25/10 DE TIJD IS NU! - John Martinez

God de Vader: Mijn zoon, ik kom naar je toe zoals Ik deed toen je Mij zocht, en Ik kwam naar je toe. Terwijl Ik zei dat veel toekomstige gebeurtenissen aan je getoond zullen worden en terwijl je "Missie" zich ontvouwt, zullen veel gebeurtenissen zich op het juiste moment ontvouwen. "Nu is de Tijd" die Ik je toen niet heb geopenbaard. Ik ben altijd bij je geweest, en heb je toegestaan ​​om te groeien in je lijden en pijn. Dit gebeurde niet om je te straffen, maar om je te ontwikkelen als Mijn aardse Spirituele Strijder en dienaar. Ik heb toegestaan ​​dat je verleden je versterkte in allerlei tegenspoed. Ik ben erg blij dat je toegewijd bent gebleven aan Mijn trouwe dienaar.

Ik heb OLVrouw van Barmhartigheid toegestaan ​​om je apart te nemen om je te onderwijzen en uit te leggen hoe diep Mijn Liefde voor al Mijn kinderen en Mijn Grote Liefde is, terwijl Ik iedereen uitnodig in Mijn Spirituele Heilige Rijk. Het doet me pijn dat velen zich van Mij hebben afgekeerd, vooral Mijn trouwe geestelijken. Door het bezoek van de H. Maagd Maria heeft ze miljoenen van Mijn geestelijken en leken bereikt om zich bij je aan te sluiten in de missie die Ik je heb toevertrouwd. Ik zal aan hen allen in hun gebeden hun doel openbaren dat Ik aan ieder van hen heb gegeven.

Ik ben erg trots op jullie liefde voor Mij en de Heilige Gezegende Moeder van Mijn enige Zoon, Jezus. Deel alstublieft al jullie ervaringen en leg uit dat Ik jullie heb toegestaan ​​om Mijn boodschap van Liefde en Verlossing te bevestigen. Jullie zijn nu klaar en spiritueel voorbereid met alle Gaven van de Heilige Geest. Neem nooit enige eer voor de gaven die Ik jullie heb gegeven. Ik ben blij dat jullie Mij altijd alle Glorie en Liefde geven.

De hele Hemel bereidt zich voor op de Tweede Komst van Mijn Zoon Jezus in het Vlees. Ik heb jullie en vele gezalfde Uitverkorenen gekozen om de hele wereld te bereiken en Mijn Zoon bekend te maken aan de vier hoeken van de aarde. Ik breng veel trouwe dienaren om jullie te helpen bij het voltooien van Mijn Missie. Reik uit naar al Mijn geliefde kinderen die ervoor hebben gekozen om in de duisternis van het kwaad te wandelen. Veel harten zullen veranderen en zullen jullie op verschillende manieren helpen terwijl Ik tot hun harten spreek.

De Tijd is Nu!

Terwijl je onderwijst, bidt en door de gaven die Ik je heb geschonken, zul je degenen genezen die Mij door jou zoeken. Velen zoeken bevrijding van hun fysieke en spirituele pijn, angst en verwarring. Er zijn veel van Mijn kinderen die bang zijn en antwoorden zoeken die alleen Ik kan geven.

Mijn volk gaat ten onder vanwege hun gebrek aan kennis. - Hosea 4:6

Mijn belofte dat je het Woord en het offer van Mijn Zoon Jezus naar de vier hoeken van de wereld zult verspreiden, is nu uitgekomen. Mijn plan ontvouwt zich voor deze dagen van duisternis, kwaad en onrust. Ik heb je het antwoord gegeven op je vragen, want de Heilige Drie-eenheid wordt nu gehoord door je gezalfde bediening en door vele gezalfde uitverkorenen. Mijn dienaren om je heen hebben miljoenen aangeraakt. Ik heb veel van Mijn leken en geestelijken gezalfd met bijzondere gaven en met persoonlijke openbaringen. De dag zal komen dat Mijn Restkerk als één geheel zal samenkomen.

Je begrijpt de grote taak die Ik heb gegeven. Nu zal Ik jullie allen zegenen en begeleiden in deze gezamenlijke onderneming. Ik verlang ernaar dat jij en de mensen om je heen trouw zijn en alle angst uit alle harten verwijderen. Toen je van San Antonio, Texas naar Kerrville, Texas reed, opende Ik de ogen van je ziel. Ik wees naar de Hill Country van Texas en Mijn Woorden waren: "Velen zullen komen uit het Noorden, het Zuiden, het Oosten en het Westen". De Heilige Geest en de Gezegende Moeder zijn bij je sinds de dag dat je je lichaam, ziel en hart aan Mij hebt toegewijd. Je zult ze zoeken en je zult ze niet vinden; [maar] Ik zal ze naar je toe sturen.

Mijn kinderen zijn hongerig naar de waarheid van wat er overal ter wereld gebeurt, vooral in Mijn Kerk. Ze hebben er maar weinig om mee te praten en veel van hun spirituele vragen te beantwoorden. Ze zoeken de Waarheid en MIJN Liefde. Ze zijn verward en verontrust. Ik heb jou en andere uitverkoren zielen aangewezen om dit Heiligdom voor al mijn kinderen voor te bereiden. Het Apostolische Heiligdom van de Heilige Familie zal een portaal zijn tussen Hemel en aarde. Ik wil dat jij en al Mijn ware volgelingen dit centrum bouwen om Mijn kinderen te onderwijzen en voor te bereiden op de gebeurtenissen die de mensheid te wachten staan. Ik zal Mijn kinderen niet in de steek laten. Ik zal hen de Hoop, Waarheid en de volledige Kennis van Mij en het Heilig Hart van Mijn Zoon brengen. Hij zal Zijn liefde in hun harten planten en zij zullen vervuld worden met de volledige volheid van de Heilige Drie-eenheid. Ik reik uit naar allen, want Mijn Genade en Liefde zullen de harten van mijn gelovigen raken om je te helpen Mijn gezalfde H. Veilige Haven te voltooien.

Ik weet dat je dit zelf niet kunt. De Heilige Geest en de Heilige Maagd Maria bereiken reeds miljoenen om jullie allen te helpen bij deze taak van heiligheid. De hulp zal komen. Ik wil dat je je volledige vertrouwen in Mij stelt.

Ik hou van je en dank je, Mijn zoon. De Woorden van OLVrouw moeten in je geest weerklinken: "Moge het mij geschieden volgens Uw woord." Dit fiat van Maria is het perfecte gebed van overgave aan Mijn Volmaakte Goddelijke Wil. De afgelopen vier decennia sinds je toewijding aan Mij, je Hemelse Vader, zijn niet gemakkelijk voor je geweest, Mijn zoon, maar wees ervan verzekerd dat Ik veel genaden en zegeningen stuur aan iedereen die zich bij je zal aansluiten in de taak en aan iedereen die dezelfde taak uitvoert die Ik je heb gegeven. Veel genaden en zegeningen uit de Hemel worden uitgestort over iedereen die Mijn Wil volgt. Mijn Heiligen en al je vrienden die nu in de Hemel zijn, bemiddelen voor de Taak die aan jou en anderen is gegeven. Ik ben altijd aan je zijde. Denk aan de Woorden van Mijn Zoon: "Jezus, ik vertrouw op U". Ik ben erg blij met de heilige richting die je vanaf het begin hebt genomen toen je uit de beker dronk die ik, je Vader, je gaf. Ik ben erg blij met de naam die je hebt gekregen: "Het Heilige Familie Apostolische Onderwijs en Opleiding Heiligdom".

Veel van Mijn kinderen hebben hun hand uitgestoken en bidden tot de Heilige Drie-eenheid en de Heilige Gezegende Maagdelijke Moeder. Ik heb jou en al mijn Uitverkorenen nodig om Mijn kinderen te trainen en te onderwijzen die in wanhoop en verwarring wandelen. Laat ze zien wat Wij je hebben geleerd om je voor te bereiden op deze vreselijke, kwade tijden van duisternis. Ik, je Vader, leid jullie allen naar dit Heiligdom van Gebed en Opleiding, Mijn kinderen. Veel van Mijn Uitverkorenen moeten Mij zoeken en de Woorden herhalen die de H. Aartsengel Gabriël gaf toen Maria, de Maagdelijke Kind Moeder, antwoordde aan de Heilige Geest. "Laat het met mij gebeuren volgens Uw woorden", Deze woorden zullen je de kracht en macht geven om alle kwaad van Satan en zijn volgelingen te bestrijden. Jullie zullen allen Mijn doel en missie voor de redding van zielen voltooien. Alles was door Mij voorbereid vóór het begin der tijden. Al mijn Spirituele Strijders zullen slagen en zich voorbereiden op de Tweede Komst van Mijn Zoon, Jezus, en het Tijdperk van Vrede.

Je wandelt reeds meer dan 45 jaar in Geloof. Je liefde voor de Heilige Drie-eenheid is nooit verzwakt in je toewijding aan je missie die je van Mij, je Hemelse Vader, hebt gekregen. Ik roep al Mijn toegewijde kinderen op om te helpen bij de bouw en constructie van Mijn Heiligdom. Ik zegen jullie allen als Mijn gezalfde Heilige Spirituele Strijders. De hele Heilige Schrift wordt vervuld. Je bent nu klaar, en de Heilige Geest en de Gezegende Moeder hebben jullie allenl begeleid en met jullie meegelopen op deze spirituele reis voor de Eindtijd. Mijn toegewijde trouwe volgelingen hebben dezelfde spirituele reis afgelegd die honderdduizenden hebben afgelegd en hun onvoorwaardelijke liefde aan Mij hebben gegeven. Zowel geestelijken als leken.

Voor de hele mensheid zal een vreselijke en afschuwelijke tijd komen. Mijn Genade en Liefde zullen al Mijn Genade en Gerechtigheid geven op het moment van de Waarschuwing. Je hebt niets te vrezen, want je Almachtige God is met je. 

OLVrouw van Guadalupe: Mijn lieve Juanito. Ik weet hoeveel je de afgelopen vier decennia hebt geleden in je toewijding aan God Onze Vader. Het was niet gemakkelijk, Mijn zoon, maar wees ervan verzekerd dat er veel genade en zegeningen uit de Hemel over jou en iedereen die je helpt worden uitgestort. De tijd komt dat mijn Restkerk samenkomt. Veel Heiligen en vrienden die nu in de Hemel zijn, bidden voor de taak die aan jullie allen is gegeven. Ik ben altijd aan je zijde geweest. Denk aan de woorden tot mijn Zoon: "Jezus, ik vertrouw op U".

Ik ben erg blij met de heilige richting die jij en je vrienden inslaan. Op het moment van je toewijding, toen je de beker dronk die God de Vader je gaf, had je een idee van wat er in de beker zat. Je dronk zonder aarzeling uit de beker. We zijn trots en houden van je.

Ik ben erg blij met de naam die aan het nieuwe centrum is gegeven als "The Holy Family Apostolic Teaching and Training Sanctuary". Veel van mijn geliefde kinderen komen naar mij toe voor gebeden. Ik luister naar al hun gebeden en zorgen. Ik voel hun wanhoop en pijn. Ik heb jou en de uitverkoren zielen die in onze bediening zijn nodig om mijn kinderen te trainen en te onderwijzen om zich voor te bereiden op deze donkere en slechte tijden. God de Vader leidt jullie allen naar dit Heiligdom van gebed en training voor mijn kinderen.

Jullie hebben in geloof gewandeld en jullie liefde voor de Heilige Drie-eenheid is nooit verzwakt in jullie toewijding aan jullie missie die God de Vader jullie heeft toevertrouwd. Ik roep mijn toegewijde kinderen op om te helpen bij de bouw en vorming van dit Heiligdom. Veel van mijn gezalfde kinderen zijn er ook klaar voor en bewandelen dezelfde spirituele reis als jullie door de hele wereld. We zijn allen één familie.

Ik verlang dat er een kerk wordt gebouwd bij het Heiligdom met hetzelfde exterieurontwerp als de St. Jacobuskerk in Medjugorje. Velen kunnen het zich niet veroorloven om mij te bezoeken, noch hebben ze de financiële middelen om te reizen. Ik zal hen komen bezoeken als OLVrouw van Guadalupe bij het Heiligdom. Ik kan hun pijn en verdriet voelen omdat ze mij niet in Medjugorje kunnen bezoeken. De aanwezigheid van de Almachtige God zal daar zijn. De H. Aartsengel Michaël en zijn Aartsengelen zullen deze Heilige Plaats beschermen en zullen geen duisternis of kwaad toestaan ​​om deze Heilige Gronden binnen te dringen. Velen zullen mijn Liefde en Aanwezigheid onmiddellijk voelen als ze onze heilige gronden binnenlopen. Terwijl ze voor mij en Mijn Zoon bidden in de Aanbiddingskapel, zullen velen de vele Gaven van de Heilige Geest ontvangen. Sommigen zullen een bijzondere genade en de gave ontvangen om de aanwezigheid van Mijn Liefde te voelen.

Ik verlang dat er een Aanbiddingskapel wordt gebouwd ter ere van de H. Paus Johannes Paulus II. Veel van onze Heiligen zullen aanwezig zijn, vooral mijn geliefde zoon Padre Pio. Ik vraag ook dat er een plek wordt gebouwd die groot genoeg is om heilige conferenties te houden. En waar je veel van mijn heilige Geestelijken en gezalfde Leken kunt uitnodigen om te onderwijzen, te bidden en hun liefde voor God te delen en degenen te helpen die op zoek zijn naar vele spirituele antwoorden. De Kruisweg moet worden gebouwd en ik nodig iedereen uit om oprecht de Rozenkrans te bidden. Terwijl mijn kinderen de Droeve Mysteriën bidden en in jullie gebeden, zullen jullie het Lijden van mijn Zoon beleven.

De hele Hemel en mijn Heiligen op aarde willen zoeken naar de liefde van de Almachtige God. Ik bid voor jullie allen. Er zullen veel bekeringen, genezingen en wonderen plaatsvinden op deze heilige grond.

Bid, bid, bid

26-10-2024 om 06:49 geschreven door claudia

17/10 Eucharistisch wonder boven St. Patrick's Cathedral, Parramatta

Vandaag, na de Heilige Mis van 12.30 uur, en nadat we naar buiten waren gestapt, keek mijn vriend George naar het beeld van de Heilige Moeder op de rand van het gebouw aan de overkant van de weg van de kerk.

Net toen hij op het punt stond de kerk te verlaten, werd hij plotseling geïnspireerd om een ​​foto te maken van het beeld van de Heilige Moeder. Terwijl hij de foto's maakte, zag hij dat de zon groter leek te worden en lager leek te zakken. Later, toen hij naar de afbeeldingen op zijn GSM keek, was hij verbaasd over wat hij zag. Hij haastte zich terug naar de kerk om de foto's met anderen te delen.

Sommige mensen dachten dat het de zon boven onze Heilige Moeder was.

Ik zei: "Nee, dit is de Heilige Eucharistie!"

Toen ik de kapel binnenliep om te bidden, verscheen de Heilige Moeder en ze glimlachte.

Ze zei: Zeg George dat het niet de zon is - het is een wonder van de Heilige Eucharistie. Vandaag is er een wonder aan deze Kerk gegeven, en het is niet alleen voor een aantal van onze kinderen, maar voor al onze kinderen om getuige van te zijn.

Toen zei de Heilige Moeder: Hoe ze het ook proberen te ontkennen en dingen proberen te veranderen, ze kunnen het niet. God staat boven alles. Ik wil dat je dit wonder dat in oktober gebeurde deelt.

Wij danken U, Heilige Moeder, en wij houden van U. 

20/10 De mensheid zal veel lijden doormaken

Vanmorgen, terwijl ik aan het bidden was, kwam de engel. Hij zei: Er vinden snel veel veranderingen plaats in de wereld, en ook zeer gevaarlijke. Ik kom je vertellen dat voordat je het wonder en de schoonheid van het Nieuwe Tijdperk van Vrede binnengaat, de mensheid veel lijden zal moeten doorstaan ​​voordat dat zal gebeuren. Maar heb grote hoop, bid en bekeer u, want onze Heer verlaat nooit iemand. Hij is altijd dichtbij u om u kracht en vertrouwen te geven.

Commentaar: Onze Heer stuurt Zijn engelen om ons hoop te geven en ons niet angstig te maken en ons te veel zorgen te maken over de veranderingen die de wereld te wachten staan. Het is belangrijk om in staat van genade te zijn en te bidden.

26-10-2024 om 06:22 geschreven door claudia

202. Vaak heeft ons lijden te maken met ons eigen gewonde ego. De nederigheid van het Hart van Christus wijst ons de weg van vernedering. God koos ervoor om in neerbuigendheid en kleinheid tot ons te komen. Het Oude Testament had ons al, met een verscheidenheid aan metaforen, een God getoond die het hart van de geschiedenis binnengaat en zich door Zijn volk laat verwerpen. Christus’ liefde werd getoond te midden van het dagelijkse leven van Zijn volk, smekend, als het ware, om een ​​antwoord, alsof Hij toestemming vroeg om Zijn glorie te manifesteren. Toch “misschien heeft de Heer Jezus slechts één keer naar zijn eigen Hart verwezen, in Zijn eigen woorden. En Hij benadrukt dit enige kenmerk: ‘zachtmoedigheid en nederigheid’, alsof Hij wil zeggen dat Hij ons alleen op deze manier voor Zichzelf wil winnen”. Toen Hij zei: “Leer van Mij, want ik ben zachtmoedig en nederig van hart” (Mt 11:29), liet Hij ons zien dat “om Zichzelf bekend te maken, Hij onze kleinheid, onze zelfvernedering nodig heeft”. 

203. In wat we hebben gezegd, is het belangrijk om verschillende onafscheidelijke aspecten op te merken. Daden van liefde voor de naaste, met de verzaking, zelfverloochening, het lijden en de inspanning die ze met zich meebrengen, kunnen alleen zo zijn als ze gevoed worden door Christus' eigen liefde. Hij stelt ons in staat om lief te hebben zoals Hij liefhad, en op deze manier heeft Hij anderen lief en dient Hij hen door ons heen. Hij vernedert Zichzelf om Zijn liefde te tonen door onze daden, maar zelfs in onze geringste werken van barmhartigheid wordt Zijn Hart verheerlijkt en toont het al Zijn grootsheid.

Zodra onze harten de liefde van Christus in volledig vertrouwen verwelkomen en het vuur ervan in ons leven laten verspreiden, worden we in staat om anderen lief te hebben zoals Christus dat deed, in nederigheid en nabijheid van iedereen. Op deze manier lest Christus Zijn dorst en verspreidt Hij glorierijk de vlammen van Zijn vurige en genadige liefde in ons en door ons heen. Hoe kunnen we de prachtige harmonie die in dit alles aanwezig is, niet zien? (Noot Claudia: Nogmaals de dorst die Christus heeft is de DORST NAAR ZIELEN DIE ZICH BEKEREN EN HEN AAN HEM TOEWIJDEN, HEM NAVOLGEN, ZIJN WIL DOEN EN ZIJN GEBODEN GEHOORZAMEN.) 

204. Om deze toewijding in al haar rijkdom te waarderen, is het tenslotte noodzakelijk om, in het licht van wat we hebben gezegd over de trinitarische dimensie ervan, toe te voegen dat de genoegdoening die Christus in Zijn menselijkheid heeft gedaan, aan de Vader wordt aangeboden door het werk van de Heilige Geest in ieder van ons. Bijgevolg is de genoegdoening die wij aan het Hart van Christus aanbieden uiteindelijk gericht op de Vader, die blij is ons verenigd te zien met Christus wanneer wij onszelf door Hem, met Hem en in Hem aanbieden. 

LIEFDE BRENGEN AAN DE WERELD 

205. De Christelijke boodschap is aantrekkelijk wanneer deze in zijn totaliteit wordt ervaren en uitgedrukt: niet alleen als een toevluchtsoord voor vrome gedachten of een gelegenheid voor indrukwekkende ceremonies. Wat voor soort aanbidding zouden we Christus geven als we tevreden zouden zijn met een individuele relatie met Hem en geen interesse zouden tonen in het verlichten van het lijden van anderen of hen zouden helpen een beter leven te leiden? Zou het het Hart dat ons zo liefhad behagen als we ons zouden koesteren in een privé-religieuze ervaring terwijl we de implicaties ervan voor de maatschappij waarin we leven negeren? (Noot Claudia: Franciscus vergeet dat we EERST EEN INTIEME INDIVIDUELE RELATIE MET JEZUS CHRISTUS NODIG HEBBEN OM VAN DAARUIT NAAR DE MEDEMENSEN UIT TE REIKEN. BOVENDIEN IS HET HELPEN VAN DE MEDEMENSEN VOORAL TE RICHTEN OP HET REDDEN VAN HUN ZIEL, EN DAN PAS IN HUN LICHAMELIJKE BEHOEFTEN TE VOORZIEN. DEZE PLAATS OP AARDE IS TIJDELIJK, HET LEVEN IN HET HIERNAMAALS EEUWIG.)

Laten we eerlijk zijn en het woord van God in zijn volheid accepteren. Aan de andere kant mag ons werk als Christenen voor de verbetering van de maatschappij de religieuze inspiratie ervan niet verdoezelen, want dat zou uiteindelijk betekenen dat we minder voor onze broeders en zusters zoeken dan wat God hun wil geven. Om deze reden moeten we dit hoofdstuk afsluiten door de missionaire dimensie van onze liefde voor het Hart van Christus te herinneren. 

206. De H. Johannes Paulus II sprak over de sociale dimensie van de devotie tot het hart van Christus, maar ook over “herstel, dat apostolische medewerking is aan de redding van de wereld”. Toewijding aan het Hart van Christus moet dus “worden gezien in relatie tot de missionaire activiteit van de Kerk, omdat het beantwoordt aan het verlangen van Jezus’ Hart om over de hele wereld, door de leden van Zijn Lichaam, Zijn volledige toewijding aan het Koninkrijk te verspreiden”. Als gevolg daarvan “zal door de getuigenis van de Christenen liefde worden uitgestort in de harten van de mensen, om het lichaam van Christus dat de Kerk is, op te bouwen en een samenleving van gerechtigheid, vrede en broederschap te bouwen”. 

207. De vlammen van liefde van het Heilig Hart van Jezus breiden zich ook uit door het missionaire bereik van de Kerk, dat de boodschap van Gods liefde verkondigt die in Christus is geopenbaard. De H. Vincentius a Paulo verwoordde dit mooi toen hij zijn discipelen uitnodigde om tot de Heer te bidden voor “deze geest, dit Hart dat ons overal heen laat gaan, dit Hart van de Zoon van God, het Hart van onze Heer, dat ons ertoe aanzet om te gaan zoals Hij ging… Hij zendt ons, zoals [de apostelen], om overal vuur te brengen”. 

208. H. Paulus VI, die zich richtte tot religieuze congregaties die zich wijden aan de verspreiding van devotie tot het Heilig Hart, deed de volgende opmerking. “Er kan geen twijfel over bestaan ​​dat pastorale toewijding en missionaire ijver zullen aanwakkeren tot een vlam, als Priesters en leken, in hun verlangen om de glorie van God te verspreiden, het voorbeeld van eeuwige liefde dat Christus ons heeft getoond, overdenken en hun inspanningen richten op het delen van alle mannen en vrouwen in de ondoorgrondelijke rijkdommen van Christus”. Als we het Heilig Hart overdenken, wordt missie een kwestie van liefde. Want het grootste gevaar in de missie is dat we, te midden van alles wat we zeggen en doen, er niet in slagen een vreugdevolle ontmoeting teweeg te brengen met de liefde van Christus die ons omarmt en redt. 

209. Missie, als een uitstraling van de liefde van het Hart van Christus, vereist missionarissen die zelf verliefd zijn en die, geboeid door Christus, zich verplicht voelen om deze liefde te delen die hun leven heeft veranderd. Ze zijn ongeduldig als er tijd wordt verspild aan het bespreken van secundaire kwesties of het concentreren op waarheden en regels, omdat hun grootste zorg is om te delen wat ze hebben ervaren. Ze willen dat anderen de goedheid en schoonheid van de Geliefde waarnemen door hun inspanningen, hoe ontoereikend ze ook mogen zijn. Is dat niet het geval met elke minnaar?

We kunnen als voorbeeld de woorden nemen waarmee Dante Alighieri deze logica van de liefde probeerde uit te drukken: “Ik verklaar dat, als ik denk aan de waarde ervan, de zoete liefde mij het gevoel geeft dat, als mijn moed mij niet in de steek zou laten, ik mijn mond open zou doen en iedereen verliefd zou laten worden.” (“Io dico che, pensando al suo valore amor si dolce si mi si fa sentire, che s’io allora non perdessi ardire farei parlando innamorar la gente”.)

210. In staat zijn om over Christus te spreken, door getuigenis of door woord, op zo’n manier dat anderen Hem willen liefhebben, is de grootste wens van elke missionaris van zielen. Deze dynamiek van de liefde heeft niets te maken met proselitisme; de ​​woorden van een minnaar storen anderen niet, ze stellen geen eisen of verplichten, ze brengen anderen alleen maar tot verwondering over zulke liefde. Met immens respect voor hun vrijheid en waardigheid wacht de minnaar eenvoudigweg tot ze vragen naar de liefde die zijn of haar leven met zo’n grote vreugde heeft gevuld. 

211. Christus vraagt ​​je om je nooit te schamen om anderen, met alle gepaste discretie en respect, te vertellen over je vriendschap met Hem. Hij vraagt ​​dat je het aandurft om anderen te vertellen hoe goed en mooi het is dat je Hem hebt gevonden. “Iedereen die Mij erkent voor de mensen, zal Ik ook erkennen vóór Mijn Vader in de Hemel” (Mt 10:32). Voor een hart dat liefheeft, is dit geen plicht maar een onbedwingbare behoefte: “Wee mij als ik het Evangelie niet verkondig!” (1 Kor 9:16). “In mij is iets als een brandend vuur, opgesloten in mijn botten; ik ben moe om het in te houden en ik kan het niet” (Jer 20:9). 

In gemeenschap van dienstbaarheid 

212. We moeten deze missie om Christus te delen niet zien als iets dat alleen tussen Jezus en mij is. Missie wordt ervaren in gemeenschap met onze gemeenschappen en met de hele Kerk. Als we ons afkeren van de gemeenschap, keren we ons af van Jezus. Als we onze rug toekeren naar de gemeenschap, zal onze vriendschap met Jezus bekoelen. Dit is een feit, en we mogen het nooit vergeten. Liefde voor de broeders en zusters van onze gemeenschappen – religieuze, parochiale, diocesane en andere – is een soort brandstof die onze vriendschap met Jezus voedt. Onze daden van liefde voor onze broeders en zusters in de gemeenschap zijn misschien wel de beste en soms de enige manier waarop we aan anderen kunnen getuigen van onze liefde voor Jezus Christus. Hij zei zelf: “Hieraan zal iedereen weten dat jullie Mijn leerlingen zijn, als jullie liefde voor elkaar hebben” (Joh. 13:35). 

213. Deze liefde wordt dan dienstbaarheid binnen de gemeenschap. Ik word nooit moe om te herhalen dat Jezus ons dit in de duidelijkste bewoordingen mogelijk vertelde: “Zoals je voor één van de minste van Mijn broeders hebt gedaan, heb je voor Mij gedaan” (Mt. 25:40). Hij vraagt ​​je nu om Hem daar te ontmoeten, in elk van onze broeders en zusters, en vooral in de armen, de verachten en de verlaten leden van de samenleving. Wat een prachtige ontmoeting kan dat zijn! 

214. Als we ons bezighouden met het helpen van anderen, betekent dit niet dat we ons van Jezus afkeren. Integendeel, we ontmoeten Hem op een andere manier. Wanneer we proberen een ander te helpen en voor hem te zorgen, staat Jezus aan onze zijde. We mogen nooit vergeten dat toen Hij Zijn discipelen op missie stuurde, "de Heer met hen meewerkte" (Mc. 16:20). (Noot Claudia: De Heer zond Zijn discipelen uit om het Koninkrijk der Hemelen te verkondigen in de wereld. Dit kwam op de eerste plaats. Daarbij werden mensen gedoopt, mensen genezen, duivels uitgedreven enz. Maar de kern is dat de mensen tot geloof kwamen in de Heer en in Zijn Offer op het Kruis, opdat ze in de Hemel zouden geraken. Dit is het Koninkrijk der Hemelen. En dit Koninkrijk is niet van deze wereld!!!) Hij is er altijd, altijd aan het werk, en deelt onze inspanningen om goed te doen. Op een mysterieuze manier wordt Zijn liefde aanwezig door onze dienstbaarheid. Hij spreekt tot de wereld in een taal die soms geen woorden nodig heeft. 

215. Jezus roept je en zendt je uit om goedheid in onze wereld te verspreiden. Zijn roeping is er een van dienstbaarheid, een oproep om goed te doen, misschien als dokter, moeder, leraar of Priester. Waar je ook bent, je kunt Zijn roeping horen en beseffen dat Hij je uitstuurt om die missie uit te voeren. Hij zei zelf tegen ons: "Ik zend je uit" (Lc. 10:3). Het is onderdeel van ons, vrienden zijn met Hem. Om deze vriendschap te laten rijpen, is het echter aan jou om je door Hem te laten sturen op een missie in deze wereld, en om deze vol vertrouwen, gul, vrij en onbevreesd uit te voeren. Als je gevangen blijft in je eigen comfortzone, zul je nooit echt zekerheid vinden; twijfels en angsten, verdriet en bezorgdheid zullen altijd aan de horizon opdoemen. Degenen die hun missie op deze aarde niet uitvoeren, zullen geen geluk vinden, maar teleurstelling. Vergeet nooit dat Jezus bij elke stap van de weg aan je zijde staat. Hij zal je niet in de afgrond werpen of je aan je lot overlaten. Hij zal er altijd zijn om je aan te moedigen en te begeleiden. Hij heeft beloofd, en Hij zal het doen: "Want Ik ben met u alle dagen, tot aan het einde der tijden" (Mt 28:20). 

216. Op jouw eigen manier moet ook jij een missionaris zijn, zoals de apostelen en de eerste discipelen van Jezus, die eropuit gingen om de liefde van God te verkondigen, om anderen te vertellen dat Christus leeft en het waard is om te kennen. De H. Theresia ervoer dit als een wezenlijk onderdeel van haar offer aan de barmhartige Liefde: “Ik wilde mijn Geliefde te drinken geven en ik voelde mij verteerd door een dorst naar zielen”. Dat is ook jouw missie. Ieder van ons moet die op zijn of haar eigen manier uitvoeren; je zult zien hoe je een missionaris kunt zijn. Jezus verdient niets minder. Als je de uitdaging aanneemt, zal Hij je verlichten, begeleiden en versterken, en je zult een verrijkende ervaring hebben die je veel geluk zal brengen. Het is niet belangrijk of je onmiddellijk resultaat ziet; laat dat over aan de Heer die in het geheim van ons hart werkt. Blijf de vreugde ervaren die voortkomt uit onze inspanningen om de liefde van Christus met anderen te delen. 

BESLUIT

217. Het huidige document kan ons helpen inzien dat de leer van de sociale encyclieken Laudato Si’ en Fratelli Tutti niet los staat van onze ontmoeting met de liefde van Jezus Christus. Want door van diezelfde liefde te drinken, worden we in staat om banden van broederschap te smeden, de waardigheid van elk mens te erkennen en samen te werken om voor ons gemeenschappelijke huis te zorgen. 

218. In een wereld waarin alles wordt gekocht en verkocht, lijkt het gevoel van eigenwaarde van mensen steeds meer afhankelijk te zijn van wat ze kunnen verzamelen met de macht van geld. We worden voortdurend gedwongen om te blijven kopen, consumeren en onszelf af te leiden, gevangen in een vernederend systeem dat ons ervan weerhoudt verder te kijken dan onze onmiddellijke en nietige behoeften. De liefde van Christus heeft geen plaats in dit perverse mechanisme, maar alleen die liefde kan ons bevrijden van een krankzinnige achtervolging die geen ruimte meer heeft voor een gratuite liefde. De liefde van Christus kan onze wereld een hart geven en liefde nieuw leven inblazen waar we ook denken dat het vermogen om lief te hebben definitief verloren is gegaan. 

219. De Kerk heeft die liefde ook nodig, opdat de liefde van Christus niet vervangen wordt door achterhaalde structuren en zorgen, buitensporige gehechtheid aan onze eigen ideeën en meningen, en fanatisme in allerlei vormen, die uiteindelijk de plaats innemen van de gratuite liefde van God die bevrijdt, verlevendigt, vreugde brengt in het hart en gemeenschappen bouwt. De gewonde Zijde van Christus blijft die stroom uitstorten die nooit uitgeput raakt, nooit vergaat, maar zichzelf keer op keer aanbiedt aan allen die willen liefhebben zoals Hij deed. Want alleen Zijn liefde kan een nieuwe mensheid voortbrengen. 

220. Ik vraag onze Heer Jezus Christus om te verlenen dat Zijn Heilig Hart de stromen van levend water mag blijven uitstorten die de pijn die we hebben veroorzaakt kunnen helen, ons vermogen om anderen lief te hebben en te dienen kunnen versterken, en ons kunnen inspireren om samen op weg te gaan naar een rechtvaardige, solidaire en broederlijke wereld. Tot die dag dat we ons zullen verheugen in het samen vieren van het banket van het Hemelse koninkrijk in de aanwezigheid van de verrezen Heer, die al onze verschillen harmoniseert in het licht dat eeuwig uitstraalt vanuit Zijn open Hart. Moge Hij voor eeuwig gezegend zijn. 

Gegeven in Rome, Sint Pieter's, op 24 oktober van het jaar 2024, het twaalfde van mijn pontificaat.

26-10-2024 om 06:14 geschreven door claudia

Troost onszelf om anderen te troosten 

161. Door het Hart van Christus en Zijn zelfovergave tot aan de dood te overdenken, vinden we zelf grote troost. Het verdriet dat we in ons hart voelen, maakt plaats voor volledig vertrouwen en uiteindelijk is wat blijft dankbaarheid, tederheid, vrede; wat blijft is de liefde van Christus die in ons leven heerst. Berouw is dus “geen bron van angst, maar van genezing voor de ziel, omdat het als een balsem op de wonden van zonde werkt en ons voorbereidt om de liefkozing van de Heer te ontvangen”. Ons lijden is verbonden met het lijden van Christus aan het Kruis. Als we geloven dat genade elke afstand kan overbruggen, betekent dit dat Christus zich door Zijn lijden verenigde met het lijden van Zijn discipelen op elke tijd en plaats. Op deze manier kunnen we, wanneer we lijden ondergaan, ook de innerlijke troost ervaren van de wetenschap dat Christus met ons lijdt. Als we Hem proberen te troosten, zullen we onszelf getroost vinden. 

162. Op een gegeven moment, in onze overpeinzing, zouden we echter ook de dringende smeekbede van de Heer moeten horen: “Troost, troost Mijn volk!” (Jes. 40:1). Zoals de H. Paulus ons vertelt, biedt God ons troost “zodat wij hen die in welke nood dan ook, zijn, kunnen troosten met de troost waarmee wij zelf door God getroost worden” (2 Kor. 1:4). 

163. Dit daagt ons vervolgens uit om een ​​dieper begrip te zoeken van de gemeenschappelijke, sociale en missionaire dimensie van alle authentieke toewijding aan het Hart van Christus. Want net zoals het Hart van Christus ons naar de Vader leidt, zendt het ons uit naar onze broeders en zusters. In de vruchten van dienstbaarheid, broederschap en missie die het Hart van Christus in ons leven inspireert, wordt de wil van de Vader vervuld. Op deze manier maken we de cirkel rond: “Mijn Vader wordt hierdoor verheerlijkt, dat u veel vrucht draagt” (Joh. 15:8). 

5e HOOFDSTUK: LIEFDE OM LIEFDE 

164. In de spirituele ervaringen van de H. Margaretha Maria Alacoque komen we, samen met een vurige liefdesverklaring voor Jezus Christus, een diep persoonlijke en uitdagende uitnodiging tegen om ons leven aan de Heer toe te vertrouwen. De wetenschap dat we geliefd zijn en het volledige vertrouwen in die liefde, verminderen op geen enkele manier onze wens om genereus te reageren, ondanks onze zwakheid en onze vele tekortkomingen.

EEN KLACHT EN EEN VERZOEK 

165. Beginnend met Zijn 2de grote verschijning aan de H. Margaretha Maria, sprak Jezus over de droefheid die Hij voelt omdat Zijn grote liefde voor de mensheid in ruil daarvoor “niets dan ondankbaarheid en onverschilligheid”, “kilheid en minachting” ontvangt. En dit, voegde Hij toe, “is voor Mij nog erger dan alles wat Ik in Mijn lijden heb doorstaan”. 

166. Jezus sprak over Zijn dorst naar liefde en openbaarde dat Zijn Hart niet onverschillig is voor de manier waarop wij op die dorst reageren. In Zijn woorden: “Ik dorst, maar met een zo vurige dorst om door mensen in het Allerheiligste Sacrament bemind te worden, dat deze dorst Mij verteert; en Ik heb niemand ontmoet die, overeenkomstig Mijn verlangen, een poging doet om Mijn dorst te lessen, en een wederdienst levert voor Mijn liefde”. Jezus vraagt ​​om liefde. Zodra het gelovige hart dit beseft, is zijn spontane reactie er één van liefde, niet een verlangen om offers te vermenigvuldigen of simpelweg een zware plicht te vervullen: "Ik ontving van mijn God overvloedige genaden van Zijn liefde, en ik voelde mij bewogen door het verlangen om op sommige daarvan te reageren en te reageren met liefde voor liefde". Zoals mijn voorganger Leo XIII opmerkte, door het beeld van Zijn Heilig Hart, beweegt de liefde van Christus "ons om liefde met liefde te beantwoorden". 

CHRISTUS' LIEFDE UITBREIDEN NAAR ONZE BROEDERS EN ZUSTERS 

167. We moeten nogmaals het woord van God ter hand nemen en ons realiseren dat ons beste antwoord op de liefde van Christus' hart is om onze broeders en zusters lief te hebben. Er is geen betere manier voor ons om liefde met liefde te beantwoorden. De Schrift maakt dit overduidelijk: 

"Zoals u gedaan hebt voor één van de minste van deze van Mijn broeders, hebt u voor Mij gedaan" (Mt 25:40). 

“Want de hele wet is samengevat in één gebod: ‘Heb uw naaste lief als uzelf’” (Gal. 5:14). 

“Wij weten dat wij zijn overgegaan van de dood naar het leven, omdat wij elkaar liefhebben. Wie niet liefheeft, blijft in de dood” (1 Joh. 3:14). 

“Wie zijn broeder of zuster die hij heeft gezien, niet liefheeft, kan God die hij niet heeft gezien, niet liefhebben” (1 Joh. 4:20). 

168. Liefde voor onze broeders en zusters is niet alleen de vrucht van onze eigen inspanningen; het vereist de transformatie van onze egoïstische harten. Dit besef leidde tot het vaak herhaalde gebed: “Jezus, maak ons ​​hart meer als het Uwe”. De H. Paulus spoorde zijn toehoorders van zijn kant aan om niet te bidden om de kracht om goede werken te doen, maar “om onder u dezelfde gezindheid te hebben als in Christus Jezus” (Fil. 2:5). 

169. We moeten niet vergeten dat in het Romeinse Rijk veel armen, buitenlanders en anderen die aan de rand van de maatschappij leefden, met respect, genegenheid en zorg werden ontvangen door Christenen. Dit verklaart waarom de afvallige keizer Julianus in één van zijn brieven erkende dat een reden waarom Christenen werden gerespecteerd en geïmiteerd, de hulp was die ze gaven aan de armen en vreemdelingen, die gewoonlijk werden genegeerd en met minachting werden behandeld. Voor Julianus was het ondraaglijk dat de Christenen die hij verachtte, “naast het voeden van hun eigen mensen, ook onze armen en behoeftigen voeden, die geen hulp van ons ontvangen”.

