Gedachten zijn moeilijk in woorden te vangen Ze zijn het geheim in een mensenhoofd Beinvloeden onzichtbaar de wandelgangen En wegen mee in wat je gelooft
Ik ging naar de studie en heb daar vervolgens de Heer Jezus leren kennen. De boodschap die ik daar hoorde, was zo nieuw voor mij. Ik hoorde van God en Jezus en kwam er al vlug achter dat ik zonder Hem leefde. Ik heb toen de Heer gedankt dat Hij voor mij gestorven is en heb Hem aangenomen als mijn Redder. Vervolgens leerde ik op deze bijbelstudiegroep mijn vrouw kennen. Wij zijn inmiddels getrouwd en hebben twee kinderen.
Later ben ik gaan inzien dat niet de man uit Heerlen, maar dat ik de gek was. Ik was de dwaas. De Here God heeft dit alles gezien en op het juiste moment stuurde Hij die straatprediker naar mij toe. Als ik nog thuis had gewoond, was ik waarschijnlijk nooit naar Vaals gegaan.
De Here God heeft zo'n 2000 jaar geleden op het juiste moment zijn Zoon naar ons gestuurd. Hij kwam en stierf voor ons toen wij er niet om vroegen.
Ik ging op weg en vlak voor de bioscoop kwam 'opeens' (toeval bestaat niet) die straatpredikant op mij af. Hij vroeg mij of ik God en Jezus kende. Het fijne was dat ik toen alleen was. Ik hoefde me dus niet anders voor te doen dan ik was. Er volgde een gesprek waarin ik de man vroeg of hij alleen maar predikte over Jezus of dat hij nog meer deed. Hij vertelde toen dat hij samen met een andere broeder een bijbelstudie in Vaals leidde. Ik was nieuwsgierig en vroeg hem wat dat inhield. Vervolgens besloot ik om daar eens heen te gaan.
Ik ben toen inderdaad gegaan. Onzeker, want ik wist niet wat ik zou aantreffen. Ik dacht toen: 'Als het iets raars is, een sekte of zo, dan ga ik meteen weg!'
Ik werd ouder en toen ik ruim vijftien jaar oud was, ben ik gaan werken in een hamburgerrestaurant in het centrum van Heerlen. Toen ik later ook in Heerlen ging studeren, kon ik boven het restaurant waar ik werkte een studentenkamer huren. In die tijd liep er in de stad geregeld een man rond die luidkeels het evangelie verkondigde. Ik weet nog dat ik toen dacht: 'Die man is gek!' Als ik hem samen met vrienden zag, lachte ik hem uit, maar diep in mijn hart had ik verdriet. Ik voelde me schuldig. Door mijn verleden had ik veel vragen over God, maar niemand vertelde mij er meer over, behalve deze man. Ik durfde dat natuurlijk tegen niemand te zeggen, totdat...
Ik weet nog goed dat ik samen met mijn mede-huisgenoten naar de bioscoop wilde gaan. Ik stelde hen voor om vooraf even een programmaboekje te gaan halen en toen gebeurde het.
In september 1996 leerde ik de Heer Jezus kennen als mijn persoonlijke Redder. Tot dit inzicht kwam ik door een straatpredikant en een bijbelstudiegroep in Vaals die ik geregeld bezocht. Daarvoor wist ik vrijwel niets van de Heer. Ik had wel eens van Jezus gehoord, maar dat Hij voor mijn zonden (verkeerde daden) aan het kruis van Golgota gestorven was, wist ik niet.
Ik groeide op bij mijn moeder in Heerlen-noord. Omdat mijn vader was gestorven toen ik vier jaar oud was, stond mijn moeder er alleen voor in de zorg voor mij en mijn broer. Zij was katholiek en bad in deze moeilijke tijd geregeld tot God. Ik stond vaak onder aan de trap te luisteren hoe zij bad. Achteraf denk ik dat mijn interesse (geloof) in de Heer Jezus daarmee is begonnen.
Een soldaat zat achter in een bus toen een jonge vrouw - die in verwachting was - opstapte. Zij ging zitten, wat bij de soldaat een glimlach opwekte. De jonge vrouw voelde dat hij met haar lachte en ging ergens anders zitten, waarop ze de soldaat weer hoorde lachen. Zij verwisselde een tweede, derde en zelfs een vierde maal en steeds begon de soldaat nog harder te lachen. De jonge vrouw vond dit erg en liet de soldaat arresteren. Toen de zaak voor de rechter kwam,
vroeg die hem zijn eigenaardig gedrag te verklaren. De soldaat zei: "Edelachtbare, toen de jonge vrouw in de bus stapte, zag ik in wat voor positie zij verkeerde. Ze ging zitten onder de reclame: "Verwijder iedere verdikking." Ik moest lachen en de vrouw verwisselde van plaats maar ging nu zitten onder de bioscoopreclame: "Binnenkort verwacht..." Ik moest weer lachen en de vrouw verwisselde terug van plaats. Nu onder een reclame van UNOX die als tekst had: "Ik weet een worstje te waardere!." Toen kon ik niet meer, maar het werd nog erger, toen zij voor de laatste maal van plaats verwisselde en onder de reclame van DUNLOP autobanden kwam te zitten. Hierop stond: "DUNLOP's rubberartikelen hadden dit ongeluk kunnen voorkomen!
