Men kent het einde van zijn vinger,maar niet het einde van zijn leven
stromend water
ASTRID op de schuif-af
belevenissen
Wat kan het leven toch mooi zijn . VAN HARTE WELKOM OP HET BLOG VAN MAMALOU
21-11-2007
Maandag 19 november 2007
Va we hebben jou lichaam vandaag begraven , van jou kunnen we nog geen afscheid nemen . Er is nog te veel wat moet gedaan worden en dat alles doet ons er aan denken dat jij zo een zorgzame vader was . In de kerk heeft pater Wies al jou schone kanten opgenoemd , Peter Mariska en Maarten hebben jou ook toegesproken Va je zult het vast en zeker schoon gevonden hebben maar waar gaan we nu 't paasfeest vieren Va ? Die grote tuin van jou was zo geschikt maar ja jij hebt nu je rust gevonden , we zoeken wel een oplossing .
Vader je hebt je doel bereikt maar weet je 't doet pijn , ik heb veel te veel tranen ze moeten m'n ogen verlaten . 'k Zie je opgebaard liggen als ik even m'n ogen sluit , je ziet er tevreden uit eindelijk zul je gedacht hebben gisteren bij je laatste zucht . Nu ben je terug bij je lieve vrouw ons moeke , o die tranen zijn weer daar Va rust jij nu maar je laat ons dan wel achter maar wij redden het wel .
Deze morgen als 'k binnenkwam in 't bejaardenhuis stond er in de gang een kaars te branden voor het portret van een lieve dame . Haar ziekte maakte dat ze soms moeilijk was en de laatste dagen of waren het weken at ze niet meer en drinken deed ze als een muisje dat geen dorst had . Ik heb wel honderd keer naar haar plaats aan 't tafel gekeken terwijl ik de andere bewoners hun ontbijt verzorgde en 'k zag niet haar maar m'n vader die waarschijnlijk op dat zelfde moment , maar dan in zijn tehuis voor zijn boterhammetje zat en niet één beet naar binnen stak .
We zijn even bij vader geweest in 't rusthuis we zien hem elke dag een beetje meer van ons verdwijnen . Terwijl we hem met twee vasthadden om van de zetel in de rolwagen te zetten zakte hij door zijn knieën , ik denk niet dat hij nog 50 kg weegt want met ons twee konden we voorkomen dat hij helemaal op de grond zakte . De verpleegster stond bijna onmiddelijk bij ons ze wou zijn pols meten maar voelde helemaal niets en vader reageerde ook op niets hij was helemaal weg . Het gebeurt meer en meer volgens de verpleegsters dat vader geen polsslag heeft en helemaal weg is . Het duurde even voor hij weer tot bewustzijn kwam met de rolwagen zijn we dan in zijn kamer gegaan , ik legde mijn hand in de zijne en hij zei dat ik kou pollekes had nu wist ik dat hij weer helemaal bij de levenden behoorde . Als hij maar terug begon met iets te eten want vandaag had hij nog niets gegeten en drinken doet hij minder dan een muisje . Zou het kunnen dat hij niet meer kan eten ? hij kan niets onthouden , kan zichzelf niet meer kleden of verzorgen . Het is erg we kunnen hem niet helpen 't is hij wel die moet kouwen en slikken ... wil hij niet meer of kan hij het niet meer ?
De herfstvakantie is weer voorbij , de drukte hier in huis heeft net niet te lang geduurt alles is vredig verlopen . Gisteren was Nora bij haar mama en met Astrid en Ignace zijn we naar de Putten in Kasterlee gereden 't Tofste speelplein overdekt in de omtrek en terwijl de kinderen spelen kunnen wij eens rustig praten . Na 't spelen een ijsje en dan terug naar ons thuis . Om 20uur zijn onze twee kapoenen netjes bij hun ouders afgezet en daarna hebben wij even ons huisje voor ons alleen .Onze dochter moest vandaag werken het bedrijf waar ze werkt maakt nooit een brug . Vandaag was Nora bij ons , ze zit even in een periode dat ze niet wil eten enkele lepeltjes en dan duwt ze 't met haar tong terug naar buiten drinken doet ze genoeg . Ik maak mij niet ongerust ook de twee vorige hadden zo van die tijden dat je er geen hap inkreeg , het gaat wel weer terug over en dan eet ze weer heel haar bordje leeg .Ons vader is vandaag ontslagen uit 't ziekenhuis en is nu terug in 't tehuis .
