>1. Je per ongeluk je paswoord ingeeft in de microgolf-oven...
>
>2. Je in geen jaren "patience" gespeeld hebt met echte kaarten...
>3. Je een lijst hebt van 12 telefoonnummers voor een familie van drie personen...
>4. Je een e-mail stuurt naar de persoon van het bureau naast het jouwe...
>5. Je reden om geen contact te houden met bepaalde familie of vrienden is dat ze geen e-mail adressen hebben...> 6. Je je eigen oprit oprijdt en dan met je gsm belt om te zien of er iemand binnen is om de boodschappen mee uit je auto te laden.
>7. Elke reclame-spot op tv een website vermeldt onderaan het scherm...
>8. Je huis verlaten zonder je gsm, die je de eerste 20, 30 of zelfs veertig jaar van je leven niet gehad hebt, is nu reden om in paniek te raken en als een gek terug naar huis te keren om het verrekte ding op te halen...
>10. Je 's morgens opstaat en eerst online gaat alvorens koffie te zetten...
>11. Je je hoofd schuin begint te houden als je glimlacht... : )> 12. Dat je dit allemaal al knikkend en lachend leest...
>13. Erger nog, je weet precies naar wie je deze mail gaat doorsturen...
>14. Je zelfs te bezig bent om te merken dat er geen nummer 9 is op deze lijst....
>15. Dat je zelfs terug gescrold bent om te checken of er inderdaad geen nummer 9 IS !
>EN DAT JE NU MET JEZELF ZIT TE LACHEN....
>Vooruit, stuur het maar door naar je vrienden, je wilt het toch zo graag!?
Dit kreeg ik toegestuurd van mijn zoon en ik vind het zo goed dat ik het met iedereen wilde delen.
Zondag kwam het ter sprake met mijn zoon uit Houston aan de phone, of we dit jaar ook naar Texas komen net als vorig jaar. Mijn schoondochter heeft de foto's doorgestuurd van hun nieuwe woning, nu wonen ze aan de baai van Galveston, met hun terras op de zee gericht, hun woning is echt wel uitnodigend en wat een zicht. Maar ja dit hangt van zoveel factoren af dit jaar dat ik er nog even niet wil aan denken, mijn schoonzus belde daarstraks ook om te vragen of we, als zij in Florida waren, wij een week kwamen logeren, graag zelfs.
Het jaar voordien 2005 was ook alles geregeld om af te reizen, enkele dagen in houston, dan een paar dagen naar Las Vegas en dan nog een dag of tien naar Los Angeles, alles was geregeld en betaald, maar door de zware problemen met mijn been hebben wij de reis moeten afzeggen, gelukkig hadden we een annulatieverzkering en hebben bijna alles terug gekregen.
Vorig jaar 2006 is het dus wel gelukt, ik had wel een grote wonde aan mijn voet maar de dokter had mij groen licht gegeven om te vertrekken. We zijn geweest van 20 april tot 12 mei. Wij hebben dan een verlengd weekend gelogeerd in een hotel niet ver van mijn zoon zijn woning, vermits er bij hem trappen zijn, konden we daar niet logeren, we hebben wel verschillende malen op zijn terras gezeten, want in het hotel was geen eten te krijgen, zijn woning bevond zich aan een rivier die uitmondde in de jachthaven op 50 meter van zijn huis.
