Gisteren is geschiedenis Morgen is mysterie Vandaag is een cadeau
Voor vele kwalen bestaan goede medicijnen tegen domheid en afgunst niet
Kaboutersmanneke in werking
je doel bereiken betekend je angst overboord gooien
Soms doe ik het liefst een beetje troost in je blogje,dan neem je,waar je ook gaat steeds een beetje troost met je mee;
Uit het oog,maar niet uit het hart,
alweer een jaartje wijzer.
De wil met z'n tweéen het
ene te scheppen, dat meer
is dan zij die het schiepen
Een gelukkig huwelijk is een lang
gesprek dat altijd te kort lijkt.
Toppunt van een gelukkig huwelijk:
zich tegelijkertijd altijd en nooit alleen voelen
Beoordeel dit blog
*~[Luan]~*
................*Welkom op mijn blog*................
23-05-2007
apen 2
APEN (2)
De wereld wemelt van apen. We zitten met z'n allen in een val, muurvast met onze vuisten in een kokosnoot. Op zoek naar geluk zoeken we ons een ongeluk. Zolang de welvaart groeit, hebben we het gevoel steeds dichter bij dat 'geluk' te komen. Maar in werkelijkheid zitten we gevangen en werken we onszelf steeds dieper in de nesten. De auto moet sneller, het huis groter, ons voedsel lekkerder en de vakanties steeds verder weg. We kunnen niet meer terug. Of wel? Ja, natuurlijk kan dat wel, maar dat willen we niet. De winst op korte termijn laten we niet schieten voor ons behoud op de lange termijn. Het komt niet in onze hoofden op.
Een moederke wordt 90 jaar. Haar kinderen en kleinkinderen geven een groot feest voor haar. Zij vragen haar: "Moeke, heb je nog een wens?" "Ja," zegt Moeke, "als ik dood ga, wil ik gecremeerd worden." "Ok," zeggen de kinderen, "dat regelen wij voor u." "Maar heb je niets anders te wensen?" "Nee," zegt Moeke, "ik heb toch alles." "Ja, maar wij willen graag iets speciaals doen." zeggen de kinderen. "Och ja," zegt Moeke, "als ik dood ben en gecremeerd, strooi mijn as dan maar uit over de parking van den ALDI." "Waarom den ALDI, Moeke?" vragen de kinderen. "Ja, dan weet ik zeker dat jullie een of twee keer per week langs Komen..."
Dit is een waargebeurd verhaal op een BA (Britsh Airways) vlucht van Johannesburg naar Londen.
Een staande ovatie voor dit Cabine Personeel....
Een Marokkaan van ongeveer 30 jaar oud, kwam te zittennaast een zwarte priester . Hij vond het erg vervelend en riep de stewardess.
Stewardess; "waarmee kan ik u van dienst zijn?"
Marokkaan: "Naar het schijnt ziet u het dus niet. U heeft mij naast een zwarte priester geplaatst.
Ik wil niet zitten naast iemand van zulk een weerzinwekkende geloofsafkomst. Zoek voor mij een andere plek.
Stewardess: "Blijft u a.u.b kalm. Bijna alle plaatsen in het vliegtuig zijn bezet. Ik zal gaan kijken of er een andere plekbeschikbaar is." De stewardess vertrok en kwam na een paar minuten terug.
Stewardess: "mijnheer, precies zoals ik reeds verwacht had, zijn er geen plaatsen meer beschikbaar in de economy class. Ik heb met de piloot gesproken en hij gaf aan dat er een plek vrij is in de business class.
Ook hebben wij een plek vrij in de first class." Voordat de Marokkaan iets kon zeggen, vervolgde de stewardes: "Het is niet gebruikelijk om in ons bedrijf om iemand van de economy class te plaatsen in de First class. Maar gezien de omstandigheden vindt de piloot het een schandelijk vertoon om een ander te laten zitten naast zulk een walgelijk persoon."
Ze richtte zich toen tot de priester en zei, "daarom, meneer, Als u het zou willen, pakt u uw handbagage, er is een stoel vrij voor u in de first class." Op dat moment, stonden alle passagiers die geschokt waren van hetgeen zij hadden gezien en gehoord op en applaudisseerden
In India worden apen al eeuwenlang gevangen met behulp van een uitgeholde kokosnoot met een gat erin. De Indiërs gooien rijst in de kokosnoot en binden de noot vervolgens met een touwtje aan een boom. Wanneer een aap doorheeft dat er wat lekkers in de noot zit, steekt hij zijn poot door het gat van de noot en neemt een handje rijst. Maar zijn vuist kan hij niet meer door het gat terughalen: het gat is veel te klein voor de gevulde vuist. Gevangen! Voor iemand die de val doorziet, is het volkomen duidelijk wat de aap zou moeten doen: loslaten! Maar het komt eenvoudig niet in de kop van de aap op om de winst op korte termijn te laten gaan voor zijn redding op de langere termijn.