Ons Nora is volledig hersteld van haar longontsteking , vandaag naar 't speelpleintje gewandeld . Van ver zag ze de draaimolen staan direct ging haar wijsvingertje met gestrekte arm in die richting , het bankje droog wrijven kan niet vlug genoeg . Dan komt er juist voor haar neusje een lieveheerbeestje zitten en daar heb ik een foto van gemaakt .
Vader hersteld langzaam , gisteren was hij goed aanspreekbaar en wakker . Hij luisterde naar mijn verhaal en stelde zelfs een vraag , amaai was ik blij zeg want het betekende dat hij echt had verstaan wat ik vertelde en er over nadacht . Hij ziet er ook al veel beter uit dan in 't begin van de week , hij kan nu ook al enkele uurtjes in de zetel zitten en samen met de kinesist doet hij enkele stapjes . Als alles goed is en als hij voldoende eet zal hij in de loop van volgende week terug naar het tehuis mogen van de dokter .
Ons vader verblijft alweer een paar dagen in 't ziekenhuis , hij was in 't tehuis door zijn benen gezakt . Ze hebben dan een ziekenwagen laten komen maar de ambulanciers belden nadat ze zijn hartslag hadden gemeten direct de Mug . Zij konden of mochten hem niet vervoeren want zijn hartslag was veel te laag . De dokter heeft hem na behandeling dan toch overgedragen aan de ambulanciers en zo is hij dus in 't ziekenhuis gekomen . Hij eet niet hij drinkt niet of toch ? maar dan veel te weinig 1/4van een klein boterhammeke en een slokje thee deze morgen , deze middag een muizenkorreltje vlees en en klein kommetje pudding en een slokje water . Hij praat bijna niet en hij kende mij vandaag niet als ik binnenkwam ('k zou kunnen wenen hebben ) Va ik ben het Louke uw oudste dochter je kent mij toch wel je weet zelfs wanneer ik geboren ben . Ik zie hem denken ... 14 augustus 52 zegt hij dan , daarna sluit hij terug zijn ogen . Ik blijf maar babbelen ... 't is zo licht hier zegt hij dan 't is nacht en 't is zo licht , neen va de middag is juist voorbij we zijn juist in de namiddag 't is half twee . Zijn ogen vallen alweer dicht . Na een half uurtje verlaat ik zijn kamer 'k wil niet huilen als hij 't ziet , mijn tranen prikken achter m'n ogen .Maar vader is 80 en wil niks liever dan voorgoed zijn ogen sluiten ...maar zo gemakkelijk is dat allemaal niet .
De natuur zorgt er voor dat we in alle seizoenen kunnen genieten . Nu in de herfst de verkleurde bladeren aan de bomen en paddestoelen in alle soorten . In mijn tuin staan vooral deze rode met witte stippen .
Wat gaat de tijd toch vlug voorbij , Ons kleintje is vier dagen bij ons geweest en goed hersteld . Ze eet terug goed doet gewoon een dutje in de namiddag en is voor de rest van de dag een vrolijk meisje . Mijn dagen waren dus gevuld met babysitten en elke avond had ik wel iets te doen . Vandaag ben ik eens een avond thuis 'k heb net al m'n mails eens gelezen antwoorden zal ik morgen of zaterdag wel doen . Op m'n blogs staan ook enkele reacties die vragen om een tegenbezoek 'k zal het misschien seffens nog doen of toch zeker nog deze week .Dank U iedereen die me niet was vergeten .
Nora is vandaag jarig , ze is nog wel een beetje ziek maar ze maakt geen koorts meer . Vier maal per dag moet ze even 5 minuutjes aan de aerosol daarna is ze weer helemaal ons vrolijk meisje . Slapen doet ze nog wel veel maar dat hoort bij 't genezingsproces . Het taartje heeft ze niet opgegeten maar wel met haar kleine handjes helemaal op haar stoel uitgesmeert nadat Astrid en Ignace het kaarsje hadden uit geblazen .
