De grote schande van de Amerikaanse (en Westerse) pers
XII/8
Vrijdag 24 februari 2017
Uit het leven van de gemeenschap
Tijdens de eerste helft van de week hadden we nog te lijden onder een koudegolf met het nare gevolg van bevroren waterleidingen in de nieuwbouw. Oud nieuws voor jullie, telkens nieuw voor ons. Een gast uit Libanon die twee dagen bij ons verbleef vooraleer hij naar Aleppo vertrok om daar te helpen, hebben we in de refter te slapen gelegd bij het houtvuur, om te vermijden dat hij verkleumd van de kou zou moeten vertrekken. De tweede helft van de week was het weer iets zachter en vooral, de zon scheen ’s morgens heerlijk. Een andere gast, een jonge Fransman kwam een week om zich voor te bereiden op het doopsel. We hebben de eerste stappen in het geloof met hem kunnen zetten. Voor ons, die het christelijk geloof met de moedermelk hebben meegekregen is het een onbekend gegeven: een gewone westerling die geen weerstand heeft tegen het christelijk geloof maar er ook geen enkel contact mee gehad heeft, noch van zijn ouders, noch van zijn opvoeding, noch van zijn omgeving. Zelf zegt hij lakoniek: “c’est la France”. Was Frankrijk niet “de oudste dochter van de Kerk?”. Tenslotte hebben we de avond voor zijn vertrek hartelijk afscheid gevierd. We zouden met de fraters pannekoeken bakken op het houtvuur. Het plezier van de hele onderneming was minstens even aangenaam als het eten zelf. De pannenkoeken waren eerder kleine aangebrande broodjes en... ze waren eetbaar.
Gedurende het tweede deel van de week was het tijdens de lange voormiddag erg aangenaam werken op het terrein. De zon geeft heerlijke warmte en daar hoeven we niets voor te doen. In de late namiddag, de avond, ’s nachts en ’s morgens is het wel echt koud. Dan hebben we ons houtvuurtje, maar daarvoor moeten we op het terrein flink wat hout zoeken en zagen. Ondertussen wel bereiden we ons voor op de grote vasten.
De grote schande van de Amerikaanse (en westerse) pers
Volgens Stephen Kinzer zal de berichtgeving over de oorlog in Syrië de geschiedenis ingaan als “een van de meest beschamende episodes in de geschiedenis van de Amerikaanse pers”, aldus het opinie-artikel The media are misleading the public on Syria in de krant Boston Globe, 18 februari 2017. Neen, deze man is geen voorvechter van een anti-Amerikaanse beweging en geen vertegenwoordiger van een alternatieve pers, maar een sterreporter van The New York Times. Hij doceert journalistiek en buitenlands beleid aan de Northwestern University van Chicago. Hij is een voorbeeld van een gewone, goede kritische journalist. De selectieve manier waarop de Amerikaanse en westerse pers berichten, vindt hij veronrtustend. “De media misleiden het publiek over Syrië”. Vooral de nieuwsberichten over Aleppo neemt hij op de korrel. “Gematigde rebellen” die Aleppo hadden “bevrijd” blijken in werkelijkheid wreedaards te zijn, die de bevolking terroriseerden, op brutale en niets ontziende manier zodat de bevolking het Syrische leger als echte bevrijders verwelkomde. De meeste Amerikaanse (en westerse) media berichten precies het omgekeerde van wat er echt aan het gebeuren is. Van de mensen wordt verwacht dat zij hopen op een overwinning van een oprechte coalitie van Amerika, Saoedi’s, Turken, Koerden en de ‘gematigde oppositie’. Dit vindt hij onzin. Hij is mild voor het Amerikaanse volk, dat niet beter weet. De schuld van deze leugens ligt bij de media. De berichten worden geschreven in de redactielokalen in Washington en journalisten gaan hun informatie halen bij het Pentagon, het ministerie van buitenlandse zaken, het Witte Huis en de “experts” van denktanken. Van al Noesra wordt gezegd dat het rebellen en “gematigden” zijn maar niet dat het al Qaida is. Saoedie-Arabië zou “vrijheidstrijders” steunen terwijl het in werkelijkheid de hoofdsponsor is van IS. Ondertussen wordt al wat Rusland, Iran of Syrië doen, als negatief beschreven. En het is deze leugenachtige, officiële berichtgeving die de situatie in het Midden-Oosten verergert. De onwetendheid van het Amerikaanse volk is niet groter dan die van andere volken maar wel veel gevaarlijker, want ze heeft gevolgen voor een interventie. Wanneer een man met zulk gezag op deze wijze schrijft, mogen we aannemen dat de kloof tussen de waarheid en de berichtgeving over Syrië in de mainstream-pers zo groot geworden is het ze hopelijk onhoudbaar wordt. De erkenning van de waarheid zal Syrië helpen op zijn weg naar vrede.
