Dag Ze hebben zopas mijn nieuwe rolstoel gebracht, enfin een demo, want hij is natuurlijk nog niet van mij, maar ik mag hem voor een week uitproberen, eerst een paar dagen thuis en dan gaan we er maandag mee naar de zee. Maar makkelijk is het niet, hij draait heel kort, het is voorwielaandrijving, en ik moet er echt leren mee rijden, dan denk je zo moeilijk kan dit toch niet zijn, maar dan vergis je je, want het is wel degelijk moeilijk, de leverancier zegt ik zou straks terug in je andere stoel gaan zitten anders gaat je veel te veel vermoeid worden van je constant te moeten concentreren hoe je juist moet rijden, vooral om te draaien vergt het wel degelijk veel concentratie, je moet er constant je kopje bijhouden, ik ben toch al eens naar het toilet geweest en het was niet makkelijk maar het is toch gelukt. Ik weet dat ik heel voorzichtig zal moeten zijn maar ik zal het leren, hoe moeilijk het ook is, nu staat hij nog maar in de eerste versnelling om niet het gevaar te lopen overal tegenaan te rijden, maar achter een paar dagen verwacht ik dat dit al veel beter zal gaan, Het is die stoel waar ik in mijn vorige berichtjes een foto heb van gepost. Onderttussen is het zaterdagnamiddag en ik heb de rolstoel al weer aan de kant gezet, het is voor mij toch iets te moeilijk denk ik, ik denk niet dat het deze rolstoel is dat ik zal willen, hij is veel te lomp, de rug is veel te hoog, ik kan achter mij geen deur meer dicht doen, ik heb enorm veel problemen om naar het toilet te gaan, ik raak bijna niet recht en dan moet ik de rolstoel nog een heel eind achteruit rijden om op het toilet te kunnen, omdat mijn rechter been gestrekt is als ik ga zitten, en met mijn ander is het vrij onderaan en kan ik hem gewoon laten staan. Ik weet het niet misschien als ik er nog een beetje meer mee oefen dat het wel zal lukken, maar ik betwijfel het. Dus ik zit terug in mijn vertrouwde rolstoel, natuurlijk nu moet ik deze weer een beetje gewoon worden want die draait niet zo kort als die nieuwe, maar ik rij er al 6 jaar mee dus die is mij vertrouwd. Dus ik zeg tegen mijn man ik zal maandag maar bellen naar DAV dat ze niet moeten komen, of misschien toch om deze rolstoel mee te nemen, ik ben er nog niet uit wat ik nu zal doen, alleen met mijn manuele of ook met mijn electronische, ik weet het nog niet, het is een zware beslissing, maar ik wil wel op mijn gemak zijn het zal nu al moeilijk genoeg zijn denk ik. Groetjes
Dag Ja ik heb nog eens een mailtje gestuutrd naar mijn ex diensthoofd, het was enorm lang geleden, maar ze had mij met mail gefeliciteerd met mijn verjaardag, en ik had nog nooit gereageerd, dit heb ik nu recht gezet, ik heb vooral gevraagd ingeval ze iemand moest kennen die een huis zoekt met vijf slaapkamers, 2 badkamers en alles er op en eraan dat ze atijd contact mochten opnemen, ik heb haar dus meegedeeld dat het er in zit dat we misschien voor het eind van het jaar terug naar de kust verhuizen, ze zal wel schrikken denk ik, want dat zal ze zeker niet verwachten, ik weet dat ze nog altijd een afscheidsfeestje voor mij wilt organiseren om mijn 30 jarige loopbaan bij hun af te sluiten asl ik eind 2006 om gezondheidsredenen een paar maanden voor mijn 65 ste verjaardag op pensioen ben moeten gaan, maar tot hiertoe is het er nog niet van gekomen, voor mij hoeft dit helemaal niet, maar nu als ze hoort dat ik van hier zal vertrekken vrees ik toch dat ik er niet meer kan aan ontsnappen, ik wacht af. Moest er iemand onder jullie zijn die een groot huis willen huren, aangepast voor gehandicapten moet je maar contact opnemen, altijd welkom. Groetjes