Nora was vandaag niet in haar gewone doen , ze was stil en O zo rustig . Deze middag heb ik haar in 't badje gezet het is een waterratje maar vandaag was ze niet zo heftig als anders , mijn badkamer bleef zelfs droog . Na haar middagdutje heb ik toch haar temperatuur maar eens gemeten 38,5 gaf de termometer aan heb dan maar een stopje gestoken . Maar 't beterde niet ze was echt niet meer OK ze viel zelfs in slaap in mijn armen en anders kan ze geen twee minuten blijven zitten . Om 17 uur is mijn dochter haar komen halen , rond half zeven belde ze Nora was bij de dokter precies een lapjespop zo slap en haar longen die piepen en kraken ze moet nu wachten tot kwart voor acht dan heeft ze een afspraak met de kinderarts . Volgens de huisdokter zou ze misschien 't best in de kliniek kunnen zijn vannacht . Om 21 uur krijg ik eindelijk terug telefoon "mama ons Nora is bij mij ze moet wel Aerosol hebben en medicatie want haar keel is ook ontstoken , maar ik ben blij dat ik ze niet naar 't ziekenhuis moest doen ."Dat kan ik best geloven ons poppeke zaterdag wordt ze 1 jaar en nu zo ziek zijn kleine schat wees maar vlug terug ons vrolijk meisje .
Terwijl ons Nora ligt te slapen kom ik even stilletjes iets melden . Het Keyboard bespelen gaat al zo een beetje niet dat ik het hele gamma al ken maar 'k heb er moed in 't zal me wel lukken binnen enkele weken heb ik het onder de knie .
Ons vader maakt het goed in 't tehuis , hij is 't er al gewoon hij praat niet veel meer over thuis . Het is hier dat ik zal sterven zegde hij gisteren , ja dat zal zo wel zijn maar dat kan nog jaren duren (hoop ik)
Met mijne schat gaat alles goed , alleen begint hij nu al stress te krijgen voor fotosalon in november .
Ja de week vliegt weer voorbij en een uur kan soms zo lang duren . Ons kleintje is vandaag niet hier m'n dochter was thuis vandaag . 'k Heb vandaag al enkele uren zitten studeren op m'n keyboard , m'n zus heeft mij na veel zagen kunnen overtuigen om de baspartij in haar accordeonclub te spelen . 't Is zeker 25 jaar geleden dat ik nog op een klavier speelde . Mijn vingers zijn al wat dikker geworden en niet zo lenig niet meer . Mijn hersenen zijn ook niet meer gewoon om drie dingen tegelijk te kommanderen , Noten lezen in fa-sleutel voor de linker hand in de solsleutel voor de rechterhand en tegelijk moeten die vingers het dan ook nog doen . 'k Kreeg gisteren de partituren en dat zal geen probleem zijn zeker , volgende week zal je 't wel kennen . Amaai waar ga 'k de tijd halen 'k wil nog wel een paar uurtjes slapen ook en m'n dagen waren al zo vol voor 'k dat keyboard staan had .
't Is moeilijk , m'n pen ze wou 't niet schrijven 't ligt niet aan haar , inkt heeft ze genoeg maar 't is zo moeilijk 'k ben er niet of nog niet klaar voor . 't Is allemaal zo vlug gegaan misschien te overhaast of toch niet we moesten het doen 't ging gewoon niet meer echt niet 't is beste zo . Va is in 't rusthuis Witte Bergen . 't Is zo moeilijk wat moet ik nu zeggen 'kom we gaan nog eens naar ons thuis ' dat kan niet meer 'We gaan onze va bezoeken ' dat klinkt of hij in 't ziekenhuis verblijft , 'k denk dat 'Kom we gaan naar onze va ' 't beste zal zijn . 't Klinkt wel alsof hij eenzaam is , dat is hij ook want als je de deur achter u sluit weet hij niet meer dat je uren met hem hebt zitten praten . Als de deur enkele seconden later terug opengaat is va zo blij dat er eens iemand bij hem komt zitten . Maar één ding weet hij nog ' 'k ben hier niet thuis hé maar 'k woon hier nu maar 'k zou liever terug thuis wonen ' . 't Is zo moeilijk 'k kan wel honderd keer zeggen dat dat niet meer kan , hij weet het maar 't is zo moeilijk . 'k Begrijp het , voor mij is 't ook niet gemakkelijk en 'k hoop dat ook m'n zussen en broer dikwijls langs zullen komen en later niet moeten zeggen 'we hadden meer bij onze va moeten komen maar 't was zo moeilijk .
