruimte voorzien voor de al wat grotere kids met een biljarttafel, kikkerspel, er stond een wasmachine, diepvriezer, droogkast en enkele fietsen...alles erop en eraan.
We aten spaghetti, maar veel later dan voorzien, omdat die saus nog bevroren was...mijn fout.
Ik had er ook een ietsje teveel pikante kruiden in gedaan
We hebben de haard s'avonds aangestoken en dat was erg gezellig.

 
Op dag 2 (10 mei) zijn we de ganse dag in of rond het zwembad gezeten...we hadden een echt zomerweertje...héél wat anders dan nu.
Ik nam wat foto's van het huis en de omgeving, we gingen gaan shoppen (de vrouwen) en we hielden s'avonds een BBQ, want dat stond er ook.
We zijn s'avonds ook naar de kerremis gegaan in het stadje en we keken naar het vuurwerk.
Voor de thuisblijvers hadden we smauteballen meegebracht...zij lagen onder de donsdekens naar TV te kijken.




 
Op dag 3 (11 mei) hebben we weer veel gezwommen en van het mooie weer genoten.
De mannen waren vroeg opgestaan om aan in georganiseerde mountainbike-toer mee te rijden.
Ze hadden de dag ervoor ook al een ritje gemaakt en dan onze overbuur panne met zijn fiets, hij's dan enen gaan huren terwijl zijn fiets gerepareerd werd.
Wij waren naar de plaatselijke bakker gereden en met onze beste Frans zijn we aan enkele brochures geraakt om voor de volgende dag een uitstap te organiseren.
We aten altijd buiten aan 'ons' zwembad.
In de namiddag zijn we gaan wandelen.
We aten croques en sommigen waren een beetje zwart uitgeslagen.
Wij gingen normaal onze grill meepakken waar je 4 boterhammen op kunt bakken, maar waren dat natuurlijk vergeten, dus moesten we ons redden met de oven en de microgolfoven.
Dat ging niet al te goed vooruit, maar we hebben dan wel veel plezier gehad...en ook toen onze buur Glenn een 'zwart geval' probeerde te verorberen
s'Avonds werd er vooral veel gebiljart door de jeugd en wij speelden een gezelschapspelleke....grotendeels met typisch Hollandse vragen waar wij de ballen van wisten...maar 't was wel plezant.


 
Op dag 4 (12 mei) zijn we naar de grotten van Han gegaan, waar ik volledig achteraan liep en foto's nam (hetgeen verboden was)...maar achteraf zagen we ook waarom.
Ze boodden zelf foto's van de grotten te koop aan tegen een schandalig hoge prijs.
De safari vond ik persoonlijk veel plezanter en interessanter.
Met een treintje rijd je vlak naast dieren en kun je mooie foto's nemen.
In dat stadje was een water dat in gleuven liep en daar hebben de 'kids' zich nog eens goed uitgeleefd...waterpret...ze konden er maar niet genoeg van krijgen
We hebben dan de auto's ingeladen terwijl de kids in het zwembad zaten en zijn s'avonds laat pas naar huis gereden.
We zijn nog in een file terecht gekomen en waren pas rond 1u thuis.
Ik had gelukkig de volgende dag vrijaf...niet omdat ik dan jarig was, maar omdat ik mij dan nog eens kon uitslapen en kon nagenieten van het weekend...en ik miste al de anderen.
Da's raar hoe rap je gewend word een bende rond je heen te hebben.
Ons terras was dan al deels klaar (dat heb ik met een volledige fles wijn gevierd ) en het was nog altijd zonnig buiten...ideaal zomerweer.
We gaan dat elk jaar doen...naar waar weten we nog niet, maar het mag van mij gerust naar hetzelfde huis zijn...of dat ernaast, waar je gemakkelijk met 4 gezinnen kunt logeren...dat is nog groter.

