>1. Je per ongeluk je paswoord ingeeft in de microgolf-oven...
>
>2. Je in geen jaren "patience" gespeeld hebt met echte kaarten...
>3. Je een lijst hebt van 12 telefoonnummers voor een familie van drie personen...
>4. Je een e-mail stuurt naar de persoon van het bureau naast het jouwe...
>5. Je reden om geen contact te houden met bepaalde familie of vrienden is dat ze geen e-mail adressen hebben...> 6. Je je eigen oprit oprijdt en dan met je gsm belt om te zien of er iemand binnen is om de boodschappen mee uit je auto te laden.
>7. Elke reclame-spot op tv een website vermeldt onderaan het scherm...
>8. Je huis verlaten zonder je gsm, die je de eerste 20, 30 of zelfs veertig jaar van je leven niet gehad hebt, is nu reden om in paniek te raken en als een gek terug naar huis te keren om het verrekte ding op te halen...
>10. Je 's morgens opstaat en eerst online gaat alvorens koffie te zetten...
>11. Je je hoofd schuin begint te houden als je glimlacht... : )> 12. Dat je dit allemaal al knikkend en lachend leest...
>13. Erger nog, je weet precies naar wie je deze mail gaat doorsturen...
>14. Je zelfs te bezig bent om te merken dat er geen nummer 9 is op deze lijst....
>15. Dat je zelfs terug gescrold bent om te checken of er inderdaad geen nummer 9 IS !
>EN DAT JE NU MET JEZELF ZIT TE LACHEN....
>Vooruit, stuur het maar door naar je vrienden, je wilt het toch zo graag!?
Dit kreeg ik toegestuurd van mijn zoon en ik vind het zo goed dat ik het met iedereen wilde delen.
Zondag kwam het ter sprake met mijn zoon uit Houston aan de phone, of we dit jaar ook naar Texas komen net als vorig jaar. Mijn schoondochter heeft de foto's doorgestuurd van hun nieuwe woning, nu wonen ze aan de baai van Galveston, met hun terras op de zee gericht, hun woning is echt wel uitnodigend en wat een zicht. Maar ja dit hangt van zoveel factoren af dit jaar dat ik er nog even niet wil aan denken, mijn schoonzus belde daarstraks ook om te vragen of we, als zij in Florida waren, wij een week kwamen logeren, graag zelfs.
Het jaar voordien 2005 was ook alles geregeld om af te reizen, enkele dagen in houston, dan een paar dagen naar Las Vegas en dan nog een dag of tien naar Los Angeles, alles was geregeld en betaald, maar door de zware problemen met mijn been hebben wij de reis moeten afzeggen, gelukkig hadden we een annulatieverzkering en hebben bijna alles terug gekregen.
Vorig jaar 2006 is het dus wel gelukt, ik had wel een grote wonde aan mijn voet maar de dokter had mij groen licht gegeven om te vertrekken. We zijn geweest van 20 april tot 12 mei. Wij hebben dan een verlengd weekend gelogeerd in een hotel niet ver van mijn zoon zijn woning, vermits er bij hem trappen zijn, konden we daar niet logeren, we hebben wel verschillende malen op zijn terras gezeten, want in het hotel was geen eten te krijgen, zijn woning bevond zich aan een rivier die uitmondde in de jachthaven op 50 meter van zijn huis.
Na het weekend hadden wij een villa gehuurd op zo'n 5 uur met de auto, dan wel een huuraoto, rijden van bij hem, nml. in Wimberley, het is nog niet het einde van de wereld maar je kan het wel zien van daar. Anneke, mijn schoondochter is dan de eerste week meegekomen, om ons toch een beetje wegwijs te maken, want zij waren er al wel een paar dagen geweest, en tegen het weekend kwam ook Tom naar daar, het was een vrij grote ville, met twee kamers beneden, waarvan een + badkamer voor gehandicapten ingericht, omdat de schoonbroer van de eigenaar ook in een rolstoel zit, hij had ook zowel binnen als buiten hellende vlakken aangelegd om het mij toch iets makkelijker te maken, maar toch was het voor mij nog iets te moeilijk om alleen met mijn rolstoel binnen of buiten te rijden, dan heeft hij mij een scooter gegeven die ik zonder cent veertien dagen heb mogen gebruiken, toch tof van hem. Er waren nog 4 kamers met badkamer boven, maar met veel te smalle deuren voor mij, dus toch maar veilig beneden gebleven, er waren 7 TVs in huis maar op geen enkele goede ontvangs, ik vond dat niet zo erg want al die reklame, als je bedenkt dat ze tijdens het nieuws 15 x reklame geven dan weet je het wel. We hadden ook een leuk zwembad, dat mijn man grondig getest heeft en goed bevonden, het weer was goed en warm overdag, maar elke nacht was er "tornadowarning", dat had ik toch niet zo graag, elke nacht was het aan het onweren en ik ben daar zo bang van. We hebben veel rondgereden, want natuurlijk de afstanden zijn enorm. Het meeste wat wij zagen waren enorme grote ranches, en alle straten leken op elkaar, weinig huizen en enorme landerijen. Dan nog maar te zwijgen van de grote schotels eten dat je krijgt als je op restaurant gaat, daar kunnen bijna vier normale personen voldoende van eten, de tweede keer hadden we dit door en konden we één schotel bestelllen voor twee, en hadden we nog over, maar ja, ik begrijp het als je kijkt naar de dikke mensen die je daar tegenkomt, dat is niet normaal meer, en zo veel jonge mensen die zo enorm zwaar zijn, echte slagschepen, dat kan toch niet gezond meer zijn. Ik heb wel een heel leuke tijd gehad in Texas, zo heb ik ook mijn 8 boeken gelezen, dit is wat ik het meeste doe als we in verlof zijn.