Verhofstadt komt bij de hemelpoort. Petrus schrikt zich een hoedje want zo vaak ontmoet hij daar geen hoge politici. Hij weet niet zo goed wat hij met hem aan moet. Verhofstadt geeft aan dat zijn plaats toch echt in de hemel is. Maar volgens de regels moet Verhofstadt, alvorens hij mag kiezen, een dag in de hel en een dag in de hemel zijn. Petrus leidt hem naar de lift en zet hem eerst bij de deur van de hel af. De deur gaat open en Verhofstadt stapt meteen in de mooiste zee die hij ooit zag en waar hij ook nog kan diepzeeduiken! In de zee ontmoet hij bijzonder gelukkig ogende oude vrienden.
Ze schudden elkaars hand en praten volop over de goede oude tijd waarin ze beroemd en rijk werden. Vervolgens duiken ze, na eerst een paar vissen te hebben gegroet, samen verder.
Na afloop genieten ze van een diner met kreeft, kaviaar en champagne. De duivel is ook aanwezig en blijkt een bijzondere en aangename man te zijn die grapjes maakt.
Al met al is het zo'n heerlijke bijeenkomst dat de dag om is voor hij het in de gaten heeft.
Zijn vrienden zwaaien hem uit als hij terug de lift instapt. Als de lift weer open gaat komt hij in de hemel terecht. In de 24 uur die volgen zweeft Verhofstadt tevreden van wolk tot wolk.
Er wordt gezongen en op de harp gespeeld en Verhofstadt zingt graag een deuntje mee. Hij heeft het aardig naar zijn zin. Als hij weer voor Petrus staat, vraagt die hem of hij een keuze heeft kunnen maken.
Verhofstadt denkt even rustig na en zegt: "Ik zou het nooit gedacht hebben hoor, en ik moet zeggen dat de hemel heerlijk was". "Maar ik denk dat mijn plaats toch in de hel is bij mijn oude vrienden." Petrus begeleidt hem in de lift naar beneden en de deur gaat open.
Daar zijn zijn vrienden weer aan het duiken, nu echter in een vervuilde zee, er is geen vis te bekennen, ook geen koraal. Er is bijna geen zuurstof meer. Zijn vrienden hebben teveel lood om zich heen om boven te kunnen komen. Ze zitten vast in de vangnetten, ze kunnen geen kant meer op. De duivel komt naar Verhofstadt toe en slaat een arm om hem heen. "Ik snap er niets meer van", stamelt Verhofstadt. "Gisteren was het hier prachtig en aten we kreeft en kaviaar". "We dansten en hadden een heerlijke dag! Wat is er gebeurd?" De duivel kijkt hem aan, glimlacht en zegt: "Gisteren was het nog verkiezingstijd. Vandaag heb je gekozen."
De evangelist Filippus ging naar Samaria om er het evangelie van Jezus Christus te verkondigen. Zijn werk werd gezegend en Petrus en Johannes zorgden voor verdere consolidatie. Zij waren daar al eerder geweest. Toen Jezus nog bij hen was, verbleef Hij er namelijk twee dagen met zijn discipelen, na een merkwaardig gesprek met een vrouw bij een bron.
De vrouw, die op zo'n ongewoon uur kwam om water te putten, waarschijnlijk omdat ze liever alleen ging dan samen met de andere vrouwen, die haar met een scheef oog aankeken.
Jezus was er toen op verzoek van de Samaritanen gebleven en had hun veel verteld. Inderdaad: de beide mannen waren toen ook bij Hem. Dit moeten zij zich vast hebben herinnerd.
Een jongeman vertelde: 'Hij keek mij aan, en heeft iets tegen mij gezegd dat ik nooit meer zal vergeten.'
Een moeder zei: 'Hij heeft toen mijn kindje beter gemaakt.'
Alle herinneringen gingen weer leven.
En ze vertelden het elkaar: Toen en toen hadden ze Hem Zelf gezien en gesproken. Weet je nog bij wie Hij toen onderdak had? Jammer dat die en die er niet meer is; die wist zoveel van Hem te vertellen!
Eén vrouw zat stil in een hoekje. Ze fluisterde alleen wat tot haar naaste omgeving: 'Weet je dat ik toen zo verbouwereerd was, dat ik helemaal mijn kruik bij de bron vergat?'
Wat zullen we in de hemel elkaar straks veel wonderlijke dingen te vertellen hebben! Herinneringen aan Hem die zulke wonderlijke dingen in ons leven deed... alle eer aan Hem!
Er kwam eens een rijk man bij Jezus. Hij was op zoek naar de essentie van het (eeuwige) leven. Maar Jezus ziet een belangrijk obstakel bij de man, die met zijn beide vuisten vast zit aan zijn geld en zijn bezittingen. Voor Jezus is het volkomen helder wat de man zou moeten doen: loslaten. Hij zegt: 'Verkoop alles wat u hebt, geef het aan de armen en u zult een schat in de hemel hebben - en volg Mij.' Oei! Dat had Hij nou net niet moeten zeggen...
Jezus' boodschap is schokkend - maar ook bevrijdend! Hij heeft gezegd: 'Laat los en u zult losgelaten worden.' Het is niet verkeerd om geld te hebben, zolang dat geld ons maar niet heeft. En, last but not least: volg Jezus - gelóóf.
De wereld wemelt van apen. We zitten met z'n allen in een val, muurvast met onze vuisten in een kokosnoot. Op zoek naar geluk zoeken we ons een ongeluk. Zolang de welvaart groeit, hebben we het gevoel steeds dichter bij dat 'geluk' te komen. Maar in werkelijkheid zitten we gevangen en werken we onszelf steeds dieper in de nesten. De auto moet sneller, het huis groter, ons voedsel lekkerder en de vakanties steeds verder weg. We kunnen niet meer terug. Of wel? Ja, natuurlijk kan dat wel, maar dat willen we niet. De winst op korte termijn laten we niet schieten voor ons behoud op de lange termijn. Het komt niet in onze hoofden op.
