Het antwoord is simpel: omdat je nooit bedoeld bent om je aan te passen. Je bent nooit bedoeld om je aan te passen waar je niet thuishoort. Je bent niet geschapen om te zijn zoals iedereen omdat de roeping in je leven niet is zoals die van iedereen. Er is iets in jou dat God heeft apart gezet voor een doel dat groter is dan je nu kunt zien en dat soort doel vereist een ander pad. Het vereist een proces dat veel mensen nooit zullen begrijpen. Er is een gewicht dat gepaard gaat met gekozen worden.

Een eenzaamheid die vaak gepaard gaat met een doel en als je niet oppast zul je een hekel gaan krijgen aan datgene wat je speciaal maakt. Je zult je uniekheid gaan zien als een last in plaats van een zegen. Je zult gaan denken dat er iets mis met je is omdat je niet denkt zoals anderen, je beweegt niet zoals anderen, je je niet vestigt zoals anderen. Maar laat me je iets vertellen: anders zijn is geen vloek, het is het bewijs dat Gods hand op je leven rust. Het is het bewijs dat Hij je hoger roept, dat Hij je voorbereid op iets groters. Iets dat vereist dat je apart gezet wordt en dat proces is niet altijd gemakkelijk.

Het betekent dat je onderweg mensen zult verliezen. Het betekent dat je seizoenen van isolatie zal hebben waarin het voelt alsof niemand je begrijpt. Het betekent dat je alleen door deuren moet lopen, vertrouwend dat als God je daarheen leidt, Hij je zal ondersteunen. Het betekent dat je keuzes moet maken die voor anderen geen zin hebben. Keuzes die geloof vereisen. Keuzes die opoffering vereisen. Kijk naar Mozes. Hij groeide op in het paleis van de farao omringd door rijkdom, macht, privilege maar diep van binnen wist hij dat hij er niet bij hoorde. Hij had kunnen blijven, hij had een comfortabel leven kunnen leiden, maar hij werd geroepen tot iets groters en die roeping leidde hem naar de woestijn. Het leidde hem naar een plaats van isolatie.

Het leidde hem naar een seizoen waarin hij niets anders had dan God. Maar op die plaats in die eenzaamheid, in die scheiding bevinden sommigen van jullie je reeds. Sommigen van jullie hebben het gevoel dat je alleen loopt alsof je gescheiden bent van alles wat bekend is en het is verleidelijk om te denken dat je het misschien gemist hebt. Misschien heb je iets verkeerds gedaan, maar ik wil dat je me hoort. Dit is geen straf. Dit is voorbereiding. God houdt je niet apart om je kwaad te doen. Hij zet je apart om je voor te bereiden. Hij leert je om op Hem te vertrouwen om Hem te vertrouwen als het pad niet duidelijk is.

Om te wandelen in geloof, zelfs als je niet kunt zien wat er voor je ligt en als de tijd komt dat Hij eindelijk openbaart waar Hij je op heeft voorbereid, zul je terugkijken en je realiseren dat elk eenzaam seizoen, elke moeilijke keuze, elk moment dat je je niet op je plaats voelde, het allemaal nodig was. Je zult zien dat Hij je nooit negeerde, je nooit vergat. Hij zette je apart, vormde je en zorgde ervoor dat je klaar zou zijn als de tijd kwam om je doel te bereiken. Er is iets aan gekozen worden dat je een doelwit maakt. Het moment dat God je apart zet, het moment dat Hij een roeping in je leven plaatst, begint de strijd en voor sommigen begint die strijd reeds vroeg.

Sommigen van jullie hebben reeds zolang je je kunt herinneren tegenstand ondervonden. Het voelt alsof je voor alles hebt moeten vechten, je vrede, je doel, je bestaan. Het is niet zo dat je op zoek ging naar de strijd, de strijd kwam op zoek naar jou en je vraagt ​​je af waarom. Je vraagt ​​je af waarom je leven een constant slagveld is geweest, terwijl anderen een gemakkelijkere weg lijken te bewandelen. Je vraagt je af waarom je verlies, afwijzing, verraad, ontbering ondervindt. Maar luister naar me als ik dit zeg: de aanval op je leven is het bewijs van de zalving op je leven.

