Luister als de boom
Als de wind haar verhalen vertelt
Het is een wijsheid die fluistert
Maar zo veel liefde legt in
een dansend samen spelen
Wensen, dromen en idealen,
een ieder heeft ze in de jeugd
Lachend, vechtend, huilend of vol vreugd
Op een lange weg het leven door
Maar aan het einde van het spoor,
welke wegen je ook deed inslaan,
zijn het de wensen, de dromen en de idealen
die nog altijd bestaan ...
Een interessant adres?
Te vaak beseffen wij niet,
wat wij hebben,tot dat het weg is.
Vaak wachten we te lang om te zeggen
Sorry ik was fout
Mensen denken veel
Mensen praten veel
Mensen voelen weinig
Denk na voordat je iets zegt
Kijk eerst in je eigen hart
Voor je anderen beklad
Woorden doen soms vreselijk pijn
Laat ons lief voor elkander zijn
Vrienden hebben we broodnodig
Al vinden we ze soms overbodig
Maar hoe fijn is het
Als je op een slechte dag
Een ruggesteun van een vriend
Verwachten mag
Zet je hart open en
Laat de zon erin
We zeggen geen grote woorden
maar hopen dat een klein gebaar volstaat
en hopen dat tranen het verdriet verdunt
Zeg nooit: dat kan ik niet
Maar zeg: ik zal het proberen
Dan zul je versteld staan
Hoeveel een mens kan leren
Van harte welkom op mijne blog over psychiatrische problemen bv borderline,depressief,verslaafde,fobie ,enzo....
Iedereen is welkom...........
27-01-2012
Depressie - Suïcide.
Als u aan zelfdoding denkt!
Hoe helpt u iemand met zelfmoordgedachten?
Wat willen mensen die zelfmoordgedachten hebben?
Wat willen mensen met zelfmoordgedachten NIET?
De waarschuwingssignalen van zelfdoding.
Als u aan zelfdoding denkt!
We zijn geboren met het vermogen onszelf te doden. Elk jaar maken een miljoen mensen die keuze.
Zelfs in culturen waar zelfdoding illegaal of taboe is, doden mensen zichzelf.
Veel mensen met zelfmoordgedachten zien geen andere uitweg. De dood is voor hen op dat moment de enige keuze en de intensiteit van hun zelfmoordgevoelens moet niet onderschat worden - ze zijn echt, sterk en dringend.
Eenvoudige oplossingen zijn er niet.
Maar het volgende is ook waar:
Zelfdoding is vaak een permanente oplossing voor een tijdelijk probleem.
Als we depressief zijn, zijn we vaak volledig gefixeerd op het moment. Een week of een maand later kan de situatie er heel anders uit zien.
De meeste mensen die ooit aan zelfdoding hebben gedacht, zijn nu blij dat ze leven. Ze zeggen dat ze niet een eind aan hun leven wilden maken, maar alleen de pijn wilden stoppen.
De belangrijkste stap is met iemand te praten. Mensen die aan zelfdoding denken, moeten niet proberen hun moeilijkheden in hun eentje op te lossen.
Ze moeten NU hulp vragen!
Praat met familie of vrienden. Alleen al het praten met een familielid of een vriend kan een enorme opluchting geven.
Praat met een vertrouwenspersoon. Sommige mensen kunnen niet met familie of vrienden praten. Sommigen praten liever met een vreemde. Overal ter wereld bestaan hulpdiensten, bemand met vrijwilligers, die getraind zijn in het luisteren.
Praat met uw huisarts. Iemand die lange tijd zwaarmoedig is of zelfmoordneigingen heeft, kan aan een depressie lijden. Dat is een ziekte, die veroorzaakt wordt door een chemische balansverstoring en gewoonlijk behandeld wordt met medicijnen en/of therapie.
De tijd is een belangrijke factor om 'verder te kunnen gaan', maar wat er in die tijd gebeurd is, is ook van belang.
Iemand die aan zelfdoding denkt, moet zo snel mogelijk over z'n gevoelens kunnen praten.
Hoe helpt u iemand met zelfmoordgedachten?
Wees stil en luister!
Als iemand depressief is of zelfmoordgedachten heeft, is onze eerste reactie proberen te helpen.
We geven advies, delen onze eigen ervaringen mee en proberen oplossingen te vinden.
