Na een halve eeuw te zijn verbonden in een duurzaam huwelijk, gaat hij dood, en niet zo lang daarna verschijnt ook zij in de hemel. Daar boven vindt zij haar man, ze vliegt hem in de armen en roept: "Liefste, wat een geluk hier jou te vinden!!! De man kijkt verbijsterd op en zegt: "Gooi nu geen roet in het eten! De afspraak was: "Tot de dood ons scheidt!!!
D IT IS VOOR ALLE MAMA'S Een moeder wandelde met haar dochtertje langs een gracht en het meisje huppelde gevaarlijk dicht bij de rand.
Mama zei: Liefje, dat mag je niet doen, want als je struikelt val je in het water. Dochtertje antwoordde: Maar mama, wat ben jij toch slim. Hoe weet je toch altijd wat ik moet doen en niet mag doen? Mama wist niet direct wat te antwoorden en zei dan maar: Gewoon,.... mama's weten dat, dat hoort bij de test die je moet doen om mama te mogen worden. Dochtertje bleef nu een hele tijd stil en was zichtbaar aan het nadenken. Tot ze opeens zei: Ik snap het.... Als je die test goed doet mag je mama worden en als je niet slaagt.... DAN WORDT JE PAPA.
Een getrouwd koppel rijdt met de auto en zeggen al enkele kilometers niets meer tegen elkaar.Ze hebben net een flinke ruzie gehad, waarbij geen van beiden zijn positie wil prijsgeven. Plots, na lang stilzwijgen komen ze voorbij een boerderijtje, waar een aantal ezels, geiten en varkens staan, waarop de vrouw tegen haar echtgenoot zegt:"Familie van jou zeker?" "Yep...," zegt de man terug, "... aangetrouwd!"
Mensen hebben een onbedwingbare neiging om zichzelf goed voor te doen. Wij vinden het ook wel belangrijk om te weten wat anderen aan goede dingen van ons zeggen. Maar wat mensen ook voor goeds van ons denken of zeggen: de Bijbel zegt dat er niemand is die goed doet, zelfs niet één. Wij hebben allemaal, zonder uitzondering, een redder nodig. Het is een keuze tussen 'zalig' en 'wee'. Wee u wanneer alle mensen goed van u spreken, want u lijkt op een valse profeet: u hebt u zelf goed voorgedaan, terwijl u dat niet bent. We kunnen maar beter eerlijk toegeven dat het oordeel van de Bijbel over ons betrouwbaarder is dan wat wijzelf of anderen van ons denken.
Een meisje vraagt aan haar vriend of hij haar mooi vind. Hij antwoord nee. Zij vraagt of hij voor altijd bij haar blijft. Hij zegt nee. Zij vraagt of hij haar zou missen als ze vertrekt. Weer nee. Daarna vraagt ze of hij van haar houdt met heel zijn hart. Opnieuw nee.
Ze heeft genoeg gehoord, ze vertrekt met tranen in haar ogen, de jongen neemt haar vast en zegt: je bent niet mooi, je bent verrukkelijk. Ik wil niet voor altijd bij jou zijn, ik wil eeuwig bij jou zijn. ik ga je niet missen als je vertrekt, ik ga sterven. Ik hou niet van je met heel mijn hart, je bent mijn hart.
We hebben onze 50 huwelijks verjaardag goed doorstaan bedankt allemaal voor de felicitaties,reacties zijn altijd welkom en verreikend liefs Jean en Angela
Aan de vooravond van hun twaalfenhalf-jarig huwelijksfeest neemt Van Puffelen zijn vrouw mee uit eten en vraagt haar onder het genot van een drankje wat ze als
cadeau wil hebben. "Een nieuwe Jaguar? Een diamanten hanger? Een nieuwe nerts?" Vraagt hij. "Ik wil scheiden..." zegt zijn vrouw dan. "Oei," klaagt Van Puffelen, "zoiets duurs had ik nou ook weer niet in gedachten."
SMorgens vroeg komen twee werkmannen van Belgacom de straat ingereden en beginnen te graven. Nadien wordt de gegraven sleuf weer dicht gegooid. Dit gaat zo de hele dag door. Vooraleer ze s avonds vertrekken komt een buurtbewoner bij die mannen en vraagt hen wat ze nu eigenlijk de hele dag gedaan hebben. Wel zeggen die mannen: "Wij hebben draadloos internet gelegd."
Mensen hebben een onbedwingbare neiging om zichzelf goed voor te doen. Wij vinden het ook wel belangrijk om te weten wat anderen aan goede dingen van ons zeggen. Maar wat mensen ook voor goeds van ons denken of zeggen: de Bijbel zegt dat er niemand is die goed doet, zelfs niet één. Wij hebben allemaal, zonder uitzondering, een redder nodig. Het is een keuze tussen 'zalig' en 'wee'. Wee u wanneer alle mensen goed van u spreken, want u lijkt op een valse profeet: u hebt u zelf goed voorgedaan, terwijl u dat niet bent. We kunnen maar beter eerlijk toegeven dat het oordeel van de Bijbel over ons betrouwbaarder is dan wat wijzelf of anderen van ons denken.
De beste manier om te bewijzen dat een stok krom is, is niet te beweren dat de stok krom is, of erover te discussiëren, maar er een rechte stok naast te leggen.
De eigenaar van een grote drukkerij gaat langs bij Johnny Thijs waarmee hij bijzonder goed bevriend is, en zegt hem :
"Mijn zoon is om echt wanhopig van te worden. Hij heeft zijn studies opgegeven, zoekt geen werk, en verknoeit zijn tijd met drinken en uitgaan met zijn vrienden. Zou jij geen baantje kunnen vinden voor hem bij De Post ?"
"O, geen probleem," antwoordt Thijs, "ik zal hem benoemen tot lid van de Raad van Bestuur, met een wedde van 6.500 EUR/maand."
"Neen, neen," antwoordt de vriend, "dat is niet wat ik wil. Het moet iets zijn dat hem bijbrengt dat hij moet werken in het leven, en hem laat inzien wat een mens moet doen om geld te verdienen."
"Ah ? Goed dan," zegt Thijs. "Ik zal hem dan tot manager van een gewest benoemen, met een wedde van 4.500 EUR/maand."
"Neen," zegt de vriend, "dat is nog te veel. Hij moet inzien dat hij zijn wedde echt moet verdienen."
Elke zondag mogen wij naar kerk of samenkomst gaan om de lieflijkheid van de Heer te aanschouwen en om te onderzoeken in zijn tempel (Psalm 27:4). Daarbij hoort ook het zingen van liederen; misschien wel het aanleren van een lied dat wij nog nooit gezongen hebben. Maar daarover gaat het in dit gedeelte niet. Ook al zouden wij alle liederen uit een liedboek kennen, dan nog kunnen wij vandaag een nieuw lied zingen, dat niet uit een boek komt maar geboren wordt uit de vernieuwing van ons hart. Een lied dat ook anderen aansteekt om mee te zingen en zijn naam te prijzen.
Soendar Singh die in India woonde, was tot geloof in Christus gekomen. Daarna had hij nog maar één verlangen, namelijk de mensen te vertellen over Jezus Christus. Hij trok het verboden Tibet in om ook daar het Woord van God te brengen. Daar is hij waarschijnlijk om het leven gekomen.
Koningin Wilhelmina noemde hem trouwens één van haar geestelijke vaders. Waarschijnlijk omdat zij bij hem vond wat ook voor haar zo belangrijk was, namelijk dicht bij God leven en getuigen van Christus in een wereld die bezig is God te vergeten.
In een van zijn boeken vertelt Soendar Singh over twee jongens die woonden in een klein dorpje in het uitgestrekte land. Zij waren aan het dobbelen, en werden daarbij betrapt door de politie. In hun dorp was dobbelen ten strengste verboden. Beide jongens werden opgesloten. Pas als er een grote geldsom als boete betaald was, zouden ze weer worden vrijgelaten.
Telkens als hij een spijker pakt bekijkt hij deze aandachtig en Regelmatig gooit hij er dan een weg.
Een andere Belg vraagt verbaasd wat dat voorstelt.
Volgens de eerste Belg zit bij de meeste spijkers de punt beneden en de kop boven, maar er zijn ook spijkers bij met de punt naar boven en de kop naar beneden, die zijn dus niet bruikbaar.
'Wat ben jij een ongelooflijke oen', zegt de tweede Belg, 'die gooi je toch niet weg?
Een opmerkelijk begin van een Brief! Moeilijkheden waar we in terecht komen, als vreugde beschouwen? Dat lijkt niet echt logisch.
Het leven als christen is vol problemen die ons ongevraagd en onverwacht overvallen. De vraag is hoe we met die problemen omgaan. Stellen we ons vertrouwen op God alleen en willen we, dat Hij tot zijn doel komt in en met ons leven? Problemen lijken soms vijanden, maar in Gods hand zijn ze een middel om ons dichter bij Hem te brengen en meer op Jezus Christus te gaan lijken.
