Dag Ik ben blij dat het toch al een beetje minder warm is buiten, maar natuurlijk nu zit de warmte binnen. Maar vanaf morgen zal het wel een beetje beter aanvoelen, nu kunnen we met ventilators de warmte nog een beerje temperen. Ik zou toch niet graag wonen in het land waar het een heel jaar door in de 30 graden warm is zoals in Thailand, miin zoon heeft daar 6 jaar gewoond, wij zij er dan ook 5 maal naartoe geweest, maar dat is nog iets anders dan er constant wonen, maar zij hadden natuurlijk wel aircondition, maar hier hebben we dat niet. Vorig weekend zijn we een paar dagen even weg geweest, mijn man moest eens terug naar Frankrijk, eerst wilde hij naar de streek van de Bourgonje, want hij wilde in Saint Amour met de hand beschilderde potten gaan halen, ik heb hem er gelukkig kunnen van overtuigen dat we er nog geen nodig hebben en dat dit veel te ver was om in een paar dagen te doen. Ik zei dan laat ons eens naar Straatsburg gaan, we wisten daar in de buurt een leuk hotel, in een kasteel, Le Chateau de L'ile, en voor zover ik mij kon herinneren was er een aangepaste kamer voor gehandicapten, want dat is natuurlijk altijd ons probleem, wij meoten altijd in de duurdere prijsklasse van hotels gaan omdat alleen die een aangepaste kamer ter beschikking hebben, en dan moet je nog geluk hebben dat ze niet is ingenomen, maar nu hadden wij geluk ze was vrij. Zaterdag om 10 uur zijn we vertrokken, hij wilde eens een verre rreis doen met zijn nieuwe wagen, want die moest gerodeerd worden, we werden langs alle kanten bestookt met het bericht dat er enorm veel files zouden zijn op alle wegen want het laatste weekend van juni, dat kon niet anders, rond Luxemburg gaf zijn GPS aan dat er vertraagd verkeer zou zijn, maar niets geen enkele vertraging of geen enkele file tegengekomen, heel rustig kunnen doorrijden, We waren rond 5 uur in het hotel, de kamer was ok, maar de badkamer en dan vooral het toilet viel voor mij tegen, het was lager dan mijn rolstoel en er was maar één baar voorzien redelijk ver en hoog bij het toilet, ik geraakte op het toilet, maar geraakte er alleen niet af, mijn man heeft mij elke keer moeten helpen, die zat daar wel niet mee, maar ik wel. De dag van aankomst heeft het wel veel geregend, maar zondag en maandag was het prachtig weer, zondag hebben we een tijdje rongereden en enkele plaatsen gaan gezoeken, en de maandag hebben we eerst shopping gaan doen in Straatsburg, daar was alles al in solden, dus even van geprofiteerd terwijl ik de kans had, en dan terug naar huis, om dan uit Luxemburg te raken hebben we bijna anderalf uur stilgestaan in een file, niet te doen, dus in plaats van om 6 uur terug thuis te zijn was dit maar 8 uur, maar ik moet zeggen hij heeft wel enorm succes gehad met zijn wagen, overral werd hij bewonderd. En fier dat hij was. Het is een prachtige wagen donkergroen van kleur, mat beige lederen zetels en air co, hij reed heel zacht, op de autostrade heeft hij een paar maal op zijn staart geduwd tot 180, ik voelde het nog nooit, ja hij moest gerodeerd worden, hij heeft dit gelukkig maar korte eindjes gedaan, wij wilden natuurlijk ook niet geflitst worden, maar alles is goed verlopen, om in de auto te gaan kon ik mij rechttrekken en dan laat ik mij vallen en dat komt goed, maar er uit komen lukt mij niet om recht te staan dus helpt mijn man mij uit te auto te trekken op mijn rolstoel, en dat gaat zo ook Groetjes
Dag Ondertussen ben ik al een week terug thuis van Pellenberg, ik kan niet zeggen dat er al heel veel veranderd is, ok ik kan terug recht staan, maar het is en blijft verschrikkelijk moeilik, ik ben ook bang om te vallen. Het is niet makkelijk het is elke dag een gevecht bij wijze van spreken mat mijn twee prothesen, vooreerst om ze aan te doen, dit is al moeilijk, ik heb er ook een lange tijd voor nodig, je mag toch elke dag tenminste een uur rekenen om mij te wassen en miijn prothesen aan te doen, ik moet die eerst door mijn broek steken alvorrens ik die kan aan doen, ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel.
