|
17/2 Waarom de uitverkorenen eenzaam of gebroken zijn - Billy Graham
Er is iets met geroepen worden, iets met uitverkoren worden, dat mensen niet altijd begrijpen, wanneer je apart gezet bent voor een doel dat groter is dan jijzelf, brengt het een last met zich mee die de meesten nooit zullen hoeven te dragen. De uitverkorenen, degenen die voor iets hogers bestemd zijn, bewandelen een ander pad en daarom bewandelen ze het vaak alleen. Wanneer God je roept, stuurt Hij je niet op een gemakkelijke weg. Hij plaatst je niet midden in de menigte waar je kunt opgaan in de massa en je je op je gemak kunt voelen. Nee, hij trekt je eruit, Hij zet je apart en die scheiding kan aanvoelen als isolatie.
Het kan aanvoelen als eenzaamheid, als afwijzing, alsof je nergens bij hoort. Maar laat me je iets vertellen, je was nooit bedoeld om bij te horen. Waar je geroepen bent om te leiden. De last van uitverkoren worden is zwaar, het betekent dat je dingen anders ziet. Het betekent dat je dingen hoort die anderen niet horen, het betekent dat de visie in jou, het vuur dat brandt in je geest, je op een pad zal zetten dat anderen niet kunnen begrijpen. Je zult proberen het ze uit te leggen en ze zullen naar je kijken alsof je een andere taal spreekt.
Je zult proberen ze mee te nemen, maar ze zullen niet willen gaan en dat is waar de pijn ontstaat. Want gekozen worden, scheidt je niet alleen van de wereld, het scheidt je vaak ook van de mensen van wie je houdt. Sommigen van jullie weten precies waar ik het over heb. Je hebt momenten gehad waarop je je helemaal alleen voelde en je afvroeg waarom niemand je leek te begrijpen. Je hebt in kamers vol mensen gezeten en je toch een buitenstaander gevoeld.
Je bent omringd geweest door vrienden en familie en toch voelde je een leegte van binnen, omdat je diep van binnen weet dat je voor iets anders bestemd bent. Maar dit is wat ik wil dat je begrijpt. Dat gevoel is geen vergissing. Deze eenzaamheid geen ongeluk is, het is een teken dat God iets in je doet dat Hij niet in iedereen doet. Als je gekozen bent, kun je niet leven zoals iedereen, je kunt niet denken zoals iedereen en je kunt niet bewegen zoals iedereen. Daarom pas je er niet bij.
Daarom heb je moeite om je te relateren. Het is niet dat er iets mis met je is, het is dat er iets anders aan je is. God heeft iets in je geplaatst dat scheiding vereist. Want wat zich in je opbouwt, vereist focus. Het vereist discipline, het vereist gehoorzaamheid en het vereist dat je de behoefte om begrepen te worden, loslaat. Sommige van de grootste mannen en vrouwen van God werden geïsoleerd voordat ze werden verheven.
Kijk naar Mozes, die opgroeide in het huis van de farao, maar niet echt een van hen was. Hij werd geroepen om zijn volk te leiden, maar werd door hen afgewezen. Kijk naar Jozef die een droom kreeg maar werd verkocht door zijn eigen broers. Kijk naar David die werd gezalfd als koning, maar keer op keer terug werd gestuurd naar het veld. Het patroon is hetzelfde. Voordat de uitverkorenen hun bestemming kunnen betreden, moeten ze eenzaamheid verdragen, die gepaard gaat met apart gezet worden en die eenzaamheid breekt je, het vernedert je, het brengt je op je knieën.
Maar dat breken is noodzakelijk, omdat wanneer God je voorbereidt, Hij alles moet wegnemen wat niet bedoeld is om met je mee te gaan. Relaties die alleen bedoeld waren voor een seizoen. De gewoonten die niet langer jouw doel dienen, de afleidingen die je ervan weerhouden Zijn stem te horen. En soms is de enige manier waarop Hij dat kan doen, door je weg te trekken van alles en iedereen waarvan je dacht dat je ze nodig had. Ik weet dat het moeilijk is. Ik weet dat er nachten zijn waarop je je afvraagt waarom God zo'n zware last op je schouders zou leggen.
