Het zijn niet alleen de Walen die zich om welbegrepen eigenbelang verzetten tegen het streven naar een zelfstandig Vlaanderen.

Minder begrijpelijk is de tweedracht binnen Vlaanderen die ons belet eendrachtig de belangen van het Vlaamse volk te behartigen. En dan hebben we het hier niet over het vertederend royalisme van brave mensen die in de glitter van de monarchie een zekere compensatie vinden voor hun eigen miserie.

Het gaat over dat deel van onze Vlaamse elite die vanuit de eigen luxueuze eigengereidheid elk contact met het volk heeft verloren en zichzelf nu uitroepen tot herauten van het belgische nationalisme en die alleen overleven dank zij hun belgicistische broodheren!

Het ergste daarbij zijn nog niet die schrijvers en artiesten die regelmatig hun ergernis ventileren tegen de actieve Vlaamse middens, maar wel de vakbonden. Vakbonden die vergeten dat ze de belangen moeten behartigen van het eigen volk en in naam van een eenzijdige solidariteit samenwerken met reactionaire belgicistische en royalistische middens.

Binnen het ACV ging men zelfs zo ver op te roepen te stemmen voor de klasse vijand, uit haat tegen de flaminganten van de N-VA. De vakbonden hebben wellicht ook hun welbegrepen eigenbelangen om dergelijke volksvijandige keuze te maken. Maar in de keuze tussen voorgewend eigenbelang als organisatie en dienstbaarheid aan het eigen volk, hebben zij het laten afweten en hebben ze als vakbond gefaald.

De manier waarop we naar een zelfstandig Vlaanderen gaan, zal bepalen hoe de toekomst van Vlaanderen er zal uitzien. Die toekomst zal in grote mate afhangen van de wijze waarop die zelfstandigheid wordt bereikt. De belgicistische auteur Tom Lanoye die geen enkele gelegenheid laat voorbijgaan om zijn volk te beledigen, heeft onlangs smalend gezegd dat een zelfstandig Vlaanderen niet zou verschillen van België, waaruit uiteraard de conclusie volgt dat splitsen niet nodig is.

Wanneer men zulk een minachtende houding aanneemt tegenover Vlaanderen, is het normaal dat men tot de overtuiging komt dat er niets ten gronde kan gewijzigd worden in het politieke gebeuren.

Wij geloven dat er voldoende levende krachten zijn, in de verschillende geledingen van onze Vlaamse samenleving, om corruptie, vriendjespolitiek en zelfbediening doelmatig te bestrijden en de democratie te herstellen.

Wanneer de communautaire hypotheek zal gelicht zijn, is de kans groot dat Vlaanderen de samenlevingsproblkemen veel efficiënter kan aanpakken.

Maar dat zal afhangen van de Vlamingen zelf, van hun iniatieven, hun democratische wil.