We doen er beter aan onze mond te houden en te luisteren. Mensen met zelfmoordgedachten hebben geen behoefte aan antwoorden of oplossingen. Ze willen een veilige plaats waar ze hun angst en bezorgdheid kunnen uiten, waar ze zichzelf kunnen zijn.
Luisteren - echt luisteren - is niet gemakkelijk. We moeten de neiging onderdrukken om iets te zeggen - een opmerking te maken, iets aan een verhaal te willen toevoegen of advies te willen geven.
We moeten niet alleen luisteren naar de feiten die iemand ons vertelt, maar ook naar de gevoelens die erachter zitten. We moeten de dingen vanuit hun gezichtspunt proberen te begrijpen, niet vanuit het onze. Hier volgen enkele aandachtspunten om op te letten, als u iemand helpt die zelfmoordgedachten heeft.
Wat willen mensen die zelfmoordgedachten hebben?
Iemand, die naar ze luistert. Iemand, die de tijd neemt om echt naar ze te luisteren.
Iemand, die niet oordeelt, advies of een mening geeft, maar al z'n aandacht.
Iemand om vertrouwen in te hebben. Iemand, die hen respecteert en niet probeert de leiding te nemen. Iemand bij wie alles strikt vertrouwelijk blijft.
Iemand, die om hen geeft. Iemand, die zichzelf beschikbaar stelt, hen op hun gemak stelt en rustig spreekt. Iemand, die geruststelt, accepteert en gelooft. Iemand die zegt: 'Ik geef om je!'
Wat willen mensen met zelfmoordgedachten NIET?
Alleen zijn. Afwijzing kan het probleem tien keer zo erg doen lijken. Iemand hebben waar je een beroep op kunt doen, maakt heel veel uit.
Luister!
Advies krijgen. Preken helpt niet. Evenmin helpt de suggestie 'kop op' of de gemakkelijke verzekering dat 'alles in orde komt'. Analyseer niet, vergelijk niet, verdeel niet in hokjes en bekritiseer niet.
Luister!
Ondervraagd worden. Verander niet van onderwerp, heb geen medelijden en doe niet uit de hoogte.
Het is moeilijk om over gevoelens te praten. Mensen met zelfmoordgedachten willen niet gehaast worden of in de verdediging gedrongen.
Luister!
De waarschuwingssignalen van zelfdoding.
Zelfdoding is zelden een impulsieve beslissing. In de dagen en uren, voordat mensen zichzelf doden, zijn er gewoonlijk aanwijzingen en waarschuwingssignalen.
De sterkste en meest verontrustende tekenen zijn verbaal - 'Ik kan niet meer verder', 'Niets doet er meer toe' of zelfs 'Ik denk erover om er een eind aan te maken.' Zulke opmerkingen moeten altijd serieus worden genomen.
Andere veel voorkomende tekenen zijn:
Neerslachtig of teruggetrokken worden;
Roekeloos gedrag;
Zaken op orde maken en waardevolle bezittingen weggeven;
Een opvallende verandering in gedrag, houding of uiterlijk;
Overmatig alcohol- of drugsgebruik;
Een groot verlies of verandering in het leven moeten verwerken.
De volgende lijst geeft meer voorbeelden, die er allemaal op kunnen wijzen, dat iemand overweegt zelfdoding te plegen. Natuurlijk leiden deze situaties in de meeste gevallen niet tot zelfdoding.
Maar in het algemeen geldt hoe meer tekenen iemand vertoont, hoe groter het risico van zelfdoding.
Situaties.
Seksueel misbruik of mishandeling;
Een familie waarin zelfdoding of geweld vaker voorkwamen;
De dood van een goede vriend of familielid;
Een relatie, die eindigt in een scheiding;
Het niet goed doen op school, ophanden zijnde examens, examenresultaten;
Verlies van baan, problemen op het werk;
Dreigende juridische acties;
Recente gevangenneming of aanstaande invrijheidstelling.
Gedrag.
Huilen;
Vechten;
De wet overtreden;
Impulsiviteit;
Zelfverminking;
Schrijven over dood en zelfdoding;
Vroeger zelfmoordgedrag;
Extreem gedrag;
Veranderingen in gedrag.
Fysieke verandering.
