Op 23 februari werd in Genève de vierde gespreksronde besloten van de delegatie van de Syrische Arabische Republiek met de vertegenwoordigers van de oppositiegroepen. Wie als nuchtere buitenstaander (en slachtoffer) kijkt naar deze gesprekken in Astana en Genève, die handelen over het staken van de vijandelijkheden in Syrië, het staken van het bloedvergieten en het herstel van de vrede, ontdekt dat het een vreemde bedoening is. Immers, grote aanslagen en verwoestingen schijnen gewoon door te gaan. De algemene visie die de westerse media over de situatie brengen luidt als volgt. Syrië is een dictatuur waarbij de verschillende volks- en geloofsgroepen in een bittere burgeroorlog met elkaar zijn verwikkeld: soennieten, sjiieten, druzen, alawieten, christenen... Ze kunnen er zelf niet uit komen en daarom moet de internationale gemeenschap langs de UNO hen helpen om bevrijd te worden van deze spiraal van onderling geweld door een overeenkomst over een goede constitutie, een regering van nationale eenheid en een aanvaardbare president. Dit lijkt een eenvoudige beschrijving van de situatie te zijn, maar komt totaal niet overeen met de werkelijkheid. Syrië heeft al vanaf 2012 een nieuwe constitutie met een democratisch meer-partijen-stelsel en een president die eveneens democratisch gekozen is en door de grote meerderheid van alle bevolkingslagen aanvaard. Daarom zie je op vlaggen, winkels en auto’s de foto van de president. Er heerst geen onderlinge burgeroorlog. Syrië was en is een model van echte lekenstaat, waar het fanatieke islamisme niet wordt geduld en waar alle geloofs- en volksgroepen in harmonie samenleven. Vanaf het allereerste begin van de oorlog tegen Syrië, is het volk eensgezind blijven protesteren tegen het terrorisme dat vanuit het buitenland wordt gevoed. De overgrote meerderheid van het volk wil geen islamitisch fanatisme maar de harmonieuze lekenstaat. Een CIA rapport uit 1980, bedoeld om Syrië te destabiliseren vermelde toen al de voor hen grote moeilijkheid dat de president “een stabiliteit in Syrië heeft gebracht zoals nooit voorheen”.
En hierover gaat de grote strijd. Op 12 november 2012 werd in Riyad al een zogenaamde “Syrische oppositie” samengesteld onder de naam “Nationale Constitutie”. De huidige leider is Nasr-al-Hariri die in feite de Saoedische koninklijke familie vertegenwoordigt die hun wahabisme willen verspreiden. Daarom heeft hij nogmaals herhaald dat Bachar al Assad weg moet. Na de voorbereidende gesprekken in Astana werd op 24 januari 2017 nochtans een gezamenlijke verklaring uitgegeven van Iran, Rusland en (schoorvoetend) Turkijke waarin herbevestigd worden: “... de soevereiniteit, onafhankelijkheid en territoriale integriteit van de Syrisch Arabische Republiek als multi-etnische, multi-religieuze, niet-confessionele en democratische staat, zoals door de UNO Veiligheidsraad werd erkend” En dit blijft voor de westerse machthebbers en hun bondgenoten van de golfstaten onaanvaardbaar. Syrië moet in een islamitische chaos en dictatuur veranderd worden opdat het westen en zijn vrienden vrij zouden kunnen beschikken over het land en zijn grondstoffen en om eindelijk zijn pijplijn voor Saoedi-Arabië en Qatar te kunnen aanleggen tegen Rusland en Iran. Robert F. Kennedy Jr. spreekt daarom van “een andere oorlog om de pijplijn in Syrië”.
Ziedaar in grove lijnen de samenstelling van het internationale poppenspel in Genève. De VS, Israël, de golfstaten, de NAVO en Europa zijn de acteurs en aanvallers van Syrië op het terrein. De afgevaardigden van de oppositiegroepen in Genève zijn hun marionetten. Syrië, Rusland, Iran en de Hezbollah zijn de verdedigers op het terrein en in Genève. De half miljoen doden, de grootste vluchtelingenstroom sinds W O II en een prachtig land dat nu verwoest is, dat zijn niet de zorgen van de acteurs-aanvallers in dit poppenspel.