Ook als ik wil rechtstaan moet ik er mijn kopje goed bijhouden, eerst proberen recht te staan met mijn linker been, maar dit is maar eventjes want dit is zeer zwak en ik zak door mijn knie, dan mijn rechter prothese blokkeren, en die hapert dikwijls, dan mijn linker prothese blokkeren door mijn knie naar achteren te drukken, en dan sta ik recht, maar wel op twee zwakke benen, want ik sta te swalpen op mijn benen.. maar als ik mij goed vast hou dan kan ik wel enkele stapjes zetten. Gisteren zijn we naar de carrefour geweest, ik zeg tegen mijn man ik zal zelf wel rechtstaan om in de auto te gaan, en dat lukte maar dan moest ik gaan zitien en dat is andere koek, eerst mijn linker been lostrekken, want gewoonlijk trek ik maar ene kant los, en dan de rechter kant, maar dan gebeurde het, ik viel als een blok naar beneden, op de rand van de auto en het deed geen deugd, maar die auto is ook zo laag, maar er uit komen lukte mij absoluut niet dus heeft mijn man mij maar moeten pakken om op mijn rolstoel te zetten., als ik dan terugkwam heb ik mijnj prothesen niet losgetrokken en mij zo op de zetel laten vallen en dat ging ook zonder mij pijn te doen. Ik zal nog veel moeten oefenen morgen bel ik mijn kinesist op om drie maal per week te komen om mij te helpen en dan zal het wel beter gaan hoop ik, want als ik alleen ben durf ik toch niet veel en mijn man is altijd de hele dag naar de bureau, hij moet dat niet meer doen maar hij kan het niet laten. Groetjes
Dag Ja vandaag moesten we gaan stemmen, ik begrijp er niets meer van, de CD&V die twee jaar niets gedaan hebben, maar dan vooral in de federale regering, winnen fors, zijn de mensen blind of wat, ik begrijp hier niets van, enfin mijn stem hebben ze in ieder geval niet gekregen, wel de NVA, je ziet wel dat die de CD&V niet nodig hebben om te scoren, nu kunnen ze tenminste hun stempel beter drukken op het geen waar ze voor staan, het vlaams belang heeft fors verloren, dit is logisch, die kunnen toch niet mee regeren, dus waarom zou je daar moeten blijven op stemmen, er zijn nu tenminste alternatieven, met alle respect.
Ondertussen begin ik morgen mijn vierde week in Pellenberg. Ik had gehoopt dat drie weken genoeg zouden geweest zijn maar het blijkt niet het geval te zijn, ik kan nu al beter recht staan, maar durf het nog niet altijd, vb. om naar het toilet te gaan ben ik nog bang, omdat ik mijn prothesen moeilijk kan lostrekken, en ik toch plaats genoeg moet hebben om te kunnen gaan zitten, natuurlijk iemand die dit niet heeft begrijpt hier niets van, maar neem het maar van mij aan, het is en blijft moetlijk, deze week probeer ik toch met een looprekje te stappen en dan zien we wel dat ik dan thuis met mijin kinesist verder kan werken, er is één pluspunt ik heb nog geen wondjes en mijn knie houdt het tot hiertoe vol, ik bescherm ze wel altijd met een verband, ik vermoed dat ik dat wel zal moeten blijven doen, en hoop toch dat ik in de toekomst toch terug met mijn auto boodscappen kan gaan doen zonder al te veel problemen, en dat ik makkelijker mijn rolstoel kan in en uit mijn auto krijgen. Mijn man heeft het hoe langer hoe moeilijker om alleen thuis te zijn, natuurlijk het is zo druk in de bureau en al hij dan thuiskomt moet hij alles nog zelf doen, boodschappen doet hij anders ook maar hij zegt voor mij alleen is dit niet zo leuk, hij wilt dat ik zo vlug mogelijk definief kan thuisblijven, het weinig dat ik kan doen is in zijn ogen toch nog alitjd de moeite, en dat doet mij wel plezier, maar ik voelde mij wel triest als hij vorkge week belde en zijn beklag deed. Het is wel aangenaam om te weten dat je gemist wordt. Dus we leven nog maar eens op hoop, maar nu toch met een klein beetje meer hoop dan voordien. Groetjes.