En als we het even niet zien zitten, laten we dan alsjeblieft niet bij onszelf te rade gaan, maar God om wijsheid vragen. Hij zal ons niet in ons sop laten gaar koken, maar geeft ons mild en zonder verwijt. Hij laat ons niet los.
In West-Europa hebben de meeste mensen een goede opleiding, of ten minste de kans om goed onderwijs te volgen. We weten heel veel. Er zijn specialisten voor van alles en nog wat.
In Gods wereld zijn ook specialisten nodig. Mensen die zich specialiseren in goede werken. De opleiding hiervoor krijgen we uit Gods Woord. En Hij geeft ons ook nog de daadkracht. In Christus Jezus zijn we geschapen tot goede werken die God dan ook nog eens voor ons klaarlegt, zodat we ze kunnen doen. Zijn Woord is betrouwbaar. Laten we eens wat minder praten en wat meer doen voor God. En als we niet weten wat we moeten doen, laten we Hem dan vragen wat Hij wil dat we zullen doen.
Er komt een prostituee bij de hemelpoort. Petrus vraagt wat ze vroeger geweest is. Het mzisje bekent dat ze prostituee is geweest. "Dan mag je hier niet naar binnen, " zegt Petrus, "ga daar maar even op het bankje zitten." De vrouw gaat op het bankje zit t en huilen. Komt er een oud baasje bij de hemelpoort met een enorme zak op zijn rug. Hij loopt naar het huilende vrouwtje op het bankje, en vraagt wat er aan scheelt. Ze legt uit: "Ik ben vroeger prostitueegeweest, en nu mag ik niet naar binnen." "Is dat het ?" , zegt de man,
Ik ben kleermaker geweest. Weet je wat ? Ik heb een zak met oude kleren op mijn rug. We gooien de kleren
eruit en jij gaat in die zak zitten. Dan smokkel ik jou de hemel in !
Zo gezegd, zo gedaan. De kleermaker loopt naar de hemelpoort, en Petrus vraagt de man wat hij vroeger geweest is. "Ik ben kleermaker geweest," zegt de man. "Dan mag je naar binnen," zegt Petrus. Als de man voorbij loopt, vraagt Petrus :"Maar wat zit er in die zak?"
Gedachten zijn moeilijk in woorden te vangen Ze zijn het geheim in een mensenhoofd Beinvloeden onzichtbaar de wandelgangen En wegen mee in wat je gelooft
Ik ging naar de studie en heb daar vervolgens de Heer Jezus leren kennen. De boodschap die ik daar hoorde, was zo nieuw voor mij. Ik hoorde van God en Jezus en kwam er al vlug achter dat ik zonder Hem leefde. Ik heb toen de Heer gedankt dat Hij voor mij gestorven is en heb Hem aangenomen als mijn Redder. Vervolgens leerde ik op deze bijbelstudiegroep mijn vrouw kennen. Wij zijn inmiddels getrouwd en hebben twee kinderen.
Later ben ik gaan inzien dat niet de man uit Heerlen, maar dat ik de gek was. Ik was de dwaas. De Here God heeft dit alles gezien en op het juiste moment stuurde Hij die straatprediker naar mij toe. Als ik nog thuis had gewoond, was ik waarschijnlijk nooit naar Vaals gegaan.
De Here God heeft zo'n 2000 jaar geleden op het juiste moment zijn Zoon naar ons gestuurd. Hij kwam en stierf voor ons toen wij er niet om vroegen.
Ik ging op weg en vlak voor de bioscoop kwam 'opeens' (toeval bestaat niet) die straatpredikant op mij af. Hij vroeg mij of ik God en Jezus kende. Het fijne was dat ik toen alleen was. Ik hoefde me dus niet anders voor te doen dan ik was. Er volgde een gesprek waarin ik de man vroeg of hij alleen maar predikte over Jezus of dat hij nog meer deed. Hij vertelde toen dat hij samen met een andere broeder een bijbelstudie in Vaals leidde. Ik was nieuwsgierig en vroeg hem wat dat inhield. Vervolgens besloot ik om daar eens heen te gaan.
Ik ben toen inderdaad gegaan. Onzeker, want ik wist niet wat ik zou aantreffen. Ik dacht toen: 'Als het iets raars is, een sekte of zo, dan ga ik meteen weg!'
Ik werd ouder en toen ik ruim vijftien jaar oud was, ben ik gaan werken in een hamburgerrestaurant in het centrum van Heerlen. Toen ik later ook in Heerlen ging studeren, kon ik boven het restaurant waar ik werkte een studentenkamer huren. In die tijd liep er in de stad geregeld een man rond die luidkeels het evangelie verkondigde. Ik weet nog dat ik toen dacht: 'Die man is gek!' Als ik hem samen met vrienden zag, lachte ik hem uit, maar diep in mijn hart had ik verdriet. Ik voelde me schuldig. Door mijn verleden had ik veel vragen over God, maar niemand vertelde mij er meer over, behalve deze man. Ik durfde dat natuurlijk tegen niemand te zeggen, totdat...
Ik weet nog goed dat ik samen met mijn mede-huisgenoten naar de bioscoop wilde gaan. Ik stelde hen voor om vooraf even een programmaboekje te gaan halen en toen gebeurde het.
In september 1996 leerde ik de Heer Jezus kennen als mijn persoonlijke Redder. Tot dit inzicht kwam ik door een straatpredikant en een bijbelstudiegroep in Vaals die ik geregeld bezocht. Daarvoor wist ik vrijwel niets van de Heer. Ik had wel eens van Jezus gehoord, maar dat Hij voor mijn zonden (verkeerde daden) aan het kruis van Golgota gestorven was, wist ik niet.
Ik groeide op bij mijn moeder in Heerlen-noord. Omdat mijn vader was gestorven toen ik vier jaar oud was, stond mijn moeder er alleen voor in de zorg voor mij en mijn broer. Zij was katholiek en bad in deze moeilijke tijd geregeld tot God. Ik stond vaak onder aan de trap te luisteren hoe zij bad. Achteraf denk ik dat mijn interesse (geloof) in de Heer Jezus daarmee is begonnen.
Een soldaat zat achter in een bus toen een jonge vrouw - die in verwachting was - opstapte. Zij ging zitten, wat bij de soldaat een glimlach opwekte. De jonge vrouw voelde dat hij met haar lachte en ging ergens anders zitten, waarop ze de soldaat weer hoorde lachen. Zij verwisselde een tweede, derde en zelfs een vierde maal en steeds begon de soldaat nog harder te lachen. De jonge vrouw vond dit erg en liet de soldaat arresteren. Toen de zaak voor de rechter kwam,
vroeg die hem zijn eigenaardig gedrag te verklaren. De soldaat zei: "Edelachtbare, toen de jonge vrouw in de bus stapte, zag ik in wat voor positie zij verkeerde. Ze ging zitten onder de reclame: "Verwijder iedere verdikking." Ik moest lachen en de vrouw verwisselde van plaats maar ging nu zitten onder de bioscoopreclame: "Binnenkort verwacht..." Ik moest weer lachen en de vrouw verwisselde terug van plaats. Nu onder een reclame van UNOX die als tekst had: "Ik weet een worstje te waardere!." Toen kon ik niet meer, maar het werd nog erger, toen zij voor de laatste maal van plaats verwisselde en onder de reclame van DUNLOP autobanden kwam te zitten. Hierop stond: "DUNLOP's rubberartikelen hadden dit ongeluk kunnen voorkomen!
Verhofstadt komt bij de hemelpoort. Petrus schrikt zich een hoedje want zo vaak ontmoet hij daar geen hoge politici. Hij weet niet zo goed wat hij met hem aan moet. Verhofstadt geeft aan dat zijn plaats toch echt in de hemel is. Maar volgens de regels moet Verhofstadt, alvorens hij mag kiezen, een dag in de hel en een dag in de hemel zijn. Petrus leidt hem naar de lift en zet hem eerst bij de deur van de hel af. De deur gaat open en Verhofstadt stapt meteen in de mooiste zee die hij ooit zag en waar hij ook nog kan diepzeeduiken! In de zee ontmoet hij bijzonder gelukkig ogende oude vrienden.
Ze schudden elkaars hand en praten volop over de goede oude tijd waarin ze beroemd en rijk werden. Vervolgens duiken ze, na eerst een paar vissen te hebben gegroet, samen verder.
Na afloop genieten ze van een diner met kreeft, kaviaar en champagne. De duivel is ook aanwezig en blijkt een bijzondere en aangename man te zijn die grapjes maakt.
Al met al is het zo'n heerlijke bijeenkomst dat de dag om is voor hij het in de gaten heeft.