Na het weekend hadden wij een villa gehuurd op zo'n 5 uur met de auto, dan wel een huuraoto, rijden van bij hem, nml. in Wimberley, het is nog niet het einde van de wereld maar je kan het wel zien van daar. Anneke, mijn schoondochter is dan de eerste week meegekomen, om ons toch een beetje wegwijs te maken, want zij waren er al wel een paar dagen geweest, en tegen het weekend kwam ook Tom naar daar, het was een vrij grote ville, met twee kamers beneden, waarvan een + badkamer voor gehandicapten ingericht, omdat de schoonbroer van de eigenaar ook in een rolstoel zit, hij had ook zowel binnen als buiten hellende vlakken aangelegd om het mij toch iets makkelijker te maken, maar toch was het voor mij nog iets te moeilijk om alleen met mijn rolstoel binnen of buiten te rijden, dan heeft hij mij een scooter gegeven die ik zonder cent veertien dagen heb mogen gebruiken, toch tof van hem. Er waren nog 4 kamers met badkamer boven, maar met veel te smalle deuren voor mij, dus toch maar veilig beneden gebleven, er waren 7 TVs in huis maar op geen enkele goede ontvangs, ik vond dat niet zo erg want al die reklame, als je bedenkt dat ze tijdens het nieuws 15 x reklame geven dan weet je het wel. We hadden ook een leuk zwembad, dat mijn man grondig getest heeft en goed bevonden, het weer was goed en warm overdag, maar elke nacht was er "tornadowarning", dat had ik toch niet zo graag, elke nacht was het aan het onweren en ik ben daar zo bang van. We hebben veel rondgereden, want natuurlijk de afstanden zijn enorm. Het meeste wat wij zagen waren enorme grote ranches, en alle straten leken op elkaar, weinig huizen en enorme landerijen. Dan nog maar te zwijgen van de grote schotels eten dat je krijgt als je op restaurant gaat, daar kunnen bijna vier normale personen voldoende van eten, de tweede keer hadden we dit door en konden we één schotel bestelllen voor twee, en hadden we nog over, maar ja, ik begrijp het als je kijkt naar de dikke mensen die je daar tegenkomt, dat is niet normaal meer, en zo veel jonge mensen die zo enorm zwaar zijn, echte slagschepen, dat kan toch niet gezond meer zijn. Ik heb wel een heel leuke tijd gehad in Texas, zo heb ik ook mijn 8 boeken gelezen, dit is wat ik het meeste doe als we in verlof zijn.
Eén minpuntje, op een zaterdagmorgen stonden de vier banden van onze huurauto plat, en hadden we heel de dag nodig om een vervangwagen te vinden die we nog zelf met de taxi moesten ophalen aan de luchthaven van Austin, zo een uur rijden van bij ons.
Het is maar na ons verlof dat de serieuze problemen met mijn been pas begonnen zijn, maar dat is voor later.
We zullen maar afwachten hoe alles evolueert voor we echte plannen gaan maken om dit jaar terug te gaan, het hangt er natuurlijk ook van af wanneer de drieling zal geboren worden, gepland voor eind mei, maar vermoedelijk zal het begin of midden april zijn we zien wel. Groetjes
Eindelijk is het mij gelukt met mijn auto te rijden, ik ben met mijn electronische rolstoel langs voor rond gereden, en zo langs achter de garage binnen, het overschuiven van mijn stoel in de auto was wel niet makkelijk maar het is mij wel geluikt, ik ben dan naar de apotheker gereden, ik had het een en ander nodig, ik bel dan met mijn gsm dat ik voor de winkel sta en dan komt hij buiten om mijn briefjes op te halen, ik geef hem mijn bankkaart om te betalen met mijn code, maar hij tikt 3 maal een verkeerde code in voor hij het mij terug komt vragen, ja dan lukte het natuurlijk niet meer, dan heb ik maar mijn mastercard gegeven met mijn bijkomende code om te betalen, en dan was het ok. Ik heb dan direct naar de bank gebeld om dit te melden, en zij hebben mijn kaart direct gedeblokkeerd, dus dat is ook weer in orde. Ik voel mij nu toch een beetje meer mobiel, ik heb wel nog een probleem, ik moet een fietsenmaker vinden om mijn banden van de rolstoel die in mijn auto staat op te pompen, want die zijn zo plat als een vijg, ik heb er in het naar huis komen naar een fietsenwinkel gezocht maar niet gevonden. Mijn man heeft beloofd dat hij de banden eens zal meenemen om ze te laten oppompen, het lukt mij nooit zelf met een gewone pomp, van daar. Ja ik probeer zo veel mogelijk mijn plan te trekken, maar het lukt ook niet altijd. Groetjes
Ik weet het ik heb vorige keer al aan iedereen een gelukkig nieuwjaar gewenst, maar ik heb dit van de écarts gecopieerd, nu nog zien of het lukt.