Ik sta hopeloos achter met mijn blog, maar ik heb ook zo weinig tijd.
Nu zeker in de verlofperiode...nu toch nog, want vanaf 14 augustus tot het einde van de maand zijn we zelf in verlof...en ik kijk er echt al naar uit.
Veel tijd om te bloggen heb ik niet...en het zal er niet op beteren.
Ik denk er over na om verder te studeren...om mijnen A1 te proberen halen.
Ik ben naar een infodag geweest op mijn school en daar werden die studie's gepromoot, zelfs ook om verpleegskundige te worden, ook al kom je uit een totaal andere sektor.
Ik zou dat diploma dus via 'hoger afstandsonderwijs' gaan doen...dwz studeren op je eigen (een 7-tal weken), monitoring (een maandagavond naar school komen en vragen stellen over de cursussen) en daarna een examenperiode (een paar keer op een maandagavond)
Dan begint het opnieuw, je leert de volgende vakken tot de monitoring en het examen, zo 4 keer na mekaar.
Het opleidingshoofd heeft wel afgeraden om die studie's op 2 jaar te doen wanneer je full-time werkt.
Ik zou het over 3 jaar spreiden, maar daar heb ik nog vragen over.
Volgens de papieren is het eerste jaar wel in twee gedeeld, maar het derde jaar niet en dan komt er nog een bachelorproef bij...en dat ga ik niet aankunnen, denk ik zen!
Ze beweerde ook dat ik mijn stage's volledig op eigen dienst zou mogen doen, zonder dat er iemand komt kijken of aan de collega's komt vragen of ik het wel goed deed.
Normaal moet je max. 11 weken op eigen dienst doen en min. 4 weken op een andere dienst, maar in de thuisverpleging is dat onmogelijk...maar mag ik dat dan wel 3 jaar lang doen? Ik wil daar absoluut zeker van zijn, want mijnen baas gaat mij niet ergens in het ziekenhuis laten 'stage' doen, noch zie ik dat zitten om er al mijn verlofdagen aan te spenderen, zenne!
Je krijgt dan wel 100u educatief verlof, maar daar komt ge dan nog niet mee.
Bovendien wil ik ook in januari naar Egypte en da's voor 10 dagen...daar zitten dan ook al verlofdagen in.
Ik zou ook niet eens weten wanneer ik het beste start...op 15 september of op 19 januari.
Als ik in september zou starten, dan zou mijn tweede examenperiode al voor de reis achter de rug zijn...dat zou niet slecht zijn, hé!
Maar wat als ik dan tweede zit heb?
vragen vragen vragen...mijne kop zit er momenteel vol van!
Van mijn collega's hoorde ik zeggen dat biochemie niet op je eentje te leren is...te moeilijk en ik kan dat wel volgen.
Ik heb een boekske gekregen van de dochter van make's vriend Roger, die vroedkundige is en amai...da's idd aartsmoeilijk...ik snap er de ballen van
Je ziet het...ik ben er nog niet uit.
Maar als ik ermee zou starten...dat begrijpen jullie zeker wel...dan heb ik totaal geen tijd meer om te bloggen!
Of enkel om de studievorderingen af en toe eens op mijn blog te komen zetten, maar that's it!
Ik laat het jullie nog wel weten.
Ik weet wel dat 2 vroegere klasvriendinnen er ook mee willen starten maar ook met twijfels zitten...ik ben zeker niet de enige.
Mailtje sturen en een intake-gesprek vragen...dat zal de oplossing zijn.

Ik ga ook niet veel tijd meer hebben om mij met mijn hobby bezig te houden, vrees ik.
De eerste foto's nam ik in de tuin van een patiënt, tijdens enkele schamele vrije uurtjes.

 
 


De foto's hieronder zijn in de tuin van Lisette (Roosje)en Walter getrokken.
Ik ben diezelfde dag ook eens bij hen binnen gesprongen en we hebben een lekker taske koffie gedronken en wat bijgepraat.
Lisette heeft héle prachtige bloemen in haar tuin staan, echt wel speciale.
En ze heeft ook een aquarium met mooie vissen.