Zijn vrienden zwaaien hem uit als hij terug de lift instapt. Als de lift weer open gaat komt hij in de hemel terecht. In de 24 uur die volgen zweeft Verhofstadt tevreden van wolk tot wolk.
Er wordt gezongen en op de harp gespeeld en Verhofstadt zingt graag een deuntje mee. Hij heeft het aardig naar zijn zin. Als hij weer voor Petrus staat, vraagt die hem of hij een keuze heeft kunnen maken.
Verhofstadt denkt even rustig na en zegt: "Ik zou het nooit gedacht hebben hoor, en ik moet zeggen dat de hemel heerlijk was". "Maar ik denk dat mijn plaats toch in de hel is bij mijn oude vrienden." Petrus begeleidt hem in de lift naar beneden en de deur gaat open.
Daar zijn zijn vrienden weer aan het duiken, nu echter in een vervuilde zee, er is geen vis te bekennen, ook geen koraal. Er is bijna geen zuurstof meer. Zijn vrienden hebben teveel lood om zich heen om boven te kunnen komen. Ze zitten vast in de vangnetten, ze kunnen geen kant meer op. De duivel komt naar Verhofstadt toe en slaat een arm om hem heen. "Ik snap er niets meer van", stamelt Verhofstadt. "Gisteren was het hier prachtig en aten we kreeft en kaviaar". "We dansten en hadden een heerlijke dag! Wat is er gebeurd?" De duivel kijkt hem aan, glimlacht en zegt: "Gisteren was het nog verkiezingstijd. Vandaag heb je gekozen."
De evangelist Filippus ging naar Samaria om er het evangelie van Jezus Christus te verkondigen. Zijn werk werd gezegend en Petrus en Johannes zorgden voor verdere consolidatie. Zij waren daar al eerder geweest. Toen Jezus nog bij hen was, verbleef Hij er namelijk twee dagen met zijn discipelen, na een merkwaardig gesprek met een vrouw bij een bron.
De vrouw, die op zo'n ongewoon uur kwam om water te putten, waarschijnlijk omdat ze liever alleen ging dan samen met de andere vrouwen, die haar met een scheef oog aankeken.
Jezus was er toen op verzoek van de Samaritanen gebleven en had hun veel verteld. Inderdaad: de beide mannen waren toen ook bij Hem. Dit moeten zij zich vast hebben herinnerd.
Een jongeman vertelde: 'Hij keek mij aan, en heeft iets tegen mij gezegd dat ik nooit meer zal vergeten.'
Een moeder zei: 'Hij heeft toen mijn kindje beter gemaakt.'
Alle herinneringen gingen weer leven.
En ze vertelden het elkaar: Toen en toen hadden ze Hem Zelf gezien en gesproken. Weet je nog bij wie Hij toen onderdak had? Jammer dat die en die er niet meer is; die wist zoveel van Hem te vertellen!
Eén vrouw zat stil in een hoekje. Ze fluisterde alleen wat tot haar naaste omgeving: 'Weet je dat ik toen zo verbouwereerd was, dat ik helemaal mijn kruik bij de bron vergat?'
Wat zullen we in de hemel elkaar straks veel wonderlijke dingen te vertellen hebben! Herinneringen aan Hem die zulke wonderlijke dingen in ons leven deed... alle eer aan Hem!
Er kwam eens een rijk man bij Jezus. Hij was op zoek naar de essentie van het (eeuwige) leven. Maar Jezus ziet een belangrijk obstakel bij de man, die met zijn beide vuisten vast zit aan zijn geld en zijn bezittingen. Voor Jezus is het volkomen helder wat de man zou moeten doen: loslaten. Hij zegt: 'Verkoop alles wat u hebt, geef het aan de armen en u zult een schat in de hemel hebben - en volg Mij.' Oei! Dat had Hij nou net niet moeten zeggen...
Jezus' boodschap is schokkend - maar ook bevrijdend! Hij heeft gezegd: 'Laat los en u zult losgelaten worden.' Het is niet verkeerd om geld te hebben, zolang dat geld ons maar niet heeft. En, last but not least: volg Jezus - gelóóf.
De wereld wemelt van apen. We zitten met z'n allen in een val, muurvast met onze vuisten in een kokosnoot. Op zoek naar geluk zoeken we ons een ongeluk. Zolang de welvaart groeit, hebben we het gevoel steeds dichter bij dat 'geluk' te komen. Maar in werkelijkheid zitten we gevangen en werken we onszelf steeds dieper in de nesten. De auto moet sneller, het huis groter, ons voedsel lekkerder en de vakanties steeds verder weg. We kunnen niet meer terug. Of wel? Ja, natuurlijk kan dat wel, maar dat willen we niet. De winst op korte termijn laten we niet schieten voor ons behoud op de lange termijn. Het komt niet in onze hoofden op.
Een moederke wordt 90 jaar. Haar kinderen en kleinkinderen geven een groot feest voor haar. Zij vragen haar: "Moeke, heb je nog een wens?" "Ja," zegt Moeke, "als ik dood ga, wil ik gecremeerd worden." "Ok," zeggen de kinderen, "dat regelen wij voor u." "Maar heb je niets anders te wensen?" "Nee," zegt Moeke, "ik heb toch alles." "Ja, maar wij willen graag iets speciaals doen." zeggen de kinderen. "Och ja," zegt Moeke, "als ik dood ben en gecremeerd, strooi mijn as dan maar uit over de parking van den ALDI." "Waarom den ALDI, Moeke?" vragen de kinderen. "Ja, dan weet ik zeker dat jullie een of twee keer per week langs Komen..."
Dit is een waargebeurd verhaal op een BA (Britsh Airways) vlucht van Johannesburg naar Londen.
Een staande ovatie voor dit Cabine Personeel....
Een Marokkaan van ongeveer 30 jaar oud, kwam te zittennaast een zwarte priester . Hij vond het erg vervelend en riep de stewardess.
Stewardess; "waarmee kan ik u van dienst zijn?"
Marokkaan: "Naar het schijnt ziet u het dus niet. U heeft mij naast een zwarte priester geplaatst.
Ik wil niet zitten naast iemand van zulk een weerzinwekkende geloofsafkomst. Zoek voor mij een andere plek.
Stewardess: "Blijft u a.u.b kalm. Bijna alle plaatsen in het vliegtuig zijn bezet. Ik zal gaan kijken of er een andere plekbeschikbaar is." De stewardess vertrok en kwam na een paar minuten terug.
Stewardess: "mijnheer, precies zoals ik reeds verwacht had, zijn er geen plaatsen meer beschikbaar in de economy class. Ik heb met de piloot gesproken en hij gaf aan dat er een plek vrij is in de business class.
Ook hebben wij een plek vrij in de first class." Voordat de Marokkaan iets kon zeggen, vervolgde de stewardes: "Het is niet gebruikelijk om in ons bedrijf om iemand van de economy class te plaatsen in de First class. Maar gezien de omstandigheden vindt de piloot het een schandelijk vertoon om een ander te laten zitten naast zulk een walgelijk persoon."
Ze richtte zich toen tot de priester en zei, "daarom, meneer, Als u het zou willen, pakt u uw handbagage, er is een stoel vrij voor u in de first class." Op dat moment, stonden alle passagiers die geschokt waren van hetgeen zij hadden gezien en gehoord op en applaudisseerden
In India worden apen al eeuwenlang gevangen met behulp van een uitgeholde kokosnoot met een gat erin. De Indiërs gooien rijst in de kokosnoot en binden de noot vervolgens met een touwtje aan een boom. Wanneer een aap doorheeft dat er wat lekkers in de noot zit, steekt hij zijn poot door het gat van de noot en neemt een handje rijst. Maar zijn vuist kan hij niet meer door het gat terughalen: het gat is veel te klein voor de gevulde vuist. Gevangen! Voor iemand die de val doorziet, is het volkomen duidelijk wat de aap zou moeten doen: loslaten! Maar het komt eenvoudig niet in de kop van de aap op om de winst op korte termijn te laten gaan voor zijn redding op de langere termijn.
Moge nu de Heer van de vrede Zelf u altijd op elke manier de vrede geven.
Wat een boel onrust, wat een hectiek, wat een drukte is er in het leven. Hier is een belofte waar we sterke behoefte aan hebben: vrede. Niet als de afwezigheid van oorlog, maar de aanwezigheid van de Heer. Hoe doet Hij dat? Altijd, op allerlei wijze. Hij is er onafgebroken, zonder mankeren. Maar zijn vrede gééft Hij ook, elke keer weer nieuw, elke keer weer anders, telkens overrompelend, verrassend. Zo gaan wij met Hem om: bij elke bocht en bij elke wending is Hij weer anders, en geeft Hij ons op zijn eigen, onnavolgbare manier, zijn vrede. Wat denk je ervan?
