Ieder mens draagt in zijn leven een onzichtbare rugzak mee. Bergt daarin zijn vreugde en zorgen verzameling van wel en wee.
Soms is de rugzak zwaar van stenen, dan weer is hij vederlicht Blijft er nog wat ruimte over, maar dikwijls kan hij haast niet dicht.
Kijk je in een verloren uurtje heel de inhoud eens goed door, Kan er meestal iets verdwijnen wat zijn waarde reeds verloor.
En zo ga je door de jaren, raapt iets op en gooit iets weg Soms gebeurt dit vanzelfsprekend, dan weer na veel overleg.
Langzaam wordt de rugzak leger, 's levensmiddag gaat voorbij en bij het naderen van de avond werpt men een deel der last opzij.
Toch is er nog veel van waarde: 't zijn herinneringen, o zo teer die je voor geen goud wil missen dat ontdek je telkens weer.
|