Het einde van de poppenkastvoorstelling is nog niet duidelijk. Bepaalde actoren zijn zelf nog in volle evolutie. Tot en met Obama, overheerste in de VS de steun aan de “Arabische Lente”, aan de djihadisten, de moslimbroeders, een willekleurige militaire tussenkomst in elk land dat nog onafhankelijk wil blijven. Dat alles onder de vlag van een “nieuwe wereldorde”, een wereld zonder grenzen, een neoliberalisme, een globalisatie, geleid door de wapenindustrie en de banken. In zijn verkiezingscampagne heeft D. Trump als een olifant in een porseleinenwinkel enkele pronkstukken tegen de grond gegooid, zoals de onaantastbare waarheid van de gevestigde media, de diabolisering van Rusland, de heilige alliantie met de NAVO, de steun aan de terroristen... Sinds hij president is heeft de Amerikaanse onderwereld efficient een aantal onderwerpen terug in de uitstalraam kunnen zetten, maar de strijd tussen D. Trump en de gevestigde machten gaat door en is nog lang niet beslecht. Hopen maar dat hij uiteindelijk toch een radicale ommekeer kan en wil bewerken.
Europa met de NAVO volgde tot heden trouw Big Brother in al zijn wensen en bevelen tot en met de actieve medewerking aan de verwoesting van o.a. Libië en Syrië, alsook de waanzinnige oorlogsopbouw tegen Rusland. Europa komt echter steeds meer voor een beslissende keuze. Ofwel werkt het gewoon verder aan zijn zelfvernietiging met zijn landen zonder grenzen, zonder waarden en zonder identiteit, zijn multiculturalisme, zijn steun aan de nieuwe wereldorde, zijn morele decadentie en doodscultuur zonder grenzen. Ofwel gaat het de moeizame weg van de terugkeer naar zijn christelijke wortels en de herwaardering van het gezin met de eigenheid en rijkdom van de afzonderlijke landen. Dan zal het aanleunen bij de heropstanding van Rusland en daadwerkelijk meehelpen om de christenen in het Midden-Oosten te steunen en van uitroeiing te behoeden. Europa quo vadis?
De volgende voorbereidende voorstelling van de poppenkast gaat door in Astana, hoofdstad van Kazakhstan op 14-15 maart 2017.
Palmyra weer bevrijd
In mei 2015 werd Palmyra met zijn kostbaar werelderfgoed door IS ingenomen. Tien maanden lang zorgden ze voor barbarij en verwoestingen. Op 27 maart 2016 werd Palmyra bevrijd en de Russen organiseerden er een historische concertuitvoering. Helaas, met hulp van de “internationale coalitie” kon IS Palmyra op 11 december 2016 weer veroveren door een verrassingsaanval op het ogenblik dat Syrië en Rusland hun krachten wijdden aan de bevrijding van Aleppo. Hierdoor werden weer andere kostbaarheden verwoest zoals een deel van het Romeins theater dat helaas gebruikt werd voor gruwelijke massaslachtingen. Sindsdien werd de herovering nauwkeurig voorbereid met behulp van de ervaringen van vorige keer. Kolonel Generaal Andrei Kartapalov, opperbevelhebber van de Russische troepen in Syrië gaf vorige zondag meer uitleg over de goede samenwerking tussen de Russische luchtmacht en de Syrische landmacht. Hij prees de Syrische soldaten om hun inzet en moed. Nu IS hier verdreven is, zal de strijd verder gaan tegen de Koerden en Turkije, die hier beiden hun eigen droom willen verwezenlijken.
