Men kent het einde van zijn vinger,maar niet het einde van zijn leven
stromend water
ASTRID op de schuif-af
belevenissen
Wat kan het leven toch mooi zijn . VAN HARTE WELKOM OP HET BLOG VAN MAMALOU
25-10-2005
Gisteren
Onze kleinkinderen hebben ons weer de hele dag bezig gehouden , zo goed als geen tijd gehad voor ons zelf . Tijdens hun slaap dutje het eten klaar gemaakt voor de middag . Verse princesboontjes klaargemaakt voor bij de patatjes , ze zijn er allebei verzot op . Omstreeks kwart na vier was tante Inge hier (recht na 't werk ) . Mijne schat was toen pannenkoeken aan het bakken . Met zijn allen aan tafel pannenkoeken eten , Astrid heeft er wel 2 opgegeten . Els en Gunter komen ook binnen rond een uur of vijf en zij steken graag hun voeten onder tafel om van vakes lekkere pannenkoeken te eten . Gunter, Els en de klein bagatterkes zijn eerst weg , ons Inge vertrekt een uurtje later ook .
Na mijn dagtaak heb ik niet veel meer gedaan . Soms is het niet gemakkelijk , maar ik hou van ze, sommigen zijn net als kinderen gelukkig met een beetje aandacht . Anderen zijn dan weer geduldig aan het wachten tot ze 100 jaar worden . Als ze hun verhaal kunnen vertellen zijn ze zo helder van geest .
Ik ben dankbaar voor de vermoeidheid en de stramme spieren op het einde van de dag , omdat dit betekent dat ik in staat ben geweest om hard te werken .
Het was weer dinsdag , dan ga ik ons vader gelukkig maken . De laatste tijd rookt hij meer pijpjes dan vroeger , maar hij vergeet soms dat zijn pijp tussen zijn tanden zit . Regelmatig valt er eentje kapot op de vloer en moet ik er weer nieuwe gaan kopen . Zijn pijpen mogen niet te zwaar zijn en niet te groot van kop en met een kort steeltje , soms moeilijk te vinden . Genoeg over die verdomde pijpen gemopperd . Natuurlijk heb ik ook nog wat anders gedaan dan geklaagd . De stoelen hebben een flink sopje gekregen , en 't vloerke had na zijn bad weer een glanzend bovenlaagje . Verse paprika-tomatensoep , knolselderie in bechamelsaus , een koteletje en patatjes erbij en als toetje nog chocoladepudding . Spijtig dat vader niet meer smaakt wat hij eet want het was lekker . Na de afwas zijn we gaan wandelen , niet te veel want vader krijgt rugpijn als hij lang op zijn benen staat . Als ik dan zeg dat hij het aan de dokter moet zeggen , zegt hij dat het niet nodig is , want het is gewoon versleten van ouderdom en daar kunnen ze niets aan doen .
Op maandag 17 okt. zijn we op de E313 gaan aanschuiven in de file om onze bengeltjes te gaan halen in Merksem . Astrid haar woordenschat word steeds groter , ze had even stilletjes in de zetel gezeten en plotseling zei ze "moeke en vake die wonen in Olen en ik in Merksem" het klonk zo schoon . Maar speelgoed delen is toch zo moeilijk , wat Astrid heeft moet Ignace ook hebben en als hij iets neemt was dat nu net iets waar zij mee wou spelen . Andere momenten kunnen ze zo lief zijn en samen op de grond stoeien . Ignace wil vanaf nu alleen eten , een knoeiboel is dat , maar ja eens hebben wij het ook zo geleerd .
Wie had dit kunnen dromen , half oktober buiten in de tuin in open lucht feest vieren . Het is vandaag 21graden warm en wij vieren Astrid haar derde levensjaar . Ze mocht heel veel kadootjes uitpakken , allemaal even leuk ,dingen voor te spelen ; te kleuren ; om aan te doen en mooie kaartjes . Lekkere taarten , appelkoek en echte kinderchampagne .
Vandaag een drukke dag gehad , al vroeg met mijn fiets een krant gaan halen en brood . Na 't ontbijt met de stofzuiger door de keuken en de living gewalst . Rond half elf bracht onze Gunter zijn zoon Ignace en arriveerde tante Inge bijna gelijktijdig . We plaatsen de auto stoel in Inge haar wagen want we gaan kadootjes kopen voor Astrid . Ons prinsesje is morgen jarig ze mag dan al drie kaarsjes uitblazen , Winnie de pooh is haar lieveling .
Vandaag een schoon wandeling gemaakt met ons Magda en haar hond . We zijn in Noorderwijk vertrokken , door de bossen naar Oosterwijk en verder via de ketelstraat naar de zandkapel in Morkhoven . Daar zijn we in een brasserie onze dorst gaan lessen en een toast ...gaan eten . Daarna zijn we langs het fietspad , dat over de oude spoorweg ligt terug naar Noorderwijk gewandeld . Via de veld weggetjes zijn we terug in de dorpskom gekomen .
Deze morgen weer een uur in de file gestaan , maar dat is de laatste tijd op de E313 bijna normaal . Ignace was al klaar om te vertrekken , de auto stoel even vastmaken , de kapoen erin en we konden naar ons dorpje rijden . Gelukkig hebben we vandaag een mooie nazomerse dag en kunnen we buiten ravotten met onze Kadee . Tante Inge komt na haar werk ook langs om te genieten van haar neefje en de zon .
Gisteren ben ik samen met mijne schat gaan wandelen in 't Prinsenpark . We hebben ongeveer drie uurtjes rondgelopen en vele keren zijn we gestopt om paddestoelen en paddestoeltjes te fotograferen . Tijdens de wandeling zagen we een berkenboom met zwammen op zijn stam , dat had ik nog nooit gezien .
Ik ben louke, en gebruik soms ook wel de schuilnaam mamalou.
Ik ben een vrouw en woon in Olen (België) en mijn beroep is huisvrouw en dit wil zeggen dat ik verantwoordelijk ben voor alles wat hier ten huize fout gaat .
Ik ben geboren op 14/08/1952 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Gewoon bezig zijn .
Vroeger was ik kokkin en zorgde ik voor mijn bejaarde vader .Nu werk ik in een bejaardenhuis 3 dagen per week zorg ik dat onze senioren kunnen ontbijten . Ik bespeel terug de accordeon met veel plezier en blaas regelmatig mooie tonen op mén klarinet
Zaterdag direct na de middag naar Retie gereden om een heerlijke wandeling te maken door de bossen van het park .
Op maandag 17 okt. zijn we op de E313 gaan aanschuiven in de file om onze bengeltjes te gaan halen in Merksem . Astrid haar woordenschat word steeds groter , ze had even stilletjes in de zetel gezeten en plotseling zei ze "moeke en vake die wonen in Olen en ik in Merksem" het klonk zo schoon . Maar speelgoed delen is toch zo moeilijk , wat Astrid heeft moet Ignace ook hebben en als hij iets neemt was dat nu net iets waar zij mee wou spelen . Andere momenten kunnen ze zo lief zijn en samen op de grond stoeien . Ignace wil vanaf nu alleen eten , een knoeiboel is dat , maar ja eens hebben wij het ook zo geleerd .
Ik ben louke, en gebruik soms ook wel de schuilnaam mamalou.
