Ik ben Van Hoof Lucas, en gebruik soms ook wel de schuilnaam lucas48.
Ik ben een man en woon in omgeving Lier (Belgie) en mijn beroep is gepensioneerde.
Ik ben geboren op 22/07/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Reizen, Powerpoints maken, fotograferen, fietsen en wandelen.
Karikatuur van vrouwtje Din getekend door Nesten
Fotos van de vakantie naar Torremolinos van zoon Philippe en schoondochter Wendy, met de kindjes
Vakantie half februari 2007, in Calpe, gemiddelde middagtemperatuur 24°, wat uitzonderlijk was volgens de lokale mensen. Normaal 5° minder in februari.
Als je aan de RECHTERZIJDE op de zeilboot klikt, zie je een voorstelling van Palm Beach, het is namelijk op dit strand dat we gedurende twee weken verbleven.
Na de twee vorige, kan je nu aan de RECHTERZIJDE van mijn blog, een voorstelling zien van de verschillende stranden in Aruba. Het is eigenlijk daarvoor dat we gegaan zijn.
De PPS van Rond het zwembad kan je vinden aan de RECHTERZIJDE van dit blog. Het gaat over wat er zoal te beleven valt rond het zwembad, zoals de steel drum band, de aqua-gym, en de personages die je er ontmoet.
Gisteren zijn we thuisgekomen na onze mooie reis naar Aruba. De terugreis liep heel voorspoedig, zonder vertragingen. De terugvlucht is zelfs ingekort tot 9h.i.pl.v. 10 h, mede dank zij de rugwind (tail-wind) van gemiddeld zowat 120 km. per uur. Vanaf nu is het foto's sorteren ( 640 ) en daarna PPSjes maken. Hopelijk kan spoedig de eerste publiceren. Nog een dank aan o.a.Gisèle en Janeth, die ons op tijd en stond van de nodige drank voorzagen. U vindt hieronder de foto"s terug
Voorwaar, het is echt , we hebben de hele namiddag zonder zon gezeten, altijd bewolkt, geen wind, maar zwoel, en maar zweten. Gelukkig was er de afkoeling van de zee en het zwembad. Het is niet te geloven, maar 12 dagen geen Vlaming tegengekomen, vandaag op het strand, twee gezinnen uit Vosselaar tegengekomen, die in een naburig hotel logeerden. Bij terugkomst in restaurant Nautilius een gezin uit Schilde gezien, een 15km. van ons vandaan. Zo zie je maar, hoe klein de wereld kan zijn. Het is hier nu 6.10h donderdag, en we kunnen stillaan gaan denken aan onze terugreis, en het pakken van onze koffers, morgen is het vertrekdag. Aan alle mooie liedjes komt een einde, maar uiteindelijk zijn we blij dat we zaterdag onze kleinkindjes kunnen terugzien. U ziet hier linksboven een foto van de recptie van het hotel
Gisteren zijn we er op uitgetrokken om wat foto's te nemen van de plaatselijke flora, dit met het oog op de PPSjes die ik van plan ben te maken van dit eiland. Over de planten en bomengroei zijn we vlug uitgepraat, omdat het hier het hele jaar zo heet is, is de plaatselijke flora zeer beperkt. Volgens de lokalen hier, zijn de enige originele planten de cactus en de dividivi, als de rest zoals agaven en palmbomen zijn geïmporteerd. Dus voor de toeristentoestroom op dit eiland was er geen palm te bespeuren. Vandaag en morgen gaan we ons eens lekker laten gaan, aan zon, zee en strand, indien we dit niet zouden doen, komen we zaterdag as. uitgeput in België terug aan. U ziet hier links boven een foto van de dividivi, een boomsoort die zo groeit door de steeds aanwezige pasaatwind die er steeds is.
Vanmorgen zijn we aan een drie en half uur durende wandeling begonnen.
Het was eigenlijk een beetje te ver, en bij thuiskomst in het hotel waren we uitgeteld en lichtjes verbrand, door de felle zon.
Nu eventjes over eten en drin ken in het hotel. Hethotel telt een hoofdrestaurant Don Nicolas en vier themarestaurants à la carte : Nautilius is een grill-steakhouse, Krystalfusion gourmet, SayuriJapans restaurant en onze favoriet Milano een Italiaans restaurant.