“Mary’s Meals” in Aleppo
In zijn pastorale brief “Een vasten van tranen” schetst de Maronitische aartsbisschop van Damascus, Mgr. Samir Nassar een erg somber beeld van de toestand in Syrië. Hij spreekt van een Apocalyps met ruines alom, ingestorte gebouwen, uitgebrande huizen, spookwijken en dorpen die met de grond gelijk gemaakt zijn. Weinige families zijn nog ongeschonden en 3 miljoen kinderen kunnen niet naar school. Voor deze laatsten heeft “Mary’s Meals” een nieuw initiatief genomen. De organisatie “Mary’s Meals” is werkzaam in 14 landen (o.a. Malawi, Liberia, Zambia, Kenia, Haïti, Indië en Zuid-Soedan). Het doel is de honger van kinderen bestrijden en helpen bij de opbouw van hun leven in landen die door oorlog worden verwoest. Ze geeft schoolmaaltijden, waardoor kinderen aangemoedigd worden terug naar school te gaan. Vorig jaar werden deze maaltijden uitgebreid tot Libanon, waar nu ongeveer 1,5 miljoen Syrische vluchtelingen hun toevlucht hebben gezocht. Dagelijks kregen kinderen van Syrische vluchtelingen samen met hun Libanese klasgenootjes een maaltijd in een school vlakbij de hoofdstad Beiroet. De Stichter en directeur Magnus MacFarlane-Barrow heeft nu besloten deze maaltijden, samen met de regionale partner Dorcas ook in Aleppo te verstrekken. Hierdoor krijgen ongeveer 1500 kinderen in zes scholen over de stad verspreid iedere dag een maaltijd. De gemiddelde kostprijs om een kind gedurende een volledig jaar via Mary’s Meals een maaltijd te bezorgen op school, bedraagt momenteel slechts €15,60. De Vlaamse afdeling is nog verbonden met Nederland (www.marysmeals.nl), vandaar het Nederlands rekeningnummer voor wie wil helpen: Nl 123 Rabo 0166 2733 41 (Rabonl2u) op naam van Mary’s Meals Nederland, Melkerstraat 2 Nl 5469 SL ERP (Veghel).
Ondertussen trachten ook wij de mega-keuken in Aleppo nog een tijd te kunnen volhouden door 25.000 warme maaltijden te bezorgen, 5 dagen op de week. Ook dit kan gesteund worden:IBAN BE 32-068-2083244-02 BIC GKCCBEBB, Abdijlaan 16 B-2400 MOL-POSTEL, Befius, Pachecoln 44, Brussel.
v De vorige week reeds vermelde Duitse TV-uitzending over de westerse berichtgeving als de grootste leugen van deze tijd, nu in het Nederlands vertaald: www.kla.tv/10103
Zaterdagavond waren we met de hele groep van fraters weer aanwezig bij de wekelijkse samenkomst van de pastoor van Qara met een aantal gezinnen voor een bijbelse en christelijke vorming. Het is een levendig gebeuren. Voor hen is het een aanmoediging en voor ons leerrijk. Er was een uitzonderlijk lange stroomonderbreking, nl. tot zondag morgen. Er zijn namelijk nabij Homs weer zware aanslagen gepleegd waardoor een 50-tal mensen werden gedood en meer dan 24 gewond. Er werd ook een belangrijke elektriciteitscentrale getroffen. Voor de westersemedia is dit allemaal het werk van het wrede ”regime” dat het volk onder de knoet wil houden. In werkelijkheid zijn het terroristen (deskundig gesteund door de westerse geheime diensten van...,) die op de derde dag van de vredesonderhandelingen in Genève roet in het eten trachten te gooien. Dit is o.m. de mening van de speciale UNO gezant Staffan de Mistura zelf.
Zondagavond vierden we een eenvoudige vastenavond. In de Romeinse ritus was dit de zondag van “Quinquagesima”. ’s Namiddags hadden we op het grote plein voor de nieuwbouw eerst een voetbalmach gespeeld samen met de kinderen. Dan zongen we de vespers en daarna aten we allen samen. Tenslotte zongen we de plechtige completen van de vasten, die ruim een uur duren. Op het einde zijn er een reeks voorbeden waarbij vele intenties vermeld worden, o.a wordt gebeden “voor hen die ons haten en voor hen die ons liefhebben”. Dus iedereen is er bij. En maandagavond waren we nogmaals allen samen om een verjaardag te vieren. Eigenlijk begon deze maandag de vasten in de byzantijnse liturgie, die in de Latijnse traditie pas met aswoensdag begint.