Gisteren moest mijn man de kleinzoon gaan halen aan Gasthuisberg, zijn mama moest weer een scan laten nemen om te kijken of alles met de drieling naar wens verloopt.
Als ze dan klaar zijn komen ze naar hier, eerst belden ze dat ze frietjes met biefstaek en compote wilden, dus wij zetten alles hier voor klaar, nen hele tijd later belden ze dat ze witloof in de oven wilen met aardappelkoek, ja dan wist ik direct wat te doen, want nor:maal kookt mijn man, maar als dit op het menu staat is het voor mij, daar kan mijn man geen weg mee, het is wel een beetje moeilijk voor mij, maar hetgeen ik niet kan vraag ik mijn man om te helpen, enfin alles was heel lekker, ze hebben zelfs de overschot mee naar huis genomen, onze Quido heeft heel de tijd dat hij hier was rustig zitten spelen, of mijn man moest hem voorlezen, of hij keek een beetje televisie. Echt een braaf en bright ventje. Mijn schoondochter wordt echt wel zwaar, maar ja een driieling is ook niet niets, ik had nog een paar mooie fleece vesten hangen, die voor mij te groot zijn, en die zij nog wel kan gebruiken, enfin ze was er toch blij mee. groetjes
Het is inderdaad al enkele dagen geleden dat ik nog iets geschreven heb, om eerlijk te zijn, ik had er geen zin in, een beetje moe zoals het jaar 2006 vermoedelijk, maar morgen is er een nieuw jaar moeten wij dan weer vol goede moed herbeginnen, ik weet niet of ik dit nog kan, het lijkt allemaal zo eindeloos lang te duren. Van prothese is er dus nog lang geen sprake, de wonde is nog ver van genezen, en inderdaad de greffen hebben dus niet gepakt, vrijdag op controle geweest bij de dokter. Dus nu moet ik een maand wachten en zien wat er gebeurt, misschien geneest het wel zonder nieuwe greffe, misschien niet maar dat zien we dan wel weer. Vorige week was ik nog eens beneden geraakt en met veel moeite in mijn auto, ik dacht nu ga ik toch eens een toertje doen, ik had trouwens afgesproken met de schoenwinkel voor nieuwe botjes, ik hoor je al zeggen, botjes en ze heeft geen benen meer, nee maar ik heb wel al een prothese en daar moet dus wel een schoen aan, ik kan er niet mee rechtstaan, nog niet, maar voor het zicht moet er toch een schoen aan, voordien had ik altijd orthopedische schoenen, maar van als mijn tweede been is afgezet heb ik die allemaal van kolère weggedaan, enfin soit ik had dus afgesproken dat ik voor de winkel zou wachten en zij zou met een paar modelletjes naar buiten komen, maar het was mij weer niet gegund, mijn auto wilde niet starten, platte batterij, dus onverrichterzake terug naar boven en de garagist bellen. Het kerstfeestje was leuk, dit hebben we gevierd bij de zoon in Drongen, mijn man heeft zelfs kerstman moeten spelen voor de kleinzoon, enkel dat hij ahooy, ahooy zei in plaats van hoo hoo hoo, maar de kleine was hier gelukkig nog niet van op de hoogte. Het was leuk en lekker, ik kon zelfs met een beetje hulp naar het toilet.. Vandaag heeft de garagist mijn auto teruggebracht, met een nieuwe batterij, en nog maar eens 80 onkosten. Nog eens aan iedereen een gelukkig, vooral gezond en heel vreugdevol 2007. Tot de volgende keer