Moge nu de Heer van de vrede Zelf u altijd op elke manier de vrede geven.
Wat een boel onrust, wat een hectiek, wat een drukte is er in het leven. Hier is een belofte waar we sterke behoefte aan hebben: vrede. Niet als de afwezigheid van oorlog, maar de aanwezigheid van de Heer. Hoe doet Hij dat? Altijd, op allerlei wijze. Hij is er onafgebroken, zonder mankeren. Maar zijn vrede gééft Hij ook, elke keer weer nieuw, elke keer weer anders, telkens overrompelend, verrassend. Zo gaan wij met Hem om: bij elke bocht en bij elke wending is Hij weer anders, en geeft Hij ons op zijn eigen, onnavolgbare manier, zijn vrede. Wat denk je ervan?
Let op je gedachten,ze worden woorden Let op je woorden,ze worden daden Let op je daden ,ze worden gewoonten Let op je gewoonte ,ze worden houding Let op je houding,het wordt je bestemming fr outlaw
Het leven is zo'n kostbaar geschenk. Realiseren we ons dat genoeg?
U draagt verantwoordelijkheid voor uw eigen leven en het is aan u wat u met dat leven doet! God heeft ons leven gegeven en Hij wil graag dat we leven met Hem en dat we de gaven en talenten gaan ontdekken en gebruiken die we van Hem hebben gekregen, en dat we Hem daarmee eren.
Maak iets van je leven... geniet ervan, binnen de grenzen van de richtlijnen en leefregels vanuw Vader. Deze richtlijnen zijn voor u, opdat het u welga!
Leef om God te dienen, om Hem te eren en leef om te genieten van al het goede dat God u geeft! Leef!!!
Tijdens het Utrechts filmfestival van 2005 was er een première van de film 'LEEF!'. Opmerkelijk daaraan was dat de regisseur van de film een dag daarvoor was overleden.
Dat trof me: een jonge, doodzieke man (hij wist dat hij zou gaan sterven) maakt een film getiteld 'Leef!'. Zelf sterft hij.
Wat beweegt iemand die gaat sterven om zo'n film te maken? Ik sterf en leef door in mijn film? Een afscheid van of een ode aan het leven? Een oproep aan ons, die nog leven: Leef, en doe dat dan zo goed als je kunt, je weet niet hoeveel tijd je hebt?
Ik weet helemaal niets van deze man en ook niets van z'n motief voor deze film. Toch vind ik dat ene woordje 'LEEF!' zo uitdagend, zo positief. Niet geleefd worden, niet het leven maar over u heen laten komen, maar: leef! bewust!
We besloten er wat rozenmest bij te doen. Een les die we hadden geleerd van een oude tuinder, in de tijd dat we nog een moestuin hadden: bemesten is noodzaak.
Na twee jaren van zorg hebben we nu een zee van gele rozen in onze voortuin. Dat bracht me op de volgende gedachte (God leert ons zoveel door zijn schepping heen): wij mensen zijn vaak precies zoals die verwaarloosde roos. We doen onszelf tekort door ons niet te voeden met Gods Woord en door niet naar kerkdiensten te gaan. God snoeit ook vaak in ons leven en dat kan flink pijn doen. Maar het resultaat is een zee van gele rozen: we komen tot bloei, bereiken ons doel in dit leven. Snoeien en bemesten is goed voor planten. Bijbellezen, de samenkomsten bezoeken en vertrouwen in geloof dat God leidt, dat is goed voor mensen. Zoals onze kinderen zingen: 'Lees je Bijbel, bid elke dag dat je groeien mag.'
Enige jaren geleden betrokken wij ons nieuwe huis. De extra ruimte, het uitzicht en de zonnige tuin hadden ons over de streep getrokken. Hoewel het huis zeer aan onze smaak voldeed, wilden we er toch ons eigen stempel op drukken.
Na binnen de nodige aanpassingen gedaan te hebben, kwam de voortuin het eerst in aanmerking voor een verandering. Het gras werd verruild voor een border en bestaande planten werden verplaatst.