Op aswoendag vierden we de dienst van de “vooraf geconsacreerde gaven”. In de byzantijnse liturgie is de eucharistie zo sterk met de verrijzenis verbonden dat ze in de vasten enkel op zondag wordt gevierd, de andere dagen is het een soort uitgebreide vesper-communiedienst. Zo was het vandaag een uitgebreide communiedienst, nl vespers met gebeden van de eucharistie. Tijdens de processie met de gaven draagt ieder een brandende kaars omdat de gaven al het Lichaam en Bloed van Christus zijn. Op het einde van de dienst hebben we er toch de Latijnse asoplegging bijgevoegd en iedereen getekend met het kruis. Een heel bijzondere zegen vandaag kwam van boven. Heel de nacht en de dag heeft het geregend, een weldaad voor de woestijn en de gewassen.
Vermeldenswaard is dat enige zusters deze week voor het eerst het staatsziekenhuis in Der Atieh bezocht hebben. In 2013 werd dit zwaar beschadigd en personeel werd vermoord. Nu schijnt alles prima hersteld te zijn en de dienst is nog precies zoals voor de oorlog: alles gratis (behalve medicamenten), ook voor ons vreemdelingen die tot een Syrische gemeenschap behoren. Wat een verademing.
De vasten nodigt ons uit om meer oprecht God boven al te beminnen en de naaste als onszelf. Dit uit zich in het klassieke drietal: dienst en hulp aan de anderen, bidden en vasten. Het gaat er om Jezus meer van nabij na te volgen en over te gaan van de oude mens, aan het aardse gebonden naar een nieuwe mens, vervuld van de Heilige Geest. De meest eenvoudige manier van vasten die vrij algemeen wordt toegepast is dat men ’s morgens niets eet of drinkt en pas ’s middags (om 14.00 u) voor het eerst iets gebruikt. Tevens hebben we met elkaar gedeeld over het verloop van de vasten in de verschillende landen. In het Oosten van Nigeria, waar onze fraters vandaan komen en dat nagenoeg helemaal katholiek is, zijn de uiterlijke tekenen van het christelijk leven blijkbaar nog zeer sterk in het openbare leven aanwezig. Goede Vrijdag is hierbij een hoogtepunt. Er worden processies gehouden, waarbij het lijden en de kruisdood van Jezus worden uitgebeeld. Hiervoor valt het openbare leven stil en de straten worden afgesloten. Zo was het bij ons voor de processies... heel lang geleden.
Slachtoffer van westerse huichelarij
De ellende in Syrië blijft voorlopig nog voortduren. Regelmatig zijn er zware aanslagen, die niet veroorzaakt worden door enkele onschuldige “gematigde” rebellen die alleen maar wat “kunnen prutsen aan de keukentafel” (zoals onze VRT het destijds voorstelde). Het zijn uiterst gesofistikeerde misdaden, mede gesteund door de geheime diensten van westerse mogendheden, waardoor miljoenen Syriërs plots zonder water, zonder elektriciteit of zonder gas gezet worden. De Amerikaanse senator John McCain komt niet voor niets illegaal naar Syrië (John McCain à nouveau en Syrie, Réseau voltaire, 25 februari 2017). Ondertussen doen deze westerse mogendheden zich op het wereldtoneel voor als de grote weldoeners van de mensheid.