Misleidende gevoeligheden
In het westerse “correcte” denken op maatschappelijk en politiek gebied blijven enkele grote gevoeligheden leven. Een daarvan betreft de Syrische president en het Syrische leger. Je moet vooral ieder positief woord in hun richting vermijden. Zelfs journalisten die nu stilaan de gruwelen van de terroristen schoorvoetend erkennen, voelen zich nog altijd verplicht er bij te voegen dat “het Syrische regime” een vreselijke dictatuur is. Als ze dat niet doen, komt heel hun artikel ongeloofwaardig over, want “iedereen weet dat” (behalve de Syrische bevolking zelf!). De media zijn er in geslaagd om de Syrische president als de echte zondebok af te schilderen, zonder dat daarover kritisch wordt nagedacht. Een zondebok is iemand die door iedereen wordt verafschuwd en waar niemand persoonlijk contact mee heeft. Om dat levendig te houden krijgen we op cruciale momenten van die nep-rapporten zoals onlangs van Amnesty International over de gevangenis hier in de buurt. En voor een journalist lijkt het heerlijk te zijn iemand te kunnen afschilderen als een bewonderaar van de Syrische president. Die man is dan voor goed afgebrand. Daar is geen verdere commentaar meer bij nodig.
Bij het bezoek van onze Belgische delegatie met parlementariërs en journalisten aan Syrië hebben ze ook ons klooster bezocht, zoals we eerder vermeld hebben. Het was toevallig een zonovergoten morgen. De journalist van onze VRT wilde een interview. En wat was de eerste vraag? Luister: Jij bent een fan van Assad? En ziehier ongeveer hetgeen ik heb gezegd, aangevuld met wat ik wilde zeggen: Als ik openlijk zeg dat ik er tegen ben dat onze Belgische premier Michel door terroristen wordt vermoord, ben ik dan een fan van Michel of een geheim agent van het “Belgische regime”? Ik ben een christen en christenen behoorden altijd tot de meest loyale burgers in de maatschappij, zelfs in het Romeinse Rijk, maar ze werden daarvoor niet beloond. Zij kregen de schuld van al wat er misliep, omdat ze met de afgodenverering niet wilden meedoen. Welnu, de Syrische regering is een volkomen wettig gekozen regering en de president wordt door alle lagen van de bevolking meer dan ruimschoots gedragen. Wat is het probleem als men het wettig gezag erkent en verdedigt, ook al heeft het zijn eigen gebreken en onvolmaaktheden? De tweede vraag ging dan over de Syrische burgeroorlog, waarbij ik nog eens probeerde uit te leggen dat er nooit een burgeroorlog van binnenuit geweest is en ook niet zal komen. Van buitenaf wordt geprobeerd een zogenaamde burgeroorlog uit te lokken. Kortom, voor de VRT wellicht een “onbruikbaar” interview. Het is, meen ik ook (nog) niet uitgezonden.
Een tweede gevoeligheid betref Rusland en zijn president. Ook in hun richting laat je best openblijk geen enkele waardering merken of al wat je zegt wordt als “gekleurd” en “eenzijdig” afgewezen. Je moet het huidige Rusland zien met alle misdaden van het verleden, dan pas kom je objectief over. Dan kun je ook de huidige “politiek correcte” mening steunen: Rusland is de grootste bedreiging, staat klaar om de Baltische staten binnen te vallen, is de schuld van de ellende in Oekraïne en heeft brutaal de Krim geannexeerd... Dat de NAVO tegen zijn belofte in alle landen van het voormalige Warschau-pakt heeft “ge-annexeerd” alsook enkele voormalige Sovjetrepublieken en delen van Joegoslavië, wordt niet gezegd. Dat ze een staatsgreep gepleegd hebben in Oekraïne wordt ook verzwegen. En dat de prins van Kiev, Vladimir in de 10e eeuw op de Krim werd gedoopt wat het begin werd van het christelijk Rusland is al lang vergeten. Als de NAVO zich nu agressief op de stoep van de voordeur van Rusland wil neerzetten is het nogal logisch dat Rusland reageert!