Ja zaterdag ben ik ontslagen uit het ziekenhuis. Ik ben zo blij terug thuis te zijn, want mijn verblijf was niet van de alleraangenaamste soort. Er was weer geen prive kamer vrij, dus moest ik bij een ander patiente gaan liggen, dus ik kwam bij een dikke mevrouw terecht die haar enkel gebroken had, je moet weten dat de plastische en constructieve heelkinde samen gevoegd is met de dienst traumatologie. Dus zoals ik al zei een dikke mevrouw die heel de tijd met haar billen bloot lag, mooi zicht hoor. Enfin tot daar nog aan toe, weet je wat ze tegen mij zegt, jij bent tenminste mobiel, ik dacht dat ik haar zou kunnen wurgen, dat zeg je toch niet tegen iemand die geen benen meer heeft. Ik zei als jij ook in een rolstoel gaat zitten inplaats van de hele dag in je bed te liggen ben jij ook mobiel, daar kon ze natuurlijk niet van terug. Gelukkig de donderdag was er eindelijk een prive kamer vij, en kon ik verhuizen. Zaterdagmorgen werd dan voor de eerste keer het verband afgedaan, en wat bleek dat de greffe op mijn knie heeft niet gepakt , die onderaan aan de amputatiewonde misschien wel. Dus de operatie en het verblijf in het ziekenhuis is weer een maat voor niets geweest. Ik weet ondertussen wel wat de zware problemen aan mijn maag veroorzaakt hebben, enfin het is nog niet in orde , maar ik stond erop dat dit tijdens mijn verblijf werd nagekeken, en men heeft een gastroscopie gedaan, wel met verdoving, en wat bleek dat ik twee maagzweren heb, ja als ik iets doe dan doe ik het goed, ook heeft men ontdekt dat ik een zware urinaire infectie heb, dus dat geeft uiteraard ook misselijkheid en braakneiging, daar heb ik dan ook de nodige medicatie gekregen.Dus dat is ondertussen al verbeterd. Tot zover mijn verblijf in het ziekenhuis, ik moet terug op conrole op 29 december, en dan zie ik de dokter terug die mij geopereerd heeft, deze week is hij op skiverlof, moet ook kunnen. Groetjes
Ja met mijn gezondheid is het ondertussen niet beter geworden, ik moest gisteren opgenomen worden voor die operatie aan mijn been vandaag, maar mijn maag is en blijft moeilijk doen, ook mijn darmen blijven op volle toeren draaien, dus heb ik contact opgenomen met de dokter in het ziekenhuis om te vragen wat ik moest doen, en ze stelden toch voor om de operatie uit te stellen, ze zouden mij in de namiddag opnieuw contacteren om een nieuwe afspraak te maken. Ik moest dan ook Hendrickx bellen, want die zouden mij komen ophalen om naar Gasthuisberg te doen, ik wilde met mijn electronische rostoel gaan, en met mijn man zijn wagen is dat nog al ingewikkeld, vandaar. Ik heb dan maar mijn huisdokter laten komen, wel wetende dat hij niet veel kon doen, want ik nam al de medicatie die konden helpen, hij heeft dan toch nog maar een medicament voorgeschreven voor de darmflora te verbeteren, ik hoop echt dat het binnen een paar dagen beter gaat, want veel heb ik nog niet kunnen eten, het minste ik eet, blijft als een steen op mijn maag liggen, waardoor ik nog meer misselijk ben. In de namiddag hebben ze inderdaad een nieuwe afspraak gegeven, dus de operatie is nu gepland voor maandag 11 dec., dus zondag namiddag binnen. Dat was het voornaamste tot nu. Groetjes