 

We zijn samen met nog 2 andere gezinnen die in onze wijk wonen, naar de Ardennen gegaan.
We vertrokken op 9 mei en huurden een huis voor 14 personen met zwembad.
Het was supermooi weer en we hebben er genoten!
Ik maakte ook een wandelingske, op mijn eentje, om foto's van de natuur te nemen.
Zie hier het resultaat.
Veel zijn het niet...de meeste foto's zijn aan het zwembad getrokken of op onze uitstappen.

Marnick is in maart met zijn klas op schoolreis naar Zwitserland getrokken en zijn meester heeft een aantal mooie foto's getrokken.
Ik heb er de mooiste uitgehaald...kijk maar!
Hij heeft zich supergoed geamuseerd, ook wel enkele dagjes ziek geweest, spijtig genoeg.
Dat skieën wil hij wel ooit nog eens gaan doen, dat vond hij plezant.



VIVA INTERNET
Ik heb een tijd geen internet gehad.
Ik kreeg bezoek van een vertegenwoordiger die mij Euphony aanprees.
Goedkoper was het wel, dus zegde ik een maand op voorhand mijn telenet op.
Ik had vanaf 30 mei geen internet meer.
Ik zou op 6 juni bij euphony internet hebben, de modem zou worden opgestuurd.
Pas op 9 juni had ik een afspraak en gingen werkmannen van Belgacom komen, want ik had een aansluiting van telenet en die moest weg en vervangen worden door ene van hen...dat had die vent mij niet gezegd!!!
Ik moest mij na het werk haasten om op tijd thuis te zijn en alvorens dat zij ter plaatse waren, stopte er een kerel met een vrachtwagen.
"Ik kom eerst es kijken voordat die mannen van Belgacom er zijn." zei hij, dus liet ik hem in de garage zien waar de aansluitingen zaten.
Hij wist niet eens welke hij moest hebben!
"Weet uwe metser dat niet, of je architect, die moet dat weten!"
"Meneer, da's toch uw job, gij moet dat toch weten?"
"Ja madammeke, maar hebt ge nog vloer over, want die zal eruit moeten. Weet uwe vloerder waar dat geel plaatje zit? Kunt ge die niet opbellen?"
"Watte??? Vloer uitbreken??? Euh, da gaat ier nie doorgaan, zenne! Ik ga die mannen afzeggen, dat contract gaat ier nie door. Ik zal diene vertegenwoordiger es rap opbellen en hem bedanken voor hetgeen hij mij ier aan d'hand heeft gedaan, ja!" maar die nam zijn gsm niet op.
Die kamioneur belde ondertussen Belgacom af.
"Ge moet dan ook sjans hebben dat die draden aan de straat bloot liggen, of t'is nog een grotere misérie, zen!" zei hij.
Verdorie zeg, die joeg mij den daver op het lijf.
Ik kon die vertegenwoordiger of sales manager eindelijk te pakken krijgen (aan de foon toch ) en die verschoot van mijn verhaal.
Hij had nog nooit gehoord van een kamioneur die eerst op verkenning komt, vondt de service van Belgacom ook maar niks en zei dat ik gelijk had dat ik mijn vorig internet weer zou activeren.
Ging binnen de vijf werkdagen weer actief zijn en da's vanaf vandaag dus weer in orde.
Ik moet wel 50 euro aansluitingskosten betalen...maar eigen schuld...ik doe dat dan wel.
Van mijn contract bij euphony was ik ook rap vanaf.
Ik schreef hen aangetekend dat ik van mijn contract afzag wegens technische problemen en zij stuurden mij ook een brief dat ze mij geen aansluiting konden geven...eind goed af goed...pfffffffff!