Misschien heeft de “officiële” westerse afkeer van Rusland of de russofobie, een diepere grond dan het verlangen naar een militaire overheersing, nl. een diep ingewortelde jaloezie die uiteindelijk tot geweld leidt (met een knipoog naar René Girard, in Frankrijk gedurende heel zijn leven afgewezen en nu, na zijn dood geprezen als de “meest originele denker van de laatste honderd jaar”!). Het sterke Rusland met zijn gigantische energiebronnen en zijn top-technologie, herrezen uit het puin (en het ongekende goede) van de Sovjet-Unie, wordt voor het zwakke westen ondraaglijk. Bovendien respecteert Rusland, in tegenstelling tot het hele westen, in de Syrische oorlog het internationaal recht en het charter van de UNO. In de geopolitiek heeft het nu de leiding, die het ruimschoots verdient. Rusland lijkt ook de enige grootmacht die zelf trouw blijft aan zijn christelijke waarden en de christenen daadwerkelijk beschermt. Ongeveer 200 gebouwen, die tijdens het communisme staatseigendom geworden zijn, werden al terug overgedragen aan het Russisch orthodox patriarchaat en vele honderden gebouwen zullen nog volgen. Het voormalige “museum van het atheisme” in St Peterburg dat vanaf 1937 het “museum van geschiedenis en kunst” werd, wordt nu teruggegeven aan de orthodoxe kerk en in zijn oorspronkelijke waardigheid hersteld, nl. als indrukwekkende kathedraal van St Jakob, de derde grootste van Europa (na St. Pieter in Rome en St. Paul in Londen). Het is precies het omgekeerde van wat er in heel het westen gaande is.
Het wordt tijd dat het westen zich bevrijd van zijn dodelijke fantasieën (o.a. over Syrië) en zijn even verwoestende ideologieën los van de werkelijkheid (globalisatie, nieuwe wereldorde, multiculturalisme, landen zonder grenzen en mensen zonder identiteit). Ideologieën sterven, de werkelijkheid blijft. Terwijl in onze landen de opening gevierd wordt van een nieuwe mega-dancing of een mega-winkelcentrum, wordt in Rusland een nieuwe kathedraal ingewijd of de iconostase van een nieuwe kerk. In plaats van een agressieve jalouzie te voeden, zouden we eerder beschaamd moeten zijn. Ja, van het goede in Syrië en in Rusland kunnen we nog heel veel leren, tot spijt van wie het benijdt.
De kapitulatie van Trump?
De verkiezigsoverwinning van Donald Trump gaf ons grote hoop terwijl anderen zich blauw ergerden. Doorheen zijn impulsieve en soms botte uitspraken konden we merken dat hij de vernietigende nieuwe wereldorde niet wilde dienen, dat hij de unipolaire wereld waarbij Amerika tegen alle internationaal recht in willekeurig landen kon ontwrichten voor eigen politieke belangen, niet genegen was. Hij bleek naar samenwerking met andere grootmachten te willen streven in plaats van provocatie en de agressie steeds meer op te drijven. De NAVO noemde hij bij haar naam: een verouderde instelling. Zij had al een kwart eeuw moeten opgedoekt zijn, nl. toen het Warschaupakt ontbonden werd. Juist toen zijn de VS begonnen hiervan een oorlogsmachine te maken. Hij juichte de Brexit toe. Hij schold de grote nieuwsankers uit voor leugenaars. Hij zou het menselijk leven verdedigen vanaf de ontvangenis. En dit laatste heeft hij ook gedaan, zoals we al vermeld hebben. Geen geld meer om abortus te promoten. Prima. Al de rest schijnt nu plots op losse schoeven te komen. Wij hadden gehoopt dat de opbouw van de “nieuwe wereldorde” als een soort “Vierde Rijk van het ultra liberale fascisme” (Jean-Yves Jézéquel, Bilan de la situation en Europe, mondialisation.ca, 23 februari 2017) met Trump zou stilvallen om plaats te maken voor een meer rechtvaardige wereld. Van deze nieuwe politiek zou Michael Flynn, adviseur voor de nationale veiligheid de centrale figuur zijn. Hij moest echter al op13 februari ontslag nemen. In de overgansperiode, vlak voor dat de nieuwe president aantrad had hij blijkbaar een vrienschappelijk telefoongesprek met de Russische aambassadeur Sergey Ivanovich Kisleya over het eventueel opheffen van de sancties. De CIA maakte er een soort misdaad van staatsspionage van. En Trump aanvaardde het ontslag. Daarna gaven toppolitici van de administratie Trump allerlei verklaringen, tegegesteld aan de vroegere uitspraken van Trump. De VS zouden een trouwe bondgenoot blijven van de NAVO, Rusland wordt verantwoordelijk geacht voor de onrust in Oekraïne, moet de Krim teruggeven en van samenwerking lijkt er geen sprake meer te zijn. Ondertussen is de NAVO een waanzinnige oorlogsvoorbereiding tegen Rusland aan het opbouwen, ook met kernwapens, zoals nooit voorheen (Manlio Dinucci over de “gewapende vredesduiven” van Europa: