Day 28 , Itero de la Vega - Calzadilla de la Cueza, 53 km
We are starting to see more cyclists on the road. Because we travel more distance we usually only meet walkers once but now we are seeing the same cyclists several times. Many are doing the walking path with the mountain bike but this is a little dangerous both for the cyclist and the walkers as the path is often very steep, slippery and small.
In the first village we came upon there was a stone column on which convicted criminals were bound and met their end in the 15th century. At the same village we met a young French Canadian girl who was also cycling the camino. You can see the difference between young women and grandmothers fashion trends. What you cannot see or hear is the comments from eleven 60 year old male walkers who were classmates in highschool. By the way the girl is wearing teeki clothing from California. It is made from recycled plastic bottles.
A little later we cycle past the multiple level locks of the Castilie Canal. In Fromista we came to one of the most beautiful Roman church's in Spain. A wonderful statue of Mary is inside.
On the way we also needed to get a new tube of baby cream for saddle pain. We went into the first Drug store we came accross. In one foot step we were returned to the time of our youth. Even the sent inside was the same as we remembered from 50 years ago.
We were also a little surprised from the amount of trash, especially plastic bottles along the road in Spain and when more so in France.
Dag 27 Burgos - Itera de la Vega (12 km voorbij Castrojerez)
Het vertrek uit Burgos gaat vlot. Buiten de stad wordt het frisser en mistiger. Buiten twee franse broden hebben we voor vandaag nog geen proviand gekocht en we hopen op een winkeltje. De heuvels volgen mekaar weer op en het ene graanveld volgt weer op het andere. Een gevoel van eentonigheid en saaiheid overvalt me (nelly). Mijn hoofd sputtert tegen en mijn benen worden loodzwaar. Een zeer aanlokkelijke gedachte komt in me op : 'als er hier nu een trein naar Brussel zou voorbijrijden zou ik geen moment aarzelen en erop springen. Ontplof Santiago de Compostella! '.
Maar ja, natuurlijk komt er geen trein naar Brussel voorbijrijden in die eindeloze, gele stoppelvelden. Ik moet dus vooruit. Tot overmaat van ramp geen proviand, dus de studentenhaver wordt bovengehaald. Ik mag wat zagen en zeuren en dat helpt. Na de tiende rozijn ben ik er weer bovenop.
Om 12h besluiten we dan maar om de broden te verorberen met de overschot van het pakje lekkere boter van de vorige dagen. De moraal is weer picco-bello. Ook de zon laat zich weer zien. We fietsen voorbij een ruine van de oude abdij 'San Anton' waar Dan onze pelgrimsboekjes voorziet van de zoveelste stempel.
Na 66 km komen we toe aan de albergue voor pelgrims waar we twee kamers hebben gereserveerd. Er hangt een vrolijke en gezellige sfeer. Sommigen komen een praatje maken, anderen zitten in groepjes te keuvelen. Wij doen ons dagelijks wasje en na een uurtje hangt alles weer aan de draad te drogen.
The hotel where we stayed in yesterday evening was also a Bar, a resturant and a food store. One girl did everything and was back on the job at 8am the next day. Her boss also did our wash.
The first part of the ride was through beautiful countryside. The problem was there was also strong winds, the road was mostly uphill and we thought it would rain any minute. We did not have much interest in the scenery.
During the ride we passed San Juan de Ortega. It is a pilgrimage town for women who are not able to have children. On september 31 and March 31 the sun shines through a window directly on a realief of the visitation of Mary. The villagers call this the wonder of light.
We approached Burgos along conjested roads in industrial zones but ended in a park in a wonderful city with several well restored churches.
Wij sturen foto's naar Nelly omdat Dan een tablet heeft van de fruit company en die maakt gekke sprongen zoals jullie reeds eerder hebben kunnen zien. Normaal gezien is er dus ook een foto waar ik op de bank zit waar ook de minder fortuinlijke Belgische pelgrim gezeten heeft met zijn vriendin. Hij is later dood teruggevonden en werd waarschijnlijk overreden door een auto. De foto is genomen voor de schitterende kathedraal van Burgos.
Dag 25 St.Domingo de la Calzada - Villafranca 39 km
Fietsen, en fietsen en nog eens fietsen.
Deze morgen met een frisse 9 graden de fiets op. Het voelt erg koud aan na die tropische temperaturen. Onze handen zijn ijskoud. Gelukkig stijgt langzaam de temperatuur. De wind heeft geen orkaan-kracht meer zoals gisteren op het einde van onze rit maar hij blaast toch stevig door. We rijden langs velden vol heerlijke pimientos!