Ik moet nog serieus oefenen met mijnen canon, en ik heb er niet veel tijd voor.
Voorlopig schiet ik macro-shots in make's tuin.
In de Ardennen kon ik ook oefenen en gisteren bij een goede vriendin van mij.
Ze heeft 5 paardjes, een vijver met grote vissen (zelfs ene uit Japan ingevoerd) en 3 honden.
Ik kon er dus mijn hartje ophalen.
Maar het resultaat kon toch beter.
De foto's van de Ardennen daarentegen zijn schitterend!
Maar nu eerst voorlopig deze foto's!

De drie onderstaande foto's nam ik bij mij thuis.


 
 
De andere foto's van die cactusjes met zijn piepkleine bloemekes ook.
Nu zijn ze ineens verdwenen, die schone bloemkes...maar ik heb ze dan toch op foto.

Ik heb het al enOrm druk gehad...vandaar dat het zo lang geleden is dat ik onze ervaringen en belevingen in een schrijfsel heb gestoken en dat ik op blogbezoek was.
Ik heb er nu eens efkes tijd voor gemaakt, zie!
We zijn na de communie van Marnick op familiebezoek gegaan en make ging ook mee, naar mijne pa zijn oudste broer, nonkel Andries en tante Marie-José.
Ook mijn neef Stefaan en zijn gezin waren er, maar die wilde niet op de foto.



We zijn ook voor Marnick zijn communie en Gio's verjaardag naar pa en zijn vriendin gegaan...Giovanni is nu SWEET 16!
Mijn halfbroertje Andy was er ook en pa bakte friet voor ons.

 

Giovanni wil nooit een feestje als hij verjaart, maar heeft er ons dikwijls aan herinnert..."Ik ben wel al 16, hé!"...ook al was hij dat dan nog niet, om iets toe te krijgen, zoals het drinken van een pintje en hij zegt het nu nog dikwijls, precies of hij's nu al ne volwassen...die tieners toch, hé!

We hebben ook weer een duif op logé gehad voor een drie-tal weken.



Ik was in Lokeren aan het werk toen ik die ineens te midden van de baan zag zitten, dus ikke stoppen en auto aan de kant.
Ik zag dat ze gewond was en dacht ze er wel door te krijgen.
't Is ons wel gelukt, ze is genezen en op zéér korte tijd, maar ik zag thuis pas hoe gewond ze wel was...haar buik lag volledig open en haar ene poot was en is nog altijd mank.
Ze begon wel al rond te fladderen en dan hebben we maar beslist om ze vrij te laten, op 3 mei was dat.



Op het werk is het ook wat geweest en het houd niet op.
Ik schreef al dat een collega haar ontslag gaf en nu als zelfstandige werkt bij een groep collega's in het Beverse.
Een andere collega smeet haar sleutels in colléire naar een directeur en gaf haar ontslag.
Ik had donderdag en vrijdag voor haar werkend weekend de laten en kreeg tijdens dienen toer foon van onze hoofdverpleegster...ik stond dat weekend van wacht en mocht sanderendaags ook optrekken.
Vervelend, zenne!
Een collega stak de papieren in mijn brievenbus die ik snel voor het slapengaan inkeek, om te weten welke patiënten ik moest doen.
Ik kende den toer gelukkig nogal goed.
Ze is op strooptoch gegaan en heeft enkele patiënten van ons ingepikt.
Ze stelt zichzelf als slachtoffer naar voren en sleurt er ons bij, terwijl wij er niets mee te maken hadden.
Eerst foon van haar al wenend en met haar excuses, omdat ik voor haar moest inspringen, en dan ons slecht gaan maken.
Ze heeft onder haar vijs gekregen van een vakbondsafgevaardigde, toen ze ging vragen of ze wel voldoende was uitbetaald en nu horen we er niet meer van...gelukkig!
Een derde collega gaf ook zijn ontslag en dat vond ik echt spijtig, want ik kom héél goed met hem overéén.
Wie niet, zo nen toffe gast...ook de patiënten hebben enorm spijt.
En Wim ook, die op feestjes steevast bij hem ging staan om een babbeltje te maken.
Hij's psychiatrisch verpleger van opleiding en hij kan bij kinderen gaan werken, hetgeen altijd zijnen droom is geweest, dus ik gun het hem.
Een sektorverantwoordelijke kreeg haar ontslag, maar daar ga ik nu niet over uitwijden, da's meer interne materie waar wij niets mee te maken hebben.
En de zieken wisselen mekaar af, waardoor we telkens weer moeten inspringen...werkperikelen...pfff!