https://ilmanifesto.it/le-colombe-armate-delleuropa/). En zo kan senator John McCain, de uitgesproken verdediger van de IS én van een oorlog tegen Rusland, illegaal zijn vrienden komen bezoeken in Syrië en Irak. We zijn geen politiek analyst en willen er ons niet in verdiepen (zie volgende paragraaf). We stellen ons slechts een aantal vragen. Zijn er in het Pentagon en de inlichtingendiensten zulke grote krachten dat zij de imperialistische overheersingspolitiek kunnen verderzetten? Is Trump onbekwaam of onwillig om zijn beloften na te komen of speelt ook hij het spel van de “nieuwe wereldorde” gewoon mee, met zijn eigen nuances?... We hopen dat er teminste iets mag overblijven van de oorspronkelijke verwachtingen. Als zijn verkiezing een protest was van een groot deel van het Amerikaanse volk dat de corruptie en huichelarij van een elite beu is, dan mogen we hopen dat dit protest niet zal verdwijnen met een eventueel verraad van D. Trump.
Inzicht, hart en ruggengraat
Een halve eeuw geleden schreef paus Paulus VI zijn encycliek Populorum progressio (26 maart 1967). In volle euforie van de “golden sixties” gaf hij flinke kritiek op de consumptiemaatschappij en het liberale kapitalisme, stelde dat de universele bestemming van de aardse goederen vóór het privaat bezit gaat en dat er in plaats van rivaliteit een samenwerking moet komen, als in een gemeenschap van volkeren. Als nieuwe naam voor vrede noemde hij de ontwikkeling. Kortom, hij wees er op dat het gaat om het heil van de mens, van iedere mens, van heel de mens en van alle mensen. Om het gouden jubileum van deze encycliek te vieren hebben de Belgische bisschoppen reeds deze verklaring uitgegeven: Populorum communio, 26 maart 2017. Zij hernemen de inspiratie van de encycliek en vullen deze aan met de tekenen van deze tijd en het huidige kerkelijke leergezag. Zij willen christenen aansporen als verantwoorde burgers te reageren, solidariteit te betonen en de armen te integreren. Zij beseffen dat er achter de façade van democratie dikwijls dictaturen schuilen, geleid door een elite die het belang van enkelen dienen. Een politiek van oorlog en geweld leidt naar een wereldanarchie, terwijl we een gemeenschap van volkeren moeten zijn waarbij respect heerst voor ieder. Dit vraagt een weg van grondige verandering. De moeilijkheid bij deze soms rijke kerkelijke teksten is dat de band met de werkelijkheid niet wordt opgemerkt.
Toen ik eens met verlof was in België kwam een groepje vrome gelovigen na de eucharistieviering naar me toe en een van hen zei: “Het is toch wel erg hé, die houdingvan de Russen!” Ik voelde het aan alsof ik door de grond zakte. Rusland had juist weer zijn veto gesteld tegen een militaire invasie in Syrië en deze vrome mensen begrepen niet dat het daardoor Syrië van de vernietiging gered had.
Het is niet onze bedoeling om zonder meer commentaar te geven op wat er in de maatschappij gebeurt. We willen bijdragen tot een verantwoordelijkheidszin en tot de opbouw van een samenleving die op gezonde fundamenten gebouwd is. Als christen en als priester richt ik mij uiteraard vooral tot christenen. Ik ben ook fier op het christelijke geloof, het mooiste en rijkste goed op aarde, omwille van Jezus Christus, de Messias van Israël, de Zoon van God en de enige Redder van alle mensen. Ik waardeer evenwel ook verschillende “anders-gelovigen” die zich inzetten voor de waarheid en die de waardigheid van de mensen verdedigen. We trachten “de tekenen van de tijd” te zien en te begrijpen. Een nauwkeurige ontleding van de politiek en geopolitiek laten we aan anderen over. We willen een goed globaal inzicht verwerven om tot enig wijs inzicht en overzicht te komen. Een opstapeling van weetjes leidt nog niet tot wijsheid. Hetgeen gebeurt beoordelen we vervolgens in het licht van het Evangelie en van de menselijke waardigheid. Wanneer God in de samenleving niet wordt erkend, wordt ook de mens niet in zijn diepe waardigheid erkend. Tenslotte willen we ook aansporen opdat ieder vanuit zijn/haar mogelijkheden zich hiervoor zou inzetten: blijf trouw aan de waarheid, plaats u aan de kant van de verdrukten en onschuldige slachtoffers, huil niet mee met de wolven in het bos om een wereldwijde vernietigende oorlogsmachine te dienen. Mogen er steeds meer mensen komen met een gezond inzicht, een goed hart en een stevige ruggengraat. Zij kunnen zorgen voor de weg van de verandering, waar de Belgische bisschoppen in hun huidige verklaring naar verlangen. Mogen wij actieve bouwers worden van het Rijk Gods op aarde, tot Zijn glorie en tot heil van de mensen.