De keizer drong er dus op aan dat er liefdadigheidsinstellingen moesten worden opgericht om te concurreren met die van de Christenen en zo het respect van de maatschappij te winnen: “Er zouden in elke stad veel accommodaties moeten worden ingesteld, zodat de immigranten kunnen genieten van onze filantropie … en de Grieken gewend kunnen raken aan dergelijke werken van vrijgevigheid”. Julianus bereikte zijn doel niet, ongetwijfeld omdat er onder die werken niets te vergelijken was met de Christelijke naastenliefde die de unieke waardigheid van elke persoon respecteerde. 

170. Door zich te associëren met de laagste rangen van de samenleving (vgl. Mt 25:31-46), “bracht Jezus de grote nieuwigheid van het erkennen van de waardigheid van elke persoon, vooral van degenen die als ‘onwaardig’ werden beschouwd. Dit nieuwe principe in de menselijke geschiedenis – dat benadrukt dat individuen nog meer ‘waardig’ zijn voor ons respect en onze liefde wanneer ze zwak, veracht of lijdend zijn, zelfs tot het punt dat ze de menselijke ‘figuur’ verliezen – heeft het gezicht van de wereld veranderd. Het heeft leven gegeven aan instellingen die zorgen voor degenen die zich in achtergestelde omstandigheden bevinden, zoals verlaten baby’s, wezen, ouderen die zonder hulp zijn achtergelaten, geesteszieken, mensen met ongeneeslijke ziekten of ernstige misvormingen, en degenen die op straat leven”. 

171. Wanneer we het doorboorde Hart van de Heer overdenken, die “onze zwakheden op zich nam en onze ziekten droeg” (Mt 8:17), worden ook wij geïnspireerd om meer aandacht te hebben voor het lijden en de behoeften van anderen, en bevestigd in onze inspanningen om deel te nemen aan Zijn werk van bevrijding als instrumenten voor de verspreiding van Zijn liefde. Wanneer we mediteren over Christus’ zelfopoffering ten behoeve van allen, worden we er vanzelfsprekend toe geleid om ons af te vragen waarom ook wij niet bereid zouden moeten zijn om ons leven te geven voor anderen: “Wij kennen de liefde hieraan, dat Hij zijn leven voor ons heeft gegeven – en dat wij ons leven voor elkaar behoren te geven” (1 Joh 3:16). 

ECHO'S IN DE GESCHIEDENIS VAN DE SPIRITUALITEIT 

172. Deze band tussen toewijding aan het Hart van Jezus en toewijding aan onze broeders en zusters is een constante geweest in de geschiedenis van de Christelijke spiritualiteit. Laten we een paar voorbeelden overwegen. 

Een bron zijn waaruit anderen kunnen drinken 

173. Vanaf Origenes hebben verschillende Kerkvaders nagedacht over de woorden van Johannes 7:38 – “uit zijn hart zullen stromen van levend water vloeien” – die verwijzen naar hen die, nadat ze van Christus hebben gedronken, hun geloof in Hem hebben gesteld. Onze vereniging met Christus is niet alleen bedoeld om onze eigen dorst te lessen, maar ook om ons bronnen van levend water voor anderen te maken. Origenes schreef dat Christus Zijn belofte nakomt door bronnen van vers water in ons te laten opwellen: “De menselijke ziel, gemaakt naar het beeld van God, kan zelf putten, fonteinen en rivieren bevatten en uitstorten”. 

174. De H. Ambrosius raadde aan om diep van Christus te drinken, “opdat de bron van water dat opwelt tot het eeuwige leven in u mag overstromen”. Marius Victorinus was ervan overtuigd dat de Heilige Geest zichzelf in zo’n overvloed heeft gegeven dat “iedereen die Hem ontvangt, een hart wordt dat stromen van levend water uitstort”. De H. Augustinus zag deze stroom die uit de gelovige vloeide als welwillendheid. De H. Thomas van Aquino beweerde aldus dat wanneer iemand “zich haast om verschillende genadegaven die hij van God heeft ontvangen, te delen, levend water uit zijn hart stroomt”. 

175. Hoewel “het offer dat aan het Kruis in liefdevolle gehoorzaamheid wordt gebracht, de meest overvloedige en oneindige genoegdoening voor de zonden van de mensheid oplevert”, verlengt en schenkt de Kerk, geboren uit het Hart van Christus, op elke tijd en plaats de vruchten van dat ene verlossende Lijden, die mannen en vrouwen leidt tot directe vereniging met de Heer. 

176. In het hart van de Kerk kan de bemiddeling van Maria, als onze Voorspreekster en Moeder, alleen worden begrepen als “een delen in de ene bron, die de bemiddeling van Christus zelf is”, de enige Verlosser. Om deze reden “aarzelt de Kerk niet om de ondergeschikte rol (Noot Claudia: het is Franciscus blijkbaar niet gegeven om de belangrijke rol van Maria te onderstrepen. Ze is Middelares van alle genade, Mede-verlosseres en Voorspreekster. Door Maria kom je tot Jezus.) van Maria te belijden”.

De devotie tot het Hart van Maria doet op geen enkele manier afbreuk aan de enige eredienst die het Hart van Christus toekomt, maar vergroot deze juist: “Maria’s functie als Moeder van de mensheid verduistert of vermindert deze unieke bemiddeling van Christus op geen enkele manier, maar toont juist de kracht ervan”. Dankzij de overvloedige genaden die uit de open Zijde van Christus stromen, worden de Kerk, de Maagd Maria en alle gelovigen op verschillende manieren zelf stromen van levend water. Op deze manier toont Christus Zijn glorie in en door onze kleinheid. 

Broederschap en mystiek 

177. De H. Bernardus, die ons aanspoort tot vereniging met het Hart van Christus, put uit de rijkdom van deze devotie om op te roepen tot een bekering die gegrond is in de liefde. Bernardus geloofde dat onze genegenheden, die tot slaaf zijn gemaakt door genoegens, niettemin getransformeerd en bevrijd kunnen worden, niet door blinde gehoorzaamheid aan een gebod, maar eerder als reactie op de verrukkelijke liefde van Christus. (Noot Claudia: De 10 geboden moeten volkomen worden nageleefd, dit is geen blinde gehoorzaamheid, maar verplichte gehoorzaamheid.)

Het kwaad wordt overwonnen door het goede, overwonnen door de bloei van de liefde: “Heb de Heer, uw God, lief met de volledige en diepe genegenheid van heel uw hart; heb Hem lief met uw geest die geheel waakzaam en vastberaden is; heb Hem lief met al uw kracht, zozeer zelfs dat u niet bang zou zijn om te sterven uit liefde voor Hem… Uw genegenheid voor de Heer Jezus moet zowel zoet als intiem zijn, om de zoete verleidingen van het zinnelijke leven te weerstaan. Zoetheid overwint zoetheid, zoals de ene spijker de andere uitdrijft”. 

178. De H. Franciscus van Sales was bijzonder onder de indruk van Jezus’ woorden: “Leer van Mij, want Ik ben zachtmoedig en nederig van hart” (Mt 11:29). Zelfs in de meest eenvoudige en alledaagse dingen, zei hij, kunnen we het Hart van de Heer “stelen”. “Wie Hem op een aanvaardbare manier wil dienen, moet niet alleen aandacht schenken aan verheven en belangrijke zaken, maar ook aan dingen die klein en onbelangrijk zijn, want door beide kunnen we Zijn hart en liefde winnen… Ik bedoel de dagelijkse verdraagzaamheid, de hoofdpijn, de kiespijn, de zware kou; de vermoeiende eigenaardigheden van een echtgenoot of echtgenote, het gebroken glas, het verlies van een ring, een zakdoek, een handschoen; de spot van een buurman; de inspanning om vroeg naar bed te gaan om vroeg op te staan ​​voor gebed of communie, de kleine verlegenheid die sommige mensen voelen bij het openlijk vervullen van religieuze plichten…

Wees er zeker van dat al dit lijden, hoe klein het ook is, als het liefdevol wordt aanvaard, het meest aangenaam is voor Gods goedheid”. Uiteindelijk wordt ons antwoord op de liefde van het Hart van Christus echter gemanifesteerd in de liefde voor onze naaste: “een liefde die vast, constant, standvastig is, niet bekommerd om triviale zaken of de positie van mensen in het leven, niet onderhevig aan veranderingen of vijandigheid… Onze Heer heeft ons onophoudelijk lief, verdraagt ​​zoveel van onze gebreken en onze fouten. Juist daarom moeten we hetzelfde doen met onze broeders en zusters, nooit moe wordend hen te verdragen”.

179. De H. Charles de Foucauld probeerde Jezus na te volgen door te leven en te handelen zoals hij deed, in een voortdurende poging om te doen wat Jezus in zijn plaats zou hebben gedaan. Alleen door zich te conformeren aan de gevoelens van het Hart van Christus kon hij dit doel volledig bereiken. Ook hier vinden we het idee van “liefde om liefde”. In zijn woorden: “Ik verlang naar lijden om liefde met liefde te beantwoorden, om Hem na te volgen… om in Zijn werk te treden, om mijzelf met Hem aan te bieden, het niets dat ik ben, als een offer, als een slachtoffer, voor de heiliging van de mensen”.

Het verlangen om de liefde van Jezus aan anderen te brengen, zijn missionaire zendingswerk naar de armste en meest vergeten mensen van onze wereld, bracht hem ertoe om als zijn embleem de woorden “Iesus-Caritas” te nemen, met het symbool van het Hart van Christus bekroond door een Kruis. Dit was ook geen lichtzinnige beslissing: “Met al mijn kracht probeer ik aan deze arme, verloren broeders te laten zien en te bewijzen dat onze religie geheel en al liefdadigheid is, geheel en al broederschap, en dat haar embleem een ​​hart is”. Hij wilde zich met andere broeders vestigen “in Marokko, in de naam van het Hart van Jezus”. Op deze manier kon hun evangelisatiewerk naar buiten uitstralen: “De naastenliefde moet uitstralen vanuit onze broederschappen, zoals ze uitstraalt vanuit het Hart van Jezus”. Dit verlangen maakte hem geleidelijk tot een “universele broeder”. Hij liet zich vormen door het Hart van Christus en probeerde de hele lijdende mensheid te herbergen in zijn broederlijk hart: “Ons hart, zoals dat van Jezus, moet alle mannen en vrouwen omvatten”. “De liefde van het hart van Jezus voor mannen en vrouwen, de liefde die Hij toonde in Zijn Lijden, dat is wat we nodig hebben voor alle mensen”. 

180. Pater Henri Huvelin, de geestelijk leider van de H. Charles de Foucauld, merkte op dat “wanneer onze Heer in een hart woont, hij het zulke gevoelens geeft, en dit hart uitreikt naar de minste van onze broeders en zusters. Zo was het hart van de H. Vincentius a Paulo… Wanneer onze Heer in de ziel van een Priester leeft, laat hij hem uitreiken naar de armen”. Het is belangrijk om te beseffen dat de apostolische ijver van de H. Vincentius, zoals Pater Huvelin het beschrijft, ook werd gevoed door devotie tot het Hart van Christus. De H. Vincentius spoorde zijn medebroeders aan om “in het Hart van onze Heer een woord van troost te vinden voor de arme zieke”.

Als dat woord overtuigend moet zijn, moet ons eigen hart eerst zijn veranderd door de liefde en tederheid van het Hart van Christus. De H. Vincentius herhaalde deze overtuiging vaak in zijn homilieën en raadgevingen, en het werd een opvallend kenmerk van de Constituties van zijn Congregatie: “We moeten een grote inspanning doen om de volgende les te leren, die ook door Christus is geleerd: ‘Leer van Mij, want ik ben zachtmoedig en nederig van hart’. We moeten onthouden dat Hij zelf heeft gezegd dat we door zachtmoedigheid de aarde beërven. Als we hiernaar handelen, zullen we mensen voor ons winnen, zodat ze zich tot de Heer zullen wenden. Dat zal niet gebeuren als we mensen hard of scherp behandelen”. 

EERHERSTEL: BOUWEN OP DE RUÏNES 

181. Alles wat tot nu toe is gezegd, stelt ons in staat om in het licht van Gods woord de juiste betekenis te begrijpen van het “eerherstel” aan het Hart van Christus die de Heer van ons verwacht, met de hulp van Zijn genade, om “aan te bieden”. De vraag is veel besproken, maar de H. Johannes Paulus II heeft ons een duidelijk antwoord gegeven dat Christenen vandaag de dag kan leiden naar een geest van eerherstel die nauwer is afgestemd op de Evangeliën. 

De sociale betekenis van eerherstel aan het Hart van Christus 

182. De H. Johannes Paulus legde uit dat door onszelf samen toe te vertrouwen aan het Hart van Christus, “over de ruïnes die door haat en geweld zijn verzameld, de zeer gewenste beschaving van de liefde, het Koninkrijk van het Hart van Christus, kan worden opgebouwd”. Dit vereist duidelijk dat we “kinderlijke liefde voor God en liefde voor de naaste verenigen”, en dit is inderdaad “de ware genoegdoening die door het Hart van de Verlosser wordt gevraagd”. In eenheid met Christus, te midden van de ruïnes die we in deze wereld hebben achtergelaten door onze zonden, worden we geroepen om een ​​nieuwe beschaving van liefde op te bouwen. Dat is wat het betekent om genoegdoening te doen zoals het Hart van Christus dat van ons wil. Te midden van de verwoesting die door het kwaad wordt aangericht, verlangt het Hart van Christus dat we met Hem samenwerken om goedheid en schoonheid in onze wereld te herstellen. 

183. Alle zonden schaden de Kerk en de samenleving; als gevolg daarvan “kan elke zonde ongetwijfeld worden beschouwd als een sociale zonde” en dit geldt met name voor die zonden die “door hun aard zelf een directe aanval op de naaste vormen”. (Noot Claudia: Franciscus negeert het feit dat zonden ook tegen God zelf worden bedreven en deze zijn erger dan de andere, omdat het de Schepper zelf betreft. Heiligschennissen, godslasteringen, zonden tegen de H. Geest, enz.) De H. Johannes Paulus II legde uit dat de herhaling van deze zonden tegen anderen vaak een “structuur van zonde” consolideert die een effect heeft op de ontwikkeling van volkeren. Vaak is dit onderdeel van een dominante mentaliteit die normaal of redelijk acht wat slechts egoïsme en onverschilligheid is. Dit leidt dan tot sociale vervreemding: “Een samenleving is vervreemd als haar vormen van sociale organisatie, productie en consumptie het moeilijker maken om de gave van zichzelf aan te bieden en solidariteit tussen mensen te vestigen”. Het is niet alleen een morele norm die ons ertoe brengt deze vervreemde sociale structuren bloot te leggen en te weerstaan ​​en om inspanningen binnen de samenleving te ondersteunen om het algemeen belang te herstellen en te consolideren.

Het is veeleer onze “bekering van hart” die “de verplichting oplegt” om deze structuren te herstellen. Het is ons antwoord op de liefde van het Hart van Jezus, die ons leert om op onze beurt lief te hebben. (Noot Claudia: Franciscus gaat terug zijn bekende pad op, dat van sociale problemen op te lossen, die allen ondergeschikt zijn aan de problemen waar de mens tegenwoordig mee te maken heeft: het blijven steken in het wereldse, in plaats van de blik te richten naar het Hemelse. De redding van de ziel staat bij Franciscus niet op zijn agenda. Maar dit is wat op de eerste plaats komt op de Hemelse agenda.) 

184. Juist omdat evangelisch eerherstel deze vitale sociale dimensie bezitten, moeten onze daden van liefde, dienstbaarheid en verzoening, om werkelijk eerherstel te kunnen zijn, geïnspireerd, gemotiveerd en bekrachtigd worden door Christus. De H. Johannes Paulus II merkte ook op dat “om de beschaving van de liefde op te bouwen”, onze wereld vandaag de dag het Hart van Christus nodig heeft. Christelijk eerherstel kan niet eenvoudigweg worden begrepen als een verzameling van externe werken, hoe onmisbaar en soms bewonderenswaardig ze ook mogen zijn.

Deze hebben een “mystiek” nodig, een ziel, een betekenis die hen kracht, drive en onvermoeibare creativiteit verleent. Ze hebben het leven, het vuur en het licht nodig die uitstralen vanuit het Hart van Christus. (Noot Claudia: Franciscus vergeet dat de echte daden van liefde de bekering van de zielen van de medemens zijn. De ziel is onsterfelijk en alle wereldse problemen van sociale aard verzinken in het niets, als de ziel voor eeuwig in de Hel kan belanden. Wat heeft een arme, verdrukte, verworpene van de maatschappij eraan, als hij verder nog voor de eeuwigheid lijdt in de Hel? Het is de bedoeling dat elke mens in de Hemel geraakt, waar er geen pijn, lijden en dood meer zijn. Deze bovennatuurlijke realiteit wordt door Franciscus elke keer ontkent.) 

Gewonde harten helen 

185. Ook is een louter uiterlijk eerherstel niet voldoende, noch voor onze wereld, noch voor het Hart van Christus. Als ieder van ons zijn of haar eigen zonden en hun effect op anderen overweegt, zullen we beseffen dat het herstellen van de schade die aan deze wereld is toegebracht ook vraagt ​​om een ​​verlangen om gewonde harten te helen waar de diepste schade is toegebracht en de pijn het pijnlijkst is. 

186. Een geest van eerherstel leidt ons dus tot de hoop dat elke wonde kan worden geheeld, hoe diep die ook mag zijn. Volledige herstel kan soms onmogelijk lijken, zoals wanneer goederen of geliefden definitief verloren zijn gegaan, of wanneer bepaalde situaties onherstelbaar zijn geworden. Toch is de intentie om het goed te maken, en dat op een concrete manier te doen, essentieel voor het proces van verzoening en een terugkeer naar vrede van hart”. 

De schoonheid van het vragen om vergeving 

187. Goede bedoelingen zijn niet genoeg. Er moet een innerlijk verlangen zijn dat tot uitdrukking komt in onze uiterlijke daden. “Herstel, als het Christelijk moet zijn, het hart van de beledigde persoon moet raken en niet een simpele daad van vergeldende gerechtigheid moet zijn, veronderstelt twee veeleisende dingen: onze schuld erkennen en om vergeving vragen… Het is vanuit de eerlijke erkenning van het onrecht dat onze broeder of zuster is aangedaan, en vanuit het diepe en oprechte besef dat de liefde is aangetast, dat het verlangen om het goed te maken ontstaat”. 

188. We moeten nooit denken dat het erkennen van onze zonden voor anderen op de een of andere manier vernederend of aanstootgevend is voor onze menselijke waardigheid. Integendeel, het vereist dat we stoppen onszelf te bedriegen en ons verleden erkennen voor wat het is, getekend door zonde, vooral in die gevallen waarin we onze broeders en zusters pijn hebben gedaan. “Zelfbeschuldiging is onderdeel van de Christelijke wijsheid… Het is aangenaam voor de Heer, omdat de Heer een berouwvol hart aanvaardt”. 

189. Een onderdeel van deze geest van eerherstel is de gewoonte om vergeving te vragen aan onze broeders en zusters, wat grote nobelheid toont te midden van onze menselijke zwakheid. Vergeving vragen is een middel om relaties te genezen, want het “opent de dialoog opnieuw en manifesteert de wil om de band van broederlijke naastenliefde te herstellen…

Het raakt het hart van onze broeder of zuster, brengt troost en inspireert tot aanvaarding van de gevraagde vergeving. Zelfs als het onherstelbare niet volledig kan worden hersteld, kan liefde altijd herboren worden, waardoor de pijn draaglijk wordt”. (Noot Claudia: eerherstel is voornamelijk nodig om Gods toorn te kalmeren. Dit door gebed, door aanbidding, door de Biecht, door de H. Eucharistie, door vasten, door offer, door Gods Woord te overwegen enz. Franciscus vergeet dat we vooral vergeving moeten vragen aan God omwille van onze zondige werken en daden. Het is niet alleen vergeving vragen aan onze naaste, maar OOK vergeving voor onze zonden.) 

190. Een hart dat in staat is tot berouw zal groeien in broederschap en solidariteit. Anders “gaan we achteruit en worden we oud van binnen”, terwijl wanneer “ons gebed eenvoudiger en dieper wordt, gegrond in aanbidding en verwondering in de aanwezigheid van God, we groeien en rijpen. We raken minder gehecht aan onszelf en meer gehecht aan Christus. Arm van geest geworden, komen we dichter bij de armen, degenen die het dierbaarst zijn voor God”. Dit leidt tot een ware geest van eerherstel, want “zij die berouw van hart voelen, voelen zich steeds meer broeders en zusters van alle zondaars van de wereld; ze doen afstand van hun superioriteitsgevoelens en harde oordelen, en worden vervuld van een brandend verlangen om liefde te tonen en herstel te brengen”.

Het gevoel van solidariteit dat voortkomt uit berouw maakt het ook mogelijk dat verzoening plaatsvindt. De persoon die in staat is tot berouw, “weent om hun zonden in plaats van woede en schandaal te voelen over de tekortkomingen van onze broeders en zusters. Er vindt een soort omkering plaats, waarbij de natuurlijke neiging om toegeeflijk te zijn voor onszelf en onbuigzaam voor anderen wordt omvergeworpen en we, door Gods genade, streng worden voor onszelf en barmhartig voor anderen”. 

EERHERSTEL: EEN UITBREIDING VAN HET HART VAN CHRISTUS 

191. Er is een andere, complementaire, benadering van eerherstel, die ons in staat stelt om het in een nog directere relatie te plaatsen met het Hart van Christus, zonder het aspect van concrete toewijding aan onze broeders en zusters uit te sluiten. 

192. Elders heb ik gesuggereerd dat "God op een of andere manier heeft geprobeerd zichzelf te beperken op zo'n manier dat veel van de dingen die wij als kwaad, gevaren of bronnen van lijden beschouwen, in werkelijkheid deel uitmaken van de pijnen van de bevalling die Hij gebruikt om ons tot de daad van samenwerking met de Schepper te trekken". Deze samenwerking van onze kant kan de kracht en de liefde van God in ons leven en in de wereld laten groeien, terwijl onze weigering of onverschilligheid dit kan verhinderen. Verschillende passages in de Bijbel drukken dit metaforisch uit, zoals wanneer de Heer uitroept: "Als je maar tot Mij terugkeert, O Israël!" (vgl. Jer. 4:1). Of wanneer Hij, geconfronteerd met afwijzing door Zijn volk, zegt: “Mijn hart krimpt in Mij ineen; Mijn mededogen wordt warm en teder” (Hos. 11:8). 

193. Ook al is het niet mogelijk om te spreken van nieuw lijden van de kant van de verheerlijkte Heer, “het Paasmysterie van Christus… en alles wat Christus is – alles wat Hij deed en leed voor alle mensen – neemt deel aan de Goddelijke eeuwigheid, en overstijgt zo alle tijden terwijl Hij in hen allen aanwezig wordt gemaakt”. We kunnen zeggen dat Hij de uitgebreide glorie van Zijn Verrijzenis heeft beperkt en de verspreiding van Zijn immense en brandende liefde heeft ingeperkt, om ruimte te laten voor onze vrije medewerking met Zijn Hart. (Noot Claudia: De Heer lijdt nog altijd de pijnen van het Lijden en dit door ons gebrek aan respect en liefde voor de H. Eucharistie.)

Onze afwijzing van Zijn liefde werpt een barrière op voor die genadige gave, terwijl onze vertrouwende aanvaarding ervan een ruimte opent, een kanaal waardoor het in onze harten kan stromen. Onze afwijzing of onverschilligheid beperkt de effecten van Zijn macht en de vruchtbaarheid van Zijn liefde in ons. Als Hij in mij geen openheid en vertrouwen vindt, wordt Zijn liefde – omdat Hij het zelf heeft gewild (Noot Claudia: omdat WIJ het zo willen, door onze vrije wil) – beroofd van zijn uitbreiding, uniek en onherhaalbaar, in mijn leven en in deze wereld, waar Hij mij oproept om Hem aanwezig te maken. Nogmaals, dit komt niet voort uit enige zwakte van Zijn kant, maar eerder uit Zijn oneindige vrijheid, Zijn mysterieuze kracht en Zijn volmaakte liefde voor ieder van ons. Wanneer Gods kracht zich openbaart in de zwakte van onze menselijke vrijheid, “kan alleen het geloof het onderscheiden”. 

194. De H. Margaretha Maria vertelde dat Hij in één van Zijn verschijningen sprak over de hartstochtelijke liefde van Zijn Hart voor ons, en haar vertelde dat Hij “de vlammen van Zijn brandende liefde niet kon bedwingen, maar ze overal moest verspreiden”. Aangezien de Heer, die alles kan, in Zijn Goddelijke vrijheid onze medewerking wilde eisen, kan eerherstel worden begrepen als het verwijderen van de obstakels die we voor de uitbreiding van Christus’ liefde in de wereld plaatsen door ons gebrek aan vertrouwen, dankbaarheid en zelfopoffering. 

Een offer aan de liefde 

195. Om ons te helpen dieper over dit mysterie na te denken, kunnen we ons nogmaals wenden tot de stralende spiritualiteit van de H. Theresia van het Kind Jezus. Theresia was zich ervan bewust dat er in bepaalde kringen een extreme vorm van genoegdoening was ontstaan, gebaseerd op een bereidheid om zichzelf op te offeren voor anderen, en om in zekere zin een "bliksemafleider" te worden voor de kastijdingen van de goddelijke gerechtigheid. In haar woorden: "Ik dacht aan de zielen die zichzelf aanbieden als slachtoffers van Gods gerechtigheid om de straffen die voor zondaars zijn gereserveerd, af te wenden en ze over zichzelf af te roepen". Hoe groot en genereus zo'n offer ook mag lijken, ze vond het niet overdreven aantrekkelijk: "Ik voelde me er verre van aangetrokken om het te doen".

Zo'n grote nadruk op Gods gerechtigheid zou uiteindelijk kunnen leiden tot het idee dat Christus' offer op de een of andere manier onvolledig of slechts gedeeltelijk effectief was, of dat Zijn genade niet krachtig genoeg was. (Noot Claudia: Franciscus kan het echt niet laten. Offerzielen zijn bedoeld als bliksemafleiders, omdat we anders zoveel zware straffen te verduren krijgen. En dit is niet alleen voor offerzielen alleen. God vraagt offers aan iedere gelovige. Hij vraagt om alles op te offeren aan Hem om te dienen om zoveel mogelijk zielen die ver van Hem zijn verwijderd te bekeren, zodat ze niet in de Hel terecht komen. Bovendien is het alleen door gebed en offers dat de zware straffen die de hele wereld te wachten staan kunnen worden verzacht, en zelfs vermeden. Mensen willen vrede, maar hebben er geen gebed en offers voor over om dit te bewerkstelligen. De rozenkrans bidden om vrede te verkrijgen is in deze tijd geen luxe, gezien de precaire toestand waarin we ons op dit moment bevinden.) 

196. Met haar grote spirituele inzicht ontdekte de H. Theresia dat we onszelf op een andere manier kunnen aanbieden, zonder de behoefte om de Goddelijke gerechtigheid te bevredigen, maar door de oneindige liefde van de Heer vrij te laten verspreiden: “O mijn God! Zal Uw versmade liefde opgesloten blijven in Uw Hart? Het lijkt mij dat als U zielen zou vinden die zichzelf als slachtoffers van de holocaust aan Uw liefde aanbieden, U ze snel zou verteren; het lijkt mij ook dat U blij zou zijn om de golven van oneindige tederheid in U niet tegen te houden”. 

197. Hoewel er niets hoeft te worden toegevoegd aan het ene verlossende offer van Christus, blijft het waar dat onze vrije weigering het Hart van Christus kan verhinderen om de “golven van zijn oneindige tederheid” in deze wereld te verspreiden. Nogmaals, dit is omdat de Heer onze vrijheid wil respecteren. Meer dan de Goddelijke gerechtigheid was het het feit dat de liefde van Christus kon worden geweigerd dat het hart van de H. Theresia verontrustte, omdat voor haar Gods gerechtigheid alleen in het licht van Zijn liefde wordt begrepen. Zoals we hebben gezien, overwoog ze alle volmaaktheden van God door Zijn genade, en zag ze ze zo getransfigureerd en stralend van liefde. In haar woorden: “zelfs Zijn gerechtigheid (en misschien zelfs deze meer dan de anderen) lijkt mij gekleed in liefde”. 

198. Dit was de oorsprong van haar offer, niet aan Gods gerechtigheid, maar aan Zijn barmhartige liefde. “Ik bied mezelf aan als een slachtoffer van de holocaust aan Uw barmhartige liefde, en vraag U om mij onophoudelijk te verteren, zodat de golven van oneindige tederheid die in U opgesloten zitten, overstromen in mijn ziel, en dat ik zo een martelaar van Uw liefde mag worden”. Het is belangrijk om te beseffen dat het voor Theresia niet alleen ging om het Hart van Christus haar hart te laten vullen, door haar volledige vertrouwen, met de schoonheid van Zijn liefde, maar ook om die liefde, door haar leven, te laten verspreiden naar anderen en zo de wereld te transformeren. Opnieuw, in haar woorden, “In het hart van de Kerk, mijn Moeder, zal ik liefde zijn… en zo zal mijn droom werkelijkheid worden”. De twee aspecten waren onlosmakelijk met elkaar verbonden. 

199. De Heer aanvaardde haar offer. We zien dat ze kort daarna verklaarde dat ze een intense liefde voor anderen voelde en volhield dat die uit het Hart van Christus kwam, verlengd door haar. Zo vertelde ze haar zuster Léonie: “Ik hou duizend keer meer van je dan gewone zusters van elkaar houden, want ik kan je liefhebben met het Hart van onze Hemelse Bruidegom”. Later schreef ze aan Maurice Bellière: “Hoe graag zou ik u de tederheid van het Hart van Jezus willen laten begrijpen, wat Hij van u verwacht!” 

Integriteit en harmonie

200. Zusters en broeders, ik stel voor dat we dit middel van eerherstel ontwikkelen, wat, in één woord, het Hart van Christus een nieuwe mogelijkheid biedt om in deze wereld de vlammen van Zijn vurige en genadige liefde te verspreiden. Hoewel het waar blijft dat eerherstel de wens inhoudt om “compensatie te bieden voor de verwondingen die aan de ongeschapen Liefde zijn toegebracht, hetzij door nalatigheid of door een ernstig vergrijp”, is de meest passende manier om dit te doen dat onze liefde de Heer een mogelijkheid biedt om zich te verspreiden, ter genoegdoening voor al die gelegenheden waarop Zijn liefde is afgewezen of geweigerd. Dit omvat meer dan alleen de “troost” van Christus waarover we in het vorige hoofdstuk spraken; het vindt uitdrukking in daden van broederlijke liefde waarmee we de wonden van de Kerk en van de wereld helen. Op deze manier bieden we de helende kracht van het hart van Christus nieuwe manieren om zichzelf uit te drukken. 

201. De offers en het lijden die deze daden van naastenliefde vereisen, verenigen ons met het lijden van Christus. Op deze manier “zullen wij door die mystieke kruisiging waarover de apostel spreekt, de overvloedige vruchten van haar verzoening en boete ontvangen, voor onszelf en voor anderen”. Alleen Christus redt ons door Zijn offer aan het Kruis; alleen Hij verlost ons, want “er is één God; er is ook één Middelaar tussen God en de mensen, de mens Christus Jezus, die Zichzelf gegeven heeft als losprijs voor allen” (1 Tim. 2:5-6). Het eerherstel dat wij aanbieden is een vrijwillig aanvaarde deelname aan Zijn verlossende liefde en zijn ene offer. Zo vullen wij in ons vlees aan “wat ontbreekt aan de verdrukkingen van Christus voor Zijn lichaam, dat is de Kerk” (Kol. 1:24); en Christus zelf verlengt door ons de effecten van Zijn volledige en liefdevolle zelfgave.

26-10-2024 om 05:46 geschreven door claudia

126. Sommige van de taal van de H. Margaretha Maria, als ze slecht begrepen wordt, kan wijzen op een onterecht vertrouwen in onze persoonlijke offers en gaven. De H. Claude benadrukt dat beschouwing van het Hart van Jezus, wanneer authentiek, geen zelfgenoegzaamheid of een ijdel vertrouwen in onze eigen ervaringen of menselijke inspanningen oproept, maar eerder een onuitsprekelijke overgave aan Christus die ons leven vult met vrede, veiligheid en besluitvaardigheid. Hij verwoordde dit absolute vertrouwen het meest welsprekend in een gevierd gebed: 

“Mijn God, ik ben er zo van overtuigd dat U waakt over hen die op U hopen, en dat het ons aan niets ontbreekt als we alles in U zoeken, dat ik vastbesloten ben om in de toekomst vrij van alle zorgen te leven en al mijn angsten aan U over te dragen... Ik zal mijn hoop nooit verliezen. Ik zal het tot het laatste moment van mijn leven behouden; en op dat moment zullen alle demonen in de hel ernaar streven het van mij af te pakken... Anderen zoeken misschien geluk in hun rijkdom of hun talenten; anderen kunnen rusten op de onschuld van hun leven, of de strengheid van hun boetedoening, of de hoogte van hun aalmoezen, of de vurigheid van hun gebeden. Wat mij betreft, Heer, al mijn vertrouwen is het vertrouwen zelf. Dit vertrouwen heeft nog nooit iemand bedrogen... Ik weet daarom zeker dat ik eeuwig gelukkig zal zijn, omdat ik dat vast hoop, en omdat het van U is, O God, dat ik het hoop”. 

127. In een brief van januari 1677, na het vermelden van de zekerheid die hij voelde met betrekking tot zijn missie, vervolgde Claude: “Ik ben erachter gekomen dat God wilde dat ik Hem zou dienen door de vervulling van Zijn verlangens te verkrijgen met betrekking tot de toewijding die Hij suggereerde aan een persoon met wie Hij in vertrouwen communiceert, en voor wiens bestwil Hij gebruik heeft willen maken van mijn zwakheid. Ik heb het al gebruikt om verschillende personen te helpen”. 

128. Erkend moet worden dat de spiritualiteit van de zalige Claude de La Colombière resulteerde in een mooie synthese van de diepe en ontroerende spirituele ervaring van de H. Margaretha Maria en de levendige en concrete vorm van contemplatie die te vinden is in de Geestelijke Oefeningen van de H. Ignatius van Loyola. Aan het begin van de derde week van de Oefeningen reflecteerde Claude: “Twee dingen hebben mij op een opvallende manier geraakt. Ten eerste de houding van Christus tegenover degenen die Hem probeerden te arresteren. Zijn Hart is vol bitter verdriet; “elke heftige passie wordt tegen Hem losgelaten en de hele natuur is in beroering, maar te midden van al deze verwarring, al deze verleidingen, blijft Zijn Hart vastberaden gericht op God.

Hij aarzelt niet om de rol te spelen die de deugd en de hoogste deugd hem suggereerden. Ten tweede, de houding van datzelfde Hart tegenover Judas die Hem verraadde, de apostelen die Hem lafhartig in de steek lieten, de priesters en de anderen die verantwoordelijk waren voor de vervolging die Hij leed; geen van deze dingen was in staat om in Hem het minste gevoel van haat of verontwaardiging op te wekken. Ik presenteer mezelf opnieuw aan dit Hart, vrij van woede, vrij van bitterheid, in plaats daarvan vervuld van oprecht mededogen jegens Zijn vijanden”. 

H. CHARLES DE FOUCAULD EN H. THERESIA VAN HET KIND JEZUS 

129. De H. Charles de Foucauld en de H. Theresia van het Kind Jezus hebben, zonder dat ze dat wilden, bepaalde aspecten van de devotie tot het Hart van Christus hervormd en ons zo geholpen deze in een nog evangelischer geest te begrijpen. Laten we nu eens kijken hoe deze devotie tot uiting kwam in hun leven. In het volgende hoofdstuk zullen we op hen terugkomen om de kenmerkende missionaire dimensie te illustreren die elk van hen in de devotie bracht. 

Iesus Caritas 

130. In Louye was Charles de Foucauld gewend om het Allerheiligste Sacrament te bezoeken met zijn nicht, Marie de Bondy. Op een dag liet ze hem een ​​afbeelding van het Heilig Hart zien. Zijn nicht speelde een fundamentele rol in de bekering van Charles, zoals hij zelf erkende: “Aangezien God jou tot het eerste instrument van Zijn barmhartigheid jegens mij heeft gemaakt, is alles anders van jou begonnen. Als u mij niet had bekeerd, mij niet tot Jezus had gebracht en mij niet beetje bij beetje, letter voor letter, alles had geleerd wat heilig en goed is, waar zou ik dan vandaag zijn?” Wat Marie in hem wakker maakte, was een intens besef van de liefde van Jezus. Dat was het essentiële, en gecentreerd rond devotie tot het Hart van Jezus, waarin hij een grenzeloze barmhartigheid tegenkwam: “Laten we vertrouwen op de oneindige barmhartigheid van degene wiens Hart u mij hebt laten kennen”. 

131. Later hielp zijn geestelijk leider, pater Henri Huvelin, Charles om zijn begrip van het onschatbare mysterie van “dit gezegende Hart waarover u zo vaak tot mij sprak” te verdiepen. Op 6 juni 1889 wijdde Charles zich toe aan het Heilig Hart, waarin hij een liefde zonder grenzen vond. Hij zei tegen Christus: “U hebt mij zoveel weldaden geschonken, dat het ondankbaarheid jegens Uw Hart zou lijken om niet te geloven dat het bereid is mij elk goed te schenken, hoe groot ook, en dat Uw liefde en Uw edelmoedigheid grenzeloos zijn”. Hij zou kluizenaar worden “onder de naam van het Hart van Jezus”. 

132. Op 17 mei 1906, dezelfde dag waarop broeder Charles, alleen, de mis niet meer kon vieren, schreef hij over zijn belofte “om het Hart van Jezus in mij te laten leven, zodat niet langer ik leef, maar het Hart van Jezus in mij leeft, zoals Hij in Nazareth leefde”. Zijn vriendschap met Jezus, van hart tot hart, was allesbehalve een geprivatiseerde vroomheid. Het inspireerde het sobere leven dat hij in Nazareth leidde, geboren uit een verlangen om Christus na te volgen en zich aan Hem te conformeren. Zijn liefdevolle toewijding aan het Hart van Jezus had een concreet effect op zijn levensstijl en zijn Nazareth werd gevoed door zijn persoonlijke relatie met het Hart van Christus. 

H. Theresia van het Kind Jezus 

133. Net als de H. Charles de Foucauld werd de H.Theresia van het Kind Jezus beïnvloed door de grote heropleving van de devotie die in de 19e eeuw door Frankrijk raasde. Vader Almire Pichon, de geestelijk leider van haar familie, werd gezien als een toegewijde apostel van het Heilig Hart. Een van haar zusters nam als haar religieuze naam "Zuster Marie van het Heilig Hart" aan, en het klooster waar Theresia binnenkwam was gewijd aan het Heilig Hart. Haar devotie nam niettemin bepaalde kenmerkende eigenschappen aan met betrekking tot de gebruikelijke vroomheid van die tijd. 

134. Toen Theresia 15 jaar was, kon ze over Jezus spreken als degene "wiens Hart in harmonie klopt met het mijne". Twee jaar later schreef ze in een brief over het beeld van het met doornen gekroonde Hart van Christus: “U weet dat ik het Heilig Hart zelf niet zie zoals iedereen. Ik denk dat het Hart van mijn Bruidegom alleen van mij is, net zoals het mijne alleen van Hem is, en ik spreek dan tot Hem in de eenzaamheid van dit verrukkelijke hart tot hart, terwijl ik wacht om Hem op een dag van aangezicht tot aangezicht te aanschouwen.” 

135. In een van haar gedichten verwoordde Theresia de betekenis van haar toewijding, die meer te maken had met vriendschap en zekerheid dan met vertrouwen in haar offers:

“Ik heb een hart nodig dat brandt van tederheid, die voor altijd mijn steun zal zijn, die alles in mij liefheeft, zelfs mijn zwakheid…En die mij dag en nacht nooit verlaat…

Ik moet een God hebben die mijn natuur aanneemt, en mijn broeder wordt en in staat is om te lijden! …

Ah! Ik weet goed, al onze gerechtigheid is waardeloos in Uw ogen…

Daarom kies ik, voor mijn vagevuur, Uw brandende liefde, O Hart van mijn God!” 