Ik weet dat er momenten zijn waarop je wilt opgeven, omdat je denkt dat je misschien niet sterk genoeg bent hiervoor. Maar ik ben vandaag gekomen om je te vertellen dat je dat wel bent. Je bent hiervoor gebouwd, je bent hiervoor uitgekozen en als God je hiervoor heeft geroepen, zal Hij je de kracht geven om het te dragen. Eenzaamheid is niet het einde van je verhaal, het is het begin. Het is het louterende vuur dat je doel zuivert. Het is de ruimte waar God het duidelijkst spreekt. Het is de voorbereidingsgrond voor iets dat veel groter is dan je je kunt voorstellen.
Daarom vecht er niet tegen, verzet je er niet tegen, omarm het, want als de tijd komt. Als God zegt dat het tijd is om de volheid van je roeping te ervaren, zul je terugkijken en je realiseren dat de eenzaamheid helemaal geen eenzaamheid was. Het was God die met je meeliep en je vormgaf, zodat je klaar zult zijn als Hij je uiteindelijk uitzendt. Afwijzing heeft een manier om diep te snijden, het laat je aan jezelf twijfelen en je afvragen of je goed genoeg bent, of je het waard bent, of je echt bestemd bent voor de roeping. Je voelt een branderig gevoel in je.
Je stapt in geloof naar voren, in de overtuiging dat mensen zullen zien wat God in je heeft gelegd. In de overtuiging dat ze je zullen steunen, in de overtuiging dat ze aan je zijde zullen staan, maar in plaats daarvan lopen ze weg. Ze keren je de rug toe, ze wijzen je af en die pijn raakt niet alleen je hart, het schudt je ziel. Maar laat me je iets vertellen: afwijzing is geen straf, het is voorbereiding. Het is niet God die zegt dat je niet goed genoeg bent, het is God die zegt dat je apart wordt gezet. Te vaak nemen we afwijzing persoonlijk, we zien het als een teken dat we gefaald hebben, dat we niet gewenst zijn, dat we het niet waard zijn.
Maar als God afwijzing in je leven toelaat, is dat omdat Hij je een andere richting op wil sturen. Hij beschermt je, hij zorgt ervoor dat je geen genoegen neemt met iets dat onder het doel ligt dat Hij in je leven heeft gelegd. Kijk naar Jozef, zijn eigen broers wezen hem af, gooiden hem in een put, verkochten hem als slaaf. Hij had dromen, visioenen van wat God door hem heen zou gaan doen. Maar voordat hij die bestemming kon betreden, moest hij door het vuur van afwijzing lopen. Als zijn broers hem hadden geaccepteerd, zou hij zijn gebleven waar hij was.
Als ze hem hadden omarmd, zou hij nooit gedwongen zijn om het pad te bewandelen dat hem naar Egypte leidde, naar het paleis, naar de positie die God reeds voor hem had voorbereid. Soms zullen zelfs de mensen waarvan je denkt dat ze je steunen, degenen zijn die je wegduwen. Ze zullen je visie niet begrijpen, ze zullen niet zien wat jij ziet en je zult in de verleiding komen om jezelf te verkleinen om je roeping te verlagen. Alleen maar om geaccepteerd te worden. Maar God heeft je niet geroepen om geaccepteerd te worden. Hij heeft je geroepen om apart gezet te worden.
Hij heeft je geroepen om boven jezelf uit te stijgen, om weg te gaan, om te staan waar anderen weigeren te staan. Een dat betekent dat afwijzing niet iets is om bang voor te zijn, het is iets om te omarmen. Wanneer je afgewezen wordt, verspil dan geen tijd aan het najagen van mensen die jouw waarde niet zien. Ga niet zitten huilen om deuren die gesloten zijn, want als God die deur heeft laten sluiten, betekent dat dat Hij iets groters in petto heeft. Je ziet het misschien nu niet, je begrijpt het misschien niet op het moment zelf. Maar als je Hem vertrouwt, als je blijft lopen, als je blijft geloven, zul je beseffen dat elke afwijzing eigenlijk een zegen was, elk nee was een stap naar een groter ja.