Gisteravond hebben we telefoon gehad van mijn zoon die in Houston woont, normaal belt hij elke zondag,, maar nu was er een dag of 10 tussen, hij zit in de Caraieben, op zeilvakantie met zijn vrouwtje en nog een paar vrienden, het is goedkoper als hij belt dan andersom Het was er 30 graden zei hij, maar vriij veel wind, ja die houdt van het water, gaat graag zeilen en duiken, en waterskieen, maar ja zij hebben nog geen kinderen, ik denk niet dat er daar zullen komen, ik weet het niet, haar klok tikt he, en veel tijd hebben ze niet meer. Ze wonen nu twee jaar in Houston, hij is burgerlijk ingenieur bouwkunde, eerst heeft hij 6 jaar in Thailand gewoond, wij ziijn hem verschillende malen gaan bezoeken, ook zijn we dit jaar naar Texas geweest, maar Amerika is toch Thailand niet hoor, als hij mocht kiezen, ik denk dat hij direct terug naar Thailand gaat. Nu is hij bezig met een project in Mexico, dus een week Mexico en een week Houston, het is ok zegt hij maar het gaat zo traag. Vanmorgen was ik zo ziek, maagpijn, misselijk, en enorm moeten braken, deze middag niets gegeten, en verder nog diarree, ik weet niet wat er aan de hand is ik ben al een paar dagen zo mottig, ik doe niet anders dan motilium nemen en maalox, maar het schijnt niet veel te helpen. Dinsdag moet ik binnen in het ziekenhuis voor die operatie aan mijn been, moet ik die nu uitstellen, ik zal afwachten hoe ik morgen ben. Hopelijk beter. Groetjes
Ik had gisteren echt zo'n baaldag, mijn man moest vroeg weg, hij moest met de auto naar Blankenberge, de zoon heeft daar een immobilienkantoor, hij moest teveel stuff meenemen om met de trein te gaan, ik heb dat wel niet zo graag dat hij met de auto gaat maar ja als het niet anders kan dan moet het maar, ik ben altijd bang dat er iets zou gebeuren onderweg, hij is tenslotte mijn steun en toeverlaat, hij is alles voor mij, maar effen niet aan denken. Ik heb het pulletje van mijn kleinzoontje maar afgemaakt, en ik wilde er in het groot een Q opzetten maar na een keer of vijf herbegiinnen heb ik het maar opgegeven, niet dat ik niet kan mazen, maar het was elke keer niet wat ik wilde, dan maar zonder letter. Ik heb dan eens meegedaan met die telefoonspelletjes, maar ik geraak daar nooit binnen, ik begrijp dit niet, er zijn er die vijf maal in dezelfde uitzending komen, en ik geraak niet een keer binnen, ik zal niet op het juiste moment bellen zeker. Na een paar malen heb ik het maar opgegeven, het kost mij allemaal te veel. Zo dat was mijn baaldag, ik hoop dat het morgen beter zal zijn. Groetjes
Vooreerst aan iedereen dank om mijn gastenboek te bezoeken, ik ging vandaag zo eens kijken en schrok aangenaam van al die mooie reacties. Heel leuk Thanks
Vandaag moest ik dus terug op controle naar het universitair ziekenhuis van Leuven. Ik moest de dokter terug zien van de esthetische en reconstructieve heelkunde, om te zien wat er verder aan mijn maar traag genezende wonden kon gedaan worden. De wonde van de amputatie, daar heeft hij een heel stuk uitgesneden, zonder dat ik er iets van voelde, dit moet nu onder narcose verder gekuisd worden en dan wordt er een vacuum opgezet om de wonde verder zuiver te maken, hoe lang dit zal duren weet ik nog niet, ik schat toch wel enkele weken, en dan moet er nog een nieuwe huidgreffe opgezet worden. De wonde aan mijn knie is klaar om een nieuwe greffe te krijgen, die wonde is zuiver. Daar hebben ze een volledige flap moeten opzetten nadat de huid door druk van de windel helemaal zwart geworden was, en afgestorven, het is toch niet te geloven wat een mens allemaal moet meemaken, enfin die flap is ok, maar de greffe die er op stond is niet gepakt dus daar moet een nieuwe op. Nu hoop ik echt dat het einde in zicht is en dat ik eindelijk mag beginnen dromen van een prothese. Duimen maar. Groetjes Lena
dat ik eindelijk mag beginnen dromen van een prothese. 