Dag Ja nu heb ik een lang weekend, ik ben al thuis van woensdagavond rond 7 uur, vermits het gisteen Ons Heer Hemelvaart was en vandaag zondagdienst in Pellenberg, mochten wij van woensdag al naar huis, en moeten we maandag morgen pas terug zijn, tenminste ik moet maandag terug zijn, de meesten komen al zondagavond terug binnen, ik vraag niets maar ga gewoon maandag morgen terug, er is nog niemand die mij gezegd heeft dat ik dat niet mag, maar waarom zou ik zondagavond binnen gaan ze moeten aan mij toch niets doen, want ik doe alles zelf, niet makkelijk maar ik wil het liever zo. Normaal was ik van plan om gisteren mijn strijk te doen, maar woensdag belde mijn zoon om ons uit te nodigen voor een barbeque, hij had pas een nieuwe bbq gekocht en moest dit natuurlijk uit testen, het is zo een grote die op gas werkt, ik moet zeggen een mooi stuk. Ik mocht mijn prothesen meenemen maar mocht die nieuwe nog niet aandoen, ik heb dit wel gedaan, maar heb het mij enorm beklaagd, wij hadden eerst verschrikkelijk lang in de file gehangen, we zijn hier om 10u15 vertrokken en zijn pas om kwart om een toe gekomen, een afstzand die we normaal in maximaal een uur afleggen, maar het was wel de moeite op de autostrade van af Aalst stonden we in de file tot in Gent, dan zijn we maar van de autostrade afgereden, enfin wat wil je een lang weekend en prachtig weer iedereen wilde naar de kust. Na een paar uur kon ik het niet meer uithouden en heb ik mijn linker prothese moeten uitdoen, ik werd zowat slecht van de pijn, onvoorstelbaar, nadien was het iets beter. Ik zag er eerst wel tegenop om er naartoe te gaan, maar ik ben toch blij dat we geweest zijn, zo was ik er eens tussenuit en nog eens met de familie samen. We hebben een heel leuke namiddag gehad met de kleinkindjes, en het was lekker om te eten, niettegenstaande dat ik niet erg ben voor bbq, viel het toch nog mee. Rond half zes zijn we terug vertrokken, bang om weer in de file te hangen, maar dit viel heel goed mee, niks file, we hebben heel goed kunnen doorrijden en waren o minder dan een uur terug thuis, wel moe maar voldaan, maar mijn was is dus blijven staan, mijn werkvrouw is dan vandaag geweest en een nieuwe was is er nog bijgekomen maar ik heb nog tot maandag om hier komaf mee te maken, dus dat komt wel in orde. Ik zet er nog een foto bij van de drieling voor hun tweede verjaardag. Groetjes
Dag Ja ondertussen ben ik al een week in Pellenberg geweest, vanaf dinsdag morgen mocht ik mijn prothesen aandoen, ze legden dan een speciaal kussen in mijn rolstoel, en de bedoeling hiervan is als ik de beweging doe om rercht te staan, en het kussen komt onder mij omhoog en duwt mij dan als het ware recht, dan moet ik eerst zorgen dat mijn rechterprothese blokkeert aan de knie en dan moet ik mijn linkerknie zo ver mogelijk naar achter trekken, dus zo ver mogelijk proberen miin knie te strekken, tot het systeem klikt en ik min of meer kan blijven staan, dan probeer ik een paar passen te zetten, tussen de baren weliswaar, maar simpel is dat toch niet, ik heb de indruk dat mijn rechterbeen korter is en als ik probeer mijn rechtervoet te verplaatsen komt mijn voet los en zweeft hij een beetrje heen en weer, dus dat geeft niet zo'n veilig gevoel, maar ik denk dat ik het nog een beerje zal moeten gewoon worden, de bedoeling is natuurlijk dat ik het thuis alleen kan en zonder hulpmiddelen, alhoewel ze zouden voor mij zo'n kussen bestellen en aanvragen bij het Vlaams Fonds, en dan zouden ze er een systeem opzetten dat blokkeert als ik mijn transferst moet doen, vb. om in bed te gaan anders komt dit omhoog en is het veel te moeilijk om over te schuiven, en als ik dan wil recht staan