Gebrek aan energie;
Verstoorde slaappatronen - te veel of te weinig slaap;
Verlies van eetlust;
Plotselinge gewichtstoename of gewichtsverlies;
Toename van onbeduidende ziektes;
Verandering in seksuele belangstelling;
Plotselinge verandering van uiterlijk;
Gebrek aan belangstelling voor het uiterlijk;
Gedachten en Emoties.
Gedachten aan zelfdoding;
Eenzaamheid - gebrek aan steun van familie en vrienden;
Afwijzing, zich uitgesloten voelen;
Grote droefheid of schuldgevoelens;
Niet in staat zijn om verder te kijken dan een heel beperkt gezichtsveld;
Dagdromen;
Bezorgdheid en spanning;
Hulpeloosheid;
Verlies van eigenwaarde.
Het leven is niet altijd gemakkelijk
Je zal er vaak voor moeten vechten.
Na vallen toch gewoon weer opstaan,
En blijven doorgaan, zoveel je kan.
Tranen zullen er blijven komen,
Pijn zul je altijd blijven voelen.
maar dan is het de kunst van het leven,
om altijd te blijven vechten,
en nooit op te geven.
Geniet,
van de mooie dingen in je leven.
Geniet,
want geluk is niet aan iedereen gegeven.
Er zijn van die dagen,
dat je het moeilijk hebt,
om steeds maar door te gaan.
maar dan is het de kunst van het leven,
om altijd te blijven vechten,
en nooit op te geven.
Je richt je best in de eerste plaats tot je huisarts. Die is goed geplaatst om de situatie in te schatten en je te behandelen. Als je huisarts dat nodig vindt, zal hij of zij je ook doorverwijzen naar een psychiater of een psycholoog. Een psychiater is een arts die zich gespecialiseerd heeft in psychische problemen zoals depressie.
Zowel psychiaters als psychologen kunnen een opleiding tot psychotherapeut volgen. Psychiaters en psychologen werken vaak in een privépraktijk of in teamverband, zoals in een groepspraktijk, een ziekenhuis, een Centrum Geestelijke Gezondheidszorg (CGG) of een Centrum Algemeen Welzijnswerk (CAW).
Als je dringend hulp nodig hebt, kan je altijd terecht bij de huisarts van wacht of op een spoedgevallendienst. Op verschillende spoedgevallendiensten kan je altijd bij een psychiater terecht.
Klik hier voor de websites van CGGs, CAWs, ziekenhuizen waar je op raadpleging kan gaan en van psychotherapeuten die een erkende opleiding volgden.
WAT IS EEN DEPRESSIE EN WAAR KUNT U TERECHT VOOR EEN BEHANDELING?
Er wordt van een depressie gesproken wanneer iemand langer dan twee weken gedurende het grootste deel van de dag somber is en/of geen interesse en plezier heeft in activiteiten. Er zijn verschillende soorten depressies:
-Gewone of unipolaire depressie
-Chronische depressiviteit
-Manisch depressie
-Postnatale depressie
-Winter depressie of winterblues
WELKE KLACHTEN KUNNEN DUIDEN EEN DEPRESSIE?
-Symptomen van een gewone depressie zijn:
-Slapeloosheid of overmatig slapen
-Veranderingen in eetlust en gewicht
-Moeheid of gebrek aan energie
-Schuldgevoel of gevoelens van waardeloosheid
-Concentratieproblemen of besluitenloosheid
-Gedachte over dood of zelfdoding
-Psychomotorische agitatie of remming
WELKE BEHANDELINGEN ZIJN ER MOGELIJK?
Voor uw behandeling van een depressie gaat u in eerste instantie naar de huisarts. De huisarts kan beoordelen of er sprake is van een depressie. Vervolgens kunt u worden doorverwezen naar een psycholoog, psychotherapeut of psychiater.
storm, wind
regenvlagen
wervelen door het hoofd
korenbloem, papaver
korenaren
aanblik die lichtelijk verdoofd
inspiratie, concentratie
ze raken soms verloren
genieten van kleine dingen
voelen als herboren
Wat is het verschil tussen een psycholoog, psychiater en psychotherapeut?
De termen "therapeut", "psycholoog", "psychiater" en "psychotherapeut" zorgen vaak voor verwarring. In de volksmond worden deze termen regelmatig door elkaar gebruikt in verband met psychologische hulp. Onterecht, want de verschillen tussen bijvoorbeeld een psycholoog, psychiater of therapeut zijn aanzienlijk. Bij de keuze van een therapie en het kiezen van een therapeut, is het daarom raadzaam de verschillen tussen de verschillende soorten therapeuten te kennen.
