Dag Ze hebben zopas mijn nieuwe rolstoel gebracht, enfin een demo, want hij is natuurlijk nog niet van mij, maar ik mag hem voor een week uitproberen, eerst een paar dagen thuis en dan gaan we er maandag mee naar de zee. Maar makkelijk is het niet, hij draait heel kort, het is voorwielaandrijving, en ik moet er echt leren mee rijden, dan denk je zo moeilijk kan dit toch niet zijn, maar dan vergis je je, want het is wel degelijk moeilijk, de leverancier zegt ik zou straks terug in je andere stoel gaan zitten anders gaat je veel te veel vermoeid worden van je constant te moeten concentreren hoe je juist moet rijden, vooral om te draaien vergt het wel degelijk veel concentratie, je moet er constant je kopje bijhouden, ik ben toch al eens naar het toilet geweest en het was niet makkelijk maar het is toch gelukt. Ik weet dat ik heel voorzichtig zal moeten zijn maar ik zal het leren, hoe moeilijk het ook is, nu staat hij nog maar in de eerste versnelling om niet het gevaar te lopen overal tegenaan te rijden, maar achter een paar dagen verwacht ik dat dit al veel beter zal gaan, Het is die stoel waar ik in mijn vorige berichtjes een foto heb van gepost. Onderttussen is het zaterdagnamiddag en ik heb de rolstoel al weer aan de kant gezet, het is voor mij toch iets te moeilijk denk ik, ik denk niet dat het deze rolstoel is dat ik zal willen, hij is veel te lomp, de rug is veel te hoog, ik kan achter mij geen deur meer dicht doen, ik heb enorm veel problemen om naar het toilet te gaan, ik raak bijna niet recht en dan moet ik de rolstoel nog een heel eind achteruit rijden om op het toilet te kunnen, omdat mijn rechter been gestrekt is als ik ga zitten, en met mijn ander is het vrij onderaan en kan ik hem gewoon laten staan. Ik weet het niet misschien als ik er nog een beetje meer mee oefen dat het wel zal lukken, maar ik betwijfel het. Dus ik zit terug in mijn vertrouwde rolstoel, natuurlijk nu moet ik deze weer een beetje gewoon worden want die draait niet zo kort als die nieuwe, maar ik rij er al 6 jaar mee dus die is mij vertrouwd. Dus ik zeg tegen mijn man ik zal maandag maar bellen naar DAV dat ze niet moeten komen, of misschien toch om deze rolstoel mee te nemen, ik ben er nog niet uit wat ik nu zal doen, alleen met mijn manuele of ook met mijn electronische, ik weet het nog niet, het is een zware beslissing, maar ik wil wel op mijn gemak zijn het zal nu al moeilijk genoeg zijn denk ik. Groetjes
Dag Ja ik heb nog eens een mailtje gestuutrd naar mijn ex diensthoofd, het was enorm lang geleden, maar ze had mij met mail gefeliciteerd met mijn verjaardag, en ik had nog nooit gereageerd, dit heb ik nu recht gezet, ik heb vooral gevraagd ingeval ze iemand moest kennen die een huis zoekt met vijf slaapkamers, 2 badkamers en alles er op en eraan dat ze atijd contact mochten opnemen, ik heb haar dus meegedeeld dat het er in zit dat we misschien voor het eind van het jaar terug naar de kust verhuizen, ze zal wel schrikken denk ik, want dat zal ze zeker niet verwachten, ik weet dat ze nog altijd een afscheidsfeestje voor mij wilt organiseren om mijn 30 jarige loopbaan bij hun af te sluiten asl ik eind 2006 om gezondheidsredenen een paar maanden voor mijn 65 ste verjaardag op pensioen ben moeten gaan, maar tot hiertoe is het er nog niet van gekomen, voor mij hoeft dit helemaal niet, maar nu als ze hoort dat ik van hier zal vertrekken vrees ik toch dat ik er niet meer kan aan ontsnappen, ik wacht af. Moest er iemand onder jullie zijn die een groot huis willen huren, aangepast voor gehandicapten moet je maar contact opnemen, altijd welkom. Groetjes