136. Misschien is de belangrijkste tekst om de toewijding van Theresia aan het Hart van Christus te begrijpen een brief die ze 3 maanden voor haar dood schreef aan haar vriend Maurice Bellière. “Wanneer ik Maria Magdalena zie opkomen voor de vele gasten, de voeten wassend met haar tranen van haar aanbeden Meester, die zij voor het eerst aanraakt, voel ik dat haar hart de afgronden van liefde en genade van het Hart van Jezus heeft begrepen, en, hoe zondaar ze ook is, dit Hart van liefde was niet alleen geneigd om haar te vergeven, maar om haar ook de zegeningen van Zijn Goddelijke intimiteit te schenken, om haar op te tillen tot de hoogste toppen van contemplatie. Ah! lieve kleine Broeder, sinds mij de genade is gegeven om ook de liefde van het Hart van Jezus te begrijpen, erken ik dat het alle angst uit mijn hart heeft verdreven. De herinnering aan mijn fouten vernedert mij, brengt mij ertoe nooit te vertrouwen op mijn kracht, die slechts zwakte is, maar deze herinnering spreekt tot mij nog meer van genade en liefde”. 

137. Die moralisten die Gods genade en barmhartigheid strak in de hand willen houden, zouden kunnen beweren dat Theresia dit kon zeggen omdat ze een Heilige was, maar een eenvoudig persoon zou hetzelfde niet kunnen zeggen. Op die manier snijden ze uit de spiritualiteit van de H. Theresia haar wonderbaarlijke originaliteit, die de kern van het Evangelie weerspiegelt. Helaas komen we in bepaalde Christelijke kringen vaak deze poging tegen om de Heilige Geest in een bepaald vooropgezet patroon te passen, op een manier die hen in staat stelt alles onder hun toezicht te houden. Toch brengt deze scherpzinnige Kerklerares hen tot zwijgen en spreekt hun reducerende visie rechtstreeks tegen in deze duidelijke woorden: "Als ik alle mogelijke misdaden had begaan, zou ik altijd hetzelfde vertrouwen hebben; ik voel dat deze hele veelheid aan overtredingen als een druppel water in een vurige oven zou zijn gegooid". 

138. Aan zuster Marie, die haar edelmoedige liefde voor God prees, zelfs bereid om het martelaarschap te omarmen, antwoordde Theresia uitgebreid in een brief die een van de grote mijlpalen in de geschiedenis van de spiritualiteit is. Deze pagina zou duizend keer gelezen moeten worden vanwege zijn diepgang, helderheid en schoonheid. Daar helpt Theresia haar zuster, “Maria van het Heilig Hart”, om te voorkomen dat deze devotie zich richt op lijden, aangezien sommigen eerherstel voornamelijk hadden voorgesteld in termen van het verzamelen van offers en goede werken. Theresia presenteert van haar kant vertrouwen als het grootste en beste offer, dat het Hart van Christus welgevallig is: “Mijn verlangens naar het martelaarschap zijn niets; ze geven mij niet het onbeperkte vertrouwen dat ik in mijn hart voel.

Ze zijn, om de waarheid te zeggen, de geestelijke rijkdommen die iemand onrechtvaardig maken, wanneer men er met welgevallen in rust en men gelooft dat ze iets groots zijn… wat [Jezus] behaagt, is dat Hij ziet dat ik mijn kleinheid en mijn armoede liefheb, de blinde hoop die ik heb op Zijn genade… Dat is mijn enige schat… Als je vreugde wilt voelen, je aangetrokken wilt voelen tot lijden, is het je troost die je zoekt… Begrijp dat om zijn slachtoffer van liefde te zijn, hoe zwakker je bent, zonder verlangens of deugden, hoe geschikter je bent voor de werkingen van deze verterende en transformerende Liefde… Oh! Wat zou ik graag willen dat u begrijpt wat ik voel!... Het is vertrouwen en niets dan vertrouwen dat ons naar de Liefde moet leiden”. 

139. In veel van haar geschriften spreekt Theresia over haar worsteling met vormen van spiritualiteit die te veel gericht zijn op menselijke inspanning, op individuele verdienste, op het brengen van offers en het uitvoeren van bepaalde daden om “de Hemel te winnen”. Voor haar “bestaat verdienste niet uit het doen of geven van veel, maar eerder uit het ontvangen”. Laten we nog eens enkele van deze diepzinnige teksten lezen waarin ze dit benadrukt en het presenteert als een eenvoudig en snel middel om de Heer “bij Zijn Hart” vast te grijpen. 

140. Aan haar zus Léonie schrijft ze: “Ik verzeker u dat God veel beter is dan u gelooft. Hij is tevreden met een blik, een zucht van liefde… Wat mij betreft, ik vind perfectie heel gemakkelijk te beoefenen, omdat ik heb begrepen dat het erom gaat Jezus bij Zijn Hart te grijpen… Kijk naar een klein kind dat zojuist zijn moeder heeft geërgerd… Als hij naar haar toe komt, zijn armpjes uitstrekt, glimlachend en zegt: ‘Kus me, ik zal het niet meer doen’, zal zijn moeder hem dan niet teder aan haar hart kunnen drukken en zijn kinderlijke ondeugendheid vergeten? Ze weet echter dat haar lieve kleintje het de volgende keer weer zal doen, maar dat doet er niet toe; als hij haar weer bij haar hart pakt, zal hij niet gestraft worden”. 

141. Zo schrijft ze ook in een brief aan pater Adolphe Roulland: “[M]ijn weg is vol vertrouwen en liefde. Ik begrijp zielen niet die zo’n tedere vriend vrezen. Soms, als ik bepaalde spirituele verhandelingen lees waarin perfectie wordt getoond door duizend obstakels, omringd door een menigte illusies, wordt mijn arme kleine geest snel moe; ik sluit het geleerde boek dat mijn hoofd breekt en mijn hart uitdroogt, en ik pak de Heilige Schrift. Dan lijkt alles mij helder; één enkel woord onthult voor mijn ziel oneindige horizonten, perfectie lijkt mij eenvoudig. Ik zie dat het voldoende is om je eigen nietigheid te erkennen en jezelf als een kind in Gods armen te leggen”. 

142. In nog een andere brief relateert ze dit aan de liefde die door een ouder wordt getoond: “Ik geloof niet dat het hart van [een] vader het kinderlijke vertrouwen van zijn kind zou kunnen weerstaan, wiens oprechtheid en liefde hij kent. Hij beseft echter dat zijn zoon meer dan eens in dezelfde fouten zal vervallen, maar hij is bereid hem altijd te vergeven, als zijn zoon hem altijd in zijn hart sluit”.

RESONANTIES BINNEN DE SOCIËTEIT VAN JEZUS 

143. We hebben gezien hoe de H. Claude de La Colombière de spirituele ervaring van de H. Margaretha Maria combineerde met het doel van de Geestelijke Oefeningen. Ik geloof dat de plaats van het Heilig Hart in de geschiedenis van de Sociëteit van Jezus een paar korte woorden verdient. 

144. De spiritualiteit van de Sociëteit van Jezus heeft altijd een “innerlijke kennis van de Heer voorgesteld om Hem vollediger lief te hebben en te volgen”. De H. Ignatius nodigt ons in zijn Geestelijke Oefeningen uit om onszelf voor het Evangelie te plaatsen dat ons vertelt dat “[Christus’] Zijde door de lans werd doorboord en bloed en water eruit stroomden”. Wanneer retraitanten de gewonde Zijde van de gekruisigde Heer overdenken, suggereert Ignatius dat zij het Hart van Christus binnengaan. Zo hebben we een manier om ons eigen hart te verruimen, aanbevolen door iemand die een “meester van affecties” was, om de woorden van de H. Petrus Faber te gebruiken in een van zijn brieven aan de H. Ignatius. Pater Juan Alfonso de Polanco herhaalde diezelfde uitdrukking in zijn biografie van H. Ignatius:

“Hij [Kardinaal Gasparo Contarini] besefte dat hij in Pater Ignatius een meester van affecties had ontmoet”. De colloquia die de H. Ignatius voorstelde, vormen een essentieel onderdeel van deze training van het hart, want daarin voelen en proeven we met het hart een evangelieboodschap en converseren we erover met de Heer. De H. Ignatius vertelt ons dat we onze zorgen met de Heer kunnen delen en zijn raad kunnen zoeken. Iedereen die de Oefeningen volgt, kan gemakkelijk zien dat ze een dialoog inhouden, van hart tot hart. 

145. De H. Ignatius brengt zijn beschouwingen tot een crescendo aan de voet van het Kruis en nodigt de deelnemer uit om de gekruisigde Heer met grote genegenheid te vragen, “als een vriend voor de ander, als een dienaar voor zijn meester”, wat hij of zij voor hem moet doen. De voortgang van de Oefeningen culmineert in de “Beschouwing om Liefde te Verkrijgen”, die aanleiding geeft tot dankzegging en het aanbieden van iemands “geheugen, begrip en wil” aan het Hart dat de bron en oorsprong is van elk goed ding. Deze innerlijke beschouwing is niet de vrucht van ons begrip en onze inspanning, maar moet worden afgesmeekt als een gave. 

146. Dezezelfde ervaring inspireerde de grote opeenvolging van jezuïetenpriesters die expliciet over het Hart van Jezus spraken: H. Franciscus Borgia, H. Petrus Faber, H. Alfonsus Rodriguez, Vader Álvarez de Paz, Vader Vincent Carafa, Vader Kasper Drużbicki en talloze anderen. In 1883 verklaarden de jezuïeten dat “de Sociëteit van Jezus met een overstromende geest van vreugde en dankbaarheid de meest aangename plicht aanvaardt en ontvangt die haar door onze Heer Jezus Christus is toevertrouwd om de devotie tot Zijn Goddelijk Hart te beoefenen, te bevorderen en te verspreiden”. In september 1871 wijdde Pater Pieter Jan Beckx de Sociëteit toe aan het Heilig Hart van Jezus en, als teken dat het een uitzonderlijk element in het leven van de Sociëteit blijft, hernieuwde Pater Pedro Arrupe die toewijding in 1972, met een overtuiging die hij in deze woorden uitlegde: “Ik wil daarom aan de Sociëteit iets zeggen waarover ik voel dat ik niet kan zwijgen.

Vanaf mijn noviciaat ben ik er altijd van overtuigd geweest dat wat wij devotie tot het Heilig Hart noemen een symbolische uitdrukking is van wat het diepst is in de Ignatiaanse spiritualiteit, en van een buitengewone doeltreffendheid – ultra quam speraverint – zowel voor haar eigen vervolmaking als voor haar apostolische vruchtbaarheid. Ik blijf deze overtuiging hebben… In deze devotie ontmoet ik een van de diepste bronnen van mijn innerlijk leven”. 

147. Toen de H. Johannes Paulus II “alle leden van de Sociëteit aanspoorde om nog ijveriger te zijn in het bevorderen van deze devotie, die meer dan ooit beantwoordt aan de verwachtingen van onze tijd”, deed hij dat omdat hij de diepe band erkende tussen devotie tot het Hart van Christus en de ignatiaanse spiritualiteit. Want “het verlangen om ‘de Heer intiem te kennen’ en ‘een gesprek met Hem te hebben’, van hart tot hart, is kenmerkend voor de Ignatiaanse spirituele en apostolische dynamiek, dankzij de Geestelijke Oefeningen, en deze dynamiek staat geheel ten dienste van de liefde van het hart van God”. 

EEN BREDE STROOM VAN INNERLIJK LEVEN 

148. Devotie tot het Hart van Christus komt terug in de spirituele reis van veel Heiligen, die allen heel verschillend zijn van elkaar; in ieder van hen neemt de devotie nieuwe tinten aan. De H. Vincentius a Paulo zei bijvoorbeeld dat wat God verlangt het hart is: “God vraagt ​​in de eerste plaats om ons hart – ons hart – en dat is wat telt. Hoe kan het dat een man die geen rijkdom heeft, grotere verdienste zal hebben dan iemand die grote bezittingen heeft die hij opgeeft? Omdat degene die niets heeft, het met grotere liefde doet; en dat is wat God vooral wil…” Dit betekent dat men zijn hart mag verenigen met dat van Christus. “Op welke zegen zou een zuster niet van God mogen hopen als zij haar uiterste best doet om haar hart in staat te brengen van eenheid met het Hart van onze Heer!” 

149. Soms kunnen we in de verleiding komen om dit mysterie van de liefde te beschouwen als een bewonderenswaardig overblijfsel uit het verleden, een mooie spiritualiteit die past bij andere tijden. Toch moeten we onszelf er voortdurend aan herinneren dat, zoals een Heilige missionaris ooit zei, “dit Goddelijke Hart, dat zich liet doorboren door de lans van een vijand om door die Heilige wonde de sacramenten uit te gieten waardoor de Kerk werd gevormd, nooit heeft opgehouden lief te hebben”. Recentere Heiligen, zoals de H. Pio van Pietrelcina, H. Teresa van Calcutta en vele anderen, hebben met diepe devotie gesproken over het Hart van Christus.

Ik zou hier ook de ervaringen van de H. Faustina Kowalska willen noemen, die de devotie tot het Hart van Christus opnieuw voorstellen door het glorierijke leven van de Verrezen Heer en Zijn Goddelijke Barmhartigheid sterk te benadrukken. Geïnspireerd door haar ervaringen en de spirituele erfenis van de H. Jozef Sebastian Pelczar (1842-1924), verbond de H. Johannes Paulus II zijn overwegingen over de Goddelijke Barmhartigheid op intieme wijze met de devotie tot het Hart van Christus: “De Kerk lijkt op een unieke manier de Barmhartigheid van God te belijden en te vereren wanneer zij zich richt tot het Hart van Christus.

Het is namelijk juist deze toenadering tot Christus in het mysterie van Zijn Hart die ons in staat stelt stil te staan ​​bij dit punt van de openbaring van de Barmhartige liefde van de Vader, een openbaring die de centrale inhoud vormde van de messiaanse missie van de Mensenzoon”. De H. Johannes Paulus II sprak ook over het Heilig Hart in zeer persoonlijke bewoordingen, erkennend dat “het tot mij heeft gesproken sinds mijn jeugd”. 

150. De blijvende relevantie van devotie tot het Hart van Christus is vooral duidelijk in het werk van evangelisatie en opvoeding dat wordt uitgevoerd door de talrijke mannelijke en vrouwelijke religieuze congregaties waarvan de oorsprong werd gekenmerkt door deze diep christologische devotie. Het zou een eindeloze onderneming zijn om ze allemaal bij naam te noemen. Laten we gewoon twee willekeurige voorbeelden bekijken: “De stichter [H. Daniel Comboni] ontdekte in het mysterie van het Hart van Jezus de bron van kracht voor zijn missionaire inzet”.

“Gevangen als we zijn in de verlangens van het Hart van Jezus, willen we dat mensen groeien in waardigheid, als mens en als kind van God. Ons uitgangspunt is het Evangelie, met alles wat het van ons vraagt ​​aan liefde, vergeving en gerechtigheid, en aan solidariteit met degenen die arm zijn en door de wereld verworpen”. Zo blijven ook de vele heiligdommen wereldwijd die gewijd zijn aan het Hart van Christus een indrukwekkende bron van vernieuwing in gebed en spirituele vurigheid. Aan allen die op enigerlei wijze verbonden zijn met deze ruimtes van geloof en naastenliefde stuur ik mijn vaderlijke zegen. 

DEVOTIE VAN TROOST 

151. De Wonde in Christus' Zijde, de bron van levend water, blijft open in het verrezen lichaam van de Verlosser. De diepe wonde toegebracht door de lans en de wonden van de doornenkroon die gewoonlijk verschijnen in voorstellingen van het Heilig Hart zijn een onafscheidelijk onderdeel van deze devotie, waarin we de liefde van Christus overdenken die Zichzelf tot het einde toe offerde. Het Hart van de verrezen Heer bewaart de tekenen van die volledige overgave van Zichzelf, die intens lijden voor ons met zich meebracht. Het is dan ook natuurlijk dat de gelovigen niet alleen willen reageren op deze immense uitstorting van liefde, maar ook op het lijden dat de Heer koos om te ondergaan ter wille van die liefde.

Met Jezus aan het Kruis 

152. Het is passend om een ​​bepaald aspect van de spiritualiteit te herontdekken die de devotie tot het Hart van Christus heeft vergezeld, namelijk het innerlijke verlangen om dat Hart troost te bieden. Ik zal hier niet de praktijk van “eerherstel” bespreken, die ik beter geschikt acht voor de sociale dimensie van deze devotie die in het volgende hoofdstuk zal worden besproken. Ik wil me in plaats daarvan concentreren op het verlangen dat vaak wordt gevoeld in de harten van de gelovigen die liefdevol het mysterie van Christus’ lijden overdenken en het ervaren als een mysterie dat niet alleen wordt herinnerd, maar ook door genade voor ons aanwezig wordt, of beter, ons in staat stelt om mystiek aanwezig te zijn op het moment van onze verlossing. Als we de Heer werkelijk liefhebben, hoe zouden we Hem dan niet willen troosten? 

153. Paus Pius XI wilde deze specifieke devotie baseren op het besef dat het mysterie van onze verlossing door Christus’ lijden, door Gods genade, alle grenzen van tijd en ruimte overstijgt. Aan het Kruis offerde Jezus Zichzelf op voor alle zonden, ook die welke nog begaan moesten worden, inclusief onze eigen zonden. Op dezelfde manier raken de daden die wij nu aanbieden voor Zijn troost, die ook de tijd overstijgen, zijn gewonde Hart. “Als de ziel van Jezus ook vanwege onze zonden, die nog in de toekomst lagen maar al voorzien waren, bedroefd werd tot de dood, dan kan er niet aan getwijfeld worden dat Hij tegelijkertijd enige troost putte uit onze eveneens voorziene genoegdoening, op het moment dat ‘aan hem een ​​engel uit de Hemel verscheen’ (Lc 22,43), opdat Zijn Hart, bedrukt door vermoeidheid en angst, troost zou vinden. En zo kunnen en moeten wij zelfs nu, op een wonderlijke maar ware manier, dat Allerheiligste Hart troosten, dat voortdurend gewond is door de zonden van ondankbare mensen”. 

Redenen van het hart 

154. Sommigen vinden dat dit aspect van devotie tot het Heilig Hart geen stevige theologische basis heeft, maar het hart heeft zijn redenen. Hier neemt de sensus fidelium iets mysterieus waar, voorbij onze menselijke logica, en realiseert zich dat het lijden van Christus niet slechts een gebeurtenis uit het verleden is, maar een gebeurtenis waaraan we door geloof kunnen deelnemen. Meditatie over Christus' zelfopoffering aan het Kruis omvat, voor Christelijke vroomheid, iets veel meer dan louter herinnering. Deze overtuiging heeft een solide theologische basis. We kunnen er ook de erkenning van onze eigen zonden aan toevoegen, die Jezus op Zijn gekneusde schouders nam, en onze ontoereikendheid in het licht van die tijdloze liefde, die altijd oneindig veel groter is. 

155. We kunnen ons ook afvragen hoe we kunnen bidden tot de Heer van het leven, die is opgestaan ​​uit de dood en heerst in glorie, terwijl we Hem tegelijkertijd troosten te midden van Zijn lijden. Hier moeten we beseffen dat Zijn verrezen Hart zijn wonde bewaart als een constante herinnering, en dat de werking van genade een ervaring mogelijk maakt die niet beperkt is tot een enkel moment uit het verleden. Als we hierover nadenken, worden we uitgenodigd om een ​​mystiek pad te bewandelen dat onze mentale beperkingen overstijgt, maar toch stevig gegrond blijft in het woord van God.

Paus Pius XI maakt dit duidelijk: "Hoe kunnen deze daden van eerherstel nu troost bieden, terwijl Christus al heerst in de zaligheid van de Hemel? Op deze vraag kunnen we antwoorden met de woorden van de H. Augustinus, die hier heel toepasselijk zijn: 'Geef mij degene die liefheeft, en hij zal begrijpen wat ik zeg'. Iedereen die een grote liefde voor God bezit en die terugkijkt naar het verleden, kan in meditatie over Christus vertoeven en Hem zien werken voor de mens, treuren, de grootste ontberingen lijden, ‘voor ons mensen en voor onze redding’, bijna uitgeput door verdriet, door angst, ja ‘gekneusd om onze zonden’ (Jes. 53:5), en ons genezing brengend door diezelfde kneuzingen. Hoe meer de gelovigen over al deze dingen nadenken, hoe duidelijker zij zien dat de zonden van de mensheid, wanneer ze ook werden begaan, de reden waren waarom Christus aan de dood werd overgeleverd”.

156. Die woorden van Pius XI verdienen ernstige overweging. Wanneer de Schrift stelt dat gelovigen die niet leven in overeenstemming met hun geloof “de Zoon van God opnieuw kruisigen” (Heb. 6:6), of wanneer Paulus, die zijn lijden opoffert voor anderen, zegt dat “ik in mijn vlees aanvul wat nog ontbreekt aan de verdrukkingen van Christus” (Kol. 1:24), of wanneer Christus in Zijn lijden niet alleen bidt voor Zijn discipelen op dat moment, maar ook voor “hen die door hun woord in Mij zullen geloven” (Joh. 17:20), dan dagen al deze uitspraken onze gebruikelijke manier van denken uit. Ze laten ons zien dat het niet mogelijk is om het verleden volledig van het heden te scheiden, hoe moeilijk ons ​​verstand dit ook vindt om te bevatten.

Het Evangelie, in al zijn rijkdom, is niet alleen geschreven voor onze gebedsmeditatie, maar ook om ons in staat te stellen de realiteit ervan te ervaren in onze werken van liefde en in ons innerlijk leven. Dit is zeker het geval met betrekking tot het mysterie van Christus’ dood en Verrijzenis. De tijdelijke onderscheidingen die onze geest gebruikt, lijken niet in staat de volheid van deze geloofservaring te omvatten, die de basis is van zowel onze vereniging met Christus in zijn lijden als van de kracht, troost en vriendschap die we met hem genieten in zijn verrezen leven. 

157. We zien dus de eenheid van het Paasmysterie in deze twee onafscheidelijke en wederzijds verrijkende aspecten. Het ene mysterie, aanwezig door genade in beide dimensies, zorgt ervoor dat wanneer we een deel van ons eigen lijden aan Christus aanbieden voor Zijn troost, dat lijden verlicht en getransfigureerd wordt in het Paaslicht van Zijn liefde. We delen in dit mysterie in ons eigen leven omdat Christus zelf er als eerste voor koos om in dat leven te delen. Hij wilde als Hoofd eerst ervaren wat Hij vervolgens in Zijn Lichaam, de Kerk, zou ervaren: zowel onze wonden als onze vertroostingen. Wanneer we in Gods genade leven, wordt dit wederzijds delen voor ons een spirituele ervaring.

Kortom, de verrezen Heer verenigt ons, door de werking van Zijn genade, op mysterieuze wijze met Zijn lijden. De harten van de gelovigen, die de vreugde van de Verrijzenis ervaren, maar tegelijkertijd verlangen om te delen in het lijden van de Heer, begrijpen dit. Ze verlangen om te delen in Zijn lijden door Hem het lijden, de strijd, de teleurstellingen en de angsten aan te bieden die deel uitmaken van hun eigen leven. Ze ervaren dit ook niet als geïsoleerde individuen, omdat hun lijden ook een deelname is aan het lijden van het Mystieke Lichaam van Christus, het heilige pelgrimerende Volk van God, dat deelt in het lijden van Christus in elke tijd en plaats. De toewijding aan troost is dus op geen enkele manier ahistorisch of abstract; het wordt vlees en bloed in de pelgrimstocht van de Kerk door de geschiedenis. 

Berouw 

158. Het natuurlijke verlangen om Christus te troosten, dat begint met ons verdriet bij het overdenken van wat Hij voor ons heeft doorstaan, groeit met de eerlijke erkenning van onze slechte gewoonten, dwangmatigheden, gehechtheden, zwak geloof, ijdele doelen en, samen met onze werkelijke zonden, het falen van ons hart om te reageren op de liefde van de Heer en Zijn plan voor ons leven. Deze ervaring blijkt zuiverend te zijn, want liefde heeft de zuivering van tranen nodig die ons uiteindelijk meer verlangen naar God en minder geobsedeerd door onszelf achterlaten. 

159. Op deze manier zien we dat hoe dieper ons verlangen om de Heer te troosten, hoe dieper ons oprechte gevoel van “berouw” zal zijn. Berouw is “geen schuldgevoel dat ons ontmoedigt of geobsedeerd maakt door onze onwaardigheid, maar een weldadige ‘doorboring’ die het hart zuivert en heelt. Zodra we onze zonde erkennen, kunnen onze harten worden geopend voor het werk van de Heilige Geest, de bron van levend water dat in ons opwelt en tranen in onze ogen brengt… Dit betekent niet dat we huilen uit zelfmedelijden, zoals we zo vaak in de verleiding komen om te doen… Tranen van berouw vergieten betekent ernstig berouw tonen voor het bedroeven van God door onze zonden; erkennen dat we altijd in Gods schuld blijven…

Net zoals druppels water een steen kunnen verplatten, zo kunnen tranen langzaam verharde harten verzachten. Hier zien we het wonder van verdriet, dat ‘heilzame verdriet’ dat grote vrede brengt… Berouw is dus niet ons werk, maar een genade en als zodanig moet het in gebed worden gezocht.” Het betekent: “vragen om verdriet in gezelschap van Christus in Zijn verdriet, om angst met Christus in Zijn angst, om tranen en een diep gevoel van pijn om de grote pijnen die Christus voor mij heeft doorstaan”. 

160. Ik vraag dan ook dat niemand de vurige toewijding van het Heilige gelovige volk van God, dat in zijn volksvroomheid Christus probeert te troosten, licht opvat. Ik moedig ook iedereen aan om te overwegen of er misschien meer redelijkheid, waarheid en wijsheid zou kunnen zijn in bepaalde uitingen van liefde die de Heer proberen te troosten dan in de koude, afstandelijke, berekende en nominale daden van liefde die soms worden beoefend door degenen die beweren een meer reflectief, verfijnd en volwassen geloof te bezitten.

26-10-2024 om 04:02 geschreven door claudia

79. Een aantal van mijn voorgangers hebben op verschillende manieren over het Hart van Christus gesproken en ons aangespoord om ons ermee te verenigen. Aan het einde van de 19e eeuw moedigde Leo XIII ons aan om onszelf toe te wijden aan het Heilig Hart, en zo onze roeping tot vereniging met Christus en onze verwondering te verenigen met de grootsheid van zijn oneindige liefde. Ongeveer 30 jaar later presenteerde Pius XI deze devotie als een “summa” van de ervaring van het Christelijk geloof. Pius XII verklaarde vervolgens dat de aanbidding van het Heilig Hart op een uitstekende manier, als een verheven synthese, de aanbidding uitdrukt die we Jezus Christus verschuldigd zijn. 

80. Meer recent presenteerde de H. Johannes Paulus II de groei van deze devotie in de afgelopen eeuwen als een reactie op de opkomst van rigoristische en ontlichaamde vormen van spiritualiteit die de rijkdom van de barmhartigheid van de Heer verwaarloosden. Tegelijkertijd zag hij het als een tijdige oproep om weerstand te bieden aan pogingen om een ​​wereld te creëren die geen ruimte laat voor God. “De devotie tot het Heilig Hart, zoals die zich twee eeuwen geleden in Europa ontwikkelde, onder impuls van de mystieke ervaringen van de H. Margaretha Maria Alacoque, was een reactie op de jansenistische strengheid, die uiteindelijk Gods oneindige genade negeerde... Mensen van het derde millennium hebben het Hart van Christus nodig om God te kennen en zichzelf te kennen; ze hebben het nodig om de beschaving van de liefde op te bouwen”. 

81. Benedictus XVI vroeg ons om in het Hart van Christus een intieme en dagelijkse aanwezigheid in ons leven te herkennen: “Ieder mens heeft een ‘centrum’ nodig voor zijn of haar eigen leven, een bron van waarheid en goedheid om uit te putten in de gebeurtenissen, situaties en worstelingen van het dagelijkse bestaan. Wij allen, wanneer wij in stilte stilstaan, moeten niet alleen het kloppen van ons eigen hart voelen, maar nog dieper, het kloppen van een betrouwbare aanwezigheid, waarneembaar met de zintuigen van het geloof en toch veel echter: de aanwezigheid van Christus, het Hart van de wereld”. 

VERDERE OVERWEGINGEN EN RELEVANTIE VOOR ONZE TIJD 

82. Het expressieve en symbolische beeld van het Hart van Christus is niet het enige middel dat ons door de Heilige Geest is gegeven om de liefde van Christus te ontmoeten, maar het is, zoals we hebben gezien, een bijzonder bevoorrecht middel. Toch moet het voortdurend worden verrijkt, verdiept en vernieuwd door meditatie, het lezen van het Evangelie en groei in spirituele volwassenheid. Pius XII maakte duidelijk dat de Kerk niet beweert dat “wij in het Hart van Jezus een ‘formeel’ beeld moeten beschouwen en aanbidden, dat wil zeggen een volmaakt en absoluut teken van Zijn Goddelijke liefde, want de essentie van deze liefde kan op geen enkele manier adequaat worden uitgedrukt door welk geschapen beeld dan ook”. 

83. Devotie tot het Hart van Christus is essentieel voor ons Christelijk leven, in de mate dat het onze openheid in geloof en aanbidding voor het mysterie van de Goddelijke en menselijke liefde van de Heer uitdrukt. In deze zin kunnen we nogmaals bevestigen dat het Heilig Hart een synthese is van het Evangelie. We moeten onthouden dat de visioenen of mystieke vertoningen die door bepaalde Heiligen worden verteld, die hartstochtelijk devotie tot het Hart van Christus aanmoedigden, niet iets zijn dat de gelovigen verplicht zijn te geloven alsof ze het woord van God zijn.

Niettemin zijn ze rijke bronnen van bemoediging en kunnen ze zeer nuttig blijken te zijn, zelfs als niemand zich gedwongen hoeft te voelen ze te volgen als ze niet nuttig blijken te zijn op zijn of haar eigen spirituele reis. Tegelijkertijd moeten we ons er echter van bewust zijn dat, zoals Pius XII opmerkte, deze devotie niet kan worden gezegd “haar oorsprong te danken te hebben aan privé-openbaringen”. 

84. De promotie van de Eucharistische communie op de eerste vrijdag van elke maand, bijvoorbeeld, zond een krachtige boodschap uit in een tijd waarin veel mensen waren gestopt met het ontvangen van de communie omdat ze niet langer vertrouwden op Gods genade en vergeving en de communie zagen als een soort beloning voor de volmaakten. In de context van het jansenisme bleek de verspreiding van deze praktijk enorm heilzaam, omdat het leidde tot een duidelijker besef dat in de Eucharistie de barmhartige en altijd aanwezige liefde van het Hart van Christus ons uitnodigt om ons met Hem te verenigen.

Er kan ook worden gezegd dat deze praktijk op een vergelijkbare manier heilzaam kan blijken in onze eigen tijd, om een ​​andere reden. Te midden van het hectische tempo van de wereld van vandaag en onze obsessie met vrije tijd, consumptie en afleiding, mobiele telefoons en sociale media, vergeten we ons leven te voeden met de kracht van de Eucharistie.

85. Hoewel niemand zich verplicht zou moeten voelen om elke donderdag een uur in aanbidding door te brengen, zou deze praktijk zeker aanbevolen moeten worden. Wanneer we het met toewijding doen, in eenheid met veel van onze broeders en zusters, en in de eucharistie de immense liefde van het hart van Christus ontdekken, “aanbidden we, samen met de Kerk, het teken en de manifestatie van de goddelijke liefde die zover ging dat we, door het hart van het vleesgeworden Woord, het menselijk ras liefhadden”. 

86. Veel jansenisten vonden dit moeilijk te begrijpen, want ze keken met een scheef oog naar alles wat menselijk, affectief en lichamelijk was, en zagen deze devotie dus als een verwijdering van ons van de zuivere aanbidding van de Allerhoogste God. Pius XII beschreef als “valse mystiek” de elitaire houding van die groepen die God als zo verheven, afzonderlijk en ver weg zagen dat ze affectieve uitingen van volksvroomheid als gevaarlijk beschouwden en kerkelijk toezicht nodig hadden. 

87. Men zou kunnen stellen dat we ons vandaag de dag, in plaats van het jansenisme, bevinden voor een krachtige golf van secularisatie die een wereld wil bouwen die vrij is van God. In onze samenlevingen zien we ook een proliferatie van verschillende vormen van religiositeit die niets te maken hebben met een persoonlijke relatie met de God van liefde, maar nieuwe manifestaties zijn van een ontlichaamde spiritualiteit. Ik moet waarschuwen dat ook binnen de Kerk een verderfelijk jansenistisch dualisme in nieuwe vormen is opgedoken.

Dit heeft de afgelopen decennia hernieuwde kracht gekregen, maar het is een heropleving van dat gnosticisme dat in de eerste eeuwen van het Christendom zo'n grote spirituele bedreiging bleek te zijn omdat het weigerde de realiteit van "de verlossing van het vlees" te erkennen. Om deze reden richt ik mijn blik op het Hart van Christus en nodig ik ons ​​allen uit om onze toewijding daaraan te vernieuwen. Ik hoop dat dit ook een beroep zal doen op de gevoeligheden van vandaag en ons zo zal helpen om de dualismen, oud en nieuw, te confronteren waarop deze toewijding een effectief antwoord biedt. 

88. Ik zou eraan willen toevoegen dat het Hart van Christus ons ook bevrijdt van een ander soort dualisme dat we vinden in gemeenschappen en pastores die buitensporig verstrikt zijn in externe activiteiten, structurele hervormingen die weinig met het Evangelie te maken hebben, obsessieve reorganisatieplannen, wereldse projecten, seculiere denkwijzen en verplichte programma's. Het resultaat is vaak een Christendom dat ontdaan is van de tedere troost van het geloof, de vreugde van het dienen van anderen, de vurigheid van persoonlijke toewijding aan de missie, de schoonheid van het kennen van Christus en de diepe dankbaarheid die voortkomt uit de vriendschap die Hij biedt en de ultieme betekenis die Hij aan ons leven geeft. Ook dit is de uitdrukking van een illusoire en ontlichaamde anders-wereldsheid. 

89. Als we eenmaal bezwijken aan deze houdingen, die zo wijdverbreid zijn in onze tijd, hebben we de neiging om alle verlangen om ervan genezen te worden te verliezen. Dit brengt mij ertoe om de hele Kerk een hernieuwde reflectie voor te stellen op de liefde van Christus, vertegenwoordigd in zijn Heilig Hart. Want daar vinden we het hele Evangelie, een synthese van de waarheden van ons geloof, alles wat we aanbidden en zoeken in het geloof, alles wat beantwoordt aan onze diepste behoeften. 

90. Als we het Hart van Christus beschouwen, de vleesgeworden synthese van het Evangelie, kunnen we, naar het voorbeeld van de H. Theresia van het Kind Jezus, “onze oprechte vertrouwen stellen niet in onszelf, maar in de oneindige barmhartigheid van een God die ons onvoorwaardelijk liefheeft en ons al alles heeft gegeven op het Kruis van Jezus Christus”. Theresia kon dit doen omdat ze in het Hart van Christus had ontdekt dat God liefde is: “Aan mij heeft Hij Zijn oneindige barmhartigheid geschonken, en door haar beschouw en aanbid ik de andere Goddelijke volmaaktheden”. Daarom zegt een volksgebed, gericht als een pijl op het Hart van Christus, eenvoudigweg: “Jezus, ik vertrouw op U”. Er zijn geen andere woorden nodig. 

91. In de volgende hoofdstukken zullen we twee essentiële aspecten benadrukken die de hedendaagse devotie tot het Heilig Hart moet combineren, zodat het ons kan blijven voeden en dichter bij het Evangelie kan brengen: persoonlijke spirituele ervaring en gemeenschappelijke missionaire toewijding. 

4e HOOFDSTUK: EEN LIEFDE DIE ZICHZELF GEEFT ALS DRANK 

92. Laten we nu terugkeren naar de Schrift, de geïnspireerde teksten waar we bovenal Gods openbaring tegenkomen. Daar, en in de levende Traditie van de Kerk, horen we wat de Heer ons in de loop van de geschiedenis heeft willen vertellen. Door verschillende teksten uit het Oude en het Nieuwe Testament te lezen, zullen we inzicht krijgen in het woord van God dat de grote spirituele pelgrimstocht van Zijn volk door de eeuwen heen heeft geleid. 

EEN GOD DIE DORST NAAR LIEFDE 

93. De Bijbel laat zien dat de mensen die door de woestijn reisden en verlangden naar vrijheid de belofte ontvingen van een overvloed aan levengevend water: "Met vreugde zult u water putten uit de bronnen van het heil" (Jes. 12:3). De messiaanse profetieën sloten zich geleidelijk aan aan rond de beeldspraak van zuiverend water: "Ik zal rein water over u sprenkelen, en u zult rein zijn... een nieuwe geest zal Ik in u leggen" (Ezech. 36:25-26). Dit water zou Gods volk de volheid van het leven schenken, als een fontein die uit de tempel stroomt en een rijkdom aan leven en heil in zijn kielzog brengt. "Ik zag aan de oever van de rivier een groot aantal bomen aan de ene kant en aan de andere kant... en waar die rivier ook gaat, zal elk levend wezen leven... en wanneer die rivier de zee instroomt, zal zijn water zoet worden; alles zal leven waar de rivier gaat" (Ezech. 47:7-9). 

94. Het Joodse Loofhuttenfeest (Soekot), dat herinnert aan het 40jarige verblijf van Israël in de woestijn, nam geleidelijk de symboliek van water over als een centraal element. Het omvatte een ritueel van het aanbieden van water elke ochtend, dat het meest plechtig werd op de laatste dag van het feest, toen er een grote processie plaatsvond naar de Tempel, het altaar zeven keer werd omcirkeld en het water aan God werd aangeboden te midden van luide kreten van vreugde. 

95. De dageraad van het messiaanse tijdperk werd beschreven als een fontein die opwelde voor het volk: "Ik zal een geest van mededogen en smeekbeden uitgieten over het huis van David en de inwoners van Jeruzalem, en zij zullen Hem aanschouwen die zij hebben doorstoken... Op die dag zal er een fontein worden geopend voor het huis van David en de inwoners van Jeruzalem, om hen te reinigen van zonde en onreinheid" (Zach. 12:10; 13:1).

96. Iemand die doorboord is, een stromende fontein, de uitstorting van een geest van mededogen en smeekbede: de eerste Christenen beschouwden deze beloften onvermijdelijk vervuld in de doorboorde Zijde van Christus, de bron van nieuw leven. In het Evangelie van Johannes overdenken we die vervulling. Vanuit Jezus' gewonde Zijde stroomde het water van de Geest: "Een van de soldaten doorboorde Zijn Zijde met een speer, en terstond stroomden er bloed en water uit" (Joh. 19:34). De evangelist herinnert zich vervolgens de profetie die had gesproken over een fontein die in Jeruzalem was geopend en de doorboorde (Joh. 19:37; vgl. Zach. 12:10). De open fontein is de gewonde Zijde van Christus. 

97. Eerder had het Evangelie van Johannes over deze gebeurtenis gesproken, toen Jezus op “de laatste dag van het feest” (Joh. 7:37) uitriep tot de mensen die de grote processie vierden: “Laat iedereen die dorst heeft, tot Mij komen en drinken… uit zijn hart zullen stromen van levend water vloeien” (Joh. 7:37-38). Om dit te volbrengen, was het echter noodzakelijk dat Jezus’ “uur” zou komen, want Hij “was nog niet verheerlijkt” (Joh. 7:39). Die vervulling zou komen aan het Kruis, in het bloed en water dat uit de Zijde van de Heer stroomde. 

98. Het boek Openbaring neemt de profetieën over de doorboorde en de fontein op: “ieder oog zal Hem zien, zelfs zij die Hem doorstoken hebben” (Op. 1:7); “Laat iedereen die dorst heeft, komen; laat iedereen die wil het water des levens als gave nemen” (Op. 22:17). 