Therapeut
Iedereen die een therapie toepast kan therapeut genoemd worden. Welke therapie door een therapeut wordt aangeboden, is daarbij van geen belang. Doorgaans wordt de term "therapeut" gebruikt als verzamelnaam voor iemand die beroepsmatig een methode toepast ter genezing van lichamelijke of geestelijke gezondheidsproblemen. Iedereen kan zich echter therapeut noemen, ook zonder diploma of werkervaring. De titel "therapeut" is op geen enkele manier beschermd.
Psychotherapeut
Iedereen die psychotherapie toepast kan zich psychotherapeut noemen. Welke psychotherapie (systeemtherapie, cognitieve gedragstherapie, psychodynamische therapie, ...) wordt aangeboden, is daarbij van geen belang. In tegenstelling tot in Nederland is de term psychotherapeut in België niet beschermd, dat betekent dat iedereen zich psychotherapeut kan noemen, ook zonder diploma of werkervaring.
Psycholoog
Feitelijk is een psycholoog iemand met expertise op het gebied van psychologie. Doorgaans wordt men een psycholoog genoemd wanneer men een universitaire studie psychologie heeft afgerond. De titel "psycholoog" is in België beschermd, dat betekent dat niet iedereen zich psycholoog mag noemen. Een psycholoog hoeft niet perse werkzaam te zijn als therapeut, psychologen kunnen bijvoorbeeld ook werkzaam zijn in het onderwijs of werken aan wetenschappelijk onderzoek. Wanneer een psycholoog wel werkzaam is als therapeut of psychotherapeut, noemen we hem of haar meestal een klinisch psycholoog. De klinisch psycholoog is dikwijls werkzaam in instellingen als ziekenhuizen, maar kan ook werken in een zelfstandige praktijk.
Op deze website vindt u enkel psychotherapeuten of therapeuten die daarnaast (door hun opleiding) ook klinisch psycholoog zijn.
Psychiater
Een psychiater is een arts die zich na een studie geneeskunde heeft gespecialiseerd in de psychiatrie. De opleiding tot psychiater is alleen toegankelijk voor artsen. De titel "psychiater" is beschermd. Omdat een psychiater een arts is, kan hij medicatie voorschrijven en wordt een psychiatrisch consult gedeeltelijk terugbetaald. Een psycholoog heeft evenals een psychiater een universitaire studie achter de rug, maar is geen arts.
Neen, al te dikwijls wordt een depressie niet herkend door degene die er aan lijdt en nog minder door zijn omgeving. Een belangrijke Europese studie, DEPRESS, met betrekking tot 78.000 patiënten, uitgevoerd in tien Europese landen, toont aan dat 40% van de personen bij wie door onderzoekers met zekerheid de diagnose "depressieve stoornis" kon worden vastgesteld, nooit een geneesheer of een psychiater voor een depressieve klacht hadden geraadpleegd, omdat die noch door henzelf noch door de directe omgeving als dusdanig werd herkend.
Een van de hoofdredenen waarom depressie niet herkend wordt is dat men doorgaans meent, dat een depressieve patiënt er bedroefd moet bijlopen, moet wenen, zelfmoordneigingen moet vertonen, of nog ten prooi moet zijn aan totale ontmoediging. De klinische toestand beantwoordt evenwel vaak niet aan een dergelijk beeld. Dikwijls gaat een depressie alleen maar gepaard met klachten zoals slaapstoornissen, concentratie- , geheugen- en aandachtsproblemen, ochtendmoeheid, psychomotorische remming, eetlust- en gewichtsstoornissen...
Men dient wel te beseffen dat niet alle depressies veroorzaakt worden door een rouwproces of een catastrofale gebeurtenis (zoals het verlies van een job of een echtscheiding). Integendeel, depressies zijn vaak het gevolg van een opeenstapeling van stress, van affectieve, professionele of gezondheidsproblemen welke het individu kwetsbaar maken en hem geleidelijk naar de psychische ineenstorting drijven. Depressies kunnen zich ook manifesteren zonder enige uitlokkende factor.
