HET HEEFT BLOED GEKOST (1)

Soendar Singh die in India woonde, was tot geloof in Christus gekomen. Daarna had hij nog maar één verlangen, namelijk de mensen te vertellen over Jezus Christus. Hij trok het verboden Tibet in om ook daar het Woord van God te brengen. Daar is hij waarschijnlijk om het leven gekomen.

Koningin Wilhelmina noemde hem trouwens één van haar geestelijke vaders. Waarschijnlijk omdat zij bij hem vond wat ook voor haar zo belangrijk was, namelijk dicht bij God leven en getuigen van Christus in een wereld die bezig is God te vergeten.

In een van zijn boeken vertelt Soendar Singh over twee jongens die woonden in een klein dorpje in het uitgestrekte land. Zij waren aan het dobbelen, en werden daarbij betrapt door de politie. In hun dorp was dobbelen ten strengste verboden. Beide jongens werden opgesloten. Pas als er een grote geldsom als boete betaald was, zouden ze weer worden vrijgelaten.

Een opmerkelijk begin van een Brief! Moeilijkheden waar we in terecht komen, als vreugde beschouwen? Dat lijkt niet echt logisch.

Het leven als christen is vol problemen die ons ongevraagd en onverwacht overvallen. De vraag is hoe we met die problemen omgaan. Stellen we ons vertrouwen op God alleen en willen we, dat Hij tot zijn doel komt in en met ons leven? Problemen lijken soms vijanden, maar in Gods hand zijn ze een middel om ons dichter bij Hem te brengen en meer op Jezus Christus te gaan lijken.

En als we het even niet zien zitten, laten we dan alsjeblieft niet bij onszelf te rade gaan, maar God om wijsheid vragen. Hij zal ons niet in ons sop laten gaar koken, maar geeft ons mild en zonder verwijt. Hij laat ons niet los.

In West-Europa hebben de meeste mensen een goede opleiding, of ten minste de kans om goed onderwijs te volgen. We weten heel veel. Er zijn specialisten voor van alles en nog wat.

In Gods wereld zijn ook specialisten nodig. Mensen die zich specialiseren in goede werken. De opleiding hiervoor krijgen we uit Gods Woord. En Hij geeft ons ook nog de daadkracht. In Christus Jezus zijn we geschapen tot goede werken die God dan ook nog eens voor ons klaarlegt, zodat we ze kunnen doen. Zijn Woord is betrouwbaar. Laten we eens wat minder praten en wat meer doen voor God. En als we niet weten wat we moeten doen, laten we Hem dan vragen wat Hij wil dat we zullen doen.

MOE

Ik ben mijn zonden moe en mijn berouw,

ik ben mijzelf moe en ik ben

het zoeken moe naar God, die ik niet ken,

en die ik toch zo graag kennen zou.

Ik ben mijn zwakheid moe en mijn verdriet,

mijn arbeid en mijn hoop en mijn genot,

maar bovenal het zoeken naar mijn God! -

Ik ben het zoeken moe - maar God niet.

Hij ziet en kent mijn zonde en vergeeft

ze zeventig maal zeven maal en meer.

Hij wil niet, dat mijn ziel sterft maar leeft.

O, wonderbare goedheid van de Heer,

die naar zo'n moedeloze ziel nog vraagt,

die alle dingen, en ook mij verdraagt.

Uit: Gebroken Kleuren; Jacqueline E. Van der Waals

Een tennisracket in mijn handen dient geen enkel nut.

Een tennisracket in de handen van Roger Federer is goed voor een Wimbledon kampioenschap.

Het ligt er maar net aan wie hem in handen heeft.

Een autostuur in mijn handen maakt mij arm.

In de handen van Michael Schumacher levert het zo'n 100 miljoen euro op.

Het ligt er maar net aan wie het in handen heeft.

Met een stok in mijn hand kan ik een wild dier op afstand houden.

Met een stok in de hand doorkliefde Mozes machtige wateren.

Het ligt er maar net aan wie hem in handen heeft.

Dus leg alles wat je bezig houdt, je zorgen, je angsten, je hoop en je dromen, je familie en je relaties in Gods handen.