We zijn op verlengd weekend geweest naar de Ardennen en dat kwam voor mij juist op tijd, want ik werd gewaar dat het me allemaal wat te veel werd.
Ik heb ervan genoten en kom nu zelfs al zingend bij de mensen binnen
Over dat topweekend later meer.
We hebben toch al versterking gekregen van een zorgkundige die in een rusthuis heeft gewerkt en 't is een tofke...ik kom er al goe mee overéén, het klikt met elk van ons en ik denk dat ze haar werk heel goed gaat doen.
We krijgen ook versterking van een andere zorgkundige, die al 2 keer bij ons heeft gewerkt en waarvan we weten dat zij haar werk héél goed deed.
Ik was blij te horen dat ze ook een visum krijgt om als zorgkundige in de thuisverpleging te kunnen werken.
Voor onze derde collega gaan ze op zoek gaan naar een verpleegster/verpleger, omdat wij niet alle verpleegkundige zorgen kunnen blijven opvangen en alle lates...dat zou te veel zijn.

Ons terras zou er in februari komen te liggen...dan werd het maart...weer uitstel totin april...en uiteindelijk is het er begin mei toch van gekomen!!!
Allééja, toch het grootste deel al.
De afwerking en het opvoegen moet nog gebeuren, alsook enkele platen tussen ons en de buren vlak naast ons...dan hebben we wat meer privacy.
Er komt achteraf nog wel een foto op mijn blog.

Ik ben ook ondertussen op een andere tram gestapt...ik zit nu op tram 4, zeg!
Ik had verlof genomen op dinsdag 13 mei, als enige.
Wim en de buren die mee op weekend gingen moesten werken en ik zat op mijn eentje op ons terras...met heimwee naar dat vakantiehuis en vooral dat zwembad, maar ik miste de buren en al dat volk rond mij, raar hé  hoe rap dat een mens aan iets gewoon is, hé!
Alvast bedankt aan de mensen die aan mijne verjaardag dachten...da's echt superlief van jullie, merci!

 

Nu ga ik mij op mijn gemakske in mijn zetelke zetten...mijn gedachten op nul en ik ga wa TV kijken.
Ik kom van 't weekend wel eens af, ik beloof het!

Ik zet er ook al direkt het vervolg op.
Dat insekt nam ik tijdens de fotosessie van Marnick zijn communiefoto's...die zat ineens op zijne jas.
Ook de gans is tijdens die fotosessie getrokken...zelfs dan heb ik alles wat ik kan fotograferen in de gaten geen beestje, bloemeke of insektje ontsnapt aan mijn aandacht.
Soms zie ik iets moois en dan denk ik "verdoeme, 'k heb just mijne camera nie bij"...'t is erg...'t is een verslaving! Arme ik