Dorst zal je hier ook niet hebben met volgende bars,:Bon-BiniBarrysSports BarCasino BarPalm BBeach en in de kamer beschikken we over een mini-bar met likeur-despenser.
Als alles goed is kan je morgen een volgend verslag lezen.
Omdat het net nu hier werkt, zoals het hoort kan ik jullie al enkele foto's doorsturen van Baby beach, waarna ik in het vorig verslag melding van maakte. Groeten van Luc
We gaan nog een poging wagen tot communicatie, het internet laghier weer
eens plat, typisch voor het weekend ( mij verteld aan de balie )
De uistap van gisteren kon ons ten zeerste bekoren, er werd gestart met een SUV, naar De Californian lighthouse een vuurtoren van 112 m. hoog, die zich bevindt op het uiterste westpunt van het eiland, dan hebben we de =Alto-Vista kapel bezocht, zowat het bedevaardsoord van Aruba, vervolgens de grotten ian Fontein en Quadirikiri, en als laatste stop Baby Beach, een kleine inham op het uiterste zuidpunt van het eiland, schitterende zichten en een ongelooflijke turquoise zee.
Je kan van dit alles genieten, als we terug zijn, en aan een reeksje van PPSjes ga beginnen.
Vandaag hebben we de vlindertuin bezocht, uiteraard heb ik hiervan de nodige afbeeldingen genomen.
Als het internet hier weer geen kuren krijgt de volgende dagen, kan je nog een paar verslagen verwachten
Vlakbij ons hotel staat een windmolen die gebouwd werd in Friesland in 1804 en dit om water weg te pompen uit lagergelegen gebieden. Met de sorm van 1878 werd ie deels vernield en werd later omgebouw tot graanmolen. In 1929 werd hij bij een nieuwe storm dermate beschadigd dat ie niet langer kon gebruikt worden. In 1960 werd de overblijvende houten konstruktie naar Aruba verscheept door een Nederlandse zakenman. Hij is nu omgebouwd en gerestaureerd tot restaurant.
Hoewel het Nederlands de officiële taal van Aruba is, is Papiaments de meest gesproken taal. De basis voor het Papiaments is hoofdzakelijk afkomstig van Spaanse en Portugese herkomst. Met de komst van de Nederlanders werd daar het Nederlands aan toegevoegd. Het Engels en het Frans stammen af van de bezetters van andere Caraibische eilanden. Het mengtaaltje dat zich hieruit ontwikkelde is langzaam maar zeker de plaats gaan innemen van een moedertaal. De meeste Arubanen spreken naast Papiaments en Nederlands vaak ook nog uitstekende Engels en Spaans.
Gisteren was een zon, zee, strand en zwembad dag. De temperatuur liep optot 35°,maar ik hoor van het thuisfront dat het bij jullie ook warm is. Ik hoop dat het zo blijft, tegen dat we terugkeren, anders zal het kontrast te groot zijn. We hebben ons aan het zwembad enorm geamuseerd. Een orkestje met "steel drums" heeft ons de ganse namiddag geëntertaind. Als er weinig informatie is over onszelf zal ik wat info geven over Aruba. Aruba is het meest westelijk gelegen eiland van de Benedenwindse Eilanden. De oppervlakte van het eiland is ong.190 vierkante kilometer. Qua omvang is het te vergelijken met Texel (NL). De noordkust is steil en rotsachtig. Door de noordoostpassaat beukt de zee constant met grote kracht tegen de kust. Het Zuidoostelijk deel van het eiland bestaat uit kalksteenformaties. Aan de westkant is een kilmeters lang zandstrand, dat tot de mooiste van de wereld wordt gerekend. Hier vindt je ook bijna alle hotels, ook het onze. En ook integenstelling tot de noordkant is de zee hier kalm en helder. Zo, het is nu tijd om de inwendige mens te gaan versterken. Mi tin hamber, wat Papamients is en wil zeggen : Ik heb honger. Het is hier nu 7.40h plaatselijke tijd.
