Dag Ik ben blij dat het toch al een beetje minder warm is buiten, maar natuurlijk nu zit de warmte binnen. Maar vanaf morgen zal het wel een beetje beter aanvoelen, nu kunnen we met ventilators de warmte nog een beerje temperen. Ik zou toch niet graag wonen in het land waar het een heel jaar door in de 30 graden warm is zoals in Thailand, miin zoon heeft daar 6 jaar gewoond, wij zij er dan ook 5 maal naartoe geweest, maar dat is nog iets anders dan er constant wonen, maar zij hadden natuurlijk wel aircondition, maar hier hebben we dat niet. Vorig weekend zijn we een paar dagen even weg geweest, mijn man moest eens terug naar Frankrijk, eerst wilde hij naar de streek van de Bourgonje, want hij wilde in Saint Amour met de hand beschilderde potten gaan halen, ik heb hem er gelukkig kunnen van overtuigen dat we er nog geen nodig hebben en dat dit veel te ver was om in een paar dagen te doen. Ik zei dan laat ons eens naar Straatsburg gaan, we wisten daar in de buurt een leuk hotel, in een kasteel, Le Chateau de L'ile, en voor zover ik mij kon herinneren was er een aangepaste kamer voor gehandicapten, want dat is natuurlijk altijd ons probleem, wij meoten altijd in de duurdere prijsklasse van hotels gaan omdat alleen die een aangepaste kamer ter beschikking hebben, en dan moet je nog geluk hebben dat ze niet is ingenomen, maar nu hadden wij geluk ze was vrij. Zaterdag om 10 uur zijn we vertrokken, hij wilde eens een verre rreis doen met zijn nieuwe wagen, want die moest gerodeerd worden, we werden langs alle kanten bestookt met het bericht dat er enorm veel files zouden zijn op alle wegen want het laatste weekend van juni, dat kon niet anders, rond Luxemburg gaf zijn GPS aan dat er vertraagd verkeer zou zijn, maar niets geen enkele vertraging of geen enkele file tegengekomen, heel rustig kunnen doorrijden, We waren rond 5 uur in het hotel, de kamer was ok, maar de badkamer en dan vooral het toilet viel voor mij tegen, het was lager dan mijn rolstoel en er was maar één baar voorzien redelijk ver en hoog bij het toilet, ik geraakte op het toilet, maar geraakte er alleen niet af, mijn man heeft mij elke keer moeten helpen, die zat daar wel niet mee, maar ik wel. De dag van aankomst heeft het wel veel geregend, maar zondag en maandag was het prachtig weer, zondag hebben we een tijdje rongereden en enkele plaatsen gaan gezoeken, en de maandag hebben we eerst shopping gaan doen in Straatsburg, daar was alles al in solden, dus even van geprofiteerd terwijl ik de kans had, en dan terug naar huis, om dan uit Luxemburg te raken hebben we bijna anderalf uur stilgestaan in een file, niet te doen, dus in plaats van om 6 uur terug thuis te zijn was dit maar 8 uur, maar ik moet zeggen hij heeft wel enorm succes gehad met zijn wagen, overral werd hij bewonderd. En fier dat hij was. Het is een prachtige wagen donkergroen van kleur, mat beige lederen zetels en air co, hij reed heel zacht, op de autostrade heeft hij een paar maal op zijn staart geduwd tot 180, ik voelde het nog nooit, ja hij moest gerodeerd worden, hij heeft dit gelukkig maar korte eindjes gedaan, wij wilden natuurlijk ook niet geflitst worden, maar alles is goed verlopen, om in de auto te gaan kon ik mij rechttrekken en dan laat ik mij vallen en dat komt goed, maar er uit komen lukt mij niet om recht te staan dus helpt mijn man mij uit te auto te trekken op mijn rolstoel, en dat gaat zo ook Groetjes
Dag Ondertussen ben ik al een week terug thuis van Pellenberg, ik kan niet zeggen dat er al heel veel veranderd is, ok ik kan terug recht staan, maar het is en blijft verschrikkelijk moeilik, ik ben ook bang om te vallen. Het is niet makkelijk het is elke dag een gevecht bij wijze van spreken mat mijn twee prothesen, vooreerst om ze aan te doen, dit is al moeilijk, ik heb er ook een lange tijd voor nodig, je mag toch elke dag tenminste een uur rekenen om mij te wassen en miijn prothesen aan te doen, ik moet die eerst door mijn broek steken alvorrens ik die kan aan doen, ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel.
Ook als ik wil rechtstaan moet ik er mijn kopje goed bijhouden, eerst proberen recht te staan met mijn linker been, maar dit is maar eventjes want dit is zeer zwak en ik zak door mijn knie, dan mijn rechter prothese blokkeren, en die hapert dikwijls, dan mijn linker prothese blokkeren door mijn knie naar achteren te drukken, en dan sta ik recht, maar wel op twee zwakke benen, want ik sta te swalpen op mijn benen.. maar als ik mij goed vast hou dan kan ik wel enkele stapjes zetten. Gisteren zijn we naar de carrefour geweest, ik zeg tegen mijn man ik zal zelf wel rechtstaan om in de auto te gaan, en dat lukte maar dan moest ik gaan zitien en dat is andere koek, eerst mijn linker been lostrekken, want gewoonlijk trek ik maar ene kant los, en dan de rechter kant, maar dan gebeurde het, ik viel als een blok naar beneden, op de rand van de auto en het deed geen deugd, maar die auto is ook zo laag, maar er uit komen lukte mij absoluut niet dus heeft mijn man mij maar moeten pakken om op mijn rolstoel te zetten., als ik dan terugkwam heb ik mijnj prothesen niet losgetrokken en mij zo op de zetel laten vallen en dat ging ook zonder mij pijn te doen. Ik zal nog veel moeten oefenen morgen bel ik mijn kinesist op om drie maal per week te komen om mij te helpen en dan zal het wel beter gaan hoop ik, want als ik alleen ben durf ik toch niet veel en mijn man is altijd de hele dag naar de bureau, hij moet dat niet meer doen maar hij kan het niet laten. Groetjes