Sommigen van jullie houden vast aan de pijn van afwijzing en dat weerhoudt je ervan om te stappen in wat God voor je in petto heeft. Je denkt nog steeds aan de mensen die je hebben verlaten. Je herhaalt nog steeds de woorden die ze zeiden. Je laat nog steeds hun meningen je waarde bepalen, maar luister naar me. Je waarde wordt niet bepaald door de mensen die je afwijzen. Je roeping wordt niet geannuleerd omdat iemand niet in je geloofde. Als God je heeft geroepen, is dat alle bevestiging die je nodig hebt. Als God je heeft uitgekozen, kan geen enkele afwijzing stoppen wat Hij heeft gepland.
Je moet je perspectief veranderen. In plaats van afwijzing te zien als een verlies, moet je het gaan zien als een teken dat God in je leven aan het werk is. Hij sluit deuren die gesloten moeten worden. Hij verwijdert mensen die niet kunnen gaan waar jij naartoe gaat. Hij zorgt ervoor dat wanneer je je bestemming binnenstapt, je omringd bent door de juiste mensen op de juiste plaats op het juiste moment. Jezus zelf werd afgewezen. Hij werd veracht, belachelijk gemaakt, bespot door degenen die Hij kwam redden. Hij werd verraden door degenen die het dichtst bij Hem stonden en toch liet Hij hun afwijzing Hem er nooit van weerhouden Zijn doel te vervullen.
Zelfs als Jezus afwijzing moest doorstaan, waarom denken we dat we omarmd zullen worden? Waarom denken we dat gekozen worden, betekent dat we omarmd zullen worden? De waarheid is: hoe groter de roeping, hoe groter de afwijzing. Hoe hoger het doel, hoe eenzamer de weg. Maar dit is wat ik wil dat je begrijpt. Afwijzing is niet het einde van je verhaal. Het is een noodzakelijk onderdeel van je voorbereiding. Het vormt je en verfijnt je waardoor je sterker wordt. Want als je eindelijk de plaats betreedt waar God je naartoe heeft geleid, zul je terugkijken en je realiseren dat elke afwijzing eigenlijk Gods manier was om te zeggen ’Ik heb iets beters‘.
Je zult zien dat Hij altijd de controle had, altijd je stappen begeleidde, je altijd voorbereidde op iets groters dan je je ooit had kunnen voorstellen. Daarom als je de volgende keer met afwijzing te maken krijgt, huil er dan niet om. Smeek niet om acceptatie. Sta rechtop, hou je hoofd omhoog en onthoud dat je nooit bedoeld was om erbij te horen. Je was bedoeld om op te vallen en God gebruikt elke afwijzing om je dichter bij je doel te brengen. Er komt een punt in het leven waarop je je realiseert dat voordat God je verheft, Hij eerst toestaat dat je gebroken wordt.
Het is niet het soort breken dat je vernietigt, het is de het soort dat alles weghaalt wat niet met je mee moet naar je volgende seizoen. Het is het soort breken dat verfijnt, dat nederig maakt, dat voorbereidt, omdat God nooit promoot zonder voorbereiding. En voorbereiding gaat altijd gepaard met pijn. Sommige mensen denken dat gekozen worden een gemakkelijke weg betekent, een leven vrij van strijd. Maar als je kijkt naar iemand die God ooit heeft gebruikt zul je een patroon zien. Vóór de verheffing is er isolatie. Vóór de doorbraak is er hartzeer. Vóór de kroon is er verplettering en in die verplettering zul je het gevoel hebben dat alles uit elkaar valt. Je zult het gevoel hebben dat de dingen waarvan je dacht dat ze veilig waren, van je worden afgenomen.
