Ik ben met een kanjer van een blaasontsteking thuisgekomen van reis
Dag Ja deze keer heb ik het wel goed zitten, ik moet zeggen dat het al wel een hele tijd geleden is dat ik nog een gehad heb, vroeger had ik dit regelmatig, en moest ik constant antibiotica slikken, maar dat is toch al wel enkele jaren geleden. Maar ja moeilijk is dat natuurlijk niet, als je weet dat ik van in Los Angeles niet meer naar het toilet geweest ben tot we toekwamen in Zaventem. Ik was op de luchthaven van Los Angeles nog geweest voor we aan boord van het vliegtuig gingen, en doordat ik in een rolstoel zit moet ik altijd als eerste erop, voor de andere passagiers aan boord komen, omdat ze mij met een speciaal stoeltje moeten tot aan mijn plaats brengen, mijn rolstoel kan daar dus niet tussen. De vlucht van Los Angeles tot Atlanta duurde ongeveer vier uur, Normaal hadden we in Atlanta tijd genoeg, we moesten naar een ander vliegtuig, maar we moesten ons niets aantrekken van onze bagage die ging automatisch over van het ene vliegtuig naar het andere. Maar iedereen was er al af, en ik zat er nog op, de piloot had mij al gerust gesteld dat ik niet moest panikeren dat we tijd genoeg zouden hebben, maar de kuisploeg was er al, en ik werd bijna letterlijk buiten gekuisd. Eindelijk kwamen ze mij dan toch halen, maar wat bleek, ze vonden nergens mijn rolstoel terug, en het was zeker dat hij meegekomen was, dus alles afgezocht, maar niets te vinden, maar de tijd verstreek, en ik zat geblokkeerd op de gate ik kon daar niet weg, als de tijd al helemaal verstreken was kwamen ze eindelijk met mijn rolstoel af, nu bleek dat een ander passagier hem zo maar genomen had en er mee aan de haal was gegaan, ze hebben dus heel de luchthaven moeten afzoeken om mijn rolstoeol terug te vinden, mijn man had al geprobeerd om tenminste een upgrading te bekomen voor al onze miserie, maar dat kon niet want business klas zat helemaal vol, hij heeft wel voor ons eventuele volgende vlucht een afslag van een paar honderd dollars gekregen, maar of dat voor ons zal zijn is nog maar de vraag, maar ja de kinderen zijn er ook nog. Dus ik moest direct het vliegtuig op, zonder naar het toilet te kunnen gaan maar zegden, ze het zal op het vliegtuig ook wel lukken, niet dus. Je moet dan weten dat een vlucht van Atlanta naar Brussel 9 uur duurt, dan begrijp je het wel. Mijn man was eens gaan kijken naar het toilet, maar dat was dus niets aangepast, er was zelfs geen baar, dan is hij gaan kijken naar het toilet van business clas, daar was wel een baar aanwezig, en zou het eventueel kunnen lukken, maar de stewardess kwam naar hem om te vragen wat hij daar kwam doen, hij legde het uit, maar zij vond dus dat hij daar niet hoorde, ze heeft er dan de hoofdsteward van business clas er bij gehaald, en die vond dat ik natuurlijk wel het recht had om daar naar het toilet te gaan. Maar het was al de moeite voor niets want ik raakte gewoon van mijn stoel niet recht, ik zei dan maar ik zal wel wachten, en heb dan ook niets gedronken, op heel die vlucht. Maar het kwaad was al geschied, als ik thuis kwam wist ik hoe laat het was, maar ik dacht dat het wel in een dag of drie zou gedaan zijn, niet dus, dus ik heb dan de huisdokter gebeld en ik had nog een voorschriftje liggen voor antibiotica, en van hem mocht ik dit dus gebruiken. Dus nu hoop ik dat het vlug zal over zijn, want ik voel mij er toch niet zo lekker bij. Groetjes
Dag Gisteren zijn we thuis gekomen van onze reis naar Amerika, een paar dagen eerder hadden we gebeld met mijn werkvrouw die de boel een beetje in de gaten houd terwijl wij weg zijn, onder andere de schilders helpt, om dingen te verplaatsen of terug te zetten indien ze ergens gedaan hebben, en ook om voor ons poes te zorgen, haar eten en drinken te geven, zorgen dat ze s'avonds niet binnen is als iedereen weg is, en alles was ok, ook de poes was in goede doen. Maar van als ik gisteren in de keuken kwam, hoorde ik een zeer klagelijk geluid, ik wist niet wat ik hoorde, en dan zag ik ons poes in haar mandje liggen, zonder te bewegen, normaal zou ze er al lang uit geweest zijn om ons te begroeten, en dan zag ik dat er een briefje op tafel lag van mijn werkvrouw, er stond op, prutske is niet goed, bel mij op, dus dat heb ik gedaan, maar ze was niet thuis, maar haar man wist er iets van, en ze zou zeker nog komen. Als ik aan ons prutske kwam bewoog ze amper, ik zeg dat ziet er niet goed uit. Even later is mijn werkvrouw dan gekomen, en ze zei dat ze de poes de dag voordien in de gang had gevonden, en dat ze niet meer kon opstaan, ze lag in een plas urine, ze heeft ze dan opgepakt en in haar bedje gelegd, en geprobeerd haar met ee pipetje een beetje water te geven, maar ze slikte niet meer, ik zeg ze zal een ataque gekregen hebben, ze is ondertussen 19 jaar oud geworden. Ik heb dan naar de veearts gebeld om haar een spuitje te komen geven. Die is dan in de namddag gekomen, ze heeft ze dan eerst een spuitje gegeven om haar te verdoven en dan heeft ze een dodelijk injectie gegeven, ik heb mijn man er bij geroepen, hij moest niet zo veel hebben van de poes, maar hij was toch ook aangedaan dat dit het einde was. De veearts heeft ze dan meegenomen, ik moest er wel 100 voor betalen maar een poes laat je toch niet afzien he, ik weet dat ze het zeker niet lang meer getrokken zou hebben want ze was nu al helemaal uitgedroogd van een dag niets te drinken. Mijn man zegt we zullen maar zorgen voor een ander zeker, maar ik wil een tijdje wachten, we zien wel. Maar het heeft er alle schijn van dat ze op ons gewacht heeft, tot we terug thuis waren van onze reis. Ik zal er nog een foto bijdoen van onze poes. Het verslag van onze reis, die wel goed verlopen is met een paar strubbelingen zal ik uitgebreid vertellen in mijn reisverslag op seniorennet. Groetjes