Want het ligt er maar net aan Wie alles in handen heeft!

DE STRAATPREDIKER (SLOT)

Ik ging naar de studie en heb daar vervolgens de Heer Jezus leren kennen. De boodschap die ik daar hoorde, was zo nieuw voor mij. Ik hoorde van God en Jezus en kwam er al vlug achter dat ik zonder Hem leefde. Ik heb toen de Heer gedankt dat Hij voor mij gestorven is en heb Hem aangenomen als mijn Redder. Vervolgens leerde ik op deze bijbelstudiegroep mijn vrouw kennen. Wij zijn inmiddels getrouwd en hebben twee kinderen.

Later ben ik gaan inzien dat niet de man uit Heerlen, maar dat ik de gek was. Ik was de dwaas. De Here God heeft dit alles gezien en op het juiste moment stuurde Hij die straatprediker naar mij toe. Als ik nog thuis had gewoond, was ik waarschijnlijk nooit naar Vaals gegaan.

De Here God heeft zo'n 2000 jaar geleden op het juiste moment zijn Zoon naar ons gestuurd. Hij kwam en stierf voor ons toen wij er niet om vroegen.

DE STRAATPREDIKER (3)

Ik ging op weg en vlak voor de bioscoop kwam 'opeens' (toeval bestaat niet) die straatpredikant op mij af. Hij vroeg mij of ik God en Jezus kende. Het fijne was dat ik toen alleen was. Ik hoefde me dus niet anders voor te doen dan ik was. Er volgde een gesprek waarin ik de man vroeg of hij alleen maar predikte over Jezus of dat hij nog meer deed. Hij vertelde toen dat hij samen met een andere broeder een bijbelstudie in Vaals leidde. Ik was nieuwsgierig en vroeg hem wat dat inhield. Vervolgens besloot ik om daar eens heen te gaan.

Ik ben toen inderdaad gegaan. Onzeker, want ik wist niet wat ik zou aantreffen. Ik dacht toen: 'Als het iets raars is, een sekte of zo, dan ga ik meteen weg!'

Het tegendeel was waar.

DE STRAATPREDIKER (2)

Ik werd ouder en toen ik ruim vijftien jaar oud was, ben ik gaan werken in een hamburgerrestaurant in het centrum van Heerlen. Toen ik later ook in Heerlen ging studeren, kon ik boven het restaurant waar ik werkte een studentenkamer huren. In die tijd liep er in de stad geregeld een man rond die luidkeels het evangelie verkondigde. Ik weet nog dat ik toen dacht: 'Die man is gek!' Als ik hem samen met vrienden zag, lachte ik hem uit, maar diep in mijn hart had ik verdriet. Ik voelde me schuldig. Door mijn verleden had ik veel vragen over God, maar niemand vertelde mij er meer over, behalve deze man. Ik durfde dat natuurlijk tegen niemand te zeggen, totdat...

Ik weet nog goed dat ik samen met mijn mede-huisgenoten naar de bioscoop wilde gaan. Ik stelde hen voor om vooraf even een programmaboekje te gaan halen en toen gebeurde het.

DE STRAATPREDIKER (1)

In september 1996 leerde ik de Heer Jezus kennen als mijn persoonlijke Redder. Tot dit inzicht kwam ik door een straatpredikant en een bijbelstudiegroep in Vaals die ik geregeld bezocht. Daarvoor wist ik vrijwel niets van de Heer. Ik had wel eens van Jezus gehoord, maar dat Hij voor mijn zonden (verkeerde daden) aan het kruis van Golgota gestorven was, wist ik niet.

Ik groeide op bij mijn moeder in Heerlen-noord. Omdat mijn vader was gestorven toen ik vier jaar oud was, stond mijn moeder er alleen voor in de zorg voor mij en mijn broer. Zij was katholiek en bad in deze moeilijke tijd geregeld tot God. Ik stond vaak onder aan de trap te luisteren hoe zij bad. Achteraf denk ik dat mijn interesse (geloof) in de Heer Jezus daarmee is begonnen.