Ja reeds vijf weken ben in Pellenberg, woensdag doe ik s'morgens nu reeds een paar weken een beetje aan sport, ttz. dan rijd ik met de handbike, dit is zo een soort fiets dat ze voor de rolstoel monteren, en dan kan je door de handvatten naar voren te bewegen zo rijden, dit gaat natuurlijk veel sneller dan met een gewone rolstoel, maar ik wilde vorige week eens groot doen, en volgde de mensen die met een fiets aan het rijden waren, maar op een bepaald moment moest ik toch wel erg bergop rijden, en ik geraakte er niet op, juist op dat moment komt de bus van de lijn achter mij, ja die kon niet door, ik blokkeerde de weg, dan is die chauffeur zo lief geweest om mij den berg op te duwen, enfin ik zal die weg in de toekomst niet meer nemen om verder onheil te voorkomen.
Vrijdag heb ik uiteindelijk toch een afspraak gekregen bij dr. van plastische in gasthuisberg, met de vraag of hij niets kon doen aan dat bot waar dat kleine wondje opzat, hij was er eerst niet happig naar omdat hij vreest dat de bloedvoorziening niet goed is en dit niet goed zou genezen, maar omdat ik er zoveel last van heb en enorm veel moeite heb om mijn prothese te dragen gaat hij het nu toch doen, en dan zal ik woensdag voor een dag naar Gasthuisberg moeten, en dan zullen we maar hopen dat hij geen gelijk krijgt en dat het wel goed geneest.
Mijn zoon is met de kindjes voor een week naar zee, hun appartement is voor een week niet verhuurd en kunnen ze er zelf naartoe, ik hoop dat het weer een beetje goed is dat ze veel met de kindjes kunnen gaan wandelen. Groetjes
Ja inderdaad ondertussen heb ik er mijn vierde week opzitten, de weekends mag ik wel naar huis, dit is van vrijdag namiddag tot zondag avond, maar vermits ze aan mij niets te doen hebben, ik bedoel wel van verzorging of zo, heb ik beslist om pas maandagmorgen terug te gaan, de eerste kine is gewoonlijk toch niet voor 11 uur. En dan heh ik tenminste de zondagavond dat ik thuis kan genieten. Dat is ook de reden dat ik nog niets voor mijn blog geschreven had, er is ginder wel een computer welke de patienten mogen gebruiken, maar je krijgt er gewoon geen kans toe, die is dus altijd bezet, er liggen dan ook een aantal jonge mensen, die komen revalideren na zware ongevallen, dus om ooit aan die computer aan te kunnen is gewoon een utopie, ik heb bij de hoofdverpleging al mijn grieven hierover geuit, maar ja er wordt dus niets aan gedaan, naar het schijnt zijn er nog een drietal computers die we mogen gebruiken aan de ergotherapie, maar bij navraag weet dus niemand hier het fijne van.
Ik zou zo graag ambulant gaan, maar als ik dit vraag krijg ik als antwoord dat er maar pas stagiares zijn half juli, en als ik nu ambulant zou willen komen dat er niemand naar mij zou kunnen omkijken, als ik dan zegde dat dit toch identiek hetzelfde is, zei de dokter mij, nee want dan ligt er iemand anders in uw plaats waar we misschien veel werk mee hebben. Enfin ik vind dit allemaal nogal raar, maar ik zal moeten zorgen dat ik makkelijk alleen kan rechtstaan en dan kan ik zelf met mijn auto naar ginder rijden, maar daar is het voor het ogenblik nog een beetje te vroeg voor.
Ik blijf dus met een klein wondje zitten, op het uitsteeksel van het bot, en volgens mij zal dit dus nooit dicht gaan als er aan dat bot niets gedaan wordt. Het doet ook allemaal zoveel pijn, maar gisteren heb ik met de kinesist toch een korte afstand gestapt met een looprekje.
Vorige week heeft mijn man mij voor de eerste keer zien recht staan na bijna 11 maanden. Het gaf een goed gevoel, maar ik ben er nog lang niet.
Vorig weekend hebben we zware problemen gehad met onze electriciteit. Zaterdag na het vreselijke onweer viel de electriek uit, miijn man is hoofdschakelaar en de veiligheid terug gaan opzetten, tijdens de nacht is het nog drie maal gebeurd, ook zondag voormiddag enkele keren, tot het elke keer als we het opnieuw aanzetten, hij direct terug afsloeg, ja hier was duidelijk een kortsluiting maar waar, ik heb dan naar inlichtingen gebeld om te vragen naar een electieker in de buurt, en we hadden geluk er was iemand in onze eigen straat, die is dan na een minuutje of 10 gekomen, en na enig zoekwerk heeft hij dan ook gevonden wat er aan de hand was, het was de lamp die vooraan aan de gevel hangt waar water was in gekomen, hij heeft dit dus terug volledig geisoleerd en probleem was opgelost, ik moest mijn striijk dan nog beginnen maar dit is dan zonder problemen verlopen, want maandag moest ik dan terug naar Pellenberg.
Ik stuur nog een foto van de drieling, getrokken aan 2,5 maand oud. Groetjes
