Kouwen

De vogeldagen zijn blijkbaar aangebroken en dan in het bijzonder die van de kouw !
Schuin over mijn deur ligt een klein parkje waar talloze kouwen hun thuis gevonden heben. Vooral in het voorjaar en begin zomer maken zij een hels kabaal ! Met een hele zwerm vliegen zij naar de andere kant ,over de huizen, naar de laan achter mijn huis , waar ook veel bomen staan. Zo pendelen zij van de ene kant naar de andere onder een hels gekraai. De laatste dagen zijn er ontzettend veel vogels die nog meer dan anders hun kelen openzetten. Gisteren was het weer zover, ze kwamen bijna mijn hoofd aanvallen en waren echt niet vriendelijk.
Het zijn niet mijn lievelingen want eigenlijk ben ik een beetje bang van ze :-) op zo'n ogenblik moet ik altijd denken aan de film van Hitchcock ' The Birds' die als tiener op mij een enorme indruk heeft gelaten :-)
De reden dat ze gisteren op de muur naar mij zaten te krijsen toen ik buiten kwam, werd ineens duidelijk ! Op het afdak zat namelijk een kleintje, weggedrukt tegen de regenpijp, verdwaasd en niet van plan om te bewegen.
Na een tijdje gaven de ouders, tantes en nonkels van het kleine diertje het op, omdat ze zagen dat er geen beweging kwam in het kleine vogeltje en hun pogingen vruchteloos bleven. Ik heb dan maar mijn stoute schoenen aangetrokken en op het afdak onderaan staan duwen zodat hij toch de moed zou krijgen om te kunnen ontsnappen. En na een rustpauze is hij toch op het andere dak gesukkeld !
Vanmorgen, laat ik zoals gewoonlijk mijn kat Flippo buiten, toen hij plots als een pijl uit een boog naar iets vloog dat bewoog ! (rijmt langs alle kanten hé :-)) Het was weer een kleine kouw die hulpeloos zat te springen om aan mijn kat te ontsnappen. Dierenvriend als ik ben, kon dat niet laten gebeuren dat de arme vogel zijn laatste dagen geteld waren, dus riep ik Flippo , niet doen, kom ! Belachelijk eigenlijk, want het instinct is groter dan de luisterbereidheid :-) Mijn kat had ik kunnen vangen maar het vogeltje was in de zijgang verdwenen, met een deur die uitgeeft naar de straat. Vandaag kon ik mijn stoute schoenen niet aantrekken omdat ik nog in mijn peignoir stond (zou geen zicht geweest zijn ! )
Alhoewel mijn buren toch het hunne moeten gedacht hebben, ik gewapend op straat met een stok in de hand om de vogel buiten te lokken met lieve woordjes ! Bang en een beetje hulpeloos stond ik daar oog in oog met het kleine diertje dat mij aankeek met een verschrikte blik. Toevallig kwam de postbode net voorbij en om mij een beetje te excuseren voor mijn outfit, zei ik maar: allez zie mij hier nu staan op straat, kun jij mij niet helpen want ik krijg die vogel niet uit de gang ! Hij maakte mij een beetje belachelijk en zei, maar madame toch !Stap gewoon binnen ! Jaja, mij niet gezien, ik ben toch wel wat bang, zei ik, in de hoop dat hij mij zou helpen :-)
Hij zette zijn fiets tegen de gevel en stapte kordaat in de gang ! De kleine kouw sprong er direkt uit en de ouders zaten al kwetterend te wachten op de schoorsteen aan de andere kant van de straat. Om dan maar verder onnozel te doen, riep ik naar de vogels, daar is je kleintje en verzorg hem maar goed hé ! En laat hem in het vervolg ergens anders achter ! De postbode had zijn ronde al verder gezet maar moet het toch gehoord hebben, veronderstel ik :-) en heeft zeker gedacht : die madam heeft ze niet 'alle vijf' ! :-)))