Dag Enkele weken geleden, kwam mijn man een beetje in paniek naar mij, er zat iets in zijn bed, een heel klein beestje, ik had pas een paar dagen eerder in de krant gelezen van de bedwants die terug in opmars was, wel alleen in hotels, maar ik was toch niet gerust. Dus ik zoeken naar de krant waar ik het in gelezen had, want ik wist dat er een foto bijstond van die bewuste bedwants, na lang zoeken heb ik de krant gevonden, en gelukkig het trok er in de verste verte niet op, dan zei mijn man het is toch geen kakkerlak, ik zei nee want die ken ik, die heb ik genoeg gezien in het oud ziekenhuis in Blankenberge, ik het begin dat ik daar werkte, ik heb nog één maand in het oude ziekenhuis gewerkt voor we verhuisd zijn naar het nieuwe ziekenhuis, nml. Fabiola ziekenhuis, maar die eerste maand was het dus heel erg, ik stond op de kinderafdeling, en het ziekenhuis was helemaal ondergraven van de kakkerlakken, als we iets uit de kast pakten van linnen on s'morgens onze schorten wilden aandoen moesten we die eerst uitschudden om al de kakkerlakken er uit te krijgen, nee die kende ik, als we s'nachts tijdens de nachtdienst naar de keuken wilden om iets te gaan halen, moest je eerst het licht aansteken en een beetje wachten en dan zag je ze allemaal zo wegkruipen, daar was ik wel enorm vies van, maar zoals ik zeg ik heb er maar een maand moeten werken en dan zijn we verhuisd, ik heb wel het ongeluk gehad dat ik er zelf een week gelegen heb, geopereerd van een eierstokcyste, enfin ik was er toch die moment niet erg gerust op, maar ik heb nooit een in mijn bed gezien. Dus ik was gerust het waren geen wantsen en zeker ook geen kakkerlakken. Groetjes
Dag Vrijdag is de drieling verjaard, ze zijn drie jaar geworden, en mijn man belde om de mama te feliciteren met hun verjaardag, en in plaats van naar Drongen te komen had zij een beter idee, er zit in hun hof een rat en ze hebben rattenvergif gestrooid, dus kunnen ze onmogelijk paaseitjes verstoppen tussen de struiken met pasen, en vond zij het best dat ze met de vier kinderen naar hier kwam en dat wij hier bij ons maar de eitjes moesten verstoppen in de tuin, tenminste als het niet regende. Dus ja miijn man vond dit een goed idee, maar dan moest hij natuurlijk wel nog inkopen gaan doen, ze zouden komen tegen de middag en ze wilde dat wij dan frietjes met biefstaek klaar maakten, ze eten dit graag en thuis krijgen ze dit nooit, Silvia heeft zelfs geen frituurpan, dus ja wat zeg je dan. Mijn zoon was in het buitenland, dus is mijn schoondochter helemaal alleen met de vier kindjes naar hier gekomen, het is toch een rit van meer dan een uur, daar moet ik ze wel voor bewonderen, want tenslotte het is toch een hele verhuis om met 4 kleine kinderen naar hier te komen. Rond 1 uur waren ze hier, we hadden zaterdag al verse soep gemaakt, dus we moesten alleen nog frietjes en biefstaek bakken, met compote, ze hebben alle vier lekker gegeten, dan heeft S. eitjes in de hof gaan verstoppen, en ze vonden het heel leuk, mijn living zag er natuurlijk niet uit als ze weggingen maar dat was zo weer opgelost, er is dan wel degelijk leven in huis als ze hier allemaal zijn, maar ze hebben geen ruzie gemaakt en Quido was ook niet ambetant, dus alles is zeer goed verlopen, rond een uur of zes zijn ze terug vertrokken. Mijn man had het een beetje moeilijk hij heeft al een hele week pijn intercostaal hij wrijft zich in met voltaren emulgel en de dokter heeft hem voltaren voorgeschreven, maar de pijn was gisteren niet te harden vertelde hij mij, en dan met vier kleine kinderen rond je oren is dit natuurlijk niet zo plezant, ik heb hem dan 2 nurofen gegeven en dan is de pijn toch een beetje afgezwakt. Groetjes
