De geur van de zee
trok door het trappenhuis
toen ze thuiskwam.

Ze had de golven verteld
wat ze niemand mocht zeggen,
haar geheim zo zwaar

als het Hammondorgel
waarop haar oma speelde
op zondagmiddagen

voor Langs de Lijn begon;
buitenlands voetbal,
Winterslag, Waterschei...

Ze kon geen reden bedenken
waarom ze moest zwijgen
of ze durfde het niet -

zoiets maakt eenzaam.
Winterslag en Waterschei
heten nu Racing Genk

en oma is een lijk.
Geef haar eeuwige rust Heer,
prevelde zij, ongelovige

terwijl ze de zee zorgvuldig
van haar lichaam spoelde.
De dag liep schoorvoetend ten einde.