In plaats van de huidige sancties op te heffen en het Syrische volk te helpen zijn leven weer op te bouwen hebben de VS, Engeland en Frankrijk nu een resolutie ingediend bij de UNO veiligheidsraad om nieuwe sancties op te leggen aan Syrië, zogenaamd als straf voor de chemische aanvallen. De grote gifgasaanval in Ghouta, door terroristen in augustus 2013 gepleegd, werd mede door de indieners van de huidige resolutie gepland en gesteund. Ze waren wel in staat om onmiddellijk de schuld te geven aan de Syrische president en zijn leger maar ondanks jarenlange pogingen zijn ze er echter niet in geslaagd enig bewijs van betrokkenheid te leveren. Ondertussen zorgden ze dat terroristen volop chemische aanvallen pleegden waardoor ze rapporten konden maken om hun leugens levendig te houden. Met een schijn van objectiviteit werd dan telkens vermeld dat het gebeurde “wellichtdoor rebellen zowel als door het Syrische leger” terwijl er nooit één bewijs voor het laatste kon gegeven worden. Trouwens, al die gevaarlijke rommel was al deskundig opgeruimd. En nu maar jammeren omdat Rusland en China hun veto gesteld hebben tegen deze nieuwe sancties. Syrië helemaal trachten kapot te maken, dat verkoopt het westen aan de openbare opinie als de “bevrijding” van Syrië. En een grote menigte blijft dat helaas nog geloven ook. Uiteraard delen allen die Syrië echt willen helpen in dezelfde lastercampagne. Als er iets slechts kan gezegd worden over Rusland, Iran of de Hezbollah komt het in het nieuws. Rusland zou de verkiezingen in Amerika beïnvloed hebben. Duitsland wilde eens met hun gekende “grundsetzlichkeit” Rusland uitborstelen en aantonen hoe zij ook de Duitse politiek beïnvloeden. Een grondig onpartijdig onderzoek wees echter uit dat er geen enkele beïnvloeding kon aangetoond worden. De media repten over dit resultaat geen woord en Angela Merkel wilde onmiddellijk een nieuw onderzoek (Ray McGovern, Interférence, mondialisation.ca, 24 februari 2017). Ondertussen is D. Trump in een gevaarlijke strijd verwikkeld met de duistere machten van de Amerikaanse onderwereld, die kost wat kost het Amerikaanse imperialisme van militaire wereldheerser overeind willen houden. We hopen dat er toch nog iets van zijn eerste inzichten overblijft (Voor wie meer tijd, geduld en interesse heeft dan ik: Dr. Paul Craig Roberts, L’Enjeu pour Trump et nous tous, mondialisation.ca 27 februari 2017; Thierry Meyssan, Le dispositif Clinton pour discréditer D. Trump, Réseau voltaire, 28 februari 2017; Patrick Martin, L’adulation de McMaster et l’effondrement de la démocratie américaine, mondialisation.ca 25 febreuari 2017; Elena Freeland, Confinement planétaire, géoingénierie et “Etat profond”, mondialisation.ca 24 februari 2017).
Ondertussen blijven in Syrië de oppositiegroepen, gesteund door de golfstaten en het westen alle moeite doen om de vredesonderhandelingen tegen te werken. Vooreerst dringen ze voortdurend aan op een uitstellen van de onderhandelingen. Vervolgens willen ze alleen maar praten over de zogenaamde dringende noodzaak van een overgangsregering alsof dit moet beslist worden in Washington, Brussel, Doha en Ryaad. Ondertussen hebben Syrië en Rusland al hun diplomatie nodig om het wezenlijke op tafel te houden: over de efficiënte bestrijding van het terrorisme in Syrië, maar daaraan is het westen niet geïnteresseerd, integendeel (Gatilov: Western draf resolution on imposing sanctions on Syria under pretext of chemical weapons use unacceptable, Sputnik International 27 februari 2017; Maxime Perrotin, Manipulations médiatique: La Serbie hier, La Syrie aujourd’hui, mondialisation.ca, 9 januari 2017). Hoelang gaat deze walgelijke huichelarij nog duren?
Waarom reageren christenen niet?