P.S. 1. Ik wil hier hulde brengen aan de Russische ambassadeur bij de UNO, die deze week geheel onverwachts overleed. Door zijn zesmaal opgeheven arm (vijfmaal gesteund door China) heeft hij verhinderd dat Syrië het lot van Libië zou ondergaan. Heer, neem hem op in uw blijvende Vreugde, waar geen veto geldt voor het eeuwig geluk.
2. Wij hopen dat de Belgische bisschoppen volgend jaar eveneens een sterke verklaring zullen uitgeven om het gouden jubileum te vieren van de encycliek Humanae vitae, eveneens van Paulus VI, 25 juli 1968. Hiermee zou de dubbelzinnige verklaring met theologische acrobatie van de Belgische bisschoppen (- 1) van 30 augustus 1968 hersteld kunnen worden.
In de byzantijnse liturgie wordt de grote vasten voorbereid door vier zondagen met een rijke liturgie (wat in de oude Latijnse liturgie eigenlijk ook het geval was). Omdat abouna Georges, de pastoor van de St. Michael in Qâra juist zondags moeilijk kan komen, werd overeengekomen dat hij een dag in de week zou komen en dan de zondagsliturgie vieren. En zo hadden we woensdag een intense byzantijnse dienst. Op zondag vier ik dan de Latijnse liturgie met de nodige Arabische aanpassingen. En zo vieren wij op oecumenische wijze de katholieke vasten, vanuit de twee bronnen uit oost en west, zoals een mens ook uit twee longen ademt.
Binnen werken
Een nieuwe koudegolf zorgt er voor dat we niet op het terrein kunnen werken, hoewel er nog vele bomen moeten geplant worden. Anderzijds is er werk genoeg dat binnen kan gedaan worden. Het inpaken van kaarsen is een ideaal “bandwerk”. Op een gedrukt sierkaartje met de naam “morgenster”-kaarsen en de gegevens van de gemeenschap moet met de hand het aantal kaarsen geschreven worden. Dit gaat samen met de kaarsen in een plastiekzakje, dat met een machientje gesloten wordt (als er elektriciteit is, zoniet met plakband). En zo gaan er 20 zakjes in één grote plastiekzak. Het werk wordt gedaan in de refter waar het houtvuurtje voor wat warme gezelligheid zorgt.
Versterking van ons christelijk leven
Samen met de pastoor van Qâra en enkele jonggehuwden hebben we besloten iedere week samen te komen voor de studie en de meditatie van een Schrifttekst. Het is de bedoeling dat ons christelijk leven ook concreter in de dagelijkse omstandigheden gestalte krijgt en vooral de gehuwden daarmee gesteund worden in het christelijk geloof. Zo hielden we onze eerste samenkomst. Abouna Georges begon met een toelichting op de bekende tekst van het “hooglied van de liefde” van St Paulus in 1 Kor. 13. Het was een aangename uitwisseling, aanmoediging en versterking, zowel voor ons als fraters als voor de gezinnen.
Er beweegt iets...
Op 8 februari steeg er een storm van verontwaardiging op vanuit de hele Atlantische pers. Je zou voor minder, zeg. Nu heeft die dictator van Syrië weer verschrikkelijk toegeslagen: 13.000 gevangenen gemarteld en opgehangen! En het lijvige rapport hierover is uitgebracht door Amnesty International, wereldwijd erkend voor zijn verdediging van de waarheid, waardigheid en rechten van de mens. De openbare opinie die al jaren lang grondig ingelicht is door dergelijke rapporten van de CIA, wist dit eigenlijk al. Iedereen weet het. Die Syrische dictator, eens een geheel onbekende gemoedelijke oogarts in Londen, die omwille van het sterven van zijn broer president moest worden, werd dank zij de grondige voorlichting van de CIA de meest beruchte dictator op deze aardbol. En CIA kan het weten! Dank zij hen wist plots heel de wereld wat die man in Syrië zowat heel de dag doet: zijn eigen volk doodmartelen. Wordt het nu geen hoogtijd dat de internationale gemeenschap ingrijpt en die man uit de weg ruimt tot heil van de wereld en van zijn volk?