Voor de bananen-pauze zoeken we toch beschutting in een ruine langs de weg. De hellingen vallen mee, het is nu vooral vechten tegen de wind. In Belorado, een klein dorpje waar er een kerkje is voor de winter en eentje voor de zomer, ontmoeten we twee duitse fietsers die dan al 2500 km in de benen hebben. Zij zijn vertrokken aan de Bodensee in Duitsland, dus nog straffer dan wij !
's Middags worden de temperaturen weer aangenaam en we genieten van onze dagelijkse picknic dichtbij een kerkje uitgehouwen uit de rotsen. Jammer, maar het is gesloten.
In Villafranca houden we halt en ontdekken dat we logeren in het pensionnetje waar we (Ward en ik) in juni van dit jaar ook toevallig een glaasje wijn hebben gedronken.
Dag 25 St.Domingo de la Calzada - Villafranca 39 km
Fietsen, en fietsen en nog eens fietsen.
Deze morgen met een frisse 9 graden de fiets op. Het voelt erg koud aan na die tropische temperaturen. Onze handen zijn ijskoud. Gelukkig stijgt langzaam de temperatuur. De wind heeft geen orkaan-kracht meer zoals gisteren op het einde van onze rit maar hij blaast toch stevig door. We rijden langs velden vol heerlijke pimientos!
Voor de bananen-pauze zoeken we toch beschutting in een ruine langs de weg. De hellingen vallen mee, het is nu vooral vechten tegen de wind. In Belorado, een klein dorpje waar er een kerkje is voor de winter en eentje voor de zomer, ontmoeten we twee duitse fietsers die dan al 2500 km in de benen hebben. Zij zijn vertrokken aan de Bodensee in Duitsland, dus nog straffer dan wij !
's Middags worden de temperaturen weer aangenaam en we genieten van onze dagelijkse picknic dichtbij een kerkje uitgehouwen uit de rotsen. Jammer, maar het is gesloten.
In Villafranca houden we halt en ontdekken dat we logeren in het pensionnetje waar we (Ward en ik) in juni van dit jaar ook toevallig een glaasje wijn hebben gedronken.
Day 24: Logrono - Sto. Domingo de la Calzada, 65km
We were extrmely happy to arrive at the hotel today for two reasons. We miscalculated the distance by 15 km (we were using two road books) and we were hit by a storm of hurricane proportions including thunder and lighting. We were litteraly blown off the road. We had to take cover in the local cemetary. luckily we were only 1 km from the finish.
Early on we came to a memoral to Alice de Craemer, a Belgian cyclist who was hit by a car on 3-7-86. We are actually a little surprised considering the average age of those we see and the current heat wave that there are not more mishaps.
We also have to say that after 3 weeks the women are able to exercise extra during the lunch brake while the men make friends for life with the locals.
We are in a town famous for its cathedral. A cock and a chicken live there. If you want to learn about this legend I am afraid you will need to look the town up in Wikipedia. It is a good story but a little too long for this blog.
Vandaag willen we de hitte (gisteren tot 40,9 graden ) voor zijn. Om 8h zijn we weg. We fietsen door een dor maar prachtig landschap. We zijn weer vol goede moed want vandaag doen we maar 47 km. Toch zit er weer 710 m klimmen in, ook wel 757 m dalen moeten we eerlijkheidshalve toegeven.
In een klein, mooi Romaans kerkje in Torres del Rio krijgen we een mooi geschenk. Een van de passerende pelgrims zingt voor ons een prachtig lied. Dat was een ' kippenvelmoment '. Geweldig zijn toch die toevallige ontmoetingen. Zoals ze in Frankrijk zeggen op de Camino: "Ami(s) d'un jour, bonjour !"
En verder gaat het richting Logrono. Rond 13 h bellen we aan bij een kleine hostal dichtbij de kathedraal. De fietsen worden in een achterafkamertje gestald en wij gaan een lange siesta houden.
After a hard and very warm day, we had trouble finding a place to stay even in a relatively large town. It seems that September had been a record month for pelgrims. We expected as mentioned earlier to have no problems once in Spain, but we are going to have to change our strategy.
The riding in Spain is also much more difficult. There is the ever present heat but more important the constant climbing. We are meeting at least two very difficult hills each day and we do not see this easing up in the near future.
On our Camino we came upon a church from the middle ages. The tradition says that a pelgrim has tomwalk around this church 3 times in his socks. This is better than the best foot massage.
Sometimes the walking and cycling trail cross each other. We see that this is the real Camino, quite and far away from urbanisation.
Often we come upon stone bridges which have been used by pelgrims for centuries.