Wat wij het westen noemen is ontstaan uit de joods-christelijke en romeins-griekse beschaving. Hierbij heeft de Kerk alle landen zien geboren worden en zal ze wellicht ook zien sterven. Alle grote universiteiten zijn als kerkelijke instelling ontstaan. Deze christelijke overtuiging is inmiddels grotendeels verdwenen. Groepen moslims zijn in onze landen binnen gekomen, zijn in alle lagen en instellingen binnen gedrongen, meestal zonder zich aan te passen en zijn nu al op verschillende plaatsen klaar om de dictatuur van de sharia feitelijk te doen heersen. Een strategie in drie stadia: migratie, infiltratie, installatie. En waar dit nog niet het geval is, worden heel behoedzaam de nodige voorbereidingen getroffen. Het islamisme is bescheiden en onderworpen totdat het de macht kan grijpen. Het probleem hierbij zijn niet de moslims maar de islam als een wereldwijde oorlogs- en veroveringsorganisatie. De golfstaten en grote islamitische organisaties besteden miljarden aan de propaganda om hun islam wereldwijd te doen heersen. Heel de wereldbevolking moet onder een islamitisch kalifaat komen. De volken die nu al onder de islam leven, worden ”de wereld van de vrede” genoemd, de anderen leven nog in “de wereld van de oorlog”. De islam kan niet aangepast worden, het leven van alle volkeren moet aangepast worden aan de islam. Moslims kennen vrede, de islam kent geen vrede. De islam kent alleen oorlog en onderwerping. En deze sterke islamisatie wordt bevorderd door onze “democratische” wetten, ons multiculturalisme, onze ‘ruimdenkendheid’, een opgeblazen angst voor islamopfobie en anti-racisme. “Verlichte geesten” sporen ons aan om de niet bestaande arabisch-islamitische wortels van Europa te ontdekken en de apostelen van de islam spiegelen ons een gematigde, aan het westen aangepaste islamitische beschaving voor. Inmiddels verdwijnen steeds meer christelijke symbolen, feesten en gebruiken uit het openbare leven om plaats te maken voor een dwingende islamitische cultuur met hun feesten, halalvoeding, ramadanpraktijken enz. Klokkentorens zwijgen en verdwijnen, het aantal minaretten groeit. Wie denkt dat het zo’n vaart niet zal lopen kan de verpletterende realiteit vinden in het boek dat we al eerder vermeld hebben: Philippe de Villiers, Les cloches sonneront-elles encore demain? Albin Michel, 2016. Onze geestelijke leegte wordt nu in versneld tempo ingevuld door de veroveringsstrategie van de islam. Als wij al zouden beginnen met de meest elementaire regels van gelijkheid en anti-racisme toe te passen, zou er al heel veel opgelost zijn. Moslims uit landen waar christenen hun geloof niet mogen beleven, mogen dat hier ook niet. Moslimlanden die de bouw van kerken niet toestaan mogen ook hier geen moskee’s bouwen. Dit komt helaas niet eens ter sprake. Het is door onze “democratische” wetten zelf dat wij in eigen land door de islam worden gekoloniseerd.
Het eigenlijke probleem is dat wij onze christelijke wortels en beschaving verloochenen. Welnu, de vasten is een goede gelegenheid om een tegenbeweging op gang te brengen. Laten we eens kijken wat wij niet alleen persoonlijk maar ook als christelijke gemeenschap kunnen doen. Het mag gerust beginnen met een kleine groep overtuigde christenen. Beginnen we met ons eigen Vlaamse land, dat eens doordrongen was van het christelijk geloof en leven. Daardoor is Vlaanderen groot geworden. Trouwens, onze zo hoog geprezen sociale zekerheid is uit niets anders ontstaan dan uit een diepe christelijke overtuiging van enkele moedigen (jawel, pastoors, zusters, leken) die een kas hielden voor de meest behoeftigen of onderwijs en verzorging gaven aan hen die in de maatschapij toen verwaarloosd werden. We moeten een gezonde christelijke fierheid herwinnen. Op verschilllende plaatsen in onze steden en dorpen staat er nog een Calvarie: een groot kruis met Maria en Johannes. Laten we ze onderhouden en er af en toe een gebed bidden, een wake houden of een kruisweg. Er zijn zovele mooie kapellen die opgefrist kunnen worden om plaatsen te worden van eenvoudig gebed en zegening in het maatschappelijk leven. Wat Clem de Ridder (+2013) dichtte en door Emiel Hullebroeck (+1965) op muziek werd gezet, zongen Vlamingen decennia lang uit volle borst: “Hoge Vrouwe in de hemel... Zo was Vlaandr’en: hoofs, eenvoudig en devoot. Kersten van geloof en zeden bleef het in zijn hoogste nood. ’t Bouwd’ u tempels en kapellen van de zee tot in de hei, ’t Schilderd’ u in pracht van kleuren, ’t zong u lied’ren in de mei”. Waarom zouden we deze rijke traditie niet verder zetten op onze eigen wijze? ’s Middags luidde het klokje voor de “angelus”, het werk werd onderbroken en het leven viel even stil voor het bidden van “de Engel des Heren”. En hoe heeft kardinaal Cardijn zich niet ingespannen om de “kajotters” aan te moedigen op Goede Vrijdag in de fabriek om drie uur enkele minuten stilte te houden als een gebed en zegen over het werk? Op Sacramentsdag waren er de kleurrijke en levendige processies. We hebben onze diep christelijke dichters en schrijvers zoals Guido Gezelle en Felix Timmermans, onze voorbeelden van sociale inzet zoals priester Wardje Poppe en priester Daens. We hoeven onze idolen niet te zoeken in de goden van de voetbal of bedenkelijke acteurs uit Hollywood of uit een tv-serie, die heel even populair zijn. Of wachten we totdat onze Maria-kapellen en Calvaries bij wet uit het straatbeeld verwijderd worden omdat het (onszelf? en) de moslims stoort die op openbare pleinen op hun matje willen zitten?