Let op je gedachten,ze worden woorden Let op je woorden,ze worden daden Let op je daden ,ze worden gewoonten Let op je gewoonte ,ze worden houding Let op je houding,het wordt je bestemming fr outlaw
Het leven is zo'n kostbaar geschenk. Realiseren we ons dat genoeg?
U draagt verantwoordelijkheid voor uw eigen leven en het is aan u wat u met dat leven doet! God heeft ons leven gegeven en Hij wil graag dat we leven met Hem en dat we de gaven en talenten gaan ontdekken en gebruiken die we van Hem hebben gekregen, en dat we Hem daarmee eren.
Maak iets van je leven... geniet ervan, binnen de grenzen van de richtlijnen en leefregels vanuw Vader. Deze richtlijnen zijn voor u, opdat het u welga!
Leef om God te dienen, om Hem te eren en leef om te genieten van al het goede dat God u geeft! Leef!!!
Tijdens het Utrechts filmfestival van 2005 was er een première van de film 'LEEF!'. Opmerkelijk daaraan was dat de regisseur van de film een dag daarvoor was overleden.
Dat trof me: een jonge, doodzieke man (hij wist dat hij zou gaan sterven) maakt een film getiteld 'Leef!'. Zelf sterft hij.
Wat beweegt iemand die gaat sterven om zo'n film te maken? Ik sterf en leef door in mijn film? Een afscheid van of een ode aan het leven? Een oproep aan ons, die nog leven: Leef, en doe dat dan zo goed als je kunt, je weet niet hoeveel tijd je hebt?
Ik weet helemaal niets van deze man en ook niets van z'n motief voor deze film. Toch vind ik dat ene woordje 'LEEF!' zo uitdagend, zo positief. Niet geleefd worden, niet het leven maar over u heen laten komen, maar: leef! bewust!
We besloten er wat rozenmest bij te doen. Een les die we hadden geleerd van een oude tuinder, in de tijd dat we nog een moestuin hadden: bemesten is noodzaak.
Na twee jaren van zorg hebben we nu een zee van gele rozen in onze voortuin. Dat bracht me op de volgende gedachte (God leert ons zoveel door zijn schepping heen): wij mensen zijn vaak precies zoals die verwaarloosde roos. We doen onszelf tekort door ons niet te voeden met Gods Woord en door niet naar kerkdiensten te gaan. God snoeit ook vaak in ons leven en dat kan flink pijn doen. Maar het resultaat is een zee van gele rozen: we komen tot bloei, bereiken ons doel in dit leven. Snoeien en bemesten is goed voor planten. Bijbellezen, de samenkomsten bezoeken en vertrouwen in geloof dat God leidt, dat is goed voor mensen. Zoals onze kinderen zingen: 'Lees je Bijbel, bid elke dag dat je groeien mag.'
Enige jaren geleden betrokken wij ons nieuwe huis. De extra ruimte, het uitzicht en de zonnige tuin hadden ons over de streep getrokken. Hoewel het huis zeer aan onze smaak voldeed, wilden we er toch ons eigen stempel op drukken.
Na binnen de nodige aanpassingen gedaan te hebben, kwam de voortuin het eerst in aanmerking voor een verandering. Het gras werd verruild voor een border en bestaande planten werden verplaatst.
Mijn oog viel op een zielige klimroos aan de muur, verwilderd, met hier en daar een klein geel roosje. De koningin onder de bloemen had het zwaar gehad. Ik besloot de roos een nieuwe kans te geven. Er werd flink gesnoeid. Dat viel niet mee met al die dorens. Een tak moest nog verwijderd worden, maar dat lukte me niet alleen. Mijn man schoot te hulp. Op mijn aanwijzingen knipte hij een aantal moeilijk bereikbare takken weg. Er bleef niet veel van de roos over.
> > >>>>>>Vier studenten aan de hogeschool arriveerden maar liefst twintig >>>> minuten >>>>>>te laat op een belangrijk schriftelijk examen. >>>>>> >>>>>>De betrokken hoogleraar,die zelf surveilleerde, deelde de studenten >>>> mee >>>>>>dat ze te laat waren en om die reden niet meer aan het examen konden >>>>>>deelnemen. >>>>>> >>>>>>De studenten probeerden de hoogleraar te vermurwen en voerden als >>>> excuus >>>>>>aan, dat ze gevieren met de auto waren gekomen en dat deze een lekke >>>> band >>>>>>had gehad. >>>>>> >>>>>>In dat geval, zo vond de hooggeleerde, verdienden de vier heren een >>>> extra >>>>>>kans; een schriftelijk examen bij hem thuis, de week daarop, op >>>> hetzelfde >>>>>>tijdstip. >>>>>> >>>>>>Vanzelfsprekend was het viertal die dag stipt op tijd. Elke student >>>> kreeg >>>>>>een aparte kamer toegewezen met een stoel en tafel, waarop een >>>> gesloten >>>>>>omslag lag met de examenvragen. >>>>>> >>>>>>Het gevreesde examen bestond uit slechts één vraag: "Welke band was >>>> lek?"
Soms, als ik wakker lig in de nacht, hoor ik duidelijk het kloppen van mijn hart.
Dat kloppen duurt nu al meer dan 85 jaar, want het is begonnen toen ik nog in de schoot van mijn moeder was. Dag en nacht gaat dat kloppen door; tijdens werk en ontspanning, als ik eenzaam ben of in een gezellige kring zit.
Probeer maar eens te berekenen hoeveel keren het hart heeft geklopt, als iemand een halve eeuw heeft geleefd. Het loopt in de honderden miljoenen. Nimmer onderbroken.
In de vroege morgen hoor ik vaak een lijster zingen. Zo'n klein vogeltje heeft net zo'n hart als ik, ook geconstrueerd als een 'dubbele pomp', zoals William Harvey dat in 1624 voor het eerst heeft uitgelegd. Toen kwam men erachter hoe het hart werkt; in de grote zoogdieren net zoals in zo'n heel klein en licht vogeltje.
Zó heeft de Schepper het bedacht en zo heeft Hij het gemaakt. En als het hart ophoudt met kloppen, dan is het einde gekomen.
Daar kan ik zelf niets aan doen. Dat bepaalt de Heer van leven en dood. Wat geeft dat een diep gevoel van afhankelijkheid!
> > >>>> >>>>Waarom erfgoedzorg interessant is... >>>> >>>> >>>> >>>>Uit recent onderzoek is het volgende gebleken : >>>> >>>>Na opgravingen in de Russische bodem tot een diepte van 100meter hebben >>>>Russische wetenschappers resten gevonden van koperdraden, met een >>>>geschatte leeftijd van zo'n 1000 jaar. De Russen hebben hieruit de >>>>conclusie getrokken dat hun voorouders reeds 1000 jaar geleden beschikten >>>>over een kopernetwerk ! >>>> >>>> >>>>Om niet achter te blijven zijn Amerikaanse wetenschappers ook hun bodem >>>>gaan afgraven waarbij ze op een diepte van 200 meter resten van >>>>glasvezels >>>>aantroffen.Deze vezels bleken na onderzoek zo'n 2000 jaar oud te zijn, >>>>waaruit de Amerikanen concludeerden dat hun voorouders reeds 2000 jaar >>>>geleden al een zeer geavanceerd digitaal fibernetwerk in hun bezit >>>>hadden. >>>>En dat zo'n 1000 jaar voor de Russen... >>>> >>>> >>>>Een week later hebben de Belgen het volgende rapport gepubliceerd: "Na >>>>opgravingen in de Belgische bodem, tot op een diepte van 500 meter, >>>>hebben >>>>Belgische wetenschappers helemaal niets gevonden." >>>>De Belgen concluderen hieruit dat zo'n 5000 jaar geleden de Oude Belgen >>>>reeds in het bezit waren van een draadloos netwerk.
Vraagt het ene blondje de andere : "Wat denk jij is dichter bij, de Maan of Parijs?" Zegt de andere " De Maan natuurlijk, of kan jij Parijs van hier zien misschien !?!!"
Een chique madame arriveert in haar BMW coupé bij de dokter, nadat ze gestoken was door een wesp. Vraagt de dokter: "Waar bent u gestoken mevrouw?" Zegt zij verlegen: "Oh dokter, dat kan ik u niet zeggen, want dan schaam ik me zo." "Maar ik moet het toch echt weten hoor, anders kan ik u niet helpen", reageert de dokter verbaasd. "Nee dokter, als andere mensen dit weten dan word ik uitgelachen en schaam ik me dood." "Luister," zegt de dokter, "ik heb een geheimhoudingsplicht, dus ik zal echt tegen niemand zeggen waar u gestoken bent." "Ok dan," zegt de vrouw opgelucht... "... in den Aldi."