Zondag ben ik met een zus van mij gaan wandelen in Lier . Als ik mij niet vergis noemde de organisators dit de zimmertorenwandeling , We kozen omdat we pas na de middag konden vertrekken voor een korte afstand , 7Km. . We zijn vertrokken aan 't station want vanaf daar stond de wandeling al zeer goed aangegeven , vanaf de controle post alwaar we ons hebben ingeschreven gingen we zowat rechtstreeks naar de Zimmertoren natuurlijk moest die toren even gefotografeerd worden .
Een beetje verder kwamen we langs deze herder met zijn schaapjes .
De wandeling was schoon een hele tijd liepen we langs de Nethe en door een mooie dreef . Het weer zat ons ook mee 'k moest zelfs m'n zonnebril op m'n neus zetten 't was niet te warm om te wandelen zo een graad of 20 dat was best aangenaam wandelweer . Terug de stad in ging langs 't begijnhof en een zeer mooie straat ( in mijn ogen )
en weet je wat ik zo mooi vond zelfs zonder tuintje een tuinkabouter .
Ik ben louke, en gebruik soms ook wel de schuilnaam mamalou.
Ik ben een vrouw en woon in Olen (België) en mijn beroep is huisvrouw en dit wil zeggen dat ik verantwoordelijk ben voor alles wat hier ten huize fout gaat .
Ik ben geboren op 14/08/1952 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Gewoon bezig zijn .
Vroeger was ik kokkin en zorgde ik voor mijn bejaarde vader .Nu werk ik in een bejaardenhuis 3 dagen per week zorg ik dat onze senioren kunnen ontbijten . Ik bespeel terug de accordeon met veel plezier en blaas regelmatig mooie tonen op mén klarinet
Vader je hebt je doel bereikt maar weet je 't doet pijn , ik heb veel te veel tranen ze moeten m'n ogen verlaten . 'k Zie je opgebaard liggen als ik even m'n ogen sluit , je ziet er tevreden uit eindelijk zul je gedacht hebben gisteren bij je laatste zucht . Nu ben je terug bij je lieve vrouw ons moeke , o die tranen zijn weer daar Va rust jij nu maar je laat ons dan wel achter maar wij redden het wel .
Deze morgen als 'k binnenkwam in 't bejaardenhuis stond er in de gang een kaars te branden voor het portret van een lieve dame . Haar ziekte maakte dat ze soms moeilijk was en de laatste dagen of waren het weken at ze niet meer en drinken deed ze als een muisje dat geen dorst had . Ik heb wel honderd keer naar haar plaats aan 't tafel gekeken terwijl ik de andere bewoners hun ontbijt verzorgde en 'k zag niet haar maar m'n vader die waarschijnlijk op dat zelfde moment , maar dan in zijn tehuis voor zijn boterhammetje zat en niet één beet naar binnen stak .
We zijn even bij vader geweest in 't rusthuis we zien hem elke dag een beetje meer van ons verdwijnen . Terwijl we hem met twee vasthadden om van de zetel in de rolwagen te zetten zakte hij door zijn knieën , ik denk niet dat hij nog 50 kg weegt want met ons twee konden we voorkomen dat hij helemaal op de grond zakte . De verpleegster stond bijna onmiddelijk bij ons ze wou zijn pols meten maar voelde helemaal niets en vader reageerde ook op niets hij was helemaal weg . Het gebeurt meer en meer volgens de verpleegsters dat vader geen polsslag heeft en helemaal weg is . Het duurde even voor hij weer tot bewustzijn kwam met de rolwagen zijn we dan in zijn kamer gegaan , ik legde mijn hand in de zijne en hij zei dat ik kou pollekes had nu wist ik dat hij weer helemaal bij de levenden behoorde . Als hij maar terug begon met iets te eten want vandaag had hij nog niets gegeten en drinken doet hij minder dan een muisje . Zou het kunnen dat hij niet meer kan eten ? hij kan niets onthouden , kan zichzelf niet meer kleden of verzorgen . Het is erg we kunnen hem niet helpen 't is hij wel die moet kouwen en slikken ... wil hij niet meer of kan hij het niet meer ?