Depressie is één van de meest voorkomende aandoeningen. Volgens de meeste internationale studies ligt de kans op het doormaken van een depressie tijdens een gans mensenleven op 10 à 17 %. Wanneer men deze gegevens extrapoleert, kan men aannemen dat 1.000.000 tot 1.700.000 Belgen tijdens hun leven een depressie zullen doormaken.
Niemand kan er zeker van zijn tegen depressie bestand te zijn. Zelfs al treft zij vooral vrouwen (twee vrouwen voor één man) en jonge volwassenen (25 à 35 jaar), toch kan depressie voorkomen in alle lagen van de bevolking en op eender welke leeftijd. Volgens de Wereldgezondheidsorganisatie zal depressie in het jaar 2020 de ziekte zijn die het meest voorkomt in de geïndustrialiseerde wereld.
Wat?
Als je geestesziek bent, je maakt een crisis door en je bent een gevaar voor jezelf of anderen, kan je gedwongen opgenomen worden in een psychiatrische instelling. Hier word je behandeld.
Persoonlijkheidsstoornissen en verslavingen vallen hier niet onder, tenzij er bijkomende moeilijkheden zijn.
Voor wie?
Geesteszieke personen die een crisis doormaken en zichzelf of anderen in gevaar brengen.
Hoe?
Wanneer er snel gehandeld moet worden, neemt de politie in zo'n crisissituatie contact op met de procureur des koning en je (huis)arts. De arts maakt eerst een verslag op. In dit verslag beoordeelt hij de noodzaak van je opname en de dringendheid ervan. Daarna beslist de procureur of je voor observatie wordt opgenomen of niet.
Voorwaarden?
Je wordt alleen gedwongen opgenomen indien:
je geestesziek bent
je een gevaar betekent voor jezelf of anderen
je weigert je te laten behandelen
de situatie dringend is
Kostprijs?
Een opname in een psychiatrische instelling is niet gratis. Je moet de gerechtskosten en de kosten van de psychiatrische instelling betalen.
Afhandeling?
De procureur stelt de vrederechter in kennis van de opname voor observatie in een psychiatrische inrichting. De zieke persoon heeft het recht om bijgestaan te worden door een advocaat. De instelling heeft tien dagen de tijd om over de opname een advies te geven. Na deze periode komt de vrederechter naar de instelling. In een zitting worden alle partijen gehoord. Op basis hiervan beslist de vrederechter of de persoon opgenomen blijft in de psychiatrische instelling voor een periode van 40 dagen.
De opname psychiatrie is een kortdurende opname voor volwassenen vanaf 17 jaar met zeer diverse
symptomen, zoals angst, depressie, verslaving of relationele moeilijkheden. Deze symptomen kunnen
kaderen in om het even welke persoonlijkheidsstructuur. De opname heeft een dubbel doel: ten eerste
diagnose- en indicatiestelling en eventueel ten tweede behandeling. De indicatiestellingsfase duurt
hoogstens twee weken. Na de indicatiestelling volgt een behandeling in het eigen ziekenhuis ofwel
een doorverwijzing naar een gespecialiseerde setting. Behandeling in het eigen ziekenhuis kan
bestaan uit een kortdurende opname van gemiddeld een maand, een opname in het dagziekenhuis of
poliklinische nazorg.
Psychiatrie is het medisch specialisme dat zich bezig houdt met het diagnosticeren en behandelen van psychische ziektebeelden. Een medisch specialist die zich gespecialiseerd heeft in psychiatrie wordt een psychiater genoemd. De beroepsvereniging voor psychiaters is de Nederlandse Vereniging voor Psychiaters (NVvP).
WELKE DEELGEBIEDEN ZIJN ER BINNEN DE PSYCHIATRIE TE ONDERSCHEIDEN?
Het vakgebied psychiatrie kent de volgende deelgebieden:
Kinder- en jeugdpsychiatrie
Volwassenenpsychiatrie
Ouderenpsychiatrie
WELKE KLACHTEN BEHANDELT EEN PSYCHIATER?
U kunt bij een psychiater terecht als u last heeft van bijvoorbeeld somberheid, angst en obsessief gedrag. Deze symptomen kunnen het gevolg zijn van o.a. een psychiatrische aandoening zoals schizofrenie, depressie, persoonlijkheidsstoornis of fobieë
Mensen met borderline hebben minstens 5 van de volgende verschijnselen
Mensen met borderline hebben minstens 5 van de volgende verschijnselen.