Wij christenen moeten aangemoedigd worden om de diepe rijkdom van het christelijk geloof te ontdekken en te beleven. Moslims moeten geholpen worden om bevrijd te worden van de mens- en God-onwaardige elementen van de islam. Het is de taak van de christenen om het christelijk geloof te verkondigen aan de moslims en de beweging “Jezus voor moslims” ter harte te nemen.
Voor een cultuur van het leven
Er is nog een andere strijd waarvoor onze inzet dringend vereist is. Het is een strijd die letterlijk op leven en dood gevoerd wordt. Wereldwijd zijn er sterke krachten die abortus als gewone vrijblijvende praktijk willen aanvaardbaar maken, terwijl het moord is op een weerloos ongeboren kind en bovendien een geestelijke verwoesting bewerkt bij allen die er bij betrokken zijn.
Het begon allemaal met de invoering van de contraceptie. In Frankrijk gebeurde dit door minister Lucien Neuwirth op de dag gewijd aan de moord op de onschuldige kinderen in Bethlehem: 28 december 1967, onder impuls van de grootmeester van de Loge, Pierre Simon en Amerikaanse organisaties zoals Fondation Rockefeller en Population Council. In België werd de pil wettelijk op 9 juli 1973 met de bedoeling abortus te voorkomen. De werkelijkheid is echter precies het omgekeerde: meer contraceptie veroorzaakt meer abortussen. Inmiddels had het Hoogste Gerechtshof in Amerika het trieste vonnis geveld in de beroemde rechtszaak “Roe tegen Wade” op 23 januari 1973, waardoor abortus “een recht” werd. Jane Roe, in werkelijkheid Norma McCorvey, werd de icoon van abortus. Op 14 februari 2017 heeft het Europees parlement een resolutie aangenomen die de landen oproept beduidend meer financies te geven voor abortus omdat D. Trump beslist heeft dat de internationale organisaties geen geld meer mogen krijgen voor abortus. En nu op 2 maart 2017 hebben de Nederlandse en Belgische minister van ontwikkelingssamenwerking in Brussel een conferentie gehouden om geld in te zamelen en de doodscultuur nieuw leven in te blazen (waartegen al geprotesteerd werd: http://belgicatho.hautetfort.com/archive/2017/03/01/citizengo-mobilise-contre-la-conference-internationale-des-d-5916344.html). Het Nederlandse abortusschip “Women on waves” is gisteren in de haven van Guatemala toegekomen om abortussen uit te voeren die daar verboden zijn.Tenslotte is het afraden van abortus op internet in Frankrijk al strafbaar: 2 jaar gevangenis en 30.000 € boete!