Je zult je afvragen waarom God je toestaat om zoveel pijn te doorstaan terwijl alles wat je ooit hebt geprobeerd te doen is Hem te volgen. Maar dat is het ding met gekozen worden. Het betekent dat je moet doorstaan wat anderen niet zullen doorstaan, omdat je wordt voorbereid op iets wat anderen niet aankunnen. Als God een hoge roeping in je leven heeft, kan Hij het zich niet veroorloven om je er onvoorbereid in te laten lopen. Hij kan het zich niet veroorloven om je trots, bitterheid, onvergevingsgezindheid of afhankelijkheid van mensen te laten dragen.
Daarom staat Hij het breken toe niet omdat Hij wreed is, maar omdat Hij weet dat wat Hij heeft. Want jij bent te groot om gedragen te worden door wie je nu bent. Kijk naar David, gezalfd als jongeman, geroepen om koning te zijn, maar voordat hij ooit op een troon zat, moest hij weglopen voor zijn leven. Hij moest zich verstoppen in grotten, hij moest verraden worden door de mensen voor wie hij ooit had gevochten. God had hem reeds uitgekozen, maar hij was er nog niet klaar voor. Hhij had de zalving, maar hij had nog steeds het proces nodig en het proces was pijnlijk. Sommigen van jullie zitten nu in dat proces.
Je zit midden in het breken en je begrijpt niet waarom je naar je leven kijkt en je afvraagt waarom deuren steeds dichtgaan. Waarom relaties steeds uit elkaar vallen. Waarom de dingen waar je voor hebt gebeden door je vingers lijken te glippen. Je vraagt God waarom ik, waarom dit, waarom nu, en het antwoord is simpel, omdat Hij je maakt tot wie je altijd bedoeld was te zijn. Goud wordt gezuiverd in vuur, diamanten worden gevormd onder druk, olijfolie stroomt alleen als de olijf wordt geplet. En jij, wat God in je heeft gelegd, kan alleen worden geopenbaard door het breken.
De dromen die Hij je heeft gegeven, het doel dat Hij in je heeft gelegd, de kracht waarvan Hij weet dat die in je zit, het moet allemaal naar buiten worden gebracht. En het kan niet gebeuren als je je op je gemak voelt. Het kan niet gebeuren als alles makkelijk is. Het gebeurt het als je op je knieën zit en je niets meer hebt dan God. Als al het aardse je in de steek heeft gelaten en het enige waar je je aan vast kunt houden Zijn woord is. Je ziet het nu misschien niet, maar op een dag zul je terugkijken en Hem bedanken voor het breken.
Op een dag zul je je realiseren dat elke traan, elk gebroken hart, elk verlies niet tegen je werkte, maar voor je. Je zult zien dat wat je dacht dat afwijzing was, eigenlijk bescherming was. Wat je dacht dat lijden was, eigenlijk voorbereiding was. Wat je dacht dat het einde was, eigenlijk het begin was van de persoon die God van je maakte. Verzet je daarom niet tegen het proces. Probeer de genezing niet te overhaasten. Laat God doen wat Hij moet doen. Laat Hem wegnemen wat je niet langer dient. Laat Hem de afleidingen verwijderen, de gehechtheden, de dingen die je ervan weerhouden om volledig in je roeping te stappen.
Ja, het zal pijn doen. Ja, het zal oneerlijk voelen maar als Hij klaar is zul je sterker zijn. Je zult wijzer zijn, je zult onwankelbaar zijn. En als de tijd komt dat Hij je verheft, zul je er klaar voor zijn. Als God je apart zet maakt Hij het niet altijd duidelijk. Hij kondigt het niet altijd aan met tekenen en wonderen, die anderen in ontzag doen staan. Iin plaats daarvan doet Hij iets veel subtielers, veel krachtigers. Hij maakt je anders en lange tijd begrijp je het misschien zelf niet eens. Je weet gewoon dat je er niet helemaal bij past.
Je kunt omringd zijn door mensen en toch het gevoel hebben dat je een ander pad bewandelt. Je kunt kansen krijgen, maar iets in je vertelt je dat ze niet voor jou zijn. Je kunt relaties hebben, maar ze lijken niet lang te duren en op een gegeven moment begin je jezelf af te vragen: Waarom? Waarom voelt het alsof ik er niet bij hoor? Waarom lijkt het alsof mijn reis zo anders is dan die van iedereen anders?
|