Er is geen twijfel. Het graf is leeg, en er is geen sprake van diefstal of bedrog. Jezus is sterker dan de dood. Hij leeft. Maar de boodschap gaat verder. Zijn opstanding heeft gevolgen. Heel vergaande gevolgen zelfs. Rond zijn dood en opstanding zijn er al mensen uit hun graven gekomen, maar bij 'de laatste bazuin' zullen alle gelovigen opgewekt worden. Met een onvergankelijk lichaam, geschikt voor de hemel. De gelovigen die op dat moment nog leven, worden op hetzelfde moment ook veranderd. Allen krijgen een onvergankelijk lichaam, net als Hij. Klaar voor de eeuwigheid.
Zondagmorgen, in alle vroegte. Een stille, nog koele tuin, net buiten de stad. De tuin geurt van bloemen. Daar doorheen een geur van kruiden. Nog even, en de zon zal alles beschijnen en weer tot leven wekken. Er lopen drie vrouwen. Ze lijken in gedachten verzonken. Pas bij de rotswand kijken ze op. Ze schrikken. Er staan twee engelen voor hen. Die zeggen: 'Hij is de Levende! Hij is niet hier, maar Hij is opgewekt!' De drie vrouwen herinneren zich dat Hij dat een paar keer heeft voorzegd. Hun schrik verandert in blijdschap, en snel gaan ze terug om het de anderen te vertellen.
'Wie is een God als U, die de ongerechtigheid vergeeft en de overtreding van het overblijfsel van zijn erfdeel voorbijgaat; die zijn toorn niet voor eeuwig behoudt, maar een welbehagen heeft aan goedertierenheid!'
Onwillekeurig zeg je dat nog eens na: Een welbehagen aan goedertierenheid!
En dan gaat de profeet verder in forse beelden: 'Hij zal onze ongerechtigheden vertreden.' Hij trapt ze stuk, Hij wil er niets meer mee te maken hebben. Maar nee, dat beeld is nog niet fors genoeg, want dan volgt:
Wat is de Bijbel toch een verrassend boek. Hoe vaak je het Boek van God ook hebt gelezen, Gods woorden komen telkens opnieuw naar je toe.
Nu, in de adventsdagen, lees ik nog eens in het boek van de profeet Micha. Daarin wordt gezegd hoe de Heer zal handelen met de vijanden van zijn volk: 'Zij zullen stof lekken als een slang, als kruipend gedierte der aarde.'
En dan zet het Woord opnieuw in: 'Wie is een God als U?'
Je zou verwachten dat daar op volgt: '... die met uw en onze vijanden radicaal weet af te rekenen tot het einde toe.'
Telkens treft het je weer, dat in de geschiedenis van Jezus Christus op aarde de dingen niet gewoon zijn. Neem nu Marcus 15:19. Jezus is met zijn discipelen in de paaszaal en leidt de maaltijd. Daar doet Hij een ontstellende mededeling: 'Een van jullie die hier met Mij zit te eten en te drinken, zal Mij verraden!'
Nu waren die discipelen geen zachte jongens. Twee van hen hadden van Jezus zelfs de bijnaam 'dondermannen' gekregen: zonen van de donder. Kerels met vuisten. Wat verwacht je dan als reactie?
Dat ze verontwaardigd opspringen en zeggen: 'Wie is het, Heer? Zeg het maar, dan komt hij niet levend de deur uit!' Niets daarvan.
'Zij begonnen bedroefd te worden en één voor één tot Hem te zeggen: Ik toch niet?' Ze durfden blijkbaar niet naar hun buurman te kijken of ze die wel vertrouwden. Ze waren van streek en helemaal niet meer zeker van zichzelf.
Hoe kan dat nou? Dit waren toch mannen die drie jaar lang trouw bij Jezus waren gebleven, en elke dag, van de morgen tot de avond, met Hem om gingen?
En dan toch die vraag: 'Ik toch niet?' Is het misschien zo: Hoe dichter bij Jezus, hoe beter een mens weet dat hij in staat is tot het doen van heel verkeerde dingen?
Een man en een vrouw zijn betrokken geraakt bij een auto ongeluk, het is een ernstig ongeluk. Allebei hun auto's liggen in de kreukels, maar gek genoeg is geen van beide passagiers gewond.
Nadat zij beiden uit hun auto zijn gekropen, zegt de vrouw: "Dus u bent een man... dat is interessant. Ik ben een vrouw... Nou, nou kijk nou toch eens even naar onze auto's! Er is niets van over, maar gelukkig zijn wij ongedeerd gebleven, he?
Dit moet wel een teken van God zijn, dat het voorbestemd was dat wij elkaar zouden ontmoeten, vrienden zullen blijven en de rest van onze dagen samen doorbrengen in alle rust."
De man antwoordt blij: " Ik ben het volkomen met je eens. Dit moet gewoon een teken van God zijn." De vrouw ging verder: "En kijk eens aan, nog een wonder. Mijn auto is compleet vernield, maar deze fles wijn is niet gebroken... Ik weet wel zeker dat God wil dat we deze fles wijn drinken op een goede toekomst samen." Dan geeft ze de fles aan de man.
De man knikt instemmend en glimlacht, hij opent de fles, drinkt hem voor de helft leeg en geeft hem dan weer terug aan de vrouw.
De vrouw pakt de fles aan, doet onmiddellijk de kurk erop en geeft hem terug aan de man. De man vraagt verbaasd: "Neem jij niet?"
De vrouw antwoordt koeltjes: "Neuh, ik denk dat ik gewoon op de politie wacht...
De mannen moeten maar niet alles geloven !!!!!!!dat is LOMP !!!
Een van de meest ontnuchterende aspecten van de in Matteüs 25:14-30 vertelde gelijkenis van de drie talenten is het feit dat de derde slaaf niet verweten wordt iets verkeerds te hebben gedaan, maar het feit dat hij helemaal niets heeft gedaan. Hij heeft niet gestolen, bedrogen of iets van dien aard. Hij heeft alleen maar zijn talent niet gebruikt.
Op een morgen doet een pastoor de deur van zijn kerk open en vindt daar een dode ezel.
Hij weet niet goed wat doen en belt dan maar de burgemeester met verzoek om het dier te laten weghalen.
"Los uw problemen zelf op", zegt de burgemeester, die feitelijk een gloeiende hekel aan de pastoor heeft. "Per slot van rekening is het uw taak de doden te begraven !"
"Daarom bel ik juist op", zegt de pastoor. "Volgens het laatste sacrament moet ik eerst de familie raadplegen !"
In het voorjaar zie je in heel wat tuinen bloesembomen die hun kleurenpracht ten toon spreiden. Soms draagt de ene helft van de kroon rose bloemen en de andere helft witte. Tussen kroon en stam zie je een bobbelige rand: daar zijn op een onderstam enten aan elkaar gegroeid. Hetzelfde zie je bij appel- en perenbomen. Zo stamt de Elstar uiteindelijk van één boom. Daar zijn takken uitgekapt die op talloze onderstammen gezet zijn, zodat er heel veel Elstar-bomen kwamen. Maar de onderstammen zijn helemaal geen Elstar. Als je die vrucht laat dragen, wordt het niets: kleine, smakeloze appeltjes komen er aan.
Zo zijn wij ook van nature: waardeloos wat vruchtdragen betreft. Wie de Heer Jezus leert kennen, ondergaat een drastische operatie: die hele waardeloze kroon moet eraf en in plaats daarvan wordt een nieuwe Ent op de onderstam geplaatst. Groeistof erbij en dan kan het proces van vergroeien en vruchtdragen gaan beginnen - als je ontvankelijk bent. Dat is een echte make-over - als de nieuwe Ent alle voedsel krijgt!
Wie kent BRAM? Rond sluitingstijd staat een agent bij een café te wachten , om te zien of hij nog wat mensen kan betrappen die met een slok of twee teveel op achter het stuur willen kruipen. Op een gegeven moment strompelt er een vent zo blauw als een balletje en stom lazarus de kroeg uit, struikelt over de drempel, schopt de kat, hangt enige tijd aan een paal, zwalkt dan rond over de parkeerplaats, probeert zijn sleutel op 5 verschillende auto's uit in alle gaatjes vooraleer hij zijn eigen auto gevonden heeft en is nog zeker 10 minuten bezig om zijn sleutel in het deurslot te krijgen . Alle overige bezopen bezoekers zijn intussen al lang en breed zwalkend vertrokken, maar de agent heeft enkel oog voor deze ene dronkelap. Eindelijk lukt het hem om in de auto te komen . Als hij uiteindelijk al startend, hortend en stotend met de auto wil wegrijden, laat de agent de bestuurder stoppen om een blaastest te ondergaan.