Een schitterende dag beleefd op Aruba, het is volgens ingewijden de traditie om tussen 7 en 9 h 's morgens een strandwandeling te maken van Palm Beach tot aan de haven van Oranjestad. Het zou een heilzame werking hebben op het beendergestel. Omdat het zeker meer goed dan kwaad kan, hebben we het dan ook maar op gewaagd. Omdat we de wandeling heen en terug gedaan hebben vertrokken we om 6 h. Als je dan terugkomt in je hotel en een verkwikkende douche hebt genomen, voel je je inderdaad een ander mens. 's Middags hebben we via Glenn ( die hier op het strand een kioskje uitbaat ) een mini-cruisje geboekt met de catamaran. Je kan die catamaran tocht ook boeken bij je reisagentschap, dan betaal je 77 US$, via Glennn 45 $. Ook voor de overige uitstappen kan je bij hem terecht, eris eigenlijk niets dat je via hem niet kan vinden. Hij is Nederlander van Arubaanse origine en verdient na zijn pensioentje een centje bij. Het is hem gegunt. Dus op de catamaran met gebolde zeilen naar de eerste snorkelstop, naar het Duits gezonken oorlogsschip, de Atilla. Het werd in het begin van de oorlog in beslag genomen, de kapitein heeft vervolgens het schip laten zinken, met de bemanning aan boord. Het is het grootste scheepswrak in heel het Caribisch gebied met een lengte van 130 m. Het enorme gevaarte is in tweeën gebroken en ligt op ong.18m. diepte. Het wrak is nu volledig begroeid met koralen en sponzen en vormt de leefomgeving voor tal van schitterende vissen. Door haar gedeeltelijk oppervlakkige ligging is het ideaaal om boven te snorkelen. De tweede snorkelsstop was in de omgeving van The lighthouse, een kalme rustige plek om te snorkelen, in tegenstelling tot de plek aan het wrak, waar de zee behoorlijk woelig was. Op de terugweg werd er, zoals gebruikelijk, een feestje gebouwd. Een heerlijke dag hebben we zeker gehad, en voor herhaling vatbaar.
Eindelijk zijn de problemen met het internet van de baan hier in Aruba. Het hotel en het eten zijn OK, hier staat er bv.ook kreeft op het menu in het themarestaurant "Nautilius ", en met de champagne lopen ze bij manier van spreken achter je gat. Het weer is hier prachtig, al elke dag temperaturen rond 33_°, er is hier wel veel wind, en dat maakt het verraderlijk voor het verbranden. Na het acclimatiseren en het verkennen van het hotel en omgeving, zijn we er gisteren op uitgetrokken naar Oranjestad. Je vind er trouwens alle winkels van de grote modehuizen, wel prachtig al die winkels en huisjes in coloniale stijl. Gisteren lagen er ook 3 cruiseschepen aangemeerd, dan is het oppassen voor de prijzen, sommigen verhogen dan hun prijzen voor de cruise-gasten. 's avonds is het heerlijk om langs de winkeltjes en restaurantjes te flaneren, aan de kilometerlange boulevard, die begint hier pal aan het hotel. Vandaag, gaan we de catamaran op voor een snorklel trip, nabij een gezonken schip. Voor details van dit alles zal het wachten zijn tot we terugzijn, ik zal dan van onze belevenissen wel PPSjes maken.
Vandaag werd ons moeke ten grave gedragen met een prachtige uitvaartmis in de gerestaureerde (binnenzijde) kerk van Itegem. Voor het aandenken schreef mijn zus Annemie volgende tekst.
20 jaar zonder te bewegen maar jij was zeer moedig en sterk en kon daar mee leven Nooit gezaag of geklaag maar elke dag die gulle lach En muziek à volonté daar amuseerde jij je mee Daarom was het voor ons zo fijn om zoveel bij jou te zijn. Dag moeke
Afgelopen woensdag hebben we met de twee oudste kleinkinderen een trip gemaakt naar Planckendael. U kan de voorstelling bekijken aan de RECHTERZIJDE van mijn blog
Ik ben Van Hoof Lucas, en gebruik soms ook wel de schuilnaam lucas48.
Zoals beloofd, hier is de eerste voorstelling van onze reis naar Aruba.