Ze proberen krampachtig te voorkomen dat iemand ze in de steek laat. En alleen maar denken dat ze in de steek gelaten worden, is al genoeg om krampachtig te proberen dat te voorkomen. Ze hebben intense relaties met anderen, maar die zijn ook heel instabiel. Ze denken heel zwart-wit over hun relaties: of iemand is geweldig of hij is waardeloos. Ze hebben steeds een ander beeld of gevoel van zichzelf. Dat wisselt sterk. Ze zijn impulsief. Dat heeft negatieve gevolgen voor henzelf op minstens twee gebieden: geldverspilling, veel wisselende seksuele contacten, misbruik van alcohol en drugs, roekeloos rijden, vreetbuien. Ze doen pogingen tot zelfdoding, dreigen daarmee, of verwonden zichzelf. Ze hebben sterk wisselende stemmingen als reactie op gebeurtenissen. Dit geeft periodes van grote somberheid, prikkelbaarheid of angst. Dit duurt meestal enkele uren, en bijna nooit langer dan een paar dagen. Ze hebben een blijvend gevoel van leegte. Ze hebben last van intense woede, die niet past in de situatie en de situatie ook niet oplost. Of ze hebben moeite hun boosheid te beheersen. Ze hebben dan ook driftbuien, blijvende woede, of hebben geregeld vechtpartijen. Ze hebben paranoïde ideeën. Dit is het idee achtervolgd of bedreigd te worden. Die ideeën komen in stress-situaties. De ideeën gaan ook weer voorbij. Of ze dissociëren ernstig. Dan hebben ze het gevoel er niet meer bij te zijn en als het ware weg te raken. Soms weten ze dan niet meer precies wat er gebeurd is.
Adviezen familie/betrokkenen
Mensen met borderline doen vaak een groot beroep op hun omgeving. Het ene moment heeft iemand behoefte aan aandacht en contact, het volgende moment kan iemand zich terugtrekken in zichzelf en het contact afwijzen. Familie en vrienden hebben vaak moeite met emotionele uitbarstingen en impulsief gedrag. Daardoor staat de relatie de hele tijd onder spanning.
Zorg dat u genoeg weet over de borderline en de mogelijke gevolgen. Realiseer u dat er sprake is van een psychische stoornis, waarvoor behandeling nodig is. Vat emotionele uitspraken niet al te persoonlijk op.
Wat zijn de kenmerken van Borderline Persoonlijkheidsstoornis, en hoe kun je het best met mensen omgaan die hieraan lijden?
De belangrijkste kenmerken van borderline zijn: een persoon met borderline kan erg impulsief zijn en kunnen daarom ook erg extreem reageren. Ze hebben vaak ook opvallend sterk wisselende stemmingen. Het zijn vooral mensen die alles in het zogenaamde "zwart wit" bekijken.
De manier om met die mensen om te gaan word hieronder beschreven
Zorg dat u genoeg weet over de borderline en de mogelijke gevolgen. Realiseer u dat er sprake is van een psychische stoornis, waarvoor behandeling nodig is. Vat emotionele uitspraken niet al te persoonlijk op. Het feit dat u de borderlinestoornis erkent, betekent niet dat u alles hoeft te accepteren. Bepaal wat uw grenzen zijn en maak daarover heldere afspraken. Het kan helpen als u afspraken op papier zet. Probeer negatief gedrag los te zien van de persoon. Laat uw waardering blijken voor dingen die goed gaan. Stel niet te hoge eisen aan degene met borderline en leg niet te veel druk op zijn of haar schouders. Maar neem de verantwoordelijkheid niet over. Gebruik uw energie om actief aan de slag te gaan en te leren omgaan met de situatie. Bijvoorbeeld door samen met uw familielid een cursus over borderline te volgen. Doe uw eigen dingen, en doe de dingen die plezier en ontspanning geven. Dit voorkomt dat u zelf overbelast raakt. Zorg ervoor dat u zelf uw hart kunt luchten bij enkele mensen in uw omgeving. Houd ook contact met mensen buiten het gezin.