Eén minpuntje, op een zaterdagmorgen stonden de vier banden van onze huurauto plat, en hadden we heel de dag nodig om een vervangwagen te vinden die we nog zelf met de taxi moesten ophalen aan de luchthaven van Austin, zo een uur rijden van bij ons.
Het is maar na ons verlof dat de serieuze problemen met mijn been pas begonnen zijn, maar dat is voor later.
We zullen maar afwachten hoe alles evolueert voor we echte plannen gaan maken om dit jaar terug te gaan, het hangt er natuurlijk ook van af wanneer de drieling zal geboren worden, gepland voor eind mei, maar vermoedelijk zal het begin of midden april zijn we zien wel. Groetjes
Eindelijk is het mij gelukt met mijn auto te rijden, ik ben met mijn electronische rolstoel langs voor rond gereden, en zo langs achter de garage binnen, het overschuiven van mijn stoel in de auto was wel niet makkelijk maar het is mij wel geluikt, ik ben dan naar de apotheker gereden, ik had het een en ander nodig, ik bel dan met mijn gsm dat ik voor de winkel sta en dan komt hij buiten om mijn briefjes op te halen, ik geef hem mijn bankkaart om te betalen met mijn code, maar hij tikt 3 maal een verkeerde code in voor hij het mij terug komt vragen, ja dan lukte het natuurlijk niet meer, dan heb ik maar mijn mastercard gegeven met mijn bijkomende code om te betalen, en dan was het ok. Ik heb dan direct naar de bank gebeld om dit te melden, en zij hebben mijn kaart direct gedeblokkeerd, dus dat is ook weer in orde. Ik voel mij nu toch een beetje meer mobiel, ik heb wel nog een probleem, ik moet een fietsenmaker vinden om mijn banden van de rolstoel die in mijn auto staat op te pompen, want die zijn zo plat als een vijg, ik heb er in het naar huis komen naar een fietsenwinkel gezocht maar niet gevonden. Mijn man heeft beloofd dat hij de banden eens zal meenemen om ze te laten oppompen, het lukt mij nooit zelf met een gewone pomp, van daar. Ja ik probeer zo veel mogelijk mijn plan te trekken, maar het lukt ook niet altijd. Groetjes
Ik weet het ik heb vorige keer al aan iedereen een gelukkig nieuwjaar gewenst, maar ik heb dit van de écarts gecopieerd, nu nog zien of het lukt.
Gisteren moest mijn man de kleinzoon gaan halen aan Gasthuisberg, zijn mama moest weer een scan laten nemen om te kijken of alles met de drieling naar wens verloopt.
Als ze dan klaar zijn komen ze naar hier, eerst belden ze dat ze frietjes met biefstaek en compote wilden, dus wij zetten alles hier voor klaar, nen hele tijd later belden ze dat ze witloof in de oven wilen met aardappelkoek, ja dan wist ik direct wat te doen, want nor:maal kookt mijn man, maar als dit op het menu staat is het voor mij, daar kan mijn man geen weg mee, het is wel een beetje moeilijk voor mij, maar hetgeen ik niet kan vraag ik mijn man om te helpen, enfin alles was heel lekker, ze hebben zelfs de overschot mee naar huis genomen, onze Quido heeft heel de tijd dat hij hier was rustig zitten spelen, of mijn man moest hem voorlezen, of hij keek een beetje televisie. Echt een braaf en bright ventje. Mijn schoondochter wordt echt wel zwaar, maar ja een driieling is ook niet niets, ik had nog een paar mooie fleece vesten hangen, die voor mij te groot zijn, en die zij nog wel kan gebruiken, enfin ze was er toch blij mee. groetjes