De vijand verspilt geen tijd aan mensen die geen bedreiging vormen. Hij komt niet achter degenen aan die geen doel hebben, geen roeping, geen bestemming. Hij komt achter degenen aan die gevaarlijk zijn voor zijn plannen. Hij komt achter degenen aan die door God zijn bedoeld voor iets groters en dat is waarom de strijd zo intens is. Dat is waarom je dingen hebt meegemaakt die je hadden moeten vernietigen. Dat is waarom de vijand heeft geprobeerd je keer op keer uit te schakelen, omdat hij ziet wat er in je zit, zelfs als je het zelf niet ziet. Hij ziet het. Kijk naar Jozef: God gaf hem een ​​droom, een ​​visioen van wie hij voorbestemd was om te worden. Maar voordat hij die plaats ooit bereikte moest hij door de put.

Hij moest worden verraden door zijn eigen broers, verkocht worden, als slaaf vals beschuldigd worden, in de gevangenis gegooid worden. Alles in zijn leven leek uit elkaar te vallen, maar in werkelijkheid viel alles op zijn plaats. Elke beproeving, elke tegenslag, elk pijnlijk moment positioneerde hem voor het doel dat God reeds had gepland. Sommigen van jullie bevinden zich nu op die plaats. Je zit in de put en je begrijpt niet waarom je naar je leven kijkt met al de worstelingen en alle aanvallen. Je vraagt ​​je af hoe dit allemaal logisch is. Maar wat je niet ziet, is wat er achter de schermen gebeurt.

Wat je je niet realiseert, is dat elke strijd die je hebt gevoerd, je heeft getraind voor waar God je naartoe brengt. De dingen die bedoeld waren om je te breken, hebben je opgebouwd. De strijd die bedoeld was om je te vernietigen, heeft je versterkt, want dit is de waarheid. God roept de onbeproefden niet. Hij legt geen grote verantwoordelijkheid in handen van de onvoorbereiden en daarom laat Hij de strijd je niet verzwakken, maar toerusten. Hij laat de strijd je niet verslaan, maar je ontwikkelen. Want als je het gewicht van de roeping die Hij op je leven heeft gelegd, wilt dragen, moet je sterk genoeg zijn om te weerstaan.

Je moet wijs genoeg zijn om te onderscheiden. Je moet veerkrachtig genoeg zijn om door te gaan als alles in je wil stoppen, en dat is de reden dat de vijand zo hard tegen je heeft gevochten. Dat is de reden dat de druk zo groot is, omdat hij weet dat als je eenmaal in de schoenen staat van wie God je heeft geroepen om te zijn, als je je eenmaal realiseert welke kracht en autoriteit in je zijn geplaatst, er niets is dat hij kan doen om je tegen te houden. Hij kan aanvallen, maar hij kan niet winnen. Hij kan obstakels op je pad gooien, maar hij kan niet wegnemen wat God voor je heeft verordend. Laat daarom de strijd je niet verbitteren, laat de aanvallen je niet doen twijfelen aan wie je bent.

Begrijp dat elk gevecht, elke uitdaging, elke tegenslag een bevestiging is dat je met een doel wandelt. Het is het bewijs dat je niet gewoon bent, dat je apart bent gezet, dat de hand van de Hemel op je leven rust. En als je er aan de andere kant uitkomt, omdat je eruit zult komen, zul je sterker zijn, je zult wijzer zijn, je zult klaar zijn voor alles wat God je heeft beloofd. Blijf vechten, blijf weerstaan, want de overwinning is reeds van jou. Als God een roeping in je leven plaatst, bereidt Hij niet alleen een pad voor je voor, Hij bereidt je voor op het pad en die voorbereiding is zelden gemakkelijk.