Omgaan met een borderliner: leer je eigen grenzen stellen
Borderline persoonlijkheidsstoornissen bestaan in heel veel verschillende vormen en gradaties. Niet zelden brengt het weer andere stoornissen of gedragsproblemen met zich mee die ook weer aandacht vereisen. Bovendien is elk persoon anders. Maar, mensen die een borderline patient in de familie of vriendenkring hebben, zullen beamen dat de relatie lastig kan zijn. Mensen met borderline zien anderen vaak heel zwart-wit: of je bent geweldig, of ze hebben een hekel aan je. Als je geweldig bent, kun je worden overladen met aandacht en hulpvragen. En dan is het heel moeilijk om grenzen te stellen en aan te geven dat je niet elke dag gebeld wilt worden. Zeker als het iemand is om wie je veel geeft. Als je niet voldoende aandacht geeft, kan de borderliner zo teleurgesteld raken dat je plots volledig hebt afgedaan.
Heb je iemand in je naaste omgeving met borderline en herken je bovengenoemde problemen? Zo ja, heb je dat kunnen oplossen? Of heb je zelf borderline en vind je het moeilijk om met je omgeving om te gaan? Dat had ik graag wat reactie zodat er ik op de blog kan plaatsen ,
Het is weer een tijdjes geleden dat ik nog op de blog zat ,en wil alle mensen danken voor hun steun en de e-mail die ik ontvangen het zijn zoveel dan ik ze niet allemaal kan antwoorden ga mijn best doen . Je mag gerust nog e-mail sturen ,ik zal de meeste vragen via de blog antwoorden , er is veel vraag en steun voor de mensen met bordelin en ook de familie zoeken een antwoord . Ik begrijp het al te goed , Met dochter gaat het op en af maar we blijven vechten hoe zwaar het soms wel is . Heel veel liefs Liesje xxx
Het aantal jongeren met de persoonlijkheidsstoornis borderline in België neemt toe. 'De groepen voor ouders die kinderen met borderline hebben, zijn een succes', zegt Mieke Craeymeersch, directeur van Similes. 'Borderline zie je soms al opduiken bij kinderen van tien jaar.' 'Jongeren zijn vandaag extra kwetsbaar voor deze stoornis', zegt ook psychiater Griet De Cuypere. Cijfers zijn er niet veel, schrijnende verhalen wel. Over jongeren die zichzelf en de mensen in hun omgeving gek maken, vernielen bijna. Omdat ze aan borderline lijden. "Het is nog te vroeg om cijfers te hebben. De registratie van borderline begint nu maar pas in andere Europese landen, bij ons gebeurt dat ook nog niet systematisch", zegt Gwendolyn Portzky, onderzoekster aan UZ Gent. "We registreren wel depressie, zelfmoord, zelfverminking... borderline is een van de dingen die we nu in het oog moeten houden, net omdat we merken dat het meer voorkomt. Het is niet omdat we beter controleren of het woord borderline bekender wordt dat er meer gevallen opduiken. Het is een reële trend." Dat bevestigt ook professor Griet De Cuypere, die tien jaar lang hoofd jeugdpsychiatrie was aan UZ Gent. "Er zijn bepaalde invloeden in de maatschappij die ervoor zorgen dat borderline meer voorkomt, vooral bij de jongere generatie. In de opvoeding is vandaag veel minder structuur en houvast aanwezig dan vroeger. Als er regels zijn, dan zijn die onderhandelbaar of soms vaag. Ook zijn er veel meer invloeden in de opvoeding, vroeger had je ouders en school, nu komt via het internet en tv de hele wereld je huiskamer binnen om je kind te beïnvloeden. Dat betekent dat het voor jongeren veel ingewikkelder wordt om op te groeien. BIj sommigen resulteert dat in borderline, maar je kunt niet van 'borderlinekinderen' spreken. Je kunt de diagnose pas stellen als iemand achttien is, als zijn persoonlijkheid gevormd is. Daarvoor kan een kind wel symptomen van borderline vertonen, of zich zo gedragen dat je denkt: hij is borderliner, maar een bepaald gedrag vertonen in een bepaalde periode van je leven is niet hetzelfde als een blijvende persoonlijkheidsstoornis hebben. Over de oorzaak van borderline tasten we nog altijd wat in het duister. Genen kunnen een invloed hebben, maar het is overwegend de omgeving die bepaalt of je kwetsbaar bent voor