Dag Ik heb mij nog maar eens laten verleiden om een brief te schrijven naar de CEO van Novartis, de farmaceutusche firma die de medicatie levert waardoor ik mijn twee benen ben kwijtgeraakt. Namelijk Cafergot en Dihydergot, de medicatie tegen migraine die ik vroeger nam en waardoor ik miijn twee benen ben kwijtgeraakt, ja kunt u zich dat voorstellen, dat is de oorzaak dat ik zonder benen door het leven moet. Ik heb in het verleden al enkele brieven en mails gestuurd naar de belgische afdeling van de firma, maar die meldden mij doodleuk dat ze niet verantwoordelijk zijn voor hetgeen mij is overkomen en dat ze mij dan ook niet kunnen helpen, kunt u zich dat voorstellen, de farmaceutische firma die die medicatie maakt en verdeelt als behandeling tegen migraine kunnen mij niet helpen en voelen zich niet verantwoordelijk, dit is toch de reinste verloochening dat je je maar kunt indenken, als er al iemand verantwoordelijk is zijn zij het toch wel. Vorig jaar is er in Amerika een vrouw een arm kwiijtgeraakt door een medicament, de farmaceutische firma voelde zich ook niet verantwoordelijk voor wat haar overkomen is maar hebben haar toch maar 2.000.000 $ schadevergoeding gegeven, waarom kunnen wij hier in Belgie nooit iets krijgen van zulke firma's, dit is toch niet fair meer, daarom schrijf ik de grote baas aan in Zwitserland en hoop toch dat hij een beetje menselijker is, ik laat het jullie weten als ik er iets van hoor. Groetjes Ik ga hem versturen
Dag Ja we beginnen er toch serieus aan te denken om naar zee te verhuizen, tenminste als we ons huis hier voor een deftige prijs kunnen verhuren, gemeubeld of ongemeubeld daar ziijn we nog niet uit. Gisteren is er al een schilder geweest om hier het een en ander in orde te zetten, boven moet er een nieuwe vloerbedekking komen, we denken er aan om er terug tapijt te leggen maar in tegels zoals in ons kamer, we hebben boven nog 4 kamers en een grote allee, een badkamer en een toilet. De masterbedroom en aanpalende badkamer is beneden, gelukkig voor mij natuurlijk, de keuken en de living moeten geschilderd worden, al de ramen moeten geschilderd worden aan de buitenkant, ook gaan we de ramen aan de voorkant vernieuwen door PVC ramen met dubbel glas, maar meer ook niet want dat zou ons een fortuin kosten en dat hebben we natuurlijk niet. Op 19 april gaan we dus voor een dag of vier naar zee, om te kijken of het ons aan staat en of we het wel zien zitten mits natuurlijk de nodige aanpassingen voor mij, als dit het geval is dan zouden we augustus september nog een paar weken naar Frankrijk willen en terwijl kunnen ons jongens het nodige hier laten weghalen en kunnen de nodige werken gebeuren, enfin we zijn nog maar even aan het dromen he, maar misschien komt het er wel van, we zien wel, enfin mijn man ziet het helemaal zitten, ik ben nog niet zo enthousiast, misschien komt dit nog wel, afwachten hoe het met mij verder gaat, op 6 april moet ik nog naar Pellenberg voor een behandeling en ik hoop echt dat die toch resustaat heeft en dat de pijn die ik heb in mijn rug en been toch een beetje onder controle kan gebracht worden. Groetjes