Zelfs na meerdere pogingen en andere batterijen geeft het apparaat nog steeds 0,0 promille aan. De agent vraagt stom verbaasd aan de man hoe dat in 's- hemelsnaam mogelijk is, waarop de man antwoordt:
Om toch te voorkomen dat zijn vrouw hem ontrouw zou worden doet hij haar een kuisheidsgordel om en sluit die af met een sleutel. De sleutel brengt hij bij zijn beste vriend Louis die een paar kilometer verder woont. Zegt Jef tegen Louis : "Moest ik binnen 2 jaar niet terug zijn dan moet ge de boel maar open doen en laat haar haar leven leiden zoals ze wil, ik zal dan toch wel den hoek om zijn, ik passeer nog ergens een koppensnellersland, ge weet maar nooit." "O.K." zegt Louis en Jef vertrekt met zijn fiets, richting west. Jef is amper vertrokken, ik geloof dat hij nog niet in Groenendaal was, of Louis rijdt met zijn auto voor hem in en doet hem stoppen. "Awel, wat krijgen we nu." zegt Jef heel verwonderd. "Zeg, ge hebt me de verkeerde sleutel gegeven !" zegt Louis.
Als de tarwekorrel niet in de aarde valt en sterft, blijft zij alleen.
De tijd voor allerlei ontmoetingen is voorbij, het grote offer staat voor de deur. Levensgroot ziet Hij het voor zich: wil Hij alleen blijven, de enige die thuishoort in het huis van de Vader? Nee, Hij is bereid te sterven om veel vrucht voort te brengen. Dat sterven is ontzagwekkend in zijn verschrikking ('nu is mijn ziel ontroerd', vers 27), maar Hij wil daaruit niet verlost worden. Juist dat sterven zal verlossing betekenen - voor ons! Zo kan het huis van de Vader vol worden. En wij? Hij trekt gelijk de lijn door: willen wij op onszelf blijven? Je vastklampen aan je eigen leven betekent dat je het verliezen zult. Maar als we het aan Hem geven, zal het vrucht dragen, betekenis krijgen, eeuwigheidswaarde verwerven.
Gedichtje voor de dames en heren Toen de eerste rimpels kwamen was ik in paniek, ik liet mijn face toen liften in een prijzige kliniek. Nou, mijn man vond het fantastisch, mijn gezicht was weer elastisch. Niks geen rimpels, niks geen vouwen, net zo glad als bij ons trouwen. Tot mijn vriend zei "het is misschien gek... maar jouw kop past niet meer bij je nek". Ach, een kleine ingreep, ze trekken dit dus strak en geven hier een sneetje, anders krijg je dáár een zak. Nou mijn man was heel tevreden over wat ze met me deden, De chirurg zat met mijn borsten in z'n maag want nu zaten die volgens hem veel te laag. Toen ze waren opgehesen, leken ze een beetje klein, maar met siliconenvulling mochten ze er best weer zijn. Nou ik zag mijn man ontvlammen, want ik had dus zulke prammen. Toen op een avond na het vrijen, keek hij peinzend naar mijn dijen. En al had ie geen duidelijke kritiek ik ging toch weer terug naar de kliniek. Ik had trouwens ook een buikje, dus na enig overleg liet ik dat meteen ontvetten, ze zuigen dat in no-time weg. Om tegelijkertijd mijn billen minstens zóóó'n stuk op te tillen. Ik was op ieder feestje weer in tel maar zat wel héél strak in mijn vel. Mijn man was niet meer zo op zijn gemak, want op straat riepen jongens "ga je lekker ouwe zak". Nou toen kocht ie een toupetje en een veel te strak korsetje. Hij ging wandelen en trimmen en in het fitnesscentrum gymmen. En maandenlang volgde hij een rigoureus dieet, tot hij zonder reden in de sauna overleed! Daar stond ik op het kerkhof mooi te wezen aan het graf, maar nu hij erin lag was de aardigheid eraf. Nu laat ik de kwabben zwellen en ik zal u wat vertellen... Dames laat je niet verlakken, laat de boel toch rustig zakken. Met gladgestreken nekken valt het leven niet te rekken! Koester buik en onderkinnen,
Klinkt het bekend? Als goed voornemen in het nieuwe jaar of na een conferentie: 'Vanaf nu ga ik iedere ochtend een half uur stille tijd houden!' En het lukt! Twee, drie ochtenden spring ik m'n bed uit en ga een half uur stille tijd houden. Heerlijk! De hele dag door ervaar ik dat het een goede start is geweest. Blij vertel ik het op m'n kring: 'Ik heb ervoor gekozen om regelmatig stille tijd te houden en merk dat God het echt zegent!'
De vierde ochtend is het wat moeilijker. Dan herinner ik me een uitspraak van Keith Green: 'Jesus rose from the death, you even can't get out of bed?' (Jezus kwam uit de dood terug en jij kunt niet eens je bed uitkomen?) En kreunend strompel ik uit mijn bed. De volgende ochtend... verslaap ik me. Ik beloof God dat ik de volgende ochtend weer stille tijd zal houden. Die ochtend lukt het, de ochtend daarna niet. Ik voel me schuldig en geef het uiteindelijk op.
Een kippenkweker zit in zijn stamcafé naast een vrouw en bestelt > een glas champagne. > De vrouw kijkt op en zegt: "Kijk nu, ik bestelde ook net een glas > champagne." > "Wat een toeval", zegt de man, "want dit is een speciale dag voor > mij Ik heb iets te vieren." > "Voor mij is het ook een speciale dag en ik ben ook aan het vieren, zegt > de vrouw." > Wat een toeval," zegt de man. Als ze klinken vraagt hij:"En wat ben jij > aan het vieren?" > Wel, mijn echtgenoot en ik proberen al lang een kind te krijgen en > vandaag vertelde mijn dokter dat ik zwanger ben." > "Wat een toeval", zegt de man. "Ik ben een kippenkweker. > Jarenlang waren mijn kippen onvruchtbaar, maar vandaag zijn ze eindelijk > bevruchte eieren beginnen leggen." > Dat is groot nieuws", zegt de vrouw. "En hoe werden je kippen vruchtbaar?" > Ik veranderde van haan." antwoordt hij. > > Zij lacht eens en zegt: "Wat een toeval." > >
Bij GM BELGIUM stelt men 5 kannibalen te werk als programmeur. > Op hun eerste werkdag moeten ze bij de grote baas komen en die zegt: je > mag hier komen werken en veel geld verdienen maar geen medewerkers opeten > hè, enkel eten vanuit de kantine. > > De kannibalen beloven niemand lastig te vallen. > 4 weken later komt de de grote baas bij hen en zegt: jullie hebben heel > goed gewerkt maar wij missen een kuisvrouw, weten jullie daar soms meer > van? > Neen ! zeggen ze allemaal en zweren dat ze er niets mee te maken hebben. > Wanneer de baas weg is vraagt het stamhoofd: wie is hier dat kieken die de > kuisvrouw opgegeten heeft? > Een van hen steekt zijn vinger op en zegt met een heel fijn stemmeke: "ik, > chef" > Het stamhoofd: "stom kieken, sinds 4 weken eten wij niets anders dan > Managers en sectieoversten omdat die door niemand gemist worden en gij > moet natuurlijk iemand opeten die werkt !!!"
De goede herder legt zijn leven af voor de schapen.
Buiten zijn wolven, leeuwen en beren. Alleen een goede herder waagt zijn leven tegenover die roofdieren om zijn eigen schapen te beschermen. Zo is de Heer Jezus. En Hij kent ons allen heel persoonlijk. Uit de Joodse stal, uit de Nederlandse stal, overal vandaan: Hij kent ze en heeft er één kudde van gemaakt. Maar dan zet Hij een stap verder, stijgt boven deze gelijkenis uit. Want wat we in vers 17 en 18 vinden, is wat Hij ondertussen al voor de kudde heeft gedaan. De Heer Jezus heeft zijn leven afgelegd - uit eigen vrije wil. Inderdaad: omdat de Vader dat vroeg, maar ook omdat Hij ons zeer, zeer liefheeft. Bij Hem zijn we echt veilig.
Wat zegt u van Hem, omdat Hij uw ogen geopend heeft?
Ongetwijfeld was de blindgeborene verbaasd en blij om te kunnen zien. In deze geschiedenis zien we zijn ogen steeds verder voor de waarheid open gaan. Dat geldt helaas niet voor de farizeeën: zij hadden hun eigen invulling van wat er wel en niet op sabbat mocht - geheel volgens de traditie. Ruimte voor wonderen en bewogenheid met mensen was er daardoor niet zo veel. Het helpt niet als ze proberen om het wonder te ontkennen: iedereen kon zien dat het waar was - al schuiven de ouders de verantwoordelijkheid liever van zich af. Alleen de blindgeborene is zonder angst. Maar hij heeft dan ook echt iets bijzonders meegemaakt - en dan heeft een vraag naar wie Jezus is een heel persoonlijke lading gekregen.