borderline. Dat is mijn persoonlijke mening, maar niet iedereen denkt daar zo over." "Jongeren met borderline, dat is een bloeiende groep bij ons", zegt Mieke Craeymeersch, directeur van de overkoepelende psychische-patiëntenvereniging Similes. "Er komen steeds meer ouders van kinderen met borderline naar ons toe, het barst uit zijn voegen. Er bestonden al twee groepen, één in Hasselt en één in Leuven, maar we gaan er nu een nieuwe starten in Gent, daar is echt wel nood aan. Niet alleen voor de ouders van de jongeren, maar ook voor de vrienden en partners die met hen door het leven moeten gaan. Een jongere met borderline kan veel vernielen: het is iemand die liegt, manipuleert, geld steelt, erg agressief kan zijn... Eigenlijk iemand met wie je liever geen vriendjes wordt. Uit liefde voor de jongere met borderline gaan ouders en lieven soms heel ver, te ver over hun grenzen, maar de borderliner beschadigt ook zichzelf. Hij wil het liefst van al bij andere mensen zijn, hij wil dat ze hem graag zien, maar hij heeft ook een enorme verlatingsangst. Dus op het moment dat iemand te close wordt, haken ze weer af. Het zijn mensen van uitersten, van zwart-wit, van de ene dag op de andere." Er zijn wel enkele duidelijke verschillen met iemand die manisch-depressief of schizofreen is. "Als je schizofreen bent, heb je geen controle meer over de realiteit. Een borderliner wel, die blijft altijd in contact met de realiteit en probeert die te manipuleren in zijn voordeel. Een borderliner heeft ook een fundamenteel negatief zelfbeeld. Wie manisch-depressief is, heeft periodes dat hij zichzelf fantastisch vindt en periodes waarin zijn zelfbeeld normaal is. Bij manisch-depressieve mensen is het negatieve zelfbeeld een fase, geen constante." Het is niet gemakkelijk om een gewone puber van een jongere met borderline te onderscheiden. "Borderline komt al voor bij kinderen van tien of twaalf. Dan zie je al de eerste symptomen. In de puberteit wordt dat zeker niet beter, maar als het alleen maar van kwaad naar erger gaat met het gedrag van hun kind, stappen ouders op een bepaald moment toch naar de psycholoog. En die stelt dan wanneer ze zeventien of achttien zijn de diagnose borderline." De groep mensen die borderline heeft is beperkt, er zitten in elke klas geen vier leerlingen die het hebben. "Hoeveel jongeren met borderline er zijn, kunnen we niet zeggen. Naar schatting hebben 60.000 tot 80.000 mensen in Vlaanderen borderline, maar de impact is veel groter. Eén borderliner kan het leven van minstens drie mensen met wie hij een intense band heeft mee vernielen. Borderliners zijn mensen wier leven beheerst wordt door falen, teleurstellingen, angst, relatiebreuken, veranderingen van job... Het is geen vrolijk leven. Tien procent pleegt zelfmoord, velen doen aan zelfverminking. Het is tragisch dat het aantal jongeren met borderline stijgt."
Waarom voel ik mijzelf zo leeg? terwijl er om mij heen zoveel dingen gebeuren. Waarom kan ik niet meer lachen en zit ik maar steeds te treuren.
Waarom voel ik mijzelf zo eenzaam? terwijl er om mij heen zoveel mensen staan. Waarom wordt ik zo gauw kwaad? en wil er steeds vandoor gaan Waarom denk ik als er iets mis gaat meteen van: was ik maar dood
Waarom wil ik elke keer weer mijzelf vernietigen ? en kras ik steeds mijn armen rood.
Waarom denk ik alleen in zwart-wit? er bestaat voor mij geen grijs Waarom leef ik alleen in uitersten? dat is beslist niet erg wijs
Waarom kan ik niet van mijzelf houden? en vind ik mijzelf niets waard waarom heb ik geen zelfvertrouwen? had ik nog maar wat goede jeugdherinneringen voor mijzelf bewaard.
Waarom doe ik mijn man en kinderen zoveel pijn? Ik wil ook graag met hen gelukkig zijn Ik weet dat ik mijzelf veel verwijt maar mijn gezin wil ik nooit meer kwijt.
geniet van de rust
die deze kaars uitstraalt
ik hoop in stilte
dat iedereen er kracht uithaalt
ook voor hen
die van ons zijn gegaan
in gedachte altijd aanwezig
ergens tussen zon en maan
en dikke knuffel Liesje