De herfstvakantie is weer voorbij , de drukte hier in huis heeft net niet te lang geduurt alles is vredig verlopen . Gisteren was Nora bij haar mama en met Astrid en Ignace zijn we naar de Putten in Kasterlee gereden 't Tofste speelplein overdekt in de omtrek en terwijl de kinderen spelen kunnen wij eens rustig praten . Na 't spelen een ijsje en dan terug naar ons thuis . Om 20uur zijn onze twee kapoenen netjes bij hun ouders afgezet en daarna hebben wij even ons huisje voor ons alleen .Onze dochter moest vandaag werken het bedrijf waar ze werkt maakt nooit een brug . Vandaag was Nora bij ons , ze zit even in een periode dat ze niet wil eten enkele lepeltjes en dan duwt ze 't met haar tong terug naar buiten drinken doet ze genoeg . Ik maak mij niet ongerust ook de twee vorige hadden zo van die tijden dat je er geen hap inkreeg , het gaat wel weer terug over en dan eet ze weer heel haar bordje leeg .Ons vader is vandaag ontslagen uit 't ziekenhuis en is nu terug in 't tehuis .
Ons Nora is volledig hersteld van haar longontsteking , vandaag naar 't speelpleintje gewandeld . Van ver zag ze de draaimolen staan direct ging haar wijsvingertje met gestrekte arm in die richting , het bankje droog wrijven kan niet vlug genoeg . Dan komt er juist voor haar neusje een lieveheerbeestje zitten en daar heb ik een foto van gemaakt .
Vader hersteld langzaam , gisteren was hij goed aanspreekbaar en wakker . Hij luisterde naar mijn verhaal en stelde zelfs een vraag , amaai was ik blij zeg want het betekende dat hij echt had verstaan wat ik vertelde en er over nadacht . Hij ziet er ook al veel beter uit dan in 't begin van de week , hij kan nu ook al enkele uurtjes in de zetel zitten en samen met de kinesist doet hij enkele stapjes . Als alles goed is en als hij voldoende eet zal hij in de loop van volgende week terug naar het tehuis mogen van de dokter .
Ons vader verblijft alweer een paar dagen in 't ziekenhuis , hij was in 't tehuis door zijn benen gezakt . Ze hebben dan een ziekenwagen laten komen maar de ambulanciers belden nadat ze zijn hartslag hadden gemeten direct de Mug . Zij konden of mochten hem niet vervoeren want zijn hartslag was veel te laag . De dokter heeft hem na behandeling dan toch overgedragen aan de ambulanciers en zo is hij dus in 't ziekenhuis gekomen . Hij eet niet hij drinkt niet of toch ? maar dan veel te weinig 1/4van een klein boterhammeke en een slokje thee deze morgen , deze middag een muizenkorreltje vlees en en klein kommetje pudding en een slokje water . Hij praat bijna niet en hij kende mij vandaag niet als ik binnenkwam ('k zou kunnen wenen hebben ) Va ik ben het Louke uw oudste dochter je kent mij toch wel je weet zelfs wanneer ik geboren ben . Ik zie hem denken ... 14 augustus 52 zegt hij dan , daarna sluit hij terug zijn ogen . Ik blijf maar babbelen ... 't is zo licht hier zegt hij dan 't is nacht en 't is zo licht , neen va de middag is juist voorbij we zijn juist in de namiddag 't is half twee . Zijn ogen vallen alweer dicht . Na een half uurtje verlaat ik zijn kamer 'k wil niet huilen als hij 't ziet , mijn tranen prikken achter m'n ogen .Maar vader is 80 en wil niks liever dan voorgoed zijn ogen sluiten ...maar zo gemakkelijk is dat allemaal niet .
Ik ben louke, en gebruik soms ook wel de schuilnaam mamalou.