Edoch, steeds meer mensen doorzien het sluwe spel van gewetenloze wereldheersers, die telkens weer dergelijke verhalen verzinnen en kunnen doen geloven om hun eigen belangen te dienen en om landen aan zich te onderwerpen en zo hun perverse macht steeds maar uit te breiden. Door de verontwaardiging die zij in de openbare opinie weten op te wekken, voelen ze zich veilig en gesteund om onder de mantel van humanitaire dienstbaarheid het Syrische volk en land naar hun welbehagen te plunderen, verder uit te moorden en te verwoesten. En hiertegen groeit er eindelijk weerstand.
In de populaire talkshow La Gabbia (de kelder) van de Italiaanse tv werd op zondag 11 januari 2017 Guiletto Chiesa (bekend om zijn scherpe “politiek niet correcte” analyses) uitgenodigd. Hij toonde aan dat de officiële versie van de aanslagen in Parijs vals is en dat die aanslagen juist deel uitmaken van de buitenlandse politiek. Journalisten en anderen trachtten weerwerk te bieden. Opmerkelijk was echter dat hij, zonder al te veel onderbroken te worden zijn hele uitleg kon doen en nog flink applaus kreeg van het publiek. In dezelfde lijn toont Amir Nour met een uitgebreide studie overtuigend aan dat het terrorisme in het Midden-Oosten in feite deel uitmaakt van de westerse buitenlandse politiek (Amir Nour, Les racines occidentales du “terrorisme moyen-oriental”. Exposé d’un point de vue politiquement incorrect, Mondialisation.ca, 5 februari 2017) : “Al 50 jaar lang heeft het westen, vooral het UK en de VS , radicale islamitische individuen en groepen in het geheim ingezet in dienst van hun buitenlandse politiek”. Dit veroorzaakte talrijke tragedies voor volkeren van het Midden-Oosten en Noord-Afrika. Het barbaarse terrorisme is maar “het topje van de ijsberg van misdaden van een kleine minderheid van hypermachtige acteurs zonder scrupules”.
Daags nadat ik vorige vrijdag mijn wekelijks bericht verstuurd had, kreeg ik het al terug, aangevuld en geillustreerd met niet minder dan veertien deskundige video’s. En het kwam van iemand uit mijn eigen geboortestreek, de Kempen. De video’s handelen over de steun van de EU aan de Wahabi-terroristen, over een ‘Blauwe zuster’ uit Aleppo die vertelt over de hel van de terroristen en de bescherming van het Syrische leger, over de vermoorde pater Frans van der Lugt die vertelt hoe mensen in Homs toen leden en echt honger hadden, over de Franse député Nicolas Dhuicq die getuigt hoe de media met hun “ vision monomaniaque” (door de barbaarsheid van de terroristen geheel te negeren) gelogen hebben over Aleppo en in enkele video’s wordt het recente rapport van A I over Saydnaya naar de prullenmand verwezen. Geniet er zelf maar van: http://www.golfbrekers.be/een-verslag-uit-syrie-zonder-poco-bril-15/ En als toemaat krijg je er dit nog bovenop: http://www.golfbrekers.be/amnesty-intl-geeft-zelf-toe-dat-het-saydnaya-verslag-verzonnen-was/. Bovendien kreeg ik vanuit de Vlaanders, de Belfort-group (Klokke Belfort), gelijkaardige bevestigingen: Van Nayirah naar Saydnaya. De dochter van de Koeweiti ambassadeur getuigde in 1990 hoe Iraakse soldaten babietjes uit de couveuses rukten om ze op de ijskoude grond te laten sterven. Verschrikkelijk. Wereldwijd werden mensen hierdoor tot tranen toe bewogen. Kort daarop viel Amerika Irak binnen om het arme Iraakse volk zogenaamd ter hulp te komen (in feite om het uit te moorden en het land te vernietigen). En jawel, dit bericht van die babietjes kwam ook van onze alomgeprezen Amnesty International en bleek verzonnen te zijn om de inval van Amerika te rechtvaardigen. Verder vernemen we in dit bericht dat A I zwaar gefinancierd wordt door G. Soros (de CEO krijgt jaarlijks 150.000 €!) en dan kun