Maak tijd om te werken, het is de prijs die je voor je resultaten betaald Maak tijd om te denken het is de bron van je kracht Maak tijd om te lezen het is de basis van je kennis Maak tijd om te dromen het tilt je op naar de sterren Maak tijd voor je vrienden het is een bron van zegen Maak tijd om positief te zijn het is een deel van je langer leven Maak tijd om te vergeven het geeft je gemoedrust en vrede maak tijd om te danken het brengt je dichter bij elkaar
Een dokter vraagt aan zijn stagiaire om hem een voormiddag te vervangen Toen hij terug kwam vroeg hij natuurlijk of alles goed verlopen was. Ik denk het wel was het antwoord; Mijn eerste patiënt kwam binnen met verschrikkelijkehoofdpijn. En wat hebt ge gedaan vroeg de dokter? Dafalgan voorgeschreven was het antwoord. Uitstekend zei de dokter Mijn tweede patiënt had geweldig last van maagzuur. En... vroeg de dokter. Ik heb maalox voorgeschreven. Weer uitstekend zei de dokter Mijn derde patiënt was een vrouw.
Zij kwam nogal hysterischbinnengelopen, kleedde zich volledig uit, ging op de tafel liggen en zei "Help mij aub,help mij aub, het is al vijf jaar geleden dat ik nog een man heb gezien." Waarop de dokter vroeg, en wat hebt ge daar mee gedaan? Oogdruppels voorgeschreven was het antwoord.
hier weer enkele 3d kaartjes,het is immers lang geleden dat ik er op het blog gezet heb ,niet dat ik er geen maakte,maar ik vergat er telkens foto's van te nemen,en nadien waren ze al weg,zo zie je maar soms moet men snel zijn.maar hier zijn er enkele
Een nieuwe blonde uitzendkracht staat een beetje hulpeloos bij de papierversnipperaar. Wanneer er uiteindelijk een andere secretaresse langskomt die merkt dat ons blondje vrij zielig staat te kijken, vraagt ze haar: "Kan ik je misschien helpen?" "Ja graag!" antwoordt ze. "Ik vind maar niet hoe dit ding werkt!" "Heel simpel," antwoordt de secretaresse, en neemt het dikke dossier uit de handen van het blondje, en stopt het in de versnipperaar en drukt op een groene knop. "Bedankt," zegt het blondje, "en weet je ook waar de kopieën uitkomen?"
Als wij in de kerk zijn opgegroeid en doordrenkt zijn met bijbelse leer, lopen we het risico dat we zo gewend zijn aan alle onderdelen van de leer dat die ons niet meer kunnen verbazen. Voor de omstanders van de Heer Jezus was dat anders. Veel discipelen hadden Hem verlaten, een deel van zijn familie geloofde niet in Hem. Dat had alles te maken met zijn pretenties: dat alles wat Hij deed en zei rechtstreeks uit de hemel kwam. Het is goed om eens stil te staan bij dat heel bijzondere. Laten we ons maar verbazen over de leer van Jezus, laten we die maar diep tot ons laten doordringen!
Na opgravingen in de Russische bodem tot een diepte van 100 meter hebben Russische wetenschappers resten gevonden van koperdraden, met een geschatte leeftijd van zo n 1000 jaar. De Russen hebben hieruit de conclusie getrokken dat hun voorouders reeds 1000 jaar geleden beschikten over een koper netwerk!
Om niet achter te blijven zijn Amerikaanse wetenschappers ook hun bodem gaan afgraven waarbij ze op een diepte van 200 meter resten van glasvezels aantroffen. Deze vezels bleken na onderzoek zo n 2000 jaar oud te zijn, waaruit de Amerikanen concludeerden dat hun voorouders reeds 2000 jaar geleden al een zeer geavanceerd digitaal glasvezel netwerk in hun bezit hadden. En dat zo`n 1000 jaar voor de Russen...
Een week later hebben de Belgen het volgende rapport gepubliceerd:
Na opgravingen in de Belgische bodem, tot op een diepte van 500 meter, hebben Belgische wetenschappers helemaal niets gevonden.
De Belgen concluderen hieruit dat zo n 5000 jaar geleden de oude Belgen reeds in het bezit waren van een draadloos netwerk
Als je op straat aan iemand zou vragen wat eeuwig leven is, krijg je een antwoord dat iets te maken heeft met 'doorleven na het sterven'. Maar wie de belofte van God goed leest, ziet dat het niet gaat om leven dat pas na de dood begint, maar om leven dat nu al aanwezig is. Jezus zegt niet: 'Wie gelooft, die zal na zijn sterven eeuwig leven.' Nee, Hij zegt: 'Wie gelooft, heeft dat eeuwige leven nú al.' Want in de Bijbel staat: 'Dit is het eeuwige leven, dat wij God kennen, en zijn Zoon Jezus Christus' (Johannes 17:3). Het échte leven begint nu al. Laten we het dan ook voluit leven!
Er is veel in dit leven om angstig van te worden. Allemaal krijgen wij te maken met stormen, met onverwachte gebeurtenissen, met onbeheersbare situaties, met ziekte of angst. Wij merken steeds weer dat we kleine en kwetsbare mensen zijn. In de angst die zijn discipelen hier meemaken, troost de Heer Jezus hen. Niet met grote, opvallende wonderen, maar met Zichzelf. Hij is erbij, ze zijn niet alleen. Zijn wij soms bang, voelen wij onze kwetsbaarheid? Hij komt dan ook bij ons, met diezelfde wonderbaarlijk troostende woorden: 'Ik ben het.'
Norman en zijn blonde vrouw luisterden tijdens het ontbijt naar de radio en hoorden de nieuwslezer zeggen "Er wordt 8 tot 10 cm sneeuw verwacht vandaag ,wilt u uw auto aan de kant van de straat parkeren met de oneven nummers,dan kan de sneeuwploeg ongestoord door rijden De vrouw van Norman ging naar buiten en verplaatste de auto Een week later alweer tijdens het ontbijt zei de nieuwslezer op de radio "We verwachten vandaag 10 tot 12 cm sneeuw,wilt u uw auto aan de kant van de straat parkeren met de even nummers zo dat de sneeuwploeg er ongestoord door kan? De volgende week tijdens het ontbijt "zei de nieuwslezer"we verwachten 12 tot 14 cm sneeuw,wilt u uw auto...... Op dat moment viel de stroom uit De vrouw van Norman keek zeer verstoord en me een bezorgd gezicht zei ze "Schat ik weet nietwat ik moet doen,aan welke kant van de straat moet ik vandaag parkeren zodat de sneeuwploeg er goed langs kan??? Met liefde en begrip in zijn stem zoals alle mannen hebben die met een blondje getrouwd zijn zei Norman: "Waarom laat je hem deze keer niet gewoon in de garage staan???"
Het moet bedreigend zijn geweest voor de farizeeën: Jezus kende hun hart, hun geheime wensen en hun diepste gedachten. En Jezus is niet bang om ze uit te spreken. Hun geheimen worden openbaar. Ook wij zouden angst kunnen hebben, want in ons hart is het niet veel beter gesteld, ook al doen we wel eens alsof. Gelukkig is Jezus niet alleen Degene die ons hart kent, maar ook Degene die vergeeft, verzoent, geneest en nieuwe kansen geeft. We hoeven geen angst te hebben om ons hart wijd voor Hem te openen!
Een lang leven van ziekte en teleurstelling had de zieke man achter zich, zodat hij zo goed als geen enkele hoop meer had dat er nog iets aan zijn situatie zou veranderen. Uit eigen kracht kon hij het water niet bereiken en er was niemand die hem hielp. Totdat de Heer Jezus hem opzoekt. De Heer zegt tegen hem: 'Sta op!' In geloof doet de man wat de Heer hem zegt en ervaart zijn genezende kracht.
Hebben ook wij niet vaak met teleurstelling en geestelijke verlamming te maken? Misschien zegt Hij het vandaag wel tot u: 'Sta op en wandel!'
Een dokter vraagt aan zijn stagiaire om hem een voormiddag te vervangen Toen hij terug kwam vroeg hij natuurlijk of alles goed verlopen was. Ik denk het wel was het antwoord; Mijn eerste patiënt kwam binnen met verschrikkelijke hoofdpijn. En wat hebt ge gedaan vroeg de dokter? Dafalgan voorgeschreven was het antwoord. Uitstekend zei de dokter Mijn tweede patiënt had geweldig last van maagzuur. En... vroeg de dokter. Ik heb maalox voorgeschreven. Weer uitstekend zei de dokter Mijn derde patiënt was een vrouw. Zij kwam nogal hysterisch binnengelopen, kleedde zich volledig uit, ging op de tafel liggen en zei "Help mij aub, help mij aub, het is al vijf jaar geleden dat ik nog een man heb gezien." Waarop de dokter vroeg, en wat hebt ge daar mee gedaan?
