Ineens waaide die toevallige letter L bij mij naar binnen, even onontkoombaar als rood haar of mijn geboortejaar 1933. De L, met wie ik mijn leven lang min of meer intiem omga in zijn meervoudige vorm van kleine letter, opdringerige cursieveling met haast, wijdbenige Griekse labda en hoofdletter die tegelijkertijd een getal wil zijn, ging in zijn gedaante van hoofdletter tegenover mij zitten. U ziet het voor zich, hij is daarvoor geschapen, en ik heb tamelijk rechte Spaanse boerenstoelen. Bij het binnenkomen stond hij even in de deuropening in zijn rechtlijnige eenvoud die wij ten onrechte kleine letter noemen, maar zittend kreeg hij de waardigheid van de nadruk, waardoor ons eerste onderhoud iets plechtigs kreeg, maar ook iets van een examen. Daarbij was hij gekleed in de strenge Hollandse Elsevier, wat hem een haast calvinistische allure gaf. Letters, zoals u weet, spreken alle talen, en zo sprak ook deze L een vlekkeloos Nederlands, een beetje zoals onze koningin het uitspreekt, en ik neem aan dat u van mij wilt geloven dat het haast niet mooier kan.

De illustratie is van Jan Vanriet