* Cliffs antwoorden kregen sterke ondersteuning van de Bijbel, die laat zien hoe meerdere verzen consequent de goddelijkheid van Jezus bevestigen, een bewering die centraal staat in het Christelijk geloof. Op basis van mijn onderzoek duiken we in de belangrijkste punten die Cliff noemt.

Ten eerste past de Bijbel de titel God rechtstreeks toe op Jezus in Jeremia 32:18. God wordt de Machtige God genoemd. Deze exacte titel komt terug in Jesaja 10:21, verwijzend naar Jezus als de Machtige God, wijzend op zijn Goddelijke identiteit in de profetie van het Oude Testament.

Ten tweede gebruikt Jezus 'Ik ben', een naam die God gebruikte met Mozes in de brandende struik. Exodus 3:14. Jezus zegt in Johannes 8:58. Vóór Abraham was 'Ik ben'. Deze zin is niet zomaar een terloopse opmerking, het is dezelfde Goddelijke naam die Jezus rechtstreeks aan God koppelt.

Ten slotte beweert Jezus de eerste en de laatste te zijn. Een andere titel die uitsluitend door God in het Oude Testament wordt gebruikt, is Jesaja 44:6. Jezus herhaalt deze titel in Openbaring 1:17 en zegt: 'Wees niet bang, ik ben de eerste en de laatste'. Deze bewering van eeuwig bestaan ​​is cruciaal.

Het is een verklaring van gelijkheid met God. deze punten vormen een dilemma voor moslims, aangezien de Koran het evangelie als waar beschouwt. Als Jezus in het evangelie beweert Goddelijk te zijn hebben moslims twee opties, behalve dat de Bijbel niet is veranderd, dat het Jezus' goddelijke beweringen ondersteunt of beweert dat het vals is. Deze tegenstrijdigheid tussen Islamitische en Christelijke perspectieven is een voortdurende discussie, maar deze verzen vormen een overtuigend betoog voor Jezus' Goddelijkheid

* Cliff brengt hier een aantal behoorlijk solide punten naar voren. Cliff benadrukt een uniek verschil tussen het Christendom en de Islam. Het wonder van het Christendom is Jezus Christus Zelf, het wonder van de Islam is het boek de Koran. Hij wijst erop dat het Christendom draait om een ​​persoon Jezus die beweerde God te zijn en wiens daden en wonderen werden gezien.

Aan de andere kant is de Koran een tekst die het beste in het Arabisch kan worden begrepen. Dit roept een interessante vraag op over toegankelijkheid waarom zou Gods boodschap beperkt zijn tot degenen die een specifieke taal kunnen begrijpen? Jezus' leringen waren echter bedoeld om iedereen overal te bereiken zonder taalbarrières. Deze inclusieve benadering maakt Jezus' boodschap uniek toegankelijk.

* Cliff bespreekt de betrouwbaarheid van de evangeliën. Mijn moslimvrienden vertellen me dat Matteüs, Marcus, Lucas en Johannes onnauwkeurig zijn, waar zijn dan de onvervalste versies? Dit is een terecht punt. Cliff beweert dat verslagen uit de eerste hand van Matteüs, Marcus, Lucas en Johannes geloofwaardiger zijn dan een tekst die eeuwen later is geschreven door iemand die Jezus nooit heeft ontmoet. Het is alsof je een getuige uit de eerste hand kiest boven een hervertelling van generaties later vanwege de historische nauwkeurigheid. Geleerden geven vaak prioriteit aan ooggetuigenverslagen, dus Cliffs argument is logisch.

* Cliff pakt de kwestie van absolute waarheid aan, je kunt A niet de absolute waarheid laten zijn en B de absolute waarheid als A en B elkaar tegenspreken, hij daagt het idee uit dat zowel Jezus als Mohammed niet tegelijkertijd de absolute waarheid kunnen vertegenwoordigen als hun leringen uiteenlopen. Dit is als basislogica, twee tegenstrijdige uitspraken kunnen niet allebei volledig waar zijn, dit disrespecteert niemands overtuigingen, het roept gewoon een geldige vraag op over consistentie en waarheidsclaims.

* Cliff wordt gevraagd of het zeggen dat iemand misschien niet naar de Hemel gaat veroordelend is. Ben ik veroordelend? Hij vraagt ​​dit is een slimme manier om te laten zien dat het erkennen van de waarheid of zeggen dat iets goed of fout is, niet hetzelfde is als iemand veroordelen. Cliff maakt onderscheid tussen het uiten van een overtuiging en het veroordelen van een persoon, net zoals we kunnen zeggen dat bepaalde acties verkeerd zijn zonder de persoon te veroordelen. Cliff zegt dat Christenen geroepen zijn om te delen wat zij geloven dat de waarheid is, niet om Gods rol als de ultieme rechter over te nemen.