99. De doorboorde Zijde van Jezus is de bron van de liefde die God op talloze manieren voor Zijn volk heeft getoond. Laten we nu enkele van Zijn woorden in herinnering roepen: 

“Omdat u kostbaar bent in mijn ogen en geëerd, heb ik u lief” (Jes. 43:4). 

“Kan een vrouw haar zuigeling vergeten, of geen medelijden hebben met het kind van haar schoot? Zelfs al zouden dezen het vergeten, toch zal Ik u niet vergeten. Zie, Ik heb u in mijn handpalmen geschreven” (Jes. 49:15-16). 

“Want de bergen mogen wijken en de heuvels wankelen, maar Mijn goedertierenheid zal van u niet wijken en Mijn verbond van vrede zal niet wankelen” (Jes. 54:10). 

“Ik heb u liefgehad met een eeuwige liefde; daarom heb Ik mijn trouw aan u voortgezet” (Jer. 31:3). 

“De Heer, uw God, is in uw midden, een krijgsman die u de overwinning geeft; Hij zal zich over u verheugen met blijdschap, Hij zal u vernieuwen in Zijn liefde; Hij zal zich over u verheugen met luid gezang” (Sef. 3:17). 

100. De profeet Hosea gaat zelfs zo ver dat hij spreekt over het Hart van God, die “hen leidde met koorden van menselijke goedheid, met banden van liefde” (Hos. 11:4). Toen die liefde werd afgewezen, kon de Heer zeggen: “Mijn hart is in Mij geroerd; Mijn mededogen wordt warm en teder (Hos. 11:8). Gods barmhartige liefde zegeviert altijd (vgl. Hos. 11:9), en het zou zijn meest verheven uitdrukking vinden in Christus, zijn definitieve Woord van liefde. 

101. Het doorboorde Hart van Christus belichaamt alle liefdesverklaringen van God die in de Schrift aanwezig zijn. Die liefde is niet louter een kwestie van woorden; veeleer is de open Zijde van Zijn Zoon een bron van leven voor degenen die Hij liefheeft, de fontein die de dorst van Zijn volk lest. Zoals de H. Johannes Paulus II opmerkte, “behoren de essentiële elementen van devotie [tot het Heilig Hart] op een permanente manier tot de spiritualiteit van de Kerk doorheen haar geschiedenis; want sinds het begin heeft de Kerk gekeken naar het Hart van Christus, doorboord aan het Kruis”. 

ECHO’S VAN HET WOORD IN DE GESCHIEDENIS 

102. Laten we eens kijken naar enkele manieren waarop, in de geschiedenis van het Christelijk geloof, deze profetieën werden begrepen als vervuld. Verschillende kerkvaders, met name die in Klein-Azië, spraken over de gewonde Zijde van Jezus als de bron van het water van de Heilige Geest: het woord, zijn genade en de sacramenten die het overbrengen. De moed van de martelaren wordt geboren uit “de hemelse bron van levend water dat stroomt uit de Zijde van Christus” of, in de versie van Rufinus, “de Hemelse en eeuwige stromen die stromen uit het Hart van Christus”. Wij gelovigen, herboren in de Geest, komen tevoorschijn uit de kloof in de rots; “Wij zijn voortgekomen uit het Hart van Christus”.

Zijn gewonde Zijde, begrepen als Zijn Hart, vervuld van de Heilige Geest, komt tot ons als een vloed van levend water. “De bron van de Geest is geheel in Christus”. Toch verwijdert de Geest die wij hebben ontvangen ons niet van de verrezen Heer, maar vervult ons met Zijn aanwezigheid, want door te drinken van de Geest drinken wij van dezelfde Christus. In de woorden van de H. Ambrosius: “Drink van Christus, want Hij is de rots die een vloed van water uitgiet. Drink van Christus, want Hij is de bron van het leven. Drink van Christus, want Hij is de rivier waarvan de stromen de stad van God verheugen. Drink van Christus, want Hij is onze vrede. Drink van Christus, want uit Zijn Zijde stroomt levend water”. 

103. De H. Augustinus opende de weg naar devotie tot het Heilig Hart als de plaats van onze persoonlijke ontmoeting met de Heer. Voor Augustinus is de gewonde Zijde van Christus niet alleen de bron van genade en de sacramenten, maar ook het symbool van onze intieme vereniging met Christus, de setting van een ontmoeting van liefde. Daar vinden we de bron van de meest kostbare wijsheid van allemaal, namelijk de kennis van Hem.

In feite schrijft Augustinus dat Johannes, de geliefde discipel, aanliggend op Jezus’ boezem tijdens het Laatste Avondmaal, de geheime plaats van wijsheid naderde. Hier hebben we geen louter intellectuele beschouwing van een abstracte theologische waarheid. Zoals de H. Hiëronymus uitlegt, “schept een persoon die in staat is tot beschouwing geen behagen in de schoonheid van die waterstroom, maar drinkt van het levende water dat uit de Zijde van de Heer stroomt”. 

104. De H. Bernardus neemt de symboliek van de doorboorde Zijde van de Heer over en begrijpt deze expliciet als een openbaring en uitstorting van alle liefde van Zijn Hart. Door die wonde opent Christus Zijn Hart voor ons en stelt ons in staat om het grenzeloze mysterie van Zijn liefde en genade toe te eigenen: “Ik neem uit de ingewanden van de Heer wat mij ontbreekt, want Zijn ingewanden stromen over van genade door de gaten waardoor ze stromen.

Zij die Hem kruisigden, doorboorden Zijn handen en voeten, ze doorboorden Zijn Zijde met een lans. En door die gaten kan ik wilde honing en olie proeven van de rotsen van vuursteen, dat wil zeggen, ik kan proeven en zien dat de Heer goed is… Een lans ging door Zijn ziel tot in de streek van Zijn Hart. Hij is niet langer niet in staat medelijden te hebben met mijn zwakheid. De wonden die aan Zijn lichaam zijn toegebracht, hebben ons de geheimen van Zijn Hart geopenbaard; ze stellen ons in staat om het grote mysterie van Zijn mededogen te overdenken”. 

105. Dit thema komt vooral terug bij Willem van Saint-Thierry, die ons uitnodigt om binnen te treden in het Hart van Jezus, die ons voedt uit Zijn eigen borst. Dat is niet verrassend als we bedenken dat voor Willem “de kunst der kunsten de kunst van de liefde is… Liefde wordt gewekt door de Schepper van de natuur en is een kracht van de ziel die haar, als door haar natuurlijke zwaartekracht, naar haar juiste plaats en doel leidt”. Die juiste plaats, waar de liefde in volheid heerst, is het Hart van Christus: “Heer, waarheen leidt Gij hen die Gij omhelst en aan Uw hart drukt? Uw hart, Jezus, is het zoete manna van Uw goddelijkheid dat Gij in de gouden kruik van Uw ziel bewaart (vgl. Heb 9:4), en dat alle kennis te boven gaat. Gelukkig zij die, gedoken in die diepten, door U zijn verborgen in de schuilhoek van Uw Hart”. 

106. De H. Bonaventuur verenigt deze twee spirituele stromingen. Hij presenteert het Hart van Christus als de bron van de sacramenten en van genade, en dringt erop aan dat onze beschouwing van dat Hart een relatie tussen vrienden wordt, een persoonlijke ontmoeting van liefde. 

107. Bonaventuur laat ons eerst de schoonheid van de genade en de sacramenten waarderen die stromen uit de bron van het leven die de gewonde Zijde van de Heer is. “Opdat de Kerk gevormd zou worden vanuit de Zijde van Christus die op het Kruis sliep en de Schrift vervuld zou worden die zegt: ‘Zij zullen Hem aanschouwen die zij doorstoken hebben’, sloeg één van de soldaten Hem met een lans en sneed Zijn zijde open. Dit werd toegestaan ​​door de Goddelijke Voorzienigheid, zodat, in het bloed en water dat uit die wonde stroomde, de prijs van onze redding zou vloeien uit de verborgen bron van Zijn Hart, waardoor de sacramenten van de Kerk het leven van genade konden verlenen en zo, voor hen die in Christus leven, als een beker gevuld uit de levende bron die opwelt tot het eeuwige leven”. 

108. Bonaventuur vraagt ​​ons vervolgens om een ​​andere stap te zetten, zodat onze toegang tot genade niet gezien wordt als een soort magie of neoplatonische uitstraling, maar eerder als een directe relatie met Christus, een woning in Zijn Hart, zodat iedereen die uit die bron drinkt een vriend van Christus wordt, een liefhebbend hart. “Sta dan op, o ziel die een vriend van Christus bent, en wees de duif die nestelt in de kloof in de rots; wees de mus die een thuis vindt en er voortdurend over waakt; wees de tortelduif die de nakomelingen van zijn kuise liefde verbergt in die allerheiligste kloof”. 

DE VERSPREIDING VAN DEVOTIE AAN HET HART VAN CHRISTUS

109. Geleidelijk aan begon de gewonde Zijde van Christus, als de woonplaats van Zijn liefde en de bron van het leven van genade, geassocieerd te worden met Zijn Hart, vooral in het monastieke leven. We weten dat in de loop van de geschiedenis devotie tot het Hart van Christus niet altijd op dezelfde manier werd uitgedrukt, en dat de moderne ontwikkelingen ervan, gerelateerd aan een verscheidenheid aan spirituele ervaringen, niet direct kunnen worden afgeleid van de middeleeuwse vormen, laat staan ​​de bijbelse vormen waarin we de zaden van die devotie kunnen opvangen. Desondanks verwerpt de Kerk vandaag niets van het goede dat de Heilige Geest ons door de eeuwen heen heeft geschonken, want ze weet dat het altijd mogelijk zal zijn om een ​​duidelijker en diepere betekenis te onderscheiden in bepaalde aspecten van die devotie, en om in de loop van de tijd nieuwe inzichten te verkrijgen. 

110. Een aantal Heilige vrouwen hebben, bij het vertellen van hun ervaringen van ontmoeting met Christus, gesproken over rusten in het Hart van de Heer als de bron van leven en innerlijke vrede. Dit was het geval met de HH. Lutgarde en Mechtilde van Hackeborn, de H. Angela van Foligno en Julian van Norwich, om er maar een paar te noemen. De H. Gertrudis van Helfta, een cisterciënzer non, vertelt over een moment in gebed waarin ze haar hoofd op het Hart van Christus legde en het kloppen ervan hoorde. In een dialoog met de H. Johannes de Evangelist vroeg ze hem waarom hij in zijn evangelie niet had beschreven wat hij ervoer toen hij hetzelfde deed. Gertrudis concludeert dat “het zoete geluid van die hartslagen is gereserveerd voor de moderne tijd, zodat onze verouderende en lauwe wereld, door ze te horen, vernieuwd kan worden in de liefde van God”. Zouden we kunnen denken dat dit inderdaad een boodschap is voor onze eigen tijd, een oproep om te beseffen hoe onze wereld inderdaad “oud is geworden” en de boodschap van Christus’ liefde opnieuw moet waarnemen? De H. Gertrudis en de H. Mechtilde worden beschouwd als “de meest intieme vertrouwelingen van het Heilig Hart”. 

111. De kartuizers, vooral aangemoedigd door Ludolf van Saksen, vonden in devotie tot het Heilig Hart een middel om te groeien in genegenheid en nabijheid tot Christus. Allen die door de wonde van Zijn Hart binnengaan, worden ontstoken door liefde. De H. Catharina van Siena schreef dat het lijden van de Heer voor ons onmogelijk te begrijpen is, maar het open Hart van Christus stelt ons in staat om een ​​levendige persoonlijke ontmoeting te hebben met Zijn grenzeloze liefde. "Ik wilde je het geheim van Mijn Hart openbaren, zodat je het open kunt zien, zodat je kunt begrijpen dat Ik je zoveel meer heb liefgehad dan Ik je had kunnen bewijzen door het lijden dat Ik ooit heb doorstaan". 

112. Devotie tot het Hart van Christus ging langzaam voorbij de muren van de kloosters om de spiritualiteit van Heilige leraren, predikers en stichters van religieuze congregaties te verrijken, die het vervolgens verspreidden tot in de verste uithoeken van de aarde. 

113. Bijzonder belangrijk was het initiatief van de H. Jan Eudes, die, “nadat hij met zijn confraters een vurige missie in Rennes had gepredikt, de Bisschop van dat bisdom ervan overtuigde de viering van het feest van het aanbiddelijke Hart van onze Heer Jezus Christus goed te keuren. Dit was de eerste keer dat een dergelijk feest officieel in de Kerk werd geautoriseerd. Hierna, tussen de jaren 1670 en 1671, autoriseerden de Bisschoppen van Coutances, Evreux, Bayeux, Lisieux en Rouen de viering van het feest voor hun respectievelijke bisdommen”. 

H. FRANCISCUS VAN SALES 

114. In de moderne tijd moet melding worden gemaakt van de belangrijke bijdrage van de H. Franciscus van Sales. Franciscus overwoog vaak het open Hart van Christus, dat ons uitnodigt daarin te verblijven, in een persoonlijke liefdesrelatie die licht werpt op de mysteries van Zijn leven. In zijn geschriften verzet de H. Kerkleraar zich tegen een strenge moraal en een legalistische vroomheid door het Hart van Jezus voor te stellen als een oproep tot volledig vertrouwen in de mysterieuze werking van Zijn genade. We zien dit uitgedrukt in zijn brief aan de H. Jane Frances de Chantal: "Ik ben er zeker van dat we niet langer in onszelf zullen blijven... maar voor altijd zullen verblijven in de gewonde Zijde van de Heer, want zonder Hem kunnen we niet alleen niets doen, maar zelfs als we in staat waren, zouden we het verlangen missen om iets te doen". 

115. Voor Franciscus van Sales had ware devotie niets te maken met bijgeloof of oppervlakkige vroomheid, omdat het een persoonlijke relatie inhoudt waarin ieder van ons zich uniek en individueel gekend en geliefd voelt door Christus. “Dit alleraanbiddelijkste en beminnelijke Hart van onze Meester, brandend van de liefde die Hij ons belijdt, [is] een Hart waarop al onze namen geschreven staan… Het is zeker een bron van diepe troost om te weten dat we zo diep geliefd worden door onze Heer, die ons voortdurend in Zijn Hart draagt”.

Met het beeld van onze namen geschreven op het Hart van Christus, probeerde de H. Franciscus uit te drukken in hoeverre de liefde van Christus voor ieder van ons niet iets abstracts en generieks is, maar volkomen persoonlijk, waardoor elke gelovige zich gekend en gerespecteerd kan voelen om wie hij of zij is. “Hoe lieflijk is deze hemel, waarin de Heer de zon is en Zijn borst een bron van liefde waaruit de gezegenden naar hartelust drinken! Ieder van ons kan daarin kijken en onze naam gegraveerd zien in letters van liefde, die alleen ware liefde kan lezen en die ware liefde heeft geschreven. Lieve God! En wat ook, geliefde dochter, van onze geliefden? Zij zullen er zeker ook zijn; want zelfs als onze harten geen liefde hebben, bezitten ze niettemin een verlangen naar liefde en de beginselen van liefde”.

116. Franciscus zag deze ervaring van Christus’ liefde als essentieel voor het spirituele leven, inderdaad één van de grote waarheden van het geloof: “Ja, mijn geliefde dochter, Hij denkt aan jou en niet alleen, maar zelfs aan het kleinste haar van je hoofd: dit is een geloofsartikel en er mag op geen enkele manier aan worden getwijfeld”.

Hieruit volgt dat de gelovige in staat wordt tot volledige overgave aan het Hart van Christus, waarin hij of zij rust, troost en kracht vindt: “Oh God! Wat een geluk om zo omarmd te worden en te rusten in de boezem van de Verlosser. Blijf zo, geliefde dochter, en zoals een ander kleintje, de H. Johannes, terwijl anderen verschillende soorten voedsel proeven aan de tafel van de Heer, leg je hoofd, je ziel en je geest, in een gebaar van volkomen vertrouwen, op de liefdevolle boezem van deze dierbare Heer”. “Ik hoop dat je rust in de spleet van de tortelduif en in de doorboorde Zijde van onze geliefde Heiland… Hoe goed is deze Heer, mijn geliefde dochter! Hoe liefdevol is Zijn Hart! Laten we hier blijven, in deze Heilige woonplaats”. 

117. Tegelijkertijd stelt Franciscus, trouw aan zijn leer over de heiliging van het gewone leven, voor dat deze ervaring plaatsvindt te midden van de activiteiten, taken en verplichtingen van ons dagelijks bestaan. “Je hebt me gevraagd hoe zielen die in gebed worden aangetrokken tot deze heilige eenvoud, tot deze volmaakte overgave aan God, zich in al hun handelingen moeten gedragen? Ik zou antwoorden dat zij niet alleen in het gebed, maar ook in het dagelijks leven altijd in de geest van eenvoud moeten groeien, door hun ziel, hun daden en hun prestaties volledig over te geven aan de wil van God. En dat te doen met een liefde die gekenmerkt wordt door volmaakt en absoluut vertrouwen, door zichzelf over te geven aan de genade en aan de zorg van de eeuwige liefde die de Goddelijke Voorzienigheid voor hen voelt”. 

118. Om deze reden concludeerde Franciscus van Sales, toen hij op zoek was naar een symbool om zijn visie op het spirituele leven over te brengen: “Ik heb gedacht, lieve Moeder, als u het daarmee eens bent, dat wij als ons embleem een ​​enkel hart moeten nemen dat door twee pijlen is doorboord, het geheel omsloten door een doornenkroon”. 

EEN NIEUWE LIEFDESVERKLARING 

119. Onder de heilzame invloed van deze salesiaanse spiritualiteit vonden de gebeurtenissen van Paray-le-Monial plaats aan het einde van de 17e eeuw. De H. Margaretha Maria Alacoque berichtte over een opmerkelijke reeks verschijningen van Christus tussen eind december 1673 en juni 1675. Fundamenteel voor deze was een liefdesverklaring die opviel in de eerste verschijning. Jezus zei: "Mijn Goddelijk Hart is zo ontstoken van liefde voor de mensen, en voor jou in het bijzonder, dat het, niet langer in staat om de vlammen van Zijn vurige liefdadigheid in zichzelf te houden, ze door jou heen moet uitgieten en aan hen moet worden gemanifesteerd, om hen te verrijken met Zijn kostbare schatten die ik je nu openbaar". 

120. Het verhaal van de H. Margaretha Maria is krachtig en diep ontroerend: “Hij onthulde mij de wonderen van Zijn liefde en de onverklaarbare geheimen van zijn Heilig Hart die Hij tot nu toe voor mij verborgen had gehouden, totdat Hij het voor het eerst voor mij opende, op zo’n opvallende en gevoelige manier dat Hij mij geen ruimte voor twijfel liet”. In latere verschijningen werd die troostende boodschap herhaald: “Hij onthulde mij de onuitsprekelijke wonderen van Zijn zuivere liefde en tot welke uitersten het Hem had geleid om de mensheid lief te hebben”. 

121. Deze krachtige realisatie van de liefde van Jezus Christus die ons door de H. Margaretha Maria is nagelaten, kan ons aansporen tot een grotere eenheid met Hem. We hoeven ons niet verplicht te voelen om elk detail van haar spirituele ervaring te accepteren of toe te eigenen, waarin, zoals vaak gebeurt, Gods tussenkomst samengaat met menselijke elementen die verband houden met de eigen verlangens, zorgen en innerlijke beelden van het individu. Zulke ervaringen moeten altijd worden geïnterpreteerd in het licht van het Evangelie en de rijke spirituele traditie van de Kerk, zelfs als we het goede erkennen dat ze in veel van onze broeders en zusters tot stand brengen.

Op deze manier kunnen we de gaven van de Heilige Geest herkennen die aanwezig zijn in die ervaringen van geloof en liefde. Belangrijker dan welk afzonderlijk detail dan ook is de kern van de boodschap die aan ons is doorgegeven, die kan worden samengevat in de woorden die de H. Margaretha Maria hoorde: “Dit is het Hart dat de mensen zo liefhad dat het niets heeft gespaard, zelfs tot het leegmaken en verteren ervan toe, om hun Zijn liefde te tonen”. 

122. Deze verschijning nodigt ons dus uit om te groeien in onze ontmoeting met Christus, ons vertrouwen volledig te stellen in Zijn liefde, totdat we een volledige en definitieve vereniging met Hem bereiken. “Het is noodzakelijk dat het Goddelijke Hart van Jezus op de een of andere manier het onze vervangt; dat Hij alleen in ons en voor ons leeft en werkt; dat Zijn wil… absoluut en zonder enige weerstand van onze kant werkt; en ten slotte dat Zijn genegenheden, gedachten en verlangens de plaats innemen van de onze, vooral Zijn liefde, zodat Hij in zichzelf en omwille van ons bemind wordt. En zo, omdat dit beminnelijke Hart ons alles in alles is, kunnen we met de H. Paulus zeggen dat wij niet langer ons eigen leven leiden, maar dat Hij het is die in ons leeft”. 

123. In de eerste boodschap die de H. Margaretha Maria ontving, werd deze uitnodiging in levendige, vurige en liefdevolle bewoordingen uitgedrukt. “Hij vroeg om mijn hart, dat ik Hem vroeg te nemen, wat Hij deed en vervolgens plaatste Hij mij in Zijn eigen aanbiddelijke Hart, van waaruit Hij mij het mijne liet zien als een klein atoom dat verteerd werd in de vurige oven van Zijn eigen Hart”. 

124. Op een ander punt zien we dat degene die zichzelf aan ons geeft, de verrezen en verheerlijkte Christus is, vol leven en licht. Als Hij inderdaad op verschillende momenten sprak over het lijden dat Hij voor ons heeft doorstaan ​​en over de ondankbaarheid waarmee Hij dat tegemoet treedt, dan zien we hier niet zozeer Zijn Bloed en pijnlijke Wonden, maar eerder het licht en het vuur van de Heer van het leven.

De wonden van het lijden zijn niet verdwenen, maar zijn nu getransfigureerd. Hier zien we het Paasmysterie in al zijn pracht: “Eens, toen het Allerheiligste Sacrament werd tentoongesteld, verscheen Jezus, stralend in glorie, met zijn vijf Wonden die leken op zoveel zonnen die uit Zijn heilige menselijkheid straalden, maar bovenal uit Zijn aanbiddelijke borst, die een vurige oven leek. Zijn kleed openend, openbaarde Hij Zijn meest liefhebbende en beminnelijke Hart, dat de levende bron van die vlammen was. Toen ontdekte ik de onuitsprekelijke wonderen van Zijn zuivere liefde, waarmee Hij de mensen tot het uiterste liefheeft, maar van hen alleen ondankbaarheid en onverschilligheid ontvangt”. 

H. CLAUDE DE LA COLOMBIÈRE 

125. Toen de heilige Claude de La Colombière hoorde van de ervaringen van de H. Margaretha Maria, nam hij onmiddellijk haar verdediging op zich en begon hij het nieuws over de verschijningen te verspreiden. De H. Claude speelde een bijzondere rol in het ontwikkelen van het begrip van devotie tot het Heilig Hart en de betekenis ervan in het licht van het Evangelie.

25-10-2024 om 23:09 geschreven door claudia

38. Diezelfde Jezus wacht nu op jou om hem de kans te geven om licht in je leven te brengen, je op te richten en je te vullen met Zijn kracht. Voor Zijn dood verzekerde Hij Zijn discipelen: "Ik zal jullie niet als wezen achterlaten; Ik kom naar jullie toe. Nog even en de wereld zal Mij niet meer zien, maar jullie zullen Mij zien" (Joh. 14:18-19). Jezus vindt altijd een manier om aanwezig te zijn in je leven, zodat je hem kunt ontmoeten. 

JEZUS’ BLIK 

39. Het evangelie vertelt ons dat een rijke man naar Jezus toe kwam, vol idealisme, maar zonder de kracht die nodig was om zijn leven te veranderen. Jezus "keek hem aan" (Mc. 10:21). Kun je je dat moment voorstellen, die ontmoeting tussen zijn ogen en die van Jezus? Als Jezus je roept en je oproept voor een missie, kijkt Hij eerst naar jou, peilt de diepten van je hart en, alles over je wetend, richt Hij Zijn blik op je. Zo was het ook toen “Hij langs het meer van Galilea liep en twee broers zag... en toen Hij vandaar wegliep, zag Hij nog twee broers” (Mt 4:18, 21).

40. Veel bladzijden van het Evangelie illustreren hoe attent Jezus was voor individuen en vooral voor hun problemen en behoeften. Ons wordt verteld dat “toen Hij de menigte zag, Hij medelijden met hen had, omdat ze uitgeput en hulpeloos waren” (Mt 9:36). Wanneer we het gevoel hebben dat iedereen ons negeert, dat niemand geeft om wat er met ons gebeurt, dat we voor niemand van belang zijn, blijft Hij bezorgd om ons. Tegen Nathanaël, die apart stond en druk was met zijn eigen zaken, kon Hij zeggen: “Ik zag je onder de vijgenboom voordat Filippus je riep” (Joh 1:48). 

41. Juist uit bezorgdheid voor ons kent Jezus al onze goede bedoelingen en kleine daden van liefdadigheid. Het Evangelie vertelt ons dat Hij ooit “een arme weduwe twee kleine koperen munten zag gooien” in de schatkamer van de tempel (Lc 21:2) en dat Hij dit onmiddellijk onder de aandacht van Zijn discipelen bracht. Jezus waardeert dus het goede dat Hij in ons ziet. Toen de hoofdman Hem met volledig vertrouwen naderde, “luisterde Jezus naar hem en was verbaasd” (Mt 8:10). Hoe geruststellend is het om te weten dat, zelfs als anderen zich niet bewust zijn van onze goede bedoelingen of daden, Jezus ze ziet en hoog acht. 

42. In zijn menselijkheid leerde Jezus dit van Maria, Zijn Moeder. OLVrouw overwoog zorgvuldig de dingen die ze had meegemaakt; ze “bewaarde ze… in haar hart” (Lc 2:19, 51) en samen met de H. Jozef leerde ze Jezus vanaf Zijn vroegste jaren om op dezelfde manier aandachtig te zijn. 

JEZUS’ WOORDEN 

43. Hoewel de Schrift de woorden van Jezus bewaart, die altijd levend en actueel zijn, zijn er momenten waarop Hij innerlijk tot ons spreekt, ons roept en ons naar een betere plek leidt. Die betere plek is Zijn Hart. Daar nodigt Hij ons uit om nieuwe kracht en vrede te vinden: "Kom naar Mij toe, allen die vermoeid zijn en onder zware lasten gebukt gaan, en Ik zal u rust geven" (Mt 11:28). In deze zin kon Hij tegen Zijn discipelen zeggen: "Blijf in Mij" (Joh 15:4). 

44. Jezus' woorden laten zien dat Zijn heiligheid diepe emoties niet uitsloot. Bij verschillende gelegenheden toonde Hij een liefde die zowel hartstochtelijk als meelevend was. Hij kon diep ontroerd en bedroefd zijn, zelfs tot het punt dat Hij tranen vergoot. Het is duidelijk dat Jezus niet onverschillig was voor de dagelijkse zorgen en bekommernissen van mensen, zoals hun vermoeidheid of honger: "Ik heb medelijden met deze menigte... ze hebben niets te eten... ze zullen onderweg flauwvallen, en sommigen van hen zijn van ver gekomen" (Mc 8:2-3). 

45. Het Evangelie maakt geen geheim van Jezus' liefde voor Jeruzalem: "Toen Hij dichterbij kwam en de stad zag, weende Hij erover" (Lc 19:41). Vervolgens uitte Hij het diepste verlangen van Zijn Hart: "Als u vandaag maar had herkend wat vrede bevordert" (Lc 19:42). De evangelisten laten hem soms zien in Zijn kracht en glorie, maar ze beelden ook Zijn diepe emoties uit in het licht van de dood en het verdriet dat Zijn vrienden voelden. Voordat het verhaal verteld wordt hoe Jezus, staande voor het graf van Lazarus, “begon te wenen” (Joh. 11:35), merkt het Evangelie op dat “Jezus Martha en haar zuster en Lazarus liefhad” (Joh. 11:5) en dat, toen Hij Maria en degenen die bij haar waren zag wenen, “Hij zeer in beroering raakte en diep ontroerd was” (Joh. 11:33).

Het Evangelieverhaal laat er geen twijfel over bestaan ​​dat Zijn tranen oprecht waren, een teken van innerlijke beroering. Ook proberen de Evangeliën Jezus’ angst over Zijn naderende gewelddadige dood door toedoen van degenen van wie Hij zoveel hield, niet te verbergen: Hij “begon bedroefd en bewogen te worden” (Mc. 14:33), zelfs tot het punt dat Hij uitriep: “Ik ben diepbedroefd, tot de dood toe” (Mc. 14:34). Deze innerlijke beroering vindt Zijn krachtigste uitdrukking in Zijn kreet vanaf het Kruis: “Mijn God, Mijn God, waarom hebt Gij Mij verlaten?” (Mc 15:34). 

46. Op het eerste gezicht kan dit alles neigen naar vrome sentimentaliteit. Toch is het uiterst ernstig en van doorslaggevend belang, en vindt het zijn meest verheven uitdrukking in de gekruisigde Christus. Het Kruis is Jezus' meest welsprekende woord van liefde. Een woord dat niet oppervlakkig, sentimenteel of louter opbouwend is. Het is liefde, pure liefde. Daarom kon de H. Paulus, worstelend om de juiste woorden te vinden om zijn relatie met Christus te beschrijven, spreken over "de Zoon van God, die mij heeft liefgehad en Zichzelf voor mij heeft overgegeven" (Gal 2:20).

Dit was Paulus' diepste overtuiging: de wetenschap dat hij geliefd was. Christus' zelfopoffering aan het Kruis werd de drijvende kracht in Paulus' leven, maar het had alleen zin voor hem omdat hij wist dat er iets nog groters achter zat: het feit dat "Hij mij liefhad". In een tijd waarin velen elders op zoek waren naar verlossing, welvaart of zekerheid, kon Paulus, bewogen door de Geest, verder kijken en zich verwonderen over het grootste en meest essentiële van alles: "Christus heeft mij liefgehad". 

47. Nu we Christus hebben overwogen en hebben gezien hoe Zijn daden en woorden ons inzicht geven in Zijn Hart, laten we ons wenden tot de reflectie van de Kerk op het heilige mysterie van het Heilig Hart van de Heer.

3e HOOFDSTUK: DIT IS HET HART DAT ZO ENORM HEEFT LIEFGEHAD

48. Devotie tot het Hart van Christus is niet de verering van een enkel orgaan los van de Persoon van Jezus. Wat we beschouwen en aanbidden is de hele Jezus Christus, de Zoon van God die mens werd, vertegenwoordigd door een beeld dat Zijn Hart accentueert. Dat Hart van vlees wordt gezien als het bevoorrechte teken van het diepste wezen van de geincarneerde Zoon en Zijn liefde, zowel Goddelijk als menselijk. Meer dan enig ander deel van Zijn lichaam is het Hart van Jezus "het natuurlijke teken en symbool van Zijn grenzeloze liefde". 

CHRISTUS AANBIDDEN 

49. Het is essentieel om te beseffen dat onze relatie tot de Persoon van Jezus Christus er één is van vriendschap en aanbidding, getrokken door de liefde die wordt vertegenwoordigd door het beeld van Zijn Hart. We vereren dat beeld, maar onze aanbidding is uitsluitend gericht op de levende Christus, in Zijn Goddelijkheid en Zijn volledige menselijkheid, zodat we omarmd kunnen worden door Zijn menselijke en Goddelijke liefde. 

50. Welk beeld er ook wordt gebruikt, het is duidelijk dat het levende Hart van Christus – niet de afbeelding ervan – het object is van onze aanbidding, want het is een deel van Zijn heilige verrezen lichaam, dat onafscheidelijk is van de Zoon van God die dat lichaam voor altijd heeft aangenomen. Wij aanbidden het omdat het “het Hart is van de Persoon van het Woord, met wie het onafscheidelijk is verenigd”. Wij aanbidden het ook niet omwille van zichzelf, maar omdat met dit Hart de vleesgeworden Zoon leeft, ons liefheeft en onze liefde in ruil daarvoor ontvangt. Elke daad van liefde of aanbidding van Zijn Hart wordt dus “werkelijk en waarlijk aan Christus zelf gegeven”, omdat het spontaan naar Hem terugverwijst en “een symbool en een teder beeld is van de oneindige liefde van Jezus Christus”. 

51. Om deze reden mag men zich nooit voorstellen dat deze devotie ons zou kunnen afleiden of scheiden van Jezus en Zijn liefde. Op een natuurlijke en directe manier wijst het ons op Hem en op Hem alleen, die ons oproept tot een kostbare vriendschap die gekenmerkt wordt door dialoog, genegenheid, vertrouwen en aanbidding. De Christus die we afgebeeld zien met een doorboord en brandend Hart is dezelfde Christus die, uit liefde voor ons, geboren werd in Bethlehem, door Galilea trok om zieken te genezen, zondaars te omarmen en genade te tonen. Dezelfde Christus die ons liefhad tot het einde, Zijn armen wijd opende aan het Kruis, die toen opstond uit de dood en nu onder ons leeft in heerlijkheid. 

ZIJN BEELD VEREREN 

52. Hoewel het beeld van Christus en Zijn Hart op zichzelf geen object van aanbidding is, is het ook niet zomaar één van de vele andere mogelijke beelden. Het werd niet bedacht aan een bureau of ontworpen door een kunstenaar; het is “geen denkbeeldig symbool, maar een echt symbool dat het centrum vertegenwoordigt, de bron waaruit de verlossing voor de hele mensheid voortvloeide”. 

53. De universele menselijke ervaring heeft het beeld van het hart tot iets unieks gemaakt. Het is inderdaad door de geschiedenis heen en in verschillende delen van de wereld een symbool geworden van persoonlijke intimiteit, genegenheid, emotionele gehechtheid en het vermogen tot liefde. Een hand op het hart van een vriend, die alle wetenschappelijke verklaringen overstijgt, drukt speciale genegenheid uit: wanneer twee mensen verliefd worden en dichter bij elkaar komen, gaat hun hart sneller kloppen; wanneer we in de steek worden gelaten of bedrogen worden door iemand van wie we houden, breekt ons hart. Zo zeggen we ook vaak dat we “vanuit het hart” spreken als we iets diep persoonlijks willen zeggen. De taal van poëzie weerspiegelt de kracht van deze ervaringen. In de loop van de geschiedenis heeft het hart een unieke symbolische waarde gekregen die meer is dan alleen maar conventioneel. 

54. Het is dan ook begrijpelijk dat de Kerk het beeld van het Hart heeft gekozen om de menselijke en Goddelijke liefde van Jezus Christus en de diepste kern van zijn Persoon te vertegenwoordigen. Maar hoewel de afbeelding van een brandend hart een welsprekend symbool kan zijn van de brandende liefde van Jezus Christus, is het belangrijk dat dit Hart niet los van Hem wordt afgebeeld. Op deze manier zal Zijn oproep tot een persoonlijke relatie van ontmoeting en dialoog des te betekenisvoller worden. Het eerbiedwaardige beeld van Christus die Zijn liefhebbende Hart uitsteekt, laat Hem ook zien terwijl Hij ons rechtstreeks aankijkt en ons uitnodigt tot ontmoeting, dialoog en vertrouwen; het laat Zijn sterke handen zien die ons kunnen ondersteunen en Zijn lippen die persoonlijk tot ieder van ons spreken. 

55. Ook het hart heeft het voordeel dat het onmiddellijk herkenbaar is als het diepe verenigende centrum van het lichaam, een uitdrukking van de totaliteit van de persoon, in tegenstelling tot andere individuele organen. Als een deel dat staat voor het geheel, zouden we het gemakkelijk verkeerd kunnen interpreteren, als we het los van de Heer zelf zouden beschouwen. Het beeld van het Hart zou ons ertoe moeten brengen Christus te beschouwen in al de schoonheid en rijkdom van Zijn menselijkheid en Goddelijkheid. 

56. Welke bijzondere esthetische kwaliteiten we ook mogen toeschrijven aan verschillende uitbeeldingen van Christus’ Hart wanneer we voor hen bidden, het is niet zo dat “er iets van hen wordt verlangd of dat er blind vertrouwen wordt gesteld in beelden zoals ooit door de heidenen werd gedaan”. In plaats daarvan “aanbidden we Christus door deze beelden die we kussen, en waarvoor we knielen en ons hoofd ontbloten”. 

57. Sommige van deze voorstellingen kunnen ons inderdaad smakeloos voorkomen en niet bepaald bevorderlijk zijn voor genegenheid of gebed. Toch is dit van weinig belang, aangezien ze slechts uitnodigingen tot gebed zijn, en, om een ​​oosters spreekwoord te citeren, we moeten onze blik niet beperken tot de vinger die ons naar de maan wijst. Terwijl de Eucharistie een echte aanwezigheid is die aanbeden moet worden, wijzen heilige beelden, hoewel gezegend, verder dan zichzelf en nodigen ons uit om ons hart te verheffen en het te verenigen met het Hart van de levende Christus. Het beeld dat we vereren, dient dus als een oproep om ruimte te maken voor een ontmoeting met Christus, en om Hem te aanbidden op welke manier we Hem ook willen uitbeelden. Als we voor het beeld staan, staan ​​we voor Christus, en in Zijn aanwezigheid “houdt de liefde even halt, overweegt het mysterie en geniet ervan in stilte”. 

58. Tegelijkertijd mogen we nooit vergeten dat het beeld van het Hart ons spreekt over het vlees en over aardse realiteiten. Op deze manier wijst het ons op de God die één van ons wilde worden, een deel van onze geschiedenis en een metgezel op onze aardse reis. Een meer abstracte of gestileerde vorm van toewijding zou niet noodzakelijkerwijs trouwer zijn aan het Evangelie, want in dit welsprekende en tastbare teken zien we hoe God Zichzelf wilde openbaren en dicht bij ons wilde komen. 

EEN TASTBARE LIEFDE 

59. Aan de andere kant gaan liefde en het menselijk hart niet altijd samen, omdat haat, onverschilligheid en egoïsme ook in ons hart kunnen heersen. Toch kunnen we onze vervulling als mens niet bereiken als we ons hart niet voor anderen openen; alleen door liefde worden we volledig onszelf. Het diepste deel van ons, geschapen voor liefde, zal Gods plan alleen vervullen als we leren lief te hebben. En het hart is het symbool van die liefde.

60. De eeuwige Zoon van God, in zijn volkomen transcendentie, koos ervoor om ieder van ons lief te hebben met een menselijk Hart. Zijn menselijke emoties werden het sacrament van die oneindige en eindeloze liefde. Zijn Hart is dus niet alleen een symbool voor een ontlichaamde spirituele waarheid. Wanneer we naar het Hart van de Heer staren, beschouwen we een fysieke realiteit, Zijn menselijk vlees, dat Hem in staat stelt om echte menselijke emoties en gevoelens te bezitten, zoals wijzelf, zij het volledig getransformeerd door Zijn Goddelijke liefde. Onze toewijding moet opstijgen naar de oneindige liefde van de Persoon van de Zoon van God, maar we moeten in gedachten houden dat Zijn Goddelijke liefde onafscheidelijk is van zijn menselijke liefde. Het beeld van Zijn Hart van vlees helpt ons om precies dit te doen. 

61. Aangezien het hart in de populaire geest nog steeds wordt gezien als het affectieve centrum van elke mens, blijft het het beste middel om de Goddelijke liefde van Christus te symboliseren, voor altijd en onafscheidelijk verenigd met Zijn geheel menselijke liefde. Pius XII merkte op dat het Evangelie, verwijzend naar de liefde van Christus’ Hart, spreekt van “niet alleen Goddelijke naastenliefde maar ook menselijke genegenheid”. Inderdaad, “het Hart van Jezus Christus, hypostatisch verenigd met de Goddelijke Persoon van het Woord, klopte zonder twijfel van liefde en elke andere tedere genegenheid”. 

