Er leefde eens heel lang geleden
 een boertje werkzaam en tevreden
 Van weelde was hij niet gewend
 een spiegel had hij nooit gekend
.
 Eens toen hij aan het spitten was
 vond hij een stukje spiegel glas,
 Hij nam't in zijn vereelde hand
 't zat onder't vuil en onder't zand.

  Hij veegde't aan zijn broekspijp af
 en keek er in, en stond toen paf.
 Mijn vader zei hij, sapperloot
 die is al vele jaren dood .

Mijn vader, och die goeie man
 hij is het en hij kijkt me an .
 Hoofdschuddend stak hij 't in z'n zak
 bekeek het thuis op zijn gemak.

  En hij begon te overleggen
 wat zijn vrouw ervan zou zeggen,
 Ze was wat bazig zijn Katrien
 zou er om lachen misschien
.
  En omdat hij daar zo bang voor was
 verborg hij 't onder zijn matras.
 Maar telkens ging hij er weer heen
 Mijn vader, zei hij dan tevreên .

 Dat werkte argwaan bij z'n vrouw
 die het hare er van weten wou,
 En zodra hij weer de deur uit was
 toen zocht en vond zij 't spiegelglas .

  Wat moet hij daarmee, peinsde zij
 er moet iets niet in orde zijn .
 Zo wantrouwde zij haar goede Hein
 Ze keerde 't om en keek
 en raakte toen geheel van streek.

  Daar heb je 't nou, ik dacht het wel
 er is een andere vrouw in 't spel.
 Mijn man, hij heeft geen hart in 't lijf
 hoe houdt hij van zo'n lelijk wijf.!!!!!