je toch wel eens een berichtje de wereld insturen dat hij graag heeft. Overigens wordt het nieuws in het algemeen grotendeels bepaald door de geheime diensen van CIA (VS), M15 (UK) en de Mossad (Israël). Dit rapport van A.I. over Saydnaya werd helemaal in Engeland gefabriceerd op de manier zoals filmen voor de ontspanning gemaakt worden. Alleen de satellietfoto van de gevangenis is echt.Tenslotte kondigt de Belfort-group nog enkele bijzonder boeiende voordrachten aan over onderwerpen die duidelijk maken hoezeer wij door goed georganiseerde leugens worden overstelpt o.a. over de aanslag op de Twin Torens in New York (9/11/2001). Peter Ford, oud ambassadeur van Engeland in Syrië (2003-2006) zegt dat hij herhaaldelijk Saydnaya bezocht en dat die gevangenis vroeger al de voornaamste gevangenis was voor politieke gevangenen. Ze is zo klein dat ze nauwelijks één tiende van de aantallen kan herbergen die A I opgeeft. Hij vindt het hele rapport ongeloofwaardig en merkt op dat het niet toevallig komt na de bevrijding van Aleppo en bij de hoopvolle gesprekken van Astana om de oorlogsretoriek weer terug op te rakelen en te proberen de oorlog in Syrië te laten voortduren. Tenslotte krijgen we nog een bericht van de zelfverklaarde verdedigers van de mensenrechten, Human Rights Watch. Zij willen niet achterblijven en pakken nu uit met de chloorvaten die het Syrische leger zou gedropt hebben op de bevolking in Aleppo (die bij de bevrijding dansend hulde bracht aan het leger en de president!) Ook met dit nep-bericht wordt de draak gestoken (http://www.golfbrekers.be/human-rights-watch-heeft-ook-een-rapport/). Een bijzonder valse noot in het rapport van Amnesty International gaat over de Syrische grootmufti Ahmad Badreddin Hassoun. Hij zou opdracht gegeven hebben de gevangenen op te hangen. Welnu, deze grootmufti is zelf slachtoffer. Zijn zoon werd door terroristen vermoord. Hij heeft openlijk de moordenaars vergiffenis geschonken en opgeroepen het geweld af te zweren en de weg van verzoening te gaan. Hij is nu, samen met andere hoge burgerlijke en religieuze leiders, een icoon van de verzoenigsbeweging mussalaha. Juist hem vals beschuldigen is bijzonder gemeen vanwege Amnesty International.
Ja, er beweegt iets, ook in ons eigen Vlaamse land. Steeds meer mensen beginnen in te zien dat je nagenoeg niets kunt geloven van wat er in de dagbladen en op de tv verschijnt over de oorlog in Syrië en in zovele andere landen. Mensen doorzien steeds meer de voorwendsels die dienen om voortdurend oorlog te kunnen voeren. Moge de weerstand tegen leugen en bedrog, corruptie en oorlogspropaganda steeds sterker worden en ons keren tot Hem die terecht kon zeggen: “Ik ben de Weg, de Waarheid en het Leven”
Van wereldoverheersing naar samenwerking
De voorbije jaren bleek de NAVO meester te zijn in het voeren van oorlogspropaganda. Op dit ogenblik is de NAVO de russofobie zo aan het opdrijven dat het een verantwoording wordt om hun waanzinnige oorlogsmachine aan de grens met Rusland zo maximaal mogelijk te ontplooien. Het gevaar dat Rusland nu de Balkan gaat binnenvallen is een hersenspinsel in de kopstukken van de NAVO. Het laat hen toe de oorlogsvoorbereiding op volle toeren te laten draaien. Donald Trump neemt duidelijk afstand van deze hysterie. Ondertussen dient de ongegronde aanklacht van The Russian connection in de VS zelf om hem zoveel mogelijk te kunnen aanvallen. Overigens verklaarde Ted Malloch, zijn ambassadeur bij de EU zondag 5 februari 2017 op BBC dat zijn president “...niet houdt van een supranationale organisatie die niet gekozen is en waar technocraten zich kunnen uitleven en die, eerlijk gezegd, ook geen democratie is”. Een doordenkertje.