62. De kerkvaders, die zich verzetten tegen degenen die de ware menselijkheid van Christus ontkenden of bagatelliseerden, drongen aan op de concrete en tastbare realiteit van de menselijke genegenheden van de Heer. De H. Basilius benadrukte dat de incarnatie van de Heer niet iets fantasierijks was, en dat “de Heer onze natuurlijke genegenheden bezat”. De H. Johannes Chrysostomus wees op een voorbeeld: “Als Hij onze natuur niet had bezeten, zou Hij niet van tijd tot tijd droefheid hebben ervaren”. De H. Ambrosius verklaarde dat “door een ziel aan te nemen, Hij de hartstochten van de ziel op zich nam”.

Voor de H. Augustinus staan ​​onze menselijke genegenheden, die Christus op zich nam, nu open voor het leven van genade: “De Heer Jezus nam deze genegenheden van onze menselijke zwakheid op zich, zoals Hij het vlees van onze menselijke zwakheid op zich nam, niet uit noodzaak, maar bewust en vrij... opdat niemand die verdriet en smart voelt te midden van de beproevingen van het leven, zich gescheiden zou voelen van Zijn genade”. Ten slotte zag de H. Johannes Damascenus de echte genegenheden die Christus in Zijn menselijkheid toonde als bewijs dat Hij onze natuur in zijn geheel aannam om deze in zijn geheel te verlossen en te transformeren: Christus nam dus alles aan wat deel uitmaakt van de menselijke natuur, zodat alles geheiligd kon worden.

63. Hier kunnen we profiteren van de gedachten van een theoloog die volhoudt dat, “door de invloed van het Griekse denken, de theologie het lichaam en de gevoelens lang heeft verbannen naar de wereld van het pre-menselijke of sub-menselijke of potentieel onmenselijke; maar wat de theologie niet in theorie oploste, loste spiritualiteit in de praktijk op. Dit, samen met volksvroomheid, bewaarde de relatie met de lichamelijke, psychologische en historische realiteit van Jezus. De Kruisweg, devotie tot Christus’ Wonden, zijn Kostbaar Bloed en zijn Heilig Hart, en een verscheidenheid aan eucharistische devoties... overbrugden allen de gaten in de theologie door onze harten en verbeelding, onze tedere liefde voor Christus, onze hoop en herinnering, onze verlangens en gevoelens te voeden. Rede en logica sloegen andere richtingen in”. 

EEN DRIEVOUDIGE LIEFDE 

64. Ook blijven we niet alleen op het niveau van de menselijke gevoelens van de Heer, hoe mooi en ontroerend ze ook zijn. Als we het Hart van Christus beschouwen, zien we ook hoe in Zijn fijne en nobele gevoelens, Zijn vriendelijkheid en zachtmoedigheid en Zijn tekenen van oprechte menselijke genegenheid, de diepere waarheid van Zijn oneindige Goddelijke liefde wordt geopenbaard. In de woorden van Benedictus XVI: “Vanuit de oneindige horizon van Zijn liefde wilde God de grenzen van de menselijke geschiedenis en de menselijke conditie binnengaan. Hij nam een ​​lichaam en een hart aan. Zo kunnen we het oneindige in het eindige beschouwen en ontmoeten, het onzichtbare en onuitsprekelijke mysterie in het menselijke Hart van Jezus de Nazarener”. 

65. Het beeld van het Hart van de Heer spreekt ons in feite van een drievoudige liefde. Eerst beschouwen we Zijn oneindige Goddelijke liefde. Dan wenden onze gedachten zich tot de spirituele dimensie van Zijn mensheid, waarin het Hart “het symbool is van die meest vurige liefde die, in Zijn ziel gegoten, Zijn menselijke wil verrijkt”. Ten slotte “is het ook een symbool van Zijn zintuiglijke liefde”. 

66. Deze drie liefdes zijn niet gescheiden, parallel of los van elkaar, maar werken samen en vinden hun uitdrukking in een constante en vitale eenheid. Want “door het geloof, waardoor wij geloven dat de menselijke en Goddelijke natuur verenigd zijn in de Persoon van Christus, kunnen wij de nauwste banden zien tussen de tedere liefde van het fysieke Hart van Jezus en de tweevoudige geestelijke liefde, namelijk menselijk en Goddelijk”. 

67. Wanneer wij het Hart van Christus binnengaan, voelen wij ons bemind door een menselijk hart dat gevuld is met genegenheden en emoties zoals de onze. Jezus’ menselijke wil kiest er vrijwillig voor om ons lief te hebben, en die geestelijke liefde wordt overspoeld met genade en naastenliefde. Wanneer wij in de diepten van Zijn Hart duiken, worden wij overweldigd door de immense glorie van Zijn oneindige liefde als de eeuwige Zoon, die wij niet langer kunnen scheiden van Zijn menselijke liefde. Juist in Zijn menselijke liefde, en niet erbuiten, ontmoeten wij Zijn Goddelijke liefde: wij ontdekken “het oneindige in het eindige”. 

68. Het is de constante en ondubbelzinnige leer van de Kerk dat onze aanbidding van Christus’ persoon onverdeeld is, en onafscheidelijk zowel Zijn Goddelijke als zijn menselijke natuur omvat. Sinds de oudheid heeft de Kerk geleerd dat wij “één en dezelfde Christus moeten aanbidden, de Zoon van God en van de mens, bestaande uit en in twee onafscheidelijke en onverdeelde naturen”. En wij doen dat “met één daad van aanbidding… voor zover het Woord vlees is geworden”. Christus wordt op geen enkele manier “aanbeden in twee naturen, waardoor twee daden van aanbidding worden geïntroduceerd”; in plaats daarvan vereren wij “door één daad van aanbidding God het Woord dat vlees is geworden, samen met Zijn eigen vlees”. 

69. De H. Johannes van het Kruis probeerde uit te leggen dat in de mystieke ervaring de oneindige liefde van de verrezen Christus niet als vreemd aan ons leven wordt ervaren. Het oneindige “vernedert” zich op een bepaalde manier om ons in staat te stellen, door het open Hart van Christus, een ontmoeting van werkelijk wederkerige liefde te ervaren, want “het is inderdaad geloofwaardig dat een vogel van nederige vlucht de koninklijke adelaar van de hoogten kan vangen, als deze adelaar neerdaalt met het verlangen om gevangen te worden”.

Hij legt ook uit dat de Bruidegom, “ziende dat de bruid gewond is van liefde voor hem, vanwege haar gekreun ook hij gewond is van liefde voor haar. Onder geliefden is de wonde van de ene de wonde van beiden”. Johannes van het Kruis beschouwt het beeld van Christus’ doorboorde zijde als een uitnodiging tot volledige vereniging met de Heer. Christus is het gewonde hert, gewond wanneer wij ons niet laten raken door Zijn liefde, die afdaalt naar de waterstromen om zijn dorst te lessen en getroost wordt wanneer wij ons tot Hem wenden: 

“Keer terug, duif! 

Het gewonde hert is in zicht op de heuvel, 

gekoeld door de bries van uw vlucht”. 

TRINITARISCHE PERSPECTIEVEN 

70. Devotie tot het Hart van Jezus, als een directe beschouwing van de Heer die ons in eenheid met Hem trekt, is duidelijk christologisch van aard. We zien dit in de brief aan de Hebreeën, die ons aanspoort om “met volharding de wedloop te lopen die voor ons ligt, terwijl we het oog gericht houden op Jezus” (12:2). Tegelijkertijd moeten we beseffen dat Jezus over Zichzelf spreekt als de weg naar de Vader: “Ik ben de weg… Niemand komt tot de Vader dan door Mij” (Joh. 14:6). Jezus wil ons tot de Vader brengen. Daarom eindigt de prediking van de Kerk vanaf het begin niet bij Jezus, maar bij de Vader. Als bron en volheid is de Vader uiteindelijk degene die verheerlijkt moet worden. 

71. Als we bijvoorbeeld kijken naar de brief aan de Efeziërs, kunnen we duidelijk zien hoe onze eredienst gericht is op de Vader: “Ik buig mijn knieën voor de Vader” (3:14). Er is “één God en Vader van allen, die boven allen en door allen en in allen is” (4:6). “Dank God de Vader te allen tijde en voor alles” (5:20). Het is de Vader “voor wie wij bestaan” (1 Kor. 8:6). In deze zin kon de H. Johannes Paulus II zeggen dat “het hele Christelijke leven als een grote pelgrimstocht naar het Huis van de Vader is”. Dit was ook de ervaring van de H. Ignatius van Antiochië op zijn weg naar het martelaarschap: “In mij is geen vonkje van verlangen naar wereldse dingen overgebleven, maar alleen een gefluister van levend water dat in mij fluistert: ‘Kom tot de Vader’”. 

72. De Vader is, vóór alles, de Vader van Jezus Christus: “Gezegend zij de God en Vader van onze Heer Jezus Christus” (Ef. 1:3). Hij is “de God van onze Heer Jezus Christus, de Vader der heerlijkheid” (Ef. 1:17). Toen de Zoon mens werd, waren alle hoop en aspiraties van Zijn menselijk Hart gericht op de Vader. Als we de manier overwegen waarop Christus over de Vader sprak, kunnen we de liefde en genegenheid vatten die Zijn menselijk Hart voor Hem voelde, deze volledige en constante oriëntatie op Hem. Jezus’ leven onder ons was een reis van antwoord op de constante roep van Zijn menselijk Hart om tot de Vader te komen. 

73. We weten dat het Aramese woord dat Jezus gebruikte om de Vader aan te spreken “Abba” was, een intieme en bekende term die sommigen verontrustend vonden (vgl. Joh. 5:18). Zo sprak Hij de Vader aan toen Hij Zijn angst uitdrukte over Zijn naderende dood: “Abba, Vader, voor U zijn alle dingen mogelijk; neem deze beker van Mij weg; maar niet wat Ik wil, maar wat U wilt” (Mc. 14:36). Jezus wist goed dat Hij altijd door de Vader was bemind: “U had Mij lief vóór de grondlegging van de wereld” (Joh. 17:24). In Zijn menselijke Hart had Hij zich verheugd toen Hij de Vader tegen Hem hoorde zeggen: “Jij bent Mijn Zoon, de Geliefde; in Jou vind Ik welbehagen” (Mc. 1:11).

74. Het Vierde Evangelie vertelt ons dat de eeuwige Zoon altijd “dicht bij het Hart van de Vader” was (Joh. 1:18). De H. Irenaeus verklaart zo dat “de Zoon van God van het begin af aan bij de Vader was”. Origenes beweert van zijn kant dat de Zoon “in ononderbroken beschouwing van de diepten van de Vader” volhardt. Toen de Zoon vlees werd, bracht Hij hele nachten door met het praten met Zijn geliefde Vader op de bergtop (vgl. Luc. 6:12). Hij zei ons: “Ik moet in het Huis van Mijn Vader zijn” (Luc. 2:49). We zien ook hoe Hij Zijn lof uitdrukte: “Jezus verheugde Zich in de Heilige Geest en zei: ‘Ik dank U, Vader, Heer van de Hemel en de aarde’ (Luc. 10:21). Zijn laatste woorden, vol vertrouwen, waren: “Vader, in Uw handen beveel Ik Mijn geest” (Luc. 23:46). 

75. Laten we ons nu wenden tot de Heilige Geest, wiens vuur het Hart van Christus vervult. Zoals de H. Johannes Paulus II ooit zei, is het Hart van Christus “het meesterwerk van de Heilige Geest”. Dit is meer dan alleen een gebeurtenis uit het verleden, want zelfs nu “leeft het Hart van Christus door de werking van de Heilige Geest, aan wie Jezus de inspiratie van Zijn zending toeschreef (vgl. Lc 4:18; Jes 61:1) en wiens zending Hij had beloofd bij het Laatste Avondmaal. Het is de Geest die ons in staat stelt de rijkdom van het teken van Christus’ doorboorde zijde te vatten, waaruit de Kerk is voortgekomen (vgl. Sacrosanctum Concilium, 5)”. Met andere woorden, “alleen de Heilige Geest kan voor ons de volheid van de ‘innerlijke mens’ openen, die in het Hart van Christus te vinden is. Hij alleen kan ervoor zorgen dat onze menselijke harten stap voor stap kracht putten uit die volheid”. 

76. Als we dieper willen ingaan op de mysterieuze werking van de Geest, leren we dat Hij in ons verzucht en zegt: “Abba!” Ja, “het bewijs dat u kinderen bent, is dat God de Geest van Zijn Zoon in onze harten heeft gezonden, die roept: ‘Abba, Vader!’” (Gal. 4:6). Want “de Geest getuigt met onze geest dat wij kinderen van God zijn” (Rom. 8:16). De Heilige Geest die in het menselijke hart van Christus werkt, trekt hem onophoudelijk naar de Vader. Wanneer de Geest ons door genade verenigt met de gevoelens van Christus, maakt Hij ons deelgenoten van de relatie van de Zoon met de Vader, waardoor we “een geest van aanneming tot kinderen ontvangen, waardoor we roepen: ‘Abba, Vader!’” (Rom. 8:15). 

77. Onze relatie met het Hart van Christus wordt zo veranderd, dankzij de aansporing van de Geest die ons naar de Vader leidt, de bron van leven en de ultieme bron van genade. Christus verwacht niet dat we eenvoudigweg in Hem blijven. Zijn liefde is “de openbaring van de barmhartigheid van de Vader”, en Zijn verlangen is dat wij, gedreven door de Geest die uit Zijn hart opwelt, “met Hem en in Hem” naar de Vader opstijgen. Wij geven eer aan de Vader “door” Christus, “met” Christus, en “in” Christus. De H. Johannes Paulus II leerde dat “het Hart van de Verlosser ons uitnodigt om terug te keren naar de liefde van de Vader, die de bron is van elke authentieke liefde”. Dit is precies wat de Heilige Geest, die tot ons komt door het Hart van Christus, in onze harten wil voeden. Om deze reden richt de liturgie zich, door het verlevendigende werk van de Geest, altijd tot de Vader vanuit het verrezen Hart van Christus. 

RECENTE LERINGEN VAN HET MAGISTERIUM 

78. Op talloze manieren is het Hart van Christus altijd aanwezig geweest in de geschiedenis van de Christelijke spiritualiteit. In de Schrift en in de eerste eeuwen van het leven van de Kerk verscheen het onder het beeld van de gewonde zijde van de Heer, als een bron van genade en een oproep tot een diepe en liefdevolle ontmoeting. In deze zelfde gedaante is het opnieuw verschenen in de geschriften van talloze Heiligen, in het verleden en heden. In de afgelopen eeuwen heeft deze spiritualiteit geleidelijk de specifieke vorm aangenomen van devotie tot het Heilig Hart van Jezus.

25-10-2024 om 21:58 geschreven door claudia

Encycliek: DILEXIT NOS - OVER DE MENSELIJKE EN GODDELIJKE LIEFDE VAN HET HART VAN JEZUS CHRISTUS 

1. “HIJ HEEFT ONS LIEFGEHAD”, zegt de H. Paulus over Christus (vgl. Rom. 8:37), om ons te laten beseffen dat niets ons ooit van die liefde kan “scheiden” (Rom. 8:39). Paulus kon dit met zekerheid zeggen, omdat Jezus zelf tegen Zijn discipelen had gezegd: “Ik heb jullie liefgehad” (Joh. 15:9,12). Zelfs nu zegt de Heer tegen ons: “Ik heb jullie vrienden genoemd” (Joh. 15:15). Zijn open Hart is ons voorgegaan en wacht op ons, onvoorwaardelijk, en vraagt ​​alleen om ons zijn liefde en vriendschap aan te bieden. Want “Hij heeft ons het eerst liefgehad” (vgl. 1 Joh. 4:10). Dankzij Jezus “hebben wij de liefde die God voor ons heeft, leren kennen en erin geloven” (1 Joh. 4:16). 

1e HOOFDSTUK: BELANG VAN HET HART 

2. Het symbool van het hart wordt vaak gebruikt om de liefde van Jezus Christus uit te drukken. Sommigen hebben zich afgevraagd of dit symbool vandaag de dag nog wel betekenis heeft. Maar omdat we leven in een tijdperk van oppervlakkigheid, ons als een bezetene van het ene naar het andere haasten zonder echt te weten waarom, en eindigen als onverzadigbare consumenten en slaven van de mechanismen van een markt die zich niet bekommert om de diepere betekenis van ons leven, moeten we allen het belang van het hart herontdekken. 

WAT BEDOELEN WE MET “HET HART”? 

3. In het klassieke Grieks duidt het woord kardía het innerlijke deel van mensen, dieren en planten aan. Voor Homerus duidt het niet alleen op het centrum van het lichaam, maar ook op de menselijke ziel en geest. In de Ilias komen gedachten en gevoelens voort uit het hart en zijn nauw met elkaar verbonden. Het hart verschijnt als de plaats van verlangen en de plaats waar belangrijke beslissingen vorm krijgen.

Bij Plato dient het hart als het ware om de rationele en instinctieve aspecten van de persoon te verenigen, aangezien men dacht dat de impulsen van zowel de hogere vermogens als de hartstochten door de aderen gingen die in het hart samenkomen. Vanaf de oudheid is er dus een waardering voor het feit dat mensen niet louter een som van verschillende vaardigheden zijn, maar een eenheid van lichaam en ziel met een coördinerend centrum dat een achtergrond van betekenis en richting biedt aan alles wat een persoon ervaart. 

4. De Bijbel vertelt ons dat "het Woord van God levend en actief is... het kan de gedachten en bedoelingen van het hart beoordelen" (Heb 4:12). Op deze manier spreekt het tot ons over het hart als een kern die verborgen ligt onder alle uiterlijke schijn, zelfs onder de oppervlakkige gedachten die ons op een dwaalspoor kunnen brengen. De discipelen van Emmaüs, op hun mysterieuze reis in het gezelschap van de verrezen Christus, ervoeren een moment van angst, verwarring, wanhoop en teleurstelling. Toch gebeurde er, ondanks dit, iets diep in hen: "Brandde ons hart niet in ons toen Hij met ons sprak op de weg?" (Lc 24:32). 

5. Het hart is ook de plaats van oprechtheid, waar bedrog en vermomming geen plaats hebben. Het geeft meestal onze ware bedoelingen aan, wat we echt denken, geloven en verlangen, de "geheimen" die we niemand vertellen: kortom, de naakte waarheid over onszelf. Het is het deel van ons dat noch schijn noch illusie is, maar in plaats daarvan authentiek, echt, volledig “wie we zijn” is. Daarom werd Samson, die het geheim van zijn kracht voor Delilah verborgen hield, door haar gevraagd: “Hoe kun je zeggen: ‘Ik hou van je’, als je hart niet bij mij is?” (Richt. 16:15). Pas toen Samson zijn hart voor haar opende, realiseerde ze zich “dat hij haar zijn hele geheim had verteld” (Richt. 16:18). 

6. Deze innerlijke realiteit van elke persoon is vaak verborgen achter een groot deel “gebladerte”, wat het voor ons moeilijk maakt om niet alleen onszelf te begrijpen, maar nog meer om anderen te kennen: “Het hart is bedrieglijker dan al het andere; het is verdorven, wie kan het begrijpen?” (Jer. 17:9). We kunnen dan ook het advies van het boek Spreuken begrijpen: “Behoed uw hart met alle waakzaamheid, want daaruit vloeien de bronnen des levens; doe de kromme taal van u weg” (4:23-24).

Alleen al schijn, oneerlijkheid en bedrog schaden en verdraaien het hart. Ondanks al onze pogingen om ons voor te doen als iets wat we niet zijn, is ons hart de ultieme rechter, niet van wat we anderen laten zien of verbergen, maar van wie we werkelijk zijn. Het is de basis voor elk gezond levensproject; niets waardevols kan worden ondernomen zonder het hart. Valse schijn en onwaarheden laten ons uiteindelijk met lege handen achter. 

7. Ter illustratie hiervan zou ik een verhaal willen herhalen dat ik reeds eerder heb verteld. “Voor carnaval, toen we kinderen waren, maakte mijn grootmoeder een gebakje met een heel dun beslag. Als ze de reepjes beslag in de olie liet vallen, zetten ze uit, maar als we erin beten, waren ze leeg van binnen. In het dialect dat we spraken, werden die koekjes ‘leugens’ genoemd… Mijn grootmoeder legde uit waarom: ‘Net als leugens zien ze er groot uit, maar zijn ze leeg van binnen; ze zijn vals, onwerkelijk’”.

8. In plaats van oppervlakkige bevredigingen na te jagen en een rol te spelen ten behoeve van anderen, zouden we beter kunnen nadenken over de echt belangrijke vragen in het leven. Wie ben ik werkelijk? Wat zoek ik? Welke richting wil ik geven aan mijn leven, mijn beslissingen en mijn acties? Waarom en met welk doel ben ik op deze wereld? Hoe wil ik terugkijken op mijn leven als het voorbij is? Welke betekenis wil ik geven aan al mijn ervaringen? Wie wil ik zijn voor anderen? Wie ben ik voor God? Al deze vragen leiden ons terug naar het hart. 

TERUG NAAR HET HART 

9. In deze "vluchtige" wereld van ons, moeten we opnieuw beginnen te spreken over het hart en nadenken over deze plek waar elke persoon, van elke klasse en conditie, een synthese creëert, waar ze de radicale bron van hun sterktes, overtuigingen, hartstochten en beslissingen tegenkomen. Toch bevinden we ons in samenlevingen van serieconsumenten die van dag tot dag leven, gedomineerd door het hectische tempo en gebombardeerd door technologie, en die het geduld missen dat nodig is om deel te nemen aan de processen die een innerlijk leven van nature vereist.

In de hedendaagse samenleving lopen mensen het risico hun essentie verliezen, het centrum van hun eigen zelf. “Mensen van onze tijd raken inderdaad vaak in de war en verscheurd, bijna verstoken van een innerlijk principe dat eenheid en harmonie in hun leven en daden kan creëren. Gedragsmodellen die helaas nu wijdverbreid zijn, overdrijven onze rationeel-technologische dimensie of, integendeel, die van onze instincten.” Er is geen ruimte meer voor het hart. 

10. De kwesties die de vluchtige samenleving van vandaag de dag oproept, worden veel besproken, maar deze minachting van de diepe kern van onze menselijkheid – het hart – heeft een veel langere geschiedenis. We vinden het reeds aanwezig in het Helleense en prechristelijke rationalisme, in het postchristelijke idealisme en in het materialisme in zijn verschillende gedaanten.

Het hart is genegeerd in de antropologie, en de grote filosofische traditie vindt het een vreemd begrip, en geeft de voorkeur aan andere concepten zoals rede, wil of vrijheid. De betekenis van de term zelf is onnauwkeurig en moeilijk te situeren binnen onze menselijke ervaring. Misschien komt dit door de moeilijkheid om het te behandelen als een "duidelijk idee", of omdat het de vraag van zelfbegrip inhoudt, waarbij het diepste deel van ons ook datgene is wat het minst bekend is.

Zelfs het ontmoeten van anderen blijkt niet noodzakelijkerwijs een manier te zijn om onszelf te ontmoeten, aangezien onze denkpatronen worden gedomineerd door een ongezond individualisme. Veel mensen voelen zich veiliger door hun denksystemen te construeren in het gemakkelijker te controleren domein van intelligentie en wil. Het onvermogen om ruimte te maken voor het hart, als onderscheiden van onze menselijke krachten en hartstochten die los van elkaar worden bekeken, heeft geresulteerd in een belemmering van het idee van een persoonlijk centrum, waarin liefde uiteindelijk de enige realiteit is die alle andere kan verenigen.

11. Als we het hart devalueren, devalueren we ook wat het betekent om vanuit het hart te spreken, met het hart te handelen, het hart te cultiveren en te helen. Als we de specificiteit van het hart niet waarderen, missen we de boodschappen die het verstand alleen niet kan communiceren; we missen de rijkdom van onze ontmoetingen met anderen; we missen poëzie. We verliezen ook het spoor van de geschiedenis en ons eigen verleden, omdat onze echte persoonlijke geschiedenis met het hart wordt opgebouwd. Aan het einde van ons leven zal dat alleen nog van belang zijn. 

12. Het moet dus gezegd worden dat we een hart hebben, een hart dat samenleeft met andere harten die het helpen een "Jij" te maken. Omdat we dit thema niet uitgebreid kunnen uitwerken, nemen we een personage uit een van Dostojevski's romans, Nikolaj Stavrogin. Romano Guardini betoogt dat Stavrogin de belichaming is van het kwaad, omdat zijn voornaamste karaktertrek zijn harteloosheid is: “Stavrogin heeft geen hart, daarom is zijn geest koud en leeg en zijn lichaam verzonken in beestachtige traagheid en sensualiteit.

Hij heeft geen hart, daarom kan hij niemand benaderen en niemand kan ooit echt dichter bij hem komen. Want alleen het hart creëert intimiteit, ware nabijheid tussen twee personen. Alleen het hart is in staat om te verwelkomen en gastvrijheid te bieden. Intimiteit is de juiste activiteit en het domein van het hart. Stavrogin is altijd oneindig ver weg, zelfs van zichzelf, omdat een mens alleen met het hart in zichzelf kan binnengaan, niet met de geest. Het ligt niet in de macht van een mens om met de geest in zijn eigen innerlijkheid binnen te gaan. Daarom blijft de mens, als het hart niet leeft, een vreemdeling voor zichzelf”. 

13. Al onze acties moeten onder de “politieke heerschappij” van het hart worden geplaatst. Op deze manier zullen onze agressiviteit en obsessieve verlangens rust vinden in het grotere goed dat het hart voorstelt en in de kracht van het hart om het kwaad te weerstaan. De geest en de wil worden in dienst gesteld van het grotere goed door waarheden te voelen en te proeven, in plaats van te proberen ze te beheersen zoals de wetenschap dat doet. De wil verlangt naar het grotere goed dat het hart herkent, terwijl de verbeelding en emoties zelf worden geleid door het kloppen van het hart. 

14. Je zou dus kunnen zeggen dat ik mijn hart ben, want mijn hart is wat mij onderscheidt, mijn spirituele identiteit vormt en mij in gemeenschap brengt met andere mensen. De algoritmen die in de digitale wereld werken, laten zien dat onze gedachten en wil veel "uniformer" zijn dan we eerder dachten. Ze zijn gemakkelijk te voorspelbaar en dus manipuleerbaar. Dat is niet het geval met het hart. 

15. Het woord "hart" bewijst zijn waarde voor filosofie en theologie in hun pogingen om een ​​integrale synthese te bereiken. De betekenis ervan kan ook niet worden uitgeput door biologie, psychologie, antropologie of enige andere wetenschap. Het is een van die oeroude woorden die “de realiteiten beschrijven die bij de mens horen, precies voor zover hij één geheel is (als een corporeo-spiritueel persoon)”. Hieruit volgt dat biologen niet “realistischer” zijn als ze het over het hart hebben, omdat ze er slechts één aspect van zien; het geheel is niet minder reëel, maar zelfs nog reëler. Abstracte taal kan ook nooit dezelfde concrete en integrerende betekenis krijgen. Het woord “hart” roept de diepste kern van onze persoon op, en stelt ons zo in staat onszelf te begrijpen in onze integriteit en niet alleen onder één geïsoleerd aspect. 

16. Deze unieke kracht van het hart helpt ons ook te begrijpen waarom we, wanneer we een realiteit met ons hart vatten, deze beter en vollediger kennen. Dit leidt ons onvermijdelijk tot de liefde waartoe het hart in staat is, want “de diepste kern van de realiteit is liefde”. Voor Heidegger, zoals geïnterpreteerd door een hedendaagse denker, begint filosofie niet met een eenvoudig concept of zekerheid, maar met een schok: “De gedachte moet worden uitgelokt voordat het met concepten begint te werken of terwijl het ermee werkt.

Zonder diepe emotie kan de gedachte niet beginnen. Het eerste mentale beeld zou dus kippenvel zijn. Wat iemand als eerste aanzet tot denken en vragen is diepe emotie. Filosofie vindt altijd plaats in een basisstemming (Stimmung)”. Daar komt het hart in beeld, omdat het “de gemoedstoestanden herbergt en functioneert als een ‘bewaker van de gemoedstoestand’. Het ‘hart’ luistert op een niet-metaforische manier naar ‘de stille stem’ van het zijn, en laat zich erdoor temperen en bepalen”. 

HET HART VERENIGT DE FRAGMENTEN 

17. Tegelijkertijd maakt het hart alle authentieke binding mogelijk, omdat een relatie die niet door het hart wordt gevormd, niet in staat is de fragmentatie te overwinnen die door individualisme wordt veroorzaakt. Twee monaden (monade = unieke eenheid) kunnen elkaar benaderen, maar ze zullen nooit echt verbinding maken. Een maatschappij die wordt gedomineerd door narcisme en egocentrisme zal steeds meer “harteloos” worden. Dit zal op zijn beurt leiden tot het “verlies van verlangen”, omdat we onszelf gevangen vinden binnen muren die we zelf hebben gemaakt, terwijl andere personen van de horizon verdwijnen, niet langer in staat tot gezonde relaties. Als gevolg daarvan worden we ook niet langer in staat om open te staan ​​voor God. Zoals Heidegger het stelt, moeten we om open te staan ​​voor het goddelijke een “gasthuis” bouwen. 

18. We zien dus dat er in het hart van elke persoon een mysterieuze verbinding bestaat tussen zelfkennis en openheid voor anderen, tussen de ontmoeting met iemands persoonlijke uniciteit en de bereidheid om zichzelf aan anderen te geven. We worden onszelf alleen in de mate dat we het vermogen verwerven om anderen te erkennen, terwijl alleen zij die zichzelf kunnen erkennen en accepteren, anderen kunnen ontmoeten. 

19. Het hart is ook in staat om onze persoonlijke geschiedenis te verenigen en te harmoniseren, die hopeloos gefragmenteerd kan lijken, maar de plek is waar alles zin kan krijgen. Het Evangelie vertelt ons dit door te spreken over OLVrouw, die dingen zag met het hart. Ze was in staat om te dialogeren met de dingen die ze ervoer door ze in haar hart te overdenken, hun geheugen te koesteren en ze in een groter perspectief te bekijken. De beste uitdrukking van hoe het hart denkt, is te vinden in de twee passages in het Evangelie van de H. Lucas die tot ons spreken over hoe Maria "al deze dingen koesterde (synetérei) en ze in haar hart overwoog (symbállousa)" (vgl. Lc 2:19 en 51).

Het Griekse werkwoord symbállein, “nadenken”, roept het beeld op van het samenvoegen van twee dingen (“symbolen”) in iemands geest en erover nadenken, in een dialoog met zichzelf. In Lucas 2:51 wordt het werkwoord dietérei gebruikt, wat de betekenis heeft van “bewaren”. Wat Maria “bewaarde” was niet alleen haar herinnering aan wat ze had gezien en gehoord, maar ook die aspecten ervan die ze nog niet begreep; deze bleven niettemin aanwezig en levend in haar geheugen, wachtend om “samengevoegd” te worden in haar hart.

20. In dit tijdperk van kunstmatige intelligentie mogen we niet vergeten dat poëzie en liefde nodig zijn om onze menselijkheid te redden. Geen enkel algoritme zal ooit in staat zijn om bijvoorbeeld de nostalgie vast te leggen die we allemaal voelen, ongeacht onze leeftijd en waar we ook wonen, wanneer we ons herinneren hoe we voor het eerst een vork gebruikten om de randen van de taarten die we onze moeders of grootmoeders thuis hielpen maken, dicht te plakken. Het was een moment van culinaire leertijd, ergens tussen kinderspel en volwassenheid, toen we ons voor het eerst verantwoordelijk voelden om te werken en elkaar te helpen.

Naast de vork zou ik ook duizenden andere kleine dingen kunnen noemen die een kostbaar onderdeel van ieders leven zijn: een glimlach die we ontlokten door een grap te vertellen, een tekening die we maakten in het licht van een raam, de eerste voetbalwedstrijd die we speelden met een voddenbal, de wormen die we verzamelden in een schoenendoos, een bloem die we drukten in de pagina's van een boek, onze bezorgdheid over een jonge vogel die uit zijn nest was gevallen, een wens die we deden bij het plukken van een madeliefje. Al deze kleine dingen, op zichzelf al gewoon maar voor ons buitengewoon, kunnen nooit door algoritmes worden vastgelegd. De vork, de grap, het raam, de bal, de schoenendoos, het boek, de vogel, de bloem: ze leven allemaal voort als kostbare herinneringen die diep in ons hart worden "bewaard". 

21. Deze diepe kern, aanwezig in elke man en vrouw, is niet die van de ziel, maar van de hele persoon in zijn of haar unieke psychosomatische identiteit. Alles vindt zijn eenheid in het hart, dat de verblijfplaats kan zijn van liefde in al zijn spirituele, psychische en zelfs fysieke dimensies. Kortom, als liefde in ons hart heerst, worden we op een complete en stralende manier de personen die we bedoeld zijn te zijn, want elk mens is bovenal geschapen voor liefde. In de diepste vezel van ons wezen zijn we gemaakt om lief te hebben en bemind te worden. 

22. Om deze reden, wanneer we getuige zijn van het uitbreken van nieuwe oorlogen, met de medeplichtigheid, tolerantie of onverschilligheid van andere landen, of kleine machtsstrijd over partijdige belangen, kunnen we in de verleiding komen om te concluderen dat onze wereld haar hart verliest. We hoeven alleen maar te kijken en te luisteren naar de oudere vrouwen – van beide kanten – die overgeleverd zijn aan deze verwoestende conflicten. Het is hartverscheurend om te zien hoe ze rouwen om hun vermoorde kleinkinderen, of ernaar verlangen om zelf te sterven nadat ze de huizen verloren waar ze hun hele leven hadden doorgebracht.

Die vrouwen, die vaak pijlers van kracht en veerkracht waren te midden van de moeilijkheden en ontberingen van het leven, ervaren nu, aan het einde van hun dagen, in plaats van een welverdiende rust, alleen maar angst, vrees en verontwaardiging. De schuld bij anderen leggen lost deze schandelijke en tragische situaties niet op. Deze oudere vrouwen zien huilen, en niet het gevoel hebben dat dit iets ondraaglijks is, is een teken van een wereld die harteloos is geworden. 

23. Wanneer iemand nadenkt, vragen stelt en reflecteert op zijn of haar ware identiteit, streeft naar het begrijpen van de diepere vragen van het leven en het zoeken naar God, of de sensatie ervaart van het opvangen van een glimp van de waarheid, leidt dit tot het besef dat onze vervulling als mens gevonden wordt in liefde. In het liefhebben voelen we dat we het doel en de doelstelling van ons bestaan ​​in deze wereld leren kennen. Alles komt samen in een staat van samenhang en harmonie. Hieruit volgt dat, bij het overdenken van de betekenis van ons leven, de meest beslissende vraag die we kunnen stellen misschien is: "Heb ik een hart?" 

VUUR

24. Alles wat we hebben gezegd heeft implicaties voor het spirituele leven. De theologie die ten grondslag ligt aan de Geestelijke Oefeningen van de H. Ignatius van Loyola is bijvoorbeeld gebaseerd op “genegenheid” (affectus). De structuur van de Oefeningen veronderstelt een vast en oprecht verlangen om iemands leven te “herschikken”, een verlangen dat op zijn beurt de kracht en de middelen verschaft om dat doel te bereiken. De regels en de composities van de plaats die Ignatius verschaft, staan ​​in dienst van iets veel belangrijkers, namelijk het mysterie van het menselijk hart.

Michel de Certeau laat zien hoe de “bewegingen” waarover Ignatius spreekt de “inbraak” zijn van Gods verlangen en het verlangen van ons eigen hart te midden van de ordelijke voortgang van de meditaties. Iets onverwachts en tot nu toe onbekends begint in ons hart te spreken, doorbreekt onze oppervlakkige kennis en stelt deze ter discussie. Dit is het begin van een nieuw proces van “ons leven op orde brengen”, beginnend bij het hart. Het gaat niet om intellectuele concepten die in ons dagelijks leven in praktijk gebracht moeten worden, alsof affectiviteit en praktijk slechts de effecten zijn van – en afhankelijk zijn van – de gegevens van kennis. 

25. Waar het denken van de filosoof stopt, daar dringt het hart van de gelovige door in liefde en aanbidding, in het smeken om vergeving en in de bereidheid om te dienen op welke plaats de Heer ons ook laat kiezen, om in zijn voetsporen te treden. Op dat punt realiseren we ons dat we in Gods ogen een “Jij” zijn, en om diezelfde reden kunnen we een “Ik” zijn. Inderdaad, alleen de Heer biedt aan om ieder van ons als een “Jij” te behandelen, altijd en voor altijd. Zijn vriendschap aanvaarden is een zaak van het hart; het is wat ons als persoon constitueert in de volste zin van dat woord. 

26. De H. Bonaventuur vertelt ons dat we uiteindelijk niet om licht moeten bidden, maar om “razend vuur”. Hij leert dat “geloof in het intellect zit, op zo’n manier dat het genegenheid opwekt. In die zin blijft bijvoorbeeld de kennis dat Christus voor ons stierf geen kennis, maar wordt noodzakelijkerwijs genegenheid, liefde”. In dezelfde lijn nam de H. John Henry Newman als zijn motto de zin Cor ad cor loquitur (van hart tot hart spreken), omdat de Heer ons, voorbij al onze gedachten en ideeën, redt door tot onze harten te spreken vanuit zijn Heilig Hart. Deze realisatie bracht hem, de vooraanstaande intellectueel, ertoe te erkennen dat zijn diepste ontmoeting met zichzelf en met de Heer niet voortkwam uit zijn lectuur of reflectie, maar uit zijn gebedvolle dialoog, van hart tot hart, met Christus, levend en aanwezig.

Het was in de Eucharistie dat Newman het levende hart van Jezus ontmoette, in staat om ons te bevrijden, betekenis te geven aan elk moment van ons leven en ware vrede te schenken: “O allerheiligste, allerliefste Hart van Jezus, Gij zijt verborgen in de Heilige Eucharistie, en Gij klopt nog steeds voor ons… Ik aanbid U dan met al mijn grootste liefde en ontzag, met mijn vurige genegenheid, met mijn meest ingetogen, meest vastberaden wil. O mijn God, wanneer Gij mij toestaat U te ontvangen, U te eten en te drinken, en Gij voor een tijdje Uw verblijfplaats in mij inneemt, o laat mijn hart kloppen met Uw Hart.

Zuiver het van al het aardse, al het trotse en zinnelijke, al het harde en wrede, van alle perversiteit, van alle wanorde, van alle doodsheid. Vul het zo met U, dat noch de gebeurtenissen van de dag noch de omstandigheden van de tijd de kracht hebben om het te verstoren, maar dat het in Uw liefde en Uw vrees vrede mag hebben”.

27. Vóór het Hart van Jezus, levend en aanwezig, groeit ons verstand, verlicht door de Geest, in het begrijpen van Zijn woorden en wordt onze wil bewogen om ze in praktijk te brengen. Dit zou gemakkelijk op het niveau van een soort zelfstandig moralisme kunnen blijven. De Heer horen en proeven, en Hem de verschuldigde eer bewijzen, is echter een zaak van het hart. Alleen het hart is in staat om onze andere krachten en hartstochten, en onze hele persoon, in een houding van eerbied en liefdevolle gehoorzaamheid vóór de Heer te plaatsen. 

DE WERELD KAN VERANDEREN, TE BEGINNEN MET HET HART 

28. Alleen door vanuit het hart te beginnen, zullen onze gemeenschappen erin slagen om verschillende gedachten en wilswijzen te verenigen en te verzoenen, zodat de Geest ons in eenheid als broeders en zusters kan leiden. Verzoening en vrede worden ook geboren uit het hart. Het Hart van Christus is "extase", openheid, gave en ontmoeting. In dat Hart leren we om op gezonde en gelukkige manieren met elkaar om te gaan en om in deze wereld Gods koninkrijk van liefde en gerechtigheid op te bouwen. Onze harten, verenigd met het Hart van Christus, zijn in staat om dit sociale wonder te bewerkstelligen. 