heb ik maar op een knop te drukken om het systeeem terug in werking te zetten. Het ambetantste in Pellenberg is dat je daar een hele dag moet zitten en dat er eigenlijk maar hoogstens een paar uur met jou gewerkt wordt, dat vind ik wel rot, voor een paar weken gaat dit nog maar als het langer zou moeten duren zou ik toch liever ambulant gaan tegen het uur dat ze mij kunnen helpen, ik zal er alleszins voor pleiten maar of het mij zal lukken weet ik nog niet, afwachten maar en hopen dat het rechtkomen en een paar stappen zetten mij lukt. Ik zet er nog een foto biij van pasen als we de drieling hun tweede verjaardag gevierd hebben. Groetjes
Dag Ik heb al duizend keer gezworen dat ik nooit meer naar Pellenberg zou gaan voor revalidatie of wat dan ook, maar ik kan ook deze keer mijn belofte niet waar maken. Vorig jaar ben ik er 14 geweest in juni maar dit was een zeer slechte ervaring want er waren geen stagiairs en niemand heeft naar mij omgekeken. Vorige week donderdag ben ik er dus geweest om mijn prothese te passen nadat ze er het systeem hadden in geplaatst dat de knie moet blokkeren, ik schrok, de vorige keer dat ik ze zag was ze helemaal afgewerkt en klaar om dragen, maar dat ging dus niet, nu was ze volledig terug ontmanteld, en het zag er helemaal niet zo goed uit, ik moest dan proberen om recht te staan, maar dat was gewoon een ramp het lukte mij van geen kanten, maar ja met een gebogen knie waar absoluut geen kracht meer inzit is dat ook niet zo evident, twee mannen hebben mij dan recht getrokken en dan lukte het wel, maar het is natuurlijk niet opportuun om dat in mijn eentje thuis te proberen en nog vallen op de koop toe waar ik nog een breuk bij kan oplopen, dit moeten we natuurlijk ten allen prijze vermijden. Dus ja ik stond allang op de wachtliijst en na telefonisch contact met dr. Kiekens werd de opname nu bevestigd, nog niet voor deze week, maar gisteren hebben ze gebeld van Pellenberg om maandag binnen te komen. Ik heb dan heksentoeren moeten uithalen om een vervoermaatschappij te vinden die mij kan wegbrengen, want met mijn kapotte schouders ga ik niet de hele week met mijn gewone rolstoel rondrijden, maar wel met mijn electronische rolstoel, en het is mij toch gelukt, maandag komt het Vlaams kruis mij ophalen, het zal mij wel weer veel geld kosten rond de 100 , maar ja DAV kon niet, ik heb al een afspraak met Prof. Debeers voor mijn schouders, dus dat komt goed uit, mijn trip van Pellenberg vrijdag is ook al geregeld, wel om 11 uur in de voormiddag, dat gaan ze niet leuk vinden maar het kan niet anders. Natuurlijk vandaag moest mijn werkvrouw komen, om 9u45 was ze er nog niet dus ik belde haar, en ze ging mij juist bellen dat ze niet kwam deze week, want haar zussen en broer waren nu afgekomen om bij haar te komen schilderen in plaats van volgende week, dus ja dan moest ik natuurlijk zorgen dat mijn was gedaan werd, ik had gisteren nog maar alles gestreken, dus dat wordt morgen terug strijken, ik kan dit zelf insteken, ik bind de was zoveel mogelijk samen in een tafelkleed en gooi dit naar beneden, dan moet ik helemaal langs de voordeur rond gaan om in de garage te geraken, want als ik niet kan staan kan ik ook mijn trapliften niet gebruken ik raak er gewoon niet op, dus dat wordt enkele keren rond riijden, en dan moet mijn man maar vanavond de mand naar boven brengen, dus het is niet onmogelijk maar een beerje omslachtig, maar voor te kuisen daar heb ik natuurlijk een veel groter probleem mee, dat kan ik niet van uit mijn rolstoel, maar zo vuil is het nu ook nog niet dus een weekje kunnen we wel wachten. Dit is voorlopig zowat het belangrijkste wat er vandaag is gebeurd. Groetjes
Dag