* Cliff pakt de vraag aan of Jezus ooit God wordt genoemd in de Bijbel, aangezien het een veelvoorkomend punt van discussie is. Hij erkent dat Jezus nooit zegt Ik ben God, maar hij wijst op Johannes 8:58 voordat Abraham werd geboren ben Ik. Deze uitspraak is van groot belang zoals Cliff uitlegt omdat IK BEN de naam van God is uit het Oude Testament. Het Joodse volk wist dit en daarom reageerden ze zo heftig. Als het geen claim op goddelijkheid was, waarom zouden ze Hem dan hebben geprobeerd te stenigen?

Cliffs aanpak hier is slim hij probeert geen overtuigingen op te leggen, maar hij gebruikt de Schrift om zijn argumenten op een kalme en respectvolle manier voor Christenen te ondersteunen. Deze interpretaties laten zien waarom Jezus' beweringen gewicht in de schaal leggen door zowel de Bijbel als de Koran te citeren. Hij heeft een eerlijk gesprek over verschillen zonder oordeel te vellen.

Hij respecteert ook het islamitische geloofssysteem door te erkennen dat hij onder de islamitische leer een afgodendienaar zou zijn omwille van het aanbidden van Jezus, maar hij laat gewoon zien waarom hij als Christen gelooft in Zijn goddelijkheid.

* Cliff brengt echt overtuigend bewijs naar voren over het verhaal van de Verrijzenis in Johannes. Hij zegt dat de apostel Thomas op de grond viel en zei: 'Mijn Heer en mijn God'. Dit moment is cruciaal, want Thomas, die had getwijfeld, is nu volledig overtuigd nadat hij met eigen ogen heeft gezien dat Jezus is verrezen. Dit verslag is niet alleen cruciaal voor Thomas, maar ook voor alle volgelingen die geloven zonder het te zien. Het is fascinerend hoe Cliff Jezus' acceptatie van Thomas' aanbidding aanwijst als een claim om God te zijn, wat verder gaat dan wat een Joodse profeet, historisch gezien, zou toestaan. Als een rabbijn of profeet aanbidding zou accepteren, zou dat worden gezien als godslastering, iets dat strikt verboden is.

* Cliff bespreekt ook de Drie-eenheid en pakt de veelvoorkomende verwarring rechtstreeks aan. Jezus sprak over Zijn Vader als God, Zichzelf als God en de Heilige Geest als God, één God, drie dimensies. Dit idee kan lastig te begrijpen zijn, maar Cliff benadrukt dat het gaat om een ​​Eenheid in drie dimensies, niet om drie Goden, wat overeenkomt met Jezus' leringen in Marcus 12 over het liefhebben van de ene God met heel je hart, ziel, verstand en kracht.

* En als de andere persoon ten slotte in twijfel trekt of het Nieuwe Testament eeuwen later is geschreven, mist Cliff geen moment en vermeldt hij dat we een fragment van het Boek van Jakobus hebben, een bewijs uit de honderden dat de evangeliën al circuleerden slechts enkele decennia na Jezus' leven, lang voor de middeleeuwen. Dit feit alleen al ontmantelt de mythe dat het Nieuwe Testament later werd uitgevonden en ondersteunt de historische betrouwbaarheid van deze teksten.

* Cliff doet hier uitstekend werk door de Christelijke interpretatie van Johannes 16:12-14 te verduidelijken waar Jezus spreekt over de geest van Waarheid. Cliff legt uit dat het duidelijk is dat Jezus verwijst naar de Heilige Geest die op een krachtige manier kwam met Pinksteren in Handelingen 2. De H. Geest in het Christelijk geloof leidt gelovigen naar alle waarheid en wijst hen naar Jezus. Cliff benadrukt een kernprincipe van het Christendom, omdat deze Geest van Waarheid de Openbaring rechtstreeks van God brengt, in overeenstemming met Jezus' leringen in plaats van Nieuwe Openbaringen te introduceren.

* Cliff wijst respectvol op een belangrijke historische context. Mohammed werd geboren in 570 na Christus, meer dan 500 jaar na Christus. Hij contrasteert Mohammeds leringen over Jezus met die van oogetuigen uit Jezus' eigen tijd. Vroege Christenen die met Jezus liepen en spraken, hielden vol dat hij beweerde God te zijn, een geloof dat Mohammed niet deelde. Cliffs standpunt wordt ondersteund door vroege geschriften uit het Nieuwe Testament, zoals Filippenzen 2:6-7, waar Paulus in de jaren 40 na Christus schrijft en Jezus' goddelijkheid als God bevestigt.

Cliff bestrijdt ook de misvatting dat Jezus' goddelijkheid pas werd vastgesteld op het Concilie van Nicea in 325 na Christus, door uit te leggen dat volgelingen van Christus hem vanaf het begin niet alleen als een goede leraar zagen, maar hem aanbaden als God door historisch en tekstueel bewijs te gebruiken. Cliff bepleit een sterk betoog voor het Christelijke begrip van Jezus als God.