29. Het hart serieus nemen, heeft dus gevolgen voor de samenleving als geheel. Het Tweede Vaticaans Concilie leert dat “iedereen van ons een verandering van hart nodig heeft; we moeten onze blik op de hele wereld richten en kijken naar de taken die we allemaal samen kunnen uitvoeren om de verbetering van ons ras teweeg te brengen”. Want “de onevenwichtigheden die de wereld vandaag de dag treffen, zijn in feite een symptoom van een diepere onevenwichtigheid die geworteld is in het menselijk hart”. Bij het overdenken van de tragedies die onze wereld teisteren, spoort het Concilie ons aan om terug te keren naar het hart. Het legt uit dat mensen “door hun innerlijk leven het hele materiële universum overstijgen; ze ervaren deze diepe innerlijkheid wanneer ze hun eigen hart binnengaan, waar God, die het hart onderzoekt, hen opwacht en waar ze hun eigen lot bepalen in het zicht van God”. 

30. Dit impliceert geenszins een onterecht vertrouwen op onze eigen capaciteiten. Laten we nooit vergeten dat onze harten niet zelfvoorzienend zijn, maar zwak en gewond. Ze bezitten een ontologische waardigheid, maar moeten tegelijkertijd een steeds waardiger leven zoeken. Het Tweede Vaticaans Concilie wijst erop dat “de gisting van het Evangelie in de harten van de mensen een onblusbare dorst naar menselijke waardigheid heeft opgewekt en blijft opwekken”. Om in overeenstemming met deze waardigheid te leven, is het echter niet voldoende het Evangelie te kennen of mechanisch aan zijn eisen te voldoen. We hebben de hulp van Gods liefde nodig. Laten we ons dan wenden tot het Hart van Christus, die kern van Zijn wezen, die een brandende oven is van goddelijke en menselijke liefde en de meest verheven vervulling waarnaar de mensheid kan streven. Daar, in dat Hart, leren we onszelf uiteindelijk echt kennen en leren we lief te hebben. 

31. Uiteindelijk is dat Heilig Hart het verenigende principe van alle werkelijkheid, omdat “Christus het Hart van de wereld is, en het Paasmysterie van Zijn dood en verrijzenis het middelpunt van de geschiedenis is, die, vanwege Hem, een heilsgeschiedenis is”. Alle schepselen “gaan met ons en door ons heen vooruit naar een gemeenschappelijk aankomstpunt, dat God is, in die transcendente volheid waar de verrezen Christus alle dingen omarmt en verlicht”. In aanwezigheid van het Hart van Christus vraag ik de Heer nogmaals om genade te hebben met deze lijdende wereld waarin Hij ervoor koos om als één van ons te worden. Moge Hij de schatten van Zijn licht en liefde uitstorten, zodat onze wereld, die vooruitgaat ondanks oorlogen, sociaal-economische ongelijkheden en het gebruik van technologie dat onze menselijkheid bedreigt, het belangrijkste en meest noodzakelijke van alles mag herwinnen: Zijn Hart. 

2e HOOFDSTUK: WOORDEN EN DADEN VAN LIEFDE

32. Het Hart van Christus, als symbool van de diepste en meest persoonlijke bron van Zijn liefde voor ons, is de kern van de oorspronkelijke prediking van het Evangelie. Het staat aan de oorsprong van ons geloof, als de bron die onze Christelijke overtuigingen verfrist en verlevendigt. 

DADEN DIE HET HART WEERSPIEGELEN 

33. Christus toonde de diepte van Zijn liefde voor ons niet door lange uitleg, maar door concrete daden. Door Zijn interacties met anderen te onderzoeken, kunnen we beseffen hoe Hij ieder van ons behandelt, ook al is dit soms moeilijk te zien. Laten we ons nu wenden tot de plaats waar ons geloof deze waarheid kan tegenkomen: het Woord van God. 

34. Het Evangelie vertelt ons dat Jezus "tot de Zijne kwam" (vgl. Joh. 1:11). Die woorden verwijzen naar ons, want de Heer behandelt ons niet als vreemden, maar als een bezit waarover Hij waakt en dat Hij koestert. Hij behandelt ons werkelijk als "Zijn eigendom". Dit betekent niet dat wij Zijn slaven zijn, iets wat Hij zelf ontkent: “Ik noem jullie geen dienaren” (Joh. 15:15). Het verwijst eerder naar het gevoel van wederzijdse verbondenheid dat kenmerkend is voor vrienden. Jezus kwam ons tegemoet, overbrugde alle afstanden; Hij werd zo dicht bij ons als de eenvoudigste, alledaagse realiteiten van ons leven. Hij heeft zelfs een andere naam, “Immanuel”, wat betekent “God met ons”, God als deel van ons leven, God als levend in ons midden. De Zoon van God werd vlees en “heeft Zichzelf ontledigd, door de gestalte van een slaaf aan te nemen” (Fil. 2:7). 

35. Dit wordt duidelijk wanneer we Jezus aan het werk zien. Hij zoekt mensen op, benadert ze, altijd open voor een ontmoeting met hen. We zien het wanneer Hij stopt om een ​​gesprek te voeren met de Samaritaanse vrouw bij de put waar ze water ging putten (vgl. Joh. 4:5-7). We zien het wanneer Hij in de duisternis van de nacht Nicodemus ontmoet, die bang was om in Zijn aanwezigheid gezien te worden (vgl. Joh. 3:1-2). We staan ​​versteld wanneer Hij Zijn voeten laat wassen door een prostituee (vgl. Luc. 7,36-50), wanneer Hij tegen de vrouw die op overspel betrapt is, zegt: “Ook Ik veroordeel u niet” (Joh. 8:11), of wanneer Hij de discipelen berispt voor hun onverschilligheid en rustig aan de blinde man langs de weg vraagt: “Wat wilt u dat Ik voor u doe?” (Mc. 10:51). Christus laat zien dat God nabijheid, mededogen en tedere liefde is. 

36. Wanneer Jezus iemand genas, deed Hij dat liever niet op afstand, maar in de nabijheid: “Hij strekte Zijn hand uit en raakte hem aan” (Mt. 8:3). “Hij raakte haar hand aan” (Mt. 8:15). “Hij raakte hun ogen aan” (Mt. 9:29). Eens stopte Hij zelfs om een ​​dove man te genezen met Zijn eigen speeksel (vgl. Mc 7:33), zoals een moeder zou doen, zodat mensen niet zouden denken dat Hij ver van hun leven stond. “De Heer kent de fijne wetenschap van de liefkozing. In Zijn mededogen bemint God ons niet met woorden; Hij komt ons tegemoet en door Zijn nabijheid toont Hij ons de diepte van Zijn tedere liefde”. 

37. Als we het moeilijk vinden om anderen te vertrouwen omdat we gekwetst zijn door leugens, verwondingen en teleurstellingen, fluistert de Heer in ons oor: “Heb goede moed, zoon!” (Mt 9,:), “Heb goede moed, dochter!” (Mt 9:22). Hij moedigt ons aan om onze angst te overwinnen en te beseffen dat we, met Hem aan onze zijde, niets te verliezen hebben. Tegen Petrus, in zijn schrik, “stak Jezus onmiddellijk Zijn hand uit en greep Hem vast”, en zei: “Kleingelovige, waarom hebt u getwijfeld?” (Mt 14:31).

En wees ook niet bang. Laat Hem dichtbij komen en naast je zitten. Er zijn misschien veel mensen die we wantrouwen, maar Hem niet. Aarzel niet vanwege je zonden. Houd in gedachten dat veel zondaars “bij Hem kwamen zitten” (Mt 9:10), maar Jezus was door niemand van hen geërgerd. Het was de religieuze elite die klaagde en Hem behandelde als “een vraat en een dronkaard, een vriend van tollenaars en zondaars” (Mt 11:19). Toen de Farizeeën Hem bekritiseerden vanwege Zijn nabijheid tot mensen die als laag of zondig werden beschouwd, antwoordde Jezus: “Ik wil barmhartigheid, geen offer” (Mt 9:13).

25-10-2024 om 21:02 geschreven door claudia

24/10/2024 Dilexit Nos: de pauselijke ‘tegenbeweging’ van het Heilig Hart - Anton de Wit - www.kn.nl

Vandaag werd de vierde encycliek van paus Franciscus gepubliceerd: Dilexit Nos. Het is zijn meest filosofische en poëtische rondzendbrief tot nu toe – maar hij biedt ook sleutels om Franciscus’ eerdere maatschappijkritiek te begrijpen. 

Op het eerste gezicht lijkt Dilexit Nos (‘Hij heeft ons liefgehad’) de minst ‘sociale’ encycliek die Franciscus ooit geschreven heeft. Waar Laudato Si’ (2015) en Fratelli Tutti (2020) nog volledig in de lijn van pauselijke geschriften paste die in 1891 begon met Rerum Novarum van Leo XIII – waarin prangende maatschappelijke ontwikkelingen in het licht van de katholieke leer worden bekeken – daar lijkt deze brief over het Heilig Hart van Jezus veel meer een puur geestelijke overdenking. 

Poëtisch

Zeker, er worden maatschappelijke ontwikkelingen genoemd: secularisering, kunstmatige intelligentie, oorlog. Maar de reflecties van paus Franciscus op die fenomenen zijn eerder filosofisch, poëtisch zelfs, dan sociaal-theoretisch.

Hij begint met een omstandig pleidooi voor het serieus nemen van de beeldspraak van het ‘hart’ – in een wereld “die steeds hartelozer wordt” – met literaire verwijzingen naar onder andere Homerus en Dostojevski. Op sommige momenten wordt hij ronduit lyrisch, zoals in de paragraaf waarin hij over technologische vooruitgang schrijft: 

“Geen algoritme zal ooit in staat zijn om bijvoorbeeld de nostalgie te vangen die wij allemaal voelen, ongeacht onze leeftijd en waar we wonen, als we ons herinneren hoe we voor het eerst een vork gebruikten om de randen van de taarten die we thuis hielpen maken, dicht te maken. (…) Naast de vork zou ik nog duizenden andere kleine dingen kunnen noemen die een kostbaar deel uitmaken van ieders leven: een glimlach die we teweegbrachten door een mop te vertellen, een tekening die we schetsten in het licht van een raam, het eerste potje voetbal dat we speelden met een lappenbal, de wormen die we verzamelden in een schoenendoos, een bloem die we tussen de bladzijden van een boek drukten, onze zorg om een uit zijn nest gevallen jong vogeltje, een wens die we deden door een madeliefje te plukken. Al deze kleine dingen, op zichzelf gewoon maar buitengewoon voor ons, kunnen nooit worden vastgelegd door algoritmes. De vork, de grap, het raam, de bal, de schoenendoos, het boek, de vogel, de bloem: al deze dingen leven voort als kostbare herinneringen die diep in ons hart worden ‘bewaard’.” 

Volksdevotie

Na een Bijbelse uitdieping van deze beeldspraak van het hart, volgt een uitvoerige theologische uiteenzetting over de devotie tot het Heilig Hart van Jezus. Maar ook een expliciete aanmoediging tot allerlei traditionele (volks)devotiepraktijken, zoals de zogeheten ‘devotie van de eerste vrijdag’ en de eucharistische aanbidding.

Leuk en aardig, kun je denken, maar waarom eigenlijk? Vanwaar deze aandacht voor dergelijke traditionele religieuze praktijken in een tijd die daar toch al steeds minder van begrijpt?

Maar dat is juist Franciscus’ punt. De devotie tot het Heilig Hart is historisch gezien eigenlijk altijd een tegenbeweging geweest. Tegen een maatschappij die inderdaad ‘hartelozer’ werd, verharde, verruwde, en steeds minder begrip en tolerantie kon opbrengen voor de barmhartige boodschap van het Evangelie.

Banier van bewustwording

Het Heilig Hart was een geuzenteken voor katholieken tijdens de Franse Revolutie; je kon er voor onder de guillotine belanden als je er prentjes van verspreidde. In het 19^e-eeuwse Nederland gold het ook al als banier van de bewustwording en emancipatie van het eeuwenlang achtergestelde katholieke volksdeel.

En toen de Kerk van Rome in diezelfde periode letterlijk en figuurlijk terrein begon te verliezen aan de nieuwe ideologieën van socialisme en liberalisme, gingen pausen ook steeds vaker over het Heilig Hart spreken. Ook die al genoemde eerste ‘sociale’ paus Leo XIII schreef, acht jaar na Rerum Novarum, een encycliek over het Heilig Hart – Annum Sacrum geheten; ‘Heilig Jaar’, een verwijzing naar het toen aanstaande jaar 1900.

Secularisatie

Vermoedelijk is het geen toeval: aan de vooravond van weer een Heilig Jaar, 2025, herhaalt Franciscus die geste van zijn voorganger Leo XIII.

We bevinden ons, schrijft Franciscus, “vandaag de dag op een krachtige golf van secularisatie die een wereld probeert op te bouwen die vrij is van God. In onze samenlevingen zien we ook een verspreiding van diverse vormen van religiositeit die niets te maken hebben met een persoonlijke relatie met de God van liefde, maar nieuwe manifestaties zijn van een ontlichaamde spiritualiteit”.

Tóch een sociale encycliek

Dit is een sleutelpassage om te begrijpen dat Dilexit Nos weldegelijk een sociale encycliek is. Of, zoals de paus in zijn conclusie laat doorschemeren: de spirituele onderbouwing van zijn sociale encyclieken Laudato Si’ en Fratelli Tutti.

Tijdens de presentatie van het document in het Vaticaan op 24 oktober werd dat zelfs expliciet zo benoemd. Een “compendium”, noemde de Italiaanse aartsbisschop Bruno Forte het document, de “sleutel” om het pontificaat van paus Franciscus te begrijpen, en een weerwoord aan de critici die vinden dat de paus zich te veel op ‘sociale’ en te weinig op ‘geestelijke’ thema’s richt.

‘Vloeibare’ wereld

Maar meer nog dan een antwoord op binnenkerkelijke kritiek, is het een katholiek antwoord op een steeds vluchtigere – “vloeibare”, zegt de paus – wereld, die zich niet meer richt op eeuwige waarden en waarheden, en daardoor haar hart dreigt te verliezen.

25-10-2024 om 19:51 geschreven door claudia

Toewijding aan de Drie Verenigde Harten (drie keer op een dag: ’s morgens, ’s middags, ’s avonds

H. Hart van Jezus, Onbevlekt Hart van Maria en Kuise Hart van de H. Jozef, ik wijd vandaag mijn geest (+ op het voorhoofd), mijn woorden (+ op de lippen), mijn lichaam (+ op de borst), mijn hart (+ onder de linkerschouder) en mijn ziel (+ onder de rechterschouder), aan U toe, zoals uw wil vandaag (vanmiddag of vannacht) door mij geschiede. Amen!

Gebed tot de H. Jozef (24/5/1996)

Mijn glorierijke H. Jozef, zorg voor mijn familie: vandaag, morgen en voor eeuwig en altijd. Amen.

Gebed tot de H. Jozef (23/11/1997)

Mijn glorierijke H. Jozef, red de H. Kerk door de genade van uw Kuise Hart van de aanvallen van Satan en verdedig, met uw voorspraak en kracht, de toewijding aan de Harten van Jezus en Maria. God heeft U een geweldige plaats in de Hemel en grote macht en glorie gegeven. Ik wil, mijn hele leven, uw dienaar zijn en U liefhebben met dezelfde liefde als Jezus en Maria. Amen.

Toewijding aan het Hart van de H. Jozef

O glorierijke H. Jozef, wij wijden ons vandaag aan Uw Kuise Hart toe. Wij wijden onze families en alles wat we hebben aan U toe. Mijn geliefde beschermer, zoals U Jezus en Maria beschermde, bescherm ook mijn ziel en mijn leven tegen de gevaren die mij omringen en aanvallen.

O glorierijke H. Jozef, leer mij om de H. Harten van Jezus en Maria diepgaand lief te hebben, zodat ik, net als zij, ook uw Kuise Hart diepgaand liefheb, het eer en bekend maak zoals U verdient om geëerd en bemind te worden voor alle eeuwigheid. Amen!

25-10-2024 om 02:37 geschreven door claudia

Noveen van de Mantel van de H. Jozef

Kruisteken - Jezus, Maria en Jozef, ik geef U mijn hart en ziel.

3 x glorie zij als dank aan de H. Drie-eenheid voor het verheffen van de H. Jozef tot een positie van zo’n grote waardigheid.

Geloofsbelijdenis

Gebed: Kom, Heilige Geest, vervul de harten van uw gelovigen en ontsteek in hen het vuur van uw liefde. Zend uw Geest uit en alles zal herschapen worden. - En Gij zult het aanschijn van de aarde vernieuwen. Laat ons bidden: God, Gij hebt de harten van de gelovigen door de verlichting van de Heilige Geest onderwezen: geef dat wij door die Heilige Geest de ware wijsheid mogen bezitten, en ons altijd over zijn vertroosting verblijden. Door Christus onze Heer. Amen.

Offer:

O glorierijke Patriarch H. Jozef, ik werk mij nederig voor u neer. Ik smeek de Heer Jezus, uw onbevlekte Bruid, de H. Maagd Maria, en alle Engelen en Heiligen om zich bij mij aan te sluiten in deze devotie. Ik bied u deze kostbare mantel aan, terwijl ik mijn oprechte geloof en devotie beloof. Ik beloof al het mogelijke te doen om u te eren gedurende mijn hele leven om mijn liefde voor u te bewijzen.

Help mij, H. Jozef. Help mij nu en gedurende mijn hele leven, maar vooral op het moment van mijn dood, zoals u werd bijgestaan door Jezus en Maria, zodat ik mij op een dag bij u in de Hemel kan voegen en u daar voor altijd zal eren. Amen.

O glorierijke Patriarch H. Jozef, neergeknield voor u en uw Goddelijke Zoon Jezus, bied ik u, met oprechte toewijding, deze kostbare schat aan gebeden aan, altijd de talrijke deugden indachtig, die uw heilige persoon sierden. O glorierijke Patriarch, in u werd de droom van uw voorloper de eerste Jozef vervuld, die inderdaad door God gezonden leek te zijn om de weg te bereiden voor uw aanwezigheid op aarde. In feite werd u niet alleen omringd door de schitterende pracht van de stralen van de Goddelijke Zon, Jezus, maar werd u prachtig weerspiegeld in het schitterende licht van de mystieke maan, de H. Maagd Maria.

O glorierijke Patriarch, als het voorbeeld van de oude Jacob, die persoonlijk zijn favoriete zoon ging feliciteren, die verheven was op de troon van Egypte, diende om al zijn nakomelingen daarheen te brengen, zou het voorbeeld van Jezus en Maria, die u eerden met het grootste respect en vertrouwen, mij, uw toegewijde dienaar, er dan niet toe moeten brengen om u deze kostbare mantel ter ere van u te overhandigen.

H. Jozef, glorierijke Patriarch, verleen dat de Almachtige God een welwillende blik op mij werpt. Zoals Jozef zijn schuldige en wrede broers niet verwierp, maar hen juist met liefde aanvaardde en hen beschermde en redde van honger en dood - smeek ik u, door uw voorspraak dat de Heer mij nooit in de steek laat in deze vallei van smarten. Verleen dat Hij mij altijd kan rekenen tot een van uw toegewijde dienaren die sereen leven onder de bescherming van uw H. Mantel. Verleen dat ik altijd kan leven binnen deze bescherming, elke dag van mijn leven en in het bijzonder op het moment dat ik mijn laatste adem uitblaas.

Gebeden:

1 Wees gegroet, O glorierijke H. Jozef, u die met de grootste schatten van Hemel en aarde werd toevertrouwd en pleegvader was van Hem, die alle schepselen van het universum voedt. U bent, na Maria, de Heilige die het meest onze liefde en toewijding waard is. U allen werd boven alle Heiligen gekozen voor deze allerhoogste eer om de Messias op te voeden, te leiden, te voeden en zelfs te omarmen, die zoveel koningen, profeten, zo graag hebben willen aanschouwen.

H. Jozef, red mijn ziel en verkrijg voor mij van de Goddelijke Barmhartigheid het verzoek waarvoor ik nederig bid. En voor de zielen van het Vagevuur, schenk hen grote troost. 3 x Glorie zij

2 O machtige H. Jozef, u werd uitgeroepen tot Patroon van de Universele Kerk, daarom aanroep ik u, boven alle andere Heiligen als de grootste beschermer van dew gekwelden, en ik bied u ontelbare zegeningen aan uw meest genereuze hart aan, dat altijd klaar is om te helpen in elke behoefte. Glorierijke H. Jozef, tot u komen weduwen, wezen, verlatenen, gekwelden, verdrukten. Er is geen verdriet, pijn of angst die u niet hebt getroost. Ik smeek u, om voor mij die gaven te gebruiken die God u heeft gegeven, tot ook ik het antwoord op mijn verzoek zal krijgen. En H. zielen in het Vagevuur, bid tot de H. Jozef voor mij. 3 x Glorie zij

3 O glorierijke Jozef, talloos zijn zij die reeds eerder tot u hebben gebeden, en troost, vrede, genaden en gunsten hebben ontvangen. Mijn hart dat zo verdrietig is, kan geen rust vinden in deze beproeving die mij treft. H. Jozef, u kent al mijn behoeften, zelfs voordat ik ervoor bid. U weet hoe belangrijk dit verzoek voor mij is. Ik werp mij voor u neer terwijl ik verzucht onder het gewicht van het probleem waarmee ik word geconfronteer.

Er is geen menselijk hart waaraan ik mijn verdriet kan toevertrouwen, en zelfs als ik een medelevende mens zou vinden die bereid is mij te helpen, zou hij mij nog steeds niet kunnen helpen. H. Jozef, alleen u kunt mij helpen in mijn verdriet en ik smeek u om naar mijn smeekbede te luisteren. De H. Teresa heeft het in haar dialogen geschreven: Wat je ook vraagt aan de H. Jozef, je zult het ontvangen. H. Jozef, trooster van de gekwelden, heb medelijden met mijn verdriet en heb medelijden met de arme zielen die zoveel hoop stellen op hun gebeden tot u. 3 x Glorie zij

4 O verheven Patriarch H. Jozef, vanweg uw volmaakte gehoorzaamheid aan God, spreek voor mij ten beste.

Vanwege uw heilig leven vol genade en verdienste, hoor mijn gebed.

Vanwege uw zoete naam, help mij.

Vanwege uw heilige tranen, troost mij.

Vanwege uw zeven smarten, bemiddel voor mij.

Vanwege uw zeven vreugen, troost mij.

Van alle schade van lichaam en ziel, verlos mij.

Van alle gevaar en rampen, red mij.

Help mij met uw krachtige voorspraak en zoek voor mij, door uw macht en genade, alles wat nodig is voor mijn redding en in het bijzonder de gunst die ik nu zo hard nodig heb. 3 x Glorie zij

5 O glorierijke H. Jozef, ontelbaar zij de genaden en gunsten die u hebt verkregen voor gekwelde zielen: degenen die ziek zijn, zij die onderdrukt, vervolgd, verraden worden, verstoken zijn van alle menselijke comfort, zelfs zij die levensmiddelen nodig hebben - allen die uw krachtige voorspraak smeken, worden getroost in hun ellende.

H. Jozef, sta niet toe, dat ik de enige ben die een beroep op u hebben gedaan, dat dit verzoek, waar ik u zo vurig om smeek, wordt afgewezen. Toon uw goedheid en vrijgevigheid aan mij, zodat ik in dankzegging kan uitroepen: Eeuwige glorie aan onze H. Patriarch H. Jozef, mijn grote beschermer op aarde en verdediger van de H. Zielen in het Vagevuur. 3 x Glorie zij

6 Eeuwige Vader, die in de Hemel zijt, door de verdiensten van Jezus en Maria, smeek ik U om mijn verzoek in te willigen. In de naam van Jezus en Maria werp ik mij neer voor Uw Goddelijke Aanwezigheid en ik smeek u om mijn hoopvolle smeekbede te aanvaarden om te volharten in mijn gebeden, zodat ik gerekend kan worden tot de menigten die onder het patronaat van de H. Jozef leven. Geef Uw zegen aan deze kostbare schat aan gebeden die ik vandaag aan de H. Jozef aanbied als onderpand van mijn toewijding. 3 x Glorie zij

Smeekbeden ter ere van het verborgen leven van de H. Jozef met Jezus en Maria:

H. Jozef, bid dat Jezus in mijn ziel komt en mij heiligt.

H. Jozef, bid dat Jezus in mijn hart komt en het met naastenliefde inspireert.

H. Jozef, bid dat Jezus in mijn geest komt en het verlicht.

H. Jozef, bid dat Jezus mijn wil leidt en sterkt.

H. Jozef, bid dat Jezus mijn gedachten leidt en zuivert.

H. Jozef, bid dat Jezus mijn verlangens leidt en stuurt.

H. Jozef, bid dat Jezus naar mijn daden kijkt en zijn zegeningen uitstrekt.

H. Jozef, bid dat Jezus mij ontsteekt met liefde voor Hem.

H. Jozef, vraag voor mij aan Jezus de navolging van uw deugden.

H. Jozef, vraag voor mij aan Jezus ware nederigheid van geest.

H. Jozef, vraag voor mij aan Jezus zachtmoedigheid van hart.

H. Jozef, vraag voor mij aan Jezus vrede van ziel.

H. Jozef, vraag voor mij aan Jezus een heilig ontzag voor de Heer.

H. Jozef, vraag voor mij aan Jezus een verlangen naar perfectie.

H. Jozef, vraag voor mij aan Jezus om een zuiver en liefdadig hart.

H. Jozef, vraag voor mij aan Jezus om een aanvaarding van lijden.

H. Jozef, vraag voor mij aan Jezus om wijsheid van geloof.

H. Jozef, vraag voor mij aan Jezus om Zijn zegen van volharding in mijn goede daden.

H. Jozef, vraag voor mij aan Jezus om de kracht om mijn kruisen te dragen.

H. Jozef, vraag voor mij aan Jezus om minachting voor de materiële goederen van deze wereld

H. Jozef, vraag voor mij aan Jezus om de genade om altijd het smalle pad naar de Hemel te bewandelen.

H. Jozef, vraag voor mij aan Jezus om de genade om elke gelegenheid tot zonde te vermijden.

H. Jozef, vraag voor mij aan Jezus om een verlangen naar eeuwige gelukzaligheid.

H. Jozef, vraag voor mij aan Jezus om de genade van uiteindelijke volharding.

H. Jozef, verlaat mij niet.

H. Jozef, bid dat mijn hart nooit ophoudt u te beminnen en dat mijn lippen u altijd prijzen.

H. Jozef, voor de liefde die u voor Jezus droeg, verleen dat ik leer Hem te beminnen.

H. Jozef, aanvaard mij genadig als uw toegewijde dienaar.

H. Jozef, ik geef mij aan u; aanvaard mijn smeekbeden en hoor mijn gebeden.

H. Jozef, verlaat mij niet op het uur van mijn dood.

Jezus, Maria en Jozef, ik geef u mijn hart en ziel.

3 x Glorie zij

Aanroepingen tot de H. Jozef

1 Kuise Bruidegom van de H. Maagd Maria en mijn goede beschermer H. Jozef, bedenk dat het nooit bekend is geworden dat iemand die tot uw bescherming kwam en uw voorspraak zocht, zonder hulp achterbleef. Vol vertrouwen werp ik mij voor u neer en smeek vurig om uw krachtige tussenkomst. O pleegvader van onze geliefde Verlosser, hoor mijn verzoek en antwoord mij in uw genade. Amen.

2 Glorierijke H. Jozef, Bruidegom van de H. Maagd Maria en maagdelijke vader van Jezus, kijk naar mij en waak over mij. Leid mij op het pad van heiligende genade. Let op de dringende behoeften waar ik nu om smeek en omhul ze in de plooien van uw vaderlijke mantel. Werp hindernissen en moeilijkheden die in de weg staan van mijn gebed weg en sta toe dat het gelukkige antwoord op mijn verzoek kan dienen tot meerdere glorie van God en mijn eeuwige redding. Als belofte van mijn onsterfelijke dankbaarheid beloof ik het woord van uw glorie te verspreiden terwijl ik dank betuig aan de Heer om uw kracht en macht in de Hemel en op aarde zo te hebben gezegend.

Litanie tot de H. Jozef:

Heer wees ons genadig, Christus wees ons genadig, Heer wees ons genadig.

Christus verhoor ons, Christus verhoor ons genadig.

God, Hemelse Vader, wees ons genadig.

God, Zoon, Verlosser van de wereld, wees ons genadig.

God, H. Geest, wees ons genadig.

H. Maria, bid voor ons.

H. Jozef, bid voor ons.

Gezegende nakomelingen van David, bid voor ons.

Licht van de patriarchen, bid voor ons.

Echtgenoot van de Moeder van God, bid voor ons.

Kuise bewaarder van de H. Maagd Maria, bid voor ons.

Bewaarder van Gods Zoon, bid voor ons.

Verdediger van Gods Zoon, bid voor ons.

Verdediger van Christus, bid voor ons.

Hoofd van de H. Familie, bid voor ons.

O Jozef, meest rechtvaardige, bid voor ons.

O Jozef, meest achtervolgde, bid voor ons.

O Jozef, meest voorzichtige, bid voor ons.

O Jozef, meest dappere, bid voor ons.

O Jozef, meest gehoorzame, bid voor ons.

O Jozef, meest trouwe, bid voor ons.

Spiegel van geduld, bid voor ons.

Minnaar van armoede, bid voor ons.

Voorbeeld van arbeiders, bid voor ons.

Patriarch van het gezin, bid voor ons.

Beschermheer van maagden, bid voor ons.

Sterkte van het gezin, bid voor ons.

Trooster van de bedroefden, bid voor ons.

Hoop van zieken, bid voor ons.

Patroon van de stervenden, bid voor ons.

Schrik van demonen, bid voor ons.

Beschermer van de Kerk, bid voor ons.

Lam Gods, dat wegneemt de zonden der wereld, vergeef ons Heer.

Lam Gods, dat wegneemt de zonden der wereld, verhoor ons Heer.

Lam Gods, dat wegneemt de zonden der wereld, ontferm U over ons.

Laat ons bidden: Heer Jezus, door de verdiensten van de toegewijde Echtgenoot van Uw H. Moeder, help ons, wij smeken U, dat wat wij niet voor onszelf kunnen verkrijgen, verleend wordt door de voorspraak van de H. Patriach, de H. Jozef. U die met God, de Vader, heerst in eenheid van de H. Geest, nu en voor altijd. Amen.

Eindgebed van de H. Mantel:

O Glorierijke Patriarch H. Jozef, U die door God boven alle mensen werd uitgekozen om het aardse hoofd te zijn van de allerheiligste van alle families, ik smeek U om mij te aanvaarden in de plooien van Uw H. Mantel, opdat U de beschermer en bewaarder van mijn ziel wordt. Vanaf dit moment kies ik U als mijn vader, mijn beschermer, mijn raadgever, mijn beschermheer en ik smeek U om mijn lichaam, mijn ziel, alles wat ik ben, alles wat ik bezit, mijn leven en mijn dood aan u toe te vertrouwen.

Beschouw mij als een van uw kinderen. Verdedig mij tegen het verraad van mijn vijanden, onzichtbaar of anderzins, sta mij ten allen tijde bij in al mijn behoeften. Troost mij in de bitterheid van mijn leven, en vooral in het uur van mijn dood. Spreek slechts 1 woord voor mij tot de Goddelijke Verlosser die U waardig werd geacht in Uw armen te houden, en tot de H. Maagd Maria, O Kuise Echtgenoot. Vraag voor mij die zegeningen die mij naar de verlossing zullen leiden. Neem mij op onder degenen die U het meest geliefd zijn en ik zal op weg gaan om te bewijzen dat ik Uw bijzondere bescherming waardig ben. Amen.

Gebed tot de H. Jozef:

Tot U roepen wij in onze beproevingen, H. Jozef, terwijl wij vol vertrouwen uw bescherming inroepen, na die van uw H. Echtgenote, de H. Maria. Door de heilige band van toewijding die U verbond met de Onbevlekte Maagd, Moeder van God, en voor de vaderlijke liefde die U aan het Kind Jezus hebtg geschonken, smeken wij U om een blik te werpen op die Hemelse gaven die de Goddelijke Verlosser voor de hele mensheid heeft verkregen door Zijn Kostbaar Bloed en door Uw macht en genade, help ons in onze behoeften.

O Heilige Beschermer van de H. Familie, bescherm ons, kinderen van de Heer Jezus Christus. Houd de dwalingen en het kwaad die de wereld bederven, ver van ons. Help ons vanuit de Hemel in onze strijd tegen de machten van de duisternis. En zoals U ooit het Goddelijke Kind beschermde tegen het wrede verdict van Herodes, verdedig nu de Kerk en houd haar veilig voor alle gevaren en bedreigingen. Verspreid over ons allen Uw heilige bescherming zodat wij door Uw voorbeeld te volgen en geholpen door Uw spirituele leiding, allen kunnen streven naar een deugdzaam leven, kunnen uitzien naar een heilige dood en voor onszelf de zegeningen van eeuwig geluk in de Hemel veilig kunnen stellen. Amen.

25-10-2024 om 02:19 geschreven door claudia

16/10 H. Margaretha Maria Alacoque - Jezus: vergeet niet dat Ik gekomen ben om zondaars te roepen en niet de zelfingenomenen. Jullie hebben allemaal een vrije wil gekregen en in geloof weten jullie wat goed en wat kwaad is. Ik roep jullie op om de weg van de Heilige Geest te volgen in alles wat jullie doen. Jullie hebben elke dag veel keuzes om de juiste dingen te doen en de slechte wegen te vermijden. Door een goed leven te leiden en regelmatig te biechten om je zonden te laten vergeven, zul je je beloning in de Hemel krijgen. Je moet Mij elke dag je liefde tonen en je liefde voor je naaste in je daden. Het is deze liefde in je hart om Mijn Geboden te gehoorzamen die je voor altijd een plaats in de Hemel zal bezorgen. Vertrouw erop dat Ik zoveel van je hou dat Ik stierf om je van je zonden te redden.

De herfstkleuren van de esdoorns zijn net alsof ik de natuur met een penseel heb geschilderd. Je kunt tussen de bomen wandelen, bij voorkeur met goed zonlicht, om de diepe kleuren van de herfst te waarderen. Je moet dicht bij de natuur komen en wat foto's maken van dit kleurrijke deel van Mijn schepping. De seizoensverandering is ook een teken van de komende winter, aangezien je koudere temperaturen ziet. Naarmate je dichter bij het einde van het jaar komt, heb je ook een gevoel van de komende eindtijd. Je hebt je reeds jaren voorbereid op deze tijd.

17/10 H. Ignatius van Antiochië - Jezus: Mensen, die niet in Mij geloven, houden er niet van om door Mijn profeten op hun zonden te worden aangesproken. Ze willen niet dat de schuld van hun zonden openbaar wordt gemaakt. Ze willen de woorden van de profeten niet horen, dus doodden ze hen om ze stil te houden. Mijn profeten van vandaag hebben dezelfde afwijzing door de bozen.

De bozen voelen zich op hun gemak in hun zondige genoegens en ze willen Mijn woorden van liefde niet horen en Mijn geboden niet gehoorzamen. Omdat de bozen Satan liefhebben en Mij haten, zullen deze mensen het leven van Mijn gelovigen bedreigen. Daarom zal Ik op het juiste moment Mijn gelovigen naar Mijn toevluchtsoorden roepen, waar Ik jullie zal beschermen tegen de bozen. Vertrouw op Mijn bescherming, want na de verdrukking zal Ik Mijn overwinning brengen over de bozen die Ik in de hel zal werpen als hun straf.

Er komt een tijd dat je dollar zal crashen en je regering de digitale dollar zal brengen. Ook deze zou zijn waarde kunnen verliezen als je de nieuwe regels van de elite niet volgt. Ze hebben al 'Fed Now' opgericht, dat het nieuwe geld zal uitgeven. Al jebezittingen in dollars kunnen het grootste deel van hun waarde verliezen. Christenen zullen worden vervolgd omdat ze in Mij geloven. Na verloop van tijd kunnen de bozen je rekening op nul brengen als je de nieuwe regels van Satan niet volgt. Wanneer je rekening op nul staat, zal Ik binnenkort Mijn Waarschuwing brengen en Ik zal Mijn gelovigen naar de veiligheid van Mijn toevluchtsoorden roepen.

De elites maken hun plannen voor een overname van Amerika, aangezien je een communistische staat zult worden. Zodra je bent overgenomen, zul je worden samengevoegd met Canada en Mexico als onderdeel van de Noord-Amerikaanse Unie. Er zullen open grenzen zijn tussen de drie landen, en dit is al die tijd het plan geweest. Zodra de continentale unies allemaal zijn gevestigd, zullen de elites ze overgeven aan de Antichrist, en hij zal zijn heerschappij over de wereld overnemen. Voordat de Antichrist zichzelf tot heerser uitroept, zal Ik Mijn Waarschuwing brengen en Ik zal Mijn gelovigen naar Mijn toevluchtsoorden roepen voor bescherming.

Wees gereed om je woning binnen de twintig minuten te verlaten, wanneer Ik je Mijn innerlijke boodschap zal geven om te komen. Mijn toevluchtsoorden zijn klaar om Mijn gelovigen te ontvangen. Je beschermengel zal je met een vlam naar de dichtstbijzijnde schuilplaats leiden. Zodra je bij Mijn schuilplaatsen komt, zul je Mijn lichtgevende kruis in de lucht boven elke schuilplaats zien. Wanneer je met geloof naar dit kruis kijkt, zal Ik je genezen van elke ziekte, kanker of virus. Dit zal een welkom moment zijn voor al Mijn kankerpatiënten die bevrijd zullen worden van hun aandoeningen. Bid dat deze kankerpatiënten Mijn lichtgevende kruis zullen zien.

Zodra je bij Mijn schuilplaatsen komt, zullen Mijn engelen je beschermen en voorzien in je behoeften. Je zult beschermd worden tegen de bozen tijdens de verdrukking, en Ik zal je water, voedsel en brandstoffen vermenigvuldigen zolang je ze nodig hebt. Je zult de klok rond Eeuwige Aanbidding hebben, en dit zal Mijn vermenigvuldiging van je behoeften mogelijk maken. Mijn engelen zullen je verdedigen tegen bommen, EMP-aanvallen en zelfs kometen. Ik kan het onmogelijke doen, zoals het voorzien van gebouwen voor 5.000 mensen.

Ik hou van al mijn gelovigen, en jullie zullen van iedereen houden en samenwerken om elkaar te helpen. Jullie zullen leven als de vroege Christenen en je verstoppen in mijn toevluchtsoorden. Deze verdrukking zal jullie vagevuur op aarde zijn.

De bozen zullen gestraft worden met Mijn plagen en Mijn Komeet van Kastijding. Ze zullen een levende hel op aarde ondergaan en dan zullen ze in de eeuwige vlammen van de hel worden geworpen. Zodra de bozen van de aarde zijn gereinigd, zal Ik Mijn gelovigen in de lucht verheffen en zal Ik de aarde vernieuwen zoals de oorspronkelijke Hof van Eden. Er zullen veel Bomen des Levens zijn waar Mijn gelovigen van kunnen eten, waardoor je een lang leven zult hebben. Ik zal Mijn gelovigen naar Mijn Tijdperk van Vrede brengen zoals Ik heb beloofd. Zelfs die mensen die gemarteld zijn, zullen ook in Mijn Tijdperk van Vrede worden gebracht.

Gelovigen die in Mijn Tijdperk van Vrede zullen leven, zullen weer jong zijn en je zou weer kinderen kunnen krijgen als je dat wilt. Je zult honderden jaren oud worden door van Mijn Bomen des Levens te eten. Er zullen in deze tijd geen boze mensen zijn en je zult leven om heiligen te worden. Je zult mettertijd sterven, maar je zult in de Hemel worden verwelkomd als heiligen in je aangewezen niveau van de zeven niveaus van de Hemel. Je zult je verheugen om voor eeuwig bij Mij in de Hemel te zijn.