Dag 21 St. Jean-Pied-de-Port - Urroz ( op 20 km ten oosten van Pamplona ) 66 km
We zijn er klaar voor. We vertrekken om 8h30 met onze versgewassen fietsbroek ( gisteren eens een groot machine laten draaien in de plaatselijke wasserette ), wat proviand en het nodige water. We kunnen direct beginnen schakelen vermits het vandaag toch hoofdzakelijk bergop gaat zijn. De eerste 10 km vallen best mee. We zijn toch beter getraind dan we dachten. Maar het blijft maar stijgen en stijgen. Af en toe een korte pauze om wat op adem te komen of om een banaan te eten. Na 3h15 bereiken we de top na 840 meter te hebben gestegen. Wat een fijn gevoel om daar zo hoog te staan in een schitterend panorama. Ook de weergoden waren ons weer gunstig. Niet te warm, niet te koud en geen drupje regen. Af en toe een vleugje mist en dat maakte het nog mooier. We zijn absoluut fier !
Een fietser die achter ons reed vroeg of we die groep ooievaars (of een of andere soort roofvogel) hadden gezien die voortdurend boven onze hoofden hadden gevlogen tijdens de beklimming. We moesten toegeven dat we die niet hadden gezien, het fietsen had blijkbaar toch al onze aandacht opgeslorpt.
We komen toe in Roncesvalles na een leuke afdaling. In die grote dormitorio met meer dan 100 bedden gaan we toch maar niet slapen. Te veel gesnurk waarschijnlijk. Dus we fietsen verder. Meestal bergaf met af en toe toch nog een helling.
We fietsen door enkele prachtige Baskische bergdorpjes. Vermits het nog zo vroeg is en met de hoop dat we nog van zulke dorpjes zullen tegenkomen om te logeren fietsen we nog wat verder. Maar o jee, dan begint het landschap te veranderen. Geen dorpjes meer alleen nog een mooie natuur maar absoluut verlaten. Dit hadden we niet zo gepland. Enkele kilometers meer mocht wel maar geen 40 bovenop de oorspronkelijk geplande 30 !
De wanhoop slaat een beetje toe. Vinden we nog wel iets en vooral, hoe ver nog. We fietsen veel te snel door het mooie landschap en dat is wat jammer maar eind goed al goed want we vinden toch weer een heerlijk hotel in een klein dorpje.
Dag 21 St. Jean-Pied-de-Port - Urroz ( op 20 km ten oosten van Pamplona ) 66 km
We zijn er klaar voor. We vertrekken om 8h30 met onze versgewassen fietsbroek ( gisteren eens een groot machine laten draaien in de plaatselijke wasserette ), wat proviand en het nodige water. We kunnen direct beginnen schakelen vermits het vandaag toch hoofdzakelijk bergop gaat zijn. De eerste 10 km vallen best mee. We zijn toch beter getraind dan we dachten. Maar het blijft maar stijgen en stijgen. Af en toe een korte pauze om wat op adem te komen of om een banaan te eten. Na 3h15 bereiken we de top na 840 meter te hebben gestegen. Wat een fijn gevoel om daar zo hoog te staan in een schitterend panorama. Ook de weergoden waren ons weer gunstig. Niet te warm, niet te koud en geen drupje regen. Af en toe een vleugje mist en dat maakte het nog mooier. We zijn absoluut fier !
Een fietser die achter ons reed vroeg of we die groep ooievaars (of een of andere soort roofvogel) hadden gezien die voortdurend boven onze hoofden hadden gevlogen tijdens de beklimming. We moesten toegeven dat we die niet hadden gezien, het fietsen had blijkbaar toch al onze aandacht opgeslorpt.
We komen toe in Roncesvalles na een leuke afdaling. In die grote dormitorio met meer dan 100 bedden gaan we toch maar niet slapen. Te veel gesnurk waarschijnlijk. Dus we fietsen verder. Meestal bergaf met af en toe toch nog een helling.
We fietsen door enkele prachtige Baskische bergdorpjes. Vermits het nog zo vroeg is en met de hoop dat we nog van zulke dorpjes zullen tegenkomen om te logeren fietsen we nog wat verder. Maar o jee, dan begint het landschap te veranderen. Geen dorpjes meer alleen nog een mooie natuur maar absoluut verlaten. Dit hadden we niet zo gepland. Enkele kilometers meer mocht wel maar geen 40 bovenop de oorspronkelijk geplande 30 !
De wanhoop slaat een beetje toe. Vinden we nog wel iets en vooral, hoe ver nog. We fietsen veel te snel door het mooie landschap en dat is wat jammer maar eind goed al goed want we vinden toch weer een heerlijk hotel in een klein dorpje.
