Onze Vlaamse kampioen met haar ouders Marleen & Dirk
Bij het optreden van clauseau in het sportpaleis
Dochter Hilde & Schoonzoon Dave
De drie Stormskes
Oudste Mariabeeld in Antwerpen
Oudste cafe van Antwerpen
De Dom van Berlijn
Checkpoint Charlie
Gedenkkruisen aan de muur
De muur
Clervaux
Mooie plekjes in Dordrecht.
De gouden Strauss
Adelaar met twee hoofden in het dak van de Stepfansdom
Het mooie Assisi
Samen aan zee, gezellig en plezant
Samen genieten
Op weg naar Irrel, maretakken in de bomen, mooi toch?
Samen op een zetel in de Efteling
Blankenberge
Het gezin van de oudste dochter
Met mijn petekind Jeroen
Met mijn kleinzoon Joachim
Met mijn kleindochter Jolien
Mijn verjaardags ijstaart
Met mijn toekomstige kleindochter Leen
Omo's tas gekregen van mijn kleindochter
Mijn liefste kleindochter Jolien
Met dochter Bea
Goud en brons op het Vlaams kampioenschap
Zonsondergang in Berdorf
Op wandel in Berdorf
Stan 1 jaar
Stan 2jaar
Onze Stan 5 jaar
Onze Jack 3 jaar
MARJA
HOBBY
05-09-2009
Het gedicht van een 82-jarige
Er is niets aan de hand ik voel mij nog fris, want ik ben zo gezond als maar mogelijk is. 't Is alleen dat ik wat jicht in mijn knieën krijg, en het praten gaat soms met een piepend gehijg. Mijn pols is wat zwak en wat dun wordt mijn bloed, maar ik ben voor mijn leeftijd nog vreselijk goed.
Die steunzolen onder mijn voeten dat gaat, anders zou ik niet best kunnen lopen op straat. Soms wordt me de slaap nachtenlang niet gegund, maar ik merk dat je ook wel eens zonder kunt. Mijn geheugen wordt minder, soms duizelt mijn hoofd, maar dat valt niet zo op geen mens die 't gelooft. Denk niet dat ik vaak daar in zorg over zit, want ik ben voor mijn leeftijd nog werkelijk fit.
Ze zeggen dat je de oude dag, als de "gouden leeftijd" beschouwen mag. Maar af en toe twijfel ik daar toch wel aan, als ik 's avonds weer moe naar bed ben gegaan. Met mijn oren in de la en mijn tanden in een glas, en mijn ogen op de tafel als ik uitgelezen was. En voor ik inslaap bedenk ik mij dan, zit er nog iets los wat ik wegleggen kan. Terwijl het mij zo slecht nog niet zit, want ik ben voor mijn leeftijd nog tamelijk fit.
Elke morgen stof ik mijn hersens wat af, en ik ben blij met de dag die God mij weer gaf. Dan haal ik de krant en lees na mijn bad, de overlijdens berichten in het ochtendblad. Als mijn naam er niet bij staat weet ik dat ik nog leef, het was dus de bedoeling dat ik nog wat bleef. Ik geloof dat er toch wat heilzaams in zit, want ik ben voor mijn leeftijd nog redelijk fit
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> Wat is van dat alles tot slot het moraal, die te leren valt uit dit goedmoedig verhaal? Voor elk die het ouder worden zijn glimlachend draagt, als een ander je weer eens "hoe maakt je het" vraagt. Is het beter te zeggen dat het best met je gaat, dan die lui te zeggen hoe het echt met je staat! ! !