Het is zelden wat je verwacht en het is bijna nooit wat je voor jezelf zou hebben gekozen. Want omdat gekozen zijn niet betekent dat dingen gemakkelijk zullen komen, betekent het niet dat deuren altijd zonder weerstand opengaan. Het betekent niet dat je altijd begrepen, geaccepteerd of gevierd zult worden. Soms betekent gekozen worden dat je alleen loopt. Soms betekent het afgewezen worden door de mensen waarvan je dacht dat ze je zouden steunen. Soms betekent het dat je stormen moet doorstaan ​​die je nooit zag aankomen, gevechten waarvan je nooit dacht dat je ze zou moeten voeren.

Het is in die momenten dat je je misschien afvraagt ​​of je wel echt geroepen bent, want in je gedachten zou het pad gladder zijn als God je echt had gekozen. Zouden de mensen om je heen je hart niet zien en naast je staan? Zouden de kansen de worstelingen niet op één lijn brengen en de lasten niet verlichten? Maar wat als ik je vertelde dat de worsteling het bewijs is dat eenzaamheid deel uitmaakt van het proces, dat het breken het maken is? Denk aan David toen de profeet hem tot koning zalfde. Hij was gewoon een jonge herdersjongen, hij zat niet op een troon.

Hij was niet in een paleis, hij werd niet eens door zijn eigen familie geacht. Hij was op het veld, vergeten en nadat hij was gezalfd, nadat hij de bevestiging had ontvangen dat hij was gekozen, werd zijn leven niet makkelijker. Integendeel, het werd moeilijker. Hij liep voor zijn leven, verstopte zich in grotten, werd verraden, werd verkeerd begrepen, stond tegenover een reus om te vechten. Maar alles, elke eenzame nacht, elk pijnlijk moment ,elk seizoen van onzekerheid vormde hem tot de koning die hij moest zijn. Sommigen van jullie bevinden zich nu in dat seizoen.

Nu heb je het gevoel dat je opzij bent gezet alsof je over het hoofd bent gezien, alsof het gewicht van het leven op je drukt. Je bent trouw geweest maar deuren zijn niet opengegaan. Je bent gehoorzaam geweest, maar de weg was moeilijk en je begint je af te vragen of je de kracht hebt om door te gaan. Maar laat me je eraan herinneren dat alleen omdat je de Belofte nog niet ziet, betekent het niet dat je dat je niet op het juiste pad bent. God straft je niet. Hij bereidt je voor. Hij versterkt je in de stilte. Hij ontwikkelt je karakter in de verborgen plaats. Hij leert je om op Hem te vertrouwen als er niets anders is om je aan vast te houden.

Want als de tijd komt dat je moet stappen in wat Hij je heeft geroepen om te doen, zul je niet alleen klaar zijn, je zult onwankelbaar zijn en de waarheid is dat niet iedereen dat proces zal begrijpen. Niet iedereen zal zien wat God in je doet. Sommigen zullen het in twijfel trekken, sommigen zullen eraan twijfelen, sommigen zullen bij je weglopen omdat ze niet herkennen wat er in je zit. Maar laat hun onbegrip je niet doen twijfelen aan wat God al heeft bevestigd. Laat hun afwijzing je niet doen twijfelen aan je identiteit. Als mensen weggaan laat ze gaan. Als deuren sluiten vertrouw erop dat ze niet voor jou bedoeld waren.

Als de reis moeilijker is dan je had verwacht, weet dat het komt omdat wat God in je bouwt groter is dan je ooit had gedacht. De uitverkorenen zullen altijd de grootste gevechten aangaan. Ze zullen altijd het zwaarste gewicht dragen, maar ze zullen ook wandelen in de grote kracht. Want als je bent beproefd, als je bent gelouterd door vuur, als je door de vallei bent gelopen en toch je geloof hebt behouden, kan niets je doen wankelen. Niets kan je breken. Raak daarom niet ontmoedigd door het proces.

Laat de strijd je niet het zicht op de belofte verliezen. Blijf lopen, blijf vertrouwen, blijf geloven, want wat God over je leven heeft gesproken zal niet leeg terugkeren. En als de tijd komt dat de voorbereiding voltooid is, als alles wat Hij in je heeft gevormd klaar is, zal niets in deze wereld in staat zijn om te stoppen wat Hij voor je heeft verordend. Blijf trouw, blijf sterk omdat jouw tijd komt.