Maandag was het mijn verjaardag 22 maart 2010, ik werd 68 jaar , wie had dat ookt gedacht dat ik nog zo oud zou worden, ik niet met al wat ik tot hier toe heb meegemaakt, het is toch niet normaal meer, deze morgen kreeg ik al telefoon van Jacqueline, zij was de eerste om mij een gelukkige verjaardag te wensen, maar het gaat niet zo goed met Don naar het schijnt, hij is een week terug uit het ziekenhuis, nadat ze bij hem een nieuwe hartklep hebben ingeplant, maar hij wil niet eten en heeft nog overal veel pijn, ik zeg ja aan zijn borstbeen is dat wel normaal want dat hebben ze moeten doorzagen, en daar weet ik alles van, ik heb dat eens gebroken en ik kan je verzekeren dat doet geen deugd, ik heb dat voorgehad in Frankrijk, we waren een paar dagen in de bourgognestreek, Fernand wilde een beetje wijn kopen, en het bed in het hotel was vrij laag dus ik moest mij optrekken met mijn armen om in mijn rolstoel te kunnen komen, en opeens kreeg ik een verschrikkelijke pijn in mijn borstkas ter hoogte van mijn borstbeen, elke beweging was een marteling, we hebben dan gewacht tot we terug thuis waren om naar een dokter te gaan, dan hebben ze een scan genomen en inderdaad mijn borstbeen was gebroken, ik vroeg aan de dokter of hij dit nog had meegemaakt, maar dit bleek niet zo het geval te zijn, maar wat bleek dat ik dus ook osteoporose had, en dat was dus de oorzaak dat ik dit op die manier kon breken, ik heb daar toch 2 weken ziekenverlof moeten voor nemen, het was niet gedaan na twee weken maar toch beter, want ze kunnen daar dus niets aan doen he. Ik heb dan in de loop van de dag nog verschillende telefoontjes gehad, oa. van mijn zonen, en twee van mijn zussen, Greet heb ik niet gehoord maar die kwam maandag pas uit het ziekenhuis, na een opetatie aan haar eierstokken, dus die zal dat vergeten zijn, van mijn ventje heb ik mooie roosjes gekregen en we hebben ook een fles champagne gekraakt. Groetjes
Dag Ik had vandaag een afspraak bij de tandarts, het is al jaren geleden dat ik er nog geweest ben, maar ik heb dan ook niet veel tanden meer van mijn eigen, dus dat scheelt, nu had ik problemen met mijn gebitje van mijn achterste onderste tanden, doordat het tandvlees dunner wordt zakt het metalen bandje dat vooraan achter de tanden zit meer naar beneden en snijdt dit in mijn tandvlees, en op de duur is dit niet meer houdbaar dat het zo verschrikkelijk veel pijn doet, ik heb het dan ook een week niet meer ingedaan, tot deze morgen en nu deed het natuurlijk geen pijn meer, maar ik had een afspraak en ben toch maar geweest, mijn man heeft mij gevoerd, omdat ik er een beetje tegenop zag om mijn rolstoel zelf in en uit mijn auto te zetten, maar ik moet dit toch terug meer beginnen doen, mijn auto is nu vermaakt, ik heb dus een nieuwe batterij, en een apparaatje dat in het stopcontact zit om de batterij constant op te laden zodanig dat ze niet meer kan plat of kapot geraken ook als ik er niet veel mee rijd, het kost mij natuurlijk weer een bom geld, zo'n 300 , maar dan ben ik toch gerust, nu deze morgen kwam dan nog de verzekering van de auto, en inderdaad er is 4% bij gekomen sedert vorig jaar, kan dit allemaal zo maar , dus dat is weer meer dan 400 dat ik mag betalen, ik weet niet meer waar ik dit allemaal moet vandaan halen. Enfin we zullen maar niet zagen er zijn altijd ergere gevallen he. Groetjes