Ik ben morgen nog een laatste dagske thuis...een dag die ik kreeg voor de communie.
En terwijl ik nu toch bezig ben, zet ik nog wat macrofoto's van mijne fuji op mijn blogske.
Deze en één of twee volgende serie's zullen waarschijnlijk de laatste zijn die ik met mijn Fuji heb getrokken, want ik heb een nieuw speeltje.
Een Canon EOS 40D met macrolens...goed hé! 'k heb er lang voor gespaard.
Ik kocht die wel niet in de winkel zelf, maar via hun webshop...da's véél goedkoper!
Ik ben er nu wel nog volop mee aan't oefenen, want 't is gene simpelen, amai!
Je zou denken dat zo'n supergoed toestel het je gemakkelijker maakt, maar dat is niet zo...het is alleen veel ingewikkelder.
Maar al doende leert men, hé!
Ik wacht nu nog op de cash-back van Canon zelf...150 euro krijg ik terug voor den body en 50 euro voor de lens.
En dan ga ik mij nog een gewone lens aanschaffen, waar ik ook 50 euro van ga terugkrijgen.
Niet dat ik de Fuji nu een plaats in de vergeethoek ga geven, verre van...dat toestel heeft zijn dienst al volop bewezen...maar eens dat ik met de canon ga overweg kunnen, zullen de meeste macrofoto's toch met dat toestel genomen worden.
Het zal van de locatie en de onderwerpen afhangen, denk ik.
Ik heb feitelijk een ander toestel met aparte lenzen...een pentax met gewone en telelens, maar die is niet digitaal en het verschil in kwaliteit merk je toch direct, zenne!
Die pentax heb ik al jaren, van toen ik nog thuis woonde en dat zal nu al zo'n kleine 17 jaar zijn.
Ik heb hem de laatste keer in Duitsland gebruikt in 2005...maar toch kan ik er geen afscheid van nemen.
Ik hoop het met mijn andere toestellen ook zo lang te kunnen trekken.

Vannemorgen 9u15 moesten we in de kerk zijn voor Marnick zijn communie.
Ik, Marnick, Giovanni, make, Roger en mijn broer Joeri met zoontjes Robbe en Tibo gingen te voet...Wim reed met zijn ouders met de auto naar de kerk.



Mijn ex-man zagen we ginds.
De mis duurde ongeveer anderhalf uur en er werden foto's genomen door een fotograaf.
De CD-rom waarop de foto's zullen verzameld zijn, heb ik al betaald en die krijgen we achteraf.
Er was ook een andere fotograaf om een foto te nemen van de meter (make) en peter (Joeri) aan de zijde van Marnick tijdens het vormsel.
Na de mis was er een receptie die van de kerk uitging in het ontmoetingscentrum naast de kerk.

 

Make belde mijn tante Ingrid op en zij kwam achteraf samen met haar zus Viviane en haar man (mijne nonkel Danny) naar ons thuis.
We hadden ook hen uitgenodigd om te komen eten op onze 'indoor-BBQ'

 

Ons terras is nog altijd niet klaar, dat werd weeral eens uitgesteld tot 17 en 18 april.
Ik had gehoopt dat het voor de communie ging klaar zijn, maar dat was spijtig genoeg niet zo.
De BBQ zelf stond buiten...de gewone en we hebben ook een elektrische...met 2 gaat dat wat rapper.
We hadden ook 2 koks...Wim en mijn broer.

 

Op die foto zie je onze haag op de achtergrond.
We zijn daar via onze gebuur aan die kant gratis aan geraakt.
Ze zijn die over enkele weken in het weekend gaan halen en hebben die haag gezet.
We hebben toch lekker gegeten en het was supergezellig.
Sommigen aten nog eens een tweede keer, omdat het ondertussen al avond was geworden.
We hadden onze keukentafel in de living gezet en onze tuintafel in de keuken, om daar de kommen met groenten en sausjes op te zetten.
We hebben daarna nog nagepraat en de boys zaten natuurlijk alle vier boven spelletjes te spelen.
Wim bracht zijn ouders dan naar huis.
Onze eerste BBQ van dit jaar is goed geslaagd en hopelijk de volgende op ons terras.
Het weer viel ook goed mee, zeg!
Daar hadden we sjans mee, want ze hadden slecht weer afgeroepen...een echte meevaller.
De laatste foto nam Giovanni na de BBQ...een mooie foto van mij met mijne communicant...de mooiste die erbij was (alhoewel dat iedere moeder dat wel van hun kind zal vinden, hé!)
Marnick was wel speciaal gekleed...zowat stoer, met een rode doodskop op zijn truitje en zijn all-stars.
Ik heb hem zijn goesting laten doen en deze kleren zijn zijne stijl...pastte volledig bij Marnick...just hé?