Je kunt kwaad worden omwille van dergelijke frontale aanvallen op de EU en de NAVO maar je moet toch toegeven dat de regeringen van de Europese landen steeds meer evolueren naar een bepaalde vorm van dictatuur die door het volk niet gewild is. Bij iedere aanslag worden nieuwe dictatoriale wetten opgelegd. Over de hoofden van het volk heen wordt er bestuurd, maar “besturen” wordt steeds meer gereduceerd tot oorlog voeren. Ja, oorlog voeren blijkt de voornaamste vorm van regeren te worden. Capitaine Martin geeft een onthusend beeld van de oorlogen die Frankrijk de laatste jaren gevoerd heeft in Libië, Côte d’Ivoire, Mali, de Centraal Afrikaanse Republiek... om het Midden-Oosten nog even terzijde te laten (La guerre est devenu un moyen de gouverner, mondialisation.ca, 13 februari 2017). Wat al middelen worden hierdoor niet onttrokken aan een mogelijke welvaart van het Franse volk. Anderzijds is het resultaat in de landen waar het leger militair ingrijpt niet veel anders dan ellende: miljoenen doden, gewonden, vluchtelingen, armoede. Het is een brutaal neokolonialisme in de oude kolonies. En inderdaad, kolonialisme is een misdaad, zoals de Franse presidentskandidaat Emmanuel Macron zegt. Een niet minder angstwekkend beeld geeft de Europarlementarier Manlio Dinucci over zijn land Italië. Hij legt uit hoe in het zogenaamde “Witboek” verschillende artikels van de constitutie zo aangepast zijn dat het leger kan ingezet worden om zogezegd bij te dragen aan de vrede, rechtvaardigheid, stabiliteit in de wereld. Eigenlijk wordt hierdoor een vrijgeleide gegeven om overal en altijd voor eigen belang oorlog te kunnen voeren: “Het Witboek vernietigt zo de constitutionele peilers van de Italiaanse republiek, die omgevormd wordt tot een macht die zich het recht toeëigent om militair tussenbeide te komen in de Middellanse zee, Noord Afrika, het Midden-Oosten, de Balkan omwille van eigen economische en strategische belangen en, buiten deze gebieden, overal in de wereld waar de belangen van het westen vertegenwoordigd worden door de NAVO onder het bevel van de VS”. (https://ilmanifesto.it/il-libro-del-golpe-bianco/).De vergadering van de NAVO-ministers te Brussel op 15 februari 2017 heeft blijkbaar goed en slecht nieuws opgeleverd. Er werd besloten de spionagevluchten van de NAVO boven Syrië stop te zetten. Hierdoor werd immers aan de terroristen de nodige informatie verstrekt. Het slechte nieuws is dat het anti-Russische oostfront en de zuidelijke pool (om Afrika en het Midden-Oosten te controleren), nog versterkt worden waardoor de oorlogsmachine blijft draaien, ondanks de verklaringen van D. Trump. En op deze ontmoeting was de nieuwe Amerikaanse staatsecretaris James Mattis aanwezig.
Voor een klein land zoals België zal het wellicht zulk een vaart niet lopen. Toch doet ons land ook gewoon mee met de illegale westerse oorlogsvoering zoals bij de verwoesting van Libië en nu van Syrië, onder het voorwendsel van de strijd tegen het terrorisme. Het is de moeite om eens na te gaan in hoeverre ook het Belgisch bestuur bepaald wordt door het mee oorlog voeren.
In de VS en de rest van de wereld is er een strijd bezig op leven en dood. De huidige president van de VS wil de alom heersende economie van de oorlog omvormen tot een economie van de vrede. Zo heeft hij zich voorgesteld. Hij wil samenwerking met Rusland en China in plaats van confrontatie en hierdoor zijn oorlogen zoals in Oekraïne en Syrië niet meer nodig. Of hij opgewasen is tegen de machtige stromingen die de vernietigende oude/nieuwe wereldorde willen redden en of hij zelf trouw wil en kan blijven aan zijn beloften, zal moeten blijken. Het gaat wel hard tegen hard, waarbij de oude machthebbers in staat zijn niet alleen de media maar ook het gerecht in te schakelen. En Trump zal steeds meer ondernemers en mensen uit de business moeten inschakelen als hij niet genoeg bekwame politici vindt om hem te steunen. Vergeten we bovenal niet dat de VS veel te veel wapens, oorlogsmateriaal en militaire bases hebben en veel te weinig wijsheid of diplomatie om er verstandig mee om te gaan.
Mogen eens zwaarden omgevormd worden tot ploegijzers zoals de profeet Jesaia al vroeg.