Toch groeit er ook een sterke weerstand, waarover we ons verheugen en die we met al onze mogelijkheden willen steunen. Obianuju Ekeocha, voorzitster van de “Cultuur van het leven in Afrika” spreekt van de “dictatuur van de rijke schenkers”. Westerse landen (Nederland, België, Canada, Denemarken, Zweden...) willen abortus promoten in Afrika. Hun geld gaat niet naar voedselhulp, watervoorziening of Afrikaanse fondsen. Ze vragen zelfs niet wat de Afrikanen zelf verlangen. Welnu, de Afrikanen vragen hulp voor meer veilige bevallingen! En Rusland herleeft. In volle sovjetperiode werd al in 1920 abortus gelegaliseerd en massaal toegepast. Helaas zit deze prakijk nog diep ingeworteld maar er is een ommekeer bezig. In de geest van “oecumene en solidariteit” hebben de orthodoxe en katholieke Kerk besloten samen te werken tegen abortus en voor de verdediging van het leven. Hierover heeft het Patriarchaat van Moscou eind januari een internationaal seminarie gehouden en Kerk in Nood steunt dit gezamenlijk initiatief. Ook de regering doet haar best. Minister van volksgezondheid, Veronika Skvortsona heeft allerlei maatregelen genomen om abortus af te raden en prijst zich gelukkig dat abortus in 2016 reeds met 13% gedaald is. Verheugend is ook het hele verhaal te vernemen van Norma McCorvey, de fameuze Jane Roe van het bekende hoger vermelde proces. In haar boek “Won by love” onthult ze hoe heel het proces één manipulatie was vanwege haar advocaten die carrière wilden maken en verder hoe zij zich tot het katholicisme bekeerde en een fervente verdedigster werd van het leven tegen abortus. Zo werd ze in feite een icoon van de pro-vita-beweging. Ze stierf op 18 februari 2017 op 70-jarige leeftijd. Moge de Heer van alle leven haar opnemen in Zijn Licht en moge zij voorspreekster zijn voor ons. Endan de “40 Days for life”, (https://40daysforlife.com/) een boeiende vastenactie! Gedurende de vasten, nl van 1 maart tot 9 april (Palmzondag) worden in 340 steden in de VS en 30 elders, dag en nacht gebedswaken gehouden voor abortuscentra. Is het niet de moeite om dit op een of andere wijze ook in ons land na te volgen?
Tenslotte nog een aansporing voor hulpbisschoppen en priesters, waarvoor ik op dit ogenblik alleen uit mijn geheugen kan putten. Lang geleden mocht ik in Den Haag een priesterretraite leiden. Op de laatste dag was de hulpbisschop van New York, Mgr Vaughan in het land. Vrienden vroegen hem of hij geen getuigenis wilde geven voor de priesters en voorgaan in de slotviering. En zo gebeurde het. Hij bracht een ernstige én grappige boodschap. Als professor theologie was hij voorheen eerder een afstandelijke intellectueel, maar vrouwen van de ”Rescue”-beweging hadden hem over de brug geduwd, zo zei hij. En hij deed mee met het bidden voor een abortuscentrum. Samen met de anderen werd hij door de politie opgepakt en moest zich voor de rechter verantwoorden. Deze vroeg hem of hij zich dan niet bewust was van zijn bijzondere verantwoordelijkheid als bisschop. Hij antwoordde dat hij van zijn voorganger een ring gekregen had waarop drie personen stonden die alle drie veroordeeld en gedood werden, niet door een terroristengroep maar door het wettelijk gezag, terwijl ze niets anders deden dan getuigen van de waarheid: Jezus, Petrus en Paulus. Tot ons priesters zei hij dat wij eigenlijk nog best van al in de gevangenis kunnen zitten omdat we geen directe verantwoordelijkheid hebben voor een gezin met vrouw en kinderen. En een hulpbisschop heeft niet de eindverantwoordelijkheid van een bisdom en is dus vrijer dan de bisschop-ordinarius zelf. Lakoniek voegde hij er aan toe: ondertussen gaat ons werk wel even door... en onze wedde trouwens ook!
Reeds in de achtste eeuw vóór onze tijdrekening zei de profeet Jesaja al duidelijk namens God wat een authentieke vasten is en wat een waarachtige religieuze weerstand voor christenen betekent: “Is dit niet het vasten zoals Ik het verkies: boosaardige boeien staken, de strengen van het juk losmaken, de geknechte de vrijheid hergeven en alle jukken door te breken. Is vasten niet dit: uw brood delen met wie honger heeft; arme zwervers opnemen in uw huis; een naakte kleden die ge ziet en u niet onttrekken aan de zorg voor uw broeder?” (Jesaja 58, 6-7).
Heer Jezus, geef ons een grote creativiteit en moed om U na te volgen, op een wijze die onze tijd nodig heeft en die deze doodscultuur verandert in een cultuur van het leven, tot uw glorie en tot ons heil.
Deze link naar een Duitse TV geeft een hele reeks getuigenissen over de schandelijke manipulatie van het nieuws over Syrië, eindigend met een getuigenis van mijnentwege: https://www.kla.tv/9981