Vandaag was het een speciale dag...Marnick deed zijn communie.
Ik had eerder al foto's van hem getrokken in zijn communiekleren, op 4 verschillende plaatsen.
Ik heb er de mooiste uitgekozen om aan jullie te laten zien.

Ik had een heleboel foto's...veel te veel feitelijk.
Ik denk dat ik er een 400-tal had in totaal.
Ik heb echt keuzes moeten maken en er zijn er ongeveer een kleine 50-tal van overgebleven.
Ik heb er uiteindelijk 6 uitgekozen, samen met Marnick en daar hebben we de communiekaarten van gemaakt.

 

Dat maken was met vallen en opstaan, omdat ik eerst een wazige kader rond de foto's had gemaakt en er een tekst onder had gezet.
Bij het ontwikkelen van de foto's gingen enkele millimeters foto af en dan kwam dat niet goed met die kader...de tekst was ook te klein en niet leesbaar.
Ik mocht gelukkig gratis proefdrukken laten maken bij de fotograaf en dan zag ik wat ik verkeerd had gedaan.
Ik vroeg zelfs hulp aan mijn goede blogvriendin Lisetteke (Roosje)
Ze had ook goeie ideetjes, maar ik kon die niet laten afdrukken, omdat het formaat niet goed was en toen ik die wilde vergroten, werden ze misvormd, spijtig genoeg.
Dit zijn Lisetteke's kaarten.
Ook schoon gedaan, hé?
Lisetteke...nog eens neig bedankt, zenne!

Ik had efkes tijd nodig om pitteke's dood te verwerken en om met de voorbereidingen van Marnick zijn communie bezig te zijn...ik had geen goesting om te bloggen.
Ik heb de draad weer opgenomen en kom jullie vertellen over mijn pitteke.
Ik en make zijn haar gaan begroeten en ze lag mooi...met haar lippen gerood, zoals toen ze nog leefde...alsof ze lag te slapen en ieder moment kon ontwaken.
De begrafenis was ook mooi...eerst een mis in de protestanse kerk waar ze lid van was van haar 16 jaar.
Wij zijn geen kerkgangers, maar toen mijn nonkel en oudste zoon van mijn pitteke een tekst voorlas, vloeiden er traantjes.
Ook toen een nichtje in naam van alle kleinkinderen een tekst voorlas...mooie en aangrijpende teksten!
De 8 kinderen van mijn pitteke (oorspronkelijk 9, één zoon overleedt toen hij 3 maanden jong was, Jozef) nonkels en tantes van mij, gingen in een rij staan en wij schudden hen de hand en gaven kussen.
We zijn daarna naar de begraafplaats gegaan, waar ze een plaats heeft gevonden bij haar overleden echtgenoot, mijne pé, die gestorven is in '93.
We kregen een bloem in de hand die we op de kist mochten gooien.
Iedereen maakte er een kruisteken mee, maar ik gaf er een kusje op en gooide het dan op pitteke's kist...mijn manier van afscheid nemen.
Daarna gingen we naar de koffietafel en daar werd veel bijgepraat.
We zagen neven en nichten die we het laatst gezien hadden toen ze nog kinderen waren.
Het is raar dat men bij zo'n gelegenheden de familie terug ziet, dat je er anders soms in geen jaren van hoort, hé!



Foto's heb ik wel niet en daar heb ik wel spijt van.
Ik ga één dezer dagen wel naar pé en pitteke hun graf en dan ga ik er een foto van nemen.
De spil die de familie bijeen hield is nu weg, maar ik hoop dat we het contact met hen kunnen blijven behouden.
Ik ben wel blij dat ik pitteke nog thuis heb gezien kort voor haar overlijden...en verschillende keren in het ziekenhuis.
Dat zijn herinneringen die ik ga blijven koesteren.
Ik wil ook iedereen bedanken voor de steun die ik kreeg...da's echt lief van jullie...bedankt!!!!!