Dag Enkele weken geleden, kwam mijn man een beetje in paniek naar mij, er zat iets in zijn bed, een heel klein beestje, ik had pas een paar dagen eerder in de krant gelezen van de bedwants die terug in opmars was, wel alleen in hotels, maar ik was toch niet gerust. Dus ik zoeken naar de krant waar ik het in gelezen had, want ik wist dat er een foto bijstond van die bewuste bedwants, na lang zoeken heb ik de krant gevonden, en gelukkig het trok er in de verste verte niet op, dan zei mijn man het is toch geen kakkerlak, ik zei nee want die ken ik, die heb ik genoeg gezien in het oud ziekenhuis in Blankenberge, ik het begin dat ik daar werkte, ik heb nog één maand in het oude ziekenhuis gewerkt voor we verhuisd zijn naar het nieuwe ziekenhuis, nml. Fabiola ziekenhuis, maar die eerste maand was het dus heel erg, ik stond op de kinderafdeling, en het ziekenhuis was helemaal ondergraven van de kakkerlakken, als we iets uit de kast pakten van linnen on s'morgens onze schorten wilden aandoen moesten we die eerst uitschudden om al de kakkerlakken er uit te krijgen, nee die kende ik, als we s'nachts tijdens de nachtdienst naar de keuken wilden om iets te gaan halen, moest je eerst het licht aansteken en een beetje wachten en dan zag je ze allemaal zo wegkruipen, daar was ik wel enorm vies van, maar zoals ik zeg ik heb er maar een maand moeten werken en dan zijn we verhuisd, ik heb wel het ongeluk gehad dat ik er zelf een week gelegen heb, geopereerd van een eierstokcyste, enfin ik was er toch die moment niet erg gerust op, maar ik heb nooit een in mijn bed gezien. Dus ik was gerust het waren geen wantsen en zeker ook geen kakkerlakken. Groetjes
Dag Vrijdag is de drieling verjaard, ze zijn drie jaar geworden, en mijn man belde om de mama te feliciteren met hun verjaardag, en in plaats van naar Drongen te komen had zij een beter idee, er zit in hun hof een rat en ze hebben rattenvergif gestrooid, dus kunnen ze onmogelijk paaseitjes verstoppen tussen de struiken met pasen, en vond zij het best dat ze met de vier kinderen naar hier kwam en dat wij hier bij ons maar de eitjes moesten verstoppen in de tuin, tenminste als het niet regende. Dus ja miijn man vond dit een goed idee, maar dan moest hij natuurlijk wel nog inkopen gaan doen, ze zouden komen tegen de middag en ze wilde dat wij dan frietjes met biefstaek klaar maakten, ze eten dit graag en thuis krijgen ze dit nooit, Silvia heeft zelfs geen frituurpan, dus ja wat zeg je dan. Mijn zoon was in het buitenland, dus is mijn schoondochter helemaal alleen met de vier kindjes naar hier gekomen, het is toch een rit van meer dan een uur, daar moet ik ze wel voor bewonderen, want tenslotte het is toch een hele verhuis om met 4 kleine kinderen naar hier te komen. Rond 1 uur waren ze hier, we hadden zaterdag al verse soep gemaakt, dus we moesten alleen nog frietjes en biefstaek bakken, met compote, ze hebben alle vier lekker gegeten, dan heeft S. eitjes in de hof gaan verstoppen, en ze vonden het heel leuk, mijn living zag er natuurlijk niet uit als ze weggingen maar dat was zo weer opgelost, er is dan wel degelijk leven in huis als ze hier allemaal zijn, maar ze hebben geen ruzie gemaakt en Quido was ook niet ambetant, dus alles is zeer goed verlopen, rond een uur of zes zijn ze terug vertrokken. Mijn man had het een beetje moeilijk hij heeft al een hele week pijn intercostaal hij wrijft zich in met voltaren emulgel en de dokter heeft hem voltaren voorgeschreven, maar de pijn was gisteren niet te harden vertelde hij mij, en dan met vier kleine kinderen rond je oren is dit natuurlijk niet zo plezant, ik heb hem dan 2 nurofen gegeven en dan is de pijn toch een beetje afgezwakt. Groetjes
