Hoe komt een Buizingenaar uiteindelijk in Stekene terecht ?

Toen ik in 1972 trouwde, ben ik de bruid gevolgd naar Ruisbroek. De Zennevallei bleef dus mijn streek. Ruisbroek, nu Sint-Pieters-Leeuw : de poort naar het Pajottenland, voor mij nog steeds de mooiste streek in Vlaanderen.

Door de verBrusseling werd Ruisbroek stilaan onleefbaar.

Op aandringen van de kinderen en kleinkinderen hebben de oma en opa dan uiteindelijk besloten om, na voor mij 35 jaar en voor mijn vrouwtje 58 jaar in Ruisbroek, hen in het Waasland te vervoegen om in de nabijheid van de kleinkinderen te zijn.

Stekene, een oase van rust en groen met stiltegebieden en fiets- en wandelgelegenheid, niet te zwaar, dus perfect als men een dagje ouder wordt.

Natuurlijk zullen wij onze geboortestreek nooit verloochenen, we blijven actief aan het verenigingsleven in Sint-Pieters-Leeuw deelnemen. Onze beste vrienden wonen er nog steeds en deze vriendschapsbanden zullen we nooit verbreken.

Als Vlaams-nationalisten blijven wij de burgemeesters van de Rand steunen in hun strijd voor de splitsing van het kiesarrondissement Brussel-Halle-Vilvoorde.