Het lezen van nieuwjaarsbrieven is voor velen het mooiste moment bij het begin van het nieuwe jaar.
Welke ouder, grootouder is er niet ontroerd door zo'n mooie brief, die door de groteren met heel veel geduld en liefde is geschreven en door de kleinsten wekenlang is van buiten geleerd en dan trots wordt opgezegd.
Onze kleine Elena mocht de spits afbijten met haar eerste briefje en ze deed het met flair.
Hokus pokus pas ik wou dat ik een tovenaar was.....
Onze Noah had een clowntje in zijn hart dat ons deed lachen, zingen, dansen en springen.......
Jordi 9 jaar had een heel mooie, zelfgeschreven brief en wenste ons 7 regenbogen om al onze tranen te drogen.....
Deze week geen enkele dag dansles en ik dacht dat wordt eens lekker rustig, maar ik mis het potverdorie al.
Normaal dansen we ergens van oud naar nieuw, maar dit jaar wordt het totaal anders.
Op oudjaar heel rustig, eerst wat eten, daarna een gezelschapspel spelen met onze Jordi en om 12u een flesje champagne kraken met mijn ventje.
Op nieuwjaarsdag komt gans de familie nog eens eten. Veel werk, maar wel gezellig.
Hopelijk wordt het niet te laat, want op vrijdagvoormiddag zijn we al uitgenodigd in het dienstencentrum Zonneheem te Eeklo, waar ze elke eerste werkdag van het nieuwe jaar hun vrijwilligers eens goed verwennen. Heel gezellig !!!!
Zaterdagnamiddag brengen we onze Jordi naar zijn pa in Beerse en vandaar is het niet ver naar de Ravelsranch voor de countryavond met Kris.
Jonas treft het wel, want hij is die dag jarig en zal zich zeker kunnen uitleven en wij ook.
Lang uitslapen zit er niet in, want zondagmiddag zijn we allemaal terug paraat voor ons clubfeestje. Eerst lekker eten en er daarna de calorieën terug afdansen.
Ik kijk er al naar uit !!!!
Dus, het wordt een rustig einde, maar een zeer druk begin.
EEN GOEDE VOORBEREIDING IS AL HALF WERK EN NU MAAR SMULLEN CADEAUTJES MOGEN ZEKER NIET ONTBREKEN ONZE DAVID WAS ER GELUKKIG OOK NOG EENS BIJ PAPA'S KLEINE MUIS IS EEN FLINKE JONGE VROUW GEWORDEN ONZE KLEINSTE DIE DE GROOTSTE GEWORDEN IS NOAH EN ELENA KENNEN OOK AL HET PLEZIER VAN IETS TE GEVEN MIJN MA? ZEER EMOTIONEEL DOOR HAAR ZIEKTE? MAAR TOCH ZO GELUKKIG DAT ZE ER NOG EENS BIJ MOCHT ZIJN
Vorig jaar was ik zo overdonderd door dit festival dat ik toen al hoopte om dit nog eens te mogen beleven.
Terug thuis bleef ik maar dromen en begon ik in mijn hoofd al stilletjes plannen te maken voor 2009.
Toen begon de dollarkoers te stijgen, er kwam een recessie en alles werd duurder.
Zouden we nu nog gaan of niet ????
Eerst nee, want alles was veel duurder, maar toen kwamen de CMA Awards en sloeg mijn hart weer op hol. Ik heb er nachten van wakker gelegen. Denken, denken en nog eens denken.....en dromen van al die mooie momenten die we er dit jaar beleefd hadden.
Vorige week heb ik dan de knoop doorgehakt en we gaan terug. Nashville en het festival zijn een droom voor echte countrymuziekliefhebbers. Je wordt er van 's morgens tot 's nacht ondergedompeld in countrymuziek in zijn verschillende genres en je ziet er artiesten waar we hier enkel kunnen van dromen.
Je kan er video's bekijken van het festival van 2008.
Wij waren dit jaar zeer tevreden over het plaatselijke reisagentschap http://www.sweetmagnoliatours.com en hebben daar terug onze festivalpackages geboekt.
Als je daar eens gaat rondneuzen krijg je al een klein idee.
Ik had gisteren het een en ander vergeten. Den ouden dag zeker !!!!
Je wil de laatste nieuwe dansen herhalen, je neemt het cd-doosje, oei ! leeg !. Gelukkig had Dirk een cd bij met Play Me A Dancer erop en kon ik deze toch nog herhalen. Sorry, de rest is voor vrijdag.
Fototoestel ??? Vergeten ...
Ann had het hare wel bij en heb ik op haar blog een paar foto's kunnen stelen.
Maar de snoep van de Sint had ik niet vergeten en er werd goed van gegeten. We zullen die weegschaal maar een paar dagen aan de kant laten staan zeker.
Het doet altijd plezier om oude vrienden nog terug te zien.
Margot en haar jonge gast zijn al jaren goede vrienden.
Dirk is ook zo'n goede kerel, waar we heel veel plezier mee gemaakt hebben.
Linda en Benny, de reismaatjes van onze vorige amerikareizen.
Het zal volgend jaar de eerste maal zijn zonder hen of bedenken ze zich nog ????
Eigenlijk zien we elkaar veel te weinig, maar hoe gaat dat hé....