Op een dag ,als ik niet weet wat doen denk ik graag eventjes terug aan toen. Toen ik zorgeloos door het leven gleed Ver weg van zorg ,kommer en leed.
Het hoge gras in grote ,wuivende weide op weg naar school nodigde ons blijde. Sporen te trekken laag sluipend. het hoofd omlaag en over de buik.
Zo vlug als het kon, want 't was verboden de boer zou het ons niet verschonen. Hij kon er echt niet hard om lachen als hij ons zag gingen we hard lopen.
Maar sporen trekken .daar hield ik van en telkens opnieuw bezweek ik eraan. Dus boer van toen ,ik vraag om erbarmen t'Was sterker dan mijzelf,schenk me genade.
|