Deel 3 : Opkomst van de geuzexml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

De geuze breekt definitief door na de wereldtentoonstelling in Brussel

van 1897.

Een helder, zuiver bier met een heerlijke schuimkraag dat men lange

tijd kon bewaren in een voor die tijd revolutionaire verpakking,

een champagnefles.

Het idee om jonge en oude lambik te mengen en in een fles te laten

hergisten is zeer waarschijnlijk geïnspireerd,op de

“méthode champenoise”, vooral vanaf het moment dat glas niet meer

als luxeproduct werd beschouwd. In 1865 werd de belasting op het glas

afgeschaft.

Geuze kende niet alleen succes bij de gewone man, ook in de

“hogere” kringen vond men geuzeliefhebbers : prins Albert, de latere koning, was daar één van. Het is dan ook niet verwonderlijk dat tijdens een receptie op het stadhuis te Brussel in 1901 burgemeester

 De Mot geuze liet schenken in de plaats van de traditionele champagne. Alras kreeg geuze dan ook de eretitel “Brusselse champagne”.

Het succes van de geuze bleef zich echter niet beperken tot zijn

productiegebied : zo zong een echtpaar van marktzangers ’s zaterdags

en ’s zondags op de schoenmarkt te mechelen kort voor W.O. i :

“In Brussel is het vroolijk leven stad van liefde en geuzelambik”

 Daarbovenop  kreeg geuze ook nog het aureool van

gezondheidsdrank.

Zo schreef apotheker Coelst, plaatsvervangend burgemeester van

Brussel tijdens W.O. II in 1941 : “….ik ben herstellende van een ernstige

ziekte en om me weer op de been te helpen, raadt de dokter me aan

iedere dag een glas geuze of liever nog een glas kriek te drinken.”

De naam geuze zou verwijzen naar de geuzen, de liberalen van de

negentiende eeuw. Aangezien ieder dorp over een katholieke

brouwer en een liberale brouwer beschikte, zou geuzelambik kunnen betekenen dat de eerste, die op het idee kwam lambik te bottelen

 een liberaal was : lambik van bij de geus, dus geuze-lambik!