* Cliff pakt een complexe vraag aan over goddelijke inspiratie en bijbelse verwijzingen naar profeten wanneer de vraagsteller suggereert dat verschillende profeten, waaronder Mohammed, worden genoemd in de bijbel. Cliff behandelde het bedachtzaam hij erkent dat het moeilijk, zo niet onmogelijk is om te bewijzen dat een tekst goddelijk geïnspireerd is, puur op basis van beweringen over zijn heiligheid . Hij legt uit: Als ik zeg dat dit waar is omdat de bijbel het woord van God is dat is dat een grote fout. Hij maakt duidelijk dat de autoriteit van de Schrift voor hem voortkomt uit de betrouwbaarheid van Jezus niet uit het feit dat de bijbel zelf simpelweg als het woord van God wordt bestempeld.

* Cliffs nederige en logische benadering valt op, vooral wanneer hij zegt hoe toon je aan dat een onzichtbaar wezen een boek inspireerde dat geschreven is. Dat kun je niet doen, dat is intellectueel onverdedigbaar. Hij benadrukt dat het claimen van inspiratie zonder bewijs niemand zal overtuigen, die sceptisch staat tegenover de goddelijke oorsprong van een boek. In plaats daarvan baseert Cliff zijn geloof op de historische betrouwbaarheid en leringen van Jezus.

* Cliff roept een cruciale vraag op wie Jezus is als hem wordt gevraagd of moslims Christus afwijzen. Cliff verduidelijkt dat het allemaal afhangt van de vraag of Jezus simpelweg een profeet is zoals de Koran leert of God in menselijke vorm zoals het Nieuwe Testament openbaart. In de Koran noemt Mohammed Jezus een waarheidsgetrouwe profeet en de Messias die dicht bij Allah is gebracht, maar als Jezus Goddelijkheid claimt zoals Christenen geloven, daagt het de weergave van Hem in de Koran uit.

Cliff gebruikt deze inconsistentie om te benadrukken dat als Jezus ten onrechte Goddelijkheid claimde, hij geen goede profeet zou zijn, maar in plaats daarvan een fanaticus of zelfs waanvoorstellingen zou hebben, maar voor Cliff bewijzen Jezus' levenslessen en de wederopstanding dat hij betrouwbaar en Goddelijk is.

* Om uit te leggen hoe God mens kon worden zonder zijn macht te verliezen trekt Cliff trekt een analogie toen God mij vrije wil gaf, koos God ervoor om Zijn macht gedeeltelijk te beperken. Dit laat zien hoe God mens kon worden in Jezus terwijl hij goddelijk bleef.

* Cliff contrasteert Jezus ook met andere profeten en stelt dat wat Christus anders maakt, is dat hij beweerde God te zijn. Voor Cliff wordt deze unieke claim ondersteund door de geschiedenis en vroege getuigenissen. Het onderscheidt het Christendom van de islam en het Jodendom en hoewel beide religies de Goddelijkheid van Jezus ontkennen, beweert Cliff dat de volgelingen van Jezus die vervolgd werden, getuigden dat Hij meer was dan een profeet. Dit is voor Cliff overtuigend bewijs van de ware identiteit van Jezus.

* Cliff legt uit dat de evangeliën verslagen uit de eerste eeuw zijn. Mattheüs en Johannes behoorden tot de 12 apostelen van Jezus, terwijl Marcus en Lucas belangrijke apostelen als Petrus en Paulus kenden. Cliff benadrukt het manuscript van John Ryland, een fragment van het evangelie van Johannes dat dateert van 110 tot 130 na Chr. om aan te tonen dat deze verslagen dicht bij het leven van Jezus zijn geschreven, niet in de tweede of derde eeuw zoals sommige geleerden eerder beweerden.

* Cliff gaat vervolgens in op het argument dat de leer van de Drie-eenheid later ontstond. Hij wijst erop dat de basis van de Drie-eenheid aanwezig is in teksten uit de eerste eeuw en merkt op dat Jezus in Matteüs Zijn volgelingen opdraagt ​​te dopen in de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest en dat Paulus die al in de jaren 40 na Chr. schreef, spreekt over alle drie.

* Cliff benadrukt dat de Drie-eenheid één God is in drie personen, wat niet ter discussie stond omdat het later werd uitgevonden, maar omdat het complex is, interpreteerden sommigen het ten onrechte als drie Goden. Terwijl anderen beweerden dat Jezus slechts een mens was of dat de Heilige Geest slechts een kracht was, verduidelijkten deze debatten de doctrine eerder dan dat ze deze creëerden, aangezien vroege Christenen werkten aan het begrijpen van de relatie binnen de Godheid.