De kruisspin pakt een kleine vlieg De mus is haar verderver De sperwer pakt de kleine mus En de adelaar de sperwer Zo vreet in het kleine dierenrijk Het ene diet het ander Alleen de mensen doen dat niet Die plukken alleen elkander:
'Heer, het was zo'n drukke dag, en ik nam geen seconde de tijd om te bidden. Nu is de dag bijna voorbij, en ik ben te moe om met U te praten.
Het tempo van het leven ligt zo hoog, denken aan morgen doet me duizelen. Ik maak me nu al bezorgd over het weer en alle plannen die ik moet zien te verenigen.
Heer, zal deze gekte ooit stoppen, of moet ik me altijd tot het uiterste inspannen om mijn hoofd boven water te houden?'
Ik kijk uit naar de dag dat ik Jezus werkelijk zal ontmoeten, wanneer Hij zijn armen zal openen om mij te omhelzen.
Maar terwijl Hij diep in mijn vermoeide ogen kijkt, klinken zijn woorden, misschien onverwacht: 'Je hebt je leven op een belachelijk hoog tempo geleid, en tot mijn spijt moet Ik zeggen dat je de verkeerde wedloop koos.
Je vloog en je haastte, de hele dag door, maar alles wat Ik wilde, was jouw gebed horen. Dan had Ik je onder mijn vleugels genomen en je kracht gegeven om de belangrijke dingen te doen.'
Gisteravond werd ik op weg van de kroeg naar huis aangehouden door de politie. "Alcohol-controle, uw papieren alstublieft!" snauwde de agent. Ik gaf hem de papieren ter inzage. "Heeft u gedronken?" vroeg hij.
Ik zei: "Ik verzeker u, dat ik geen druppel alcohol gedronken heb!" Agent: "Ok, Ik wil dat u meewerkt aan een kleine test! Stel, u rijdt in het donker op straat en er komen u plotseling twee lichten tegenmoet, wat is dat? " Ik: "Een Auto."
Agent: "Tuurlijk, dat klopt, maar welke merk?
Een Mercedes, een Audi of een BMW?" Ik: "Weet ik veel!" Agent: "Dus toch gedronken?"
Ik: "Ik garandeer u dat dat niet zo is!" Agent: "Ok, nog een test: Stel, u rijdt in het donker op straat
en er komt u plotseling één licht tegemoet, wat is dat? Ik: "Een Motor!" Agent: "Tuurlijk, dat klopt, maar welke merk?
Een Honda, een Kawasaki of een Harley?" Ik: "Weet ik veel!" Agent: "Dus toch gedronken?" Ik werd langzamerhand erg boos, dus wilde ik de agent ook aan een test onderwerpen. Dus ik vroeg: "Zo, zo, meneer de politie agent. Tegenvraagje:
Er staat een vrouw langs de straat.
Ze is schaars gekleed, draagt een mini-rok, netkousen en zeer hoge naaldhakken. Wat is dat?" Agent: "Da´s duidelijk, dat is een prostitué, oftwel plat gezegd een hoer!" Ik: "Tuurlijk, klopt, maar welke? Uw dochter, uw vrouw of uw moeder?"
Vindt u het ook zo merkwaardig dat de Heer zijn eerste wonderteken deed op een bruiloft? En wat Hij deed, had niets te maken met ziekte of narigheid, maar met de vreugde van een bruiloft: Hij veranderde daar water in wijn. De Heer Jezus wil niet alleen daar zijn waar nood, zorg, ziekte en pijn het leven moeilijk maken, maar wil ook graag daar zijn waar vreugde is. Een vreugde die we samen met Hem mogen genieten, in zijn aanwezigheid. Nodigen wij, net als dit bruidspaar, de Heer ook uit op onze feesten? Mag Hij er ook bij zijn?
Zie, het Lam van God, dat de zonde van de wereld wegneemt.
Hij, van wie Johannes getuigt dat Hij de Zoon van God is, kwam ... als een lam. Al helemaal aan het begin van zijn optreden wordt daarmee aangeduid hoe Hij het probleem van de zonde in de wereld op zal lossen. Niet door een machtswoord van de Schepper - want dat was Hij - maar door te sterven als een offerlam. Op grond van zijn verzoenend sterven zal de zonde eenmaal totaal uit de kosmos verwijderd worden.
Zover is het nu nog niet. Maar onze zonden wil Hij nu al wegnemen, als we Hem aannemen als het Lam van God, dat voor ons werd geslacht. Hem zij daarvoor de lof tot in alle eeuwigheid!
De schrijver van de Brief aan de Hebreeën vraagt aan zijn lezers om voor hem te bidden. Waarom? Het antwoord is eenvoudig: omdat bidden helpt! 'Een krachtig gebed van een rechtvaardige vermag veel,' zegt Jakobus in zijn Brief (Jakobus 5:16). Elia bad een gebed dat het niet zou regenen, en het regende drie jaar en zes maanden niet op de aarde. Toen bad hij weer en de hemel gaf regen en de aarde bracht vrucht voort. Misschien denkt u, ja, maar Elia was dan ook een profeet. Gelijk hebt u, maar Elia was tegelijkertijd een gewoon mens, 'een mens van gelijke natuur als wij', schrijft Jakobus. Bidden helpt! Dus doet u het maar vrijmoedig: God wil het namelijk Zelf!
Wie God wil dienen, moet zijn geboden serieus nemen. Vandaag hebben we gelezen: 'Laat uw wandel zonder geldzucht zijn.' De Heer zegt elders in zijn Woord dat geldzucht 'de wortel van alle kwaad' is (1 Timoteüs 6:10). Toch draait het bij veel mensen vooral om geld - ook bij 'christenen'.
Een dominee kwam op bezoek bij een zieke in het ziekenhuis. 'Wat hebt u?' vroeg de predikant. 'Twaalfhonderd euro,' zei de zieke man. 'Nee, ik bedoel, waarvoor ligt u hier?' 'Voor tweeduizend,' zei de zieke. 'U begrijpt mij niet,' zei de dominee, 'wat mankeert u?' 'Achthonderd euro, dominee, dat scheelt er nog aan.'
Als God nu eens de plaats mocht innemen die nu het geld bij velen heeft?
Zoals een goede vader zijn zonen opvoedt, zo doet God dat ook bij zijn kinderen. Misschien is dat wel de belangrijkste reden waarom God niet een muur om ons heen bouwt die ons beschermt voor tegenslagen. Juist in de tegenslagen leren we onze eigen beperkingen zien, en dat zorgt ervoor dat we ons vertrouwen op onze God gaan stellen. Door moeilijke omstandigheden leren we God en onszelf kennen. We leren te volharden en te gehoorzamen. We leren wat geloven in de praktijk inhoudt. Wanneer het ons altijd mee zou zitten in het leven, zouden wij die dingen niet zo goed leren. Wees daarom altijd vol goede moed, in elke omstandigheid. Raak niet in paniek; uw hemelse Vader weet ervan!
In de laatste verzen van Hebreeën 11 hebben we gelezen over mensen die ondanks hun geloof - misschien wel vanwege hun geloof - werden vervolgd, mishandeld en gevangen genomen. Vandaag worden we opgeroepen om te zien op Jezus. Hij werd immers ook mishandeld! Ook toen heeft God niet ingegrepen. God heeft zelfs zijn eigen Zoon niet gespaard voor de wreedheden van mensen. Omdat God iets anders op het oog had. Er gebeurt niets voor niets! De Heer Jezus wist dat. En daarom hield Hij vol.
Zie op Hem! Niet op uw omstandigheden, niet op uw problemen, maar op Hem! God legt u Zelf uit waarom dat goed voor u is: uw ziel zou anders bezwijken.
Een stom dronken man verlaat de bar,en op de parking gekomen stopt hij bij de eerste wagen....en betast het dak "d' as de mijne niet De volgende wagen ondergaat het zelfde lot Het is 'm nog niet De parkingwachter bekijkt het schouwspel en vraagt aan de man Waarom betast je het dak van die wagens, denk je zo je wagen te herkennen? Waarop de man antwoord ,ja..... Op de mijne staat een blauw zwaailicht
Moge de God van de vrede U toerusten met al het goede Zodat u zijn wil kunt doen Moge Hij in ons Datgene tot stand brengen Wat Hem welgevallen is Hebreeén 13:20-21
Mijn Vader dank U weldat U steeds bij mij bent Dat U al mijn gedachten en verlangens kent Dat U zo rustig en begrijpend bent Mijn Vader dank U wel
Ik dank U dat Uw hand mij steeds behoed en leidt Dat U mij wilt bewaren in de felste strijd Voor troost die Gij mij geef in de onzekerheid Mijn vader dank U wel
Mijn woorden schieten vaak te kort o Heer Wat U aan mij wilt geven dat is toch veel meer 'K ervaar Uw diepe rijkdom en geluk steeds meer Mijn Vader dan U wel