18/10 H. Lucas, evangelist - Jezus: De H. Lucas schreef een van de vier evangeliën en hij hielp de H. Paulus met zijn bediening bij het verspreiden van Mijn Woord onder de heidenen. Elk van de evangelieschrijvers bracht zijn eigen perspectief op Mijn Woord vanuit zijn persoonlijke achtergrond. Jij, Mijn zoon, bent ook een evangelist van de eindtijd. Je brengt je wetenschappelijke achtergrond van scheikundige en computerdeskundige mee om Mijn boodschappen een unieke kijk te geven.

Je waardeert hoe Mijn schepping en Mijn Woord nodig zijn voor mensen om Mijn doel te begrijpen om als mens op aarde te komen. Ik hou zoveel van de mensheid dat Ik iedereen de kans wil geven om hun ziel van de hel te redden. Ik stierf als offer om al je zonden goed te maken en je verlossing te brengen. Accepteer Mij en dien Mij in liefde, en je zult eeuwig leven met Mij in de Hemel hebben.

Er zijn meer welgestelde mensen die geld verdienen op je beurs. Maar de mensen die van salarisstrookje naar salarisstrookje leven, hebben het moeilijk om de hoge prijzen van boodschappen, benzine, verzekeringen, auto’s en huizen te betalen. Sommige mensen halen zelfs het maximum uit hun creditcards omdat ze achterlopen met hun betalingen. Het is de inflatie van de overbestedingen van je overheid die het vermogen van je volk om hun rekeningen te betalen belast. Het zal moeilijk zijn om nog eens vier jaar van Democratisch wanbeheer te verdragen als Harris wint. Als Trump wint, zullen de elites hem aanvallen zoals ze deden toen hij president was. Bid voor vrijheid met Trump en niet voor communisme met Harris. Amerikaanse burgers moeten gaan stemmen voor vrijheid.

19/10 Jezus: Ik heb je verteld hoe Christenen nu reeds in andere landen worden vervolgd. Je zult een toename zien in de vervolging van mijn gelovigen in Amerika, omdat je de tijd van de verdrukking van de antichrist nadert. Vertrouw erop dat Ik Mijn gelovigen zal beschermen in Mijn toevluchtsoorden tijdens de verdrukking.

Ik breng het onderwerp voedsel ter sprake omdat de elites alle voedselbronnen willen controleren, zodat ze mensen kunnen dwingen hun aanwijzingen op te volgen of honger te lijden. Je hebt gezien hoe rijke mensen en de Chinezen de Amerikaanse landbouwgrond opkopen. Ze willen dicteren welk voedsel er mag worden verbouwd, met de nadruk op GMO-gewassen. De elites willen ook de zaden en meststoffen controleren. Je hebt veel ongebruikelijke branden gezien in je grote voedselverwerkers. Je importeert ook veel bewerkt voedsel uit China. Deze elites controleren je voedsel en de prijzen.

Ik zeg je dat er voedseltekorten zullen komen, daarom wacht niet tot je lege schappen in je winkels ziet. Daarom heb Ik Mijn gelovigen gevraagd om voor elk lid van je huishouden drie maanden lang voedsel in huis te hebben. De communisten kunnen hun volk controleren door alleen het beste voedsel te geven aan de mensen die hun bevelen opvolgen. Wanneer je de naderende hongersnood ziet, zul je het voedsel nodig hebben dat je hebt opgeslagen. Uiteindelijk zullen Mijn gelovigen naar Mijn toevluchtsoorden moeten komen waar Ik je water, voedsel en brandstoffen zal vermenigvuldigen. Vertrouw erop dat Ik in je behoeften zal voorzien in Mijn toevluchtsoorden.

20/10 Jezus: Soms heb je het verlangen om meer te willen dan mogelijk is in dit leven. Je wilt misschien een nieuwere auto of een nieuw huis, maar je financiën kunnen dat niet betalen. Het is beter om tevreden te zijn met wat je kunt betalen, dan gefrustreerd te zijn omdat je niet alles kunt hebben wat je wilt. In het spirituele leven moet je Mij centraal stellen in je leven. Je uiteindelijke doel zou moeten zijn om voor eeuwig bij Mij in de Hemel te zijn. Om de Hemel te bereiken, moet je berouw tonen over je zonden en maandelijks naar de Biecht gaan. Je hebt ook dagelijkse gebeden en zondagsmis nodig, omdat je Mij elke dag je liefde moet tonen, en niet slechts één keer per week. Je moet ook goede daden verrichten voor je naaste, zodat je de hogere niveaus van de Hemel kunt zoeken. Door Mij je te laten leiden in je fysieke en spirituele leven, zul je tevreden zijn met de wetenschap dat je op het juiste pad naar de hemel bent.

21/10 - Jezus: In het Evangelie gaf Ik een voorbeeld van een man die meer bezig was met het opslaan van rijkdommen voor zichzelf dan met het voorbereid zijn om die nacht te sterven. Je kunt je rijkdom niet meenemen voorbij het graf, en daarom moet je delen wat je hebt, zodat je genade kunt opslaan voor je liefdadigheid in de Hemel. Hebzucht naar geld en bezittingen kan een zonde zijn als je alleen op jezelf gericht bent. Je hebt wat geld nodig om in je behoeften te voorzien, maar je hoeft niet om geld te zoeken dat verder gaat dan je behoeften. Terwijl je op aarde bent, kun je je rijkdom delen met anderen die arm zijn en voor Mijn Kerk. Houd je focus op Mij door een reine ziel te hebben met frequente Biecht, zodat je klaar bent om Mij te ontmoeten bij je oordeel wanneer je sterft.

22/10 H. Paus Johannes Paulus II - Jezus: In het Evangelie sprak Ik over hoe Mijn dienaren klaar moeten zijn als Ik kom, en dit zou kunnen verwijzen naar de Waarschuwing. Je hebt geduldig gewacht op de Waarschuwing, omdat het zal leiden tot de zes weken van bekering zonder dat er kwade invloed is. Dan zul je worden geroepen naar Mijn toevluchtsoorden, waarover je in de Waarschuwing zult worden verteld. De toevluchtsoorden zullen je beschermen tijdens de verdrukking van de antichrist. Het feest van vandaag is voor de H. Paus Johannes Paulus II en hij herinnert je eraan hoe hij je de Catechismus van de Katholieke Kerk gaf, die je alle leringen van Mijn Kerk geeft. Het zal je begeleiden door alle resultaten die uit de laatste synode komen.

25-10-2024 om 01:15 geschreven door claudia

24/10 Soms is de natuur dodelijk - Niburu 

Het is weer herfst en veel mensen trekken de natuur in om van alles te plukken, inclusief paddenstoelen. Maar, dan is het wel handig om te weten welke paddenstoelen je nu wel of niet kunt eten en welke ronduit dodelijk zijn. Niet iedere paddenstoel is een champignon en niet iedere paddenstoel heeft dezelfde eigenschappen. Het zijn wat dat betreft net mensen want de ene zal je voordelen bieden, terwijl de andere je niets anders dan ellende bezorgt.

Wat te denken van de volgende kop?



Liefhebbers van paddenstoelen moeten oppassen voor de groene knolamaniet. Dit paddenstoeltje verliest na een paar dagen zijn groenige kleur. Dan lijkt het net een champignon. Haal je ze door elkaar, dan kan dat dodelijke gevolgen hebben. Want de groene knolamaniet, in het Engels angel of death genoemd, is zeer giftig.


Gelukkig is er in ons land een database beschikbaar waar je kunt controleren of een bepaalde paddenstoel veilig is of juist niet: www.permacultuurnederland.org

Natuurlijk zijn er ook paddenstoelen waar de mensheid veel baat bij kan hebben en vandaag schenken wij aandacht aan een dergelijke paddenstoel en die heet Lion’s Mane.

Deze bijzondere paddenstoel heeft zijn naam te danken aan het feit dat hij eruit ziet als de manen van een leeuw. In het Nederlands heeft hij ook een naam; pruikzwam. Best toepasselijk omdat het eruit ziet als een blonde pruik.

Wij vinden de naam Lion’s Mane mooi en daarom zullen we die gebruiken in dt artikel. Een naam die prima past bij dit wonderlijke stukje natuur.

Vooral in Aziatische landen worden paddenstoelen veel en vaak gebruikt als medicijn, zo ook de Lion’s Mane. Deze paddenstoel zit boordevol krachtige stoffen die een heel gunstige uitwerking hebben op ons lichaam.

Het is uiteraard niet een geregistreerd medicijn en komt in ons land meestal in de vorm van een voedingssupplement, maar toch zijn er maar liefst 9 gezondsheidsvoordelen te benoemen voor deze paddenstoel. Er zijn er vast nog veel meer maar dit zijn de meest bekende.

Kan bescherming bieden tegen dementie

De Lion’s Mane paddenstoel bevat componenten die de groei van hersencellen stimuleren en deze beschermen tegen schade die als gevolg bijvoorbeeld Alzheimer hebben. Maar ook als je al Alzheimer hebt kan deze paddenstoel de schade (deels) hrstellen en bescherming bieden tegen verder verval. Er is echter nog veel meer wetenschappelijk onderzoek nodig op dit gebied.

Kan een gunstig effect bewerkstelligen bij milde symptomen van depressie en angstaanvallen

Onderzoeken tot nu toe hebben uitgewezen de Lion’s Mane paddenstoel kan helpen bij het verminderen van de symptomen die optreden bij angstaanvallen en depressies. Ook hier geldt weer dat er nog veel meer onderzoek nodig is op dit gebied om vast te kunnen stellen waarom dit zo is. In China bijvoorbeeld worden dit soort paddenstoelen al duizenden jaren gebruikt maar dat wordt in de Westerse wereld niet erkend als "wetenschappelijk bewijs"

Kan bijdragen aan een snel herstel van beschadigingen aan het zenuwstelsel

Onderzoeken met ratten hebben uitgewezen dat Lion’s Mane een gunstig effect heeft op beschadigingen aan het zenuwstelsel, maar tot nu toe zijn er nog geen klinische onderzoeken geweest op mensen.

Beschermt tegen ontstekingen/maagzweren in het maag -darmstelsel

Ook hier zijn de meeste onderzoeken uitgevoerd met dieren en daar waren de resultaten positief. Er zijn ook een aantal onderzoeken met mensen uitgevoerd, waarbij tot nu toe tegenstrijdige resultaten zijn geboekt.

Zo was Lion’s Mane wel heel effectief bij een groep patiënten met Colitis Ulcerosa (ontsteking dikke darm), maar deed het weinig bij patiënten met de ziekte van Crohn.

Ook op dit gebied is nog veel meer onderzoek nodig.

Verkleint het risico op hartziekte

Ook hier zijn tot nu toe alleen onderzoeken met ratten en testbuizen uitgevoerd, maar die laten bemoedigende resultaten zien.

Zo verlaagt Lion’s Mane bijvoorbeeld het niveau van triglyceriden (Triglyceriden zijn een vorm van vet in het bloed die het risico op een hartziekte kunnen vergroten). Er zijn nu onderzoeken nodig op mensen om bovenstaande bevindingen te bevestigen.

Helpt om symptomen van diabetes onder controle te houden

Onderzoeken met muizen hebben tot nu toe heel bemoedigende resultaten laten zien bij Lion’s Mane als mogelijk medicijn voor de behandeling van diabetes.

De onderzoeken bij muizen hebben namelijk uitgewezen dat Lion’s Mane zorgt voor een verlaging van de bloedsuikerspiegel en ook hier zijn dringend meer onderzoeken nodig met mensen.

Kan een rol spelen bij kanker

Kanker komt voor wanneer het DNA van cellen beschadigd raakt, waardoor cellen zich ongecontroleerd beginnen te delen en vermenigvuldigen.

Onderzoek in een laboratorium heeft uitgewezen dat wanneer het extract van Lion’s Mane wordt vermengd met menselijke kankercellen in een reageerbuis, deze sneller sterven. Dit is getest met allerlei verschillende soorten kankercellen en de resultaten bleven gelijk.

Onderzoek met muizen heeft uitgewezen dat de kanker zich minder snel verspreid en ook hier weer hetzelfde, er is nog veel meer onderzoek nodig.

Vermindert ontstekingen en oxidatieve stress

Zoals we al heel vaak schrijven staan chronische ontstekingen aan de basis van eigenlijk alle ziektes. Ook oxidatieve stress speelt een belangrijke rol bij het ontstaan van ziektes.

Uit onderzoek is gebleken dat Lion’s Mane veel antioxidanten bevat en bovendien ontstekingen vermindert. Deze beiden kunnen een belangrijke rol spelen bij chronische ziektes.

Versterkt het immuunsysteem

Ook hier weer hetzelfde liedje: Onderzoeken met knaagdieren hebben uitgewezen dat Lion’s Mane het immuunsysteem versterkt, maar er zijn nog geen onderzoeken geweest met mensen.

Wat je dus ziet in bovenstaande opsomming is dat Lion’s Mane fantastische helende eigenschappen bezit, maar dat er simpelweg geen geld beschikbaar wordt gesteld om uitgebreide onderzoeken met mensen te doen. En dat heeft dan weer weer te maken met dat de grote farmaceutische industrieën hier geen geld in zullen steken omdat ze aan de natuur niets kunnen verdienen. En aangezien overheden volledig worden gecontroleerd door diezelfde industrieën zullen deze er ook geen geld voor uittrekken.

Echter, een goed verstaander heeft een half woord nodig en als het goed werkt bij dieren, dan is er een grote kans dat het ook goed werkt bij mensen al zijn daar vaak nog geen onderzoeken naar gedaan.

Behalve wanneer je een paddenstoel allergie hebt, zijn er ook geen gevaren of bijwerkingen verbonden aan het gebruik van Lion’s Mane en wederom hebben onderzoeken bij dieren uitgewezen dat zelfs bij grote hoeveelheden van deze paddenstoel er geen nadelige effecten zijn.

Ooit zal het net zo gaan als met de cannabisplant. De industrie ontdekt ook de fantastische helende eigenschappen van Lion’s Mane en zal proberen daar chemische varianten van te produceren omdat ze die wel kunnen patenteren.

Als je dan bedenkt dat je deze krachtpatser voor nog geen 25 euro in huis haalt en ongeveer hetzelfde bedrag neertelt voor 2 personen in McDonalds, dan is de keuze niet zo moeilijk. 

24-10-2024 om 18:33 geschreven door claudia

21/10 H. Aartsengel Michaël: Kinderen van Onze Koning en Heer Jezus Christus: 

Ik kom in de naam van de H. Drie-eenheid om jullie Gods woord te brengen. Als leider van de Hemelse legioenen moeten we vechten tegen de kwade onderdrukker van de zielen. 

Mensen zijn zich niet bewust van onze hevige strijd tegen het kwaad, noch van onze voortdurende bescherming jegens ieder van jullie. 

Jullie worden allen ernstig verleid door de duivel en zijn legioenen (2 Petr. 2:9) om af te wijken van de H. Drie-eenheid en Onze Koningin en Moeder en hun verplichtingen aan het Vaderhuis; zonder te beseffen dat jullie dicht bij het moment van de Waarschuwing zijn en dat jullie jezelf zullen onderzoeken, onderworpen aan ondenkbare pijn omdat jullie daden hebben begaan die in strijd zijn met de Gods Wil, ongehoorzaam zijn geweest en omdat jullie het ego de eerste plaats hebben gegeven. Jullie zullen betreuren hoezeer jullie de voorkeur gaven aan de wereld en niet aan de H. Drie-eenheid. 

Je weerstaat de verleiding (vgl. Jakobus 1:12-17; 1 Kor. 10:13) met het Eucharistische Voedsel, door te bidden en nederig te zijn, maar anderen onder jullie weerstaan ​​de verleiding niet en vallen wanneer de Duivel hun zwakste plek aanraakt, die elke mens heeft en je valt, waardoor de duivel de overwinning krijgt. Ik roep jullie op om je te verenigen, zodat jullie een muur van bescherming vormen, zodat de Duivel je niet kan dwingen op de grond te blijven. 

Kinderen van Onze Koning en Heer Jezus Christus: 

Jullie begrijpen niet dat jullie je op het moment bevinden waarop de vervulling van de aangekondigde openbaringen plaatsvindt. Sommige zullen door jullie offers worden verzacht, andere zijn niet afhankelijk van de reactie van de mens, aangezien de mens zelf de oorzaak is van de pijn van de mensheid. 

Gezinnen worden aangevallen door de Duivel: gebrek aan Geloof is een trigger in gezinnen, evenals ongehoorzaamheid en het ego waaraan ze ten prooi vallen; Dezelfde ijdelheid neemt je over, waardoor je niet meer aan dit heden kunt denken en de toekomst als een dief in de nacht komt. 

Kinderen van Onze Koning en Heer Jezus Christus: 

Het water blijft oprukken, en is een gesel waar het ook komt en veroorzaakt hevig lijden en veel pijn. De aangekondigde aardbevingen volgen elkaar op. Ik roep jullie op om niet te wanhopen, je wordt beschermd door Goddelijk Bevel. 

Het is noodzakelijk dat jullie je voorbereiden op het moment van de black-out, het is dringend dat je dit doet, zoals het zou moeten, de zon bedreigt de aarde. De gesel van oorlog is onvermijdelijk; Het beweegt zich voort door zich te verstoppen en zal geruisloos van het ene op het andere moment springen als een reus, zonder dat het wordt verwacht. Het zal de oceaan oversteken en zal grote pijn veroorzaken. 

Kinderen van Onze Koning en Heer Jezus Christus, aanroep Onze Koningin en Moeder, zij staat voor jullie zodat jullie haar je hand kunnen geven. 

Bid kinderen van Onze Koning en Heer Jezus Christus, bid dat de ziekte is gearriveerd en rukt op. 

Bid kinderen van Onze Koning en Heer Jezus Christus, bid voor de hele mensheid, ze heeft het nodig. 

Bid kinderen van Onze Koning en Heer Jezus Christus, bid, aanbid Onze Koning en Heer Jezus Christus, aanbid Hem in geest en waarheid, Hij is de Koning van Glorie, voor Hem buigt elke knie. 

Bid kinderen van Onze Koning en Heer Jezus Christus, wees elk moment steeds grotere gelovigen, meer spiritueel en minder werelds. 

Bid kinderen van Onze Koning en Heer Jezus Christus, bid, bewaar het geloof, onze bescherming blijft bij elkeen, houd je hart rein, wees mensen van het goede en intensiveer het licht van Gods Geest in je. Wanneer het door de mens gecreëerde licht niet bestaat, zul je het Goddelijke licht kunnen bezitten. Bewaar de vrede. 

Kinderen van Onze Koningin en Moeder, blijf in gebed, (vgl. Ef. 6:17-18; I Tess. 5:16-18) bied eerherstel en wees in eenheid. 

Kinderen van Onze Koning en Heer Jezus Christus, “aanbid Hem in geest en waarheid”. 

Ik zegen jullie. 

H. Aartsengel Michaël 

3 x WEES GEGROET ONBEVLEKTE MARIA, ZONDER ZONDE ONTVANGEN 

Luz de Maria

Broeders en zusters,

De H. Aartsengel Michaël geeft ons nog een grote les: hij definieert het panorama van dit moment waarin we leven. Hij benadrukt op meesterlijke wijze dat we ons hart rein moeten houden. We zijn nog maar een paar stappen verwijderd van de Verlichting van het geweten of de Waarschuwing, we weten hoe we moeten werken en handelen zodat deze Verlichting er niet voor zorgt dat we pijn ervaren die we nooit eerder hebben ervaren. 

Broeders en zusters, we moeten leven in oprecht berouw over de werken en daden die we in het leven hebben begaan en we moeten blijven strijden om ons te bekeren. Het is niet zo dat we, nadat we hebben gebiecht, de Waarschuwing niet zullen beleven; dat is niet het geval, maar we moeten biechten en in de bereidheid blijven om te leven zonder (door zonde) te vallen, maar onze fouten erkennen en terug te keren naar het pad van bekerin. Moge de Waarschuwing ons strijdend aantreffen en niet werkeloos. 

Bovendien legt de H. Aartsengel Michaël ons de strijd van de Duivel tegen ons en tegen het gezin uit, die hij met al zijn trucs wil vernietigen. Maar tegelijkertijd geeft de H. Aartsengel Michaël ons instructies zodat het gezin staande kan blijven, het Geloof en de Liefde kan behouden, de Heilige Rozenkrans kan bidden en zich kan voeden met de Heilige Eucharistie. 

De H. Aartsengel Michaël roept ons op om ons voor te bereiden, zoals ik eerder heb benadrukt: in de geest, maar ook met wat iedereen kan, door voedsel, medicijnen te bewaren en wat essentieel is voor elk gezin of elke medemens; zonder te vergeten dat iedereen die zichzelf niet kan voorbereiden met voedsel enzovoort, Gods Woord heeft dat hij zal worden bijgestaan ​​door de Engelen van de Hemel. 

Wij zijn het Volk van God dat tegen ons eigen ego vecht als het zo groeit dat het Gods Wil wil overschaduwen. 

Vóór een zonnevlam gaan we een periode van black-out, van duisternis ingaan, maar Onze Heer Jezus Christus is oneindig Barmhartig en vertelt ons door de H. Michaël dat als we verenigd zijn met de Heilige Geest, de duisternis ons geen angst of wanhoop zal bezorgen, omdat het licht van de Heilige Geest ons altijd het innerlijke licht zal laten voelen; niet zoals in de Drie Daagse Duisternis, maar dat licht dat alle duisternis doordringt, dat Goddelijke Licht. 

Broeders en zusters, het Vaderhuis geeft ons altijd veiligheid in elke situatie die zich voor de hele mensheid voordoet. Dit is Gods Liefde die wij als mensen niet begrijpen, omdat deze voortkomt uit ware Liefde, uit Gods Liefde. Het is die oneindige Barmhartigheid die niet wordt begrepen omdat de mens ze niet bezit, totdat de volheid van de Heilige Geest in ons woont. 

Het is die vurigheid, die dorst naar zielen, die ons, te midden van alles, het gevoel zal geven dat we niet alleen zijn, dat God bij ons is, dat Onze Heilige Moeder bij ons is en dat de H. Aartsengel Michaël met zijn legioenen ons beschermt. 

Laten we het Geloof behouden, broeders en zusters, dat er maar één God is en dat Hij almachtig, alwetend en alomtegenwoordig is, en dat er geen grotere God is. Laten we bidden, broeders en zusters, en onze God en Heer aanbidden met de vaste overtuiging dat als wij met Hem zijn en Hem navolgen, Hij ons zal geven wat Hij ons belooft. 

Ik weet dat ieders zorg uitgaat naar degenen die niet in het Woord van de Heilige Schrift willen geloven, maar broeders en zusters, in het licht van alles wat de mensheid te wachten staat, zullen degenen die de Heilige Drie-eenheid niet liefhebben of aanbidden op een moment de behoefte voelen aan Gods Liefde en zullen ze terugkeren naar de kudde. Gebeden die vanuit het hart komen, worden altijd gehoord. 

Broeders en zusters, ik nodig jullie uit om te bidden:

H. Drie-eenheid, ik aanbid en verheerlijk U en voor hoeveel gebeden heb ik U niet heb aanbeden, aanbid ik U nu en bied ik eerherstel voor Uw Allerheiligste Majesteit. 

H. Drie-eenheid, ik smeek U, help me zodat Ik U kan zien in alles wat geschapen is, U woont in mij en ik herken U niet. Hoe kan ik Uw schepsel zijn, zonder U te kennen! Ik wil weten hoe mijzelf te beminnen en mijn medemens op de juiste manier te beminnen. Ik moet erin slagen van U te beminnen, omdat U in mij woont. 

H. Drie-eenheid, ik dorst en honger naar U, maar hoe kan ik mijn honger stillen als ik U niet kan vinden? Hoe kan ik geen dorst hebben als ik het levende water niet kan drinken? 

H. Drie-eenheid, Uw hulp is permanent voor de mensheid, U komt op iedereen als een dauw, U houdt van iedereen in gelijke mate, maar niet allen komen we met U overeen. Omdat U God bent, klopt U keer op keer op mijn deur en ik doe niet open. 

H. Drie-eenheid, het wachten is lang geweest, maar nu we op weg zijn naar zoveel vervullingen, moeten we ons afvragen: zijn we voorbereid? 

H. Drie-eenheid, deze berouwvolle zondaar aan wie U zoveel liefde hebt gegeven, vraagt vandaag om Uw vergeving, voor mij en voor de mensheid omdat we niet gehoorzamen en de woede ons overweldigt, zodat we Uw oneindige Barmhartigheid vergeten. 

Kom H. Drie-eenheid, vul mij met U zodat ik, levend in U, U overal mee naartoe kan nemen, zodat U mijn ogen, mijn voeten, mijn hart kunt zijn, mijn verlangens en mijn mond om U te aanbidden zoals U verdient. 

Kom, wees mijn licht, wees mijn Zon, wees mijn gedachten, wees mijn rede en mijn gevoelens; Kortom, wees mijn hele wezen.

H. Drie-eenheid, kom in mij wonen!

Amen.

24-10-2024 om 10:36 geschreven door claudia

5/3/1998: Bezoek van de H. Familie:

Maria: Mijn geliefde zoon, vanavond staat God Onze Heer mij toe Zijn vrede te schenken aan de hele mensheid. Ik zegen ook alle gezinnen en ik vraag dat zij in vrede leven in hun gezinnen en in een intieme eenheid met God. Als gezinnen de zegen de Vrede van God willen ontvangen, moeten ze leven in de Goddelijke Genade, want zonde is als een zeer duistere kanker in een gezin dat niet in eenheid is met God. God wenst dat elk gezin, in deze laatste tijden, vraagt om de bescherming van de H. Familie, omdat ik, mijn Zoon Jezus en mijn echtgenoot de Kuise Jozef, elk gezin wil beschermen tegen de misleidingen van de duivel en mijn oproepen en deze boodschap die God mij toestaat aan jullie te openbaren, willen naleven. Ik zegen jullie allen in de naam van de Vader, de Zoon en de H. Geest.

Jozef: Mijn geliefde zoon, vanavond wenst mijn Hart vele genaden over de hele mensheid uit te storten. Er zijn er velen die ver van onze Heer afdwalen vanwege hun ernstige zonden. Veel van mijn kinderen zijn zo omdat ze zichzelf in de valkuilen van de duivel hebben laten vallen. De vijand van de verlossing wil deze kinderen van Mij tot wanhoop brengen, door hen te laten begrijpen dat er geen oplossing en terugkeer meer is. Op deze manier zijn ze, door te wanhopen en niet te vertrouwen op de Goddelijke Barmhartigheid, een gemakkelijke prooi, maar ik, mijn geliefde zoon, ik vertel alle zondaars, zelfs degenen die de meest vreselijke zonden hebben begaan, om te vertrouwen op de liefde en vergeving van de Heer en ook te vertrouwen op mijn voorspraak, zodat allen die met vertrouwen hun toevlucht tot mij nemen, de zekerheid van mijn hulp zullen hebben om de Goddelijke genade en de barmhartigheid van de Heer te herwinnen.

Zie, de Hemelse Vader heeft mij Zijn Goddelijke Zoon Jezus Christus, de H. Geest en Zijn Onbevlekte Echtgenote toevertrouwd om onder mijn hoede te zijn. Mijn Hart voelde grote vrede en vreugde om Jezus en Maria bij mij te hebben die in hetzelfde gezin leefden. Onze drie Harten hielden van elkaar. Ze leefden een Drie-ene liefde, maar het was een liefde verenigd in een enkele daad van één offer aan de Vader. Onze Harten versmolten in de zuiverste Liefde, werden één Hart, leefden in drie mensen die echt van elkaar hielden.

Maar zie, mijn zoon, hoezeer mijn Hart werd gekweld en leed om te zien dat mijn Zoon Jezus, zo klein, al het gevaar van de dood liep vanwege Herodes die, al bezeten door de boze geest, beval alle onschuldige baby’s te doden. Mijn Hart ging door grote beproevingen en lijden vanwege dit grote gevaar dat mijn Zoon Jezus leed, maar de Hemelse Vader verliet ons niet in die tijd omdat Hij Zijn engel-boodschapper stuurde die mij vertelde wat te doen en hoe te handelen in deze momenten van moeilijkheden en lijden. Om deze reden, mijn zoon, zeg alle zondaars niet te wanhipen in de grote gevaren van het leven en de gevaren die het verlies van hun eigen ziel kunnen veroorzaken. Ik beloof aan allen die zullen vertrouwen op mijn Hart, zuiver en kuis, en het vroom zullen eren, de genade om door mij getroost te worden in hun grootste zielenleed en in het gevaar veroordeeld te worden, wanneer zij door schande de Heiligmakende Genade zouden verliezen vanweg hun ernstige zonden.

Aan deze zondaars die een beroep op mij zullen doen, beloof ik de genade van mijn Hart door een vast voornemen van eerherstel, boete en een oprecht berouw over hun zonden. Nu zeg ik tot alle zondaars: wees niet bang voor de duivel en wanhoop niet vanwege jullie misdaden, maar kom en werp jullie in mijn armen en kom naar mijn Hart, zodat jullie alle genade kunnen ontvangen voor jullie eeuwige redding. Nu verleen ik mijn zegen aan de hele wereld: in de naam van de Vader, de Zoon en de H. Geest. Amen. Tot ziens.

6/3/1998 eerste vrijdag van de maand:

Jezus: Ik ben de ware vrede. Ik geef Mijn vrede aan allen, Ik ben Jezus Christus, de Redder van het hele menselijke ras. Ik verlang dat allen het Onbevlekte Hart van Mijn Moeder, de H. Maria en het Kuise Hart van de H. Jozef eren. Mijn H. Hart wil een nieuwe overvloed aan genaden verspreiden, gedreven door liefde voor de redding van zondaars.

Zie, Mijn zoon, door deze Harten wil Ik allen tot Mij trekken. Het is door deze Harten dat Ik Mijn genaden en Mijn zegeningen deel. Door hen zullen mensen sneller tot Mijn H. Hart getrokken worden. Zeg tegen alle mensen dat ze de genaden die Ik hun wil verlenen niet moeten verspillen. Door deze Harten te eren, zullen ze Mij eren en verheerlijken, omdat Ik Mijn Moeder, de H. Maria en Mijn Maagdelijke Vader Jozef heb gekozen om voor Mij te zorgen, de Zoon van God, die met hen leefde tijdens Mijn Hemelse missie op aarde. Om deze reden zullen degenen die Hen eren, Mij eren, omdat ze Mijn beslissing zullen eren om Hem als Mijn ouders op aarde te hebben gekozen. Ik zegen opnieuw al Mijn kinderen: in de naam van de Vader, de Zoon en de H. Geest. Amen.

Maria: Lieve kinderen, eer de H. Wonden van Mijn Zoon Jezus Christus, want door hen schenkt God je vele genaden die nodig zijn voor je bekering en voor de bekering van je broeders. Probeer tijdens deze vastentijd te mediteren over het H. Lijden van mijn Zoon Jezus Christus, zodat je kunt begrijpen wat mijn Zoon Jezus Christus moest dragen en lijden om jullie te bevrijden van het juk van zonde. Dit is de tijd om je te verzoenen met God en met je broeders. Leef in je leven de H. Wetten van God na.

Probeer sterk en standvastig te zijn in beproevingen, en blijf trouw aan Zijn Wet van Liefde. God houdt van trouw. Daarom, lieve kinderen, hoe trouwer en verantwoordelijker je bent in je Christelijke verbintenissen, hoe meer je de liefde van God zal begrijpen en Zijn genaden in je leven zal ervaren. Ik spreek voor jullie ten beste tot mijn Zoon Jezus met mijn gebeden en ik sta aan je zijde om jullie te helpen. Verlies daarom de hoop niet, hou moed! Ik zegen jullie allen in de naam van de Vader, de Zoon en de H. Geest. Amen. Tot ziens!

Jozef: Mijn zoon, ik wil je nogmaals vertellen over de genaden die mijn Kuise Hart wil verspreiden over de hele mensheid. Mijn Kuise Hart probeert met zijn impulsen van liefde alle mensen van zonde te redden. Mijn Zoon Jezus wil door mijn Hart Zijn Hemelse zegeningen met alle mensen delen. Ik weet dat velen van jullie grote moeilijkheden doormaken, omdat mensen in deze laatste tijden niet van elkaar houden en elkaar niet helpen, maar leven met harten vol trots, leugens, intriges, ambities, laster, ellende en veel verkeerde dingen. Dit zijn de gevolgen van hun afkeer van God.

Mijn zoon, zie hoeveel ik heb geleden in de nabijheid van mijn Zoon Jezus en mijn echtenote, de H. Maria. Zoals ik je reeds heb verteld, had ik van de Hemelse Vader reeds de missie ontvangen om de hoeder en beschermer van Jezus en Maria te zijn. Mijn Hart was gekweld omdat we zulke gewone mensen waren en niet veel middelen hadden. Ik wilde een waardig leven gevan aan de Zoon van de Allerhoogste. De enige manier waarop ik voor het gezin kon zorgen was met mijn beroep als timmerman. Het werk zou niet altijd een eerlijk rendement opleveren, want in die tijd had het leven hoe dan ook zijn problemen.

Ik vertrouwde echter altijd op de Goddelijke Voorzienigheid die ons hielp en ons precies het nodige voedsel gaf en het voedsel voor het Kind God, mijn geliefde Zoon Jezus Christus. Mijn Hart was bezorgd omdat ik voelde dat ik geen waardig leven zou geven aan de Jezus van God. God liet mij dit beleven zodat ik zou groeien in vertrouwen op Zijn Goddelijke Voorzienigheid, zodat de deugd van nederigheid mijn ziel kon sieren; om een voorbeeld te zijn voor alle mannen en werkers, zodat zelfs zij hun plichten en werk met liefde en geduld zouden uitvoeren, omdat ik een model ben voor alle werkers.

Om deze reden, mijn zoon, zeg aan allen die mijn Hart zullen eren en volledig vertrouwen op mij en in mijn voorspraak, de belofte dat zij niet in de steek zullen worden gelaten in de moeilijkhedenen beproevingen van het leven, omdat ik de Heer zal vragen hen te helpen met Zijn Goddelijke Voorzienigheid met hun problemen, zowel materieel als spiritueel.

Vaders en moeders, en ook hun families, die zich aan mijn Hart toewijden, zullen mijn hulp hebben, niet alleen in hun ellende en problemen, maar ook bij het opvoeden van hun kinderen. Zoals ik de Zoon van de Allerhoogste in Zijn H. Goddelijke Wetten heb opgevoed, zo zal ik alle vaders en moeders helpen die hun kinderen aan mij zullen toewijden om hen op te voeden in de liefde en in de H. Wetten van God, zodat zij de zekere weg naar verlossing vinden.

Nu zeg ik tegen alle mensen: wijd je toe aan mijn Kuise Hart. Wijd alles toe aan mij, want mijn Hart is de nieuwe bron van genade die God over de hele wereld uitstort. Dit is mijn boodschap aan de hele mensheid. Ik spreid mijn mantel uit over de hele wereld en over de H. Kerk. Vertrouw op mij en je zult alle genaden ontvangen. Ik zegen jullie allen in de naam van de Vader, de Zoon en de H. Geest. Amen. Tot ziens.

7/3/1998 - eerste zaterdag van de maand:

Jozef: Mijn lieve zoon, vanavond zegen ik, mijn Zoon en mijn Echtgenote, de H. Maria je in de naam van de Vader, de Zoon en de H. Geest. Mijn Zoon Jezus is zeer verontwaardigd over de zonden van de mensheid. Hij wil Zijn Goddelijke Gerechtigheid verspreiden over de hele mensheid die geen berouw wil tonen en koppig blijft in hun zonden. Zie, ik houd Zijn hand vast om te voorkomen dat Hij Zijn gerechtigheid verspreidt over de hele mensheid.

Ik vraag Hem door de genaden van mijn Hart dat ik waardig ben geweest om aan Zijn zijde te leven, dat ik voor Hem heb gezorgd met een liefde van een vader in deze wereld, en dat Hij mij heeft liefgehad met de liefde van een zoon, niet om de wereld te kastijden voor haar criminele daden, maar vanwege al mijn kleintje die mijn Kuise Hart eren. Dat Hij Zijn barmhartigheid over de wereld zou verspreiden.

Hoeveel zonden worden er in de wereld begaan, mijn zoon! Het is noodzakelijk dat mensen vele boetedoeningen doen, dat ze berouw tonen voor hun verkeerde daden, omdat God in deze tijden voortdurend beledigingen ontvangt van ondankbare mensen. Tegenwoordig worden er veel schanddaden, heiligschennissen en onverschilligheden ontvangen van alle mensen. Het is om deze reden dat er vandaag de dag op de wereld zoveel calamiteiten, hongersnoden, oorlogen, plagen en zoveel andere trieste dingen gebeuren die mensen lijden vanwege hun opstandigheid tegen God.

God laat mensen hun eigen pad volgen, om hen te laten zien dat ze zonder Hem nooit gelukkig zullen zijn, en Hij laat mensen veel lijden doorstaan, ook om hen de gevolgen te laten zien die zonde in hun leven genereert. Op deze manier straft de Goddelijke gerechtigheid de mensheid vanwege de ongehoorzaamheid aan Gods Wil. Hiervoor blijft de mensheid in deze laatste tijden zo koppig in haar misdaden, omdat wat het meest telt, genoegens en wereldse dingen zijn en niet de liefde voor God en Zijn Geboden.

De gerechtigheid van God zal niet uitblijven, het zal op een manier komen die nog nooit eerder is gezien en plotseling over de hele wereld zal komen. Zeg daarom aan allen die mijn Kuise Hart zullen eren dat zij de genade van mijn bescherming tegen kwaad en gevaar zullen ontvangen. Degenen die zich aan mij toevertrouwen, zullen niet worden getroffen door ongeluk, oorlogen, honger, plagen en andere calamiteiten, maar zullen mijn Hart als een veilige schuilplaats hebben.

Hier in mijn Hart zullen allen in de komende dagen worden beschermd tegen de Goddelijke gerechtigheid, omdat degenen die zich aan mijn Hart zullen toewijden en het zullen eren, door mijn Zoon Jezus met de ogen van genade zullen worden bekeken. Jezus zal Zijn liefde verspreiden en allen tot de Glorie van Zijn Rijk brengen die ik in mijn Hart zal plaatsen. Dit is mijn boodschap vanavond. Ik zegen jullie in de naam van de Vader, van de Zoon en van de H. Geest. Amen. Tot ziens!

10/3/1998 - Jezus: Mijn geliefde zoon, vandaag stort Ik de genaden van Mijn Hart uit en zegen Ik de hele mensheid. Ik verlang dat alle mensen devotie hebben voor het Kuise Hart van Mijn Maagdelijke Vader Jozef. Degenen die hem eren zoals Mijn Hart, maken Mij gelukkig. Moge je tot alle mensen spreken over deze devotie. Jullie moeten van Mijn Maagdelijke Vader Jozef houden zoals Ik van hem houd, want door van hem te houden, zul je Mijn Wil doen door Mij in alles na te volgen. Ik wil alle zondaars redden. Ik houd van jullie allen. Ik ben jullie God, Ik heb jullie geschapen en Ik wil dat jullie gelukkig zijn aan Mijn zijde en Mijn liefde en de glorie van het Paradijs delen.

Daarom zullen allen die het Kuise Hart van Mijn Maagdelijke Vader Jozef eren, de genade ontvangen dat zij op de laatste dag van hun leven, in het uur van de dood, het bedrog van de vijand van de verlossing zullen overwinnen en de overwinning en beloning zullen ontvangen die zij verdienen in het Koninkrijk van Mijn Hemelse Vader. Zij die dit Kuise Hart toegewijd eren in deze wereld, zullen zeker met grote glorie in de Hemel ontvangen, een genade die niet zal worden gegeven aan hen die hem niet eren zoals Ik vraag.