Mijn oog viel op een zielige klimroos aan de muur, verwilderd, met hier en daar een klein geel roosje. De koningin onder de bloemen had het zwaar gehad. Ik besloot de roos een nieuwe kans te geven. Er werd flink gesnoeid. Dat viel niet mee met al die dorens. Een tak moest nog verwijderd worden, maar dat lukte me niet alleen. Mijn man schoot te hulp. Op mijn aanwijzingen knipte hij een aantal moeilijk bereikbare takken weg. Er bleef niet veel van de roos over.
> > >>>>>>Vier studenten aan de hogeschool arriveerden maar liefst twintig >>>> minuten >>>>>>te laat op een belangrijk schriftelijk examen. >>>>>> >>>>>>De betrokken hoogleraar,die zelf surveilleerde, deelde de studenten >>>> mee >>>>>>dat ze te laat waren en om die reden niet meer aan het examen konden >>>>>>deelnemen. >>>>>> >>>>>>De studenten probeerden de hoogleraar te vermurwen en voerden als >>>> excuus >>>>>>aan, dat ze gevieren met de auto waren gekomen en dat deze een lekke >>>> band >>>>>>had gehad. >>>>>> >>>>>>In dat geval, zo vond de hooggeleerde, verdienden de vier heren een >>>> extra >>>>>>kans; een schriftelijk examen bij hem thuis, de week daarop, op >>>> hetzelfde >>>>>>tijdstip. >>>>>> >>>>>>Vanzelfsprekend was het viertal die dag stipt op tijd. Elke student >>>> kreeg >>>>>>een aparte kamer toegewezen met een stoel en tafel, waarop een >>>> gesloten >>>>>>omslag lag met de examenvragen. >>>>>> >>>>>>Het gevreesde examen bestond uit slechts één vraag: "Welke band was >>>> lek?"
Soms, als ik wakker lig in de nacht, hoor ik duidelijk het kloppen van mijn hart.
Dat kloppen duurt nu al meer dan 85 jaar, want het is begonnen toen ik nog in de schoot van mijn moeder was. Dag en nacht gaat dat kloppen door; tijdens werk en ontspanning, als ik eenzaam ben of in een gezellige kring zit.
Probeer maar eens te berekenen hoeveel keren het hart heeft geklopt, als iemand een halve eeuw heeft geleefd. Het loopt in de honderden miljoenen. Nimmer onderbroken.
In de vroege morgen hoor ik vaak een lijster zingen. Zo'n klein vogeltje heeft net zo'n hart als ik, ook geconstrueerd als een 'dubbele pomp', zoals William Harvey dat in 1624 voor het eerst heeft uitgelegd. Toen kwam men erachter hoe het hart werkt; in de grote zoogdieren net zoals in zo'n heel klein en licht vogeltje.
Zó heeft de Schepper het bedacht en zo heeft Hij het gemaakt. En als het hart ophoudt met kloppen, dan is het einde gekomen.
Daar kan ik zelf niets aan doen. Dat bepaalt de Heer van leven en dood. Wat geeft dat een diep gevoel van afhankelijkheid!
> > >>>> >>>>Waarom erfgoedzorg interessant is... >>>> >>>> >>>> >>>>Uit recent onderzoek is het volgende gebleken : >>>> >>>>Na opgravingen in de Russische bodem tot een diepte van 100meter hebben >>>>Russische wetenschappers resten gevonden van koperdraden, met een >>>>geschatte leeftijd van zo'n 1000 jaar. De Russen hebben hieruit de >>>>conclusie getrokken dat hun voorouders reeds 1000 jaar geleden beschikten >>>>over een kopernetwerk ! >>>> >>>> >>>>Om niet achter te blijven zijn Amerikaanse wetenschappers ook hun bodem >>>>gaan afgraven waarbij ze op een diepte van 200 meter resten van >>>>glasvezels >>>>aantroffen.Deze vezels bleken na onderzoek zo'n 2000 jaar oud te zijn, >>>>waaruit de Amerikanen concludeerden dat hun voorouders reeds 2000 jaar >>>>geleden al een zeer geavanceerd digitaal fibernetwerk in hun bezit >>>>hadden. >>>>En dat zo'n 1000 jaar voor de Russen... >>>> >>>> >>>>Een week later hebben de Belgen het volgende rapport gepubliceerd: "Na >>>>opgravingen in de Belgische bodem, tot op een diepte van 500 meter, >>>>hebben >>>>Belgische wetenschappers helemaal niets gevonden." >>>>De Belgen concluderen hieruit dat zo'n 5000 jaar geleden de Oude Belgen >>>>reeds in het bezit waren van een draadloos netwerk.