De toegewijde zielen van Mijn Maagdelijke Vader Jozef zullen profiteren van het zalige visioen van de H. Drie-eenheid en zullen een diepe kennis hebben van de Drie-ene God, de driemaal Heilige, en zullen ook genieten van de aanwezigheid van Mijn Hemelse Moeder en Mijn Maagdelijke Vader Jozef in het Koninkrijk der Hemelen, als Mijn Hemelse wonderen die voor hen allen zijn gereserveerd van eeuwigheid. Deze zielen zullen geliefd worden door de H. Drie-eenheid en door Mijn Moeder, de H. Maagd Maria, en zullen het Kuise Hart van Mijn Maagdelijke Vader omringen als de mooiste lelies. Dit is de grote belofte aan alle mensen over de hele wereld, toegewijden van Mijn Maagdelijke Vader. Ik zegen je, mijn geliefde zoon, en je hele familie en de wereld in de naam van de Vader en de Zoon en de H. Geest. Amen. Tot ziens.

20/11/1995 - Maria: Bid altijd tot de H. Jozef. Hij verdedigt en beschermt jullie altijd tegen de aanvallen van Satan. De H. Jozef is een grote Heilige voor God, omdat hij alles bereikt met zijn voorspraak voor de H. Drie-eenheid. De H. Drie-eenheid heeft hem met vele genaden bedekt, zodat hij de missie kon dragen om de beschermer van het Kind Jezus in deze wereld te zijn. En vandaag is de H. Jozef in de glorie van de Hemel samen met de H. Drie-eenheid, biddend voor jullie, voor de eeuwige redding van ieder en zodat je de oproepen van je Hemelse Moeder goed kunt begrijpen.

24-10-2024 om 03:09 geschreven door claudia

23/10 Alles wordt geopenbaard! - Great Miracles Avenue

Xavier: De Democratische Partij, De Partij van de Antichrist

Dit is geen politieke boodschap dit is een spirituele boodschap, zegt God en we hebben hier te maken met spirituele oorlogsvoering. Het is al een tijdje aan de gang, maar nu wordt Satan vol van zichzelf en hij is er zeker van dat hij op het punt staat de overwinning te behalen. God zei dat Satan een greep heeft op alle regeringen van de wereld en hij duwt zijn agenda nu naar voren en hij denkt dat hij in een positie is waarin hij zijn hand kan laten zien zonder repercussies. Nu ga je daarom veel meer van zijn agenda zien in veel andere landen en veel andere leiders en Hij zei dat je de spirituele oorlogsvoering gaat zien als gelovigen in Christus en als kinderen van God. Hij zei dat we spirituele oorlogsvoering gaan zien zoals we nog nooit eerder hebben gezien omdat de de duivel Satan zijn agenda nu volledig in alle kracht zal doorduwen.

Hij laat je alles zien wat hij achter houdt, en wat hij doet. Je kunt niet ontkennen wat je met je eigen ogen ziet, als gelovige. Alles wat in de media wordt gezegd is nu in tegenspraak met wat je met je eigen ogen ziet en wat je met je eigen oren hoort. Je hebt nu een keuze te maken: blijf je bij deze partij die openlijk en schaamteloos tegen God ingaat en hun agenda van Satan pusht of verlaat je deze partij? Ga je met God mee? En ik heb ervoor gekozen om met God mee te gaan, en zoals ik al zei, dit is spiritueel, dit is helemaal niet politiek. Op geen enkele manier. God zei dat dit volledig spiritueel is en hij zal het je laten zien.

Hij gaf me een visioen en een woord van God rond 17 juli, toen ik op het werk was. Het is gewoon alsof ik onmiddellijk een enorme stortvloed aan informatie ontving. Het eerste wat ik hoorde was dat de Democratische Partij achter de moord op president Trump zat omdat ze weten dat president Biden geen herverkiezing tegen hem kan winnen. Toen hoorde ik dat de Democraten een satanische agenda pushen, ze proberen de steun van het volk te winnen door hun keuze van zonde te legaliseren en daardoor het volk volgzaam en in overeenstemming te houden wanneer ze wetgeving introduceren die het Beest-systeem tot de wet van het land zal maken en het nemen van het merkteken verplicht zal stellen.

God zei dat de satanische agenda die door de Democratische Partij wordt gepusht, is om het volk, de burgers, te brengen tot ze verschillende zonden legaliseren. Het zullen progressieve wetten zijn om verschillende zonden te legaliseren, waardoor je denkt dat het oké is om te zondigen. De procedure is om mensen volgzaam te houden en het hen comfortabel te maken door in je zonde te leven wat nu legaal zal worden. Ze zullen de wetgeving introduceren om het Beest-systeem in werking te stellen en je zal ermee akkoord gaan omdat ze je zo comfortabel hebben gemaakt in je zonde dat je akkoord gaat met alles wat ze zullen doen. De wetgeving zal het verplicht maken voor alle Amerikaanse burgers om het merkteken te nemen. Nu dit spreekt specifiek voor Amerika.

God zei dat er andere landen in de wereld zijn. Satan heeft zijn hand in alle regeringen en hij duwt zijn agenda erdoor in alle regeringen. Dan hoorde ik: Kijk hoe ze seksuele immoraliteit al legaal hebben gemaakt met de lgtbq-beweging en hoe ze kinderoffers legaal hebben gemaakt met abortus. Toen hoorde ik dat president Trump nooit de wetgeving zou ondertekenen die het Beest-systeem verplicht stelt omdat het inbreuk zou maken op zijn vrije wil. Hij is een man die niet gecontroleerd of verteld moet worden wat hij moet doen.

Toen hoorde ik God zeggen dat dat de reden is dat God president Trump heeft gekozen als de volgende president van de Verenigde Staten zodat Gods volk niet wordt geleid om het merkteken met geweld te nemen en om mensen veel meer de kans te geven om naar God toe te komen voordat God Zijn rechterlijk oordeel binnenkort velt. God zei dat Hij Zijn oordeel binnenkort zal vellen.

God zei dat de Dag des Oordeels eerder komt dan de meesten verwachten en eerder dan de meesten geloven. Hij zei met president Trump en als president van de VS zou het ons weghalen van het Beest-systeem en Hij zei dat het veel meer mensen een kans zou geven om naar Hem toe te komen en gered te worden zoals de Schrift zegt. God is niet traag met betrekking tot Zijn belofte, maar Hij houdt vol zodat zoveel mogelijk mensen gered kunnen worden. Hij wil dat niemand verloren gaat maar Hij weet dat sommigen zullen sterven. Maar Hij houdt vol zolang Hij kan tot het laatste moment opdat zoveel mogelijk mensen gered kunnen worden.

God zei dat Trump niet het karakter vertoont van een leider, een christelijke leider of een pastor maar Hij zei dat Trump niet gekozen wordt om een ​​pastor te zijn. Hij wordt niet gekozen om je spirituele leider te zijn. Hij wordt gekozen om de president van je land te zijn, de leider van je land. God zei dat hij niet de wetgeving zal ondertekenen die Satan een voet aan de grond geeft in je leven, wat zal gebeuren onder de andere partij, ze zullen ze ondertekenen en wetgeving doorvoeren, Satan een voet aan de grond geven in je leven, hun agenda is volledig spiritueel. De democraten zijn de demonische en satanische kant.

God zei dat dit spirituele oorlogsvoering is, omdat de Democratische partij actief in oorlog tegen God en het volk van God. Hij zei dat als de Democraten zouden winnen, het Zijn oordeel zou versnellen. Toen waarschuwde Hij Zijn volk om president Trump niet als hun redder te zien, omdat hij dat niet is. God zei dat hij gewoon een man is, die Hij gebruikt als onderdeel van Zijn plan om Zijn Koninkrijk voort te brengen. Hij zei dat sommige van Zijn mensen zo verblind zijn door de minachting voor de Democraten dat ze bereid zijn alles te doen om zich tegen hun beleid te verzetten. Hij zei zelfs als het betekent dat ze moeten tekenen en fundamentele vrijheden moeten opgeven die ze als vanzelfsprekend beschouwen.

God zegt: terecht, maar Hij zei dat ze het tot het punt van extremisme drijven, waar ze helemaal overboord gaan, waar ze zich tegen alles verzetten wat ze doen en ze zullen alles doen om zich tegen hen te verzetten, zelfs als dat betekent dat ze rechten en privileges opgeven, die basisrechten en privileges die ze in dit land als vanzelfsprekend beschouwen. Ze zouden volledige autonomie over hun leven geven zonder het te beseffen totdat het te laat is, en daarom zei Hij dat deze gelovigen zo ver zullen gaan om de Democraten buiten de macht te houden dat ze de regering die de leiding heeft volledige autonomie over hun leven zullen geven als dat betekent dat het de strijd is met het beleid van de Democraten.

Hij zei dat dit een waarschuwing is. God zei dat het goed is om je tegen hen te verzetten, maar om je tegen hen te verzetten tot het punt van je eigen nadeel, is dat niet goed. Je moet evenwicht hebben, je moet logisch nadenken. Geef niet alles op om je tegen hen te verzetten, want dan werk je weer in de handen van de vijand. Hij zei dat de vijand dat tegen je zal gebruiken.

God zei dat geen van beide politieke partijen echte autoriteit heeft omdat ze verantwoording afleggen aan verborgen figuren en achter de schermen en die verborgen figuren leggen verantwoording af aan Satan omdat Satan de regeringen van de aarde controleert. God zegt dat Satan het politieke proces controleert en alle partijen manipuleert om zijn agenda te verwezenlijken. Toen zei God: maar Ik heb een plan dat over Satan zegeviert. Daarom zei God: ja, Satan heeft de controle. Hij controleert alle regeringen op aarde. Hij is de prins. Hij is de prins van de macht in de lucht en hij controleert de regeringen. God zei dat Hij altijd een plan heeft gehad dat over Satan zal zegevieren.

Hij zei: vertrouw op Mijn plan, vertrouw op Mij, hoe de dingen hier ook lijken te verlopen, hoe de dingen ook lijken te gaan. Vertrouw dat God een plan heeft en vertrouw erop dat Hij het beste met ons voor heeft en vertrouw erop dat Hij voor ons zal optreden. God zei dat hij de Democratische Partij gebruikt om Zijn agenda te verwezenlijken omdat ze God hebben gemeden om de verlangens van het vlees te bevredigen, wat Satan een bolwerk in hun harten en gedachten heeft gegeven. Daarom zei God: de reden waarom Satan de Democratische Partij gebruikt, is goed, maar God zegt dat Satan de Democratische Partij in Amerika gebruikt om zijn agenda door te drukken omdat ze dat willen.

Ze geven toe aan de verlangens van hun vlees en wanneer ze dat willen, willen ze met rust gelaten worden en niet verteld worden wat ze moeten doen, en daarom kozen ze ervoor om zonde legaal te maken en Hij zei dat ze door die houding en die mentaliteit hun hart en hun gedachten overgeven aan Satan. Daarom koos Satan ervoor om hun partij te gebruiken, omdat zij degenen zijn die openstaan ​​voor hem en openstaan ​​om door hem gebruikt te worde. Deze partij wil in hun vlees leven en ze houden er zo veel van om in hun vlees te leven dat ze ervoor kozen om wetten te maken om zonde legaal te maken. Daarna kreeg ik volgende Bijbelverzen:

Matteus 4:8-10: De duivel nam hem opnieuw mee, nu naar een zeer hoge berg. Hij toonde hem alle koninkrijken van de wereld in al hun pracht en zei: ‘Dit alles zal ik u geven als u voor mij neervalt en mij aanbidt.’ Daarop zei Jezus tegen hem: ‘Ga weg, Satan! Want er staat geschreven: “Aanbid de Heer, uw God, vereer alleen hem.”’

God gaf mij deze Schrift om te laten zien dat alle koninkrijken, alle regeringen op aarde, aan Satan toebehoren en dat hij ermee kan doen wat hij wil. Hij zei dat hij ons dit laat zien om ons te laten weten dat we geen vertrouwen moeten hebben in de regeringen van de wereld, omdat Satan degene is die uiteindelijk achter alle regeringen zit. Als hij de persoon die de leiding heeft niet controleert, controleert hij iemand die de persoon controleert. Daarom is het uiteindelijk Satan die de leiding heeft. Wees dus voorzichtig met het stellen van je vertrouwen en je geloof in de regering. Want het is zo dat ze uiteindelijk inderdaad door Satan worden gecontroleerd.

Openbaring 12:7-9: Toen brak er oorlog uit in de hemel. Michaël en zijn engelen bonden de strijd aan met de draak. De draak en zijn engelen boden tegenstand maar werden verslagen; sindsdien is er voor hen in de hemel geen plaats meer. De grote draak werd op de aarde gegooid. Hij is de slang van weleer, die duivel of Satan wordt genoemd en die de hele wereld misleidt. Samen met zijn engelen werd hij op de aarde gegooid. 

God zegt dat hij mij die tekst gaf om te laten zien dat Satan zelf op de aarde werd geworpen en de aarde is nu zijn woonplaats. Maar Hij zei ook dat al zijn engelen, al zijn machten en vorstendommen en al zijn luitenanten en kapiteins zich op aarde bevinden met Satan. Ze verspreiden zijn agenda net zo goed als hij. We leven tussen demonen, tussen gevallen engelen en Satan. God zei dat het tijd is voor ons om onszelf te gaan gedragen zoals we zijn. Hij zei dat we rondlopen alsof onze vijand niet om ons heen is. God zei dat we spiritueel bewust moeten zijn en naar dingen spiritueel moeten kijken en in de geest moeten wandelen.

Satan misleidt de wereld maar er zijn veel mensen die geloven dat ze boven bedrog staan, die geloven dat ze niet misleid kunnen worden en ze leven in bedrog zoals ze nu spreken. Hij zei dat Satan sluw is, hij is er al langer mee bezig dan wij leven, hij is er al langer mee bezig dan wij weten, hij heeft zijn methoden geperfectioneerd, hij heeft zijn wegen geperfectioneerd, hij zei dat Satan niets dan tijd had om zijn wegen en zijn methoden te perfectioneren. Hij zei dat we hem niet te slim af kunnen zijn. We moeten nuchter zijn omdat Satan eropuit is om te misleiden en hij zal je misleiden als je je geest niet in waarheid houdt en de waarheid is het woord van God.

Openbaring 13:2-4: Het beest dat ik zag leek op een panter, met poten als van een beer en een bek als de muil van een leeuw. De draak droeg zijn kracht en heerschappij en gezag aan het beest over. Een van de koppen van het beest zag eruit alsof hij geslacht was; het was een dodelijke verwonding, maar de wond genas. Vol bewondering ging de hele wereld achter het beest aan. Iedereen aanbad de draak, omdat hij het beest gezag had gegeven. Ook het beest zelf aanbaden ze, met de woorden: ‘Wie is gelijk aan het beest? Wie kan het tegen hem opnemen?’ 

God gaf me dit Bijbelvers om te laten zien dat de draak, die Satan is, in de laatste dagen aanbeden zal worden en hij zegt dat we dat nu kunnen zien gebeuren, we zien satanische kerken, we zien dat mensen openlijk Satan aanbidden. Hij heeft zijn eigen religie, mensen zijn openlijk hekserij aan het beoefenen. We hebben heksen en tovenaars om ons heen. God zei: Je Bijbel dient daarom voor begeleiding om je te begeleiden in deze dagen om je de dingen te laten zien die gaan gebeuren. Hij zei: lees de Bijbel aandachtig en lees ze in de geest. Hij zei om de dingen van de geest te begrijpen moet je studeren en lezen in de geest.

Openbaring 13:16-17: Verder liet het bij alle mensen, jong en oud, rijk en arm, slaaf en vrije, een merkteken zetten op hun rechterhand of op hun voorhoofd. Alleen mensen met dat teken – dat wil zeggen de naam van het beest of het getal van die naam – konden iets kopen of verkopen.

God zegt dat dit het Beest-systeem is, dit is het systeem dat de Democratische Partij probeert in te luiden, het satanische systeem dat hij probeert erdoor te drukken door middel van wetgeving. Hij wil het legaal maken, hij maakt het legaal en bindend omdat Satan weet dat God een legalistische God is en hij wil wat God is. Hij heeft ons geschapen om te zijn naar Zijn evenbeeld en Satan weet dat als we een regering kiezen, we vrijwillig een regering kiezen. Als ze het Beest-systeem invoeren door wetten zullen we het moeten volgen of het risico lopen om te sterven, want dat zou de straf zijn voor het niet ondertekenen van het Beest-systeem en er geen deel van uitmaken. De meesten onder ons denken waarschijnlijk dat dat dramatisch is, en dat ze dat nooit zullen doen, maar ze zullen het doen.

Satan is stoutmoedig geworden en hij stapt naar voren en laat nu zijn volledige hand zien omdat hij voelt dat hij niet gestopt kan worden. Daarom zal hij absoluut een beleid laten aannemen waarin staat dat je je ofwel aanmeldt voor het Beest-systeem of dat je de dood tegemoet gaat. In de Schrift staat dat je niets kunt kopen, je kunt geen eten kopen, je kunt zelfs je rekeningen niet betalen, je kunt zelfs je huur niet betalen, je kunt geen benzine kopen, je kunt geen auto kopen, je kunt niets kopen in deze wereld. Je hebt dan letterlijk niets en je zult in feite verhongeren zonder in staat te zijn om voedsel te kopen en niemand zal voedsel voor je mogen kopen omdat je dan het merkteken moet hebben.

Zo zal de dood komen. Het is niet rechtstreeks, maar ze zullen het moeilijk maken om te leven tot het punt waarop je uiteindelijk zult sterven. Ze zullen het laten lijken dat het jouw schuld is dat je sterft, want alles wat je hoeft te doen is het merkteken accepteren. Dan zal je er deel van uitmaken en dan kan je alles hebben wat je nodig hebt om te leven, maar we weten allemaal dat als je dat eenmaal accepteert, je definitief en voor altijd gescheiden bent van God en kun je dat merkteken niet meer van je afkrijgen. Het is beter de dood te accepteren, dan het merkteken, omdat je weet dat je door het merkteken niet te accepteren, in het verbond met God blijft, in het verbond met Christus en als je sterft dan ga je naar de Hemel, bij de Hemelse Vader.

23-10-2024 om 21:17 geschreven door claudia

22/10 Ze zullen deze keer niet schieten - ik zag de volgende poging! - Great Miracles Avenue

Jessica: De duivel en zijn handlangers zijn onvermoeibaar bezig met het smeden van iets dat zo duister en kwaadaardig. Ze hebben hun blik op Donald Trump gericht. De plannen die ze in het geheim smeden, zijn buitensporig slecht. We bevinden ons middenin een geestelijke oorlog en als wij, als Christenen, niet voor hem en anderen zoals hem bidden, kunnen we hen verliezen. Ik stond ergens temidden op een drukke weg, onzeker over wat er gebeurde of waarom ik daar was.

Ik had geen tijd om het in twijfel te trekken. Mijn ogen scanden de onbekende omgeving en probeerden de verandering te begrijpen. Toen realiseerde ik me dat dit niet alleen mijn verbeelding was. Ik wist niet waarom ik daar was, waarom ik in dit moment was getrokken. Toen zag ik een gestroomlijnde zwarte auto over de weg razen, sneller dan de anderen. Mijn ogen werden er bijna instinctief naartoe getrokken en toen de auto dichterbij kwam, kon ik de mensen in de zwarte auto niet zien.

Toen zag ik uit de hoek van mijn oog een grote vrachtwagen van de andere kant komen. Hij reed te snel over de weg alsof hij de controle verloor en de bestuurder van de zwarte auto had geen tijd om te reageren. Het was alsof de vrachtwagenchauffeur de controle had verloren. De vrachtwagen knalde tegen de zijkant van de zwarte auto. Met kracht werd de zwarte auto de lucht in geslingerd. Hij draaide heftig en draaide alsof hij niets woog. Ik kon het niet geloven. Wat ik net had gezien, de scène na de crash was afschuwelijk.

De zwarte auto was gekreukt als een stuk aluminiumfolie, nauwelijks herkenbaar als een voertuig. De voorkant was volledig ingedeukt door de impact. De ramen waren gesloten. Stukken glas lagen verspreid over de weg. In het visioen kwam ik thuis en zag ik mijn zussen het nieuws op de tv volgen en ze zeiden dat het overal in het nieuws was geweest dat Donald Trump betrokken was geweest bij een dodelijk ongeluk. Toen ik het nieuws zag, was het dezelfde zwarte auto die ik eerder had gezien. De zwarte auto werd bestuurd door Donald Trump en zijn beveiligingsteam. Ik barstte plotseling in tranen uit.

Ik zag Donald Trump tegen de stoel gesmakt. Zijn gezicht was bleek bijna spookachtig en bloed was overal. Het druppelde van diepe sneden op zijn voorhoofd en liep langs zijn armen. Zijn kleren waren bevlekt. Zijn lichaam zag er gebroken ui. Onnatuurlijk ineengedrukt door de gewelddadige kracht van de crash. Zijn borst bewoog nauwelijks en zijn ademhaling was zwak. Ik zag mensen naar het wrak rennen. Sommigen schreeuwden en riepen om hulp, terwijl anderen als verlamd bleven staan.

Ik was geschokt door wat er zojuist was gebeurd. In dit visioen bevond ik me buiten het ziekenhuis, bijna alsof de tijd vooruit was gesprongen. Knipperende lichten van de ambulance weerspiegelden op de glazen deuren terwijl de verplegers en dokters Donald Trump met spoed naar binnen reden in de spoeddienst. Dokters en verpleegsters waren om hem heen. Een infuus werd ingebracht, en hij werd aan machines aangesloten. Ze probeerden hem te stabiliseren. Bloed druppelde op de vloer, en ze werkten vlug om hem te redden. Ik stond daar hulpeloos door het glas te kijken. Mijn hart bonkte in mijn borst.

Zijn ademhaling was zwak, ik kon nauwelijks het rijzen en dalen van zijn borst zien. Donald Trump bleef lang in het ziekenhuisbed. Zijn lichaam vertoonde geen tekenen van ontwaken. Hij was in een diepe coma geraakt. Ik zag hoe dokters alles hadden gedaan wat ze konden, maar ondanks alle moeite had hij zijn bewustzijn niet teruggekregen. Het waren de machines die het meeste werk deden om hem in leven te houden. Ik zag hoe Donald Trump meerdere operaties had ondergaan in een poging om de schade te herstellen die was aangericht door de verplettering.

Zijn lichaam was op zo'n manier geraakt en gebroken dat er een intensieve operatie nodig was. Het ziekenhuisteam concentreerde zich op alles, van het stabiliseren van zijn inwendige verwondingen tot het repareren van breuken. Er werden dagelijks bloedtransfusies toegediend. Ik keek toe hoe zakken bloed één voor één in hem werden gestopt en naar binnen stroomden terwijl ze probeerden te vervangen wat hij was verloren. Ondanks al hun inspanningen, operaties, medicijnen en alles wat de moderne geneeskunde te bieden had, leek er geen hoop te zijn.

Ik hoorde de dokters met elkaar praten in de gang. Ze spraken over de ernst van zijn verwondingen. De inwendige bloedingen waren hevig geweest en ondanks de transfusies was hij nog steeds gevaarlijk zwak. Ze bespraken de schade aan zijn hersenen door de verplettering en merkten op dat hoewel ze erin waren geslaagd de onmiddellijke dreiging te stoppen, de effecten op de lange termijn onmogelijk te voorspellen waren. Terwijl ik daar stond en Donald Trump roerloos zag liggen, voelde ik een plotselinge verandering. Ik hoorde een stem: we moeten voor hem bidden, de kracht van gebed is het enige dat hem nu onmiddellijk kan redden.

Ik stond naast het bed van Donald Trump met elk greintje geloof dat ik had. Ik begon te bidden vanuit mijn hart en ik riep niet alleen om genezing, maar ook om goddelijke interventie. Ik bad om kracht voor hem, voor zijn familie en voor de artsen en verpleegsters die zo hard vochten om hem in leven te houden. Het visioen verdween toen. Het is tijd voor ons om ons te verenigen in vurig gebed voor de VS. We leven in een tijd waarin de spirituele strijd om de ziel van de natie nog nooit zo duidelijk is geweest.

En als gelovigen kunnen we het ons niet veroorloven om passieve toeschouwers te zijn. De toekomst van de Amerikaanse natie ligt in onze handen. Door gebed en voorspraak. We weten niet alle plannen die God voor hem heeft, maar wat we wel weten is dat alleen de wil van God in zijn leven moet gebeuren, wat zijn toekomst ook in petto heeft, we worden geroepen om te bemiddelen zodat het doel van God voor hem niet wordt gedwarsboomd door de krachten van de Duisternis.

Bid dat Donald Trumps hart door de hand van God wordt geleid en dat elke beslissing over hem in lijn is met de agenda van de Hemel. Terwijl we de komende Amerikaanse verkiezingen naderen, is dit niet alleen een politieke gebeurtenis, het is een spiritueel moment van lotsbestemming voor de VS. We moeten bidden dat alleen Gods wil wordt gedaan. We moeten boven het aardse lawaai uitstijgen en het gezicht van God zoeken, Zijn Wil moet zegevieren, niet deze van de mens.

23-10-2024 om 19:58 geschreven door claudia

21/10 Deze Heilige Mis, die het doelwit is en dus vervolgd wordt in de huidige strijd tegen God en Zijn Kerk, zal worden gevierd in toevluchtsoorden en op de plaatsen die onaangeroerd zijn gebleven, tot je definitieve terugkeer naar de Schepper Vader - Marie Catherine van de Verlossende Incarnatie, Bretagne

Woord van Jezus Christus:

Mijn teder geliefde dochter van Liefde, Licht en Heiligheid, allen gezegend door de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. We hebben zojuist een nieuwe bladzijde omgeslagen in de geschiedenis van de mensheid. Morgen zal niet meer zijn zoals vandaag, dat de realiteit nog een beetje verbergt en ons doet geloven in hoop.

Toch dringen oorlogen zich op en worden de behoeftigen aan hun lot overgelaten. We praten er de hele tijd over, terwijl we ons bewust zijn van de beperkingen en het onvermogen om in te grijpen in het licht van de hoeveelheid en omvang van de rampen. Zijn dit niet de tekenen die worden aangekondigd in het Woord van God en de boodschappen die God aan Zijn profeten heeft toevertrouwd om te helpen Gods kinderen zich voor te bereiden? Ben Ik niet bij jullie met Maria Medeverlosseres om jullie te helpen terug te keren naar de Vader?

De gruwelen in de Kerk van Rome nemen toe, en minachten evenzeer de zielen van de gewijden, die zich in gehoorzaamheid neerwerpen. Ook de slecht geïnformeerde gelovigen nemen toe, die overgeleverd zijn aan elk tegenstrijdig discours. De wereld, die steeds meer geconditioneerd is tot decadentie en verval, is onderworpen aan ontmenselijkte leiders die deze wedloop om macht en de vernietiging van de Schepping hebben geaccepteerd en gewild, in de overtuiging dat ze zo meesters zullen worden van wat ze voor zichzelf hebben gespaard. In de pijnlijke menselijke conditie waarin de mens transgenderisme, transhumanisering en robotisering ondergaat, in een toestemming die wordt opgelegd door onderdrukkende manipulaties die de psyche van de zwakken destabiliseren, en waar kwetsbare wezens (kinderen, ouderen en gehandicapten) worden gedood of gebruikt om de meester van haat en de onmenselijke fantasieën van de gestoorde te bevredigen.

Elke dag vermindert het heden, de helderheid ten gunste van duisternis. Elke dag sluit nog uitstel. Alleen de uiteindelijke keuze blijft over. De toekomst kan alleen bestaan ​​in het Eeuwige, de eeuwigheid die God biedt in een steeds toenemende spirituele evolutie.

Is er een andere keuze? Het zou dan berusting in verval kunnen worden genoemd, aangezien degenen die voor de andere keuze kiezen zich bewust zijn van hun beslissing in het licht van de Goddelijke Genade die wordt aangeboden door de Grootmoedige God, Oneindige Liefde, Enige Schepper van alle Levens.

Dit beeld is nood en lijden voor iedereen, afhankelijk van hun positie. De Tijden zijn pijnlijk, maar er is nog steeds een ruimte van hoop, Mijn kinderen, in deze ruimte: bid meer, soms is een woord, een oprechte intentie, genoeg om je aan te sluiten bij degene die volgde zonder te weten waarom.
Geef niet toe, Mijn kinderen, aan de gruwel en verwoesting die schaamteloos worden tentoongesteld, aan schandaal en heiligschennis. Vermijd deze plaatsen van demonstraties, zogenaamde feesten.

Wees volhardend in Geloof en Liefde waaruit het Goddelijke Licht straalt dat degenen van het Kwaad afwijst en hen de grenzen van hun besloten domein dicteert, weg van de spiraal van de afgrond waar degenen die volharden in deze keuze vastlopen.

Je oprechte liefdadigheid verspreidt Licht, getuigenis van Gods Barmhartigheid, net als je gebeden om vergeving en eerherstel voor beledigingen aan God en onder broeders. Ze blijven tot het Einde der Tijden, ze zijn een werk van verlossing.

Mijn geliefde kinderen, deze Eindtijd in de Apocalyps waarin jullie leven, is de tijd van verlossing van alle kwaad, van zuivering die jullie leidt naar het Licht in het Lichaam van Christus.

Let wel, het is daarom de laatste fase die Gods kinderen samenbrengt in Liefde en Vrede om samen te komen op de nieuwe aarde en onder de nieuwe Hemel voor de tijd van Heiliging.

Nu, ik zei "Let wel" en kijk oprecht of je bereid bent om lief te hebben voor elkaar en het Volk van God te vormen. Wees het Lichaam van Christus, Zijn Levende en Heilige Kerk die niet is afgeweken van de Goddelijke Wil, van Alfa tot Omega.

Je hebt gezien, gekend en zelfs geleefd in deze Christelijke en Ene Kerk, waar allerlei crises en dwalingen zijn ontstaan ​​om zogenaamd te verbeteren, volgens de smaak van opeenvolgende tijdperken. Maar je hebt ook de fundamentele oprechtheid gezien die, helaas, moet Ik benadrukken, sommigen mishaagde, die zich in oppositie tegen God stelden en hun zachtaardige en nederige broeders, toegewijde en trouwe Dienaren van hun Goddelijke Meester, vernederden, verwondden, martelden.

Heb je in het Evangelie niet alle vervolgingen gezien en herkend, soms subtiel en andere openlijk schandalig, die het Lam Gods heeft geleden, die in stilte en vrede kwam om Zijn Leven te geven om mensen te redden?

Heb je de vervolgingen en verleidingen van de duivel niet herkend, en die van hen die hem volgden in zijn trots en wellust, om de goedheid en perfectie van het Lam Gods, dat de mensheid Verlossing bracht, te verdoezelen en uit te bannen in de gedachten van de mensen?

In deze Eindtijd wordt daarom het Lijden beleefd in de boezem van de wereld, maar net als in de tijd van Golgotha ​​komt dit drama van de gevestigde heersers die het Hart van de Kerk en de ziel van de Mijnen willen toe-eigenen!

Let op waar Satan zich bevindt in zijn listen. Mensen luisteren te goed en volgen zijn haat en frustraties, maar ook de verleiding van zijn slimme leugens in het licht van menselijke zwakheid, voor een verdeeld publiek, waarvan de ene passief of lauw is en de andere ambitieus, maar die beiden de gruwel accepteren die je nu ervaart. Voor jullie zijn dit openbaringen, tekenen van de tijd, onaanvaardbaar, die de rampzalige staat van de wereld van vandaag weerspiegelen. De wereld verliest zichzelf, vernietigd zichzelf in wanhoop zonder een beroep te doen op Zijn Schepper en Redder.

Oh Mijn kinderen van wie Ik zoveel houd, er is, onder jullie en in jullie, reeds de opkomst van de nieuwe wereld die bestaat uit Gods Kinderen die willen leven, die kunnen leven en die moeten leven. Ik ben met jullie en in jullie.

Ik ben jullie Vader Schepper, Ik ben jullie Heer en Redder, Ik ben jullie Heiligmaker, jullie Adem van Leven. Ik BEN jullie Drie-ene God, Hij die is, die was en die zal komen voor altijd en eeuwig.

Ik heb de Mens geschapen met Liefde en voor Oneindige Liefde. Geschapen naar de gelijkenis van God Zijn Vader, heb Ik Goedheid en de vreugde van het delen in zijn hart gelegd. Uit respect voor het Kind van God. Ik heb ook in zijn hart en geest de vrije wil gelegd om te handelen volgens zijn intelligentie en goede wil en Ik luister altijd naar de Mijne om hen te steunen en te helpen.

De Mens is gegroeid en vermenigvuldigd, maar nadat Hij zich heeft losgemaakt van zijn Eeuwige Vader, hebben slechts een klein aantal van Gods kinderen de kinderlijke band, het geloof, het vertrouwen, het verlangen en de hoop behouden om terug te keren naar de Vader volgens Zijn Belofte.

Door Christus werd de verzoening met de Vader bereikt in het Verzoeningsoffer van het Lam Gods. Het Offer van Verzoening is eeuwigdurend en wordt gevierd in de dagelijkse Mis, op elk moment van de dag over de hele aarde.

Jullie, kinderen van God, hebben daarom door deze intieme verbintenis die gevierd wordt in de Eucharistie, gemeenschap met het Lichaam en Bloed van Christus, Goddelijke bescherming en de belofte van Verlossing.

Deze heilige Mis, die het doelwit is en zo vervolgd wordt in de huidige strijd tegen God en Zijn Kerk, zal gevierd worden in toevluchtsoorden en op de plaatsen die onaangeroerd zijn gebleven, tot jullie definitieve terugkeer naar de Schepper Vader.

Zie hoe meedogenloos Satan reeds eeuwenlang pogingen doet om de Schepping, de mensheid, Gods kinderen en vooral de Kerk, Gods volk en de Heilige Tempel, het Centrum van het Christendom, te vernietigen.

Zie ook hoezeer Mijn toegewijde Zonen en Dochters, Mijn lekendienaren, Mijn profeten en boodschappers in de frontlinie staan, in deze onderneming van vernietiging, de eerste beoogde doelen voor de ineenstorting van de Levendragende Kerk. Nee, Mijn kinderen, deze Kerk, hoe klein ook, zal blijven staan ​​en haar Beschermer, de H. Michaël, zal alle strijders, engelen en kinderen van God naar de Overwinning en Gods Glorie leiden.

In het licht van alle aangekondigde beproevingen en andere, wees niet bang, er zal niets aan je worden gevraagd dat je kracht te boven gaat. Je zal worden gesteund in je geloof en vertrouwen, wat je niet kent en dat je zal ontdekken.

Begrijp dat twijfel je weerstand en vertrouwen verzwakt. Twijfel leidt tot wantrouwen en verandert je houding, zoals hetgeen wat je doet geloven dat je het alleen kunt redden. Door je daarom te isoleren, wordt het risico op ontmoediging vergroot.

Wees in Mijn Heilig Hart verbonden met het Onbevlekte Hart van Maria, een uitgebreid team van onoverwinnelijke samenwerking.

Binnenkort zal de langverwachte ontmoeting zijn, wees gereed. Met Maria en de Gemeenschap van de Heiligen, bewaar je wapens, bekend en goed uitgelegd in Medjugorje. Alle gebeden zijn goed wanneer ze gericht zijn tot de Drie-ene God, tot Maria Medeverlosseres, actief onder jullie, en tot de Gemeenschap van de Heiligen.

Jezus Christus

23-10-2024 om 19:26 geschreven door claudia

19/10 Jullie zullen spoedig worden weggenomen en dan teruggebracht naar deze wereld om degenen te helpen die God hebben ontkend - Myriam Corsini, Sardinië

Maria: In de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest zegen ik jullie

Mijn kinderen, ik omhels jullie allen in mijn boezem en neem jullie met me mee; de ​​weg is moeilijk en vol doornen, maar jullie, aan mijn zijde, in gehoorzaamheid aan Gods wil, zullen overwinnen in God.

Verlaat de pijnlijke weg niet, mijn kinderen, alleen door het kruis zullen jullie tot opstanding en eeuwig leven komen; omarm het, heb het lief.

Wij smeken de Heilige Drie-eenheid: ... Genade! Genade! Genade!

Vader, moge Uw tussenkomst nu zijn! Nu!...in deze tijd van ramp, honger, oorlog...! Red Uw volk, O God. De hel woedt op aarde, maar voordat dat gebeurt, smeken wij om Uw genade, bewaar de Uw volk in U.

Uw wil geschiede, Vader! Wij, Uw kinderen, sluiten ons aan bij de pijn van Uw Jezus, ons kruis dragend voor de redding van zoveel zielen; wij geven ons over aan Uw plan, Uw wil, met heel ons hart bieden wij U al onze liefde aan in deze missie.

Mijn kinderen, o jullie die uw ja hebben gegeven aan deze oproep, voorwaar zeg ik jullie, jullie zullen spoedig worden weggenomen en dan teruggebracht naar deze wereld om degenen te helpen die God hebben verloochend.

Mijn kinderen, verenig je in liefde. Bekeer je! Bekeer je! Bekeer je!

O Vader, ik smeek U nog steeds, ik smeek U om Uw onmiddellijke tussenkomst op deze aarde! Wacht niet langer, Vader. Veel kinderen hebben U de rug toegekeerd, ze willen U niet en willen niet naar U terugkeren, ze verwerpen U, ze bespotten U, ... ze geloven niet in U!

O Vader! Grijp in! Kom Uw volk te hulp, ze houden van U, ze volgen U, ze lijden omdat ze worden vervolgd door de goddelozen, door de veroorzakers van al dit kwaad dat welig tiert.

O Vader! Vader! Allerheiligste Vader, hoor de smeekbede van deze Uw dochter en van allen die U in liefde en waarheid volgen.

Betoon ons genade, Vader! Verwacht de terugkeer van Uw Zoon Jezus op aarde!

Stop de verschrikking die over deze wereld raast! Dag na dag wordt het erger en erger, er is wreedheid in de macht die niet bekend was, veel mensen hebben zich nu overgegeven aan Satan. Vader, grijp in om Uw kinderen te bevrijden!

Ik ben op deze heuvel samen met Mijn Zoon Jezus, de Heilige Geest omhult ons, wij wachten op Uw roep om gerechtigheid! Wij zijn nu klaar, Vader, ...met Uw heilige hulp zullen al Uw kinderen klaar zijn!

Ik houd Mijn handen samengevoegd met de handen van deze gelovigen die U horen en samen met Mij smeken om de verwachte terugkeer van Jezus!

Heer, laat Uw heilige wil op aarde schijnen, schijn met Uw goddelijk licht. Amen.

23-10-2024 om 18:58 geschreven door claudia

20/10 Wij in de Hemel wensen alleen dat jullie elkaar een beetje meer liefhebben en respecteren - Angelica in Vicenza

Maria: Kinderen, ik zeg jullie nogmaals dat dit een tijd van eenheid en gebed is, maar helaas heb ik dit alles op aarde niet gezien; ieder van jullie gaat op zijn eigen pad verder als de gelegenheid zich aanbied.

Waarom doen jullie dit alles zo moeizaam? Waarom kunnen jullie die liefde niet vinden onder jullie broeders en zusters?

Ik herhaal: "Jullie zijn kinderen van God, priesters van God, jullie dragen het zegel van God van het doopsel en jullie zouden nooit zo koud tegen elkaar mogen zijn. Het is de kracht van God die in ieder van jullie zit. Maar het is het vlees dat zo bedreigend is voor de geest en aarde in deze tijd!"

Zullen jullie ooit begrijpen wat ik zeg door nutteloze dingen los te laten? Ik wil niets veranderen aan wat jullie hebben, wij in de Hemel wensen alleen dat jullie elkaar een beetje meer liefhebben en respecteren. Jullie houden meer van dieren dan van jezelf, als broeders en zusters! Het is oké om van de kat, de hond te houden, maar de mens komt op de eerste plaats! Interfamiliale genegenheid is veel belangrijker, en daarom zeg ik tegen jullie: "GEEF DIT GROTE GESCHENK AAN JE HEMELSE VADER EN ZODAT HIJ JUICHT, ZODAT HEMEL EN AARDE SCHUDDEN EN ALLES EEN HEMELSE SYMFONIE WORDT!"

PRIJS DE VADER, DE ZOON EN DE HEILIGE GEEST.

Kinderen, Moeder Maria heeft jullie allen gezien en heeft jullie allen lief vanuit de diepten van Haar Hart.

Ik zegen jullie.

BID, BID, BID!

23-10-2024 om 18:51 geschreven door claudia